مجله دانشکده پزشکی
سال:1386 | دوره:65 | شماره:10 |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف: امروزه نقص ایمنی در جرگه مهمترین علل مرگ و میر در جهان قرار گرفته است. در بین اختلالات اولیه نقص ایمنی، در بیماری هایی نظیر سندرم دی ژرژ و سندروم نقص ایمنی مختلط شدید (Combined Severe Immunodeficiency Syndrome)، تیموس آپلاستیک مشاهده می شود. هدف شناسایی بیشتر ساختار این تیموس ها و بررسی نقش آپوپتوز، مطالعه را بر روی دو گروه تیموس طبیعی و آپلاستیک انجام دادیم.روش بررسی: 12 بیمار با تیموس آپلاستیک (گروه مورد) و 11 بیمار با تیموس طبیعی (گروه شاهد) که در بین سال های 1377 تا 1382 به بیمارستان مرکز طبی کودکان مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. تشخیص تیموس آپلاستیک بر مبنای کاهش شدید تیموسیت ها و فقدان اجسام هاسال داده شده است. دو گروه از نظر سن، جنس، نسبت فامیلی بین والدین، وزن تیموس و میزان بروز مارکرهای CD3, CD8, CD20, CD30, CD45RO, CD68, CD79a, EMA, P53, Bc12  با رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی مقایسه شدند. اطلاعات بالینی از پرونده بیماران استخراج و آزمایش ها نیز بر روی بلوک های پارافینه تیموس این بیماران در بخش پاتولوژی بیمارستان شریعتی انجام شد.یافته ها: مبتلایان به نقص ایمنی با تیموس آپلاستیک محدوده سنی بین هفت روز تا 18 ماه با میانگین 4.50 ماه داشتند. 54.5 درصد افراد گروه شاهد و %58.3 افراد گروه مورد مونث بودند. %45.5 افراد گروه مورد و %9.1 افراد گروه شاهد والدین منسوب داشتند که از نظر آماری معنی دار بود. میانگین وزن تیموس در گروه شاهد 12.35 گرم و در گروه مورد 1.92 گرم بود که اختلاف معنی دار بود. Bcl2به طور معنی داری در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بروز پیدا کرده بود (P=0.038). میانگین درصد سلول های CD8+ در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود(P=0.051) . میانگین درصد سلول های اپی تلیالی در تیموس های آپلاستیک بیشتر از گروه شاهد است(p=0.004) . میانگین درصد هیستیوسیت ها در تیموسهای آپلاستیک بیشتر از تیموس های نرمال است(p=0.006) . تفاوت معنی داری بین دو گروه در بروز مارکرهای CD3, CD02, CD30, CD45RO, CD79a, P53 یافت نشد.نتیجه گیری: افزایش آپوپتوز و خورده شدن سلول های تیموسیت توسط هیستیوسیت ها می تواند در بروز آپلازی تیموس نقش داشته و با مهار آپوپتوز می توان از بروز این روند جلوگیری نمود.

زمینه و هدف: حدود یک چهارم بیماران پذیرش شده در بخش های اورژانس از درد حاد شکم شاکی هستند. بر اساس متون قدیمی جراحی، جراحان اعتقاد داشتند که در تسکین درد بیماران با درد حاد شکم، با نتایج حاصل از معاینات بالینی و تصمیم احتمالی نهایی مداخله نموده و به همین دلیل لازم است مصرف مسکن در این بیماران تا زمان دستیابی به تشخیص قطعی و رسیدن به برنامه درمانی مناسب به تعویق افتد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر مصرف مسکن ها در سیر بررسی درمان در درد حاد شکم می باشد.روش بررسی: در مطالعه آینده نگر حاضر، 200 بیمار که با شکایت درد حاد شکمی در بخش اورژانس جراحی پذیرش شده بودند وارد شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول شامل 98 نفر، مسکن تزریقی بلافاصله پس از بستری برای بیماران تجویز گردید، در حالی که در 102 نفر بقیه مصرف مسکن تا رسیدن به تشخیص علت درد شکم به تعویق افتاد. اقدامات تشخیصی و درمانی در دو گروه مشابه بود. تطابق تشخیص اولیه و نهایی، فاصله بین زمان بستری و زمان دستیابی به تشخیص قطعی و همچنین فاصله بین زمان بستری تا زمان انجام عمل جراحی جمع آوری شده و مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: متوسط زمانی رسیدن به تشخیص قطعی در گروه دریافت کننده مسکن و گروه کنترل به ترتیب 1.7 و 2.04 ساعت بود. آزمون c2 رابطه معنی داری بین تزریق مسکن، جنس و سن بیماران از نظر مدت زمان طول کشیده تا رسیدن به تشخیص قطعی و نیز صحت تشخیص نهایی نشان نداد. زمان لازم برای دستیابی به تشخیص قطعی در گروهی که مسکن مصرف کرده بودند، کوتاه تر بود. به علاوه، فاصله میان زمان بستری تا زمان انجام جراحی در گروه مذکور طولانی تر گزارش گردید.نتیجه گیری: استفاده درست از مخدرها علی رغم کاهش درد بیمار تاثیری در صحت تشخیص علت درد حاد شکمی ندارد.

زمینه و هدف:ulnar Club Hand, Ulnar Deficiency  یکی از نادرترین نقایص مادرزادی اندام است. در سری Flatt انسیدانس پایینی داشته به طوری که از 2758 آنومالی مادرزادی بررسی شده تنها 28 مورد به این اختلال مبتلا بوده اند و از سوی دیگر تنوع قابل توجهی در آن مشاهده گردیده است. با توجه به شیوع کم، تنوع زیاد و تجربه درمانی اندک، بررسی و ارایه تجارب و نتایج هر طرح درمانی می تواند به سایر درمانگران کمک شایانی نماید.روش بررسی: تمام بیمارانی که در فواصل سال های 1372 الی 1385 با نقص فوق به مرکز ما مراجعه داشتند (پنج پسر و یک دختر با هفت اندام فوقانی درگیر) از نظر دفورمیتی های موجود، تاثیر برداشتن نسج غیرطبیعی جایگزین استخوان (Anlage) بر پیشگیری یا تصحیح انحراف مچ دست و تاثیر جراحی های دست (نظیر اعاده اپوزیشن و تاندون ترانسفر) بر عملکرد اندام بررسی شدند.یافته ها: برداشتن Anlage در تصحیح دفورمیتی شدید مچ به طور نسبی موثر است اما موجب تغییر قابل ملاحظه در عملکرد اندام نمی شود. اوستئوتومی متا کارپ اول و تاندون ترانسفر جهت بهبود اپوزیشن شست تاثیر بیشتری بر عملکرد اندام در مقایسه با برداشتن Anlage دارد.نتیجه گیری: با توجه به عملکرد خوب اندام فوقانی علیرغم وجود انحراف به سمت اولنار شدید در بعضی بیماران و احتمال عود یا بروز آن بعد از برداشتن anlage، جراحی هایی نظیر استئوتومی متاکارپ اول و تاندون ترانسفر ممکن است بیش از برداشتن Anlage در بهبود عملکرد اندام موثر باشند.

زمینه و هدف: دیاتز توموری به عنوان رسوبات پروتئینی گرانولر ائوزینوفیلی در زمینه اسمیرهای سیتولوژی تعریف می شود. این رسوبات در بعضی اسمیرهای کارسینوم سرویکس وجود دارد. هدف این مطالعه تعیین میزان شیوع دیاتز توموری در اسمیرهای کارسینومای سرویکس می باشد.روش بررسی: اسمیرهای سیتولوژی و اسلایدهای بافت شناسی 46 بیمار کارسینوم سرویکس از نظر وجود یا عدم وجود دیاتز تومورال، گلبول قرمز و نوتروفیل بررسی شدند. عمق تهاجم تومور، نوع تومور و درجه تمایز آن نیز مشخص گردید.یافته ها: دیاتز توموری در 28 مورد از 46 اسمیر (%60.9) وجود داشت. این دیاتز از 29 بیمار با تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی در 18 مورد (%62.1)، از 12 بیمار با تشخیص آدنوکارسینوم در هفت مورد (%58.3) و از سه بیمار با تشخیص آدنواسکواموس کارسینوم در دو مورد (%66.7) یافت گردید. در یک اسمیر از دو اسمیر دو بیمار مبتلا به کارسینوم آندومتر که گردن رحم را به صورت ثانویه درگیر نموده بود دیاتز توموری وجود داشت. در 26 مورد کارسینوم سرویکس عمق تهاجم تومور مساوی یا بیش از پنج میلی متر بود. از این تعداد 17 مورد دیاتز توموری را در اسمیر نشان می دادند (%64.4) در حالی که تنها چهار اسمیر از 12 کارسینوم سرویکس با عمق تهاجم کمتر از پنج میلی متر دیاتز توموری را دارا بودند (%33.3). گلبول های قرمز در 16 مورد از 46 اسمیر یافت شدند (%34.8).نتیجه گیری: بعضی از اسمیرها سیتولوژی کارسینومای مهاجم فاقد دیاتز توموری بودند. افزایش عمق تهاجم و کاهش درجه تمایز تومور با افزایش شیوع دیاتز توموری در اسمیرهای سیتولوژیک همراه می باشد. فراوانی دیاتز توموری در کارسینوم سلول سنگفرشی بیش از سایر کارسینوم های سرویکس می باشد.

زمینه و هدف: سردرد یکی از شایع ترین علل مراجعه بیماران به مراکز درمانی است. بسیاری از پزشکان پس از گرفتن شرح حال برای پی بردن به علت سردرد درخواست تصویربرداری هایی مثل CT اسکن مغز می کنند. علت عمده درخواست تصویربرداری های مغز ترس از ضایعات ارگانیک مغزی است. بررسی ها نشان می دهد که در تعداد زیادی از موارد CT اسکن های انجام شده نرمال هستند با توجه به اینکه تصویربرداری موجب صرف هزینه و وقت می شود و بیمار در معرض اشعه قرار می گیرد این سوال مطرح می شود که CT مغز در بیماران مبتلا به سردرد در چه مواردی اندیکاسیون دارد؟روش بررسی: بیماران مبتلا به سردرد که جهت انجام CT اسکن مغز در سال 84-83 به مرکز تصویربرداری بیمارستان امام خمینی مراجعه کردند مورد بررسی قرار گرفتند برای بیماران پرسشنامه ای که شامل شرح دقیق علایم بالینی بیمار و یافته های CT اسکن بود تهیه شد در مجموع تعداد 146 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: مطالعه نشان می دهد که سردرد در زنان تقریبا دو برابر مردان شایع تر است. فقط %6.8 بیماران سردردی CT اسکن غیرطبیعی داشتند. و علایم نورولوژیک همراه با سردرد در بیماران با CT اسکن غیرطبیعی شایع تر از بیماران با CT طبیعی بوده و رابطه معنی داری بین CT غیرطبیعی مغز و علایم نورولوژیک وجود دارد.نتیجه گیری: در انتخاب بیماران با شکایت سردرد جهت انجام CT مغز، معیارهای دیگر شامل شرح حال دقیق با تاکید بر علایم نورولوژیک ضروری است.

زمینه و هدف: بیماری کاوازاکی یک واسکولیت سیستمیک شایع در کودکان است سلولهای ائوزینوفیل از سلول های التهابی مهم هستند که با ترشح پروتئین های کاتیونیک صدمات واضح در بافت ها از جمله میوکارد ایجاد می نمایند. به منظور احتمال وجود چنین عاملی در موارد شدید کاوازاکی که درگیری عروق کرونری دیده می شود بررسی حاضر انجام شد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی و توصیفی – تحلیلی طی سالهای 84-82 تعداد 48 کودک مبتلا به بیماری کاوازاکی از نظر وجود هیپرائوزینوفیلی و درگیری عروق کرونر بررسی شدند. با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویراست 11.5 آمارهای توصیفی و تحلیلی به کمک آزمون های آماری Fisher exact و T-student استخراج شد.یافته ها: در ده مورد (22%) هیپرائوزینوفیلی و در 19 مورد (41%) شواهدی دال بر عارضه قلبی مشاهده گردید. در 50% کودکانی که هیپرائوزینوفیلی نداشتند درگیری عروق کرونر دیده شد در حالی که تنها یک نفر (10%) از گروه هیپرائوزینوفیل مبتلا به این عارضه شدند(P<0.03) . در تحلیل آماری ارتباطی بین فراوانی شدت بیماری و جنس بیماران دیده نشد. هر چند که فراوانی نسبی درگیری عروق کرونر در دختران بیشتر مشاهده شد (هشت دختر %44-، در مقابل 9 پسر 35%). تفاوت آماری واضحی نیز بین میانگین سنی دو گروه فوق دیده نشد.نتیجه گیری: با وجود اختلاف نظر محققین مبنی بر ارتباط هیپرائوزینوفیلی و ابتلا به بیماری های عروق کرونری در کاوازاکی که بر وخامت بیماری می افزاید، در این بررسی هیپرائوزینوفیلی در مبتلایان بیماری قلبی کمتر از سایرین دیده شد. البته نیاز به مطالعات وسیع تر و جامع تر وجود دارد.

زمینه و هدف: در حالی که کیفیت عالی ارگان و وضعیت ایده آل پیوند بسیاری از عواملی که کارکرد زودرس کلیه را دچار اختلال می کند، کاهش داده است، اما کلیه پیوندی با عملکرد کند Slow Graft Function (SGF) هنوز بعد از پیوند کلیه از اهداکنندگان زنده بوجود می آید. هدف از این مطالعه بررسی شیوع SGF و تعیین عوامل خطر آن در پیوند کلیه از دهنده زنده است.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر در 340 پیوند کلیه از دهنده زنده به مدت دو سال (1384 و 1383) در بیمارستان بقیه اله تهران انجام پذیرفت. گیرندگان پیوند به دو گروه کلیه پیوندی با عملکرد فوری Immediate Graft Function (IGF) با کراتینین کمتر از 3 mg/dl در روز پنجم پس از پیوند و کلیه پیوندی با عملکرد کند (SGF) با کراتینین بیشتر یا مساوی 3 mg/dl در روز پنجم پس از پیوند، بدون نیاز به دیالیز تقسیم شدند. آنالیز متغیرها در هر یک از گروه های SGF و IGF انجام شد و توسط تست های ضریب – دوکا، من ویتنی و T با هم مقایسه شدند.یافته ها: انسیدانس 22) %6.2 SGF نفر) و 318) %89.8 HGF نفر) بود. میانگین BMI گیرندگان در 22.1±3.9 kg/m2, IGF و در25.3±3.8 kg/m2, SGF  بود. (p=0.001 CI=%95 1.097-1.104 OR=1.24) فراوانی نسبی SGF در دریافت کنندگان پیوند از مونث بیشتر از دریافت کنندگان از مذکر بود (p=0.044 CI%95 1.028-7.971 OR=2.862). فراوانی نسبی کلیه پیوندی با عملکرد کند در گیرندگان Panel Reactive Antibody (PRA) مثبت بیشتر از منفی ها بود (p=0.007 CI%95 1.755-35.280 OR=7.849).نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد PRA منفی و BMI پایین تر گیرنده اثر حفاظتی در برابر تاخیر عملکرد کلیه پیوندی دارند. گیرندگان با دهنده مونث شانس بالاتری برای ابتلا به SGF دارند. ما توصیه می کنیم گیرندگان BMI خود را قبل از پیوند کاهش دهند، دهنده مذکر بر دهنده مونث ارجح است.

زمینه و هدف: مطالعات اخیر، افزایش بروز تخمدان های پلی کیستیک (PCO) و اختلالات سیکل قاعدگی در خانم های مبتلا به صرع را که تحت درمان با سدیم والپروات (VPA) بوده اند، مطرح کرده اند. به نظر می رسد VPA نقش عملکردی در تغییر خصوصیات سیستم اندوکرین خانم های مصروع داشته باشد. هدف از انجام مطالعه مقطعی، تعیین ارتباط بین مصرف VPA و اختلالات ساختمانی تخمدان در خانم های مبتلا به صرع بود.روش بررسی: در کل، 64 بیمار مبتلا به صرع در محدوده سنی 45-16 سال مورد مقایسه قرار گرفتند. 32 بیمار فقط از VPA و 32 بیمار دیگر سایر داروها را حداقل به مدت شش ماه مصرف کرده بودند. برای هر دو گروه سونوگرافی تخمدان ها به عمل آمد و نمایه توده بدنی (BMI) محاسبه شد. در هر دو گروه اختلالات سیکل قاعدگی نیز مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: PCO در 15 بیمار (46%) از گروه VPA و تنها در هفت بیمار (%21.9) از گروه مصرف کننده سایر داروهای ضد تشنج وجود داشت. اختلالات سیکل قاعدگی (الیگومنوره، نامنظمی های سیکل قاعدگی و آمنوره) در گروه VPA، نسبت به گروه سایر داروها، بیشتر دیده شد. آمنوره در بیمارانی که با VPA درمان نشده بودند، وجود نداشت. میانگین BMI در گروه والپروات22.5 kg/m2  و در گروه سایر داروها20.1 kg/m2  بود.نتیجه گیری: این مطالعه، ارتباط بین PCO و BMI بالا را در بیماران درمان شده با VPA تایید می کند. میزان اختلالات سیکل قاعدگی تفاوت بارزی در بین دو گروه نداشت.

زمینه و هدف: Postero lateral Rotatory Instability (PLRI) زانو یکی از مشکلات پیچیده تشخیصی درمانی در آسیب های لیگامانی این ناحیه است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان آسیب های مزمن پوسترولترال زانو با روش تنودز بای سپس بود.روش بررسی: این پژوهش به شیوه سری موارد انجام شد. بیمارانی با ترومای زانو که بیشتر از سه هفته از آسیب آنها گذشته بود ابتدا تحت تست های Reverse pivot shift test و Prone external test قرار گرفتند و در صورت مثبت شدن این دو تست، وارد مطالعه شدند. سپس 13 بیمار با سن متوسط 30 سال و سه ماه مورد عمل جراحی تنوذر بای سپس به روش Clancy قرار گرفتند.یافته ها: بیماران به طور متوسط 31 ماه تحت پی گیری قرار گرفتند و به طور متوسط 10.2 ماه از آسیب تا عمل جراحی فاصله داشتند. بعد از عمل جراحی،Reverse pivot shift test  در 85% بیماران منفی شد و prone external rotation test در فلکسیون 30o زانو در 92% بیماران بعد از عمل منفی شد. 92% بیماران از خالی کردن زانو شکایت نداشتند و در 77% بیماران درد کاهش یافت. 31% بیماران آسیب PLRI ایزوله و 69% آنها آسیب PLRI همراه با پارگی PCL داشتند.نتیجه گیری: موارد مزمن PLRI زانو به علت تاخیر در تشخیص و یا عدم مراجعه بیماران بیشتر از موارد حاد آن دیده می شود. تاکنون هیچکدام از عمل های جراحی توصیف شده، موفقیت کاملی نداشته اند. تنودزبای سپس می تواند یک روش مناسب و موثر در آسیب های مزمن PLRI زانو باشد.

زمینه و هدف: عفونت های دستگاه تنفسی سالانه باعث مرگ حدود 4.5 میلیون کودک در سراسر جهان می شوند که بیشتر این مرگ و میرها در کشورهای در حال توسعه روی می دهد. پاتوژن های باکتریایی و ویروس ها هر دو عامل ایجاد این مرگ و میرها هستند. ویروس پاراآنفلوانزا یکی از عوامل شایع ایجاد کننده عفونت های دستگاه تنفسی می باشد. پاراآنفلوانزا باعث ایجاد 30% از عفونت های دستگاه تنفسی در کودکان قبل از سن مدرسه می باشد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع عفونت ویروس پاراآنفلوانزا انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی که از بهمن ماه سال 1382 تا بهمن ماه 1383 بر روی 96 کودک بدو تولد تا پنج سال، مراجعه کننده به بیمارستان مرکز طبی کودکان انجام شده، سعی بر این بوده است که با بررسی ترشحات نازوفارنکس بیماران با روش ایمونوفلوئورسانس آنتی بادی فراوانی عفونت تنفسی پاراآنفلوانزا تعیین شده و بیماران از نظر توزیع فصلی، سن شایع درگیری و علایم و نشانه های کلینیکی مختلف مورد بررسی قرار گیرند.یافته ها: در این بررسی فراوانی نسبی عفونت ناشی از ویروس پاراآنفلوانزا 26% می باشد. شایع ترین سن ابتلا در بررسی ما سن 25 تا 36 ماهگی می باشد. فصل پاییز شایع ترین فصل بروز عفونت های دستگاه تنفسی ناشی از پاراآنفلوانزا می باشد. رینوره (96%) و سرفه (84%) شایع ترین علامت بالینی و تب (68%) شایع ترین نشان بالینی به دست آمده بود. شایع ترین بیماری کلینیکی، فارنگوتونسیلیت با شیوع 40% بود.نتیجه گیری: فراوانی عفونت پاراآنفلوانزا و سن شایع ابتلا مشابه مطالعات قبلی انجام شده در سایر کشورها می باشد همچنین در مطالعات انجام شده در اکثر کشورها فصل شایع پاییز و زمستان بوده است و در مطالعه ما هم در فصل پاییز شایع تر بوده است.

زمینه و هدف: بیماری های عفونی در زمره شایع ترین علل مرگ و میر قرار می گیرند. به نظر می رسد در روزهای تعطیل و حتی روزهای ماقبل تعطیل به علت رکود کاری در بیمارستان، بیماری های عفونی با مرگ و میر بیشتری همراه شوند. در این مطالعه بر آن شدیم به بررسی علل، عوامل زمینه ای و محاسبه میزان مرگ و میر و ارتباط آن با روزهای تعطیل در بین بیماران بستری در بخش عفونی بیمارستان امام بپردازیم.روش بررسی: طی یک مطالعه توصیفی – تحلیلی گذشته نگر پرونده بیماران متوفی که طی سال های 1381 لغایت 1383 در بخش عفونی بستری بودند مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات لازم از پرونده بیماران استخراج گردید.یافته ها: طی سه سال مجموعا تعداد 3976 نفر بستری و تعداد 216 نفر فوت کرده بودند. علل شایع مرگ و میر به ترتیب سپسیس 56 نفر (26 درصد) پنومونی باکتریال 48 نفر (22 درصد) و سل 41 نفر (19 درصد) بود. میزان مرگ و میر در سالهای 1381، 1382، 1383 به ترتیب 5.08 درصد، 5.31 درصد و 5.86 گزارش شد. نسبت تعداد موارد مرگ و میر به تعداد موارد بستری در روزهای تعطیل 9.21 درصد، در روزهای ماقبل تعطیل 10.21 درصد و در روزهای غیر تعطیل 4.56 درصد محاسبه گردید.نتیجه گیری: سپسیس، پنومونی باکتریال و سل شایع ترین علل مرگ و میر بودند. همچنین مرگ و میر بیماران بستری در بخش عفونی در روزهای تعطیل و قبل تعطیل به صورت معنی داری بیشتر از روزهای غیر تعطیل است.

زمینه و هدف: در این مطالعه تاثیر تزریق سم بوتولینوم A- داخل عضله دترسور مثانه در بیماران مبتلا به مثانه overactive و بی اختیاری مقاوم به درمان بررسی شده است.روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر، 12 بیمار مرد با مثانه بیش فعال و بی اختیاری ادراری به دلیل ترومای نخاعی که درمان موفقیت آمیز نداشته اند، وارد شدند. 300 واحد سم بوتولینوم A- به کمک سیستوسکوپ20F  در 30 نقطه عضله دترسور مثانه خارج از تریگون تزریق شد. بیماران شش هفته، شش ماه و 9 ماه بعد از درمان برای پی گیری مراجعه نمودند و همچنین مطالعه یورودینامیک در پایان شش هفته انجام شده است.یافته ها: در پایان شش هفته پی گیری 9 بیمار از 12 بیمار اختیار کامل ادراری خود را باز یافتند و بعد از شش ماه، یک بیمار از مطالعه خارج شده و هفت بیمار از 9 بیمار همچنان اختیار کامل ادراری خود را حفظ کردند. و در پایان 9 ماه پیگیری سه بیمار اختیار ادراری را حفظ کرده بودند. همه بیماران که با موفقیت درمان شدند از درمان راضی بودند و هیچ عارضه جدی در طول درمان رخ نداده است. میانگین ظرفیت سیستومتریک مثانه (P<0.001)، کامپلیانس مثانه (P<0.001)، میانگین باقیمانده ادراری (P<0.001) در حد معنی داری افزایش و حداکثر فشار دترسور هنگام ادرار کردن کاهش یافته است (P<0.001).نتیجه گیری: تزریق سم بوتولینوم A- یک روش موثر و بی خطر در درمان مثانه بیش فعال در بالغین دچار ترومای نخاعی که به درمان دارویی پاسخ ندادند، می باشد، حتی اگر مثانه این بیماران کمپلیانس پایین داشته باشد. برای حفظ اختیار ادراری ممکن است بیماران، شش ماه بعد نیاز به تزریق مجدد داشته باشند.

زمینه و هدف: نیتروگلیسیرین به صورت خوراکی، پماد و برچسب های مخصوص به عنوان یک داروی مناسب در بیماران قلبی عروقی مصرف می شود. صرف نظر از مصرف شکل زیرزبانی یا پماد، اثرات عمومی این دارو از طریق اتساع عروقی در بدن اعمال می شود. با توجه به علت ایجاد کننده دیسمنوره هر روش درمانی که باعث مهار انقباضات قوی رحمی گردد در بهبود آن موثر است و از آنجایی که نیتروگلیسیرین می تواند انقباض عضلات رحم را مهار کند لذا داروی مذکور در درمان دیسمنوره اولیه انتخاب شده است و در این پژوهش هدف تعیین عوارض ناشی از کاربرد نیتروگلیسیرین در درمان دیسمنوره اولیه در دختران می باشد.روش بررسی: بر این اساس تحقیقی به صورت کارآزمایی بالینی، دوسوکور با استفاده از ابزار پماد نیتروگلیسیرین یک درصد و پلاسبو همراه با نتایج سونوگرافی، متر و خط کش، چک لیست، دستگاه فشارسنج و فرم مشخصات واحدهای پژوهش انجام شد. روش نمونه گیری تصادفی و تعداد نمونه 112 نفر که 56 نفر گروه تجربه و 56 نفر نیز گروه شاهد را تشکیل می داد. از نمونه ها در صورت واجد شرایط بودن برای ورود به پژوهش، رضایت کتبی اخذ می گردید. با شروع قاعدگی درجه درد مربوط به آن و بروز سایر عوارض مربوطه تعیین می گردید. سپس پنج میلی گرم از پماد یا دارونما (با کد A و (B در قسمتی از پوست ناحیه تحتانی شکم استعمال می گردید. سپس 15 دقیقه، 30 دقیقه، یک، دو، چهار ساعت پس از آن، اثرات دارو در هر نوبت و در هر دو گروه مورد بررسی قرار می گرفت.یافته ها: اختلاف معنی داری در کاهش شدت درد در 15 دقیقه بعد از درمان وجود نداشت اما شدت درد در گروهی که دارو مصرف کردند در 30 دقیقه بعد کاهش یافت. این مساله بیانگر آن است که اثر دارو در دقیقه 30 شروع می شود در دو ساعت بعد به اوج خود می رسد و سپس کاهش می یابد. اما اثر آن تا چهار ساعت باقی می ماند. بیشترین عارضه حاصل از مصرف دارو سردرد بود که در گروه تجربه 48.3 درصد و در گروه شاهد 19.5 درصد بود. گر گرفتگی، فرمزی پوست ناحیه شکم و سرگیجه همه تفاوت معنی داری را از نظر آماری بین دو گروه نشان دادند (P<0.05).نتیجه گیری: نیتروگلیسیرین می تواند در دیسمنوره مقاوم به سایر درمان ها موثر باشد.

زمینه و هدف: هرنیاسیون قلب یکی از عوارض کشنده پس از عمل جراحی پنومونکتومی می باشد. در این مقاله علایم، شواهد بالینی، نحوه تشخیص و اقدامات صورت گرفته در یک بیمار مبتلا به هرنیاسیون قلب متعاقب پنومونکتومی را گزارش می کنیم.معرفی بیمار: آقای 34 ساله مبتلا به کانسر ریه پس از عمل جراحی پنومونکتومی چپ و پارشیل پریکاردیوتومی تحت پوزیشن لترال دکوبیتوس راست، پس از اتمام جراحی و هنگام تغییر پوزیشن به خوابیده به پشت دچار کلاپس قلبی – عروقی، برادیکاردی، افت اکسیژناسیون خون شریانی و افزایش فشار راه هوایی شد. با احتمال وقوع هرنیاسیون قلب، با تغییر مجدد پوزیشن بیمار به دکوبیتوس راست و عدم اعمال فشار مثبت راه هوایی، علایم بیمار برطرف شد. بیمار مجددا تحت توراکوتومی قرار گرفت و نقص پریکارد با گذاشتن مش ترمیم شد.نتیجه گیری: توجه به عوارض حاد پس از پنومونکتومی و تشخیص و اقدام درمانی سریع برای کنترل آنها ضروری می باشد.