مجله علوم پزشکی فیض
سال:1393 | دوره:18 | شماره:5 |تعداد مقالات:19

سابقه و هدف: گزارشاتی مبنی بر تاثیر منفی انجماد شیشه ای بر بقا و کلیواژ جنین ها وجود دارد. هدف از این مطالعه، تاثیر مدت زمان انجماد جنین های دو سلولی موش بر زنده ماندن و کلیواژ آن ها بعد از ذوب می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، بعد از تحریک تخمک گذاری موش های ماده NMRI، جفت شدن با موش های نر و تایید وجود پلاک واژنی، موش های ماده 48-44 ساعت بعد از تزریق HCG، قطع نخاع شدند. جنین های دو سلولی حاصله به روش فلاشینگ جمع آوری شده و به مدت 24 ساعت در انکوباتور 37oC با جریان CO2 نگهداری شدند. جنین ها در 6 گروه شامل گروه شاهد، انجماد به مدت 24 ساعت، 72 ساعت، یک هفته، دو هفته و یک ماه تقسیم شدند. بعد از اتمام زمان انجماد، جنین ها به روش استاندارد ذوب شده و زنده ماندن و تقسیم سلولی آن ها مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: درصد جنین های زنده بعد از مدت زمان انجماد نه تنها نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد، بلکه اختلاف بین گروه ها هم مشهود بود (p<0.05). تکامل جنین ها بعد از انجماد در مدت زمان های مختلف نسبت به گروه شاهد (p<0.0001) و در مقایسه های بین گروهی (p<0.05) افت چشم گیری را نشان دادند.نتیجه گیری: طول مدت نگهداری جنین های دو سلولی منجمد شده موش، تاثیر منفی بر بقاء و تقسیم سلولی آن ها دارد. به نظر می رسد که انجام انجماد جنین های موش در مرحله دو سلولی قابلیت تکامل به مراحل بالاتر را کاهش می دهد. بهترین زمان جهت انتقال به رحم موش ماده، 8 سلولی می باشد تا فرصت ادامه تکامل در سیستم تولید مثل انجام پذیرد.

سابقه و هدف: زعفران دارای اثرات فارماکولوژیک متعددی بوده و ویتامین D3 نیز در تمایز و عملکرد بسیاری از سلول ها دخالت دارد. در مطالعه حاضر اثر هم افزایی عصاره آبی زعفران و ویتامین D3 بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست بررسی شده است.مواد و روش ها: سلول های بنیادی مغز استخوان موش صحرایی نژاد ویستار استخراج شده و شناسایی به کمک روش ایمونوسیتوشیمی انجام شد. در گروه های تجربی، سلول های بنیادی با غلظت های 600، 700 و 800 میلی گرم در لیتر زعفران و نیز غلظت های فوق الذکر زعفران همراه با غلظت 5´10-7 مولار ویتامین D3 جهت القا تمایز استفاده شد. گروه کنترل هیچ گونه تیماری دریافت نکرد. تمایز سلول ها با سنجش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز پس از 10 روز و رنگ آمیزی آلیزارین رد در روز 21 پس از تیمار بررسی گردید.نتایج: فعالیت آلکالین فسفاتاز گروه های دریافت کننده ویتامین D3 و زعفران در مقایسه با شاهد افزایش معنی داری داشت. هم چنین، میزان فعالیت این آنزیم در گروه های تیمار توام زعفران و ویتامین D3 نسبت به کاربرد هر یک به تنهایی افزایش داشت. رنگ آمیزی آلیزارین رد، اثرات تمایزی ویتامین D3، زعفران و تیمارهای توام آنها بر سلول های بنیادی به سمت به استئوبلاست را نشان داد و بیشترین اثر تمایزی در گروه تجربی زعفران همراه با ویتامین D3 مشاهده شد.نتیجه گیری: کاربرد توام زعفران و ویتامین D3 دارای اثرات معنی دار در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به استئوبلاست ها می باشد.

سابقه و هدف: لپتین آدیپوکاینی است که از طریق اثرات مستقیم متابولیکی اش بر بافت های محیطی، به مسیرهای اندوکرین مختلف پاسخ گفته و یا آن ها را تنظیم می نماید. کمرین نیز یک آدیپوکاین جدید است که آدیپوژنز و متابولیسم سلول های چربی را تنظیم می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر سطوح سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین در مردان لاغر غیرفعال بود.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 20 مرد لاغر غیرفعال به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ویژگی های عمومی آزمودنی ها و سطوح سرمی لپتین و کمرین (با روش الایزا)، قبل و پس از تمرین اندازه گیری شد. اندازه گیری ها (شامل نمونه گیری خون) پس از دوازده ساعت ناشتا (در ساعت 8 صبح) صورت گرفت. پروتکل تمرین استقامتی شامل دوازده هفته تمرین رکاب زدن روی چرخ کارسنج (3 جلسه تمرین در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) بود.نتایج: پس از تمرین استقامتی، وزن، درصد چربی و نمایه توده بدن تغییر معنی داری نکرد (p>0.05)، اما حداکثر اکسیژن مصرفی بهبود یافت (p=0.004). هم چنین، تمرین استقامتی تاثیر معنی داری بر غلظت های سرمی کمرین و لپتین نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: دوازده هفته تمرین استقامتی تاثیری بر غلظت های سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین مردان لاغر غیرفعال ندارد. به نظر می رسد این عدم تغییر احتمالا به دلیل ثابت ماندن وزن و توده چربی به دنبال این دوره تمرینی باشد. البته، عملکرد قلبی-تنفسی آزمودنی ها متعاقب دوازده هفته تمرین استقامتی بهبود می یابد.

سابقه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثربخشی درمان فراشناختی در باورهای فراشناختی، فرانگرانی، علایم و نشانه های بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) بود.مواد و روش ها: کلیه بیماران مبتلا به GAD مراجعه کننده به درمان گاه روان پزشکی بیمارستان بقیه الله در فاصله زمانی 15 شهریور تا 15 آذر 1391 انتخاب شده و در چهار گروه (درمان فراشناختی؛ درمان فراشناختی ترکیب با دارو؛ درمان دارویی و گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران دریافت کننده درمان فراشناختی و بقیه بیماران به ترتیب 6 و 4 بار توسط پرسش نامه های فراشناخت ها (MCQ-30)، فرانگرانی (MWQ)، اضطراب بک (BAI)، افسردگی بک (BDI-II) و مقیاس درجه بندی اضطراب همیلتون (HARS) ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های تغییرات روند، شیب، میزان تغییرپذیری کوهن و تفسیر فراز و فرود متغیرها در نمودارها و برای تعیین معنی داری بالینی از درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد.نتایج: درمان های فراشناختی و ترکیبی توانستند طی مراحل پس از درمان و پیگیری (45 روزه) اعتقاد بیماران به باورهای فراشناختی و فرانگرانی را به طور معنی داری کاهش داده و علایم و نشانه های اضطرابی و افسردگی آن ها را به خوبی کنترل کنند. درمان دارویی تنها در کنترل علایم و نشانه های اضطرابی و افسردگی و آن هم در مرحله پس از درمان موفق بود، ولی پس از قطع دارو بیماران اندکی دچار عود علایم و نشانه های شدند. گروه کنترل نیز در هیچ یک از متغیرها موفقیت چندانی نداشت.نتیجه گیری: درمان فراشناختی (با یا بدون دارو) توانست در مدت زمان کم تر از نیمی از جلسات درمان های مرسومی مثل شناختی/ رفتاری اثربخشی بالایی برحسب کنترل مکانیسم های زیربنایی اضطراب آسیب شناختی داشته باشد.

سابقه و هدف: بهبود کیفیت زندگی مهمترین هدف مداخلات درمانی در بیماری های مزمن قلمداد می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین نتایج استفاده از روش های درمانی مختلف بر کیفیت زندگی مبتلایان به سندروم حاد کرونری انجام شده است.مواد و روش ها: مطالعه گروهی حاضر بر روی مبتلایان به سندروم کرونری حاد بستری شده در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال 1392 با نمونه های در دسترس انجام شد. کیفیت زندگی بیمارانی که طبق معیارهای درمانی با نظر متخصص قلب، تحت یکی از روش های درمانی دارویی، آنژیوپلاستی یا پیوند عروق قرار گرفتند، با استفاده از پرسشنامه SF36 (Short-form) قبل و دو ماه بعد از دریافت درمان های فوق ارزیابی شد.نتایج: تعداد 167 بیمار با میانگین سنی 56.5±10.22 سال مورد مطالعه قرار گرفتند و 50.3 درصد آنها زن بودند. آنژیوپلاستی و درمان دارویی، نمره ابعاد سلامت عمومی، درد بدنی و نمره کل کیفیت زندگی بیماران را افزایش داد. درمان دارویی نیز بر بعد فعالیت اجتماعی تاثیر مثبت داشت (p=0.01). پیوند عروق کرونر بعد ایفای نقش را بهبود بخشید (p=0.005) ولی موجب بهبود کیفیت کلی زندگی دو ماه پس از درمان نشد. در مقایسه کیفیت کلی زندگی سه گروه درمانی دارویی، آنژیوپلاستی و پیوند عروق کرونر اختلاف معنی دار مشاهده نشد (p=0.67)نتیجه گیری: درمان های مختلف سندروم حاد کرونری در کیفیت زندگی این بیماران موثر بوده و می توانند در بهبود بعضی از ابعاد آن نقش مثبت داشته باشد.

سابقه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین نتایج درمان ترکیبی کرومولین موضعی و دگزامتازون تزریقی سوپراتارسال و کرومولین موضعی به تنهایی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان متینی کاشان طی سال 1391 صورت گرفت.مواد و روش ها: مطالعه تحلیلی حاضر بر روی هر دو چشم 84 بیمار مبتلا به کراتوکونژنکتیویت متوسط تا شدید انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بیماران گروه اول تحت درمان با قطره کرومولین (هر 6 ساعت به مدت 3 هفته) و بیماران گروه دوم علاوه بر دریافت کرومولین به شکل مذکور، تحت تزریق دگزامتازون سوپراتارسال (0.5 میلی لیتر در هر چشم) قرار گرفتند. سه هفته بعد، هر دو گروه از نظر تاثیر درمان و بهبودی خارش، اشک ریزش و قرمزی مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: گروه ها در وضعیت خارش تفاوت معنی دار با هم نداشتند، اما در بهبود التهاب، قرمزی و اشک ریزش، تاثیر درمان ترکیبی کرومولین و دگزامتازون به طور معنی داری بهتر از گروه دیگر بود (p<0.05). خارش و اشک ریزش در 68.3 درصد و التهاب و قرمزی در 88.1 درصد بیماران تحت درمان ترکیبی کرومولین و دگزامتازون بهبود یافت، در حالی که در گروه تحت درمان با کرومولین در نیمی از بیماران خارش، قرمزی و التهاب ثابت ماند یا بدتر شد.نتیجه گیری: تزریق سوپراتارسال دگزامتازون و مصرف کرومولین موضعی به طور هم زمان، درمان مناسبی در مبتلایان به کراتوکونژنکتیویت بهاره متوسط و شدید می باشد.

سابقه و هدف: استفاده گسترده از واکسن های فلج اطفال سبب حذف ویروس وحشی فلج اطفال از بیشتر مناطق جهان گردیده است. این امر متعاقب استفاده از دو نوع واکسن خوراکی تخفیف حدت یافته و تزریقی غیر فعال شده می باشد. از آنجایی که بیشتر تست های کنترلی این واکسن ها بر روی بسترهای سلولی حساس به ویروس فلج اطفال صورت می پذیرد، یافتن حساس ترین رده سلولی نسبت به ویروس فلج اطفال ضروری به نظر می رسد.مواد و روش ها: پنج رده سلولی L20B، HEp-2C، MRC-5، HeLa و Vero به صورت تک لایه در فلاسک های 25 سانتی متر مربعی تهیه گردید. سپس رقت های متوالی از ویروس با تیتر مشخص به هر یک از بسترهای سلولی تلقیح شد. سلول های تلقیح شده در 33 درجه سانتی گراد به مدت 14 روز انکوبه شده و از لحاظ ظهور اثرات سایتوپاتیک فلج اطفال بررسی شدند.نتایج: نتایج نشان دهنده حساسیت بالاتر رده سلولی L20B نسبت به سایر رده های سلولی مورد مطالعه می باشد. هم چنین، مقایسه نتایج نشان می دهد که پس از رده سلولی L20B حساسیت سلول ها نسبت به ویروس فلج اطفال به ترتیب در رده های سلولی HEp-2C، HeLa، MRC-5، و Vero کاهش می یابد.نتیجه گیری: رده های سلولی L20B، HEp-2C و HeLa به دلیل حساسیت بالا به سه سروتیپ ویروس فلج اطفال می توانند به عنوان بستر سلولی مناسب در تست های کنترلی واکسن مورد استفاده قرار گیرند.

سابقه و هدف: آسم شایع ترین بیماری مزمن دوران کودکی است. افزایش شیوع بیماری آسم سبب شده است تا تحقیقات گسترده ای در مورد مکانیسم آن صورت گیرد. یکی از عواملی که گمان می رود در این بیماری تاثیر گذار باشد ویتامین D است. این مطالعه با هدف بررسی سطح سرمی ویتامین D در کودکان مبتلا به آسم انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی در سال 1391 بر روی کودکان 15-5 سال مراجعه کننده به کلینیک های اطفال استان اصفهان انجام شد. کودکانی که دارای آسم بودند در گروه مورد و کودکانی که به دلایلی به غیر از مشکلات تنفسی و آسم مراجعه کرده بودند، در گروه کنترل قرار گرفتند. سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D اندازه گیری شد.نتایج: در این مطالعه 196 کودک در گروه آسم و 200 کودک در گروه کنترل قرار داشتند. میانگین غلظت ویتامین D در گروه مورد برابر 25.79±17.42 و در گروه کنترل 30.33±16.37 نانوگرم در میلی لیتر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.008). هم چنین، 59.7 درصد از مبتلایان به آسم و 46 درصد از گروه کنترل دچار کمبود ویتامین D بودند. سطح ویتامین D در آسم غیر شدید (خفیف و متوسط)، و در آسم شدید به ترتیب 26.26±18.10 و 24.75±15.90 نانوگرم در میلی لیتر بود. سطح ویتامین D با شدت آسم رابطه نداشت (p=0.3).نتیجه گیری: با توجه به سطوح پایین ویتامین D در بیماران مبتلا به آسم توصیه می شود سطح ویتامین D در این بیماران چک شده و در صورت کمبود آن درمان لازم صورت گیرد. هم چنین، باید سبک زندگی و عادات غذایی به گونه ای اصلاح گردد تا شاهد کمبود این ویتامین در جامعه نباشیم.

سابقه و هدف: اوتیت مدیای افیوژنال (OME) یک بیماری شایع دوران کودکی است که می تواند تکامل شنوایی را تحت تاثیر قراردهد. با توجه به نظریات متعدد مبنی بر دخالت عوامل باکتریال و تناقضات موجود در مورد میزان مثبت شدن کشت های مایع اوتیت افیوژنال، هدف از انجام این مطالعه بررسی باکتریولوژیک مایع اوتیت مدیای افیوژنال مقاوم به درمان در بیماران 2 تا 16 سال و بررسی از نظر نوع پاتوژن های احتمالی و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آنها می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 90 بیماری که با تشخیص اوتیت مدیای افیوژنال در بیمارستان متینی کاشان جهت گذاشتن Ventilation tube پذیرش می شدند، انجام پذیرفت. پس از تعیین هویت نمونه ها، تست حساسیت آنتی بیوتیک بر طبق استانداردهای CLSI انجام شد.نتایج: در بررسی باکتریولوژیک 90 نمونه (با استفاده از محیط کشت و روش دیسک دیفیوژن)، 52.2 درصد از کشت ها مثبت و 47.8 درصد منفی بودند. بیشترین حساسیت استرپتوکوک پنومونیه به سیپروفلوکساسین (100 درصد) و اریترومایسین (66.7 درصد) به دست آمد. همه موارد به کوتریموکسازول مقاوم بودند و در تست حساسیت آنتی بیوتیکی نمونه های فوق بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به آمپی سیلین (82.98 درصد) و آموکسی سیلین (78.82 درصد) به دست آمد. هم چنین، حساس ترین آنتی بیوتیک ها سیپرو-فلوکساسین با 63.83 درصد حساسیت و وانکومایسین با 51.09 درصد گزارش شد.نتیجه گیری: کشت مثبت 52.2 درصد از بیماران نشان از نقش برجسته باکتری در ایجاد OME دارد. به منظور پیشگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی بررسی سالیانه وضعیت مقاومت آنتی بیوتیکی در اوتیت مدیای اطفال پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: تمرینات ورزشی مقاومتی باعث افزایش توده عضلانی، قدرت و عملکرد عضلات در افراد دیابتی می شود. هم چنین، مایوکاین های آزاد شده از عضله اسکلتی دارای نقش های متعدد متابولیکی و هایپرتروفیکی می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تمرین مقاومتی بر میزان سایتوکاین های IL-6 و TNF-a در عضله اسکلتی موش های صحرایی دیابتی است.مواد و روش ها: موش های صحرایی به گروه های کنترل سالم، تمرین سالم، دیابتی کنترل و دیابتی تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرین برای تمرین مقاومتی بالا رفتن از یک نردبان 1 متری با وزنه ای که به دم آن ها آویزان بود، را اجرا کردند. میزان پروتئین IL-6 و TNF-a عضله EDL با روش الایزا اندازه گیری شد.نتایج: یافته های مطالعه حاضر حاکی از افزایش بیان پروتئین IL-6 و TNF-a در عضله EDL موش های صحرایی دیابتی بود. تمرین مقاومتی نتوانست تغییر معنی داری در میزان این دو سایتوکاین التهابی در عضله تند تنش ایجاد کند. هم چنین همبستگی مثبت و معنی داری بین سطوح این سایتوکاین ها و میزان گلوکز جریان خون مشاهده شد.نتیجه گیری: افزایش سایتوکاین های التهابی و مایوکاین ها را می توان مکانیسمی جبرانی در عضله اسکلتی برای دیابت دانست. به نظر می رسد این نوع تمرین ورزشی به تنهایی نمی تواند تغییری در سطوح این مایوکاین ها ایجاد کند.

سابقه و هدف: سلول های بنیادی به عنوان امید اول ترمیم بافت های آسیب دیده از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. در این راستا آسان سازی و افزایش کارایی تولید سلول های بنیادی جنینی به عنوان بهترین مدل از سلول های بنیادی پرتوان، می تواند به عنوان راه کاری برای بالا بردن کارایی تولید سلول های بنیادی جنینی انسانی محسوب شود. ریز مولکول ها با مهار مسیرهای تمایزی، نقش به سزایی در افزایش کارایی تولید و پایداری این سلول های پرتوان دارند. در این مطالعه نقش مسیرهای پیام رسانی سلولی از قبیل JAK/STAT، MAPK/ERK، PI3K/AKT، Wnt/GSK3 و TGF-B در تولید و حفظ سلول های بنیادی جنینی بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مروری، مقالات علمی مرتبط با مسیرهای پیام رسانی و سلول های بنیادی جنینی که از پایگاه علمی PubMed استخراج شده است، انتخاب و استفاده شد و روند تولید سلول های بنیادی جنینی موشی با رویکرد استفاده از ریزمولکول ها در شرایط کشتی مانند 2i و R2i ارزیابی شده است.نتایج: شرایط کشت R2i باعث افزایش کارایی تولید و حفظ رده سلول های بنیادی جنینی از همه نژادهای موش شده است. بنابراین، به نظر می رسد در این فرآیند، با مهار مسیرهای MEK و TGF-b، تعداد بیشتری از سلول ها در حالت پرتوانی حفظ شده و سلول های رشد یافته در یک وضعیت پایه پرتوانی و عدم تمایز یافتگی قرار دارند.نتیجه گیری: به منظور آگاهی از مکانیسم و تاثیر مولکولی شرایط کشت R2i بر افزایش کارایی تولید رده سلول های بنیادی جنینی موش، بررسی تغییرات مولکولی مانند ارزیابی روند تغییرات بیان ژن های کلیدی بنیادینگی و تمایزی و تغییرات اپی ژنتیکی در حین فرآیند تولید سلول های بنیادی جنینی ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: سندروم فلن مک درمید، اختلالی ژنتیکی و نادر بوده و شیوع آن مشخص نیست. یکی از ویژگی های واضح این بیماران تاخیر کلی رشد بوده که آن ها را نیازمند مداخلات توانبخشی می کند. این مطالعه به بررسی تاثیر توانبخشی حرکتی یک کودک تشخیص داده شده با این سندروم می پردازد.گزارش مورد: فرد مورد مطالعه کودکی چهار ساله و مبتلا به سندروم فلن مک درمید است که در رشد حرکتی، مهارت های حرکتی درشت و مهارت های عملکرد اندام فوقانی خود تاخیر داشت. بر این اساس، برنامه توانبخشی حرکتی 12 هفته ای برای وی طرح ریزی و اجرا شد.نتیجه گیری: این مطالعه موردی نشان داد که رویکردهای رایج توانبخشی حرکتی کودکان فلج مغزی و کودکان مبتلا به تاخیر حرکتی، برای توانبخشی حرکتی کودکان مبتلا به سندروم فلن مک درمید قابل استفاده اند؛ با این حال نیازمند مطالعات بیشتر برای تعمیم قوی تر نتایج هستیم.

سابقه و هدف: علائم نورو سایکیاتریک از عوارض شناخته شده لوپوس است. هم چنین، درگیری سیستم اعصاب محیطی و مرکزی در لوپوس گزارش شده اند.معرفی بیمار: بیمار خانم متاهل 32 ساله ای بود که از 15 روز قبل بستری با تاریخچه دیسفاژی پیش رونده، تون صدای تودماغی و ضعف عضلات گردن مراجعه کرده بود. وی تاریخچه هیچ بیماری دیگری را بیان نمی کرد. در معاینه نورولوژیک به طور مشخص بولبارپالسی با درگیری اعصاب 11، 10، 9 داشت. و ضعف در نگهداری عضلات گردن مشهود بود. سایر معاینات نیز نرمال بودند. کلیه تست های آزمایشگاهی هماتولوژی، عملکرد کلیه و کبد نرمال بود و در عکس گرافی ریه نکته پاتولوژیکی وجود نداشت. مطالعات EMG و NCV نرمال به دست آمد. جهت نامبرده تست لوپوس آنتی کواگولان، Anti-dsDNA و ANA درخواست شد که در 2 نوبت متوالی مثبت گزارش شد. در MRI مغز ضایعه انفارکت منطبق بر همی سفر مخچه در سمت راست و انفارکت کوچک دیگر در ناحیه پشتی ساقه مغز گزارش شد. تشخیص واسکولیت ثانویه به شبه لوپوس جهت بیمار گذارده شد. بیمار IV-IG با دوز روزانه 0.4 mg/kg به مدت 5 روز همراه با 0.5 گرم متیل پردنیزولون روزانه به مدت 5 روز دریافت نمود و بعد از بهبودی ترخیص گردید. ایشان جهت پیگیری منظم بعدی به متخصص روماتولوژی ارجاع داده شد.نتیجه گیری: لوپوس باید در هر بیماری که با مجموعه علائم و نشانه های مبهم نورولوژیک مراجعه می کند، در نظر گرفته شود.