مجله دانشکده پزشکی
سال:1391 | دوره:70 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: قابلیت تمایز سلول های بنیادی جنین انسان به عنوان سلول های پرتوان، به انواع سلول های مختلف از جمله سلول های عصبی، قلبی و کبدی بررسی شده است. در این مطالعه با توجه به توانمندی سلول های بنیادی جنین انسان (Royan H5) که در پژوهشگاه رویان به صورت رده سلولی تهیه شده، بررسی قابلیت تمایز این سلول ها به سلول های خونی مورد توجه قرار گرفت. هدف مطالعه بررسی توانمندی سلول های بنیادی جنین انسان (Royan H5) در تمایز به سلول های همانژیوبلاست بود.روش بررسی: سلول های بنیادی جنین انسان به صورت سوسپانسیون در محیط کامل DMEM/F12 و در حضور (100 ngmL) bFGF کشت و تکثیر شدند و در روز هشت در حضور ترکیبات القاکننده به سلول های بلاست تمایز داده شدند. شاخص های سلول های بلاست KDR، CD31 و CD34 توسط فلوسیتومتری و بیان ژن های TAL-1، Runx-1 و CD34 توسط Quantitative Real Time- PCR نشان داده شد و توان کلونی زایی بلاست ها (Colony forming unit- assay) در محیط حاوی متیل سلولز ارزیابی شد.یافته ها: سلول های بنیادی جنین انسان در طی تمایز به پیش سازهای خونی، جمعیتی از سلول های KDR+ (79±%12.5)، CD31+-CD34+ (5.6±%2.8) و KDR+-CD31+ (6±%2.12) را به وجود می آورند. افزایش معنی دار بیان ژن های TAL-1, RUNX-1, CD34 (P£0.05, P£0.01) در کلونی های چهارده روزه شاهدی بر تشکیل سلول های بلاست بود. هم چنین کلونی های شش روزه تولیدشده بر سطح ماتریژل و با ویژگی های شبه همانژیوبلاست در محیط حاوی متیل سلولز شبه کلونی های مختلط خونی و سلول های شبه اندوتلیال را ایجاد کردند.نتیجه گیری: سلول های بنیادی جنینی Royan H5 قادر به تولید سلول های پیش ساز خونی با توانمندی دوگانه در شرایط آزمایشگاهی می باشند که می توانند کلونی های شبیه به کلونی های مختلط خونی و سلول های شبه اندوتلیال را تولید کنند.

زمینه و هدف: بیماری های میکروواسکولار و ماکروواسکولار در زمینه بیماری دیابت تیپ دو از مدت ها قبل شناخته شده اند. هر دو نوع درگیری شریان، دارای ریسک فاکتور کم و بیش مشابهی هستند و با دیابت همراهی دارند، لیکن مطالعات زیادی در خصوص همراهی درگیری واسکولار شبکیه با درگیری عروق بزرگ نظیر کاروتید در مبتلایان به دیابت تیپ دو انجام نشده است. در این مطالعه سعی شده است تا ارتباط درگیری میکروواسکولار شبکیه با ضخامت لایه اینتیما- مدیا کاروتید بررسی شود.روش بررسی: در این مطالعه به روش مورد- شاهدی تعداد 100 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو بررسی شدند. ضخامت لایه اینتیما و مدیای شریان کاروتید با استفاده از سونوگرافی داپلر رنگی اندازه گیری شد و با نتایج به دست آمده از معاینات چشم پزشکی مقایسه گردید.یافته ها: رتینوپاتی دیابتی در 50 بیمار (50%) وجود داشت. ضخامت لایه اینتیما- مدیا در این بیماران در مقایسه با بیماران فاقد رتینوپاتی بیش تر بود (0.77±0.17 در برابر 0.71±0.2 میلی متر p=0.041). هم چنین در بیماران دچار رتینوپاتی پرولیفراتیو در مقابل نان- پرولیفراتیو بیش تر بود (0.87±0.16 در برابر 0.68±0.10 میلی متر p<0.001).نتیجه گیری: میان رتینوپاتی دیابتی با افزایش ضخامت لایه اینتیما- مدیا و درگیری کاروتید همراهی وجود دارد و وجود یکی از این یافته ها می تواند نشان دهنده وجود عارضه دیگر باشد. پیشنهاد می گردد که در بیماران دیابتی که به صورت روتین تحت معاینات چشم پزشکی قرار می گیرند، با مشاهده رتینوپاتی دیابتی، به خصوص رتینوپاتی پرولیفراتیو وضعیت عروق کاروتید با استفاده از روش های غیر تهاجمی نظیر سونوگرافی کالر داپلر به منظور تشخیص بیماری های شریان کاروتید و پیشگیری از حوادث عروق مغزی بررسی گردد.

زمینه و هدف: علی رغم این که سرطان آندومتر شایع ترین بدخیمی دستگاه تناسلی خانم ها می باشد اما هنوز ابهاماتی در مکانیسم های زمینه ساز پاتوژنز این بدخیمی وجود دارد. کارسینوم آندومتریویید آندومتر به دو نوع تیپ I که وابسته به استروژن بوده (آندومتریویید آدنوکارسینوم) و تیپ II (غیروابسته به استروژن) تقسیم گردیده، که هورمون استروژن را به عنوان القا کننده هیپرپلازی و در نهایت آدنوکارسینوم تیپ I و هورمون پروژسترون را آنتاگونیست این روند به عنوان ممانعت کننده و حتی درمان کننده در این نوع آدنوکارسینوم تلقی می کنند.روش بررسی: تعداد 47 نمونه کورتاژ آندومتر شامل 23 نمونه انواع آندومتر هیپرپلاستیک (12 مورد هیپرپلازی ساده، پنج مورد هیپرپلازی پیچیده بدون آتیپی و شش مورد هیپرپلازی پیچیده با آتیپی) و 24 مورد کارسینوم آندومتریال انتخاب و رنگ آمیزی برای گیرنده های استروژن و پروژسترون به روش ایمونوهیستوشیمی بر روی بلوک های پارافینی صورت گرفت و با توجه به درصد رنگ آمیزی مثبت، بروز گیرنده های استروژن و پروژسترون درجه بندی شد.یافته ها: از 24 مورد کارسینوم آندومتریویید، گیرنده پروژسترون در 18 (75%) مورد رنگ گرفت و در تمامی 23 (100%) مورد انواع هیپرپلازی گیرنده پروژسترون رنگ گرفت، که تفاوت معنی داری در بروز رسپتور پروژسترون بین این دو گروه به دست آمد (p=0.023). هم چنین 18 مورد (85.7%) انواع هیپرپلازی دارای شدت رنگ پذیری 3+ برای گیرنده پروژسترون بودند ولیکن در 17 مورد (70.8%) موارد کارسینوم آندومتریال شدت رنگ پذیری 3+ به دست آمد و این تفاوت معنی دار بود (p=0.02).نتیجه گیری: با توجه به اثرات مهاری پروژسترون و پرولیفراسیون اپیتلیال و افزایش بروز گیرنده های پروژسترونی در هیپرپلازی آندومتر در مقایسه با کارسینوم آندومتریال آندومتر استفاده از پروژسترون درمان انتخابی برای هایپرپلازی آندومتر محسوب می شود.

زمینه و هدف: درمان انتخابی استاندارد بیماران دچار تنگی قابل توجه کاروتید، اندآرترکتومی کاروتید می باشد. درمان جایگزین انتخابی در بیمارانی که دچار دیگر بیماری های طبی همراه (به عنوان بیماران پرخطر) باشند، آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید می باشد. در این مطالعه قصد داریم پیامد درمانی زودرس و دیررس حاصل از آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید را در این بیماران بررسی کنیم.روش بررسی: 82 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان های بقیه اله (عج) و جماران تهران که در طی سال های 89-1387 به علت تنگی قابل توجه شریان کاروتید (تنگی £50% در بیماران با علامت و تنگی £80-70% در بیماران بدون علامت) و به علت ریسک بالای جراحی کاندیدای استنت گذاری گردیده بودند وارد مطالعه شدند. تمامی بیماران توسط جراح و متخصص بیهوشی از لحاظ پرخطر بودن برای اندآرترکتومی کاروتید مورد تایید قرار گرفتند. متوسط زمان پی گیری پس از استنت گذاری بیماران 15.9 ماه بود.یافته ها: مطالعه حاضر به روش مقطعی- توصیفی بر روی 54 بیمار مرد (65.9%) و 28 بیمار زن (34.1%) انجام گرفت. سن متوسط بیماران 69.7±9.2 سال بود. آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید در 79 بیمار (96.3%) موفقیت آمیز بود. متعاقبا 7.3% مرگ، Stroke %6.1، TIA %4.9، MI %4.9 بعد از انجام آن مشاهده گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید روش درمانی موثر، قابل اطمینان و از لحاظ تکنیکی بسیار موفقیت آمیز باشد. هم چنین این مداخله ثابت نمود که استفاده از روش درمانی آنژیوپلاستی و تعبیه استنت کاروتید با میزان شیوع بسیار پایین عوارض حین و بعد عمل همراه است.

زمینه و هدف: CT اسکن اسپیرال بدون کنتراست در بسیاری از بیماران قبل از انجام سنگ شکن (ESWL) انجام می شود، در این مطالعه سعی می شود تا ارتباط یافته های CT با موفقیت سنگ شکن تعیین گردد.روش بررسی: مطالعه گذشته نگر روی 100 بیمار با سنگ کلیه واحد با قطر 0.5 cm تا 2.5 cm که برای اولین بار تحت سنگ شکن قرار گرفتند، انجام شد. CT قبل از درمان از لحاظ دانسیته، فاصله از پوست، محل و سایز سنگ بررسی گردید. موفقیت سنگ شکن بر اساس KUB دو هفته بعد از آن به صورت بدون سنگ، قطعات 5mm> (هردو موفق)، قطعات 5mm< و بدون تغییر (هر دو ناموفق) تعریف گردید.یافته ها: از 100 مورد، 32 زن و 68 مرد با میانگین سنی 46.7 سال بودند. 55 مورد سنگ شکن موفق و 45 مورد ناموفق ثبت گردید. جنس (p=0.301)، سن (p=0.895) و میانگین فاصله سنگ از پوست (p=4.06) با موفقیت سنگ شکن رابطه ای نداشت. حجم سنگ با موفقیت سنگ شکن رابطه داشت (p=0.01). میانگین دانسیته در گروه سنگ شکن موفق و ناموفق به ترتیب 545.7HU و 962.3HU و دانسیته با p<0.01 با موفقیت سنگ شکن مرتبط بود. احتمال عدم موفقیت سنگ شکن در سنگ های با دانسیته بالاتر از 740HU، پنج برابر سنگ های با دانسیته کم تر است.نتیجه گیری: اندازه گیری دانسیته سنگ های ادراری در CT در حالت Bone window توصیه می شود و پیشنهاد می گردد که برای درمان سنگ های ادراری با دانسیته بیش تر از 740HU در CT، از روش های درمانی جایگزین غیر از سنگ شکن استفاده شود.

زمینه و هدف: تجویز پیرامون عمل ترانکسامیک اسید خون ریزی و ترانسفوزیون را پس از اعمال جراحی قلبی کاهش می دهد، ولی نتایج در شرایط مختلف متفاوت بوده و از طرفی زمان مناسب تجویز دارو برای حصول به نتیجه مطلوب تر مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر ترانکسامیک اسید در کاهش درناژ و نیاز به ترانسفوزیون خون در بیماران کاندیدای عمل جراحی اولیه پیوند عروق کرونر و هم چنین تعیین زمان مناسب تجویز این دارو می باشد.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر دوسوکور 150 بیمار کاندیدای عمل جراحی اولیه پیوند عروق کرونر مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به سه گروه B، 10 mg/kg ترانکسامیک اسید قبل، گروه A، همان مقدار دارو پس از بای پس قلبی ریوی و گروه C نرمال سالین تقسیم شدند. میزان نیاز به خون آلوژنیک و میزان درناژ لوله های سینه ای ثبت گردید.یافته ها: گروه پلاسبو (گروه C) درناژ خونی بیش تری در طول 12 ساعت اول بعد از عمل داشت (501±288 در مقابل 395±184 در گروه B و 353±181 میلی لیتر در گروه A،p=0.004). گروه پلاسبو هم چنین درناژ بعد از عمل بالاتری داشت (900±347 در مقابل 614±276 در گروه B و 577±228 میلی لیتر در گروه A،p=0.001). میزان نیاز به خون آلوژنیک نیز در گروه کنترل نسبت به دو گروه دیگر بیش تر بود (p=0.001).نتیجه گیری: در بیماران انتخابی کاندیدای عمل جراحی پیوند اولیه عروق کرونر، تجویز تک دوز ترانکسامیک اسید قبل و بعد از بای پس قلبی ریوی تاثیر یکسانی دارد.

زمینه و هدف: مصرف روزافزون آنتی بیوتیک های بتالاکتام در بالین از ابتدای دهه 1980 در درمان عفونت های مختلف باکتریایی منجر به افزایش ظهور مقاومت به این آنتی بیوتیک ها در بین انواع باکتری های جدا شده از بیماران گردیده است. به طوری که امروزه یکی از معضلات درمان عفونت های بیمارستانی ناشی از باکتری های مقاوم بالاخص انتروباکترکلوآکه به لحاظ وجود مقاومت متقاطع در این میکروارگانیسم ها و به دلیل تولید آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انتروباکترکلوآکه های تولید کننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف جدا شده از نمونه های مختلف عفونی ارسالی از دو بیمارستان میلاد و شهید مطهری تهران می باشد.روش بررسی: در مطالعه حاضر 101 انتروباکترکلوآکه از بهمن 1389 تا شهریور 1390 از بیمارستان های میلاد و شهید مطهری تهران جمع آوری گردید. پس از تایید گونه توسط آزمایش های استاندارد و اختصاصی میکروبیولوژی، تست حساسیت آنتی بیوتیکی طبق روش استاندارد CLSI و با استفاده از 13 آنتی بیوتیک انتخابی مصرفی در مطالعه حاضر انجام گرفت. هم چنین گونه های تولیدکننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف با استفاده از روش دیسک ترکیبی به عنوان یک روش استاندارد تشخیص فنوتیپی جداسازی شدند.یافته ها: نتایج حاصل از روش فنوتیپی نشان داد که 33 (33%) از گونه های انتروباکترکلوآکه جداسازی شده توانایی تولید آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف را دارا بودند. 5% گونه های جدا شده به ایمی پنم نیز مقاوم بودند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان از مقاومت بالا به بتالاکتام های وسیع الطیف و هم چنین وجود پنج درصدی سوش های با مقاومت چندگانه (MDR) در بین انتروباکترکلوآکه های ایزوله شده دارد. این سویه ها تنها به کلستین حساس بودند. این نتایج می تواند زنگ خطری برای پزشکان جهت درمان عفونت های ناشی از انتروباکترکلوآکه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها بالاخص گونه های تولیدکننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف باشد.

زمینه و هدف: میزان تولیدات علمی، میانگین استناد به هر مقاله و هم تالیفی از جمله شاخص های مهم کمی و کیفی علم سنجی برای رتبه بندی کشورها، حوزه های موضوعی، دانشگاه ها، نشریات، مقالات، و نویسندگان است. لذا، تعیین میزان مشارکت دانشگاه ها، میانگین استناد به هر یک از مقالات و تعیین وضعیت هم تالیفی پژوهشگران ایرانی با نویسندگان سایر کشورها در پایگاه اطلاعاتی وب آو ساینس در حوزه ایمنی شناسی مهم ترین اهداف پژوهش حاضر است. روش بررسی: این پژوهش در حوزه علم سنجی می باشد و بنا به ضرورت از روش های پیمایشی و تحلیل استنادی نیز استفاده شده است.یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که در مجموع 1775 مقاله از نویسندگان ایرانی از ابتدا تا پایان سال 2010 در حوزه ایمنی شناسی وارد پایگاه اطلاعاتی وب آو ساینس شده است.نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده بیش ترین هم تالیفی نویسندگان ایرانی با همتایان خود از آمریکا صورت گرفته است، میانگین استناد به هر یک از مقالات ایمنی شناسی ایران 6.26 مقاله است، و دانشگاه علوم پزشکی تهران پر کارترین دانشگاه محسوب می شود.

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی شایع ترین مشکل سلامتی گزارش شده شغلی است که باعث صرف هزینه های زیاد و کاهش بهره وری در شاغلین می گردد. اغلب اختلالات اسکلتی عضلانی چند عاملی هستند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ارتباط آن با استرس شغلی در کارکنان اداری انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی تعداد 332 نفر کارمند اداری مورد بررسی قرار گرفتند. برای تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسش نامه نوردیک و برای ارزیابی استرس شغلی از پرسش نامه استاندارد نوردیک (QPS Nordic 34+) استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارکنان اداری بیش از جمعیت عمومی است و شاخص استرس در افرادی که اختلالات اسکلتی عضلانی دارند نسبت به افرادی که مشکل ندارند بیش تر است (p=0.002).نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان می دهد که استرس شغلی یک ریسک فاکتور برای اختلالات اسکلتی عضلانی اندام های فوقانی محسوب می شود.

زمینه و هدف: لیپوم های اینتراکرانیال نئوپلاسم های خوش خیم بسیار نادری هستند که کم تر از 0.1% کل تومورهای اولیه مغز را تشکیل می دهند. این ضایعات عموما در خط وسط ایجاد می شوند و معمولا به طور اتفاقی در اتوپسی یا سی تی اسکن کشف می شوند. انسیدانس لیپوم اینتراکرانیال در اتوپسی ها حدود 0.08-0.46% است. این ضایعات خوش خیم رشد کندی دارند و معمولا بی علامت بوده و به ندرت به جراحی نیاز دارند.معرفی بیمار: در این مقاله بیماری 20 ساله را گزارش می کنیم که با شکایت سردرد، از حدود دو سال پیش مراجعه کرده است و در سی تی اسکن لیپوم سیسترن کوادری ژمینال بدون هیچ اثر فشاری روی عناصر عصبی یا افزایش فشار اینتراکرانیال مشاهده شد. سردردهای بیمار با اقدامات علامتی بهبود یافت. در اینجا به شرح یافته های سی تی اسکن و ام آرآی و مروری بر متون می پردازیم.نتیجه گیری: با توجه به تجربه اخیر و یافته های موجود، به نظر می رسد انجام جراحی های وسیع در این ضایعات موردی نداشته و علایم بیماران با اقدامات کنسرواتیو و انجام شانت مایع مغزی- نخاعی در موارد هیدروسفالی قابل کنترل است.