نشریه جراحی ایران
سال:1402 | دوره:31 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

صدمات تروماتیک شبکه بازویی بزرگسالان آسیب های مخربی هستند که بیشتر در مردان 15 تا 25 ساله رخ می دهد. این آسیب منجر به نقایص عملکردی عمیق، درد ناتوان کننده، پیامدهای روانی و اقتصادی شده و کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. به طور معمول این صدمات در اثر آسیب به اعصاب حسی و حرکتی ناشی از تروما، فشار آسیب های ورزشی یا کشیده شدن بیش از حد ایجاد شده و منجر به علائمی مانند فلج، عدم کنترل ماهیچه های بازو، دست، مچ و یا فقدان حس در بازو، دست و یا درد ناگهانی در شانه، بازو و. . . . می گردد. اگرچه اغلب نمی توان از بروز آسیب در شبکه بازویی پیشگیری کرد اما می توان پس از وقوع جراحت با انجام بعضی اقدامات، خطر بروز مشکلات را کاهش داد. روش های مختلفی برای تشخیص نوع و شدت جراحات شبکه بازویی وجود دارد. بنابراین درک فیزیولوژی آسیب عصبی و پیشرفت در بازسازی شبکه بازویی منجر به بهبود نتایج می شود.

زمینه و هدف: ارزیابی رضایت مادران از بی¬حسی نخاعی به منظور تعیین تغییرات مورد نیاز برای بهبود کیفیت کلی ارائه مراقبت¬های بهداشتی به بیمار مهم است. این مطالعه با هدف بررسی شکایات عمده مادران بعد از عمل جراحی سزارین با بی¬حسی نخاعی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی زنان باردار تحت جراحی سزارین با بی¬حسی نخاعی در سال 1401 در بیمارستان الزهرا (س) رشت انجام گرفت. ابتدا هدف و نحوه انجام تحقیق برای بیماران تشریح شد و فرم رضایت آگاهانه اخذ شد. سپس چک لیستی که حاوی مشخصات دموگرافیک و شکایات بیمار از بی حسی نخاعی بود ثبت گردید. داده¬های جمع آوری شده وارد نرم افزار SPSS 19 شده و توسط آماره¬های توصیفی میانگین، انحراف معیار و فراوانی مورد بررسی قرار گـرفتند. سطح معنی¬داری برای آزمون ها کمتر از 05/0در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد از مجموع 239 مادر باردار مورد بررسی 92 نفر (5/38%) مورد شکایاتی را بعد از پروسه ذکر نمودند. در حالیکه عمده مادران باردار (147 نفر، 5/61%) شکایتی نداشتند. تهوع- استفراغ (7/37%)، لرز (9/23%) و سوزن زدن¬های مکرر (7/16%) عمده¬ترین شکایات ثبت شده توسط مادران بود. بر اساس نتایج این مطالعه هیچگونه ارتباط آماری معنی-داری بین وجود شکایت از بی¬حسی نخاعی و متغیرهای سن، تحصیلات مادر، وضعیت اشتغال، محل سکونت، تعداد بارداری، BMI، سن ختم بارداری و سابقه بی¬حسی نخاعی دیده نشد (همگی 05/0 < P). نتیجه گیـری: زنان بارداری که تحت جراحی سزارین با بی حسی نخاعی در این مرکز قرار گرفتند، شکایات محدود و قابل پیشگیری از این پروسه را گزارش نمودند. عوارض ذکر شده منجر به آسیب ماندگار و جدی در مادران نشد و اغلب بدون پیامد ناگوار با مداخلات معمول درمانی کنترل گردیدند.

زمینه و هدف: از آنجایی که سووفلوران یکی از گازهایی بیهوشی بسیار موثر در بروز تهوع و استفراغ پس از بیهوشی در کودکان می باشد و از طرفی دیگر با توجه به عدم وجود مطالعه ای مروری سیستماتیک در رابطه با نقش موثر دکسمدتومدین در پیشگیری از این عارضه، بنابراین هدف از انجام این مطالعه اثربخشی دکسمدتومیدین بر بروز استفراغ پس از جراحی کودکان با سووفلوران بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مرور سیستماتیک و متاآنالیز می باشد که بر اساس گام های بیانیه PRISMA طراحی و اجرا شده است، کارآزمایی های تصادفی سازی و کنترل شده که قبل از آغاز سال 2022 منتشر شده بودند، از پایگاه های اطلاعاتی Web of Science Embase, PubMed, و Cochrane Library و مگ ایران و SID جستجو و انتخاب شدند. کلید واژه های جستجو «دکسمدتومیدین»، «کودکان»، «بیهوشی»، «استفراغ» و «سووفلوران» بودند. متا آنالیز با استفاده از نرم افزار Stata انجام شد. نتایج آماری حاصل از مقایسه داده های دو دسته ای به صورت نسبت شانس (RRs) و فاصله اطمینان 95درصد ارائه شد. نتایج آماری برای داده های پیوسته به عنوان تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) ارائه شد. ناهمگونی بین مطالعات وارد شده با استفاده از آزمون χ2 (سطح معناداری آزمون α = 0. 1) بررسی شد و از شاخص I2 برای تعیین کمی اندازه ناهمگنی نتایج استفاده شد. یافته ها: در مجموع 672 شرکت کننده از 10 مقاله کارآزمایی بالینی تصادفی شده مورد بررسی قرار گرفتند؛ نتایج که 898/0 = P و 0% = I2 بود. نشان داده شد که دکسمدتومیدین با کاهش بروز استفراغ در مقایسه با دارونما همراه است (60/0-24/0: 40/0: OR-001/0 = P). نتیجه گیری: تهوع و استفراغ پس از بیهوشی یکی از عوارض شایع و ناخوشایند می باشد که ممکن است ایمنی بیمار را به خطر بیاندازد؛ اطلاع از اثرات داروهای مختلف مؤثر در بروز این عارضه می تواند بروز تهوع و استفراغ پس از بیهوشی را با تغییر مواجه سازد؛ نتایج این متاآنالیز نشان داد که دکسمدتومیدین منجر به کاهش بروز استفراغ پس از بیهوشی کودکان با سووفلوران می شود.

زمینه و هدف: سوختگی یکی از شدیدترین اشکال تروماست که به طرق مختلف سبب تخریب پوست و بافت های زیر جلدی با شدت و وسعت متفاوت می شود. کاهش موثر علائم خارش پس از سوختگی یک مشکل عمده در توانبخشی همه بیماران سوختگی است. با این حال، اگرچه درمان های بالقوه زیادی برای خارش وجود دارد، هنوز توافق نظری در مورد بهترین درمان وجود ندارد. این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه تأثیر داروی ستیریزین، گاباپنتین و روغن نارگیل در کاهش میزان خارش پوست پس از بهبودی زخم سوختگی انجام گرفت. مواد و روش ها: جامعه پژوهش حاضر از بین بیماران مرکز سوختگی امیرالمؤمنین شیراز در سال 1401 که دچار سوختگی خفیف تا حاد که به درمان مقاوم هستند و بعضاَ دچار خونریزی هستند، انتخاب شدند. در این مطالعه، بعد از تایید کمیته اخلاقی شورای پژوهشی دانشگاه و رضایت بیماران، تعداد 150 نفر افراد واجد شرایط داوطلب وارد مطالعه شده و به تصادف به گروه های مطالعه تخصیص داده شدند. برای جمع آوری داده ها از نمونه مورد مطالعه، از پرسشنامه خارش یوسیپویچ و همکارانش (2001) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از t همبسته و تحلیل کواریانس و با کمک برنامه آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در قبل داروی سیتریزین برابر 32/4 و 74/0 شد. همچنین میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در بعد داروی سیتریزین برابر 04/3 و 57/1 شد. میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در قبل داروی گاباپنتین برابر 98/4 و 82/0 شد. همچنین میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در بعد داروی گاباپنتین برابر 66/1 و 47/0 شد. میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در قبل روغن نارگیل برابر 40/4 و 76/1 شد. همچنین، میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در بعد روغن نارگیل برابر 60/1 و 49/0 شد. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که هر سه داروی ستیریزین، گاباپنتین و روغن نارگیل باعث کاهش خارش پس از سوختگی می شوند که درجه تأثیرات متفاوتی از خود نشان دادند. پیگیری دراز مدت بیماران پس از ترخیص از بیمارستان نشان داد که بعد از عمل پیوند، خارش پس از سوختگی کمتر می باشد.

زمینه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز است که شیوع روز افزونی در جهان داشته و مهم ترین علت قطع غیرتروماتیک اندام می باشد. آمپوتاسیون یکی از مشکلاتی است که در این بیماران ایجاد می شود. برهمین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه هموگلوبین گلیکوزیله بین دو گروه با و بدون آمپوتاسیون اندام تحتانی در بیماران مبتلا به زخم دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی قم انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مورد-شاهدی بود، جامعه پژوهش بیماران مبتلا به زخم دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی قم در سال 1397-1398 بودند. در کل تعداد 262 نفر بیمار (127 نفر در گروه بیماران دیابتی با آمپوتاسیون و 135 نفر در گروه بیماران دیابتی بدون آمپوتاسیون) بررسی شدند. در نهایت تمامی اطلاعات کلینیکال و پاراکلنیکال بیماران از پرونده بیماران استخراج شد و بین دو گروه تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین جنسیت، سن و مدت زمان بستری در دو گروه تفاوت معنادار وجود نداشت (P > 0. 005) و دو گروه با یکدیگر همگن بودند، ولیکن بین شاخص توده بدنی، هموگلوبین گلیکوزیله و قندخون ناشتا در دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت (P < 0. 005) و در گروه بیماران مبتلا به بیماری دیابت با آمپوتاسیون بالاتر بود. نتیجه گیری: با توجه به ایتکه یافته های ما نشان داد که قندخون و هموگلوبین گلیکوزیله و همچنین شاخص توده بدنی بین دو گروه با و بدون آمپوتاسیون تفاوت آماری معناداری دارد. در این راستا لازم است که بیماران نه تنها رژیم متعادل غذایی داشته و سبک زندگی خود را متناسب با بیماری تصحیح نمایند، بلکه حرکات ورزشی مناسب را نیز انجام دهند.

زمینه و هدف: هدف بررسی حاضر پاسخ به سوال PICO زیر است: "خطر خونریزی در بیمارانی که داروهای ضد انعقاد خوراکی مصرف می کنند و تحت عمل جراحی دهان با یا بدون قطع درمان آنتی ترومبوتیک قرار می گیرند، چیست؟ " بر این اساس، با انجام این مطالعه متاآنالیز، هدف ما تعیین خطر خونریزی در حین و بعد از جراحی دندان در بیماران تحت درمان ضد انعقاد، و همچنین ارائه راهنمایی هایی است که به متخصصان دندانپزشکی در تصمیم گیری آگاهانه بالینی کمک می کند، می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه متاآنالیز، ما جستجوهایی را برای مطالعات کارآزمایی بالینی واجد شرایط در مرکز کتابخانه کاکرین (واحد مرکزی کارآزمایی های کنترل شده کاکرین) و Medline (Ovid وEMBASE ) از پایگاه های داده ای ذکر شده با کلید واژه-های جراحی دهان، اگزودنتیا و نصب ایمپلنت دندان، خطر حوادث خونریزی دهنده و مترادف آنها و ضد انعقاد خوراکی (آنتاگونیست های ویتامینK ) انجام دادیم. تجزیه و تحلیل برای هر ضد انعقاد و نتیجه مورد انتظار انجام شد. برای مطالعاتی که پیامدهای دوگانه را گزارش کردند، خطر نسبی (RR) همراه با فاصله اطمینان 95% محاسبه شد. اثرات تصادفی مرتبط با متاآنالیز با استفاده از نرم افزار STATA (نسخه 1/10) تعیین شد. یافته ها: نتایج یک تا سه برابر بیشتر خطر خونریزی را در بیمارانی که وارفارین مصرف می کنند در مقایسه با بیمارانی که استفاده از داروهای ضد انعقاد را در حین عمل قطع کرده بودند (67/1=RR و 89/2-97/0: CI) و بعد از عمل (44/1=RR و 92/2-71/0: CI) نشان داده اند. نتیجه گیری: خطر خونریزی حین و پس از جراحی در بیمارانی که داروی ضد انعقاد خود را قطع نکنند، نسبت به بیمارانی که داروی خود را قطع نمایند، در حین اعمال جراحی مینور دهان و دندان وجود دارد؛ با این حال، یافته ها باید با احتیاط تفسیر شوند و مطالعات جدید در مورد این موضوع باید آغاز شود.

زمینه و هدف: پوشش نسج نرم در تروماها بخصوص در اندام تحتانی همواره مورد بحث بوده است. بخصوص در ناحیه ساق پا که دو استخوان اصلی متحمل وزن قرار گرفته و اغلب همراه نقص نسج نرم شکستگی هم دیده می شود این بازسازی دشوارتر می شود. به این منظور روش های مختلف معرفی و استفاده شده است که هر کدام مزایا و معایب خود را دارد. در ابتدا سعی می شد در اولین اقدام از ساده ترین روش استفاده شود، مثل انجام گرافت پوستی و در صورت عدم امکان از فلاپ استفاده شود. ولی بعدها با معرفی روش آسانسور ترمیمی لزومی به طی این مراحل نیست و می توان به عنوان اولین قدم از یک روش پیچیده ولی مناسب استفاده کرد. ما در این مطالعه سعی کرده ایم چند فلاپ ناشایعتر ولی با کارایی بیشتر را معرفی نماییم. معرفی مورد: در این مطالعه ضمن معرفی انواع فلاپ های روش های مورد استفاده شایع در نواقص ساق پا، این ناحیه را به سه ناحیه آناتومیک مجزا تقسیم کرده و فلاپ های مورد استفاده هر بخش را توصیف کرده ایم. سپس در این مطالعه چند مورد بیمار که با فلاپ های معرفی شده تحت درمان قرار گرفته اند را به اجمال توضیح داده ایم. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه در بیماران نشان داد که فلاپ های مورد نظر اگرچه کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، ولی نتایج آنها از نظر عملکردی و ظاهری با فلاپ های شایعتر قابل مقایسه است. این مطالعه تأکید دارد که لزوماً روش های شایع نباید به عنوان بهترین روش شناخته شوند و برای هر بیماری بر اساس شرایط موجود باید تصمیم گیری شود.

درمان زخم با استفاده از فشار منفی باعث تحول عظیمی در مدیریت زخم ها در 15 سال اخیر شده است. در حالی که درمان زخم-های پیچیده به طور سنتی با پانسمان های مکرر با گاز استریل مرطوب انجام می شود، استفاده از دستگاه های وکیوم تراپی به طور روز افزونی در حال افزایش است. اندیکاسیون های استفاده از وکیوم تراپی در حال گسترش است از جمله درمان زخم های مزمن، آماده سازی زخم برای پیوند پوست یا فلپ و حتی مدیریت زخم ها جراحی بخیه شده. در این مقاله ما برآنیم تا مروری جامع بر متون علمی جهت معرفی همه اندیکاسیون های وکیوم تراپی در جراحی های ارتوپدی داشته باشیم.

سیر تاریخی جراحی ایالات متحده در سده نوزدهم از چندین دوره مجزا تشکیل یافته است. هر یک از این دوره ها با شرایط و اوضاع و احوال به قدر کافی متفاوتی مشخص می شوند که بتوان آنها را یک دوره خاص محسوب نمود. دهه های اولیه این سده (1825 – 1800 میلادی) در اکثر جهات تداوم نحوه پیدایش و پیشرفت پزشکی در مستعمرات سیزده گانه بود. تعداد اندگی از پزشکان و جراحان آمریکا در اوایل سده نوزدهم از طریق گذراندن یک سیستم آموزشی نظام مند و سیستماتیک به طبابت می پرداختند، چرا که تسهیلات آکادمیک و دانشگاهی در ایالات متحده فوق العاده محدود بود و کسب آموزش پزشکی و جراحی نیازمند حضور در دانشکده های پزشکی اروپا بود و تعداد اندک شماری از دانشجویان آمریکایی از توان مالی و اقتصادی لازم جهت صرف چنین هزینه ای برخوردار بودند. لذا مواجهه با شرایط موجود مستلزم این بود که اکثریت افرادی که مایل به طبابت در آینده بودند، مجبور بودند نزد یکی از پزشکان در حال فعالیت در آمریکا شاگردی نموده و در کنار فعالیت در مطب پزشکان موجود به مطالعه کتب پزشکی و جراحی بپردازند.

زمینه و هدف: نیروی انسانی نقش بسزایی در تحول و پیشرفت امور مراقبت و درمان دارد و به عنوان یکی از ارکان مهم هر سازمان به شمار می آید که همواره مورد تأکید صاحبنظران بوده است. تحقیقات مشترک بین گروه های مذهبی و حرفه ای در زمینه سلامت روان و پزشکی دریافته اند که معنویت و نگرش مذهبی با نتایج مثبتی در سلامت جسم و روان همراه هستند. بر همین اساس پژوهش حاضر، با عنوان «بررسی نقش معنویت و اعتقادات در عملکرد پرسنل اتاق عمل بیمارستان در ارائه خدمات به بیماران» انجام شد. مواد و روش ها: روش این مطالعه توصیفی – پیمایشی بود که شامل 92 نفر از پرسنل اتاق عمل بیمارستان شهید فقیهی شیراز بودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه 35 سوالی محقق ساخته جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS نسخه 28 انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان داد که معنویت و اعتقادات در زندگی فردی و اجتماعی پرسنل اتاق عمل مؤثر است. بدین معنی که معنویت و اعتقادات باعث می شود تا فرد در زندگی فردی و اجتماعی، خداوند را ناظر بر اعمال و رفتار خود ببیند و در کوچکترین مسائل با دقت رفتار نماید. همچنین معنویت و اعتقادات در مسئولیت پذیری پرسنل اتاق عمل مؤثر بوده است. سایر نتایج نشان داد که معنویت و اعتقادات در صبر و بردباری و نظم کاری و توسعه روحیه سپاسگزاری مؤثر می باشد. فردی که هر لحظه خود را در برابر معبود می بیند و او را ناظر بر تمام اعمال و رفتار خود می داند، مطمئنا عملکرد چنین فردی نیز باید تحت تاثیر قرار گیرد. همچنین معنویت و اعتقادات باعث کاهش اضطراب می شود و به تبع آن نیز تاثیر بسیار زیادی در عملکرد وی در محیط کار دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که معنویت و اعتقادات در عملکرد پرسنل اتاق عمل در همه ابعاد مورد بررسی در این مطالعه موثر بوده است و تقویت این مورد می تواند در بهبود عملکرد پرسنل موثر باشد.

واژه میانگین بیشترین کلمه مورد استفاده در بخش مواد و روش مقالات منتشر شده است. در این بخش به درک بیشتری از میانگین می پردازیم.