مجله دانشکده پزشکی
سال:1396 | دوره:75 | شماره:10 |تعداد مقالات:11

سارکوم های رحمی بدخیمی های نادر ژنیکولوژیک هستند که 7-3% از کل بدخیمی های رحم و حدود 1% از کانسرهای ژنیکولوژیک را تشکیل می دهند و سبب بخش مهمی از مرگ ومیر به علت کانسرهای ژنیکولوژیک می گردند. این تومورها ماهیت تهاجمی و میزان عود بالایی دارند. شایعترین نوع آن ها لیومیوسارکوم می باشد. نادرترین نوع سارکوم رحمی اندومتریال استرومال سارکوم می باشد که در سنین جوانتری دیده می شود. در این مقاله مروری با بررسی متون و مقالات (2000-2017) انواع سارکوم های رحمی، روش های تشخیصی، پاتولوژی و انواع درمان های اولیه و کمکی این تومورها بررسی و جمع آوری شده است. طبق آخرین طبقه بندی هیستوپاتولوژیک این تومورها بر اساس سیستم FIGO 2009و WHO، سارکوم ها در سه گروه لیومیوسارکوم ها، اندومتریال استرومال سارکوم و کارسینوسارکوم ها طبقه بندی می شوند. تشخیص این تومورها پیش از درمان و افتراق آن ها از میوم های خوش خیم با استفاده از روش های تشخیص کنونی مشکل می باشد. در حال حاضر MRI، سونوگرافی و PET روش های تشخیصی در دسترس هستند. جراحی کامل و بدون آسیب تومور با حاشیه های منفی، استاندارد طلایی درمان در این نوع تومور می باشد. در موارد بیماری پیشرفته یا عود، جراحی سیتوریداکتیو با هدف حذف بقایای تومور و به دنبال آن شیمی درمانی در الویت است. برای بیمارانی که بیماری غیرقابل جراحی یا بیماری متاستاتیک دارند، شیمی درمانی تسکینی در نظر گرفته می شود. در حال حاضر گزارش شده که ترکیب Docetaxel و Gemcitabine بهترین پاسخ درمانی را دارد. مطالعات اخیر برای اثبات نقش موثر Targeted agents به تنهایی یا همراه با شیمی درمانی سیتوتوکسیک در درمان این تومورها در حال انجام است. به طور کلی این تومورها پاسخ مناسبی به شیمی درمانی و رادیوتراپی ندارند، این بدخیمی در تمامی مراحل پیش آگهی ضعیفی دارد.

اعضای کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس از عوامل سببی سل انسانی هستند. به طور کلی دو نوع سل شامل سل نهفته و سل فعال وجود دارد. عفونت سل نهفته به معنای حالتی است که فرد مبتلا به عفونت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بوده ولی در حال حاضر بیماری سل فعال ندارد و بدون یافته های بالینی و رادیولوژیک می باشد. طبق مطالعات انجام گرفته میزان انتقال عفونت سل از بیماران به کارکنان مراکز درمانی بسته به منطقه جغرافیایی و وضعیت اقتصادی کشورها دو تا پنج برابر بیشتر از جمعیت عمومی می باشد. کمترین و بالاترین میزان شیوع سل نهفته در میان کارکنان مراکز درمانی در ایران به ترتیب 7% در مشهد و 82/8% در زاهدان گزارش شده است. کسب عامل خطر عفونت سل با بخش های خاصی از بیمارستان (مانند واحد بیماری های ریوی، آزمایشگاهی و غیره)، افزایش سن و طول مدت اشتغال ارتباط معناداری دارد و نتایج نشان دهنده این است که سل یک مشکل مهم در میان کارکنان مراکز درمانی در ایران می باشد. تشخیص زود هنگام مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و درمان پیشگیری کننده در افرادی که مبتلا به سل نهفته هستند عناصر کلیدی در کنترل سل می باشد. تاکنون روش های مختلفی جهت شناسایی و تشخیص عفونت سل نهفته معرفی شده است که هیچکدام استاندارد طلایی نمی باشد با این حال مهمترین آن ها تست پوستی توبرکولین و آزمون های بر پایه سنجش تولید اینترفرون گاما توصیه شده است که هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی شیوع، بروز و روش های تشخیصی عفونت سل نهفته و راه های پیشگیری از آن در کارکنان مراکز درمانی می باشد.

زمینه و هدف: طول مدت بستری مادران در بیمارستان پس از زایمان بدون عارضه کاهش یافته است و به امری عادی در سراسر دنیا تبدیل شده است. با گسترش ترخیص زودهنگام مادران در سال های اخیر، شناسایی، پیگیری و درمان مناسب مشکلات نوزادان (مانند زردی) با چالش هایی روبه رو شده است. این مطالعه با هدف بررسی طول مدت بستری مادر پس از زایمان و اثر بر میزان بیلی روبین نوزادی انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 1347 نوزاد مبتلا به زردی بستری در بیمارستان قائم (عج) مشهد از اردیبهشت ماه سال 1390 تا آبان 1396 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها شامل پرسشنامه پژوهشگر ساخته حاوی سه بخش بود. بخش اول شامل داده های دموگرافیک مادر، بخش دوم شامل داده های مربوط به نوزاد (سن، وزن هنگام تولد، وزن هنگام بستری، طول مدت بستری) و بخش سوم شامل داده های آزمایشگاهی (بیلی روبین سرم، هماتوکریت، پلاکت) بود. رابطه شدت زردی نوزادان بستری شده با طول مدت بستری مادر مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: 752 نفر (%56) از مادران در انتهای روز اول مرخص شده بودند. میانگین مدت بستری مادر در زایمان طبیعی 0/57± 1/31 روز و در زایمان سزارین 0/65± 1/73 روز بود (0/001P<). آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که افزایش مدت بستری مادر، با مواردی در نوزاد چون کاهش میزان بیلی روبین سرم (0/001P<)، افزایش سن پذیرش مجدد در بیمارستان (0/045=P)، کاهش میزان از دست دادن وزن روزانه (0/012=P) و کاهش درصد از دست دادن وزن روزانه همراه بود (0/002=P). نتیجه گیری: با افزایش مدت بستری مادر در بیمارستان، میزان بیلی روبین سرم، میزان و درصد از دست دادن وزن روزانه نوزاد کاهش یافت.

زمینه و هدف: بیماری های قلبی-عروقی به تنهایی به اصلی ترین علت مرگ ومیر در تمام دنیا تبدیل شده اند، یکی از روش های درمانی آنژیوپلاستی می باشد، از این رو درمطالعه حاضر با هدف بررسی نتایج بالینی پس از آنژیوپلاستی عروق کرونر با تکیه بر بروز حوادث ماژور قلبی-عروقی با تاکید بر انواع استنت انجام گردید. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی-تحلیلی گذشته نگر در تابستان 1396 (تیر تا شهریورماه) شیوع عوامل خطر (سن بالا، سابقه بیماری و جراحی پیشین) با استفاده از پرونده بیمارانی که در طی سال های 1395-1385 به دلایل مختلف تحت عمل آنژیوپلاستی عروق کرونر و کارگذاری استنت قرار گرفته بودند، در طی پیگیری مشخص شد. مکان انجام مطالعه مرکز آموزشی و درمانی امام علی (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه بود. یافته ها: تعداد کل بیماران 1188 نفر بودند که تعداد مردان 819 نفر (68/9%) و تعداد زنان 369 (31/1%) بود. از حوادث بزرگ می توان به شش مورد مرگ (6/1%) و 91 مورد انفارکتوس میوکارد (92/1%) اشاره کرد. در کل در 895 مورد (51/8%) از استنت غیر دارویی، در 504 مورد (29/1%) آغشته به سیرولیموس و در 316 مورد (18/1%) آغشته به پاکلیتاکسل انجام گرفت و در گرفتگی مجدد عروق به ترتیب 79 مورد (61/7%) از استنت غیر دارویی، 19 مورد (14/8%) آغشته به سیرولیموس و در 30 مورد (23/5%) آغشته به پاکلیتاکسل مجدد استنت گذاری انجام شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استنت هایی که آغشته به سیرولیموس هستند دارای کیفیت بهتری می باشند و همچنین استنت هایی که قطر کمتری دارند یا نیاز به دیلاتاسیون در پروسیجر دارند دارای پیش آگهی بدتری هستند و عوارض بیشتری در بیمار ایجاد می کنند.

زمینه و هدف: سقط مکرر، نوعی ناباروری است که در آن فرد متحمل سه سقط پیاپی یا بیشتر می گردد. ریزحذف های کروموزوم Y یکی از عوامل ژنتیکی احتمالی موثر است که در ناحیه خاصی از کروموزوم Y موسوم به فاکتور آزواسپرمی روی می دهد. هدف این بررسی وجود ریزحذف های کامل کروموزوم Y در همسران زنان مبتلا به سقط مکرر ایدیوپاتیک میان زوج های ایرانی بود. روش بررسی: در این مطالعه موردی-شاهدی، 92 مرد با سابقه سقط مکرر در همسران خود و 50 مرد سالم بارور به عنوان گروه کنترل از نظر وجود ریزحذف های کامل از تیر ماه 1392 تا مهر 1393 در آزمایشگاه ژنتیک پزشکی تهران و علوم و تحقیقات، ارزیابی شدند. مارکرها شامل sY84، sY86 برای ناحیه مربوط به فاکتور آزواسپرمی a، sY127، sY134، sY129 برای فاکتور آزواسپرمی b و sY254، sY255 برای فاکتور آزواسپرمی c بودند. پس از استخراج DNA از خون محیطی، روش واکنش زنجیره ای پلیمراز مولتی پلکس (Multiplex polymerase chain reaction، MPCR) و الکتروفورز ژل آگاروز جهت بررسی وضعیت ریزحذف ها اعمال گردید. یافته ها: در بررسی ریزحذف های کامل ناحیه سه گانه فاکتور آزواسپرمی بر اساس نتایج حاصل واکنش زنجیره ای پلیمراز که بر روی ژل الکتروفورز مشاهده گردید، تمامی باندهای مربوط به مارکرهای شاخص، مورد استفاده در کل افراد مورد مطالعه تشکیل شده بود. در واقع در تمامی نمونه ها شامل 50 نمونه کنترل و 92 نمونه بیمار، هیچگونه حذفی مشاهده نشد. نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط بین ریزحذف های کروموزوم Y و سقط مکرر در مردان ایرانی مشاهده نشد.

دادند افرادی که این کاهش فشارخون را ندارند در معرض بیشتر ابتلا به عوارض قلبی-عروقی می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ریتم شبانه روزی فشارخون با شدت نارسایی کلیه در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی، انجام شد. روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی در اردیبهشت ماه سال 1395 انجام شد. جامعه آماری، بیماران بالای 30 سال مبتلا به پرفشاری خون و نارسایی مزمن کلیه به طور همزمان بودند، که 95 بیمار وارد مطالعه شدند. بیماران از درمانگاه دو بیمارستان خصوصی و دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم (بیمارستان شهید بهشتی و بیمارستان ولیعصر (عج)) انتخاب شدند. چک لیست داده های مورد نیاز شامل سن، جنس، مدت زمان ابتلا و علت نارسایی کلیه از بیماران پر شد. سطح کراتینین و اوره سرم اندازه گیری و وارد چک لیست شد. وضعیت ریتم شبانه روزی فشارخون در همه بیماران توسط هولتر مانیتورینگ بررسی شد. افرادی که کمتر از 10% افت فشارخون شبانه را داشتند غیردیپر و افرادی که 10% یا بیشتر افت فشارخون شبانه داشتند دیپر در نظر گرفته شدند. یافته ها: توزیع بیماران از نظر جنس (0/744=P)، سن (0/407=P)، میزان فیلتراسیون گلومرولی (0/337P=)، سطح سرمی کراتینین (0/569=P)، سطح اوره خون (0/689=P) و طول مدت نارسایی کلیه (0/812=P) بین دو گروه دیپر و غیردیپر تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نتوانست ارتباط معناداری بین ریتم شبانه روزی فشارخون با شدت نارسایی کلیه را نشان دهد. در این مطالعه بیشتر بیماران مبتلا به پرفشاری خون و نارسایی کلیه در وضعیت غیردیپر قرار داشتند.

زمینه و هدف: سرطان پروستات یکی از شایعترین سرطان هایی است که مردان را مبتلا می کند. گرچه سرطان پروستات در اغلب موارد مرگبار نیست، شناخت عوامل موثر در تشخیص و درمان به موقع آن اهمیت دارد. افزایش بیان KLK2 در سرطان پروستات رخ می دهد و در نتیجه می تواند به عنوان یک بیومارکر برای سرطان پروستات عمل کند. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان ژن KLK2 به عنوان فاکتور احتمالی دخیل در تشخیص سرطان پروستات بود. روش بررسی: در این مطالعه موردی، تعداد 50 نمونه ادرار افراد مبتلا به سرطان پروستات و 50 نمونه ادرار افراد سالم، مراجعه کننده به بیمارستان مهر تهران (دی 1393 تا اسفند 1394)، در بازه سنی 46 تا 71 سال جمع آوری گردید. سپس RNA نمونه ها استخراج و سنتز cDNA به کمک آنزیم MMuLV و پرایمرهای Oligo dt و Random hexamer انجام شد. یافته ها: میانگین افزایش بیان ژن KLK2 در افراد کمتر از 50 سال و در افراد بیشتر از 50 سال به ترتیب برابر با 2/32 و 5/79، 0/0001P< بود. در بررسی بیماران با گروه بندی مرحله بیماری گروه GS6 با کمترین میزان بیان 3/40 برابر و در گروه GS8 با بیشترین میزان بیان 10/74 برابر نسبت به نمونه های نرمال افزایش بیان (0/0001P<) مشاهده شد. نتیجه گیری: بیان ژن KLK2 در افراد مبتلا به سرطان پروستات بیشتر از افراد سالم است. در نهایت با توجه به نتایج می توان بیان نمود که ژن KLK2 می تواند به عنوان یک عامل موثر و دخیل در سرطان پروستات مطرح شود که افزایش بیان آن با پیشرفت و توسعه بیماری در ارتباط است.

زمینه و هدف: دیالیز صفاقی یکی از متداول ترین روش های درمان بیماران مبتلابه مرحله نهایی نارسایی کلیوی می باشد. در سال های اخیر، نرخ مرگ ومیر بیماران تحت این درمان کاهش یافته، اما بقای طولانی مدت، همچنان چالش مهمی برای سیستم های درمانی به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بقای بیماران دیالیز صفاقی سرپایی مداوم صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه با توجه به تفاوت اهمیت نسبی فاکتورها در بیماران مختلف، ابتدا عوامل موثر در بقای بیماران دیالیز صفاقی توسط الگوریتم تصادفی فارست (Random forests analysis) شناسایی شده اند. سپس با استفاده از الگوریتم های چند کلاسه ماشین بردار پشتیبان یکی در برابر همه و ماشین بردار پشتیبان مبتنی بر رویکرد نگاشت چندفضایی درخت باینری، داده های بالینی و آزمایشگاهی بیماران تحت درمان دیالیز صفاقی سرپایی مداوم به صورت گذشته نگر از مرداد ماه 1375 تا فروردین ماه 1393 در 18 مرکز دیالیز صفاقی ارزیابی شد. یافته ها: تعداد 3097 بیمار با میانگین سنی 15/67± 50/63 سال و متوسط زمان پیگیری 19/13± 24/48 ماه، مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از الگوریتم رندوم فارست 35 عامل را به عنوان مهمترین عوامل پیش بینی کننده بقای تعیین نموده است. سپس پیش بینی وضعیت بقای بیماران دیالیز صفاقی با استفاده از دو الگوریتم طبقه بندی چند کلاسه ماشین بردار پشتیبان، در پنج کلاس بیماران «باقی مانده در روش دیالیز صفاقی»، «انتقال به همودیالیز»، «دریافت پیوند کلیه»، «فوت شده» و «بهبود عملکرد کلیه» ارزیابی شد. درستی الگوریتم های پیش بینی به ترتیب 51/99% و 89/57% به دست آمد. نتیجه گیری: الگوریتم ماشین بردار پشتیبان مبتنی بر رویکرد نگاشت چندفضایی درخت باینری، با در نظر گرفتن شاخص های ارزیابی متعدد و توابع توزیع متفاوت کلاس ها، از دقت بالایی جهت پیش بینی بقای بیماران دیالیز صفاقی سرپایی مداوم برخورداراست.

زمینه و هدف: شایعترین علت مرگ بیماران تالاسمی درگیری قلبی است که اگر بیماری قلبی در مراحل اولیه تشخیص داده شده و درمان صورت گیرد مورتالیتی کاهش می یابد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه علایم بالینی و پاراکلینیک وضعیت قلبی در بیماران تالاسمی و افراد سالم انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، بیماران تالاسمی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی بیمارستان ولیعصر (عج) دانشگاه علوم پزشکی بیرجند از دی ماه 1392 تا اردیبهشت 1393با افراد سالم مقایسه شدند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان شدند. پس از توضیح در مورد اهداف طرح، از هر دو گروه رضایت نامه کتبی دریافت گردید. در گروه مورد و شاهد، معاینات بالینی شامل شرح حال، سمع قلب و ریه توسط متخصص اطفال قرار گرفتند. همچنین اندازه گیری قد، وزن و فشارخون به روش استاندارد صورت گرفت. سپس تمام افراد مورد مطالعه تحت اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک توسط یک متخصص قلب قرار گرفتند. یافته ها: 42 بیمار تالاسمی و 42 فرد سالم وارد مطالعه شدند. از نظر علایم بالینی فقط تنگی نفس (دیس پنه) در افراد تالاسمیک به طور معنادار بیشتر از افراد سالم بود (23/8%). در بیماران، 4/8% در افراد سالم، (0/01P=) در معاینه فیزیکی فقط تعداد تنفس در دقیقه در افراد تالاسمیک بالاتر بود، اما تعداد ضربان قلب در دو گروه تفاوات معناداری نداشت. در نوار قلب QTc، PR interval در افراد تالاسمیک به طور معناداری طولانی تر بود. در اکوکاردیوگرافی انجام شده کسرجهشی (Ejection fraction) در افراد تالاسمیک کمتر و قطر پایان دیاستولی بطن چپ، قطر پایان سیستولی بطن چپ و اندازه بطن راست و فشار شریان پولمونر در افراد مبتلا به تالاسمی نسبت به افراد گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری: تنگی نفس، زمان PR interval و QT در بیماران تالاسمیک از افراد نرمال بیشتر بوده، همچنین اندازه بطن چپ و بطن راست و نیز فشار شریان ریوی بالاتر می باشد. همچنین کسر جهشی در بیماران تالاسمیک نسبت به افراد سالم پایین تر است.

زمینه و هدف: مدیران بیمارستان ها باید با استفاده از استراتژی های مناسب مدیریتی ضمن تضمین کیفیت خدمات، منابع مالی سازمان را افزایش دهند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مدیریت کیفیت بر درآمد بخش اعمال جراحی بیمارستانی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش کاربردی و مداخله ای با استفاده از روش اقدام پژوهی مشارکتی در بخش اعمال جراحی بیمارستان ولی عصر (عج) تهران در شش ماهه اول سال 1393 انجام شد. با استفاده از مدل 10 مرحله ای مدیریت کیفیت Mosadeghrad فرآیندهای کاری بخش استاندارد و اهدافی برای آن ها تعیین شد. برنامه افزایش درآمد بخش اعمال جراحی، تدوین و اجرا شد. درآمد شش ماهه اول سال 1393 بخش اعمال جراحی با مدت مشابه سال پیش مقایسه شد تا میزان تاثیر مدیریت کیفیت بر درآمد بخش مشخص شود. یافته ها: اجرای مدیریت کیفیت منجر به افزایش 14/96 درصدی تعداد اعمال جراحی، کاهش 14/6 درصدی میزان لغو اعمال جراحی و کاهش 44/9 درصدی کسورات بخش اعمال جراحی شد. در نتیجه، به کارگیری سیستم مدیریت کیفیت منجر به افزایش 68/8 درصدی درآمد بخش اعمال جراحی شد (0/028P=). نتیجه گیری: اجرای درست یک مدل مناسب مدیریت کیفیت می تواند منجر به بهبود کیفیت خدمات و افزایش درآمد بیمارستان ها شود.