دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1388 | دوره:16 | شماره:80 |تعداد مقالات:14

مقدمه: بیماری میکرولیتیاز آلوئولی یک بیماری نادر ریوی است که با ارتشاح منتشر و دو طرفه آلوئول ها توسط سنگهای ظریف کلسیم فسفات، که کالکواسفریت نامیده میشوند، مشخص میشود. اتیولوژی و پاتوژنز بیماری نامشخص است. استئوپتروز شامل گروه هتروژنی از بیماریهای ارثی است که با نقص در بازجذب استخوانها توسط استئوکلاستها مشخص می شود.مواد و روش ها: در این مقاله به معرفی بیماری می پردازیم که بیماری میکرولیتیاز آلوئولی همراه با استئوپتروز داشت که به صورت تصادفی به دلیل دانسیته بالای استخوانی و استئواسکلروز ژنرالیزه در عکس قفسه سینه بیمار مورد شک قرار گرفت. همراهی این دو بیماری تاکنون در مقالات گزارش نشده است. نتایج: با توجه به ناشناخته بودن اتیولوژی هر دو بیماری و مطرح بودن مساله ژنتیکی و نیز وجود هیپرکلسمی در بیمار که میتواند بعنوان عامل اتیولوژیک مطرح باشد، معرفی بیمار حایز اهمیت است.

مقدمه: فعالیت جنسی در بارداری و عواقب آن به عنوان یک مشکل مهم اجتماعی – پزشکی است. و نتایج متناقضی در مطالعات گوناگون در این زمینه وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر مقاربت در نیمه دوم حاملگی بر نتایج باردای انجام شد.مواد و روشها: مطالعه به صورت مقطعی در سال 1386 بر روی 278 زن باردار که جهت زایمان به بیمارستانهای وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد و دزیانی گرگان مراجعه و دارای شرایط ورود به مطالعه بودند و منع پزشکی جهت فعالیت جنسی نداشتند، انجام شد.یافته ها: در این مطالعه رابطه بین طول مدت بارداری نحوه قرارگیری حین مقاربت، پارگی کیسه آب، زایمان زودرس، مدت انجام اینداکشن، مدت زمان و نوع زایمان، عواقب نوزادی با فعالیت جنسی مورد بررسی قرار گرفت. بین طول مدت بارداری، زایمان زودرس، مدت اینداکشن، طول مدت زایمان و نوع زایمان، عواقب نوزادی رابطه معنی داری پیدا نشد و بین پارگی کیسه آب با فعالیت جنسی 1-7 روز قبل از ختم حاملگی (P<0.05) و همچنین بین نحوه قرارگیری طاقباز حین مقاربت در بارداری و زایمان زودرس (p<0.01) و طول مدت بارداری  (p=0.05)رابطه معنی دار بدست آمد.بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه بین فعالیت جنسی (اعم از مقاربت داخل مهبلی و یا تحریکی) و عواقب بارداری ارتباطی یافت نشد. ولی مقاربت در یک هفته قبل از ختم بارداری با پارگی کیسه آب می تواند رابطه داشته باشد همچنین نحوه قرارگیری طاقباز حین مقاربت در بارداری باعث کوتاه شدن مدت بارداری و زایمان زودرس می شود.

مقدمه و هدف: افزایش سن روندی است که منجر به نقصان فیزیولوژیک در همه سیستم های بدن می شود، اما اثر افزایش سن بر عملکرد حرکتی مری و سطحی از نقصان عملکرد ناشی از افزایش سن که می تواند مسوول ایجاد علایم بالینی در افراد مسن باشد، مورد بحث است. یکی از علایم بالینی شایع در افراد مسن، دیسفاژی عملکردی است و اغلب به روند افزایش سن نسبت داده شده و مورد بررسی قرار نمی گیرد. هدف از این مطالعه مقایسه یافته های مانومتری، فراوانی و نوع اختلالات حرکتی افراد مسن شاکی از دیسفاژی با گروه جوان مشابه است.مواد و روشها: از میان 218 مانومتری متوالی انجام شده در بیماران مراجعه کننده به یک مرکز ارجاعی مانومتری، 102 بیمار دچار دیسفاژی عملکردی در دو گروه سنی بالای 65 سال (22 نفر) و کمتر از 40 سال (81 نفر) بررسی شدند. یافته های مانومتری، علایم بالینی همراه، فراوانی و نوع اختلالات حرکتی آنها مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: فراوانی زنان در گروه مسن 59 درصد و در گروه جوان 51.8 درصد بود. متوسط سن گروه مسن 70 سال (±5.4) و گروه جوان 27.3 سال (±7.5) بود. از نظر فراوانی درد قفسه سینه با منشا غیر قلبی و نیز سوزش سر دل تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. در بیماران مسن فشار استراحتی اسفنکتر تحتانی مری (20.8 در برابر 31.1؛ P<0.003) و فشار باقیمانده پس از بلع (6.2 در برابر 11.2؛ P<0.03) پایین تر بود. درصد شل شدن اسفنکتر تحتانی مری نیز در گروه مسن بیشتر بود (76.3 در برابر 36.4؛ P<0.02). اما تفاوت معنی داری در میزان آپریستالسیسم بین دو گروه مشاهده نشد. تفاوت معناداری بین فراوانی اختلالات حرکتی بیماران مسن و جوان مشاهده نشد. فراوانی آشالازی در گروه جوان (68 درصد با  58-78درصد CI: در برابر 36 درصد با 16-56 درصد؛ P<0.008) و فراوانی NEMD در بیماران مسن (45 درصد با 25-66 درصد CI: در برابر 7 درصد با 2-13 درصد CI:؛P<0.001  بیشتر بود.نتیجه گیری: اختلالات حرکتی مری در درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به دیسفاژی عملکردی در هر دو گروه سنی جوان و مسن دیده می شوند. این مطالعه بر لزوم پیگیری این شکایت بالینی در تمامی بیماران مبتلا به دیسفاژی عملکردی، جهت بررسی اختلالات حرکتی مری تاکید می نماید.

مقدمه و هدف: مرگ سلولی اپوپتیک در مراحل تکوین سیستم های مختلف بدن و نیز بسیاری از موارد پاتولوژیک از جمله سرطان و بیماری های نورودژنراتیو نقش مهمی دارد، لذا شناخت مکانیسم های مولکولی دخیل در آن میتواند برای طراحی استراتژی های درمانی نوین مفید باشد. در مطالعه حاضر به دنبال القای آپوپتوز در نرون های حرکتی نخاع، بیان فاکتور نروتروفیکی BDNF و گیرنده های Trk-B و p75 مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این تحقیق از 20 سر نوزاد 3 روزه موش صحرایی نژاد اسپراگو داولی استفاده گردید. حیوان ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مطالعه تقسیم شد، در گروه مطالعه عصب سیاتیک سمت چپ در وسط ران قطع گردید. در هر 2 گروه 21 روز پس از آکسوتومی، حیوان ها کشته شده و سگمان های نخاعیL4-L6  آنها برای شمارش سلولی و مطالعه ایمنو هیستو شیمیایی مورد استفاده قرار گرفت و تعداد و نرون های حرکتی و چگونگی بیان BDNF، P75 و Trk-B بررسی شد. در هر 2 گروه کنترل و مطالعه نیمه مقابل نخاع به عنوان گروه شاهد داخلی در نظر گرفته شد.نتایج: به دنبال آکسوتومی عصب سیاتیک تعداد نرونهای حرکتی باقیمانده، در مقایسه با گروه شاهد 58.89 درصد و در مقایسه با گروه کنترل 55.84 درصد کاهش یافت. در صد نرونهای BDNF مثبت و P75 مثبت در مقایسه با گروه های شاهد و کنترل افزایش داشته اما درصد نرونهایی که Trk-B مثبت بودند کاهش یافت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که نرتروفین بررسی شده در این تحقیق دارای تاثیری دوگانه است. اتصال آن به گیرنده مکانیسم مرگ آپوپتیک را فعال می کند. P75 باعث حفظ و بقای سلول میشود اما اتصال آن به گیرنده TrK-B.

زمینه و هدف: کیفیت زندگی شاخص با ارزشی برای اندازه گیری وضعیت سلامت در تحقیقات بهداشت عمومی و پزشکی شناخته شده و به کار می رود و از طرفی بیماری آرتریت روماتوئید یکی از شایعترین بیماری مزمن ناشناخته بوده و عمده ناتوانایی ها به ویژه در بزرگسالان است افسردگی می تواند اثر چشم گیری بر کیفیت زندگی بیمار داشته باشد. این مطالعه به منظور تعیین رابطه افسردگی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام شد .روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است که تعداد 190 نفر از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید که به درمانگاه و بخش های روماتولوژی و داخلی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه می کردند به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است که مشتمل بر، مشخصات دموگرافیک و بیماری، پرسشنامه کیفیت زندگی و پرشسنامه افسردگی بک بود. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS 11.5 مورد بررسی قرار گرفته و از روشهای آماری توصیفی و استنباطی (آزمون مجذور کای) جهت دستیابی به اهداف پژوهش استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که 50 درصد از نمونه های مورد مطالعه کیفیت زندگی خود را مطلوب و نسبتا مطلوب می دادند و 50 درصد دیگر آن را نامطلوب می شمارند. در رابطه با ابعاد کیفیت زندگی نتایج نشان داد قریب به 50 درصد موارد مطالعه بعد جسمی، بعد اجتماعی - اقتصادی، بعد روانی، بعد خواب و استراحت و بعد سلامت عمومی کیفیت زندگی خود را مطلوب و نسبتا مطلوب می دانند و 50 درصد دیگر آن را کاملا نامطلوب می شمارند. بیشترین درصد واحدهای مورد مطالعه افسردگی شدید داشتند. نتایج نشان داد بین شدت افسردگی و کیفیت زندگی ارتباط معنادار آماری وجود داشت (P<0.001). نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید می تواند به برنامه ریزی در جهت اتخاذ تدابیری به منظور پیشگیری از افسردگی و بهبود کیفیت زندگی منجر گردد.

مقدمه و هدف: بحثهای مختلفی در رابطه با نتایج درمانی روشهای دیسککتومی قدامی ساده گردن، همراه با فیوژن استخوانی و استفاده از کیج وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی نتایج درمانی این سه روش است.مواد و روش ها: بیمارانی که از سال 80 تا 83 در سه بیمارستان در تهران تحت دیسککتومی قدامی گردن بدون فیوژن، همراه با فیوژن از کرست ایلیاک و فیوژن با کیج PEEK قرار گرفته بودند، حداقل به مدت یکسال و نیم بعد از عمل تحت فالوآپ قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: 31 نفر در گروهACD ،37  نفر در گروه ACDF و 35 نفر در گروه PEEK قرار داشتند. وضعیت بالینی بیماران نسبت به قبل از عمل بر اساس مقیاس 1.53±1.18 Modified Prolo بهبودی داشت. میانگین رضایت بیماران بر اساس مقیاس عمومی 8.23±2.12 بود که در گروه PEEK بیشتر از گروههای دیگر بود. در 94.05 درصد بیماران فیوژن حاصل شده بود که بین گروهها تفاوت معنی داری نداشت. با در نظر گرفتن درگیری بیش از یک سطح میزان فیوژن در گروههای همراه با فیوژن بیشتر بود. بیشترین عارضه مربوط به گروه ACDF و کمترین مربوط به PEEK بود. در گروهACD  و ACDF کاهش ارتفاع و در گروه PEEK افزایش ارتفاع فورامن وجود داشت.نتیجه گیری: انجام فیوژن در درگیری چندین سطح لازم است. با توجه به عوارض کمتر، میزان بهبودی و رضایت مشابه، افزایش مناسب ارتفاع فورامن استفاده از PEEK قابل توجیه و مناسب به نظر می رسد.

مقدمه: عوامل شیمیایی جنگی به خصوص گاز خردل و عوارض ریوی آن بر روی جانبازان شیمیایی که نگرانی های بسیاری را برای خانواده به ویژه همسر به وجود آورده؛ در سیر طبیعی سلامتی و کیفیت زندگی جانباز و همسر مراقبت دهنده اش اختلال ایجاد می کند و لذا انجام پژوهشهایی جهت اخذ اطلاعاتی در راستای حفظ و برقراری سلامت و ارتقا کیفیت زندگی این قشر آسیب پذیر ضروری به نظر می رسد.هدف: این پژوهش به منظور بررسی کیفیت زندگی و ارتباط آن با برخی ویژگیهای فردی در همسران جانبازان شیمیایی مبتلا به عوارض ریوی گاز خردل شهر تهران در سال 1385 صورت گرفته است.مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای توصیفی – تحلیلی است که در آن تعداد 100 همسر جانباز شیمیایی در محدوده سنی 60-20 سال با میانگین سنی 36.81 سال به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و تصادفی انتخاب شده اند. ابزارهای مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ویژگیهای فردی و مقیاس استاندارد کیفیت زندگی مراقبت دهندگان (ایجاد شده توسط فرل و گرانت)، به منظور بررسی ابعاد مختلف کیفیت زندگی (جسمانی، روانی، اجتماعی – اقتصادی - خانوادگی) بوده است که با روش مصاحبه و تکمیل خود ایفای پرسشنامه در محل کار، منزل شخصی واحدهای مورد پژوهش و مراکز بنیاد شهید و ایثارگران تهران بزرگ انجام شد.نتایج: نتایج بدست آمده از آمار توصیفی نشان داد که کمتر از ثلث (19 درصد) واحدهای مورد پژوهش در بعد جسمانی، صفر درصد در بعد روانی و 49 درصد در بعد اجتماعی از امتیازات خوب بهره مند بودند. همچنین آزمونهای آماری فیشروکای دو نشان داد که بین سطح تحصیلات و نمره کل کیفیت زندگی (P<0.02) و درصدجانبازی و نمره کل کیفیت زندگی (P<0.04) ارتباطی معکوس ولیکن بین وضعیت اشتغال و تاثیر مثبت کیفیت زندگی همسران جانبازان شیمیایی ارتباط مستقیمی وجود داشت: (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، فرضیه پژوهش تحت عنوان بین کیفیت زندگی و برخی ویژگیهای فردی همسران جانبازان شیمیایی رابطه وجود دارد، در رابطه با میزان تحصیلات، درصد جانبازی و وضعیت اشتغال تایید گردید و در رابطه با سایر ویژگیهای فردی پذیرفته نشد.

مقدمه و هدف: تاکنون شاخص های متعددی برای تخمین سفتی شریان ها بر اساس تغییر فشار بازویی معرفی شده است، لکن به دلیل خطای حاصل از جایگزینی تغییر فشار شریان بازویی به جای شریان مورد بررسی مانند کاروتید، لزوم ارایه پارامتر های سفتی بر اساس مدل های مکانیکی و بدون تاکید به فشار شریان بازویی حایز اهمیت خواهد بود. در این پژوهش روشی غیر تهاجمی برای سرعت موج نبض به عنوان یکی از شاخص های سفتی شریان ارایه شده است. مواد و روش ها: در ابتدا مدل دینامیکی مناسبی برای جریان پالسی خون درون شریان بر اساس معادلات ناویر - استوکس در سیالات بیان شده است. سپس با توجه به معادلات الاستیسیته، روابط حاکم بر دیواره شریان بیان و با معادلات حاکم بر سیال جفت شده اند. دستگاه معادلات حاصل، با استفاده از مطالعات بالینی انجام شده بر اساس تصاویر فراصوتی داپلر بر روی فردی با شریان کاروتید سالم تکمیل شده است. بدین منظور تصاویر فراصوتی پس از ثبت و ذخیره در کامپیوتر به صورت offline بازخوانی و سرعت جریان خون در خط مرکزی شریان، ضخامت دیواره شریان، فاصله زمانی یک سیکل قلبی و شعاع شریان در زمان های مختلف تعیین شد. نتایج: نتایج حاصل از حل تحلیلی معادلات تکمیل شده، نشان داد که در فرد سالم مورد آزمایش سرعت موج نبض 2m/S است.نتیجه گیری: بر اساس این روش امکان ارزیابی غیرتهاجمی و کلینیکی سفتی شریان ها بوسیله اندازه گیری های فراصوتی شریان کاروتید مشترک، بدون نیاز به اندازه گیری فشار خون به صورت موضعی امکان پذیر خواهد بود.

مقدمه و هدف: استفاده گسترده از آنتی بیوتیک های بتالاکتام موجب توسعه مقاومت به این گروه از آنتی بیوتیک ها در باکتری های بیماریزا از طریق تولید آنزیم بتالاکتاماز می شود. این مطالعه به جهت تعیین تولید آنزیم بتالاکتاماز از نوع AmpC در باکتری اشریشیاکلی جدا شده از سه بیمارستان منتخب شهر تهران انجام شده است.مواد و روش ها: تعداد 154 ایزوله بالینی اشریشیاکلی غیرتکراری از سه بیمارستان منتخب شهر تهران جمع آوری و از نظر تولید آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف (ESBLs) با استفاده از آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، سفتریاکسون و سفپیم و همچنین مهارکننده بتالاکتاماز بنام اسیدکلاولانیک به روش دیسک دیفیوژن و میزان MIC این آنتی بیوتیک ها به روش رقت در آگار مورد بررسی قرار گرفت. همچنین حساسیت این ایزوله ها به آنتی بیوتیک سفوکسیتین مورد بررسی قرار گرفت. در پایان ایزوله های کاندید داشتن این آنزیم به روش Multiplex PCR تحت آزمایش قرار گرفتند.نتایج: پس از انجام آزمایشات، ایزوله ها از نظر فنوتیپ مقاومت به سفالوسپورین های نسل سوم به سه گروه P+ با 57.15 درصد (n=88)، P+C+ با 53.9 درصد (n=83)، و P+C- با 3.25 درصد (n=5) تقسیم شدند از 88 ایزوله بالینی (P+C- و P+C+) که توسط روش Multiplex PCR مورد آزمایش قرار گرفتند، 5.7 درصد ایزوله ها (n=5) واجد ژنهای بتالاکتاماز نوع AmpC بودند.نتیجه گیری: این اولین گزارش از وجود بتالاکتامازهای نوع AmpC از دسته EBC-M، DHA-M و CIT-M در ایران بوده و به دلیل اهمیت ارگانیسم های تولیدکننده این آنزیم ها در ایجاد عفونت های بیمارستانی و برای جلوگیری از گسترش آنها توصیه می شود تحقیقات وسیعتری از نظر بررسی شیوع واقعی این آنزیم در ایران انجام شود.

مقدمه و هدف: ترانسفورم سازی مولکولی سلول های باکتری، نقشی محوری را در روش های کلون سازی مولکولی ایفا می نماید. در حال حاضر عمل ترانسفورم سازی به روش شیمیایی و یا به روش شوک الکتریکی (الکتروپوریشن) انجام می شود. درصد موفقیت این روش ها به میزان تجربه و دقت آزمایش کننده ارتباط دارد. بنابراین هراندازه روش ترانسفورم سازی مولکولی کارایی و کیفیت بیشتری داشته باشد درصد میزان موفقیت آن روش افزایش خواهد یافت، هدف از تحقیق حاضر طراحی یک روش ساده و سریع برای ترانسفورم سازی مولکولی سلول های E.coli بود تا ضمن عدم نیاز به ابزارهای گران قیمت و اختصاصی واجد کارایی لازم نیز یاشد.مواد و روش ها: در روش ابدایی ما بعد از آماده سازی رسوب سلول باکتریایی، آنرا با محلول جدیدی به نام Competent/Transformation Solution (CTS) مخلوط، پس از اضافه کردن 1 میکرولیتر DNA پلاسمیدی و انکوباسیون در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 30-5 دقیقه به آن گلوکز اضافه شده و در دمای 37 درجه سانتی گراد انکوبه گردید، سپس عمل کشت سلول ها در پلیت انتخابی LB آگار حاوی 100 میلی مولار کلسیم کلراید انجام شد تا پس از انکوباسیون 18 ساعته کلنی های مربوط به سلول های ترانسفورم شده بر روی پلیترشد یابند.نتایج: در این روش مرحله شوک گرمایی حذف شد ضمن اینکه کارایی آن بیشتر از انواع روش های معمول محاسبه گردید (107 سلول ترانسفورم شده در هر میکروگرم DNA پلاسمیدی).نتیجه گیری: روش حاضر به عنوان یک روش ساده و راحت برای تهیه همزمان سلول های مستعد و ترانسفورم سازی معرفی می گردد.

مقدمه و هدف: محدودیت غذایی دارای اثر حفاظتی بر علیه مواد آسیب رسان می باشد و می تواند از بروز بیماریهای قلبی عروقی جلوگیری نماید. در بررسی حاضر اثر محدودیت غذایی بر پاسخگویی انقباضی آئورت سینه ای موش صحرایی نر با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش کار: موشهای سفید بزرگ نر نژاد ویستار به یک گروه کنترل و سه گروه تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت 6 هفته از رژیم غذایی عادی استفاده نمود. در مورد گروه تجربی 1، میزان غذا به حد یک سوم تا پایان کار رسانده شد و در کنار سایر موشها نگهداری شد. در مورد گروه تجربی 2، مشابه قبل بوده و در یک محیط ایزوله قرار گرفتند. در مورد گروه تجربی 3 نیز به مدت 2 هفته به میزان یک سوم غذا دریافت نموده و سپس رژیم غذایی طبیعی تا پایان کار دریافت نمودند. در پایان کار، پاسخ انقباضی حلقه های آئورتی به نورآدرنالین و کلرور پتاسیم ثبت شد.نتایج: به دنبال اعمال محدودیت غذایی 2 هفته ای، حداکثر پاسخ انقباضی آئورت برای کلرور پتاسیم و نورآدرنالین تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان نداد و اعمال محدودیت کامل و ایزوله و یا داشتن چنین محدودیتی بدون ایزوله نمودن موجب افزایش معنی دار پاسخگویی آئورت به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در مقایسه با گروه کنترل گردید (به ترتیب p=0.041 و p=0.027).نتیجه گیری: اعمال محدودیت غذایی کوتاه مدت حداکثر پاسخ انقباضی آئورت سینه ای را تحت تاثیر قرار نمی دهد و اعمال محدودیت میانه مدت صرفنظر از ماهیت آن موجب افزایش معنی دار پاسخگویی آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین می شود.