مهندسی عمران مدرس
سال:1401 | دوره:22 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

مطالعه حاضر به ارائه نتایج آزمایشگاهی و تحلیل­های عددی بر روی شالوده­های پوسته­ای مخروطی و هرمی قرار گرفته برروی ماسه سست غیر مسلح و مسلح شده با ژئوگرید می­پردازد. نتایج با مقادیر مطالعه شده برای فونداسیون­های مسطح دایره­ای و مربعی مقایسه شده است. مطالعات آزمایشگاهی بر روی انواع مختلف شالوده پوسته­ای با زوایای رأس مختلف و با استفاده از مدل­سازی فیزیکی کوچک­ مقیاس انجام شد. به منظور بسط مطالعات برای تاثیر حالات مختلف نسبت عمق مدفون به عرض پی و تعداد لایه­های ژئوگرید بر نسبت ظرفیت باربری، تحلیل­های عددی با استفاده از روش­ آنالیز حدی صورت گرفت. نتایج نشان دادند که به طور کلی، افزایش عمق شالوده و استفاده از سازه­های مسلح­کننده عملکرد ژئوتکنیکی فونداسیون­ها را در هر دو حالت مسطح و پوسته­ای افزایش می­دهد هرچند این افزایش در شالوده­های مسطح مشهودتر است، به طوری که افزایش عمق پی به اندازه Df/B=0.5، مقدار ظرفیت باربری برای شالوده­ها با زاویه رأس °180، °120، °90 و °60 را به طور میانگین به ترتیب 40، 36، 32 و 28 درصد و افزایش عمق پی به اندازه Df/B=1.0، به ترتیب 76، 67، 61 و 55 درصد افزایش می­دهد. استفاده از ژئوگرید ظرفیت باربری شالوده­های مسطح را بیش از شالوده­های پوسته­ای افزایش می­دهد. استفاده از یک لایه ژئوگرید ظرفیت باربری شالوده­های قرارگرفته بر روی سطح خاک را به طور میانگین 79 درصد افزایش داد در حالیکه استفاده از دو لایه ژئوگرید ظرفیت باربری را 86 درصد افزایش می­دهد که این موضوع نمایانگر این واقعیت است که استفاده از دولایه ژئوگرید موجب بهبود چشمگیر ظرفیت باربری نسبت به حالتی که خاک با یک لایه ژئوگرید مسلح می­شود نخواهد شد. ظرفیت بـاربری شـالوده مدفـون با Df/B=0.5 و یک لایه ژئوگـرید 50 درصـد و بـا دولایه ژئوگـرید 53 درصد و برای شالوده­های مدفون با Df/B=1.0 و یک لایه ژئوگرید 28 درصد و با دولایه ژئوگرید 30 درصد بیش از شالوده­های قـرار گرفته بر روی سطح خاک غیرمسلـح خواهد بود. برای شالوده قرار گرفته بر روی سطح خاک با زوایای رأس °180، °120، °90 و °60 استفاده از یک لایه ژئوگرید به طور میانگین ظرفیت باربری را به ترتیب 99، 81، 75 و 60 درصد و استفاده از دو لایه ژئوگرید به ترتیب 110، 90، 78 و 62 درصد افزایش می­دهد. این شرایط برای پی­های مدفون کمتر محسوس بوده و مقدار افزایش ظرفیت باربری برای پی­ها با تمام زوایای رأس برای حالت Df/B=0.5 حدود 50 درصد و برای حالت Df/B=1.0 حدود 29 درصد می­باشد. استفاده از دولایه ژئوگرید بر پی­هایی با زوایای رأس کمتر، تاثیر کمتری خواهد داشت

تیرورق هایی که در پل ها مورد استفاده قرار گرفته است معمولا دارای جانی عمیق و نسبتا لاغرمی باشند، نتیجتا، کمانش جان یکی از فاکتور های مهم در طراحی اینگونه تیرورق ها   می باشد. زمانیکه حالت حدی کمانش جان بر طراحی حاکم شود، از سخت کننده های طولی و عرضی به منظور افزایش مقاومت مقطع استفاده می شود. محل قرار گیری سخت کننده ها در تیرورق های صاف تحت مطالعات گسترده ای قرار گرفته است، که منجر به ارائه موثرترین محل قرار گیری برای سخت کننده های طولی و عرضی شده است. مطالعات درزمینه تیرورق های خمیده در پلان به گستردگی آنچه که در رابطه با تیرورق های صاف صورت گرفته، نمی باشد. بویژه در حالتیکه سخت کننده های طولی در مقطع نامتقارن مد نظر است. این پژوهش به بررسی محل بهینه سخت کننده طولی در تیرورق های خمیده در پلان با مقطعی نامتقارن(بال فشاری بزرگتر از بال کششی)، تحت دهانه ای با تکیه گاه های ساده باتنش تسلیم50 ksi (345 Mpa)می پردازد. از مطالعات پارامتریک برای انتخاب محدوده های لاغری مقطع و شعاع انحناء تیرورق استفاده شد. تیرورق تحت بارگذاری با خمش زیاد و برش کم قرار گرفت. در انتها نیز توصیه هایی ارائه شد که به اختصار شامل موارد ذیل می شود:  قرار گیری سخت کننده طولی در فواصل D/4, D/5, D/6از بال فشاری می تواند کمانش خمشی جان را کنترل کند. این رخداد بیانگر لزوم مد نظر قرار دادن اثر ابعاد بال فشاری در بیان محل بهینه سخت کننده طولی در تیرورق های تحت خمش می باشد.  در میان محل های فوق الذکر، قرارگیری سخت کننده طولی در فاصله D/4از بال فشاری، بهترین پاسخ برشی را در تیرورق دارد به همین منظور در این تحقیق محل بهینه سخت کننده طولی در فاصله D/4از بال فشاری می باشد.

فرسایش بادی و به­تبع آن پدیده ریزگرد با وجود همه راهکارهای مقابله با آن، امری اجتناب ناپذیر است. بنابراین بررسی و بکارگیری روش های نوین جهت مقابله با این پدیده طبیعی که بیشتر منشأ فرامنطقه­ای دارد بایستی بیشتر موردتوجه واقع گیرد. در همین ارتباط در این پژوهش از یک روش نوین و سازگار با محیط زیست که از باکتری­های موجود در خاک به منظور بهبود خواص فیزیکی خاک استفاده می­کند بهره­گرفته شده است. بنابراین از گونه­ای خاص باکتری با نام علمی Sporosarcina Pasteurii، با قابلیت تولید آنزیم اوره­آز که موثر در فرآیند رسوب میکروبی کربنات کلسیم می­باشد، به بررسی میزان مقاومت فشاری خاک در برابر فرسایش بادی پرداخته ­شد. در همین راستا، از یک دستگاه نفوذسنج جیبی به منظور کمی­سازی میزان مقاومت فشاری خاک، و همچنین یک دستگاه تونل باد، به منظور شبیه سازی میزان فرسایش پذیری گونه­های خاک­ در طیف وسیعی از سرعت باد (با دامنه 1-20m/s)استفاده گردید. به منظور در نظر گرفتن شرایط فیزیکی و شیمیایی خاک بر میزان بازدهی این روش، از دو گونه خاک ماسه سیلیسی با دانه­بندی متفاوت و همچنین یک گونه خاک ماسه­ای با منشا کربناته استفاده شده است.  پارامترهای مورد بررسی شامل زمان­های نگهداشت 3، 7، 14، 20 و 28 روز، تزریق مجدد محلول باکتری و سمنتاسیون با فاصله زمانی 6 روز و همچنین تأثیر شرایط محیطی بر میزان اثرگذاری باکتری در خاک می­باشد. همچنین از تست SEM برای بررسی ریزساختاری خاک­ها قبل و بعد از بهسازی استفاده شد. نتایج حاصل از بکارگیری دستگاه نفوذسنج نشان داد که مقاومت فشاری خاک به صورت معنادار با زمان افزایش می­یابد که بیشترین مقاومت در ماسه کربناته به میزان 84 kPa حاصل شد. ماسه سیلیسی با توزیع دانه بندی ریزتر مقاومت فشاری بیشتری نسبت به گونه دیگر آن نشان داد. همچنین این نتایج نشان داد که تزریق مجدد، تأثیر افزاینده ای به صورت معنادار در مقاومت فشاری خاک به خصوص در ماسه سیلیسی به اندازه 190% در دوره 28 روزه دارد. نتایج حاصل از شبیه­سازی میزان فرسایش در دستگاه تونل باد نشانگر عملکرد بسیار مناسب این روش در بهسازی خاک و ایجاد لایه مقاوم سطحی نسبت به فرسایش می­باشد به گونه­ای که هیچ گونه فرسایشی در دامنه سرعت­های موجود مشاهده نگردید.

در تحلیل و طراحی ستون های کوتاه بتن مسلح، پارامترهای گوناگونی از قبیل مشخصات مصالح، خطای مدلسازی و بارهای اعمالی بر ستون وجود دارند که غیرقطعی هستند و عدم قطعیت مرتبط با آن ها می تواند اثر قابل توجهی بر ایمنی ستون داشته باشد، لذا در نظر گرفتن این عدم قطعیت ها در مدلسازی رفتار ستون های کوتاه بتن مسلح الزامی می باشد. در این پژوهش رویکردی کارآمد برای مدلسازی منابع عدم قطعیت در ارزیابی ایمنی ستون های کوتاه بتن مسلح  برمبنای روش قابلیت اعتماد مرتبه اول (FORM) پیشنهاد شده است که در آن تابع حالت حدی  با توجه به اثر متقابل نیروی محوری – لنگر خمشی ستون و با درنظر گرفتن خطای مدلسازی که تابعی از خروج از مرکزیت بار است تعریف شده است. رویکرد پیشنهادی برای محاسبه احتمال خرابی در ستون های کوتاه بتن مسلح با مقاطع مربع و مستطیل بکار گرفته شد. نتایج نشان می دهد که  پارامترهای مختلف از قبیل همبستگی، شکل مقطع، نسبت تسلیح طولی فولاد، نسبت بار، خروج از مرکزیت بار و توزیع آرماتورهای طولی در مقطع بر روی مقادیر شاخص قابلیت اعتماد ستون و در نتیجه احتمال خرابی آن بسیار تأثیرگذار می باشند. در نهایت با توجه به نتایج حاصل،  ضرایب اهمیت برای شناسایی مهمترین پارامترهای موثر  بر روی احتمال خرابی ستون های نمونه در خروج از مرکزیت های مختلف بار ارائه گردید که نشان می دهد مقاومت فشاری بتن، خطای مدلسازی و بار زنده نسبت به سایر متغیرهای موجود از تأثیرگذاری بیشتری برخوردار می باشند که باید در طراحی و اجرا به این نکته حائز اهمیت توجه شود.

قاب های دارای میان قاب مصالح بنایی رایج ترین نوع سازه ای است که برای ساخت سازه های چند طبقه در کشورهای در حال توسعه استفاده می شود. میان قاب های مصالح بنایی عمدتاً برای افزایش سختی و استحکام اولیه ساختمان های بتن مسلح مورد استفاده قرار می گیرد. از طرفی قرار گرفتن بازشوهای درب و پنجره در میان قاب مصالح بنایی سازها اجتناب نا پذیر خواهد بود. در مطالعه حاضر، با مدل سازی عددی به روش اجزای محدود غیر خطی اثر وجود میان قاب های مصالح بنایی دارای بازشو های مختلف درب و پنجره بر رفتار داخل صفحه قاب های بتنی با جزئیات لرزه ای و غیر لرزه ای در سطوح مختلف بار محوری و ضخامت های مختلف میان قاب، در عملکرد لرزه ای قاب های بتنی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ابتدا مدل های پیشنهادی با استفاده از نتایج آزمایشگاهی در نرم افزار اجزای محدود ABAQUS اعتبار سنجی می شود. نتایج حاصل از تحلیل های صورت گرفته نشان می دهد که افزایش بار محوری باعث افزایش مقاومت نهایی، سختی مؤثر و کاهش شکل پذیری در نمونه های دارای میان قاب مصالح بنایی با بازشو مختلف درب و پنجره و قاب بتن مسلح با مشخصات لرزه ای می شود. افزایش ضخامت میان قاب بنایی باعث افزایش مقاومت نهایی و سختی مؤثر در نمونه ها با  جزئیات لرزه ای و غیر لرزه ای گردید. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که حالت های مختلف قرارگیری بازشوها در نحوه رفتار قابها اثرات قابل توجهی دارد.

با توجه به آسیب­های وارده به سازه­های بتنی، لزوم استفاده از لایه­های تعمیری مناسب امری ضروری می­باشد. در ساختمان­های بتن آرمه، بتن و فولاد در ارتباط با یکدیگر بوده و در اکثر موارد نیز لایه­های تعمیری در ارتباط مستقیم با فولاد اعمال می­گردد. لذا در این تحقیق با بکارگیری آزمون­های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" اقدام به اندازه گیری مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین ملات­های اصلاح شده با پلیمر و فولاد شده است. همچنین تاثیر پلیمر بر جمع شدگی ملات­ها و تاثیر آن بر مقاومت چسبندگی مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر پلیمر بر ملات­ها با استفاده از عکسبرداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی و نرم افزارهای Image J و Origin مورد مطالعه قرار گرفت. در ادامه نیز برای ارزیابی مشخصات مکانیکی ملات­ها، با استفاده از آزمون های فوق، مقاومت فشاری و خمشی درجای ملات­ها تعیین و ضمن مقایسه با آزمون­های استاندارد آزمایشگاهی، نمودارهای کالیبراسیون رسم گردیدند. سپس معادلات تبدیل نتایج آزمون­های درجا به مقاومت فشاری و خمشی ملات­های اصلاح شده با پلیمر ارائه گردیدند. در انتها نیز با استفاده از نرم افزار ABAQUS ترک­ها و تنش­های بوجود آمده در ملات­ها ارائه شدند. لایه تعمیری اعمال شده روی بستر فولادی حاوی نسبت ماسه به سیمان برابر 3 و نسبت آب به سیمان برابر 5/0 می باشد. برای ارزیابی مشخصات مکانیکی ملات های تعمیری، پلیمر استایرن بوتادین رابر با نسبت های 10، 15 و 20 درصد وزن سیمان به ملات اضافه گردید.  نتایج حاصله بیانگر تاثیر پلیمر بر کاهش جمع شدگی ملات­ها و افزایش مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین فولاد و ملات می باشد بگونه ای که افزودن پلیمر به میزان 10، 15 و 20 درصد باعث کاهش جمع شدگی ملات ها به ترتیب به مقدار 3/35، 2/41 و 4/45 درصد در سن 90 روز شده است. مقاومت چسبندگی برشی و کششی 90 روزه بین ملات و فولاد نیز با افزودن پلیمر، به ترتیب به مقدار 1/303 و 2/291 درصد افزایش داشته است. همچنین ضریب همبستگی بالایی بین قرائت­های بدست آمده از آزمون­های درجا با آزمون های آزمایشگاهی مشاهده شد به گونه ای که می توان با بکارگیری آزمون های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" به ترتیب با استفاده ازمعادلات y=0.113x و y=0.063x مقاومت فشاری ملات های اصلاح شده با پلیمر را تعیین نمود. در ضمن همخوانی بالایی بین نتایج عددی و نتایج آزمایشگاهی بدست آمد.

بیشتر اعضای سازه هایی که عمر مفید آن ها سپری شده است نیاز به تعمیر دارند، این اعضا ممکن است توسط عوامل مختلف آسیب ببینند که با توجه به هزینه ی بالای بازسازی، بخش عمده ای از بودجه ی عمرانی کشورهای پیشرفته، سالانه صرف ترمیم و بازسازی این سازه ها می شود. اعضای فشاری مانند ستون ها یکی از مهم ترین اجزای سازه هستند که در تحمل و انتقال کلیه ی بارهای عمودی و جانبی ساختمان نقش اساسی دارند. اساساً، هیچ ستونی نمی تواند به اندازه ی تمام ظرفیت خود تحمل کند و تحت کمانش دچار شکست می شود، درنتیجه بسیاری از محققان علاقه مند به مقاوم سازی و افزایش مقاومت ستون با استفاده از مواد و روش های جدید هستند. در این تحقیق ستون های دایروی شکل فولادی با آسیب اولیه به صورت عمودی یا افقی با درصد های مختلف 25، 50، 75 و 100 موردبررسی قرار گرفتند و تأثیر استفاده از الیاف پلیمری تقویت شده به فیبر کربن (Carbon Fiber Reinforced Polymer) برای مقاوم سازی مطالعه شد. تعداد 26 نمونه ستون دایره ای شکل فولادی با ارتفاع یکسان و ابعاد آسیب متفاوت تحت بار فشاری توسط نرم افزار آباکوس (ABAQUS)، تحلیل شدند. عمده مشکل ستون های لاغر، کمانش کلی (Global Buckling) تحت بارهای فشاری است. برای افزایش دقت تحلیل از روش ترکیبی برای مطالعه ی کمانش های ناحیه خمیری بعد از کمانش اولیه استفاده شد. به این ترتیب ابتدا نمونه ها تحت تحلیل کمانشی قرارگرفتند و در ادامه از روش تحلیل غیرخطی ریکس (Riks) با در نظر گرفتن ناکاملی (Imperfection) به صورت کلی و موضعی برای تحلیل نمونه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که ستون آسیب دیده دچار کاهش ظرفیت باربری و سختی شد، همچنین شکل افقی آسیب نسبت به شکل عمودی در کاهش باربری نهایی مؤثرتر بود و توانست ظرفیت باربری را در آسیب 100 درصدی تا 52% کاهش دهد که این میزان کاهش نشان داد که هراندازه که طول محیط ستون بیشتر آسیب ببیند شدت کاهش باربری نهایی بیشتر است. همچنین نتایج نشان دادند که حالت بحرانی زمانی است که کل ناحیه ی آسیب دیده دچار تخریب 100 درصدی شود به طوری که تأثیر آسیب با درصدهای کمتر از 25 درصد حداکثر 66/2 درصد بود. حالت شکست در ستون لاغر به صورت کمانش کلی و موضعی اتفاق افتاد که همه ی ستون ها کمانش کلی را به شکل خم شدن ستون تجربه کردند ولی کمانش موضعی با توجه به نوع آسیب متفاوت بود. برای ستون بدون آسیب، حالت شکست، کمانش کلی با تمرکز در میانه ستون بود؛ در ستون با آسیب افقی 100 درصد، ناحیه ی آسیب دیده دچار جمع شدگی شد و ستون با آسیب عمودی حالت شکست را به صورت بازشدگی ناحیه ی نقص تجربه کرد. در نمونه های با درصد آسیب کمتر، کمانش موضعی برای آسیب افقی به شکل تورفتگی مقطع در میانه ستون و برای آسیب عمودی به شکل بیرون آمدگی اتفاق افتاد. مقاوم سازی ستون ها با الیاف کربنی نشان داد که این الیاف تأثیر مناسبی در افزایش مقاومت، کنترل گسیختگی و کاهش تنش ها در محل آسیب دیده دارند و مقاوم سازی با 4 لایه الیاف CFRP برای نمونه های آسیب دیده، توانست مقدار کاهش بار نهایی را تا 51% جبران نماید که نشان از عملکرد مناسب این الیاف در مقاوم سازی دارد.

با توجه به مزایای قابل ملاحظه ­ی روش طراحی لرزه­ای بر اساس عملکرد مانند امکان تعیین خسارت احتمالی و خسارات و صدمات مالی و جانی ساکنین و مجاورین سازه، این روش مورد استقبال فراوانی قرار گرفته است. با این حال، از آنجایی که این روش نیازمند تحلیل­های پیچیده­تر نسبت به روش­های مرسوم نیرویی می­باشد، گاها ترجیح برخی مهندسان حرفه­ای همان روش ساده­ی نیرویی می­باشد. تلفیق دو روش نیرویی و عملکردی و توسعه­ ی روش هیبریدی در راستای استفاده از مزایای هر دو روش، هدف بنیادین این مقاله می­باشد. بدین منظور در این مقاله، قاب­هایی با تعداد 3، 6، 9، 12، 15 و 20 طبقه با تعداد 3 دهانه به عرض 5متر در نظر گرفته شده است. طول تیرپیوند به عنوان یکی دیگر از پارامترهای مؤثر بر پاسخ، به میزان 1، 75/1 و 50/2 متر تعریف شده است. مدل­های مورد بررسی، برای 3 سطح عملکردی استفاده بی­وقفه، ایمنی جانی و آستانه فروریزش و نیز اولین رخداد مفصل خمیری، توسعه داده شده­اند. مدل­های نهایی تحت 20 رکورد نزدیک­گسل دارای خصوصیات پالس­گونه پیشرونده بکمک تحلیل تاریخچه زمانی تحلیل شده­اند. پس از تولید 12960 داده از نوعی تحلیل تاریخچه زمانی ابداعی، دو مدل هوشمند تطبیقی عصبی-فازی جهت محاسبه­ی ضریب رفتار و شکل­پذیری سازه مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاصل از طراحی لرزه­ای هیبریدی در مقایسه با روش نیرویی و تاریخچه زمانی معادل نشان دهنده­ی دقت قابل قبول روش معرفی شده در حوزه فرضیات می­ باشد.

ستون فولادی پر شده با بتن (CFST) به دلیل بهره مندی از خواص مکانیکی همزمان دو ماده فولاد و بتن، قابلیت باربری بالا، تأمین ممان اینرسی معادل مقاطع بزرگ و افزایش فضای مفید داخل ساختمان ها و غیره، در صنعت ساختمان سازی به طور گسترده مورد استفاده است. با توجه به جایگاه و اهمیت این ستون به خصوص در ساختمان های بلند و پل ها، شناسایی آسیب های جزئی به وجود آمده در آن ، پیش از تبدیل به آسیب های بزرگ و غیر قابل جبران، ضروری و حائز اهمیت است. یکی از محتمل ترین آسیب ها در این نوع ستون، جدایی هسته بتنی از جداره فولادی است. در این نوشتار، المان ستون CFST در دو حالت آسیب و بدون آسیب در نرم افزار اجزاء محدود ABAQUS مدل سازی و تحلیل فرکانسی شد. اثر جداشدگی به صورت کاهش مدول الاستیسته بتن در محل های آسیب به عمق 3 میلی متر لحاظ گردید. بررسی ها نشان داد که اطلاعات شکل مودهای حالت های آسیب و بدون آسیب (زاویه بین بردار شکل مودها و مقادیر فرکانس ) به دلیل تأثیر از آسیب دچار تغییر گردید. جهت شناسایی محل های آسیب جداشدگی، در الگوریتم شناسایی تبدیل موجک پیوسته، سیگنال ورودی به صورت مجموع یا تفاضل شکل مودهای حالت های آسیب و بدون آسیب بر مبنای زاویه بین بردار شکل مودها تعریف شد. نتایج نشان داد که سیگنال های خروجی حاصل از جزئیات آنالیز موجک سیگنال ورودی دارای اطلاعات سودمندی جهت شناسایی محل های جداشدگی هسته بتنی از جداره فولادی است و در مقیاس های بالا، محل های آسیب جداشدگی به راحتی قابل شناسایی است و در مقیاس های پایین، همگرایی بیشتری از ضرایب موجک در محل های آسیب مشاهده می گردد.

سازه های مهندسی عمران به دلیل قرار گرفتن در معرض شرایط جوی و بارگذاری های مختلف در طول عمر خود ممکن است دچار آسیب های گوناگون شوند به همین دلیل پایش سلامت سازه همواره جز مسائل مورد توجه مهندسین عمران بوده است. در این مقاله یک روش نوین جهت شناسایی آسیب های موضعی و کلی سازه های عمرانی با استفاده از شبکه عصبی بدون بازرس عمیق ارائه می شود. در این روش ابتدا سازه بدون آسیب تحت اثر بارهای محیطی قرار می گیرد. پاسخ های سازه تحت اثر بارهای محیطی به قطعات کوچکتری تقسیم بندی می شوند و با استفاده از تبدیل فوریه گسسته به حوزه فرکانس منتقل می شوند. یک شبکه عصبی بدون بازرس عمیق که از چند لایه ماشین بولتزمن مجزا تشکیل شده است با استفاده از پاسخ های سازه بدون آسیب آموزش داده می شود. شبکه عصبی بدون بازرس عمیق پس از آموزش قادر به شناسایی ویژگی های معنادار موجود در پاسخ های سازه است. در مرحله بعد سازه در وضعیت نامشخص از نظر سلامت مورد بررسی قرار می گیرد. پاسخ های سازه در وضعیت مجهول در برابر بارهای محیطی جمع آوری شده و با استفاده از شبکه عصبی که قبلا آموزش دیده، ویژگی های موجود در داده های جدید استخراج می شوند. این عمل می تواند به صورت جداگانه برای هر یک از بخش های مورد نظر در سازه انجام شود. با استفاده از ویژگی های استخراج شده از سازه ی سالم و سازه در وضعیت مجهول از نظر سلامت سازه، شاخص سلامت برای هر یک از بخش های مورد بررسی سازه محاسبه می شود. با توجه به ویژگی های استخراج شده در حالت سالم و مجهول سازه، وجود و شدت آسیب های احتمالی شناسایی می شوند. یکی از مزیت های روش ارائه شده عدم نیاز به مدلسازی آسیب ها برای آموزش شبکه عصبی است و فقط پاسخ های سازه سالم برای آموزش شبکه عصبی استفاده می شود. جهت بررسی روش پیشنهادی یک ساختمان بلند مرتبه مدلسازی شده و شاخص های سلامت برای هر یک از قسمت های سازه محاسبه شده است. شاخص های سلامت محاسبه شده برای ساختمان مورد بررسی دارای دقت قابل قبولی هستند و دقت روش پیشنهادی تقریبا 95 درصد می باشد همچنین آسیب های موجود و شدت آنها با دقت مناسبی شناسایی شده اند.

بدلیل عملکرد بهتر در شرایط جوی شدید و خیلی شدید و خواص مناسب دیگری مانند: خنثی بودن در برابر میدانهای مغناطیسی، وزن کم و مقاومت بالا به نسبت فولاد، استفاده از آرماتورهای GFRP بعنوان یک جایگزین قابل قبول برای آرماتورهای فولادی معمولی در سازه­های بتنی مسلح، رشدی روز افزون دارد. در سالهای اخیر مطالعات گسترده­ای در مورد رفتار خمشی و برشی تیرهای بتنی مسلح شده با آرماتورهای GFRP انجام شده است. رفتار الاستیک خطی مصالح FRP تا لحظه شکست، مانع لحاظ کردن بازپخش لنگر در تیرهای یاد شده توسط آئین نامه­ های مختلف می­ شود. تاکنون محققین متعددی وجود بازپخش لنگر در تیرهای سراسری مسلح شده با آرماتور FRP با مقطع مستطیلی را مورد بررسی قرار داده ­اند، ولی تحقیقات زیادی روی تیرهای سراسری با مقطع T شکل انجام نشده است. مطالعۀ حاضر یک تحقیق عددی است که با استفاده از نرم افزار المان محدود ABAQUS انجام گردیده است. ابتدا صحت مدل سازی انجام شده در مقایسه با نتایج آزمایشگاهی صورت گرفته و نتایج آن ارائه شده است، سپس با در نظر گرفتن متغیرهایی مانند: درصد آرماتور طولی، تعداد آرماتور طولی با درصد ثابت، نسبت خاموت، فاصلۀ خاموت با درصد ثابت و فاصلۀ خاموت با قطر ثابت، وجود بازپخش لنگر و تاثیر این متغیرها روی درصد آن در تیرهای سراسری بتنی مسلح شده با آرماتور GFRP، با مقطع T شکل مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می­دهد که در تیرهای یاد شده، با لحاظ کردن چند نکته میتوان بازپخش لنگر را در تحلیل و طراحی لحاظ کرد.