هدف: این مطالعه به بررسی نگرش زنان در سنین باروری استان اصفهان نسبت به قانون جوانی جمعیت پرداخته است. روش ها: این پژوهش مقطعی، توصیفی بر روی 300 زن 15 تا 44 سال که به مراکز درمانی بهداشتی استان اصفهان در سال 1401-1402 مراجعه کرده اند، انجام شده است. نمونه گیری به روش آسان و در دسترس و غیرتصادفی صورت گرفته و داده ها به روش آسان و در دسترس (سرشماری) و به صورت غیر تصادفی انجام شده و با استفاده از پرسشنامه های محقق ساخته (دموگرافیک-باروری و نگرش به مشوق های فرزندآوری ) جمع آوری شد. پرسشنامه فرزندآوری شامل 12 گویه با نمرات 12 تا 60 بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 و استفاده از آمار توصیفی (میانگین و توزیع فراوانی) و آزمون های Anova و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام گرفت. نتایج: میانگین نمره کلی نگرش به فرزندآوری 39. 8 بود (حداقل 12، حداکثر 55) و میانگین سن زنان 30. 02 سال بود. 37 درصد زنان مشکلات اقتصادی را به عنوان مانع اصلی فرزندآوری معرفی کردند، درحالی که مشکلات تحصیلی والدین 8 درصد و مشکلات طبی 4 درصد تأثیر داشت. همبستگی مثبت معناداری بین نگرش به مشوق های فرزندآوری و تمایل به بارداری وجود داشت. بالاترین همبستگی با مشوق تسهیلاتمالی (r=0. 724, p=0. 001) و کمترین با مشوق سبد رایگان غذایی بود (r=0. 598, p=0. 001). نتیجه گیری: قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت نگرش مثبت زنان نسبت به بارداری را در اصفهان تقویت کرده است. این قانون با ارائه تسهیلات مالی و حمایتی، به ویژه در کاهش هزینه های زندگی، تأثیر مثبتی در بهبود نگرش ها داشته است؛ اما مشکلات اقتصادی همچنان مانع اصلی است.