مجله دانشکده پزشکی
سال:1380 | دوره:59 | شماره:4 |تعداد مقالات:18

بروسلوزیس بیماری بومی کشور ماست و تظاهرات بالینی متنوعی دارد که ویژگیهای خاص بالینی، تشخیصی و درمانی آن می تواند مشکلاتی در اداره بیماران برای پزشکان ایجاد نماید. از طرفی شرایط جغرافیایی کشور ما و مساله نیاز به دامپروری و کشاورزی، کنترل این بیماری در دام را با مشکل مواجه می نماید.در این بررسی توصیفی، 505 بیمار مبتلا به بروسلوزیس به صورت گذشته نگر در طی 10 سال (فروردین 69 لغایت فروردین 78) از نظر علایم بالینی، آزمایشگاهی و ویژگیهای درمانی مورد مطالعه قرار گرفتند.از بین بیماران مورد بررسی، 321 نفر (63.3 درصد) مرد و 184 نفر (36.4 درصد) زن بودند. حداکثر فراوانی بیماری در دهه دوم و سوم عمر (42.7 درصد) و دامداری و کشاورزی شغل غالب بیماران بود (31.88 درصد). راه انتقال در اکثر موارد (66.7 درصد) مصرف لبنیات غیر پاستوریزه بود. تب (65 درصد) و تعریق 61 درصد بیشترین علایم بیماران و آرتریت محیطی (30.09 درصد)، ساکروایلیت (21.5 درصد)، اپیدیدیموارکیت (8.2 درصد)، اسپوندیلیت (2.3 درصد) و آندوکاردیت (1.18 درصد) شایعترین چهره های بالینی بیماران بود. در این بررسی کشت خون مثبت از نظر بروسلا ملی تن سیس در 48.5 درصد و کشت مغز استخوان مثبت در (61 درصد) بیماران بدست آمد. تست رایت با تیتر 1.80≥ و در 96 درصد بیماران مثبت گردید و رژیم ریفامپین و داکسی سیکلین بیشترین رژیم مورد استفاده و در 37.8 درصد بیماران اجرا شده بود. در 4 مورد مرگ رخ داد که یک مورد مستقیما ناشی از آندوکاردیت بروسلا بود. در این مقاله شرح حال مختصری از بیماران جالب که در طی این مدت بستری شده اند هم آورده شده است.

آلودگی با هلیکوباکتر پیلوری از مهمترین عوامل ایجاد کننده بیماریهای دستگاه گوارش فوقانی در سراسر دنیا می باشد و اخیرا شواهدی مبنی بر دخالت مستقیم و یا غیرمستقیم این باکتری در ایجاد بیماریهای خارج از دستگاه گوارش نیز بدست آمده، بنابراین روشهای تشخیصی آسان و سریع و غیر تهاجمی و قابل اعتماد که نیاز به انجام عمل آندوسکوپی ندارند، در تشخیص این عفونت چه در بیماران مبتلا به ناراحتی های گوارشی و چه در سایر بیماران یا مطالعات سرواپیدمیولوژی می تواند بسیار کمک کننده باشد. از بین این روشها، آزمون ELISA بیش از سایر روشها مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، روش ELISA به منظور اندازه گیری IgG اختصاصی ضد هلیکوباکتر پیلوری در داخل کشور راه اندازی و استاندارد شده است.برای راه اندازی و استاندارد کردن روش ELISA 9 سویه هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران را انتخاب و پس از خرد کردن آن با امواج صوتی (Sonication) آنتی ژن خام محلول تهیه و با کمک روش شطرنجی بهترین غلظت آنتی ژن و بهترین تیتر کونژوگه تعیین شد و سپس با استفاده از 52 نمونه سرم از افرادیکه آلودگی یا عدم آلودگی آنها با روشهای مرجع (gold standard) شامل کشت از بیوپسی، اوره آز سریع و بررسی لام مستقیم اثبات شده بود و با استفاده از منحنی های Roc، تیتر مناسب سرم و مرز تشخیصی (cut-off) تعیین شد.ضمنا نمونه های فوق با استفاده از یک کیت تجارتی نیز مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج با یکدیگر مقایسه شدند.حساسیت و ویژگی در روش ELISA استاندارد شده در آزمایشگاه به ترتیب 93.2% و 95.4% و در روش ELISA تجارتی 87.8% و 73% بدست آمد. در مجموع با توجه به حساسیت و ویژگی قابل قبول، سهولت کار، مقرون به صرفه بودن و غیر تهاجمی بودن این روش، می توان از آن در تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری و همچنین مطالعات اپیدمیولوژی استفاده کرد.

خارش یک احساس نامطلوب است که میل به خاراندن را در شخص بوجود می آورد. با وجودیکه خارش یک علامت بارز در بیماری های سیستمیک می باشد ولی در اکثر موارد بدان توجهی نشده و پی گیری های لازم انجام نمی گیرد. در این مطالعه به بررسی فراوانی علل خارش در بیماران خارش دار بدون ضایعه اولیه پوستی پرداخته ایم.از فروردین 1377 تا آذر ماه 78، بیماران مراجعه کننده به درمانگاههای پوست بیمارستان رازی که حداقل به مدت یک ماه خارش ژنرالیزه بدون هیچ ضایعه پوستی اولیه داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند.از 75 بیمار بررسی شده، 72 درصد زن و بقیه مرد بودند. میانگین سنی ( 16.4 45.7 (sd= سال و متوسط طول مدت زمان خارش برابر( 21 21.8 (sd= بود. در 43 بیمار (75 درصد) هیچ علت مشخصی یافت نشد، 5 بیمار (6.6 درصد) سابقه اتوپی داشتند و در 27 بیمار(36 درصد) بیماری های زیر بدست آمد: آنمی فقر آهن 8 درصد، هیپرتیروئیدی 5.3 درصد، هیپوتیروئیدی 2.6 درصد، لنفوم 4 درصد و سایر بیماریها مثل هپاتیت مزمن، کلستاز، هیپوکلسمی، سنگ کیسه صفرا، سایکوژنیک و نارسایی مزمن هر کدام یک مورد.از این بررسی نتیجه گیری می شود که خارش می تواند یک علامت تشخیصی با ارزش در برخی از بیماری های سیستمیک باشد و باید به آن توجه خاصی مبذول گردد و بیماران خارش دار تحت بررسی دقیق تر قرار گیرند.   

تهیه Frozen section حین اعمال جراحی، اطلاعات ذی قیمتی را در اختیار جراح می گذارد و او را برای انجام یک عمل جراحی مناسب راهنمایی می کند.به منظور تعیین صحت تشخیصی Frozen section در اعمال جراحی ژنیکولوژی، نتایج 172 مورد  Frozen section انجام شده در بیمارستان میرزا کوچک خان طی سالهای 1379-1378 را با نتایج پاتولوژی نهایی آنها مقایسه کردیم.در مجموع 106 نمونه تخمدان، 43 نمونه رحم، 10 نمونه غدد لنفاوی و 13 نمونه از سایر بافتها بدست آمد. نتیجه  frozen section در 93.6 درصد موارد با نتیجه پاتولوژی نهایی سازگار بود. در این مطالعه، حساسیت جهت تشخیص ضایعات غیر خوش خیم 82.5 درصد و ویژگی 96.8 درصد و ارزش پیشگویی مثبت و منفی بترتیب 84 درصد و 98 درصد بدست آمد، 2.3 درصد موارد مثبت کاذب، 1.7 درصد، منفی کاذب و 1.2 درصد Over estimated شده بودند. مواردی از Under estimation نداشتیم و در 1.2 درصد موارد نتیجه نامعلوم بود. Frozen / section توانسته بود تمام 8 مورد تومورهای تخمدانی متاستاتیک و 1 مورد از 2 مورد تومور germ cell را بدرستی تشخیص دهد. صحت این روش در تشخیص تومورهای حدواسط تخمدان فقط 25 درصد و در مورد تومورهای تخمدانی موسینوس 60 درصد و تومورهای سروز 80 درصد بود. به استثنای تومورهای حد واسط و موسینوس تخمدانی، تشخیصهای Frozen section جهت استفاده بالینی به حد کافی صحیح هستند. با تهیه برش های متعدد می توان صحت  Frozen section را در تشخیص تومورهای موسینوس تخمدانی افزایش داد.

با توجه به شیوع مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و عوارض شناخته شده آن و وجود بعضی گزارشات حاشیه ای مبنی بر ارتباط تعداد گلبولهای قرمز هسته دار (nRBC) با مایع آمنیوتیک مکونیومی، به منظور تعیین رابطه تعداد nRBC خون بند ناف نوزادان تازه بدنیا آمده ترم با مایع آغشته به مکونیوم این تحقیق روی خانمهای حامله ترم که جهت زایمان در اتاق زایمان بیمارستان شریعتی در 1379 بستری شدند انجام شد.با انجام محاسبات لازم، تعداد نمونه تعیین و خانمهای حامله ای که دارای عوامل تاثیر گذار بر روی تعداد nRBC نوزاد تازه بدنیا آمده بودند از مطالعه حذف شدند. پس از پاره شدن پرده آمنیون، گروه مورد، نوزادان با مایع آمنیوتیک مکونیومی و گروه شاهد، نوزادان با مایع آمنیوتیک شفاف بودند. سن و تعداد زایمان مادر، سن حاملگی، وزن زمان تولد نوزاد، آپگار دقیقه پنجم، عاقبت جنین در 48 ساعت اول و همچنین الگوی ضربان قلب جنین و هموگلوبین نوزاد در بدو تولد بررسی و ثبت شد. تعداد nRBC به روش استاندارد در خون بند ناف نوزاد تازه بدنیا آمده اندازه گیری و نمونه های مورد و شاهد بر حسب تعداد nRBC کمتر یا بیشتر از 10 طبقه بندی و مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.تحقیق روی 117 مادر و نوزاد شامل 50 مورد با مایع آمنیوتیک مکونیومی و 67 مورد با مایع شفاف انجام گرفت. فاکتورهای مادری و نوزادی مشابه بودند. میزان  nRBC در گروه شاهد 4.8±3.75 و در گروه مورد 22.7±12.04 بود (P<0.01) و نوزادان با مایع شفاف 9 درصد و نوزادان با مایع مکونیومی 32 درصد تعداد  nRBC غیر طبیعی (بیشتر یا مساوی 10) داشتند( (P<0.01.تعداد  nRBC خون بند ناف با دفع داخل رحمی مکونیوم افزایش می یابد و مطرح کننده اینست که نوزادان با مایع مکونیوم در معرض هیپوکسی هستند. تحقیق همگروهی برای بررسی تاثیر نوع زایمان بر عاقبت نوزادان مکونیومی و ارزیابی علت هیپوکسی جنین در مادران حامله بدون عارضه را نیز توصیه می کنیم. 

مطالعات متعددی اهمیت بالینی وجودCD7   را در سلولهای میلوبلاست مبتلایان به AML نشان داده اند. جهت ارزیابی خصوصیات بالینی و پاسخ به شیمی درمانی در بیماران AML که دارای این آنتی ژن می باشند 76 مورد بیمار AML بستری شده در بخش خون بیمارستان امام خمینی بین سالهای 1377 لغایت 1379 که تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند مطالعه شدند.خصوصیات بالینی و پاسخ به درمان بصورت رمیسیون کامل و یا مقاومت در نظر گرفته شد که 70.5 درصد از موارد CD7 مثبت و 89.6 درصد از موارد CD7 منفی به رمیسیون کامل دست یافتند که تفاوت معنی داری را نشان نداد (P=0.11). در سایر خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی هم تفاوت معنی داری بین این دو گروه مشاهده نشد.نتایج بدست آمده نشان می دهد که علی رغم عدم تاثیر وجود این آنتی ژن بر روی سلولهای میلوبلاست در بیماران AML تعداد موارد CD7 مثبت در مقایسه با مطالعات خارجی در بیماران ما بالاتر می باشد (52.6 درصد در مقابل حداکثر 30 درصد) و همینطور با توجه به کم بودن حجم این مطالعه جهت بررسی بسیاری از خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی مطالعات تکمیل تری با حجم نمونه بزرگتر لازم می باشد.

ترکیب الکتروشوک Electro Convulsive Therapy (E.C.T) و لیتیوم همواره از نظر ایجاد دلیریوم مورد سوظن بوده، به تحوی که در غالب کتب مرجع روانپزشکی، ترکیب این دو روش درمانی توصیه نشده است. در این مطالعه برای بررسی این موضوع، میزان بروز دلیریوم در بیمارانی که همزمان E.C.T و لیتیوم می گرفتند. با بیمارانی که فقط  E.C.T. دریافت می کردند مقایسه به عمل آمده است.در این بررسی، 49 بیمار Bipolar Mood (B.D.M.1) Disorder فاز مانیا وارد مطالعه شدند. از این عده 24 نفر ترکیب  E.C.T و لیتیوم و 25 نفر فقط  E.C.T. گرفتند.تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر سن و جنس وجود نداشت. از گروه اول 3 نفر و از گروه دوم 2 نفر دچار دلیریوم شدند که بین آنها تفاوت آماری معنی دار بدست نیامد و تمامی موارد دلیریوم نیز در هر دو گروه در افراد بالای 35 سال بروز کرد.نتایج این مطالعه نشان می دهد که ترکیب E.C.T.+ لیتیوم نسبت به  E.C.T. به تنهایی دلیریوم بیشتری ایجاد نمی کند. از طرفی با توجه به بروز دلیریوم در تمامی موارد در سنین بالای 35 سال، به نظر می رسد که افزایش سن عامل موثری در بروز اختلالات شناختی بویژه دلیریوم باشد به نحوی که استفاده از این ترکیب در سنین بالای 35 سال باید با احتیاط بیشتری توام گردد.

پدیده آنژیووزنز تومور با افزایش تراکم عروق کوچک Microvessel Count) یا (Microvessel Density در تومور مشخص میگردد و در برخی مطالعات نشان داده شده است که این پدیده، عامل پیش آگهی دهنده در تعدادی از تومورها و از جمله کارسینوم کولورکتال میباشد. این مقاله به ارتباط بین فاکتورهای آسیب شناختی- بالینی و آنزیوزنز تومورهای کولورکتال پرداخته است. در این مطالعه از تکنیک های ایمونوهیستوشیمیایی برای بررسی عروق در نمونه های حاصل از 29 کارسینوم کولورکتال استفاده گردید و با استفاده از آنتی بادی بر علیه آنتی ژن مربوط به فاکتور (F8RA) VIII رنگ آمیزی شد.آنالیزهای یک و چند متغیره مشخص نمودند که MVC کل در تومور بالاتر[76.3±33(x100=2.5mm2/f),29.8±11(200=0.785mm2/f)] از بافت نرمال [(37.7±15.8(100),17.6±7.8(X200))]و)  p=0.00009 و (p=0.022 می باشد. شمارش عروق بطور مشخصی در مرحله D بالاتر بود )] p=0.04 و p=0.002 و ) (x200 6.4±26.7 و (x100) 36.6±11.5 [. در این مطالعه MVD با تهاجم عروقی ارتباط داشت )] (x200 p=0.007 و ) (x100 [(p=0.024 و متوسط شمارش عروق با یافته های آسیب شناختی- بالینی مانند سن کمتر از 60 سال، جنس مرد، درگیری کولون راست، نوع ارتشاحی، کارسینوم موسینوس، نفوذ سراسر جداری، درجه III، تهاجم لنفاتیک و دور عصبی افزایش نشان می داد ولی ارزش آماری نداشت. متاستاز به غدد لنفاوی و خونی و اندازه تومور نیز مهم نبودند. در مجموع، در این مطالعه مقدار MVD افزایش یافته بود و نشان داده شد که با متاستاز و تهاجم عروقی ارتباط دارد لذا آنژیوژنز خطر متاستاز را افزایش می دهد. 

کانسر تخمدان دومین کانسر شایع دستگاه تناسلی زنان است و اولین رتبه را از لحاظ مرگ و میر دارد. این بیماری، شایع ترین فرم تومورهای بدخیم تخمدانی از نوع اپیتلیال می باشد (95-85 درصد). به منظور تعیین عوامل خطر کانسر اپیتلیال تخمدان، مطالعه ای بصورت موردی- شاهدی در بیمارستان ولیعصر در سال 1377 انجام شد.در این مطالعه، 118 بیمار مبتلا به کانسر اپیتلیال تخمدانی (بر اساس جواب پاتولوژی) به عنوان گروه مورد و 240 خانم مراجعه کننده به درمانگاه زنان که فاقد هر گونه کانسر ژنیتال بودند، بعنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. اطلاعات از طریق مصاحبه وارد پرسشنامه شد و سپس آنالیز داده ها توسط t-test، آزمون Z و Logistic Regression  در سطح معنی داری 0.05 صورت گرفت.میانگین سن گروه مورد 13 سال و گروه شاهد 12±49.9 سال، بدون اختلاف معنی دار آماری بود. میانگین تعداد حاملگی و زایمان در گروه مورد بطور معنی دار کمتر از گروه شاهد بدست آمد (P<0.03). میانگین مدت شیردهی در گروه مورد 61.2±54.9 ماه و در گروه شاهد 62.7±82.4 ماه بود (P<0.001). گروه مورد دارای میانگین سنی منارک کمتری نسبت به گروه شاهد بود (1.6±13 در برابر 1.4±13.4) (P=0.03)، 58 درصد از گروه مورد 21.3 درصد از گروه شاهد سابقه هیچگونه جلوگیری از حاملگی نداشتند (P<0.00001). میانگین مدت زمان جلوگیری از حاملگی بطور معنی دار در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود (P<0.001). در مقایسه با افراد بدون پیشگیری از بارداری، نسبت شانس  (Odds Ratio)ابتلا به سرطان اپی تلیال تخمدان در مصرف کنندگان OCP برابر 0.24 (0.46-0.13 :CI 95 درصد(، در موارد بستن لوله ها برابر 0.47 (0.43-0.005 :CI 95 درصد( و در سایر موارد پیشگیری از بارداری برابر 0.41 (0.76-0.22 :CI 95 درصد( بود.از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که خطر کانسر اپی تلیالی تخمدان با پایین تر بودن سن منارک، کمتر بودن تعداد حاملگی، زایمان، مدت شیر دهی و نیز استفاده از روش های پیشگیری از بارداری بطور معنی داری افزایش می یابد. مصرف OCP و استفاده از روش بستن لوله ها، خطر ابتلا به این کانسر را کاهش می دهد.

پره اکلامپسی/ اکلامپسی، یکی از شایعترین بیماریهای وابسته به بارداری میباشد که با علائم افزایش فشار خون، پروتئینوری و ادم در خانمهای حامله مشخص می شود. این عارضه در اولین حاملگی هفت برابر شایع تر از حاملگیهای بعدی بوده و قبل از هفته 20 حاملگی بندرت اتفاق می افتد.در این مطالعه آینده نگر B-subunit Human Chorionic Gonadotrophin (BhCG) سرمی 260 زن حامله تک قلو در سه ماهه دوم بارداری که از آبان ماه 1378 تا شهریور ماه 1379 به درمانگاه پره ناتال بیمارستان میرزا کوچک خان مراجعه کرده بودند، اندازه گیری شد. پرونده مامائی این زنان بعد از زایمان جهت شناسائی موارد پره اکلامپسی مورد بررسی قرار گرفت.متوسط سن زنان تحت مطالعه 26 سال و متوسط سن بارداری هنگام اندازه گیری BhCG سرمی 19 هفتگی بود. از این تعداد 17 نفر از آنها (6.5 درصد) به پره اکلامپسی کلامپسی خفیف مبتلا شدند. متوسط BhCG سرمی افراد پره اکلامپتیک nlu/ml 35060.5 و در افراد غیر مبتلا mlu/ml 33755.1 بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.28).بنابراین گرچه افزایش سطح سرمی BhCG در سه ماهه دوم بارداری در زنانی که از نظر کلینیکی طبیعی بودند و بعد به پره اکلامپسی شدید مبتلا شدند گزارش شده است، این آزمون جهت شناسائی زود هنگام پره اکلامپسی اکلامپسی خفیف مناسب نمی باشد.

جهت ارزیابی کارآیی Image Guided FNA در ضایعات پستان، نتایج سیتولوژی 401 بیمار که با این روش نمونه برداری سوزنی شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. همگی بیماران ضایعاتی داشتند که یا غیر قابل لمس بوده و یا بطور واضح توسط جراح قابل ارزیابی نبودند و کلیه موارد FNA با راهنمایی سونوگرافی اتوسط رادیولوژیست ثابت انجام شد. نتیجه سیتولوژی FNA در 7.98 درصد ناکافی برای تشخیص (Inconclusive)، 67.83 درصد خوش خیم (benign)، 10.97 درصد مشکوک (suspicious) و 13.22 درصد بدخیم (malignant) گزارش شد. از این تعداد بیمار نتیجه پاتولوژی قطعی بعد از عمل در 128 مورد بدست آمد. در بررسی ارزش های آماری Image Guided FNA، در ضایعات پستان، حساسیتی برابر 94.34 درصد، ویژگی برابر82.67 درصد و دقتی برابر 87.5 درصد محاسبه گردید. آزمون همبستگی Pearson ارتباط معنی دار ارزشمندی بین نتایج Image Guided FNA با نتایج پاتولوژی بعد از عمل آشکار نمود (r=66% و (p=0.001. با توجه به اینکه نتایج سیتولوژی به چهار گروه (ناکافی، خوش خیم، مشکوک و بدخیم) و نتایج پاتولوژی به دو گروه (خوش خیم و بدخیم) تقسیم شده بود، بررسی آماری تکمیلی جهت یافتن نقطه cut off برای تعیین مرز خوش خیمی و بدخیمی در گزارشات سیتولوژی انجام گرفت.با توجه به نتایج حاصله از این تحقیق، نمونه برداری سوزنی با کمک روشهای تصویربرداری می تواند در موارد لزوم جانشین قابل اعتمادی برای excisional Biopsy و یا عمل جراحی باشد.

سندرم  Ellis-van Creveldیا  Chondroectodermal dysplasiaاز دیسپلازیهای ارثی بسیار نادر می باشد که باعث کوتاهی نامتناسب قد از نوع کوتاهی اندام می گردد و تظاهرات اسکلتی، احشائی متنوعی را به همراه دارد. در این گزارش پس از شرح مختصر بیماری، به معرفی دو برادر مبتلا که در بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی (ره) بستری بوده اند پرداخته و اقدامات بعمل آمده در مورد ایشان ذکر می گردد.

گلودرد پس از بیهوشی عمومی یکی از شایعترین عوارض و شکایات بیماران پس از عمل جراحی است که بویژه در اعمال جراحی که برای آنها لوله گذاری تراشه انجام می شود شیوع بالاتری دارد و دلایل آن عبارتند از: اندازه لوله تراشه و نوع کاف آن، فقدان رطوبت راه هوایی، ترومای حین لوله گذاری و ساکشن، میزان فلوی بالای گاز بیهوشی، دستکاری جراحی راه هوایی و بافتهای مجاور و ... استفاده از لوازم با تهاجم کمتر به دستگاه تنفسی فوقانی از قبیل ماسک صورت و (LMA) Laryngeal Mask Airway یا Cuffed Pharyngeal Tube (CPT) از جمله روشهایی است که در جهت کاستن میزان گلودرد پس از بیهوشی عمومی بکار رفته اند. این مطالعه در راستای مقایسه میزان بروز گلودرد پس از بیهوشی عمومی بین LMA، CPT صورت گرفت. تعداد 120 بیمار PS-I در طبقه بندی ASA کاندید اعمال جراحی الکتیوارتوپدی، ارولوژی، جراحی عمومی و زنان در مجتمع بیمارستانی حضرت رسول اکرم (ص) در نیمه اول سال 1379 که عمل جراحی آنها در وضعیت طاقباز (Supine) انجام گرفته و در طول عمل جراحی نیازی به شلی عضلانی نداشته و تنفس خودبخودی داشته و مدت عمل جراحی آنها کمتر از دو ساعت بود، بطور تصادفی در دو گروه قرار گرفته که برای یک گروه از LMA و برای گروه دیگر از CPT استفاده شد. پس از پایان عمل در ریکاوری، از بیمار در مورد داشتن گلودرد سوال شد و در ساعتهای 6 و 12 و 18 و 24 پس از خارج کردن لوله، مجددا سوال تکرار شد و در جدول مربوطه ثبت گردید. مشخص گردید که 31.7 درصد بیماران گروه LMA و صفر درصد بیماران در گروه CPT دچار گلو درد شدند که از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001).

بیماریهای التهابی روده یکی از علل مهم مراجعه به متخصصان گوارش می باشد و در کشور ما کولیت اولسروز نوع شایعتر این بیماریها است. در بررسی حاضر تعداد 200 مورد بیمار مبتلا به کولیت اولسروز که در طول 5 سال اخیر به بیمارستان امام خمینی تهران مراجعه کرده و تشخیص کولیت اولسروز در آنها با پاتولوژی ثابت شده است مورد بررسی قرار گرفته اند. اطلاعات مورد نظر با استخراج اطلاعات از پرونده بیماران و مصاحبه حضوری و تلفنی مورد بررسی قرار گرفت.در این بررسی اغلب بیماران مورد بررسی زن بودند (55 درصد). سابقه فامیلی مثبت در حدود 28 درصد، همراهی با بیماری اتوایمیون در 7 درصد، مصرف سیگار در 11 درصد و سابقه ترک سیگار در 13 درصد بیماران وجود داشت. شایعترین علائم بالینی بیماران به ترتیب عبارت بودند از: اسهال شبانه، Rectal bleeding و اسهال خونی (75 درصد). شایعترین محل درگیری در این بیماران رکتوسیگموئید (58 درصد) و کولون نزولی (42 درصد) بوده است. پان کولیت در 8 درصد موارد مشاهده شد. اغلب بیماران عارضه دار بوده اند که از این میان شقاق مقعد شایعترین عارضه بوده است (14 درصد). در 83.5 درصد موارد عود مکرر وجود داشته است. با انجام آزمون رگرسیون لجستیک هیچیک از عوامل مورد بررسی ارتباط مستقیم با بروز عوارض نشان نداده اند و تنها متغیری که در آزمون رگرسیون لجستیک ارتباط مستقیم با عود مکرر نشان داده است جنس مرد بوده است.با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد که بیماری کولیت اولسروز در ایران از نظر الگوی همه گیر شناختی و ویژگیهای دموگرافیک و بالینی بیماران مشابهت زیادی با سایر نقاط جهان دارد اما میزان عود مکرر مشاهده شده در بیماران و نیز میزان عوارض خارج روده ای بیشتر از سایر مطالعات انجام شده می باشد.

تداخلات دارویی می توانند مشکلات بسیار جدی برای مصرف کنندگان داروها پدید آورند. با توجه به تعداد اقلام دارویی مصرفی بیماران بستری و احتمال زیاد وقوع این تداخلات، بررسی تداخلات دارویی در بیماران بستری در بیمارستان ها می تواند اهمیت زیادی داشته باشد که موضوع این تحقیق بوده است.در این بررسی 1000 نسخه بیماران بستری در بخش های داخلی و جراحی مورد بررسی قرار گرفت و مسائلی مانند متوسط تعداد اقلام دارویی در نسخ، موارد با یک، دو، سه و یا بیشتر تداخل دارویی، شایع ترین تداخلات دارویی و ارتباط بین تعداد اقلام دارویی و میزان تداخلات دارویی مورد بررسی قرار گرفتند.میزان تداخلات دارویی در بخش جراحی 26.4 درصد، در بخش داخلی 30.7 درصد و در بخش قلب 34 درصد بود. متوسط تعداد اقلام دارویی نسخ در بخش جراحی 3.90، در بخش داخلی 3.92 و در بخش قلب 5.86 عدد بود و ارتباط مثبتی بین تعداد اقلام دارویی و میزان تداخلات دارویی نسخ نشان داده شد ((p=0.001. نتایج فوق نشان دهنده وجود میزان بالایی از تداخلات دارویی است که البته از نظر نوع محدود و فقط 6 مورد تداخل دارویی، نسبتا شایع بوده است که در صورت توجه به این 6 مورد، درصد تداخلات می تواند بسیار کاهش یابد. همچنین بررسی نسخ نشان داد که تداخل دارویی معمولا در مواردی وجود داشت که بیمار همزمان تحت درمان دو یا چند بیماری مختلف قرار گرفته بود. توجه خاص به تداخلات احتمالی در این موارد نیز باعث کاهش زیادی در میزان تداخلات دارویی خواهد شد.

تراتوما نئوپلاسمی جنینی است که حاوی حداقل 2 لایه یا هر سه لایه جرم سل اولیه (اکتودرم، آندودرم و مزودرم)، در خط میانی بدن یا در دو طرف آن از مغز تا استخوان دنبالچه می تواند پیدا شود. هدف اصلی از این پژوهش تعیین پراکندگی این تومور نسبتا شایع نوزادی و کودکی در نقاط مختلف بدن، اهداف فرعی بررسی شیوع جنسی، سنی و پاتولوژی این تومورها و مقایسه یافته ها با لیتراتور می باشد.در این مقاله 91 کودک مبتلا به تراتوما از سالهای 1361 تا 1378 در دو بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفتند.از 91 کودک مبتلا به تراتوما، 60 مورد تراتومای ساکروکوکسیژیل 14 مورد تراتومای ساکروکوکسیژیل + لگنی (جمعا 74 مورد)، 9 مورد در تخمدان، 3 مورد پشت صفاق، 2 مورد دهانی- حلقی، 2 مورد در بیضه و یک مورد در ناحیه گردن بوده است. از جمع بیماران، 71 درصد موارد نوزاد و بقیه شیرخوار یا بیشتر از 2 سال سن داشتند. از این تعداد، 88 بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته، 3 بیمار بعلت عوارض عمل فوت نمودند، 84 درصد تومورها خوش خیم و 16 درصد موارد بدخیم بوده است. این یافته ها با گزارشات لیتراتور مقایسه شد تفاوت اندکی با آنها داشت. در این مقاله ضمن مروری مختصر بر متون نگارنده انواع کم نظیر و بعضا منحصر بفرد تراتوما را ارائه خواهد داد.