مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1391 | دوره:20 | شماره:4 (پیاپی 85) |تعداد مقالات:17

مقدمه: انتروپیون و اکتروپیون و تریکیازیس شایع ترین اختلالات ساختمانی پلک می باشند و معمولا به دنبال تغییر آناتومیک پلک ناشی از افزایش سن، تروما، جراحی، اسکار، تومور، بلفاریت، تراخم و یا مادرزادی ایجاد می شوند که درمان آنها بر اساس اختلال آناتومیک به صورت جراحی یا غیرجراحی می باشد. شناختن و دانستن این مالپوزیشن های پلکی کلیدی برای برنامه ریزی یک عمل جراحی موفق می باشد.روش بررسی: مطالعه توصیفی به روش case series و با استفاده از پرسشنامه ای که برای 78 بیمار مبتلا به مالپوزیشن های پلکی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی شهر یزد به روش متوالی انتخاب شده بودند، انجام شد. معاینات توسط متخصص چشم برای هر بیمار انجام شد و اطلاعات دموگرافیک و نوع مالپوزیشن پلک، درمان اختصاصی و نتایج شش ماه پیگیری برای هر بیمار توسط پرسشنامه ثبت شد. سپس اطلاعات توسط نرم افزار SPSS نسخه 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: مطالعه حاضر نشان می دهد که مالپوزیشن با بیشترین بروز در پلک فوقانی راست انتروپیون 22 پلک (37.96%) و در پلک فوقانی چپ انتروپیون 17 پلک (29.31%) و تریکیازیس 17 مورد (32.69%) و در پلک تحتانی راست اکتروپیون 17 پلک (48.57%) و در پلک تحتانی چپ اکتروپیون 14 پلک (40%) می باشد و نیز روش جراحی tarsal strip canthoplasty+lateral در درمان اکتروپیون (15 مورد، 42.85%) و روش Wiesدر موارد انتروپیون (17 مورد، 29.31%) نتایج قابل قبولی داشته است.نتیجه گیری: تغییرات Involution شایع ترین دلیل مالپوزیشن های پلک می باشد. بیشترین بروز انتروپیون در پلک فوقانی راست می باشد. روش جراحی Wies و tarsal strip+lateral canthoplasty بهترین نتایج را در درمان انتروپیون و اکتروپیون به همراه داشتند.

مقدمه: ژن survivin به عنوان مهارکننده آپوپتوز نقش مهمی در رشد و پیشرفت سرطان پستان دارد. بیان متمایز این ژن در سلول های توموری برخلاف سلول های نرمال بالغ و ارتباط بیان بالای survivin و فرم های بدخیم توموری آن را به عنوان مارکرمولکولی در تشخیص و پیش آگهی سرطان مطرح نموده است. مکانیسم دقیق بیان بالای آن در بعضی از سرطان ها هنوز ناشناخته است. این احتمال وجود دارد که تعدادی از پلی مورفیسم ها در این ژن منجر به تولید یا فعالیت خارج از کنترل آن گردند. یک پلی مورفیسم معمول که به طور گسترده ای مطالعه شده در ناحیه 31- ژن قرار گرفته و طبق گزارشات بر روی بیان survivin و استعداد ابتلا به انواع سرطان ها تاثیرگذار است. در این مطالعه همبستگی پلی مورفیسم ژنتیکی -31G/C پروموتر survivin و سرطان پستان در شمال غرب ایران بررسی شده است.روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی، پلی مورفیسم 31- G/C نمونه های خونی 94 زن بیمار همراه با ویژگی های پاتولوژیکی آنها و 82 زن سالم توسط روش PCR-RFLP و توالی یابی مستقیم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که فراوانی ژنوتیپی در بیماران مبتلا به سرطان برای ژنوتیپ های GG ،GC و CC به ترتیب 50%، 46.8% و 3.2% و در افراد کنترل 50%، 45.1% و 4.9% به دست آمد. همچنین فراوانی آلل C در بیماران 26% و در افراد کنترل 27% بود. از لحاظ آماری هیچ ارتباط معنی داری بین ژنوتیپ های تغییر یافته ( CCو CG) و سرطان پستان یافت نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد ارتباط قابل توجهی بین پلی مورفیسم 31- با خطر ابتلا به سرطان پستان و شرایط بالینی بیماری در جمعیت مورد مطالعه وجود نداشته باشد.

مقدمه: هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو داروی توکولیتیک نیفدیپین و ایندومتاسین در درمان زایمان زودرس و عوارض آنهاست.روش بررسی: مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 79 خانم باردار صورت گرفت که به علت دردهای زایمانی زودرس در سن حاملگی 33-26 هفته بستری شده بودند. به گروه نیفدیپین (40 نفر)، نیفدیپین خوراکی و به گروه ایندومتاسین (39 نفر)، ایندومتاسین به صورت رکتال تجویز شد.نتایج: دو گروه از نظر سن مادر، سن حاملگی، وضعیت سرویکس از نظر دیلاتاسیون و افاسمان و قوام با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند. 23 نفر (59%) از گروه ایندومتاسین و 10 نفر (25%) در گروه نیفدیپین در 2 ساعت اول به درمان پاسخ ندادند (p=0.002). از 16 مورد باقیمانده در گروه ایندومتاسین و 30 نفر گروه نیفدیپین، هیچ یک تا 48 ساعت بعد، زایمان نکردند. 1 نفر (6.25%) در گروه ایندومتاسین و 4 نفر (13.3%) در گروه نیفدیپین در فاصله 48 ساعت تا 7 روز زایمان کردند که اختلاف معنی دار نبود. متوسط سن بارداری در موقع زایمان در بیمارانی که به پس از 2 ساعت تاخیر در زایمان رسیده بودند 19.4±238.5 روز در گروه نیفدیپین و 15.4±246.4 روز در گروه ایندومتاسین بود (p=0.182) 17 .نفر (42.5%) در گروه نیفدیپین و 11 نفر (28.2%) در گروه ایندومتاسین عوارض جانبی نشان دادند (p=0.184).نتیجه گیری: ایندومتاسین در درمان سریع زایمان زودرس کمتر از نیفدیپین موثر است ولی بیمارانی که به درمان ظرف 2 ساعت جواب دهند، تاخیر زایمان مشابه نیفدیپین می باشد.

مقدمه: سندرم پاهای بیقرار یک اختلال نورولوژیکی است و بیماران تحت همودیالیز بیش از دیگران از این سندرم رنج می برند. هر چند پاتوفیزیولوژی سندرم پاهای بیقرار هنوز ناشناخته است، اما بررسی عوامل مرتبط با این سندرم می تواند به توسعه دانش پزشکی در این زمینه کمک نماید. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سندرم پاهای بیقرار و سطح فریتین و آهن سرم در بیماران تحت همودیالیز انجام شد.روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی به روش مقطعی است که در آن 168 بیمار تحت همودیالیز مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان طالقانی ارومیه، با روش نمونه گیری در دسترس شرکت داشتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد غربالگری سندرم پاهای بیقرار و شاخص های آزمایشگاهی سطح سرمی آهن و فریتین استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی انجام یافت.نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد 38.7 درصد بیماران تحت همودیالیز از سندرم پاهای بیقرار شاکی بودند که میانگین آهن سرم آنها 29.3± mg/dl 78بود. در این مطالعه به ترتیب سطح سرمی آهن و فریتین بیماران تحت همودیالیز دارای سندرم پاهای بیقرار به طور معنی داری پایین تر از بیماران همودیالیزی فاقد سندرم پاهای بیقرار بود و آزمون های آماری اختلاف معنی داری را در این مورد نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای سندرم پاهای بیقرار در بیماران تحت همودیالیز، شناسایی عوامل مرتبط با این سندرم و ارائه راهکارهای لازم در اصلاح یا حذف عوامل موثر، ضروری به نظر می رسد. نظر به تایید ارتباط شاخص های آهن و فریتین و سندرم پاهای بیقرار در بیماران تحت همودیالیز، نتایج می تواند در نوع درمان و مدیریت این بیماران کمک کننده باشد.

مقدمه: دندان ها به علت تنوع در شکل و سایز، منابع اطلاعاتی ارزشمندی برای مطالعات دیرین شناسی و انسان شناسی هستند. شناخت ویژگی های مورفولوژیک دندانی جهت ارتقا سطح دانش فیزیولوژیک و ژنتیک مفید است. هدف از انجام این مطالعه تعیین تنوع کاسپ کارابلی در مولر اول بالا در کست های گچی بین مراجعین 15-8 ساله به دانشکده دندانپزشکی گیلان بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی بوده است، در این تحقیق کست های ارتودنسی 231 نفر (103 پسر و 128 دختر) جهت تعیین تنوع کاسپ کارابلی بر اساس شاخص دالبرگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار آماری SPSS نسخه 11.5 و جهت گزارش نتایج از آمار توصیفی و آزمون Chi Square استفاده شد.نتایج: فراوانی کاسپ کارابلی در مراجعین به دانشکده دندانپزشکی 85.7% به دست آمد که بیشترین فراوانی بر اساس شاخص دالبرگ به درجه 1: شیار یا ریج عمودی کوچک اختصاص داشت (27.7%). فراوانی این خصوصیت در بین دختران و پسران توزیع یکسانی داشت و اختلاف معنی داری در دو جنس دیده نشد (P=0.658).نتیجه گیری: حضور این ویژگی در جامعه ایرانی قابل توجه بوده و این تنوع در جمعیت مورد مطالعه بیشتر تمایل به درجه 1 داشت، با 27.7% در کل، که 22.3% به مردان و 32% به زنان اختصاص داشت. این امر مانند سایر مطالعات، احتمال این که ژن یا ژن های عامل بروز این صفت روی کروموزوم های جنسی واقع باشند را کم رنگ کرده است.

مقدمه: به منظور ارتقا سلامت دهان و دندان، لازم است تا عوامل مرتبط با آن را ارزیابی نمائیم. لذا این مطالعه با هدف ارزیابی وضعیت پوسیدگی دندانی و برخی عوامل مرتبط با آن در زنان و مردان 44-35 ساله در بعضی از شهرهای استان سیستان و بلوچستان در سال 89-1388 انجام پذیرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی، 550 فرد 44-35 ساله با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از 5 شهر استان انتخاب شدند. شرکت کنندگان تحت معاینه کلینیکی قرار گرفته و در مورد هر یک از آنها شاخص DMFT تعیین شد و اطلاعات جمعیت شناسی و رفتارهای بهداشتی آنها نیز در پرسشنامه ای حاوی 11 سوال به ثبت رسید. داده های به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 17 و آزمون های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل گردیدند.نتایج: میانگین DMFT جامعه مورد مطالعه 7.186±10.050 به دست آمد. همچنین در زنان با میانگین 7.5± DMFT=11.43نسبت به مردان با میانگین 6.6±DMFT=8.68، تفاوت معنی داری مشاهده شد (0.001>p). ارتباط معنی داری نیز بین میزان DMFT و قومیت به دست آمد (p<0.05). بین DMFT با سطح تحصیلات، درآمد ماهیانه، تعداد دفعات و زمان مسواک زدن ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه می تواند توسط مدیران سلامت جامعه جهت برنامه ریزی و ارزیابی آن در آینده به کار گرفته شود. همچنین با تاکید بر بهبود وضعیت افراد در معرض خطر می توان با طراحی مداخلات مناسب در کوتاه مدت و دراز مدت به نتایج مفیدی دست یافت.

مقدمه: استان فارس از مهمترین کانون های لیشمانیوز در ایران می باشد که هر دو نوع بیماری لیشمانیوز جلدی (شهری و روستایی) و احشایی به صورت اندمیک وجود دارد. جهت تشخیص آلودگی لیشمانیایی بیماران مشکوک جلدی شهرستان های شیراز، فیروزآباد، قیر و کارزین، فراشبند و لارستان و جهت تعیین گونه انگل، از روش های میکروسکوپی و مولکولی تواما استفاده شد.روش بررسی: پس از تهیه گسترش از ضایعه فعال بیمار و رنگ آمیزی گیمسا، آماستیگوت های انگل با استفاده از میکروسکوپ نوری مشاهده و گسترش ها بر اساس فراوانی انگل درجه بندی شدند. DNA انگل از گسترش، استخراج و PCR استاندارد با تکثیر قطعات ژنی ITS1-5.8s-ITS2 انجام شد. آمپلیکون ها توسط الکتروفورز در ژل آگارز 1.5% مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: از 34 بیمار مورد بررسی، 29 مورد (85%) در آزمایش میکروسکوپی و 32 مورد (94%) با آزمایش مولکولی مثبت بودند که 1 مورد (3%)، گونه لیشمانیا تروپیکا و بقیه لیشمانیا میجر تشخیص داده شدند. بیشترین تعداد ضایعه ناشی از لیشمانیا میجر، در قسمت پا و سپس در قسمت دست بیماران بوده در حالی که ضایعه ناشی از لیشمانیا تروپیکا، در قسمت پیشانی بوده است.نتیجه گیری: استخراج DNA از گسترش های تهیه شده از زخم فعال بیماران جلدی (سنجش میکروسکوپی)، نیاز به حفظ و انتقال انگل به محیط کشت را مرتفع می سازد. ضمنا توالی تکثیر شده در این مطالعه، به دلیل دارا بودن دگرگونی های درون ژنی و ایجاد قطعاتی با اندازه متفاوت، موجب ایجاد تمایز میان دو گونه لیشمانیا میجر و لیشمانیا تروپیکا می گردد. با انجام این مطالعه، وجود گونه های لیشمانیا میجر و لیشمانیا تروپیکا به عنوان عامل بیماری لیشمانیوز جلدی در مناطق مورد مطالعه استان فارس تایید شد.

مقدمه: پرکردن کانال ریشه یکی از مراحل اصلی درمان های اندودانتیک است و ماده ای که به این منظور به کار می رود بایستی توانایی ایجاد مهر و موم مناسب را داشته باشد. هدف از این مطالعه مقایسه توانایی دو ماده پرکننده کانال ریشه (گوتاپرکا و رزیلون) در جلوگیری از ریزنشت اپیکالی بود.روش بررسی: برای انجام این مطالعه آزمایشگاهی از 32 دندان تک ریشه کشیده شده انسان استفاده شد. پس از جدا کردن تاج دندان ها از ناحیه سرویکال، کانال ها با روش Step-back آماده سازی شدند. لایه اسمیر با قرار دادن  EDTA %17به مدت یک دقیقه برداشته شد. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شده و نیمی از آنها با گوتاپرکا و سیلر AH26 و نیم دیگر توسط رزیلون و سیلر اپی فانی پر شدند. سپس دندان ها به مدت 48 ساعت در متیلن بلو قرار گرفتند. نهایتا دندان ها به صورت طولی برش داده شده و میزان ریز نشت در زیر استریو میکروسکوپ اندازه گیری و ثبت شد. داده های این مطالعه با استفاده از آزمون T-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده بین میزان ریز نشت در دو گروه اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار بین ریز نشت گوتاپرکا و رزیلون، می توان رزیلون را پس از بررسی دیگر خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک، به عنوان یک ماده مناسب برای پرکردن کانال در نظر گرفت.

مقدمه: فشارخون حاملگی و پره اکلامپسی یکی از عوامل مهم ایجاد عوارض مادری و جنینی و دومین علت مرگ مادری می باشند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی فورزماید و هیدرالازین عضلانی بر فشارخون زنان مبتلا به پره اکلامپسی شدید بود.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بوده که 100 بیمار مبتلا به پره اکلامپسی شدید وارد مطالعه شدند. بعد از برقراری خودبخودی دیورز پس از زایمان و قطع سولفات منیزیم بیماران به طور تصادفی 10 میلی گرم هیدرالازین عضلانی هر 6 ساعت یا فورزماید عضلانی هر 12 ساعت دریافت کردند و فشار خون بیماران هر 6 ساعت ثبت و نتایج مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: بیماران مبتلا به پره اکلامپسی شدید که بعد از زایمان تحت درمان با فورزماید قرار گرفتند در مقایسه با هیدرالازین در روز پنجم به طور معنی داری فشار خون پایین تری داشتند (66% در برابر 42%؛ P=0.016؛ OR=2.6). از طرف دیگر مدت زمان پاسخ به درمان در بیماران تحت درمان با هیدرالازین کمتر از فورزماید بود (24.3 ساعت در برابر 31.4 ساعت؛ P=0.034).نتیجه گیری: اثربخشی فورزماید برکاهش میانگین فشارخون پس از زایمان در زنان مبتلا به پره اکلامپسی شدید نسبت به هیدرالازین بیشتر است.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بخشش درمانی به صورت گروهی در کاهش پرخاشگری نوجوانان 11 تا 13 ساله پرخاشگر پسر شهرستان دزفول بود.روش بررسی: پژوهش نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل) حاضر بر روی 30 دانش آموز 11 تا 13 ساله که در پرسشنامه پرخاشگری باس و پری نمرات بالا گرفته بودند، اجرا شد. شرکت کنندگان به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پرسشنامه پرخاشگری باس و پری به عنوان پیش آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه (هفتگی) یک ساعته در معرض مشاوره قرار گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مشاوره ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون لوین، کولموگروف اسمیرونوف، t نمرات اختلافی دو گروه مستقل و t دو گروه همبسته تحلیل شد.نتایج: تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون t دو گروه مستقل جهت مقایسه بین گروهی نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری را در پرخاشگری و ابعاد آن (پرخاشگری جسمی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت) کسب کرده است. همچنین آزمون t وابسته جهت مقایسه درون گروهی پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش نشان داد که پرخاشگری و ابعاد آن به طور معنی دار پس از اجرای متغیر مستقل کاهش یافته است.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بخشش درمانی به صورت گروهی می تواند به طور معنی دار و اثربخش پرخاشگری کلی و ابعاد پرخاشگری جسمی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت را کاهش دهد.

مقدمه: آلوده شدن سطح مینای اچ شده با بزاق قبل از قرار دادن سیلنت از باند مناسب جلوگیری کرده و منجر به ریزنشت می شود. استفاده از باندینگ ها در کاهش ریزنشت موثر می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر باندینگ در میزان ریزنشت یک نوع فیشور سیلنت قبل و پس از آلودگی با بزاق می باشد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 40 دندان پرمولر سالم، به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. دندان ها پروفیلاکسی شده و توسط اسید فسفریک 37% اچ شسته و سپس خشک شدند. در گروه اول فیشور سیلنت Seal-Rite با باندینگ Dentastic (Pulpdent، آمریکا) بدون آلودگی با بزاق و در گروه دوم فیشور سیلنت با باندینگ پس از آلودگی دندان با بزاق به مدت 10 ثانیه گذاشته شد و به مدت 40 ثانیه کیور گردید. در گروه سوم فیشور سیلنت بدون باندینگ و بدون آلودگی با بزاق و در گروه چهارم فیشور سیلنت بدون باندینگ پس از آلودگی به بزاق به کار رفت و کیور گردید. بعد از ترموسایکلینگ، نمونه ها در نیترات نقره 50% به مدت 2 ساعت قرار گرفتند. پس از برش در جهت باکولینگوالی، میزان ریزنشت توسط استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 40، مورد بررسی قرار گرفت و نتایج توسط آزمون های آماری Kruskal-Wallis و Mann-whiteny ارزیابی شدند.نتایج: بیشترین میزان ریزنشت در گروه فیشور سیلنت بدون باندینگ پس از آلودگی به بزاق دیده شد و قرار گرفتن فیشور سیلنت به همراه باندینگ به طور معنی دار کاهش ریزنشت را نشان داد (0.01>p).نتیجه گیری: استفاده از باندینگ در زیر فیشور سیلنت در شرایط آلودگی با بزاق در کاهش ریزنشت موثر می باشد.

مقدمه: شکاف لب و شکاف کام از شایع ترین آنومالی های مادرزادی هستند. تصور بر این است که این دو نوع شایع ترین ناهنجاری مادرزادی سر و گردن در کودک باشد که 65 درصد از آنومالی های سر و گردن را شامل می شوند.روش بررسی: در یک مطالعه مداخله ای مقطعی، 15 کودک مبتلا به شکاف کام و لب اولیه یک طرفه و دو طرفه کامل مورد بررسی قرار گرفتند. در این بیماران تاثیر ترمیم و بازسازی کف بینی بر اندازه شکاف آلوئل در شکاف کام اولیه نوع یک طرفه و دو طرفه مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: میانگین زمان صرف شده جهت مراجعه به بیمارستان و عمل ترمیم شکاف لب 1.8±3.4 ماه بود که در محدوده 9-1 ماه قرار داشت. تغییرات پهنای شکاف آلوئل و زاویه لبه آلوئل در سمت شکاف با سمت سالم در محور ساژیتال و کرونال بعد از ترمیم کف بینی از لحاظ آماری معنی دار و به ترتیب (p=0.0001) و (p=0.02) بوده ولی تغییرات زاویه سپتوم با محور ساژیتال معنی دار نبود (p=0.26) که به معنی عدم افزایش انحراف سپتوم می باشد.نتیجه گیری: با توجه به تغییرات معنی دار پهنای شکاف آلوئل و زاویه لبه آلوئل در سمت شکاف با سمت سالم در محور ساژیتال و کرونال بعد از ترمیم کف بینی می توان این روش مداخله جراحی را به عنوان یک شیوه درمانی جدید در شکاف کام اولیه یک و دو طرفه به کار برد.

مقدمه: انوکساپارین سدیم به طور وسیعی در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری جهت جلوگیری از پیشرفت انسداد عروق کرونری استفاده می شود. درد محل تزریق، نتیجه نامطلوب ناشی از تزریق زیر جلدی انوکساپارین است که موجب ناراحتی بیمار می گردد. به کارگیری روش هایی که موجب کاهش آسیب به بیمار شود از وظایف پرستار است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر طول مدت زمان تزریق زیرجلدی انوکساپارین سدیم بر شدت درد محل تزریق در بیماران سندرم حاد کرونری بستری در بخش مراقبت های ویژه صورت گرفت.روش بررسی: این پژوهش کارآزمایی بالینی است که بر روی 70 بیمار سندرم حاد کرونری 75-30 سال بستری در بخش مراقبت های ویژه که به طور تصادفی انتخاب شده بودند انجام گرفت. جهت گردآوری اطلاعات از چک لیست محقق ساخته شامل دو بخش اطلاعات جمعیت شناسی و ثبت اندازه گیری درد استفاده گردید. تزریقات به مدت 10 و 30 ثانیه به فاصله 12 ساعت به صورت تصادفی در طرف راست و چپ شکم انجام و درد بیماران قبل و بعد از هر تزریق با معیار دیداری درد اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های نان پارامتریک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: نتایج نشان داد میانگین شدت درد قبل و بعد از تزریق، 10 ثانیه به ترتیب 4.93±0.78 و 19.43±15.97 و قبل و بعد از تزریق، 30 ثانیه به ترتیب 3.79±0.64 و 12.91±8.08 است که روش تزریق 30 ثانیه به طور معنی داری درد محل تزریق را کاهش داده بود (p=0.000). ارتباط معنی داری بین درد با جنس، سن و سطح تحصیلات دیده نشد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد افزایش زمان تزریق زیرجلدی انوکساپارین به مدت 30 ثانیه، درد محل تزریق را کاهش می دهد.

تومور کیستیک ادنتوژنیک کلسیفیه شونده، ضایعه غیرشایعی است که تنوع قابل توجه هیستوپاتولوژیک و رفتار کلینیکی متغیر را نشان می دهد. تومور کیستیک ادنتوژنیک کلسیفیه به صورت روزمره به ندرت یافت می شود. سازمان بهداشت جهانی از سال 1992 با توجه به طبقه بندی کرامر وپیندبورگ و بسیاری از نویسندگان به جای استفاده از اصطلاح کیست کلسیفیه ادنتوژنیک به عنوان یک ضایعه کیستیک ادنتوژنیک، آن را به عنوان یک تومور خوش خیم ادنتوژنیک در نظر گرفته اند. اولتراسونوگرافی روشی ارزان، غیرتهاجمی و تقریبا در دسترس است که به خوبی توسط بیمار قابل تحمل است. در سال های اخیر بسیاری از تحقیقات بر روی استفاده از سونوگرافی در ناحیه فک و صورت و همچنین ضایعات داخل استخوانی فک متمرکز شده است. در این مقاله توصیف ضایعه موجود در ناحیه قدامی فک بالای یک زن 34 ساله با تورم و بدون درد در سمت چپ و همراه با دندان نهفته ارائه می گردد. در رادیوگرافی پانورامیک، لترال اکلوزال و پری اپیکال به عمل آمده از بیمار، ضایعه تک حجره ای مخلوط لوسنت اپک با حدود کورتیکالی مشخص در فک بالایی با مجموعه ای از کلسیفیکاسیون های کوچک نشان داده شد. بررسی اولتراسونوگرافی با استفاده از پروب خطی انجام و ارزیابی مکان، اندازه، اکوژنسیته داخلی و حدود ضایعه انجام و ثبت شد. ضایعه به صورت بدون اکو با الگوی کیستیک به همراه ذرات دنس اکو موید کلسیفیکاسیون داخلی و با حدود مشخص مشاهده شد. پس از جراحی نوع ضایعه با بررسی نمونه پاتولوژیک تایید تومور کیستیک ادنتوژنیک کلسیفیه شونده تشخیص داده شد. اولتراسونوگرافی ممکن است به عنوان یک روش مکمل موثر تشخیصی و بی ضرر برای ضایعات درون استخوانی ناحیه فک و صورت استفاده شود.