مجله پزشکی کوثر
سال:1390 | دوره:16 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

اهداف: با توجه به اهمیت هیستامین و نیتریک اکساید در زمینه رفتار اضطرابی در هیپوکامپ پشتی، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش سیستم نیتریک اکساید هیپوکامپ پشتی در رفتار اضطرابیِ القا شده با هیستامین انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی 140 سر موش آزمایشگاهی نر نژاد NMRI انجام شد. موش ها بی هوش شده و دو کانول در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. بعد از یک هفته دوره بهبودی، طی سه آزمایش، اثر هیستامین در هیپوکامپ پشتی بر رفتار اضطرابی و اثر L- آرژینین و L-NAME بر پاسخ اضطرابی القا شده با هیستامین بررسی شد. از تست ماز به علاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی استفاده شد. داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن تست LSD به کمک نرم افزار SPSS 17 تحلیل شد.یافته ها: تزریق هیستامین (9 میکروگرم بر موش) به داخل ناحیه CA1 باعث القای اضطراب شد. تزریق L- آرژنین به داخل ناحیه CA1 (0.1 و 0.5 میکروگرم بر موش)، دو دقیقه قبل از دوز موثر هیستامین، اثرات اضطراب زای هیستامین را مهار نمود، اما تزریق L-NAME به داخل ناحیه CA1 (5، 10 و 50 نانوگرم بر موش) اثری روی پاسخ هیستامین نداشت.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده وجود یک برهم کنش پیچیده بین هیستامین و سیستم نیتریک اکساید است که رفتار اضطرابی را در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی تحت تاثیر قرار می دهد. فعال شدن سیستم نیتریک اکساید، پاسخ اضطراب زای هیستامین را در هیپوکامپ پشتی مهار می کند، اما مهار سیستم نیتریک اکساید در این محل تاثیری بر روی پاسخ هیستامین ندارد.

اهداف: استافیلوکوکوس اورئوس یک عامل مهم در عفونت های بیمارستانی است. شیوع مقاومت های آنتی بیوتیکی درمان عفونت های استافیلوکوکی را مشکل کرده است، بنابراین ساخت یک واکسن مناسب ضروری به نظر می رسد. ژن های saCOL2291 و saCOL2581 کاندیدای بالقوه ای برای ساخت واکسن هستند که توالی آنها در بانک ژنی وجود دارد. این مطالعه با هدف تعیین موتاسیون ها در ایزوله های مختلف و تایید پروتئین این دو ژن انجام شد.مواد و روش ها: 30 ایزوله کلینیکی استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های ادرار، زخم، موکوس و CSF بیماران بستری در تعدادی از بیمارستان های کشور به صورت تصادفی جمع آوری شد و پس از کشت، DNA ژنومی آنها استخراج شده و سپس توسط PCR تکثیر شدند. نمونه ها سپس تعیین توالی شده و به کمک نرم افزار Puls4 با هم ترازبندی شدند. پس از آن توالی های نوکلئوتیدی توسط نرم افزار Gene runner به توالی های آمینواسیدی تبدیل شدند و توالی پروتئینی آنها با هم ترازبندی و آنالیز شد.یافته ها: پلی مورفیسم در توالی نوکلئوتیدی، تغییراتی را در توالی پروتئینی این دو ژن نشان داد. این تغییرات بیشتر در ناحیه N- ترمینال قرار داشتند و توالی پروتینی ناحیه C- ترمینال حفظ شده بود.نتیجه گیری: هر دو ژن در اکثر گونه های استافیلوکوکوس اورئوس و همچنین ناحیه حفاظت شده C- ترمینال، کاندیدای خوبی برای تهیه واکسن هستند.

اهداف: در بیماران دیابتی، هیپرگلیسمی عاملی برای تولید رادیکال های آزاد اکسیژن از طریق اکسیداسیون گلوکز گزارش شده است. در خصوص تغییر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در افراد دیابتی، گزارشات متناقضی وجود دارد. بررسی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و نیز فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز به عنوان اجزای آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 هدف این مطالعه بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی - مقطعی از نوع شاهد - موردی در فاصله اردیبهشت تا آذر 1388 در پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم انجام شد. در این مطالعه 80 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 به عنوان گروه آزمون و 74 فرد سالم به عنوان گروه کنترل به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و میزان فعالیت سرمی آنزیم کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام آنان سنجیده شد. داده ها به صورت میانگین ± انحراف استاندارد توصیف شد و میانگین داده ها در دو گروه با آزمون T مستقل ارزیابی شد. برای آنالیز آماری نیز نرم افزار SPSS 15 استفاده شد.یافته ها: میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و دو جزء اصلی این ظرفیت یعنی فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در گروه دیابتی نوع 2 کاهش معنی داری نسبت به گروه سالم کنترل داشت (p<0.05).نتیجه گیری: داده های این تحقیق حاکی از کاهش دفاع آنتی اکسیدانی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 است. احتمالا فرآیند استرس اکسیداتیو و افزایش تولید رادیکال های آزاد در این امر دخیل بوده و شاید جبران این کمبود با مواد آنتی اکسیدان، راهکار مورد بررسی در مطالعات آینده باشد.

اهداف: بروز عوارض عصبی ارگانوفسفات ها، احتمالا با استرس اکسیداتیو مرتبط است. مشتقات گوانین اثرات تغذیه ای و محافظتی بر آستروسیت ها و سایر سلول های مغز اعمال می نمایند. در این مطالعه اثرات استرس اکسیداتیو دیازینون و اثرات محافظتی گوانوزین در مقابل آن در سلول های آستروسیت رده U373MG بررسی شد.مواد و روش ها: سلول های U373MG بعد از کشت، در معرض دوزهای مختلف دیازینون و در زمان های مختلف قرار گرفتند و پارامترهای استرس اکسیداتیو تعیین شد. سپس اثر محافظتی گوانوزین بر میزان گلوتاتیون، فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز ارزیابی شد. مقایسه آماری اثر دوزهای مختلف دیازینون در زمان های مختلف انکوباسیون با آنالیز واریانس دو طرفه و مقایسه گروه های مختلف درمانی با آنالیز واریانس یک طرفه و پس آزمون توکی به کمک نرم افزار Prism انجام شد.یافته ها: دیازینون در دوز 300 میکرومولار فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز را در 72 ساعت به طور معنی داری کاهش داد. پیش درمانی و پس درمانی با گوانوزین کاهش میزان گلوتاتیون سلولی ناشی از دیازینون را مهار نمود و آن را به حدود کنترل افزایش داد، ولی نتوانست کاهش فعالیت سوپراکسیددیسموتاز را مهار نماید. پیش درمانی و پس درمانی با گوانوزین فعالیت آنزیم کاتالاز را به طور معنی داری افزایش داد و سبب مهار اثر کاهنده دیازینون بر کاتالاز شد.نتیجه گیری: دیازینون به صورت وابسته به دوز و زمان برای سلول های رده U373MG سمیت داشته و گوانوزین در مقابل آن اثر محافظتی ایجاد نموده و از کاهش گلوتاتیون و فعالیت آنزیم کاتالاز جلوگیری می نماید. بر اساس یافته ها، درمان با گوانوزین شاید اثر محافظتی در مقابل سمیت نورونی دیازینون ایجاد نماید.

اهداف: از اثرات دیررس مواجهه با گاز خردل، عوارض پوستی از قبیل اریتم و التهاب، خشکی و خارش پوست است. تاکنون مطالعه ای در زمینه نقش ماتریکس متالوپروتئینازها در ایجاد این ضایعات انجام نشده است. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان ماتریکس متالوپروتئینازها و مهارکننده های آنها در نمونه پوست مصدومین شیمیایی مواجهه یافته با گاز خردل و افراد عادی بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی در سال 1388 روی 75 نفر که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، در یکی از بیمارستان های شهر تهران صورت گرفت. 25 نفر از افراد مواجهه یافته با گاز خردل که دارای خشکی پوست مزمن بودند، با 25 نفر دارای خشکی پوست مزمن بدون مواجهه با گاز خردل و 25 فرد سالم مقایسه شدند و میزان ماتریکس متالوپروتئینازها و مهارکننده های نمونه های پوستی هر گروه با روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با آزمون من ویتنی یو به کمک نرم افزار SPSS 16 تحلیل شد.یافته ها: مقدار متوسط ماتریکس متالوپروتئینازهای 8 و 9 و مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیازهای 1 و 2 در نمونه پوست افراد شیمیایی در مقایسه با افراد سالم به صورت معنی داری بالاتر بود (p<0.05). میزان ماتریکس متالوپروتئیاز 2 در نمونه پوست مصدومین شیمیایی در مقایسه با افراد سالم کمتر بود (p<0.05). میزان ماتریکس متالوپروتئیاز 1 در نمونه پوست مصدومین شیمیایی در مقایسه با افراد سالم تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به بالابودن میزان ماتریکس متالوپروتئینازهای 8 و 9 در نمونه پوست افراد مواجهه یافته با گاز خردل نسبت به جمعیت سالم، احتمال این که پاتولوژی ضایعات تغییر در میزان ماتریکس متالوپروتئینازها و مهارکننده های آنها باشد تقویت می شود.

اهداف: عصاره میوه زرشک حاوی انواع فلاونوئیدها است که جزء آنتی اکسیدان ها به شمار می روند. مطالعه حاضر با هدف بررسی توان محافظت کبدی عصاره متانولی میوه زرشک در برابر آسیب کبدی القاشده توسط تتراکلریدکربن در موش های صحرایی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی 36 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار انجام شد. موش ها به صورت تصادفی به شش گروه (تیمارنشده، نرمال، کنترل و سه گروه درمانی با عصاره زرشک) تقسیم شدند و غلظت های 10، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره میوه زرشک به صورت خوراکی همراه با تیمار تتراکلریدکربن (50%، 0.5 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن) به صورت درون صفاقی به مدت 28 روز دریافت نمودند. پس از خونگیری و جداسازی سرم، میزان فعالیت آمینوترانسفرازهای سرم (AST, ALT)، آلکالین فسفاتاز و پروتئین تام سرم اندازه گیری شد. داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی به کمک نرم افزار SPSS 10 تحلیل شد.یافته ها: تیمار تتراکلریدکربن سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز سرم موش های صحرایی را به صورت معنی داری افزایش داد. تیمار با عصاره متانولی میوه زرشک، سطوح افزایش یافته آنزیم ها را به صورت معنی داری تقریبا تا حد طبیعی تغییر داد. اثر تیمار خوراکی عصاره میوه زرشک نیز بر میزان پروتئین سرم معنی دار نبود.نتیجه گیری: عصاره متانولی میوه زرشک کبد را در برابر آسیب اکسیداتیو القاشده توسط تتراکلریدکربن در موش های صحرایی محافظت می نماید و این اثر محافظت کبدی می تواند موجب تعدیل آنزیم های سم زدایی کننده و فاکتورهای آنتی اکسیدانی و جاروکنندگی رادیکال های آزاد نسبت داده شود.

اهداف: آمیبیاز در ایران آندمیک بوده و میزان آلودگی آن در حدود 8 تا 40% متغیر است. با توجه به مشکلات تشخیصی، بررسی های انجام شده در زمینه آمیبیازیس در ایران پراکنده بوده و در مقایسه با سایر کشورها مطالعات کمتری انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت بالینی و آزمایشگاهی آمیبیاز علامت دار روده ای در یکی از بیمارستان های شهر تهران انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی به روش مقطعی روی 159 نفر از بیماران مراجعه کننده به کلینیک گوارش یکی از بیمارستان های تهران که به روش نمونه گیری به صورت سرشماری انتخاب شدند، از فروردین 1386 تا تیر 1388 انجام شد. آزمایش مدفوع و سرولوژی از نظر آمیبیازیس برای تمامی بیماران درخواست شد. ظرف 10 روز از پایان درمان، آزمایش مدفوع و سرولوژی مجدد با شرایط مشابه با دفعه قبل انجام گرفت. داده ها با روش های آماری توصیفی و همچنین آزمون مجذور کای با نرم افزار SPSS 14 تحلیل شد.یافته ها: بیشترین و کمترین شیوع علایم بالینی مربوط به اسهال خونی و استفراغ بود. در مجموع 37 بیمار بر اساس اولین سری آزمایش مدفوع انجام شده، مبتلا به انتاموبا هیستولیتیکا/دیسپار بودند که 18 نفر کیست و 12 نفر تروفوزوئیت و 7 نفر کیست و تروفوزوئت را با هم داشتند. پس از درمان، در آزمایش دوم، تنها در دو مورد آزمایش مدفوع مثبت و در هر دو مورد کیست گزارش شد.نتیجه گیری: آزمایش مدفوع، آزمایشی بسیار ضعیف برای تشخیص انتاموبا هیستولیتیکا است و توصیه می شود برای تشخیص انتاموبا هیستولیتیکا که تنها نوع پاتوژن است، از روش های دقیق تر مثل سرولوژی یا تست آنتی ژن یا PCR استفاده شود.

اهداف: آدیپوکین ها، پروتئین های مترشحه از بافت چربی هستند که در کنترل متابولیسم بدن شرکت دارند. ویسفاتین از جمله آدیپوکین ها بوده که دارای نقش های بیولوژیکی گوناگون است. در مطالعات گوناگون سطح سرمی ویسفاتین با تغییر در شاخص توده بدنی (BMI)، اختلال تیرویید و سندرم متابولیک همراه بوده است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط ویسفاتین با اختلالات عملکرد تیروئید انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مورد - شاهدی در سال 1388 روی بیماران مبتلا به اختلالات تیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه مرکز تحقیقات غدد درون ریز دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی انجام شد. 48 بیمار مبتلا به کم کاری تیروئید، 34 بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید و 82 نفر به عنوان گروه شاهد به روش نمونه گیری آسان انتخاب و بررسی شدند. میزان BMI و سطح سرمی هورمون های ویسفاتین، TSH و T4 با روش های ایمونواسی آنزیمی در حالت ناشتا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون T مستقل، ضریب همبستگی و آنالیز واریانس یک طرفه به کمک نرم افزار SPSS 18 تحلیل شد.یافته ها: میزان ویسفاتین سرم در هر دو گروه بیماران مبتلا به پرکاری و کم کاری تیروئید (به ترتیب 9.38±1.77 و 6.70±1.35 نانوگرم بر میلی لیتر) به طور معنی داری از گروه شاهد (2.51±0.12 نانوگرم بر میلی لیتر) بیشتر بود. همبستگی معنی داری بین سطح ویسفاتین سرم با هورمون هایTSH ، T4 و BMI در بیماران مبتلا به اختلالات تیروئید یا گروه شاهد وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه افزایش در میزان ویسفاتین سرم را مستقل از تغییرات BMI در بیماران دارای اختلال در عملکرد تیروئید نشان می دهد. بر اساس یافته های این مطالعه تغییرات ویسفاتین می تواند به عنوان معیاری برای تشخیص و تایید کم کاری و پرکاری تیروئید درنظر گرفته شود.

اهداف: از گذشته رابطه زوایای ستون فقرات کمری و کمردرد مورد توجه بوده است. تاکنون کمتر مطالعه ای به بررسی تمامی زوایای شیب ساکروم، لومبوساکرال، افقی ساکروم، قوس کمری و قوس کمری قطعه ای در میان افراد مبتلا به کمردرد حاد و مزمن و افراد نرمال پرداخته است . هدف از این مطالعه بررسی این زوایا میان سه گروه ذکر شده بود.مواد و روش ها: این مطالعه مورد - شاهدی روی بیماران مبتلا به کمردرد مراجعه کننده به کلینیک طب فیزیکی یکی از بیمارستان های شهر تهران در سال 1389 انجام شد. افراد به روش نمونه گیری اتفاقی انتخاب شدند و در سه گروه 35 نفری کمردرد حاد، مزمن و افراد نرمال قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و شرح حال و معاینه فیزیکی بیماران در پرسش نامه ها ثبت شد و قد و وزن و دور شکم و BMI بیماران اندازه گیری شد. کلیشه های رادیوگرافی توسط متخصص از نظر زوایای کمری بررسی و ثبت شد. داده ها با آزمون آنووا، آزمون T مستقل و رابطه همبستگی پیرسون به کمک نرم افزار SPSS 18 تحلیل شد.یافته ها: میانگین زاویه شیب ساکروم به طور کلی 42.40±9.18 بود که این اختلاف از نظر جنسیت معنی دار نبود، اما اختلاف بین سه گروه نرمال، حاد و مزمن معنی دار بود. تفاوتی از نظر بقیه زوایا در افراد مبتلا به کمردرد با افراد نرمال وجود نداشت.نتیجه گیری: زاویه شیب ساکروم در افراد مبتلا به کمردرد نسبت به افراد نرمال بیشتر است. توجه به این زاویه در رادیوگرافی بیماران مبتلا به کمردرد در مراحل اولیه از اهمیت خاصی برخوردار است و اصلاح آن در کاهش علایم بیماران مفید خواهد بود.

مقدمه: دیورتیکول مکل یکی از شایع ترین آنومالی های مادرزادی دستگاه گوارش است که شیوع آن حدود 2% است و به دلیل دارابودن هر سه لایه طبیعی جدار روده باریک یک دیورتیکل واقعی محسوب می شود. محل معمول آن در فاصله 100 سانتی متری از دریچه ایلئوسکال است و در اثر اختلال در بسته شدن طبیعی مجرای امفالومزانتریک در هفته هشتم جنینی ایجاد می شود. این گزارش موردی در رابطه با کودک 16 ماهه ای است که به علت درد ناگهانی به دنبال سقوط از ارتفاع 40 سانتی متری به یکی از بیمارستان های کودکان شهر تهران منتقل و نهایتا با تشخیص شکم حاد جراحی شد. یافته عمل جراحی پارگی دیورتیکول مکل در قسمت دیستال آن همراه با پریتونیت ناشی از ترشحات روده کوچک بود. بنابراین رزکسیون سگمنتال روده باریک و آناستوموز انجام شد.نتیجه گیری: پارگی دیورتیکول مکل ناشایع است و با توجه به این که احتمال آسیب اعضای توپر شکم بعد از تروما بیشتر است، در موارد مشابهی که بیماران علایم طولانی مدت دارند، باید با حساسیت بیشتری بیمار را تحت نظر گرفت تا اقدام درمانی مناسب و به موقع انجام شود.