مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1394 | دوره:23 | شماره:8 |تعداد مقالات:13

مقدمه: تاثیر زمان اتمام و پرداخت نهایی بر ریزنشت ترمیم کامپوزیت به طور کامل مشخص نشده است، در این راستا این مطالعه اثر زمان اتمام و پرداخت نهایی بر ریزنشت ترمیم های کامپوزیت هیبرید را بررسی می کند.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، چهل دندان مولر حفره کلاس 5 (2 میلی متراکلوزوژینژیوال × 3 میلی متر مزیودیستال ×  1.5میلی متر عمق) در سطح باکال تهیه شد. حفرات توسط کامپوزیت Z250 ترمیم و به مدت 40 ثانیه با دستگاه LED Valo سخت شدند. حفرات بر اساس زمان پرداخت (پرداخت بلافاصله، 15 دقیقه، 24 ساعت و یک هفته بعد از ترمیم) به طور تصادفی به 4 گروه ده تایی تقسیم شدند. دندان ها تحت 500 سیکل حرارتی قرار گرفتند و برای ارزیابی ریزنشت در فوشین 2% مغروق شدند، بعد از مانت دندان ها به دو نیمه تقسیم شده و هر دو نیمه زیر استریومیکروسکوپ بررسی شدند. آزمون های mann whitney و kruskal wallis برای تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفتند.نتایج: زمان های مختلف پرداخت، تاثیری در میزان ریزنشت چه در لبه عاجی(Pvalue=0.56)  و چه در لبه مینایی(Pvalue=0.12)  نداشت. تفاوت میزان ریزنشت لبه عاجی با مینایی در پرداخت بلافاصله(Pvalue=0.26)  و بعد از 15 دقیقه(Pvalue=0.53)  از نظر آماری معنی دار نبود. ولی در زمان های بعد از 24 ساعت(Pvalue=0.03)  و بعد از یک هفته(Pvalue=0.00)  در دو لبه اختلاف معنی دار و میزان ریزنشت در لبه مینایی کمتر بود.نتیجه گیری: زمان های مختلف پرداخت تاثیری بر میزان ریزنشت ترمیم های کامپوزیت Z250 چه در لبه عاجی و چه در لبه مینایی ندارد.

مقدمه: دیابت شیرین نوعی اختلال متابولیک به علت اختلال در ترشح انسولین تخریب سلول های بتا، بنا به دلایل خودایمن، نکروز و مقاومت به انسولین است. اخیرا استفاده از سلول های بنیادی به عنوان یکی از روش های درمانی برای دیابت پیشنهاد شده است. سلول های بنیادی بافت چربی علت دسترسی آسان و نیز توان تکثیری بالا و رد ایمونولوژیک کمتر در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند.روش بررسی: مطالعه از نوع تجربی- مداخله ای است. در این مطالعه سلول های بنیادی بافت چربی حاصل از عمل لیپوساکشن خالص سازی شده و پس از شمارش توسط لام نئوبار برای شناسایی و اثبات وجود سلول های بنیادی توسط فلوسایتومتری بررسی شدند. تعداد 16 عدد رت نژاد ویستار با وزن حدود 250-300 گرم توسط استرپتوزوسین با دوز  mg/kg 60دیابتی شدند و بعد از آن به صورت تصادفی به دو گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه دیابتی کنترل تحت تیمار با نرمال سالین قرار گرفتند و گروه تحت درمان، سلول های بنیادی جدا شده از بافت چربی به تعداد 1.5×106 را دریافت کردند. برای بررسی بهبود عملکرد در طول 25 روز پس از پیوند سلول ها هر روز یکبار قند خون رت ها توسط دستگاه گلوکومتر اندازه گیری شد.نتایج: بررسی نتایج حاصل از فلوسایتومتری حاکی از بیان درصد بالای 29CD و 90CD در مورد سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی بود. همچنین بررسی قند خون رت های دیابتیک در طی دوره درمان نشان دهنده کاهش معنی دار (p=0.0001) قند خون در رت های گروه دریافت کننده سلول های بنیادی بافت چربی در مقایسه با گروه کنترل داشت.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده بعد از تایید سلول های بنیادی جدا شده از بافت چربی با استفاده از آنتی ژن های سطح سلولی و تزریق آن به رت های دیابتی به طور معنی داری قند خون را کاهش داد.

مقدمه: ویروس های آنفلوانزای پرندگان تهدید جدی برای سلامت انسان و حیوان به شمار می روند. افزایش میزان بیان ژن های سایتوکاین های پیش التهابی و اینترفرون نوع I، و پاسخ های مرگ سلولی با آسیب زایی عفونت آنفلوانزا در ارتباط هستند. در این مطالعه پویایی رشد ویروس تحت حاد آنفلوانزا پرندگان در سلول های اپی تلیومی آلوئولار تنفسی انسان(A549)  ارزیابی شده است.روش بررسی: کشت های سلولی A549 با ویروس H9N2 در MOI های 0.1 و 2 در شرایط با و بدون افزودن تریپسین آلوده شدند. پویایی رشد ویروس به روش ارزیابی پلاک و میزان زنده بودن سلول ها با سنجش MTT در زمان های مختلف پس از آلودگی تعیین شدند. چگونگی القاء مرگ برنامه ریزی شده سلول با آزمایش قطعه قطعه شدن DNA ژنومی و نیز مسیر انتقال پیام مرگ با وسترن بلات ارزیابی شد.نتایج: داده های این مطالعه نشان داد که اگرچه تکثیر ویروس H9N2 آسیب سلولی مشخص در سلول های اپی تلیوم تنفسی ایجاد کرده و سبب کاهش میزان سلول های زنده می شود، اما عیار آن افزایش می یابد. بیشینه عیار ویروس در دوز بالاتر پس از 48 ساعت در حضور تریپسین،  4.42±0.33 PFU/cellمحاسبه شد. تکثیر ویروس در این سلول ها بیانگر سرکوب مکانیسم دفاعی و فعال شدن مسیر مرگ برنامه ریزی سلولی است. القاء آپوپتوز در سلول A549 با افزایش عیار و رونوشت های ویروس هم بسته است (p<0.05).نتیجه گیری: این داده ها بیانگر این هستند که ویروس آنفلوانزا H9N2 پرندگان القاکننده آپوپتوز در سلول های اپی تلیوم تنفسی انسان از مسیر داخلی و به صورت وابسته به دوز است.

مقدمه: عفونت ادراری یک مشکل جدی بهداشتی است که سالیانه میلیون ها نفر به آن مبتلا می گردند. اشریشیاکلی عامل 75-90% از عفونت های ادراری می باشد. استفاده وسیع از سیپروفلوکساسین باعث افزایش مقاومت به این باکتری شده است. هدف از این پژوهش تعیین فراوانی ژن های مقاوم به سیپروفلوکساسین qnrB و qnrA در اشرشیا-کلی جدا شده از نمونه عفونت ادراری بیمارستان امام خمینی (ره) استهبان بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 224 جدایه اشریشیاکلی از نمونه های ادرار بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان امام خمینی (ره) استهبان جمع آوری شد. حساسیت جدایه ها نسبت به کینولون ها با روش دیسک دیفیوژن و مطابق با استانداردهای  CLSI 2013انجام و MIC سیپروفلوکساسین به روش E-test تعیین گردید. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی حضور ژن های qnrB و qnrA در جدایه های حساس و مقاوم به سیپروفلوکساسین به روش multiplex PCR بررسی گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: از 224 جدایه مورد بررسی با تعیین MIC،88  جدایه (39.3%) نسبت به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. همچنین جدایه های به ترتیب نسبت به نالیدیکسیک اسید (48.7%)، افلوکساسین (29%)، نورفلوکساسین (27.7%) و لووفلوکساسین (23.7%) بیشترین مقاومت را نشان دادند. ژن qnrA در نمونه ها مشاهده نشده و 73 نمونه (32.6%) دارای ژن qnrB بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده وجود ژن مقاوم به فلوروکینولون ها qnrB در جدایه های اشریشیاکلی مورد مطالعه می باشد. با توجه به ارتباط معنی دار بین ژن qnrB و مقاومت به سیپروفلوکساسین (p<0.05) و به دلیل افزایش مقاومت اشریشیاکلی نسبت به بتالاکتام ها، توصیه می گردد قبل از شروع درمان آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی انجام شود.

مقدمه: عملکرد شناختی در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا و اختلال دو قطبی I متفاوت از افراد بهنجار است که این امر نتایج درمانی آنها را تحت الشعاع قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه عملکرد اجرایی و بازداری رفتاری در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اختلال دو قطبی I با گروه بهنجار صورت گرفت.روش بررسی: این پژوهش از دسته مطالعات توصیفی مقایسه ای می باشد. به همین منظور از بین کلیه بیماران مبتلا به این اختلالات که در پاییز سال 1393 در مراکز روزانه اعصاب و روان شهر نجف آباد پذیرش شده بودند؛ بیست نفر بیمار مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا و بیست نفر بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی I و بیست نفر گروه بهنجار، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون های رایانه ای برج لندن و آزمون برو-نرو جمع آوری شد. داده ها به روش تحلیل واریانس چند متغیری و از طریق نرم افزار  SPSSویرایش 22 تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که بین عملکرد اجرایی و بازداری رفتاری در دو گروه بیمار با گروه بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد(p<0.05) . اما بین دو گروه بیمار در این دو متغیر تفاوت معنی داری یافت نشد(p<0.05) . افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا و دو قطبی I در عملکرد اجرایی و بازداری رفتاری به طور معنی داری ضعیف تر از گروه بهنجار عمل کردند.نتیجه گیری: این نتایج تلویحات مهمی در زمینه آسیب شناسی و درمان این اختلالات دارد، به طوری که شناخت ناتوانی این بیماران می تواند در طراحی برنامه های بازسازی و توانبخشی شناختی این بیماران بسیار موثر باشد.

مقدمه: ژن های کرباپنماز در میان سویه های کلبسیلا پنومونیه انتشاریافته و موجب مقاومت به کرباپنم ها شده است. در این مطالعه شیوع ژن های کرباپنماز در میان ایزوله های کلبسیلا پنومونیه در مراکز درمانی کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: تعداد 60 ایزوله کلبسیلا پنومونیه جمع آوری و پس از تایید آنها به وسیله کیت API، سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. ایزوله های مقاوم به کرباپنم ها برای تولید کرباپنماز با روش (Modified Hodge Test) MHT غربالگری شدند در ادامه آزمایش PCR برای شناسایی ایزوله های مولد ژن های کرباپنماز blaVIM، blaIMP،blaKPC  و blaNDM انجام شد.نتایج: از میان 60 ایزوله، 4 ایزوله به آنتی بیوتیک های کرباپنم مقاوم بودند، ولی تست فنوتیپی MHT برای کرباپنمازها تنها در یک ایزوله مثبت بود. ژن کرباپنماز blaVIM در سه ایزوله به روش PCR یافت شد. نتیجه PCR برای سایر ژن های کرباپنماز در ایزوله ها منفی بود. ایزوله ها نسبت به آمپی سیلین و کرباپنم ها به ترتیب با 100 و 6.67 درصد بیشترین و کمترین مقاومت را داشتند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که انتشار ژن های کرباپنماز در میان ایزوله های کلبسیلا پنومونیه در شهر کرمانشاه زیاد نیست و تنها ژن blaVIM نسبت به سایر ژن ها با احتمال فراوانی بیشتری وجود دارد. نظر به اینکه بیشتر ایزوله های مورد بررسی در این مطالعه به آنتی بیوتیک های کرباپنم حساس بودند، این آنتی بیوتیک ها همچنان به عنوان داروهای موثری علیه عفونت های ناشی از کلبسیلا پنومونیه محسوب می شوند.

مقدمه: رزیستین به عنوان یک آدیپوسایتوکین جدید با دیابت نوع 2 در ارتباط است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر برنامه تمرین ورزشی مقاومتی دایره ای بر غلظت پلاسمایی رزیستین و مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی-کاربردی، 24 نفر مرد مبتلا به دیابت نوع 2 انتخاب و در دو گروه تمرین (15 نفر، سن 3.02±46.3 سال) و کنترل (12 نفر، سن 3.86±45.6 سال) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین 8 هفته برنامه تمرین مقاومتی ایستگاهی را 3 جلسه در هفته با شدت 30-70 درصد حداکثر تکرار بیشینه اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرین مقاومتی، سطوح رزیستین، انسولین، گلوکز خون، هموگلوبین گلیکوزیله(HBA1c)  و شاخص مقاومت به انسولین پس از 12 ساعت ناشتای شبانه اندازه گیری شد. متعاقب نمونه گیری مرحله دوم، تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون t و در سطح معنی داری p≤0.05 انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی تفاوت معنی داری بین گروه ها در سطوح رزیستین (p=0.002)، انسولین (p=0.001)، گلوکز خون (p=0.001)، هموگلوبین گلیکوزیله (p=0.038) و شاخص مقاومت به انسولین (p=0.001) ایجاد کرد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین مقاومتی دایره ای می تواند تاثیر معنی داری بر مقادیر رزیستین خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد. ممکن است رزیستین پلاسما با مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 در ارتباط باشد.

مقدمه: صرع یکی از شایع ترین اختلالات نورولوژیکی می باشد که بر بیشتر جنبه های اجتماعی، اقتصادی و زیستی زندگی بشر تاثیر می گذارد. بیشتر بیماران صرعی علیرغم درمان دارویی، مبتلا به تشنج های کنترل نشده و عوارض جانبی دارویی هستند. استفاده از عصاره های گیاهی در درمان بیماری ها به عنوان یک مودالیته درمانی پیشنهاد شده است. گیاه تاتوره در طب سنتی در تعدادی از اختلالات عصبی مانند صرع به مدت طولانی استفاده می شده است. هدف این تحقیق دستیابی به اساس علمی استفاده از تاتوره با بررسی اثر ضدتشنجی عصاره آبی این گیاه بر تشنج های ناشی از پنتیلن تترازول در روش های سوری نر است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 سر موش سوری نر به طور تصادفی به پنج گروه مساوی که شامل یک گروه کنترل، یک گروه شم و سه گروه آزمایش بود، تقسیم شدند. مقادیر 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن، عصاره آبی دانه تاتوره استرامونیوم به مدت 30 روز به گروه های آزمایش از طریق گاواژ داده شد. گروه شم از طریق گاواژ آب مقطر دریافت می کرد به گروه کنترل و گروه های شم و آزمایش 30 دقیقه بعد از گاواژ برای ایجاد تشنج پنتیلن تترازول با دوز 35 میلی گرم بر کیلوگرم وزن به طور داخل صفاقی تزریق شد. سپس مدت زمان لازم برای شروع تشنج، طول مدت تشنج و مراحل تشنج در گروه های تجربی، شم و کنترل اندازه گیری و ضبط شد. مقایسه آماری با آنالیز واریانس یک طرفه(one way ANOVA)  و آزمون تعقیبی  Tukeyانجام شد. اختلاف کمتر از p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج نشان داد که عصاره دانه گیاه تاتوره بر تشنج های ناشی از پنتیلن تترازول در روش های سوری نر اثر قابل ملاحظه ای دارد. تاتوره مدت زمان لازم برای شروع تشنج را افزایش (P<0.01)، مراحل تشنج را مهار و طول مدت تشنج را کاهش(P<0.05)  می دهد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که عصاره این گیاه اثرات ضد تشنجی بر تشنج های ناشی از پنتیلن تترازول دارد. بنابراین احتمال دارد در درمان صرع مفید باشد.

مقدمه: پرفشاری شریان ریوی در کودکان عواقبی نظیر نارسایی بطن راست و حتی مرگ دارد. اخیرا استفاده از مهارکننده های فسفودی استراز 5 در درمان این بیماری مورد توجه قرار گرفته و در این گروه تادالافیل به جهت داشتن مقدار واحد روزانه نسبت به سیلدنافیل که بایستی چهار بار در روز مصرف شود از طرف والدین و بیماران بیشتر مورد پذیرش قرار می گیرد. بنابراین ما در این تحقیق به بررسی اثر تادالافیل در کاهش فشار شریان ریوی در کودکان و نوجوانان 5 ماهه تا 15 ساله پرداختیم.روش بررسی: در این مطالعه که از نوع قبل و بعد می باشد، 20 بیمار 5 ماهه تا 15 ساله مبتلا به پرفشاری شریان ریوی که با مراجعه سرپایی به کلینیک خاتم الانبیاء یزد طی سال های 92 و 93 با اکوکاردیوگرافی تشخیص داده شدند، بر اساس اینکه قبلا هیچ داروی کاهنده فشار شریان ریوی را دریافت نکرده بودند و بیماری مادرزادی قلبی آن ها قابل جراحی نبود، انتخاب شدند و در ادامه تحت درمان باتادالافیل خوراکی با مقدار واحد روزانه به مدت 6 ماه قرار گرفتند. در ادامه داده ها با آزمون های آماری chi-square و T.test تجزیه و تحلیل شد.نتایج: میانگین فشار شریان ریوی قبل و شش ماه بعد از مصرف تادالافیل به ترتیب 7.948±52.30 میلی متر جیوه و 10.34±33.55 میلی متر جیوه بود که به طور میانگین 18.75 میلی متر جیوه کاهش داشت(pv<0.0001)  میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی قبل و بعد از مصرف تادالافیل به ترتیب 7.14±82.45% و 6.496±86.25% بود که 3.9% افزایش داشت(pv<0.0001) . شدت نارسائی دریچه تری کاسپید از متوسط به خفیف کاهش داشت. در پیگیری بیماران عارضه جدی که منجر به قطع دارو شود مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس این تحقیق مصرف داروی تادالافیل در درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به پرفشاری شریان ریوی موثر می باشد؛ و می توان از آن به دلیل دوز واحد روزانه به جای سیلدنافیل استفاده کرد.

مقدمه: محصولات سفیدکننده با مکانیسم اکسیدکنندگی می توانند بر روی مواد ترمیمی موجود در حفره دهان اثرات جانبی داشته باشند. با توجه به اینکه مواد سفیدکننده در غلظت های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، هدف از این مطالعه مقایسه اثرغلظت های مختلف کاربامید پراکساید بر ریزسختی کامپوزیت میکروهیبرید Z250 است.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 32 نمونه از کامپوزیت میکروهیبرید Z250 ساخته شد. نمونه ها به طور تصادفی به چهار زیر گروه تقسیم شدند(n=8) . گروه اول: در کاربامید پراکساید 10% برای 4 ساعت در روز به مدت دو هفته. گروه دوم: در کاربامید پراکساید 16% برای سه ساعت در روز به مدت دو هفته. گروه سوم: در کاربامید پراکساید 22% برای یک ساعت در روز به مدت دو هفته بلیچ شدند. گروه چهارم: نمونه ها در آب مقطر 37oC برای دو هفته نگهداری شدند (گروه کنترل). سختی نمونه ها قبل و بعد از بلیچینگ با استفاده از Vickers hardness testing machine اندازه گیری شد و با آزمون های آماری مناسب آنالیز شدند.نتایج: در این مطالعه استفاده از عامل بلیچینگ به طور معنی داری سبب کاهش سختی کامپوزیت در گروه های بلیچینگ نسبت به گروه کنترل شد. اما غلظت کاربامید پراکساید اثر معنی داری روی میزان سختی نداشت (p>0.13).نتیجه گیری: درمان بلیچینگ سبب کاهش ریزسختی کامپوزیت Z250 می شود و غلظت های مختلف کاربامید پراکساید به یک اندازه ریز سختی Z250 را کاهش می دهند.