مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1382 | دوره:12 | شماره:48 |تعداد مقالات:14

مقدمه: علیرغم روشهای درمانی گوناگون در درمان آلوپسی آرئاتا درمان بیماران مبتلا به آلوپسی آرئاتا منتشر از معضلات درمانی می باشدو استروئید خوراکی طولانی مدت با وجود نتایج خوب درمانی به علت عوارض زیادی توصیه نمی شود.هدف: تعیین پاسخ درمانی و عود بیماران با آلوپسی آرئاتای منتشر تحت درمان با پالس متیل پردنیزولون داخل وریدی انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای و نیمه تجربی در 26 بیمار با آلوپسی آرئاتا منتشر (اولین حمله یا عود در یکسال اخیر) انجام شد. به بیماران 500 میلی گرم متیل پردنیزولون داخل وریدی به مدت سه روز متوالی تجویز شد، و در ماههای 1، 3، 6 و 12 مورد بررسی قرار گرفتند. از بیماران قبل از درمان و در طی درمان عکس برداری، و نتایج در فرمولهای مخصوص وارد شد، در نهایت تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت (تست فیشر).نتایج: از 17 بیمار مبتلا به آلوپسی آرئاتا منتشر مالتی فوکال در ماه های 1، 3، 6 و 12 به ترتیب 53، 76.5، 76.5 و 64.7 درصد پاسخ درمانی نشان دادند. عود در این گروه در ماه های 3، 6 و 12 به ترتیب 17.5، 23.5 و 35.3 درصد بود. از 7بیمار آلوپسی آرئاتا یونیورسالیس فقط یک مورد پاسخ درمانی دیده شد. و در 2 بیمار افیازیس (1 مورد) و توتالیس (1 مورد) پاسخ درمانی دیده نشد.نتیجه گیری: پاسخ درمانی در این مطالعه تقریبا همگی در گروه بیماران آلوپسی آرئاتا منتشر مولتی فوکال بود. ارتباطی بین پاسخ درمانی و عود در بیماران با اولین حمله و بیماران با حملات تکراری مشاهده نشد.

مقدمه: با توجه به شیوع بالای واژینیت تریکومونایی و عوارض شناخته شده مترونیدازول ، گیاه درمانی جهت کاهش عوارض دارویی در دهه های اخیر مورد توجه قرار گرفته است.هدف: تعیین تاثیر گیاه مورد بر درمان عفونت تریکومونایی واژن در محیط in-vitro است.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی دوسویه ناآگاه در دو گروه آزمون و شاهد است. عصاره گیری به روش پرکولاسیون انجام و اسانس به روش تقطیر (Hydrodistilation) تهیه شد پس از نمونه گیری از ترشحات واژن و تایید انگل به روش مستقیم، انگل در لوله های پنج تایی حاوی محیط کشت در سه، مترونیدازول، دی متیل سولفوکساید(DMSO) ، عصاره های 0.1، 01.، گیاه مورد و اسانس های با غلظت 0.1، 0.01،0.001 ، 0.0004،0.0002  و 0.0001 گیاه مورد در DMSO قرار داده شد تا تاثیر آنها در زمانهای متفاوت (از بدو کشت تا 72 ساعت) بر توقف رشد و از بین رفتن انگل بررسی شود.نتایج: انگل تریکومونا تا 72 ساعت در محیط کشت درسه (تهیه شده از تخم مرغ (زنده ماند و در مجاورت داروی مترونیدازول یک ساعت بعد و در محیط DMSO بعد از 6 ساعت از بین رفت . همچنین نتایج نشان داد زمان تاثیر عصاره متانولی برگ مورد در غلظت های 0.1 و 0.01 بدو کشت و زمان تاثیر اسانس در غلظت های 0.1، 0.01 ، 0.001 ، 0.0004 نیز بدو کشت و در غلظت های 0.0002 و 0.0001 به ترتیب دو ساعت و چهار ساعت بعد می باشد.نتیجه گیری: با توجه به اثر قابل توجه اسانس و عصاره گیاه مورد برتریکومونا در محیطin-vitro ، تاثیر مواد موثر گیاه فوق به صورت in-vitro روی انگل مورد بررسی قرار گیرد تا، در صورت تاثیر، به شکل دارو از آن استفاده گردد.

مقدمه: به دلیل مزمن بودن بیماریهای تشنجی و مصرف درازمدت داروها، و نیز عوارض فراوان این داروها، استفاده از گیاهان دارویی جهت کنترل حملات تشنجی مورد توجه محققان و پژوهشگران قرار گرفته است.هدف: بررسی اثر ضد تشنجی عصاره گیاه بادرنجبویه (Melisa officinalis) در کنترل تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشاهی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه موشهای سفید آزمایشگاهی به وزن 30-25 گرم به طور تصافی در گروه های مختلف قرار گرفتند (هر گروه 20 موش (مقادیر متفاوتی از عصاره بی گیاه12 ml/kg) ، 9، 6،  (3را داخل صفاق گروه های مختلف تزریق کردیم . گروه کنترل نرمال سالین (6 ml/kg) و گروه های شاهد فنوباربیتال40 mg/kg) ، 30، 20،  (10دریافت کردند. در آزمون پنتیلن تترازول (80 mg/kg, ip) ، تغییرات رفتاری ، زمان شروع تشنج ، طول مدت تشنج و مرگ و میر 24 ساعته در تمامی گروه ها ثبت گردید.نتایج: تمامی مقادیر عصاره گیاه موجب تاخیر در زمان شروع تشنج شدند، اما موثرتریت مقدار عصاره 12 mg/kg  بود، که قابل مقایسه با مقدار 30 mg/kg فنوباریتال است. در مورد طول مدت تشنج، بجز مقدار 3 ml/kg عصاره، بقیه مقادیر نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان می دهند. در ارتباط با کاهش درصد مرگ و میر 24 ساعته، در گروه شاهد هیچ گونه مرگ و میری مشاهده نشد، در گروه کنترل 45% و در گروه های مورد آزمایش با مقادیر 12 ml/kg و 9 عصاره حدود 10% مرگ میر مشاهده شد که بیانگر تاثیر گیاه مذکور در کاهش میزان مرگ و میر است.نتیجه گیری: یافته های فوق نشان میدهند که مقدار 12 ml/kg عصاره آبی گیاه بادرنجبویه در کاهش زمان تشنج، طول مدت تشنج و درصد مرگ و میر 24 ساعته اثر زیاد دارند.

مقدمه: فلج بل شایع ترین بیماری عصب زوج هفتم است. با توجه به یافته های اخیر مبنی بر وجود ژنوم ویروس هرپس در اطراف این عصب، ممکن است درمان ضدویروسی در آن موثر باشد. استفاده از آسیکلوویر و کورتیکواستروئید با هم در درمان تحت مطالعه است.هدف: مقایسه اثر درمانی آسیکلوویر و پردنیزولون در درمان فلج بل.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی دو کوسوره تعداد 65 بیمار مبتلا به فلج بل انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 32 بیمار تحت درمان پردنیزولون قرار گرفتند. دوز آن هفته اول 60 میلی گرم و از هفته دوم هر روز 5 میلی گرم از دارو کم، و سپس قطع می شد. 33 بیمار تحت درمان آسیکلوویر با دوز روزانه 2000 میلی گرم (400 میلی گرم 5 بار در روز) به مدت 5 روز همراه با پردنیزولون با دوز ذکر شده در بالا قرار گرفتند و زمان بهبود کامل در تمام بیماران یادداشت می شدند.با استفاده از آزمون t-test و تست فیشر و مجذور کای نتایج به دست آمده در دو گروه تجزیه و تحلیل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS.9 آنالیز شد.نتایج: بهبود نهایی به صورت کامل در دو گروه مورد مطالعه ما تفاوت معنی داری نداشت. ولی زمان طول کشیده برای بهبود در گروهی که آسیکلوویر و پردنیزولون دریافت کرده بودند (9.8±23.7) به طور قابل ملاحظه ای کمتر از گروهی بود که فقط پردنیزولون دریافت کرده بودند (15.8±36.9) .(P=0.0001) نتیجه گیری: اضافه کردن آسیکلوویر به کورتیکواسترویید در درمان فلج بل در سرعت بهبود موثر است ولی بر روی بهبود نهایی اثر قابل ملاحظه ای ندارد.

مقدمه: واژینیت باکتریایی از شایعترین عفونت های زنان می باشد. آنتی بیوتیکهای مختلفی برای درمان این عفونتها مورد استفاده قرار گرفته اند. هر چند مترونیدازول به عنوان موثرترین دارو پیشنهاد شده اما هیچکدام از آنتی بیوتیکها به طور کامل در درمان بیماری موثر نبوده اند.هدف: مقایسه کلیندامایسین و مترونیدازول خوراکی در درمان واژینیت باکتریایی زنان است.مواد و روش ها: تعداد 60 زن 16 سال و بالاتر که واژینیت باکتریایی آنها توسط ویژگی های استانداردAmsel  و رنگ آمیزی گرم تشخیص داده شده بود با روش کار آزمایی بالینی دو سو کور به صورت راندوم تحت درمان با یکی از داروهای کلیندامایسین خوراکی mg 300 دوبار در روز برای 7 روز یا مترونیدازول خوراکی 500 mg دوبار در روز برای 7 روز قرار گرفتند. بیمارانی که همزمان عفونت قارچی یا تریکومونایی داشتند از مطالعه خارج شدند. جهت بررسی میزان بهبودی، کلیه معاینه ها و آزمایش ها 7 الی 14 روز بعد از درمان تکرار شدند. همچنین علایم واژینال، شکایات و عوارض جانبی داروها در بیماران مورد توجه قرار گرفتند.نتایج: اختلاف معنی دار آماری ما بین میزان بهبودی در مصرف کنندگان کلیندامایسین خوراکی (93.3%) و مترونیدازول خوراکی (86.6%) مشاهده نشد. واکنشهای نامطلوب در هر دو گروه به صورت خفیف بود. چهار بیمار که کلیندامایسین خوراکی دریافت کرده بودند دچار اسهال غیرخونی شدند و در چهار بیمار که مترونیدازول خوراکی دریافت کرده بودند واژینیت کاندیدیایی علامت دار پیشرفت کرد.نتیجه گیری: کلیندامایسین را می توان برای درمان واژینیت باکتریایی در زنان مصرف کرد.

مقدمه: امروزه سرطان پستان مهمترین مشکل بهداشتی و مسوول تقریبا 30 درصد موارد جدید سرطانها می باشد. در 20 سال گذشته میزان تشخیص آن به خاطر استفاده فزاینده از روشهای غربالگری پستان در حال افزایش است. خودآزمایی پستان فرصتی را برای کشف زودرس، درمان بهتر و کنترل سلامتی در اختیار زنان قرار می دهد. تحقیقات و مطالعات مختلف نشان می دهد که برنامه های آموزشی در مورد خودآزمایی پستان و ارتفای آن سبب افزایش آگاهی، دفعات انجام خود آزمایی و شایستگی می گردد. دانشجویان معمولا آموزش استفاده از کامپیوتر را بر سایر شیوه های سنتی ترجیح می دهند و وسیله ای مهم در آموزش رفتارهای بهداشتی می باشد.هدف: در این تحقیق، با هدف مقایسه تاثیر آموزش با استفاده از بوکلت و لوح فشرده بر برآیندهای یادگیری (آگاهی، باور بهداشتی و انجام خودآزمایی پستان) اقدام به جمع آوری اطلاعات نمود تا شاید یافته های بدست آمده از تکنولوژی و فن آوری جدید آموزش سبب ارتقای سریع تر یادگیری، تقویت و اصلاح رفتارهای بهداشتی در دانشجویان گردد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با طراحی آزمون قبل و بعد است که در دانشجویان مامایی (20 نفر) و پرستاری (30 نفر) ترم اول در دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی رشت اجرا گردید. در ابتدا مشخصات دموگرافیک، میزان آگاهی، باور بهداشتی و دفعات انجام خودآزمایی پستان در هر دو گروه با استفاده از آزمون های آماری مقایسه شد و هیچگونه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. سپس مداخله مورد نظر (که با قرعه کشی تعیین گردید) برای دانشجویان مامایی بوکلت و برای دانشجویان پرستاری لوح فشرده ارایه شد. مجددا یک هفته بعد هر سه متغیر کنترل گردید. در این تحقیق پرسشنامه شامل بخش اول مشخصات دموگرافیک، بخش دوم آگاهی سنجی (10 عبارت) و بخش سوم سنجش باور بهداشتی برگرفته شده از پرسشنامه استاندارد مدل باور بهداشتی چمپیون پس از سنجش روایی و پایانی ابزار جهت جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. لوح فشرده نیز با همکاری پژوهشگران متخصصین کامپیوتر بر اساس محتوی آموزشی خاص در محیط ویندوز و نرم افزار MACROMEDIA FLASH (VERSION 5) طراحی گردید.نتایج: یافته ها نشان داد که اکثریت دانشجویان پرستاری (73.9 درصد) و مامایی (80 درصد) در دامنه سنی 19-18 سالگی با میانگین سنی به ترتیب (1.8±19.4، (18.9±0.7 بودند. اکثریت دانشجویان مجرد، بدون سابقه ابتلا به بیماری و مواجه با بیمار سرطانی، بدون انجام خودآزمایی پستان بوده و قبل تحقیق هیچگونه اطلاعاتی را در مورد خودآزمایی پستان کسب نکرده بودند. دو گروه از نظر متغیرهای فوق الذکر و همچنین سه متغیر اصلی تحقیق با استفاده از آزمون تی مستقل مقایسه شدند که هیچگونه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. در هر دو گروه با استفاده از لوح فشرده و بوکلت میانگین و انحراف معیار نمرات کسب شده از آگاهی قبل و بعد از آموزش با استفاده از تی مزدوج تفاوت معنی دار را نشان داد .(P<0.000) آگاهی در مورد خودآزمایی پستان در دو گروه مامایی و پرستاری پس از آموزش نیز تفاوت معنی داری را نشان داد .(P<0.01) ولی باور بهداشتی و دفعات انجام خودآزمایی با استفاده از تی مستقل و کروسکال والیس تفاوت معنی داری را نشان نداد. هیچ کدام از متغیرهای فردی-زمینه ای با نمرات کسب شده از آگاهی و باور بهداشتی با استفاده از آزمون کای دو و تست دقیق تفاوت معنی داری را نشان نداده است. نتیجه گیری: در این تحقیق یافته های پژوهش نشان داد که آموزش با هر دو شیوه میزان آگاهی را افزایش می دهد ولی تاثیری بر باور بهداشتی و دفعات انجام خودآزمایی پستان ندارد. شاید دلیل این تفاوت مدت زمان کوتاه بررسی تاثیر مداخله مورد نظر یعنی یک هفته بعد از اجرای آموزش است، از طرف دیگر باور و دفعات انجام خودآزمایی پستان به عنوان یک رفتار بهداشتی معمولا از حساسات افراد نشات می گیرد و شاید تداوم آموزش یعنی تکرار آموزش در فواصل زمانی مختلف قادر به تغییر در باور عملکرد واحدهای مورد پژوهش باشد.

مقدمه: بروز سردرد پس از بی حسی نخاعی یکی از عوار این نوع بی حسی به شمار می آید و تفاوت هایی در میزان بروز سردرد در شرایط عملکردی مختلف وجود دارد.هدف: تعیین میزان بروز سردرد پس از بی حسی نخاعی در سزارینهای بیمارستان الزهرا انجام گرفت.مواد و روش ها: در 331 بیمار زن که تحت بی حسی نخاعی قرار گرفته بودند، بعد از عمل سزارین، از نظر وجود سردرد پس از سوراخ شدن کمری مورد پرسش قرار گرفتند. در صورت داشتن سردرد در ناحیه فرونتال یا اکسی پیتال که با حرکت و یا نشستن افزایش می یابد، به عنوان سردرد پس از بی حسی نخاعی محسوب گردید. سن، پاریتی، درجه سوزن و سطح علمی فرد تزریق کننده با توجه به محتویات پرونده استخراج می شد.نتایج: سردرد پس از بی حسی نخاعی در 51 مورد (15.4%) مشاهده شد. میزان بروز سردرد در موارد سوزنهای استفاده شده درجه 22، 23، 24 و 25 به ترتیب عبارت بودند از 63.8%، 11.2%، 4.5% و 0%،  (P=0.01)میزان بروز در عملکرد دستیاران سال اول، دوم و متخصصین عبارت بودند از: 23.2%، 14.9% و  .(P=0.04) %8.1نتیجه گیری: سردرد پس از بی حسی نخاعی در این بیمارستان دارای بروز بالایی است و از طرفی با کوچکتر شدن قطر سوزن و بالا رفتن تجربه افراد تزریق کننده، میزان بروز کاهش می یابد.

مقدمه: ادم ریوی متعاقب مجدد ریه (Reexpansion Pulmonary Edema) RPE عارضه ای ست که طی درمان کلاپس ریه ثانوی به پنوموتوراکس، پلورال افیوژن، شیلوتوراکس و یا آتلکتازی رخ می دهد و بالقوه می تواند مرگ آور باشد. آخرین نظریه ها در مورد پاتوژنزه آن بر مبنای تغییر در نفوذپذیری عروق ریوی به دنبال آسیب هپیوکسیک ریه در جریان کلاپس است. تغییر متابولیسم سلولی به متابولیسم بی هوازی موجب آزادسازی مدیاتورهایی می شود که در نهایت باعث آسیب اپی اتلیال آلوئولها و سلولهای اندوتلیال ریه خواهد شد.هدف: تعیین میزان وقوع ادم ریوی ناشی از اتساع مجدد ریه و نحوه با آن .مواد و روش ها: کل بیمارانی که با مشکل زمینه ای پنوموتوراکس (200 بیمار)، پلورال افیوژن (100 بیمار) شیلوتوراکس (9 بیمار) و آتلکتازی (80 بیمار) از تاریخ دی ماه سال 1372 لغایت اسفند ماه سال 1379 در بخش جراحی بیمارستان رازی شهرستان رشت بستری و تحت درمان بودند بررسی شدند. در سه گروه اول Chest tube تعبیه شده و در بیماران مبتلا به آتلکتازی اقدام به رفع انسداد داخل برونشی شده بود.نتایج: از مجموع 389 بیمار، 20 بیمار (5.1%) دچار عارضه RPE شدند 16 بیمار (80%) در یک ساعت اول و 4 بیمار (20%) طی 24 ساعت اول علامتدار شدند.15 بیمار (75%) دچار تاکی پنه شدید و 5 بیمار (25%) دچار تاکی پنه خفیف شدند و 15 بیمار (75%) دچار خلط کف آلوده شدند. رالهای مرطوب و اضطراب در 100% بیماران وجود داشت. 14 بیمار (70%) دچار تعریق فراوان شدند. 1 بیمار (5%) مبتلا به پنوموتوراکس فوت کرد.همه بیماران اکسیژن دریافت نمودند. در 14 بیمار (70%) استرویید تجویز شد. سایر اقدامات عبارت بودند از شیاف ایندومتاسین در 11 بیمار (55%)، باز کردن "Disconnection" Chest tube در 9 بیمار (45%)، تجویز دیگوکسین در 7 بیمار (35%)، تزریق لازیکس در 6 بیمار (30%)، تجویز برونکودیلاتور در 1 بیمار (5%) و اتصال به ونتیلاتور در 5 بیمار (25%). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، بروز عارضه RPE قابل توجه بوده و لذا شناخت آن از اهمیت بالایی برخوردار است. علایم بالینی آن عموما علایمی هستند که از یک ادم ریوی انتظار داریم. مرگ و میر در بررسی ما 5% به دست آمد ولی در آمارهای قبلی تا 20% هم گزارش شده که درصد قابل توجهی است.

مقدمه: جلوگیری از بارداری یکی از موارد مهم پیشگیری در برنامه مراقبت بهداشتی زنان می باشد. روشهای مختلفی برای جلوگیری از بارداری وجود دارد، ولی عقیم سازی لوله ای به دلیل عدم برگشت تفاوت عمده با سایر روشهای موجود دارد و همچنین ابهاماتی در مورد بی خطر بودن آن ذکر می شود.هدف: تعیین سطح آگاهی و نحوه نگرش زنان سنین باروری شهر رشت در مورد عمل لوله بستن و عوارض آن.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی در 403 نفر از زنان که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بوده است که در سه بخش: بخش اول شامل سئوالاتی در مورد مشخصات فردی، بخش دوم شامل سوالاتی جهت سنجش میزان آگاهی و بخش سوم شامل عباراتی جهت سنجش نگرش زنان تهیه و تنظیم شده و اعتبار و پایایی آن تایید شد. به منظور دستیابی به نتایج از آمار توصیفی و استنباطی، آزمونهای آماری کای اسکوئر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است.نتایج: 45.9% در مورد لوله بستن آگاهی کمی داشتند و فقط 12.7% از آگاهی کافی برخوردار بودند. وتنها 5.5% افراد نسبت به عمل لوله بستن نگرش مثبت و 72% آنها نگرش متوسط، 12.1% نگرش منفی داشتند. همچنین بین آگاهی و نگرش زنان ارتباط مثبت وجود دارد .(P<0.05) به علاوه   82.1%افراد معتقد بودند که لوله بستن باعث کمردرد و درد لگن شده، 4105% آن را باعث ایجاد اختلالات قاعدگی، و 21.8% کیست تخمدان را از عوارض این روش می دانسته اند. در زمینه ارتباط مشخصات دمو گرافیک با میزان آگاهی ارتباط معنی داری بین سطح تحصیلات، تعداد فرزندان و منبع کسب اطلاعات وجود داشت .(P<0.05) همچنین متغیرهای تحصیلات، روش جلوگیری از بارداری و منبع کسب اطلاعات ارتباط معنی داری با نحوه نگرش داشتند.(P<0.05) نتیجه گیری: درصد زیادی از زنان به خاطر ترس از عوارض لوله بستن (سندرم بعد از لوله بستن )، نگرش منفی نسبت به این روش دارند، به نظر می رسد دادن آگاهی به زنان و انجام مطالعات کامل تری در مورد ایجاد سندرم بعد از لوله بستن که هنوز توافق کلی در مورد آن وجود ندارد، لازم است.

مقدمه: باروری ناخواسته مشکلی جهانی است که پیامدهای منفی آن بر زنان، خانواده ها اجتماع اثرگذار است و پیشگیری از آن هدف اساسی تنظیم خانواده است.هدف: بررسی میزان شیوع و برخی عوامل همبسته با بارداری ناخواسته در مناطق استان گیلان.مواد و روش ها: بااستفاده از نمونه گیری خوشه ای 500 زن باردار مراجعه نموده به مراکز بهداشتی درمانی شهری جهت انجام مراقبتهای دوران بارداری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ای حاوی 29 سوال بسته بود که از طریق مصاحبه تکمیل گردید.نتایج: باروری فعلی در 27.4% مادران ناخواسته بوده است. بین باروری ناخواسته با متغیرهای سن مادر(p<0.002) ، تعداد فرزندان (p<0.0001) و میزان تحصیلات مادر (p<0.014) ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. از بین مادران با باروری ناخواسته 58.8% تمایل خود به سقط را تایید کردند. 17% از مادران با سابقه بارداری، تجربه بارداری ناخواسته قبلی داشتند و بارداری ناخواسته قبلی در 41% این مادران منجر به سقط شده است. بین وضعیت مراجعه به مرکز بهداشتی درمانی در دوران بارداری (مرتب، نامرتب) و حاملگی ناخواسته ارتباط معنی داری وجود داشت .(p<0.015) در بررسی فوق 70.8% مادران دارای باروری ناخواسته ضمن استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری و 29.2% آنان بدون استفاده از روش استفاده از بارداری باردار شدند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از بررسی فوق لزوم نظارت بیشتر بر جنبه های کیفی در ارایه خدمات تنظیم خانواده و توجه به ویژه بر امر مشاوره را مورد تاکید قرار می دهد.

مقدمه: خونریزی شدید پس از زایمان یکی از مهمترین علل مرگ و میر مادران می باشد که حدود 28 درصد علل مرگ و میر مادران را تشکیل می دهد.هدف: هدف این مطالعه ، تعیین شیوع خونریزی شدید زودرس پس از سزارین وبررسی عوامل همراه بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه بصورت مقطعی و با مراجعه به پرونده بیماران سزارین شده در سال 1379 در زایشگاه الزهرا (س) رشت انجام شد. تعداد 1600 پرونده از بین 320 مورد به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شد. 100 پرونده به دلیل اینکه اطلاعات کافی نداشتند، حذف شدند. در 1500 پرونده متغیرهایی شامل نیاز به تزریق خون، نوع بیهوشی، آمنیونیت، پره اکلامپسی، نوع برش رحمی و اختلال زایمانی بر اساس تعاریف عملی مورد بررسی قرار گرفتند. از آزمون کای دو جهت مقایسه متغیرها در دو گروه یعنی افرادی که نیاز به تزریق خون داشتند و آنهایی که نداشتند، استفاده کردیم.نتایج: شیوع خونریزی شدید زودرس پس از زایمان حدودا 2.26% بود. بین خونریزی شدید و زودرس پس سزارین با پره اکلامپسی، اختلال زایمان، بیهوشی عمومی ارتباط معنی داری وجود داشت. این یافته با مطالعه ای که توسط combs و همکارانش در سال 1991 با بررسی پرونده های بیمارستان Moffitt در امریکا صورت گرفته بود، مشابه بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، زنان دچار پره اکلامپسی یا اختلال زایمان یا دریافت کننده بیهوشی عمومی در معرض خطر بیشتری از نظر خونریزی شدید زودرس پس از سزارین قرار دارند. بنابراین، بیمارستان بایستی در برخورد با این گونه بیماران پرخطر کاملا مجهز باشد.

در جراحی پلاستیک برای زیاد کردن فاصله ی بین دو نقطه از پوست از روش های متفاوتی استفاده می شود. هر یک از این روش ها مزایا و معایب ویژه ی خود را دارند. یکی از روش های افزایش فاصله ی بین دو نقطه از پوست استفاده از فلاپ چهارگوشه است . در این روش یک فلاپ چهارگوشه و دو فلاپ مثلثی به کار گرفته می شوند. در صورتی که یکی از فلاپ های مثلثی زاویه 90 درجه داشته باشد بیشترین فاصله بین دو نقطه از پوست به دست می آید.در یک دوره 10 ساله 31 نفر بیمار مبتلا به اسکارهای بعد از سوختگی همراه با باند کششی روی پوست یا دارای شکافهایی در لوبول گوش خارجی یا پره بینی با این روش جراحی درمان شدند.