مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1375 | دوره:4 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

مقدمه : گاستروآنتریت یکی از مشکلات قابل توجه در تمام نقاط دنیا است. این بیماری در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران یکی از عوامل مرگ و میر انسانها بویژه کودکان زیر 5 سال می باشد. هدف از این بررسی وضعیت دموگرافیک ، تعیین عوامل باکتریایی و انگلی و نیز آنتی بیوگرام باکتریهای ایزوله شده بیماران مبتلا به گاستروآنتریت می باشد.روش بررسی : این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بوده که طی سالهای 1378 الی 1380 برروی مراجعین به درمانگاه نیکوپور شهر یزد انجام شده است. در این مطالعه 470 نمونه مدفوع از بیماران مبتلا ، تحت آزمایش مستقیم، کشت نمونه و آنتی بیوگرام باکتریهای پاتوژن جدا شده قرار گرفته است. جهت جدا سازی و تشخیص افتراقی گونه های باکتری ، از محیط های انتخابی و افتراقی استاندارد استفاده شد و جهت تشخیص پروتوزا از تکنیک مستقیم (Wet - mount) استفاده گردید. یافته ها : نتایج حاصله نشان داد که 272 نمونه (9/57%) آلوده به باکتری یا پروتوزوآی پاتوژن بودند و از 272 بیمار آلوده، 138 نفر مرد (8/50%) و 134 نفر زن (3/49%) بودند. گونه های ایزوله شده به ترتیب فراوانی عبارتند از : اشریشیاکلی انتروپاتوژن 117 مورد (43% )، گونه های شیگلا 51 مورد (8/18% )، سالمونلا اینتریتیدیس 25 مورد (2/9% ) ، کامپیلو باکتر ژژونی 16 مورد (9/5% )، ژیاردیار لامبلیا 51 مورد (8/18% ) و آمیب هیستولیتکا و کلی 12 مورد (4/4% ). پس از تعیین گونه شیگلا، مشخص شد که گونه دیسانتری بیشترین (5/74%) و بویدی کمترین (2% ) تعداد را به خود اختصاص دادند. مقایسه فراوانی باکتریهای ایزوله شده در رابطه با جنس بیماران نشان داد که بجز گونه های شیگلا بقیه باکتریها در مردان بیشتر از زنان بوده است ولی اختلاف معنی دار نیست. حساسیت و مقاومت بعضی از گونه های جدا شده نسبت به آنتی بیوتیکهای انتخابی آمپی سیلین (AM)، نالیدیکسیک اسید (NA)، سیپروفلوکساسین (CP)، جنتامایسین (GM) و متوکسازول (SXT) انجام گرفت . بیشترین حساسیت را اشریشیاکلی نسبت به سیپروفلوکساسین (100%)، سالمونلا به نالیدیکسیک اسید ( 100% )، شیگلا دیسانتری به سیپروفلوکسازین (8/95% ) داشت. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان می دهد که احتمالاً تعدادی از بیماران بوسیله عوامل غیرباکتریایی و انگلی آلوده بودند. با توجه به اینکه تقریباً آنتی بیوتیکها بر همه ویروسها و انگلها بی اثرند و از طرفی مصرف آنها موجب مقــاومت باکتریهـــای روده ای می شود، ضروری است کشت مدفوع و آنتی بیوگرام باکتریهای پاتوژن جدا شده قبل از درمان انجام پذیرد. ضمناً مهمترین عامل باکتریایی جدا شده در این مطالعه، اشریشیاکلی آنتروپاتوژن بود و مؤثرترین آنتی بیوتیک را می توان نالیدیکسیک اسید معرفی نمود.

مقدمه: بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور نیاز به ترانسفوزیون مکرر خون دارند و اگر به خوبی درمان نشوند در معرض خطر اختلال عملکرد قلبی هستند. حتی دربیمارانی که دسفرال را به صورت منظم دریافت کرده اند ، بافت قلب غیرطبیعی خواهد بود که ثانویه به رسوب آهن، فیبروز ، هیپرتروفی و اثرات ناشی ازکم خونی مزمن می باشد. از آنجا که درگیری قلبی یکی از عمده ترین علل معلولیت ومرگ و میر در مبتلایان به تالاسمی ماژور است ما برآن شدیم تا با تعیین میزان شاخص عملکرد میوکارد (MPI) به تشخیص هر چه سریعتر درگیری قلب در این بیماران دست یابیم.روش بررسی : این مطالعه به صورت مورد - شاهدی بر روی 48بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور با محدوده سنی10 تا 18 سال از فروردین82 لغایت دیماه 82 در بیمارستان کودکان حضرت علی اصغر (ع) زاهدان انجام گرفت .بیماران مورد مطالعه ، در معاینه فیزیکی ، گرافی قفسه سینه و نوار قلب مشکلی نداشتند و در اکوکاردیوگرافی نیز علایم نارسایی قلب نداشتند .شاخص عملکرد میوکارد (MPI) بیماران توسط اکوکاردیوگرافی داپلراندازه گیری و سپس با گروه کنترل که از نظر سن و جنس همگن بودند مقایسه شد.همچنین سطح هموگلوبین وفریتین سرم نیزدرهمه ی بیماران قبل از اکو اندازه گیری شد.یافته ها : متوسط سن بیماران 4/2 ± 3/12سال و متوسط سن گروه کنترل2±7/12سال بود.Isovolumetric Relaxation Time (IRT) بطن راست در گروه بیمار (107±14 ms) نسبت به گروه شاهد (94±14 ms) افزایش معنی داری داشت .(p<0.001) همچنینIsovolumetric Contraction Time (ICT) بطن راست در گروه بیمار (44±20 ms) نسبت به گروه شاهد (31±23 ms) افزایش یافته بود (p<0.005) ولی زمان جهش Ejection Time (ET) در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (p>0.005) .IRT بطن چپ در گروه بیمار (96±15 ms) نسبت به شاهد  (21±12 ms)افزایش معنی داری داشت (p<0.05) . همچنین ICT بطن چپ در بیماران (31±13 ms) نسبت به گروه شاهد(21±15 ms) افزایش یافته بود (p<0.05). ولی زمان جهش بطن چپ (ET) در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت . اما شاخص عملکرد میوکارد (MPI) بطن راست در گروه بیمار (0.59±0.12 ms) نسبت به گروه شاهد (0.46±0.12 ms) در87% بیماران افزایش یافته بود (p<0.001). همچنین MPI بطن چپ در گروه بیمار (0.49±0.12 ms) نسبت به گروه شاهد (0.41±0.09 ms) در 73% بیماران افزایش نشان می داد (p<0.001) .  ارتباط مستقیم معنی داری بین سطح فریتین سرم و MPI بطن راست(p=0.016 , r=0.346) و MPI بطن چپ (p=0.016 , r=0.292) وجود داشت ولی ارتباطی بین سن بیمار و MPI بطن راست وچپ وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که MPI بطن چپ و راست در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور افزایش می یابد که خود نشانه اختلال عملکرد سیستولیک و دیاستولیک می باشد و همچنین MPI در بطن راست بیشتر از بطن چپ مختل می شود. از طرفی دیگر این شاخص با سطح سرمی فریتین بیمار رابطه مستقیم دارد بنابراین پیشنهاد می شود که MPI در اکوکاردیوگرافی سریال بیماران بدون علامت مورد توجه قرار گیرد .

پیوند قلب اقدامی حیات بخش در بیماران مبتلا به نارسایی پیشرفته قلبی می باشد. در سالهای اخیر با پیشرفتهای بوجود آمده در زمینه جراحی قلب امکان انجام آن در کشور ما نیز فراهم شده است.این گزارش معرفی بیماری 53 ساله با تشخیص نارسایی قلب به علت کاردیومیوپاتی می باشد که به علت پاسخ ندادن به درمان طبی کاندید پیوند قلب گردیده و در بیمارستان افشار یزد تحت عمل جراحی پیوند ارتوتوپیک قرار گرفت. دهنده ی قلب مردی 35 ساله بود که به علت تصادف دچار ضربه مغزی و در نهایت مرگ مغزی شده بود. بیمار گیرنده یک هفته پس از عمل جراحی از بیمارستان مرخص و تحت درمان با داروهای مخصوص قرار گرفته و با پیگیری پس از یک سال بیمار مشکل خاصی ندارد. با ادامه فعالیت در زمینه ی انجام پیوند قلب در این مرکز، بیماران کاندید پیوند قلب می توانند با امید بیشتری به زندگی ادامه دهند.

مقدمه : پنوموکوک یکی از مهمترین پاتوژنهای باکتریال مسبب پنومونی، مننژیت و سپتسمی است. سالها پس از درمان این عفونت با پنی سیلین ، موارد روز افزون مقاومت این میکروب به پنی سیلین در سراسر دنیا گزارش می شود. این تحقیق به منظور بررسی شیوع ناقلین استرپتوکوک پنومونیه و الگوی مقاومتی آنتی بیوتیکی پنوموکوک در کودکان شهر یزد به روش توصیفی مقطعی انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه 200 کودک از 10 مهد کودک شهر یزد بطور تصادفی انتخاب گردیدند و در طی بهمن ماه 1380 از آنها سواب حلق گرفته شد. نمونه ها بلافاصله به آزمایشگاه منتقل و کشت داده شدند و نمونه های مثبت کشت و آنتی بیوگراما گردیدند. یافته ها : افراد مورد مطالعه 51% پسر و 49% دختر بودند و دامنه سنی آنها از 7 تا 65 ماه متغییر بود. میزان ناقلین پنوموکوک 5/37 % بود و الگوی مقاومت میکروبها در آنتی بیوگرام عبارتند از : مقاومت به پنی سیلین 50% ، اریترومایسین 5/62% ، کوتریموکسازول 5/62% ، سفالوتین 3/15% ، سفتی زوکسیم 6/5% ، تتراسیکلین 6/30% ، سیپروفلوکساسین 2/4% بود. نتیجه گیری : برای شروع درمان عفونتهای تهاجمی پنوموکوک ، پنی سیلین داروی مطلوبی نیست و بهتر است تا حاضر شدن جواب کشت و آنتی بیوگرام ، یکی از سفالوسپورین های نسل سوم استفاده گردد.

مقدمه: شیوع تروماهای شکم همچنان در حال افزایش است.شکم سومین قسمت بدن است که در تروما دچار آسیب می شود. تشخیص سریع امکان انجام تدابیر درمانی مطلوب را تسهیل می کند. علیرغم وجود تکنیکهای تشخیصی جدید مثل CT Scan هنوز هم ترومای شکم برای هر پزشکی مسئله پیچیده ای است زیرا ارزیابی پاتولوژی داخل شکمی با معاینه فیزیکی به تنهایی در بیماران دارای تروماهای متعدد، مشکل است . معاینه فیزیکی یکی از راههایی است که می توان دقت تشخص ضایعه داخل شکم را افزایش داد.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و به روش مقطعی انجام شده است، در طی24 ماه از مهر 1377 لغایت شهریور 1379، 135 بیمار ( 99 مرد و 36 زن ) که با ترومای شکم مراجعه کرده و اندیکاسیون لاپاراتومی اورژانس نداشتند، وارد مطالعه شدند. تمام بیماران لاواژ مثبت تحت لاپاراتومی قرار گرفتند. همچنین تمام بیماران لاواژ منفی به مدت 5/3 روز تحت درمان نگاهدارنده، قرار گرفتند سپس بر اساس نتایج بدست آمده، محاسبات آماری برای تعیین حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی تست لاواژ صفاقی بر اساس نتایج لاپاراتومی (تست معیار) صورت گرفت. یافته ها: متوسط سن بیماران 6/28 سال ( 3 تا 78) سال بود. تمام بیماران تحت لاواژ تشخیص صفاقی قرار گرفتند. این تست در 70 بیمار مثبت و در 65 بیمار منفی شد . تمام بیماران لاواژ مثبت تحت لاپاراتومی قرار گرفتند که 63 بیمار ضایعه داخل پریتونئال داشتند که نیاز به ترمیم و اصلاح جراحی داشت و 7 بیمار ضایع داخل پریتونئال نداشتند یا به عبارت دیگر، نتیجه لاواژ مثبت کاذب بود . تمام بیماران لاواژ منفی به مدت 5/3 روز تحت درمان نگاهدارنده قرار گرفتند که در طی این درمان 3 بیمار نیاز به لاپاراتومی پیدا کردند که در هر سه نفر ضایعه داخل شکمی نیاز به اصلاح داشت به عبارت دیگر در سه بیمار نتیجه لاواژ منفی کاذب بود .نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که لاواژ تشخیصی صفاتی در ترومای شکمی (بلانت و نافذ) حساسیت 5/95% ویژگی 90% ، دقت 6/92% ، ارزش اخباری منفی 4/95% و ارزش اخباری مثبت 90% داشت . به این ترتیب مشخص می شود که لاواژ تشخیصی صفاقی در تروماهای شکمی حساس و اختصاصی بوده و دقت بسیار بالایی دارد. لذا در ارزیابی اولیه ترومای نافد و بلانت شکمی، پریتونئال لاواژ توصیه می شود.

مقدمه: همراهی کم خونی فقر آهن و مخدوش شدن نمو حرکتی، ذهنی و رفتاری در شیرخواران کشف تازه ای نیست. در اواخر دهه 1970 احتمال ارتباط آنها مطرح شد و مطالعات متعاقب آن روی شیرخواران در دو دهه اخیر یافته ها را تایید کرد. آثار حرکتی، ذهنی و رفتاری تنها زمانی ظاهر می شوند که شدت فقر آهن در حد ایجاد کم خونی باشد و به رغم اصلاح کم خونی فقر آهن این آثار دیرپا هستند. ما در این مطالعه شیوع کم خونی فقر آهن را در شیرخواران 6 تا 60 ماهه شهر یزد بررسی کردیم تا شاید راه گشایی در بهداشت و سلامت جامعه باشد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی در سال 1378 با احتساب 449 نمونه وبا دقت 5 % ضریب اطمینان 95% انجام گرفت. نمونه ها شامل: 239 پسر و 210 دختر بودند که بطور تصادفی از بین خوشه ها انتخاب شدند و در مجموع 6 نمونه به علت بیماری همزمان و یا بیماری مزمن از مطالعه حذف گردیدند. جهت افتراق بین کمبود آهن و کم خونی فقر آهن از دو فاکتور هموگلوبین  فریتین استفاده شد به طوری که کمبود آهن با فریتین کمتر از 10 µg/L تعریف شد. کم خونی فقر آهن با هموگلوبین کمتر از 11gr/dl و فریتین کمتر از  10 µg/Lتعریف گردید. جهت ثبت داده ها از نرم افزار EPInfo و جهت تحلیل ازآزمونهای آماری مجذور کای و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها: شیوع کمبود آهن 8.6% و کم خونی فقر آهن 3.8% بدست آمد. تعداد دیگری از افراد، دچار کم خونی غیر از کم خونی فقر آهن بودند (8.4%) و به طور کلی 79.2% از کودکان در این مطالعه از نظر مقدار هموگلوبین و فریتین طبیعی بودند. نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع کم خونی در کل 20.8% و کم خونی فقرآهن 3.4% بود که با توجه به آمارهای جهانی شیوع کم خونی در کل و کم خونی فقر آهن بطور خاص درمطالعه ما از بسیاری از مناطق دیگر کمتر می باشد و همینطور کم خونی در پسرها بیشتر از دخترها بود (4.3 در مقابل 3.4%). در گروه ما بیشترین کم خونی در فاصله سنی 6-17 ماهه مشاهده گردید.  

مقدمه: شواهد زیادی احتمال داده اند که هسته قاعده ای جانبی آمیگدال در یادگیری های هیجانی و تعدیل و پردازش فرایند یادگیری حافظه فضایی دخالت دارد. هدف این تحقیق ، تعیین اثر حذف برگشت پذیر هسته مزبور در فرایند حافظه فضایی در مدل یادگیری احترازی مکانی در موقعیت ثابت می باشد. روش بررسی : در این پژوهش از 100 سر موش نر نژاد لانگ ایوانز (Long-Evans ( با وزن 280 تا320 گرم در 10 گروه ده تایی استفاده شد. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه مزبور کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش ها تحت یادگیری فضایی مدل احترازی مکانی در وضعیت ثابت آموزش داده شدند. در طی آموزش (30 دقیقه ) حیوان یاد می گرفت که با کمک اشیاء اطراف مکان دریافت شوک (ناحیه منع شده ) را شناسایی کند و از ورود به آن خودداری کند. 60 دقیقه قبل ، بلافاصله و 60 و 120 دقیقه بعد از آموزش و 60 دقیقه قبل ازتست بخاطرآوری ، در جهت حذف برگشت پذیر هسته مزبور تترودوتوکسین (5 نانوگرم در 6/0 میکرولیتر به ازای هر طرف ) به صورت دو طرفه تزریق شد. گروه های کنترل هم حجم آن ، سالین دریافت کردند. 24 ساعت بعد از آموزش ، میزان حافظه فضایی موش برای احترازکردن از مکان شوک ارزیابی شد. این ارزیابی در یک دوره 30 دقیقه ای با کمک دو ملاک مدت زمانی که طول می کشید تا حیوان برای بار اول وارد ناحیه منع شده (شوک ) شود و تعداد دفعات ورود به ناحیه منع شده اندازه گیری شد. نتایج : نتایج نشان می دهد که تزریق تترودوتوکسین 60 دقیقه قبل از آموزش ، بلافاصله و تا 60 دقیقه بعد از آموزش و 60دقیقه قبل ازتست بخاطرآوری به ترتیب اکتساب ، تثبیت و بخاطرآوری اطلاعات تازه آموخته شده فضایی را به طور معنی داری کاهش می دهد (p<0.01 ). تزریق تترودوتوکسین 120 دقیقه بعد از آموزش بر تثبیت حافظه اثر معنی داری نداشت. نتیجه گیری : یافته های فوق نشان می دهد که هسته قاعده ای جانبی آمیگدال نقش مهمی در اکتساب ، تثبیت و بخاطرآوری اطلاعات تازه آموخته شده فضایی در مدل یادگیری احترازی مکانی در موقعیت ثابت دارد.

مقدمه : با توجه به شیوع بالای گواتر به منظور بررسی نقش خودایمنی تیرویید در ایجاد گواتر 10 سال بعداز شروع برنامه همگانی غنی سازی نمک با ید ، بر آن شدیم تا در یک بررسی مورد - شاهدی سطح تیرویید پراکسیداز (Anti TPO)  وآنتی تیروگلوبولین (Anti TG ) را در افراد مبتلا به گواتر ساده را با افراد سالم مقایسه کنیم. روش بررسی : از بین افراد مراجعه کننده به درمانگاه داخلی – غددکه دارای تستهای عملکرد تیرویید طبیعی بودند به روش غیراحتمالی آسان افرادمبتلا به گواتر ساده به عنوان گروه مورد و افراد بدون گواتر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و در هر دو گروه Anti TPO و Anti TG اندازه گیری شد. یافته ها :تعداد 105 بیمار مبتلا به گواتر ساده 89 نفر در گروه کنترل بودند.36 نفراز گروه مورد (3/34 %)و 17 نفر از گروه کنترل (1/19 %)Anti TPO افزایش یافته داشتند(0.018 = (p value و45نفر از گروه مورد (9/42 %)و21 نفراز گروه کنترل (6/23 %) Anti TG افزایش یافته داشتند. p value=0.005)). نتیجه گیری : باتوجه به شیوع این آنتی بادی ها در افراد مبتلا به گواتر ساده به نظر میرسد که خودایمنی تیرویید یکی از علل مهم گواتر ساده بعد از برنامه همگانی غنی سازی نمک با ید باشد و در این میان افزایش مصرف ید خود می تواند در افزایش خودایمنی تیرویید دخیل باشد.    

مقدمه : بیماری سینوس پیلونیدال ساکروم در بین مردان جوان شیوع زیادی دارد و امروزه جراحی ، درمان انتخابی آن می باشد ولی روشهای جراحی متعددی مورد استفاده قرار می گیرد که هر کدام دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند، استفاده از روش جراحی اکسیزیون ضایعه و بازگذاشتن زخم تا بهبود خودبخودی (Cicatrization) ساده ترین و متداولترین این روشها است که با کمترین میزان عود همراه است ولی متأسفانه دوران پس از عمل طولانی مدت و بسیار ناراحت کننده ای داشته و به دلایل بهداشتی باعث دور ماندن از شغل و فعالیتهای روزمره می شود. همچنین استفاده از انواع روشهای بسته که در بعضی از آنها از تکنیک های پیچیده جراحی ترمیمی نیز استفاده می شود علیرغم کاستن از مشکلات بهداشتی بعد از عمل علاوه بر داشتن ریسک عود بالاتر همراه با عوارض عفونی بیشتری بوده و طول مدت بستری افزایش یافته و هزینه های درمانی نسبتاً قابل توجهی نیز صرف می شود. روش بررسی : در این مقاله روش جراحی ساده خود را معرفی می کنیم به این صورت که پس از اکسیزیون ضایعه به روش معمول فقط با زدن یک بخیه عمیق در یک سوم تحتانی زخم آن را به صورت نیمه بسته نگه می داریم و به منظور مقایسه نتایج آن 60یمار مرد جوان با میانگین سن ±3.09) )و21.9سال را به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم نموده وگروه اوّل (30 بیمار) را با روش(Semi-Closure) و گروه دوم (30 بیمار) را به روش باز(Open) تحت عمل جراحی قرار داده و هر دو گروه را تا بهبودی کامل تحت مراقبت و پیگیری قرار دادیم و نتایج آنها را در پرسشنامه های آماده شده ثبت و در نهایت پس از بهبودی کامل بیماران نتایج آنها را با هم مقایسه نمودیم. یافته ها: در روش جراحی نیمه بسته بیمار از نظر درد و خونریزی بعد از عمل، سرعت بسته شدن زخم، دفعات تعویض پانسمان، زمان برگشت به کار و مدت بهبودی کامل در مقایسه با روش باز(Open) به طور معنی داری برتری داشت ولی از نظر طول مدت بستری و هزینه های درمانی اختلاف چندانی نداشت. نتیجه گیری: استفاده از این تکنیک جهت عمل جراحی در سینوسهای پیلونیدال ساکروم مطمئن و بدون عارضه بوده و در مقایسه با روش باز دوران پس از عمل راحت تری داشته و هزینه های درمانی کمتری را به بیمار تحمیل می کند.  

مقدمه : انفارکتوس حاد میوکارد AMI (Acute Myocardial Infarction) به علت انسداد ناگهانی یکی ازعروق کرونر  قلب ایجاد می شود و در عده ای از بیماران مرگ در اثر بی نظمی ضربان قلب و یا نارسایی قلبی اتفاق می افتد. در بسیاری از جوامع ،  AMI عامل اصلی مرگ است. به علت نامشخص بودن میزان مرگ بیماران با AMI و نا مشخص بودن پیش آگهی دراز مدت بیماران در جامعه شهر یزد، مطالعه حاضر انجام شده است. روش بررسی : 210 بیمار به صورت Case Series که تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد با معیارهای کلینیکی و ECG و آنزیم قلبی در آنها محرز بوده وارد مطالعه شدند. نمونه گیری از ابتدای سال 1379 تا اواسط 1380 طول کشید و بیماران در بیمارستان شهید رهنمون یزد (بیمارستان عمومی) بستری شده بودند. اطلاعات دموگرافیک ، ریسک فاکتورها، مرگ داخل بیمارستانی و علل آن ثبت شد و بیماران پس از ترخیص هر 3 ماه تا 1 سال پیگیری شدند و سورویوال یک ساله تعیین شد. یافته ها : بیماران 161 نفر مرد با میانگین سنی 14  ± 59 و 59 زن با میانگین 10 ± 66 بودند. شیوع پرفشاری خون ، دیابت ، هیپرکلسترولمی و هیپرتری گلیسریدمی و سیگارکشیدن به ترتیب 27% ، 22% ، 20% و 32% بود. به جز سیگار کشیدن بقیه عوامل خطر در زنان شایعتر از مردان بود. 3/83% از موارد انفارکتوس همراه با تشکیل موج Q و 7/16% انفارکتوس بدون موج Q بود و نوع انفارکتوس  با جنس و سن ارتباط معنی دار نداشت.53% موارد انفارکتوس از نوع تحتانی و 40% از نوع قدامی بوده است. استرپتوکیناز در 62% بیماران با انفارکتوس با بالارفتن قطعه ST تجویز شد و عدم تجویز آن در بقیه بیماران به علت تاخیر در مراجعه و ممنوعیت مصرف دارو بود. میانگین کسر جهشی  EF (Ejection Fraction) در مردان 48% و در زنان 45% بود. مرگ داخل بیمارستانی در 4/12% بیماران اتفاق افتاد، که در زن و مرد تفاوتی نداشت. مرگ داخل بیمارستانی در گروه سنی بالای 70 سال ، بیماران دیابتی ، انفارکتوس قدامی ، انفارکتوس دارای موج  Q شایعتر بود. سیگارکشیدن با مرگ داخل بیمارستان بسیار کمی همراه بود. نتیجه گیری: میزان مرگ یک ساله 7/16% بود که در زنان بیشتر ازمردان بود و در افراد بالا ی 70 سال ، دیابتی، انفارکتوس قدامی و 45%  ≥ EF بیشتر بوده است. در افراد سیگاری میزان مرگ یک ساله کمتر از افراد غیرسیگاری بود.