مجله دانشکده پزشکی
سال:1391 | دوره:70 | شماره:11 |تعداد مقالات:9

سرطان یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در دنیا است و بیش از 90 درصد مرگ و میرهای سرطانی به دلیل متاستاز رخ می دهند. تومورهای اولیه می توانند توسط جراحی یا درمان های مکمل شیمیایی به خوبی درمان شوند، اما سرطان هایی که به مرحله متاستاز رسیده اند به درمان مقاوم اند. خصوصیت مقاومت، دلیل فراوانی مرگ را درمیان افراد دارای متاستاز نشان می دهد. چند مرحله ای بودن فرایند متاستاز نشان از یک برنامه دقیق و پیچیده دارد. شناخت ژن ها و پروتیین های کلیدی دخیل و نشان دادن ارتباط آن ها با هم و با بیماری نکته اصلی در شناخت و درمان سرطان های مهاجم است. برای ایجاد متاستاز لازم است شرایط ژنتیکی سلول های توموری و هم چنین شرایط ریز محیطی اندام هدف مساعد باشد. وجود شرایط نامناسب در هر یک از مراحل این فرایند می تواند موجب توقف آن و در نتیجه ایجاد حالت نهفتگی گردد. در این مقاله مروری سعی بر آن است که با بهره گیری از ده ها منبع معتبر و به روز و نیز تجربه شخصی، با بررسی عامل های مهم در فرایند متاستاز که به تازگی شناخته شده اند، الگوهای جدید مرتبط که می توانند راه کارهای موثری را برای پژوهش و دستاوردهای آینده فراهم کنند، ترسیم گردد. شناخت ژن ها، پروتیین ها و شرایط ریز محیطی موثر بر فرایند متاستاز، در قالب مراحل متفاوت، می تواند به درک بهتر این فرایند مرگ بار و در نتیجه درمان مناسب آن کمک کند.

زمینه و هدف: مطالعه حاضر به منظور تاثیر دیواره سلولی به دست آمده از باکتری های لاکتوباسیلوس کازیی و لاکتوباسیلوس پاراکازیی به عنوان پروبیوتیک (جدا شده از روده ماهی کپور) بر مرگ سلولی رده سرطانی K562 که در شرایط آزمایشگاهی انجام شد و نقش تراکم سلول های سرطانی بر نتایج حاصل از تست [3-(4, 5-Dimethylthiazol-2-yl)2, 5-Diphenyl tetrazolium Bromide] MTT نیز بررسی گردید.روش بررسی: برای این منظور ابتدا باکتری ها در محیط کشت اختصاصی Man Rogosa Sharpe Agar (MRS) در شرایط بی هوازی کشت و پس از شستشو با بافر Phosphate Buffer Saline (PBS) به کمک دستگاه سونیکاتور شکسته شده و جهت جدا کردن دیواره سلولی از سایر ترکیبات سانتریفیوژ شدند. سپس غلظت های 500، 1000، 2000 و 4000 میکروگرم در میلی لیتر از دیواره سلولی باکتری ها به طور جداگانه در محیط کشت (Roswell Park Memorial Institute (RPMI)) تهیه و خواص سلول کشی آن ها علیه رده سرطانی K562 در شرایط آزمایشگاهی در زمان های 12، 24، 48 و 72 ساعت و تراکم های 5000 و 10000 و 20000 از سلول های سرطانی با روش MTT سنجیده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که دیواره سلولی این لاکتوباسیلوس ها به طور معنی داری (P=0.0246) باعث القای مرگ در سلول های سرطانی می شوند و با افزایش غلظت بر میزان سلول کشی آن ها افزوده می شود. هم چنین مشخص شد تغییر تعداد سلول های سرطانی که در معرض دیواره سلولی قرار گرفتند هیچ تاثیری بر نتایج حاصل از تست MTT ندارد (P=0.098).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت تاثیر سلول کشی دیواره سلولی پروبیوتیک ها وابسته به گونه باکتری بوده و با افزایش غلظت دیواره سلولی بر میزان آن افزوده می شود.

زمینه و هدف: با توجه به گزارشات حاکی از ارتباط پروبیوتیک ها در افزایش مقاومت به نئوپلاسم، هدف این مطالعه بررسی اثر لاکتوباسیلوس روتری در ممانعت از رشد تومور، بهبود وزن و میزان بقا در موش های مبتلا به سرطان پستان است.روش بررسی: 20 موش ماده BALB/c شش هفته ای با وزن تقریبی 17 گرم در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول به مدت 14 روز قبل از پیوند تومور، 500 میکرولیتر از سوسپانسیون لاکتوباسیلوس روتری و گروه دوم (کنترل) به صورت هم حجم Phosphate Buffer Saline (PBS) دریافت نمودند. سپس موش ها با جراحی، توموری شده و پس از پیوند، گروه اول با دوره های تجویز هفت روزه و وقفه سه روزه، لاکتوباسیلوس روتری و گروه دوم BSP دریافت کردند. این روند تا روز 45 مطالعه ادامه داشت. رشد تومور و وزن، در دو گروه اندازه گیری، و مرگ و میر موش ها ثبت و در نهایت بافت توموری در دو گروه جداسازی و بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد موش های توموری که پروبیوتیک به آن ها تجویز شده بود در مقایسه با گروه کنترل کاهش رشد تومور و افزایش در وزن بدن داشته اند (P>0.05). هم چنین بقای این موش ها نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری (P=0.002) داشته است. بررسی هیستولوژی بافت های توموری نیز حاکی از بهبود عملکرد سیستم ایمنی در موش های گیرنده پروبیوتیک بود (P>0.05).نتیجه گیری: بررسی ها نشان می دهند که لاکتوباسیلوس روتری در تقویت و بهبود عملکرد سیستم ایمنی و کمک به درمان افراد مبتلا به سرطان نقش به سزایی دارد.

زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که وابستگی به مورفین و نیز قطع آن موجب افزایش رفتارهای شبه اضطراب در موقعیت های جدید استرس زا می شود. مواجه با برخی محرک های استرس زا موجب ایجاد گستره ای از پاسخ های سازگارانه و افزایش توانایی مقابله با وضعیت های استرس آور می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر استرس مزمن بی حرکتی و استرس حاد غرقه سازی در آب بر رفتار شبه اضطرابی موش های وابسته به مورفین است.روش بررسی: تعداد 32 سر موش در یک دوره 10 روزه مورفین (10 mg/kg، روزی دو بار) زیر جلدی در حضور یا غیاب استرس مزمن بی حرکتی یک ساعت در روز دریافت کردند. رفتارهای شبه اضطرابی در روز 11 با قرار دادن حیوان در ماز به علاوه ای شکل مرتفع در حضور یا غیاب استرس حاد غرقه سازی در آب بررسی شد. موش ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: وابسته + بدون استرس بی حرکتی (کنترل)، وابسته + استرس بی حرکتی، وابسته + استرس بی حرکتی، استرس غرقه سازی در آب، وابسته+ استرس غرقه سازی در آب.یافته ها: گروه استرس بی حرکتی همراه با غرقه سازی در آب در مقایسه با گروه کنترل تعداد ورود و مدت زمان بیش تری در بازوهای باز از خود نشان دادند (به ترتیب P=0.037، P=0.018). هم چنین این میزان به طور معنی داری در گروه استرس غرقه سازی در آب به تنهایی نسبت به گروه استرس بی حرکتی همراه با غرقه سازی در آب کم تر بود (به ترتیب P=0.031، P=0.049).نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهد استرس بی حرکتی همراه با غرقه سازی در آب موجب کاهش رفتارهای شبه- اضطرابی در موش های وابسته به مورفین گردید لذا ممکن است کاربرد درمانی در اختلالات همراه با اعتیاد داشته باشد.

زمینه و هدف: انجام آنژیوپلاستی کرونر Percutaneous Coronary Intervention (PCI) می تواند با خطر بالای بروز حوادث قلبی و عروقی در طی انجام این اقدام همراه باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تجویز آتورواستاتین با دوز بالا با آتورواستاتین با دوز کم 24 ساعت قبل از PCI در کاهش انفارکتوس حین PCI بوده است.روش بررسی: 190 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده بررسی شدند. بیماران کاندید PCI انتخابی بودند و همگی داروی آتورواستاتین با دوز پایین (کم تر از 40 میلی گرم) مصرف می کردند. این بیماران به صورت تصادفی در دو گروه شامل 80 میلی گرم آتورواستاتین (95 نفر) و پلاسبو (95 نفر) در طی 24 ساعت قبل از PCI قرار گرفتند. مقادیر سرمی Creatine Kinase-MB، troponin I، High sensitive C-Reactive Protein (Hs-CRP) قبل، شش و 12 ساعت پس از PCI اندازه گیری شد. انفارکتوس میوکارد به صورت افزایش سه برابر مقادیر Creatine Kinase-MB یا troponin در مقایسه با قبل از PCI تعریف شد.یافته ها: در گروه آتورواستاتین در چهار بیمار (4.2%) و در گروه پلاسبو در 13 بیمار (13.7%) انفارکتوس قلبی پس از PCI رخ داد (P=0.022). میانگین تغییرات Creatine Kinase-MB (0.7±0.5 در مقایسه 3.3±1.9، P<0.001)، troponin I (0.1±0.2 در مقایسه0.1±0.7، P=0.052) و Hs-CRP (در مقایسه 1±0.9، P<0.001) در گروه آتورواستاتین در مقایسه با در گروه پلاسبو کم تر بود.نتیجه گیری: تجویز آتورواستاتین با دوز بالا در طی 24 ساعت قبل از PCI انتخابی به طور مشخص و معنی داری انفارکتوس میوکارد در حین PCI انتخابی را کاهش می دهد.

جاگذاری کاتتر ورید مرکزی در طیف وسیعی از بیماران به منظور پایش وضعیت همودینامیک و یا تجویز دارو، خون، فراورده های خونی و نیز مایعات وریدی، همودیالیز و تعبیه ضربان ساز قلبی روش پذیرفته شده ای می باشد. این اقدام می تواند با عوارض متعددی همراه گردد. هدف از این مقاله ارایه راهکار عملی در موارد عدم عبور آزادانه سیم راهنما و ممانعت از احتمال جاگذاری در مسیرهای اشتباه و یا کاهش احتمال آن می باشد.در حین تعبیه کاتتر ورید مرکزی از طریق ورید ژوگولر داخلی و در حالاتی که پس از یافتن ورید ژوگولر داخلی، واردسازی سیم راهنما با مقاومت همراه می شود، می توان با وارد سازی یک کانول وریدی به عنوان مثال آنژیوکت شماره 18، از ورای سیم راهنما و با کسب اطمینان از ورود به ورید ژوگولر از طریق آسپیره کردن آنژیوکت، سیم راهنما را کاملا عقب رانده و مجددا عبور داد. در ضمن می توان از سونوگرافی و یا ایجاد ضربان نابه جای قلبی توسط تحریک اندوکارد ناشی از ورود سیم به داخل حفره های قلب، از وضعیت صحیح سیم راهنما اطمینان حاصل نمود. استفاده از کانول وریدی از ورای سیم راهنما، در موارد عدم عبور آزادانه سیم راهنما در حین جاگذاری کاتتر ژوگولر داخلی می تواند ضمن حفظ ورید، امکان مانور مجدد و واردسازی صحیح گاید کاتتر را فراهم سازد. این اقدام می تواند در موارد مشکل و در بیماران جراحی قلب که دوزهای بالایی از هپارین دریافت می نمایند و باید از ترومای شریان کاروتید اجتناب به عمل آورد، به طور بالقوه با کاهش احتمال ترومای نسجی و عروقی همراه گردد.

زمینه و هدف: تست پیامد سینوس- بینی 20 (SNOT-20) یک مقیاس خود ایفا برای ارزیابی بیماران رینوسینوزیت می باشد. هدف پژوهش حاضر، ترجمه این مقیاس به فارسی و بررسی پایایی و اعتبار آن در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن بود.روش بررسی: SNOT-20 از انگلیسی به فارسی ترجمه گردید. 30 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن SNOT-20 فارسی را دو بار با فاصله 2–1 هفته تکمیل کردند. برای ارزیابی اعتبار تمایزی، 30 فرد سالم SNOT-20 فارسی را تکمیل کردند.یافته ها: مقادیر ضریب آلفای کرونباخ بالا بودند با 0.88 برای آزمون و 0.90 برای بازآزمون. مقدار ICC برای پایایی آزمون- بازآزمون 0.95 بود. نمرات بیماران به طور معنی داری بالاتر از نمرات افراد سالم بود. اثرات بالاترین و پایین ترین نمره وجود نداشت.نتیجه گیری: SNOT-20 فارسی برای ارزیابی بیماران فارسی زبان مبتلا به رینوسینوزیت پایا و معتبر است.

زمینه و هدف: عفونت استرپتوکوک گروه ب در نوزادان دیسترس تنفسی، پنومونی، مننژیت و استئومیلیت ایجاد می کند. هدف تعیین شیوع کلونیزاسیون استرپتوکوک گروه ب در لوله تراشه نوزادان بود.روش بررسی: این مطالعه مشاهده ای تحلیلی طی سال های 90-1388 در مجتمع رسول اکرم بر روی 33 نوزاد که به علت دیسترس تنفسی لوله گذاری شده بودند، انجام شد. کشت لوله تراشه ابتدا در محیط Todd-Hewitt broth و سپس آگار خونی 5% گوسفند کشت داده شد. مقایسه متغیرهای کیفی با آزمون های آماری به عمل آمد.یافته ها: استرپتوکوک گروه ب در سه مورد (9.1%) و سایر ارگانیسم ها در چهار مورد (12.1%) مثبت شد. کشت مثبت استرپتوکوک گروه ب با جنسیت نوزاد، نوع زایمان، پارگی زودرس کیسه آب ارتباط معنی داری نداشت.نتیجه گیری: کشت مثبت در 9% نوزادان مبتلا به دیسترس تنفسی مشابه کلونیزاسیون مادران حامله ایرانی است. اما این میزان ابتلا نشان دهنده درصد بسیار بالاتر کلونیزاسیون مادران حامله است.

زمینه: کارسینوم پاپیلری شبه وارتین نوع نادری از کارسینوم پاپیلری تیرویید است. نمای آن شامل ساختارهای پاپیلری پوشیده از سلول های تومورال انکوسیتیک دارای هسته های با خصوصیات کارسینوم پاپیلری به همراه ارتشاح لنفوپلاسماسیتی در محور فیبرو- همبندی می باشد. نام گذاری این تومور ناشی از تشابه آن با تومور وارتین غدد بزاقی می باشد.معرفی بیمار: در این گزارش موردی از کارسینوم پاپیلری مشابه تومور وارتین را در آقای 54 ساله با توده دو طرفه تیرویید معرفی می نماییم. در بررسی هیستوپاتولوژیک پاپیلاهای مفروش از سلول های ائوزینوفیلیک با هسته های شیشه مات و شیاردار به همراه ارتشاح لنفوپلاسماسیتی محور فیبرو- همبندی مشاهده گردید.نتیجه گیری: کارسینوم پاپیلری شبه تومور وارتین ممکن است با ضایعات خوش خیم مثل تیروییدیت هاشیموتو، تومور با سلول های هرتلی و کارسینوم پاپیلری از نوع سلول بلند اشتباه گردد. پی گیری موارد گزارش شده پیشنهاد دهنده این امر است که این تومورها رفتاری همانند کارسینوم پاپیلری معمولی دارند.