کومش
سال:1387 | دوره:10 | شماره:1 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: نظر به اهمیت آنزیم پاراکسوناز سرم (PON1) در جلوگیری از تشکیل LDL اکسید شده و در نتیجه نقش این آنزیم در جلوگیری از ایجاد و پیشرفت آترواسکلروز، در مطالعه حاضر فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم PON1 در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) با گرفتگی عروقی متفاوت مورد بررسی قرار گرفت تا تغییر فعالیت آنزیم با پیشرفت آتروم ارزیابی گردد.مواد و روش ها: در این مطالعه 120 بیمار مبتلا به CAD بررسی شد که پس از مشخص شدن میزان گرفتگی عروقی آنان با آنژیوگرافی، به دو گروه تقسیم شدند: 60 نفر با گرفتگی عروقی 50%< و 60 نفر با گرفتگی عروقی 70%>. فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی PON1 به ترتیب با سوبسترای پاراکسون و فنیل استات مورد سنجش قرار گرفت. اثر هشت داروی مورد استفاده در بیماری های قلبی - عروقی بر فعالیت PON1 در حضور پاراکسون آزمایش گردید. یافته ها: میزان LDL-C، کلسترول تام (TC) و تری گلیسرید (TG) در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند، اما مقدار HDL-C در گروه بیمار با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به گروه بیمار با گرفتگی عروقی 50%< به طور معنی داری کاهش می یافت (p<0.03) فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی PON1 در بیماران مبتلا به CAD با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به گروه دیگر به طور معنی داری (p<0.05) پایین تر بود.نتیجه گیری: فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم PON1 و میزان HDL در بیماران مبتلا به CAD با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به بیماران با گرفتگی عروقی 50%< پایین تر است. به عبارت دیگر، این فعالیت های PON1 و مقادیر HDL با پیشرفت آتروم کاهش می یابند. بنابراین، این مطالعه می تواند از نقش مهم PON1 متصل به HDL در جلوگیری از تشکیل ox-LDL و آنتی آتروژنیک بودن این آنزیم حمایت کند.

سابقه و هدف: ابتلا به عفونت هپاتیت C ممکن است منجر به ابتلا به بیماری های ناتوان کننده از جمله سیروز و سرطان کبدی شود یکی از راه های انتقال هپاتیت C تزریق خون و فرآورده های خونی می باشد هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع هپاتیت C و عوامل خطر در اهداکنندگان خون شیراز طی سال 1386 است.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مورد شاهدی بود که از ابتدای سال 1386 تا تا ابتدای سال 1387 بر روی اهداکنندگان سازمان انتقال خون شیراز انجام گرفت. بدین صورت که اهداکنندگانی که در آزمایشات غربال گری و تاییدی مبتلا به هپاتیت C شناخته شده بودند به عنوان مورد و اهداکنندگانی که نتایج آزمایش غربال گری سالم داشتند به عنوان کنترل انتخاب شدند. 150 مورد و 300 شاهد به طور تصادفی از بین اهداکنندگان انتخاب شدند سپس نامه دعوتی جهت شرکت در مطالعه به اهداکنندگان فرستاده شد و سپس پرسش نامه ای که حاوی خصوصیات دموگرافیک، انگیزه های اهدای خون و ریسک فاکتور ابتلا به بیماری بود جهت هر دو گروه پر شد.یافته ها: به طور کلی در سال 1386، 93987 اهداکننده جهت اهدای خون به سازمان انتقال خون فارس مراجعه کرده بودند که 203 نفر آن ها در آزمایشات تاییدی مبتلا به هپاتیت C شناخته شدند که شیوع هپاتیت C در آن ها 0.21% بود. 10.5% مبتلایان به هپاتیت C هم زمان مبتلا به HIV بوده و هیچ کدام مبتلا به هپاتیت B نبودند. شیوع هپاتیت C در مردان، متاهلین، اهداکنندگان بار اول و سطح تحصیلی پایین تر از دیپلم به طور معنی داری بالاتر بود (p<0.05). ولی از لحاظ سنی بین گروه مورد و شاهد تفاوتی وجود نداشت (p<0.05). انگیزه اهدای خون به منظور کمک به هم نوع به طور قابل توجهی در گروه کنترل بیش تر از گروه مورد و انگیزه اهدای خون به منظور اثرات مثبت اهدا برروی سلامتی و انجام آزمایش در گروه مورد بیش تر از گروه کنترل بود (p<0.05). ریسک ابتلا به هپاتیت C، در اهداکنندگانی که سابقه اعتیاد تزریقی داشتند به طور معنی داری بالاتر از اهداکنندگانی بود که اعتیاد تزریقی نداشتند .(OR=62.7) ریسک ابتلا به HCV در اهداکنندگانی که سابقه تماس جنسی داشتند به طور معنی داری بالاتر از اهدا کنندگانی بود که سابقه تماس جنسی نداشتند (OR=11.7).نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع هپاتیت C در اهداکنندگان خون شیراز 0.21% بود که کم تر از مطالعات انجام گرفته در اهداکنندگان سایر کشورها بود که نشان دهنده پایین تر بودن هپاتیت C در جمعیت یا پایین تر بودن شیوع هپاتیت C در قسمتی از جامعه که خون اهدا می نمایند یا انتخاب صحیح اهدا کننده توسط پزشک می باشد. مهم ترین ریسک فاکتور ابتلا در اهدا کنندگان مبتلا به هپاتیت C اعتیاد تزریقی بود.

سابقه و هدف: در این تحقیق وابستگی فاکتور وج ناشی از به کارگیری یک وج داخلی به عمق، اندازه میدان و جدایی در میدان های متقارن در باریکه فوتونی 6MV یک دستگاه شتاب دهنده خطی الکتا با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو مورد بررسی قرار گرفته است. این امر به منظور تعیین دقیق تر فاکتور وج در طرح های درمانی و ارایه الگوریتمی برای در نظر گرفتن سهم آن و کاهش خطای ناشی از آن در کاربردهای بالینی انجام شده است.مواد و روش ها: ابتدا ساختار دقیق سر هندسی و بیم فوتونی 6MV شتاب دهنده خطی الکتا با و بدون وج بر مبنای اطلاعات دریافتی از شرکت سازنده و با استفاده از کد مونت کارلوی MCNP 4C شبیه سازی و با مقایسه آن ها با مقادیر اسمی و اندازه گیری شده تجربی اعتبار سنجی شد. سپس با استفاده از کد مونت کارلوی فوق، ساختار هندسی یک فانتوم دزیمتری کوچک شبیه سازی و فاکتور وج ناشی از به کارگیری وج داخلی شتاب دهنده مذکور در اندازه میدان های 4، 5، 10، 15 و 220 سانتی متر در عمق هایی از 0.5 تا 34 سانتی متر با حضور فانتوم در میدان های تابشی مذکور تعیین شد. فاکتور وج بر مبنای مقادیر اندازه گیری شده در SAD معادل 100 سانتی متر و عمق 10 سانتی متر برای هر یک از اندازه های میدان فوق تعیین شد.یافته ها: خط هایی بر مقادیر فاکتورهای وج محاسبه شده در عمق های مختلف برای هر یک از میدان های تابشی برازش شد. سپس ثابت های خط برازش شده محاسبه و چگونگی وابستگی آن ها به اندازه میدان تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که فاکتور وج در هر اندازه میدان وابسته به عمق است. علاوه بر این مشاهده شد که میزان این وابستگی برای میدان های مختلف نیز متفاوت است. به عنوان مثال مشاهده شد که فاکتور وج در عمق 10 سانتی متری دارای تغییراتی در حدود 7.4% است به هنگامی که ابعاد میدان های متقارن از 4 تا 20 سانتی متر مربع تغییر می کند.نتیجه گیری: در این مطالعه الگوریتم دقیق تری تعریف شد که می تواند جایگزین جدول فاکتور وج تقریبی مورد استفاده در محاسبات MU در طرح های پرتو درمانی شود. با استفاده از روش مونت کارلو و با به کارگیری الگوریتم پیشنهادی می توان تغییرات باریکه فوتونی ناشی از میدان های وج شده را در شتاب دهنده های خطی پزشکی به طور دقیق تری تعیین کرد. این الگوریتم امکان کاهش خطاهای سیستماتیک را در طرح های پرتودرمانی فراهم می سازد.

سابقه و هدف: شواهد پژوهشی جدید دخالت گلوکوکورتیکوییدها را در رفتارهای درد نوروپاتی نشان می دهند ولی مکانیسم های درگیر روشن نیستند. با توجه به تغییر فعالیت کانال های کلسیمی نوع L در طی درد نوروپاتی و نیز تعامل گلوکوکورتیکوییدها با این کانال ها، هدف این تحقیق بررسی نقش این کانال ها در اثرات کورتیکوسترون بر رفتارهای درد نوروپاتی در مدل آسیب مزمن ناشی از فشردگی عصب (Chronic Constriction Injury, CCI) است.مواد و روش ها: موش سفید بزرگ آزمایشگاهی نر از نژاد ویستار با وزن بین 200 تا 300 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. CCI با ایجاد چهار گره شل به فواصل 1 میلی متر قبل از سه شاخه شدن عصب سیاتیک ایجاد شد. دو هفته بعد از ایجاد CCI، اثرات کورتیکوسترون (15 میلی گرم بر کیلوگرم) بر پاسخ های رفتاری (آلودینیای مکانیکی و هیپرآلژزیای حرارتی) در حضور یا عدم حضور دوزهای مختلف وراپامیل (5، 10 و 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان می دهند که تزریق دوز واحد کورتیکوسترون هر دو پاسخ رفتاری درد نوروپاتی (آلودینیای مکانیکی و هیپرآلژزیای حرارتی) را مهار می کند. وراپامیل نه تنها این اثرات کورتیکوسترون را تضعیف می کنند، بلکه در دوز بالا به تنهایی آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی را مهار می کند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که حداقل بخشی از اثرات مهاری کورتیکوسترون بر رفتارهای درد نوروپاتی از طریق کانال های کلسیمی وایسته به ولتاژ نوع L وساطت می شود. نتایج این مطالعه یک نقش بالقوه آگونیست های گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی همراه با آنتاگونیست های کانال های کلسیمی در درمان علایم درد نوروپاتی در کلینیک پیشنهاد می کند.

سابقه و هدف: بندناف یکی از مهم ترین مکان ها جهت استقرار باکتری ها بعد از تولد است و به سرعت بعد از تولد باکتری های موجود در دستگاه تناسلی مادر و محیط در بندناف استقرار می یابند. از دیر باز روش های متفاوتی جهت مراقبت از بندناف نوزادان استفاده می شود که برخی از آن ها اثرات نامطلوبی برای نوزاد ایجاد می کنند و ممکن است حتی باعث تاخیر در افتادن بندناف شود و تاخیر در افتادن بندناف باعث افزایش استقرار باکتری ها در آن می شود. با توجه به این که تاکنون هیچ کارآزمایی بالینی در زمینه اثرات مصرف موضعی شیر مادر روی استقرار باکتری ها در بندناف انجام نشده است، هدف این پژوهش مقایسه مصرف موضعی شیر مادر و خشک نگه داشتن بندناف روی استقرار باکتری ها در بندناف نوزادان تازه متولد شده است.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی در زایشگاه ام البنین (س) مشهد در سال 1385 انجام شد. 150 نوزاد با سن حاملگی 42-37 هفته، تک قلو و ظاهرا سالم بود که به صورت تصادفی در دو گروه مصرف موضعی شیرمادر و خشک نگه داشتن بندناف قرار گرفتند. به همه مادران در هر دو گروه طی 3 ساعت بعد از زایمان در مورد مراقبت از بندناف به صورت چهره به چهره توسط پژوهش گر و با استفاده از جزوه آموزشی، آموزش داده شد. در گروه مصرف موضعی شیرمادر، به همه مادران توصیه شد که از 3 ساعت بعد از تولد مالیدن شیرمادر به قسمت باقیمانده بندناف و لبه بریده شده آن را شروع کرده و این کار را دو بار در روز تا دو روز بعد از افتادن بندناف ادامه دهند و در گروه خشک نگه داشتن بندناف، توصیه شد که هیچ ترکیبی درقسمت باقیمانده بندناف استفاده نکنند. در هر دو گروه با استفاده از سوآب عاری از میکروب سه ساعت و روز سوم بعد از تولد نمونه هایی از بندناف گرفته شد. نوع و تغییرات استقرار باکتری ها در بندناف در دو گروه مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد با کنترل اثر متغیر های مداخله گر از نظر تغییرات استقرار باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، استافیلوکوکوس اورئوس، اشیرشیاکلی و کلبسیلا تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود دارد به طوری که استقرار باکتری غیر بیماری زا استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در گروه مصرف موضعی شیر مادر بیش تر از گروه خشک نگه داشتن بندناف است (49.2% درمقابل 31.6%،(p=0.002 هم چنین اسقرار باکتری های بیماری زا استافیلوکوکوس اورئوس، اشیرشیاکلی و کلبسیلا در گروه مصرف موضعی شیر مادر کم تر از گروه خشک نگه داشتن بندناف بود (31.2%،16.4 %،14.4 % در مقابل 45.6%،28 %،28.1 %) که این تفاوت ها با p<0.05 از نظر آماری معنی دار بوده است و از نظر سایر گونه های باکتری تفاوت آماری معنی داری دیده نشد. نتایج مطالعه نشان داد تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین زمان افتادن بندناف دیده شد (p=0.016) به طوری که میانگین زمان افتادن بندناف در گروه مصرف موضعی شیرمادر (48.804±152.42) کم تر از گروه خشک نگه داشتن بندناف (59.57±175.57) بود.نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد، مصرف موضعی شیرمادر در قسمت باقیمانده بندناف، استقرار باکتری ها در بندناف را کاهش می دهد و می تواند به عنوان یک روش آسان، ارزان و غیرتهاجمی جهت مراقبت از بندناف مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: عفونت زخم جراحی یکی از عوارض شایع اعمال جراحی است. امروزه با استفاده از تمهیدات مختلف سعی در کاهش عفونت زخم می شود که استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک (پیش گیرانه) یکی از این روش ها است. از آنجائی که لاپاروسکوپی توانسته است بسیاری از موارد دخیل در عفونت زخم از جمله عوامل مکانیکال را کنترل نماید شاید بتوان نقش آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک را زیر سوال برد. در این پژوهش اثر آنتی بیوتیک در پیش گیری از عفونت زخم در کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، بیماران کاندید کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده آنتی بیوتیک (38 نفر) و گروه دریافت کننده پلاسبو (32 نفر) تقسیم شدند. سپس بیماران 24 ساعت، 4 تا 7، 10 تا 15 و 30 روز پس از عمل از نظر عفونت زخم بررسی و سپس با یک دیگر مقایسه شدند.یافته ها: مطالعه نشان داد که دو گروه از نظر توزیع جنسی، سنی، مصرف سیگار و شاخص توده بدنی جور بودند. در 24 ساعت اول، 4 تا 7، 10 تا 15 و 30 روز پس از عمل در هر دو گروه دریافت کننده آنتی بیوتیک و پلاسبو هیچ موردی از عفونت زخم دیده نشد.نتیجه گیری: استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک در جلوگیری از بروز عفونت زخم کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک، مزیتی بر پلاسبو ندارد. بنابراین می توان در جراحی کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک از آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک استفاده نکرد تا ضمن جلوگیری از ایجاد سوش های مقاوم باکتریال و جلوگیری از تحمیل عوارض غیر ضروری آن، سبب کاهش هزینه های اقتصادی آن نیز بشویم.

سابقه و هدف: سالمندی فرآیندی است که در طول دوره رشد انسان در سال های واپسین عمر اتفاق می افتد، سالمندان دارای نیازها و علایق فردی هستند که همواره به دلیل تفاوت نسل ها و عدم شناخت کافی نسبت به آن ها ناشناخته باقی مانده است. لذا، هدف این پژوهش شناخت علایق سالمندان در حیطه فعالیت های فردی است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 80 نفر از سالمندان ساکن 8 آسایشگاه منتخب شهر تهران تحت پوشش سازمان بهزیستی در گروه سنی 65 تا 85 سال مطالعه شدند. علایق سالمندان در سه حیطه فعالیت های فردی (فعالیت های روزمره زندگی، امور فرهنگی - تربیتی و ورزش های جسمی) با استفاده از پرسش نامه و چک لیست برگرفته از چک لیست ماتسو تسیو و کلایزک تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مقیاس اسمی و نسبی و درصد فراوانی داده ها و جهت اعتبار آماری داده ها از روش تحلیل خوشه ای (Cluster Analysis) استفاده گردید.یافته ها: با بررسی علاقمندی سالمندان در سه حیطه فعالیت های فردی مشخص گردید که بیش ترین علاقمندی در فعالیت های روزمره زندگی در هر دو جنس به آرایش و رسیدگی به ظاهر، لباس مرتب پوشیدن و خرید کردن بوده است، درحالی که زنان به غذا پختن نیز علاقمند بودند (بیش از 80%). بیش ترین علاقمندی به امور فرهنگی - تربیتی در هر دو جنس به نماز، مطالعات مذهبی، علمی، شنیدن سخنرانی بوده است، در حالی که مردان به مطالعه کتاب های تاریخی و کنسرت نیز اشاره نمودند (بیش از 80%). بیش ترین علاقمندی در حیطه ورزش های جسمی در هر دو جنس به پیاده روی و بدن سازی نشان داده شد در ضمن این که مردان به شنا نیز علاقمند بودند (بیش از 70%).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که در حیطه های مختلف فعالیت های فردی در هر دو جنس سالمند، میزان علاقمندی در دسته های فعالیت های روزمره زندگی، امور فرهنگی - تربیتی و ورزش های جسمی بسیار مشابه است. با این وجود، در بعضی از موارد تفاوت هایی بین علاقمندی دو جنس دیده می شود.

سابقه و هدف: آمادگی یا رسیدگی دهانه رحم قبل از شروع زایمان را که می توان با نمره بی شاپ سنجید، فاکتور مهمی برای پیش بینی نوع زایمان، خصوصا در موارد القا زایمان است. رسیدگی بیش تر دهانه رحم موجب افزایش احتمال زایمان طبیعی و کاهش سزارین خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر رابطه جنسی زوجین در 4 هفته آخر حاملگی بر نمره بی شاپ خانم های نخست زا در زمان مراجعه جهت زایمان ترم، انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی از نوع مورد، شاهدی تعداد 74 خانم اول زا که با مشکل عدم آمادگی (رسیدگی) دهانه رحم در هنگام زایمان روبرو بوده اند (نمره بی شاپ 4 و کم تر) به عنوان مورد انتخاب و با یک گروه 102 نفره از خانم های اول زا که از نظر تعدادی فاکتورهای مهم و تاثیر گذار با گروه مورد همسان شده بودند ولی مشکل عدم آمادگی دهانه رحم در هنگام زایمان را نداشته اند (نمره بی شاپ بالای 4) به عنوان گروه کنترل، از نظر وضعیت روابط جنسی در 4 هفته اخیر مورد مقایسه و بررسی قرارگرفتند. حجم نمونه لازم به روش علمی و با استفاده از یک مطالعه pilot برآورد و روش نمونه گیری آسان بود. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از چک لیست و به روش معاینه و مصاحبه رودررو جمع آوری گردید.یافته ها: مقایسه آماری نشان داد که دو گروه به طور شایسته ای از نظر تعداد زایمان ها، تعداد قل ها و نمایش آن ها، سن، شغل و وضعیت اقتصادی همسان شده بودند. میانگین دفعات ارتباط جنسی در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب برابر با 2.3±1.8 و3.2 ±3.1 مرتبه بود. آنالیز آماری نشان داد که سابقه رابطه جنسی زوجین و ارگاسم (70.2 درصد در برابر55.4  درصد) در گروه کنترل به طور معنی داری بیش از گروه مورد بوده است. زایمان طبیعی نیز به طور معنی داری در گروه کنترل بیش از گروه مورد بود.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان دادند که وجود و تعداد دفعات روابط جنسی و ارگاسم درهفته های آخر حاملگی بر آمادگی دهانه رحم در هنگام زایمان و افزایش نمره بی شاپ که خود موجب کاهش سزارین می گردد، موثر بوده است.

سابقه و هدف: نوروپاتی دیابتی یکی از شایع ترین اختلالات بیماری دیابت و عامل اصلی قطع عضو غیر ترومایی و ضایعات اعصاب خودکار است. استروئیدهایی مثل پروژسترون قادرند به عنوان یک عامل محافظت نورونی امیدبخش در چندین مدل از ضایعات عصبی نقش ایفا نمایند. در این مطالعه ما اثرات محافظتی پروژسترون را در مدل آزمایشگاهی نوروپاتی دیابتی بررسی نمودیم.مواد و روش ها: حیوانات به طور تصادفی به سه گروه شامل: حیوانات بدون دیابت، مبتلا به دیابت ملیتوس و دیابتی تحت درمان با پروژسترون تقسیم شدند. دیابت در موش های صحرایی نر بالغ با یک بار تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (55 mg/kg) ایجاد شد. در گروه دیابتی تحت درمان با پروژسترون، 4 هفته بعد از ایجاد دیابت، موش های صحرایی با تزریق داخل صفاقی پروژسترون (هر دو روز یک بار، (8 mg/kg به مدت 6 هفته تحت درمان قرار گرفتند.یافته ها: در حیوانات دیابتی کاهش معنی داری در سرعت هدایت عصبی و هم چنین میانگین قطر رشته های عصبی میلین دار و ضخامت غلاف میلین عصب سیاتیک مشاهده شد. در عصب سیاتیک گروه دیابتی، ادمای اندونوریال مشاهده شد. هم چنین تعداد رشته های عصبی میلین دار حاوی چین خوردگی به داخل آکسوپلاسم، بی نظمی در رشته های عصبی، حدود نامشخص غلاف میلین و تغییراتی در تراکم میلین افزایش یافته بود. درمان طولانی مدت با پروژسترون به طور معنی داری سرعت هدایت عصبی را افزایش داده و از تمام این ناهنجاری ها در عصب سیاتیک حیوانات دیابتی تا حد زیادی جلوگیری نمود.نتیجه گیری: یافته های ما نشان دادند که پروژسترون به عنوان یک عامل با پتانسیل درمانی می تواند تغییرات نوروفیزیولوژیک و هیستومورفومتریک ناشی از نوروپاتی محیطی دیابتی را جلوگیری نماید.

سابقه و هدف: نشخوار فکری مولفه ای است که در اختلالات افسردگی و وسواس - جبری نقش به سزایی ایفا می کند و منجر به تداوم و تشدید علایم اختلال و زمینه ساز بروز سایر اختلالات روانی می شود. بر این اساس، بررسی میزان نشخوار فکری در بیماران افسرده و وسواس - جبری در مقایسه با گروه گواه در این پژوهش مد نظر قرار گرفت.مواد و روش ها: در این راستا، در قالب طرحی علمی - مقایسه ای، تعداد 30 نفر (15 مرد و 15 زن) از بیماران افسرده، 30 نفر (15 مرد و 15 زن) بیمار وسواس- جبری از مراکز روان پزشکی و بیمارستان های شهرهای سمنان و تهران انتخاب و با 60 نفر (30 مرد و 30 زن) از افراد فاقد اختلال که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، با استفاده از پرسش نامه افسردگی بک (BDI)، پرسش نامه وسواس فکری - عملی مادزلی (MOCI) و پرسش نامه نشخوار فکری (RQ) مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد تفاوت معناداری بین سه گروه در نمره کل نشخوار فکری و در خرده مقیاس های «مرور احساسات ناشی از مشکل»، «انتقاد از خود» و «نگرانی در مورد عدم حل مشکل» وجود دارد. مقایسه های زوجی هم نشان داد نشخوار فکری در حیطه های گرایش به تبیین گری و مرتبط با انزوا در بیماران افسرده به طور معناداری بیش از افراد عادی است. هم چنین، میزان نشخوار فکری مرتبط با مرور احساسات ناشی از مشکل، نگرانی در مورد عدم حل مشکل و انتقاد از خود در بیماران افسرده و وسواس - جبری بیش از افراد عادی بود. ضمن این که، دو گروه بیمار، نشخوار فکری بیش تری نسبت به افراد عادی داشتند (p=0.000).نتیجه گیری: بر اساس این نتایج، می طلبد با در نظر گرفتن نقش نشخوارهای فکری در تداوم اختلالات افسردگی و وسواس، به درمان آن در قالب برنامه های روان درمانی مبتنی بر اصلاح نگرش های ناکارآمد و آموزش شیوه های صحیح کنترل فکر و شیوه های حل مساله توجه ویژه مبذول داشت .

موکورمایکوز ریوی یک عفونت قارچی فرصت طلب می باشد. آن معمولا در بیماران با نقص ایمنی و هم چنین در افراد دیابتی با کنترل نامناسب و هم چنین عمدتا در عوارض دیابت به خصوص در کتواسیدوز دیابتیک دیده می شود. تشخیص بیماری به ویژه در بیماران با نقص ایمنی شدید بسیار مشکل است. در این گزارش به مورد خاص از بیمار دیابتی با درگیری ریوی اشاره می شود که در حین درگیری ریوی با موکورمایکوز دارای قند کنترل شده و هم چنین دارای علایم بالینی محدودی بوده است. درمان بیمار با آمفوتریسین B موفقیتامیز نبود و بیمار پس از مدتی فوت کرد. به نظر می رسد این گزارش یک مورد نادر از مورد موکورمایکوز ریوی در یک بیمار با دیابت کنترل شده است.