مجله دانشکده پزشکی
سال:1392 | دوره:71 | شماره:6 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: سرطان پروستات سومین علت مرگ و شایع ترین علت سرطان در مردان مسن است. با توجه به توانایی تشخیصی پایین روش های غربالگری در تشخیص و لوکالیزه کردن تومور، روش های تصویربرداری از جمله Diffusion Weighted Imaging (MRI) و Magnetic Resonance Imaging (DWI) در سال های اخیر مورد توجه و استقبال قرار گرفته است. در این تحقیق، ارزش استفاده از DWI برای تشخیص سرطان های پروستات بررسی گردید.روش بررسی: این مطالعه در سال 1390 در بخش رادیولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) در قالب مطالعه مقطعی انجام شد. نمونه مورد پژوهش بیماران مشکوک به سرطان پروستات بر اساس افزایش Prostate-Specific Antigen (PSA) سرم یا معاینه غیرطبیعی رکتال بودند که برای انجام بیوپسی پروستات ارجاع شدند. نتایج به دست آمده در تصویربرداری DWI با نتایج بیوپسی بیماران مقایسه شد.یافته ها: تعداد 85 بیمار وارد مطالعه شدند. حساسیت DWI در تصاویر MRI برای تشخیص سرطان پروستات 100%، ویژگی 97.1%، ارزش اخباری مثبت 89.5% و ارزش اخباری منفی 100% بود. این یافته ها نشان داد چنان چه DWI سرطان پروستات را منفی گزارش نماید با اطمینان بسیار بالایی می توان به نتیجه آن اعتماد کرد، ولی در صورت مثبت بودن گزارش، اگرچه اطمینان 100% نیست اما میزان آن باز هم بالا بوده و بیش از 90% می باشد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهند که استفاده از DWI در تصاویر MRI دقت بالایی در تشخیص افراد غیرمبتلا و هم چنین دقت قابل قبولی در تشخیص بیماران مبتلا به سرطان پروستات در مقایسه با سایر روش ها دارد.

زمینه و هدف: بیماری های تروفوبلاستیک بارداری (Gestational Trophoblastic Disease, GTD) شامل گروه هتروژنی است که برخاسته از اپی تلیوم تروفوبلاستیک جفت بوده و بر اساس تقسیم بندی WHO شامل: مول هیداتیفرم، مول مهاجم، کوریوکارسینوما و تومور تروفوبلاستیک محل جفت می باشند. مول هیداتیفرم شایع ترین بیماری این گروه است که تشخیص قطعی آن بر اساس یافته های هیستولوژی می باشد. از آن جایی که بیماری های تروفوبلاستیک بارداری دارای پتانسیل های متفاوتی برای تهاجم موضعی و متاستاز دوردست هستند، تشخیص سریع موارد مول هیداتیفرم و به دنبال آن درمان مناسب و پیشگیری از عوارض وخیم این بیماری بسیار مهم می باشد.روش بررسی: تعداد 220 خانم با تشخیص پاتولوژی GTD از بخش پاتولوژی بیمارستان زنان انتخاب شدند و سپس از نظر یافته های بالینی و سونوگرافی از جهت حاملگی، سابقه سقط و مول بررسی شده و توافق بین تشخیص قطعی پاتولوژی بیماران و تشخیص سونوگرافی با آزمون کاپا تعیین گردید.یافته ها: از کل 220 مورد بیمار با تشخیص بالینی GTD، تعداد 197 مورد با بررسی بافت شناسی تایید گردید که فراوانی تشخیص های پاتولوژیک شامل 98 مورد (49.7%) حاملگی مولار کامل، 84 حاملگی (42.7%) مولار ناقص، چهار مورد (2%) مول مهاجم و 11 مورد (5.6%) کوریوکارسینوم بود. از تعداد 98 مورد مول کامل، سونوگرافی در تنها چهار مورد تشخیص نادرست داده بود و بین نتایج حاصل از سونوگرافی و هیستوپاتولوژی در تشخیص مول کامل توافق به نسبت بالایی دیده شد (P=0.0005).نتیجه گیری: سونوگرافی به همراه معاینات بالینی هم زمان از کارایی بالایی در تشخیص موارد مول کامل برخوردار است ولی این نتایج در مورد مول ناقص در این مطالعه بالا نمی باشد.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای عفونت هلیکوباکترپیلوری و عوارض ناشی از مزمن شدن آن، هم چنین فعالیت ضدباکتریایی علیه هلیکوباکترپیلوری و خواص ضدالتهابی اسیدهای چرب امگا-3، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مکمل یاری با اسید دوکوزاهگزانوییک Docosahexaenoic Acid (DHA) بر ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری و سطح برخی نشانگرهای التهابی و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم انجام گرفت.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی کنترل شده، 66 بیمار آلوده به هلیکوباکترپیلوری (33 مورد و 33 شاهد)، در کنار درمان چهار دارویی عفونت، به طور تصادفی روزانه دو گرم مکمل morDHA یا روغن MCT به عنوان دارونما، به مدت 12 هفته دریافت کردند. دریافت غذایی افراد توسط یادآمد 24 ساعته خوراک جمع آوری و با نرم افزار Nutritionist IV آنالیز شد. نمونه گیری از خون ناشتا، اندازه گیری وزن، قد، نمایه توده بدنی (BMI) و سطح فعالیت بدنی در ابتدا و انتهای مطالعه انجام گرفت.یافته ها: میزان ریشه کنی عفونت، سطح اینترلوکین-6 (IL-6)، پروتیین واکنش گر C با حساسیت بالا (hs-CRP) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) در انتهای مطالعه، بین دو گروه، تفاوت معنی دار نداشت، در حالی که سطح اینترلوکین-8 (IL-8) بین دو گروه متفاوت بود (P=0.008). اختلاف غلظت بین ابتدا و انتهای مطالعه نیز در هیچ یک از فاکتورها بین دو گروه معنی دار نبود.نتیجه گیری: دریافت مکمل morDHA در بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری، بر ریشه کنی عفونت، سطح سرمی فاکتورهای IL-6، hs-CRP و TAC اثر معنی دار نداشت، در حالی که بر سطح IL-8 موثر بود.

زمینه و هدف: پنومونی ناشی از ونتیلاتور Ventilator Associated Pneumonia (VAP) در بیمارانی که حداقل 48 ساعت زیر تنفس مصنوعی بوده اند بروز کرده، دومین عفونت شایع بیمارستانی است. بنابراین بررسی عوامل خطر مرتبط با آن در نوزادان اهمیت به سزایی دارد. این مطالعه با هدف بررسی خصوصیات، عوامل خطر و پیامدهای پنومونی ناشی از ونتیلاتور در نوزادان انجام شد.روش بررسی: نوزادانی که طی یک سال در واحد مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بستری شده و برای بیش از 48 ساعت به تنفس مصنوعی نیاز داشتند وارد مطالعه شدند. برای تشخیص نوع میکروب عامل VAP از بررسی نیمه کمی آسپیره اندوتراکئال استفاده شد. 105 CFU/ml از آسپیره درون نای، عدد تمایز بین میکروب مسوول VAP و کلونیزاسیون در نظر گرفته شد. معیار سنجش اولیه (Primary outcome) میزان ایجاد VAP و معیار سنجش ثانویه طول مدت تنفس مصنوعی، طول دوره بستری در NICU، هزینه بیمارستان و مرگ بود.یافته ها: 38 بیمار (58% پسر و 42% دختر) وارد مطالعه شدند. 42% از نوزادان دچار VAP شدند. شایع ترین ارگانیسم جدا شده Acinetobacter baumannii ((43% بود. در آنالیز رگرسیون، مدت تهویه مکانیکی با VAP ارتباط داشت (P=0.00). بیماران دچار VAP، نیاز طولانی تر به تنفس مصنوعی (متوسط 18.7 روز در مقابل شش روز)، مدت بستری بیش تر در NICU (متوسط 39 روز در مقابل 21.5 روز) و هزینه بستری بالاتر (متوسط 79.5 میلیون ریال در مقابل 42 میلیون ریال) نسبت به بیماران بدون VAP داشتند. میزان مرگ و میر در دو گروه بیمار تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: بیماران مبتلا به VAP نیاز بیش تر به تهویه مکانیکی، اقامت طولانی تر در NICU و هزینه بستری بالاتر داشتند. تهویه مکانیکی طولانی تر با افزایش خطر ایجاد VAP در این بیماران همراه بود. ایجاد VAP سبب افزایش مرگ در بیماران نشد.

زمینه و هدف: آمار انجام MRI کمر در کشور بالا بوده و بر اساس مطالعات قبلی در حدود نیمی از کل موارد درخواست MRI را شامل می شود، لذا این مطالعه جهت بررسی ضرورت درخواست MRI لومبوساکرال در افراد تحت پوشش بیمه مکمل شهر تهران که مبتلا به کمردرد بودند و مقایسه آن با گایدلاین های (Guidelines) معتبر انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی اطلاعات پرونده 274 بیمار تحت پوشش بیمه مکمل در شرکت بیمه دانا که MRI کمر انجام داده بودند، در یک دوره شش ماهه بررسی و با 225 بیمار که اطلاعات آنان کامل بود تماس تلفنی حاصل شد. بخشی از اطلاعات پرسش نامه مثل سن، جنس، تخصص پزشک معالج و گزارش MRI از پرونده استخراج و اطلاعات دیگر از قبیل تغییر اضطراب بیماران با گزارش MRI و نیز مدت کمر درد قبل از MRI، سابقه تروما، عفونت یا بدخیمی مرتبط با کمردرد، بی حسی زینی، اختلال حرکتی اندام تحتانی و بی اختیاری ادرار و مدفوع که بر اساس گایدلاین تنظیم شده بود طی تماس تلفنی از بیماران سوال شد.یافته ها: از بیماران بررسی شده با MRI کمر 65% زن و 35% مرد بودند و سن مردان حدود یک دهه پایین تر از زنان بود. بیش از 90% تجویز توسط سه تخصص ارتوپدی، جراح مغز و اعصاب و متخصص داخلی اعصاب انجام شد.در 71.2% موارد پس از MRI اضطراب بیماران بیش تر شده یا تغییری نداشت. با توجه به اندیکاسیون های تجویز MRI کمر (مدت درد بیش از یک ماه، بی اختیاری ادرار و مدفوع و غیره)، تنها حدود 20% از موارد بر اساس گایدلاین درخواست شده بود.نتیجه گیری: از هر پنج مورد MRI کمر انجام شده چهار مورد بدون ضرورت بوده و بر اساس گایدلاین نبوده است که نشان دهنده ضرورت طراحی گایدلاین بومی و بازنگری در نحوه درخواست MRI جهت کمردرد در بیماران مبتلا به کمردرد می باشد.

زمینه و هدف: پیوند کلیه یک روش درمانی ارجح در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه می باشد. بیماران نارسایی مزمن کلیه بیماری های همراه زیادی مانند بیماری های قلبی- عروقی دارند. یک بیهوشی مناسب جهت جراحی پیوند کلیه، نیاز به حداقل مسمومیت برای کلیه پیوندی، حفظ فشارخون و حجم داخل عروقی مناسب جهت حفظ عملکرد کلیه و بی دردی کافی را دارد. هدف این مطالعه بررسی و پیشرفت تجربه بی حسی نخاعی در جراحی پیوند کلیه بود.روش بررسی: تعداد 60 بیمار کاندید جراحی پیوند کلیه در طی یک دوره دو ساله که رضایت به بی حسی نخاعی داده بودند وارد مطالعه شدند. در این مطالعه تغییرات همودینامیک ضمن عمل، طول مدت جراحی، مقدار مایع مصرفی، برون ده ادراری، گازهای خونی، شدت درد در ریکاوری و عوارض ضمن عمل و بعد از عمل ثبت شد.یافته ها: بی حسی نخاعی در تمامی بیماران رضایت بخش بود، به جز در پنج بیمار که به دلیل طولانی شدن عمل جراحی جهت ادامه عمل نیاز به بیهوشی عمومی یافتند. تغییرات همودینامیک واضح و شدیدی ضمن عمل رخ نداد. متوسط فشارخون شریانی ضمن عمل 98±12nmhg بود. متوسط طول مدت جراحی 170±22 min دقیقه بود. متوسط مایع مصرفی 65.15±7.2 ml/ kg بود. اسیدوزیس واضح در انتهای عمل مشاهده نشد (PH=7.38±0.03).در ضمن متوسط شدت درد بیماران در ریکاوری 2±4 بود و تعداد کمی (هشت نفر) از بیماران از تحریک مثانه ناشی از سونداژ شکایت داشتند.نتیجه گیری: در بیماران کاندید پیوند کلیه چنان چه بیماران خوب انتخاب شوند بی حسی نخاعی یک روش موضعی موفق می باشد. موفقیت این تکنیک بستگی به مانیتورینگ دقیق ضمن عمل، حفظ حجم داخل عروقی در بالاترین حد ممکن و همودینامیک در بهترین حد لازم می باشد.

زمینه و هدف: شایع ترین عارضه شیمی درمانی در بیماران سرطانی، تهوع فاز پیش بینی شده و حاد است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر کپسول های زنجبیل بر میزان تخفیف عارضه تهوع بود.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده، شاهددار، دوسوکور بین مرداد- آذر سال 1388 در بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران روی80 بیمار مبتلا به سرطان پستان که تحت شیمی درمانی یک روزه بوده و از تهوع ناشی از آن رنج می بردند انجام شد. پس از کسب رضایت نامه، نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله کپسول های 250 mg زنجبیل را از سه روز قبل شیمی درمانی تا سه روز پس از آن، چهار بار در روز به فاصله هر شش ساعت و به صورت مشابه نمونه های گروه کنترل کپسول های دارونما را مصرف کردند. برای سنجش اثر کپسول ها از یک پرسش نامه سه قسمتی استفاده گردید. از نرم افزار Stata ویراست 8، برای آنالیز استفاده گردید.یافته ها: میانگین± انحراف معیار سن نمونه ها در گروه های مداخله و دارونما به ترتیب 41.8±8.4 و 45.1±10 سال بود. شدت و تعداد موارد تهوع در فاز پیش بینی شده به طور معناداری در گروه زنجبیل در مقایسه با دارونما کم تر بود (P=0.0008، P=0.0007، به ترتیب). هم چنین شدت (P=0.0001) و تعداد موارد (P=0.0001) تهوع در فاز حاد به طور معناداری در گروه زنجبیل کم تر از دارونما بود. مصرف کپسول های زنجبیل در مقایسه با دارونما عارضه خاصی نداشت.نتیجه گیری: مصرف کپسوهای پودر ریشه زنجبیل (یک گرم/ روز) از سه روز قبل شیمی درمانی تا سه روز پس از آن، در کنار رژیم ضدتهوع استاندارد می تواند به کاهش تهوع در فازهای پیش بینی شده و حاد کمک نماید.

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر روغن زیتون بر اینترلوکین 6 و عامل نکروز توموری- آلفا و هورمون کورتیزول در دختران فعال، تحت تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بود.روش بررسی: از بین داوطلبان، 24 آزمودنی در تحقیق شرکت داده شدند. سپس به دو گروه یک هفته تغذیه با مکمل (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند و در چهار مرحله: پایه، قبل و بلافاصله بعد از تمرین و یک ساعت بعد از تمرین ورزشی (ریکاوری)، نمونه خونی گرفته شد.یافته ها: سطح کورتیزول و IL-6 و TNF-α در تمامی مراحل بعد از فعالیت در هر دو گروه افزایش معنی داری یافت (P£0.05). لیکن سطح این شاخص ها در گروه مکمل کم تر بود، با این حال فقط سطح TNF-α و IL-6 بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت (P£0.05).نتیجه گیری: روغن زیتون مانع از افزایش شاخص های التهابی در دختران فعال در حین تمرینات ورزشی وامانده ساز می شود.

زمینه و هدف: تاکنون مطالعه ای برای تعیین بروز و تظاهرات بالینی توکسوپلاسموز مادرزادی در نوزادان کشور انجام نشده است. هدف این مطالعه ارزیابی توکسوپلاسموز مادرزادی در نوزادان از بدو تولد و توصیف علایم بالینی و پی گیری بعدی آنان می باشد.روش بررسی: یک مطالعه آینده نگر به روی 270 نوزاد متولد شده در دو بیمارستان آموزشی تهران طی سال های 91-1390 انجام شد. حین زایمان خون بندناف از نوزادان گرفته شد. نمونه ها سانتریفوژ و به آزمایشگاه تحقیقاتی منتقل و در فریزر -80oC نگه داری شد. آنتی بادی اختصاصی توکسوپلاسما (IGG و IGM) به روش الایزا اندازه گیری شد. نوزادان مبتلا درمان و از نظر پیشرفت بیماری پی گیری شدند.یافته ها: سن جنینی نوزادان بین 40-28 هفته بود. فراوانی IGG و IGM مثبت به ترتیب 44.1% و 1% بود. شایع ترین تظاهر بالینی در افراد با سرولوژی مثبت (IGM) به ترتیب علایم چشمی (50%) و علایم مغزی (50%) بود. در هیچ یک از موارد با سرولوژی مثبت (IGM) واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) در مایع مغزی- نخاعی مثبت نبود.نتیجه گیری: 1.5% از نوزادان سرولوژی مثبت داشتند. متنوع بودن تظاهرات بالینی و تشخیص سریع نوزادان آلوده در کشور اهمیت دارد. افزودن تست های سرولوژیک توکسوپلاسما به تست های غربالگری نوزادان توصیه می شود.

زمینه: درمان درد ایسکمیک از مشکل ترین موارد درمان های تسکینی می باشد. شدت درد ایسکمیک به طور شایع بسیار شدید و معمولا مقاوم به آنالژزی های در دسترس است. درمان این دردها به خصوص در موارد غیرقابل جراحی بسیار مشکل می باشد.معرفی بیمار: خانم 36 ساله ای با تشخیص لوپوس و درد ایسکمیک شدید در ناحیه پا به علت مشکلات عروقی به سرویس درد بیمارستان اختر تهران معرفی و برای بلوک سمپاتیک لومبار انتخاب شد. بلوک در دو مرحله به فاصله یک هفته انجام شد.بلافاصله پس از بلوک نورولیتیک سمپاتیک لومبار بهبود کامل درد مشاهده شد. بیمار به مدت سه ماه پس از آن پی گیری شد که کیفیت زندگی بیمار بهبود یافته بود.نتیجه گیری: بلوک سمپاتیک لومبار، تکنیکی ایمن و سودمند برای کاهش درد ایسکمیک پا در بیماران مبتلا به واسکولیت می باشد.