مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال:1391 | دوره:30 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

شاید خواننده با مشاهده این عنوان تصور کند که منظور اینست که وقتی جراح عمل جراحی را تمام می کند باید قلم به دست گرفته و شرح عمل کاملی از اقدامات انجام شده را همراه دستورات لازم در پرونده بیمار بنویسید - که البته این کار واجب و لازمی است.اما منظور از طرح این جمله به خاطر ذکر این نکته است که متاسفانه جراحان کمتر تمایل به نوشتن دارند؛ در حالی که هر کدام از این عزیزان خاطرات بسیار شنیدنی در سینه دارند که نوشتن هر کدام از آنها می تواند درسی برای همکاران دیگر باشد.

زمینه: یکی از شایع ترین انواع شکستگی در سنین بالا شکستگی های استئوپروتیک می باشد. متاسفانه تحقیقات نشان داده است آمار ناتوانی و مرگ و میر حاصل از این نوع شکستگی ها بسیار بالا است، از طرفی شانس تکرار شکستگی پس از شکستگی اولیه افزایش می یابد که این مطلب یادآور این حقیقت می باشد که پیشگیری از شکستگی های استئوپروتیک ضرورتی غیر قابل انکار است، لذا بران شدیم تا بدین وسیله نحوه درمان بیماران پوکی استخوان توسط جراحان ارتوپد را ارزیابی کرده و نقاط ضعف آنها را دریابیم تا با تصحیح روش برخورد صحیح با شکستگی های استئوپروتیک از میزان تکرار شکستگی، ناتوانی و مرگ و میر این نوع شکستگی ها بکاهیم.روش کار: در این مطالعه 920 بیمار با شکستگی استئوپروتیک که به سه بیمارستان مراجعه کرده اند و دارای مشخصات مورد نظر می باشند مورد بررسی قرار گرفتند. برای ارزیابی نحوه درمان جراحان ارتوپد اطلاعات نحوه تشخیص و درمان از پرونده بستری و از پرونده مراجعات بعد از ترخیص به درمانگاه استخراج و مورد استفاده قرار گرفت. سپس با توجه به تست ها و داروهای تجویز شده و ارزیابی نحوه درمان و عملکرد ارتوپدها پس از جراحی می توان دریافت که آیا یک متخصص ارتوپد در مورد درمان پوکی استخوان با بیمار خود تعاملی صحیح دارد یا خیر.یافته ها: تنها %8.2 از جراحان ارتوپدی به بیماران با شکستگی های استئوپروتیک می گویند که استئوپروز دارند. در این مطالعه نتایج حاکی از عدم تشخیص و درمان صحیح و مناسب می باشد. این مطلب خود بیانگر عدم وجود آموزش مناسب در این زمینه به جراحان ارتوپد می باشد.نتیجه گیری: ما اعتقاد داریم در برخورد با یک بیمار با شکستگی استئوپروتیک جراحان ارتوپد نباید تنها به درمان شکستگی بپردازند و بلکه می بایست متوجه بیماری خاموش زمینه ای خطرناک بیمار باشند و برای کنترل و درمان استئوپروز تدبیری مناسب اتخاذ کنند.

زمینه: با توجه به شیوع کم شنوایی ناشی از صدا و ضرورت پیشگیری از آن در این مطالعه برآن بودیم تا اثر حفاظتی آماده سازی صوتی در حفاظت از آسیب حلزون بر اثر مواجهه با صدای شدید را بررسی کنیم.روش کار: این بررسی به طور تجربی بر حلزون گوش 10 خوکچه هندی که به صورت تصادفی به دو گروه (5 حیوان در هر گروه) تقسیم شده بودند، انجام گرفت. حیوانات در گروه کنترل به مدت 4 ساعت در معرض صدای شدید 4 کیلوهرتز با شدت 105 دسی بل و در گروه آماده سازی قبل از مواجهه با صدای شدید به مدت 6 ساعت در روز و به مدت 5 روز در معرض آماده سازی صوتی با فرکانس 4 کیلوهرتز و شدت 85 دسی بل قرار گرفتند. یک هفته پس از مواجهه، حیوانات برای بررسی بافت شناسی کشته شده و از نظر میزان آسیب سلول های مویی خارجی، داخلی و نگهدارنده مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: در بررسی آسیب شناسی در گروه کنترل آسیب شدیدی در سلول های مویی به ویژه سلول های مویی خارجی ردیف اول به طور متمرکز در دور دوم و به صورت پراکنده در سایر نقاط حلزون مشاهده شد. در گروه آماده سازی شده آسیب متمرکزی در دور دوم حلزون به چشم نخورد اما آسیب سلولی کمتری به صورت پراکنده در حلزون دیده می شد. در گروه آماده سازی، تعداد سلول های آسیب دیده در دور دوم حلزون به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آماده سازی صوتی، به میزان قابل توجهی از آسیب حلزون بر اثر صدای شدید محافظت می کند.

زمینه: کاتاراکت پیری یکی از شایع ترین دلایل نابینایی در جهان می باشد. عوامل مختلفی در ایجاد کاتاراکت پیری نقش دارند که مهمترین آنها استرس اکسیداتیو است. استرس اکسیداتیو در اثر افزایش تولید رادیکال های آزاد یا کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن ایجاد می شود. رادیکال های آزاد باعث آسیب اکسیداتیو اجزای سلولی شده و ترکیباتی تولید می کنند که به عنوان مارکر استرس اکسیداتیو استفاده می شوند. این مطالعه به منظور بررسی مارکرهای آسیب اکسیداتیو پروتئین ها و لیپیدها در بیماران مبتلا به کاتاراکت پیری و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد.روش کار: در این مطالعه مورد - شاهدی، که بر روی 45 بیمار مبتلا به کاتاراکت پیری و 45 فرد سالم انجام گرفت، مارکرهای استرس اکسیداتیو پروتئین ها و لیپیدها در نمونه سرم اندازه گیری شد. پروتئین کربونیل و توتال تیول احیاء به عنوان مارکر آسیب کسیدتیو پروتئین ها و مالون دی آلدهید به عنوان نشانه اکسیداسیون لییپیدها مورد بررسی قرار گرفت. متوسط سطح سرمی مارکرهای استرس اکسیداتیو بین دو گروه بیمار و کنترل با استفاده از (SPSS Version18) و آزمون های آماری مناسب مقایسه شد.یافته ها: میزان پروتئین کربونیل سرم در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 0.233±0.096 و 0.248±0.104 بود که از لحاظ آماری اختلاف چشمگیری نداشت (P=0.265)، اما مشاهده شده که سطح سرمی مالون دی آلدهید در گروه بیمار (10.32±2.53) در مقایسه با گروه کنترل (6.15±1.16) بالاتر است (P<0.001). میزان توتال تیول احیاء سرم در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 277.5±104.2 و 392.5±121.3 بود. توتال تیول سرم در بیماران در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری پایین تر بود (P<0.001).نتیجه گیری: اکسیداسیون پروتئین ها و لیپیدهای عدسی چشم یکی از دلایل ایجاد کاتاراکت می باشد. افزایش تولید رادیکال های آزاد با پیشرفت سن، به استرس اکسیداتیو منجر شده و با اکسید کردن لیپیدها و گروه های تیول پروتئین ها می تواند ریسک ابتلاء به کاتاراکت پیری را افزایش دهد. کاهش توتال تیول احیاء و افزایش مالون دی آلدهید در سرم بیماران نسبت به گروه کنترل در مطالعه حاضر بیانگر دخالت استرس اکسیداتیو در ایجاد کاتاراکت پیری است.

زمینه: تقریبا 90 درصد زنان یکی از علائم سندرم پیش از قاعدگی را تجربه می کنند و این علائم بر کیفیت روابط زنان در خانواده، محل کار و اجتماع تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش تعیین تاثیر درمان شناختی - رفتاری بر کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی است.روش کار: این پژوهش از نوع پژوهش شبه آزمایشی است، جامعه آماری پژوهش شامل 420 زن 25 تا 45 ساله بودند که از طریق فراخوان مایل به همکاری شدند. نمونه گیری به روش نمونه گیری داوطلبانه انجام گرفت. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و حذف موارد ناقص و با توجه به محدوده سنی شرکت کنندگان (45-25 سال) و در نتیجه تکمیل فرم نشانگان پیش از قاعدگی که قبلا به سندرم پیش از قاعدگی تشخیص داده شده بودند، 34 نفر در دو گروه مساوی آزمایش و گواه هر کدام 17 نفر به صورت تصادفی جای گرفتند و پس از 10 جلسه مشاوره شناختی رفتاری برای گروه آزمایش داده ها مورد تحلیل کوواریانس قرار گرفتند.یافته ها: تحلیل آماری داده ها نشان داد که نمرات پس آزمون توسط متغیر مستقل مورد تاثیر واقع شده (F=113.24) و P-value=0.00<0.05 و میانگین نمره کل پرسشنامه سندرم پیش از قاعدگی در گروه آزمایش از 36.87 در پیش آزمون به 26.32 در پس آزمون کاهش یافت، ولی میانگین فوق در گروه گواه از 35.80 در پیش آزمون به 34.71 در پس آزمون تغییر داشته که این تغییر در گروه گواه معنادار نبوده است.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که درمان شناختی - رفتاری بر مولفه های روانی و جسمانی سندرم پیش از قاعدگی کارمندان زن دانشگاه علم و صنعت تاثیر داشته و منجر به کاهش آنها گردیده است.

زمینه: قدرت گرفتن دست پیش نیاز مهم برای عملکرد اندام فوقانی می باشد و به لحاظ اینکه با ضربه، عفونت، جراحی و در طی بیماری های التهابی کاهش می یابد شناخت عواملی که قدرت دست را افزایش می دهند حائز اهمیت است. لذا در این مطالعه اثر وضعیت ارنج بر قدرت گرفتن دست مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: این بررسی به روش سنجش تحلیلی و به صورت مقطعی انجام گرفته است. در این تحقیق قدرت گرفتن دست راست و چپ در مراجعین به دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری قدرت با استفاده از یک داینامومتر استاندارد و در دو وضعیت Full ext و 90 درجه Flex آرنج انجام شد. در مجموع تعداد 55 نفر زن و 45 نفر مرد در مطالعه شرکت کردند.یافته ها: اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست راست مردان در 90 درجه فلکشن آرنج (49.08= میانگین و SD=±8.02) و full ext آن (50.41= میانگین و SD=±8.03) وجود دارد.- اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست راست زنان در 90 درجه فلکشن آرنج (28.89= میانگین و SD=±4.33) و full ext آن (30.13= میانگین و SD=±4.50) وجود دارد.- اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست چپ مردان در 90 درجه فلکشن آرنج (48.07= میانگین و SD=±7.13) و full ext آن (49.83= میانگین و SD=±7.84) وجود دارد.- اختلاف معنی داری بین میانگین های قدرت گرفتن دست چپ زنان در 90 درجه فلکشن آرنج (27.98= میانگین و SD=±4.55) و full ext آن (28.51= میانگین SD=±4.09) وجود دارد.یافته های این تحقیق نشان داد قدرت گرفتن دست در full ext آرنج بیشتر است.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد وضعیت آرنج می تواند قدرت گرفتن دست را تحت تاثیر قرار دهد و آگاهی از چگونگی تاثیر وضعیت آرنج بر قدرت دست می تواند توسط درمانگران برای آموزش بیماران مورد استفاده قرار گیرد در ضمن با دانستن وضعیت برتر می توان برنامه درمانی هر فرد را به نحوی طراحی نمود تا بیمار، اندام فوقانی خود را در وضعیت خاصی قرار دهد که بالاترین کارایی را در جهت نیل به حداکثر کارکرد فراهم سازد.* نتایج این مطالعه در ارزیابی و درمان ضایعات دست و آموزش نحوه انجام فعالیت ها به بیمار با ارزش می باشد.

زمینه: عفونت ها علت شایع مراجعه و بستری معتادان تزریقی می باشند. این مطالعه، جهت آشنایی بیشتر با خصوصیات اپیدمیولوریک این گروه از بیماران، شامل مشخصات فردی مثل سن، جنس، تحصیلات و ...، همچنین نوع ماده مخدر تزریقی و عفونت های شایع در آنها انجام شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی، در بخش عفونی بیمارستان امام رضا (ع)، در سال 1386-1387 در مشهد انجام شده است. تعداد 62 معتاد تزریقی بستری در این بخش، مورد مطالعه قرار گرفتند و مشخصات فردی، اپیدمیولوژیک، علائم، عوارض و نوع اعتیاد در پرسشنامه ای جمع آوری گردید و با استفاده از آمار توصیفی و جداول فراوانی، پردازش شد.یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد: کریستال، شایع ترین ماده مصرفی تزریقی (%83.9) و هرویین، نورچیزک و تمچیزک، شیره، سایر موارد مصرفی را تشکیل می دادند. شایع ترین علت بستری این بیماران عفونت پوست و نسج نرم (%33.8) بود . استافیلوکوک طلایی به تنهایی عامل (%50.9) موارد مثبت کشت خون بود. تست های HCV، HIV، HBsAg،HTLV1  به ترتیب در %71، %14.5، %8.1، %8.1 مثبت بودند. کل هزینه ای که مددکاری تقبل کرده است 196/512/55 تومان بود.نتیجه گیری: بر خلاف سایر مقالات در تمام دنیا، در این مطالعه شایع ترین ماده مصرفی تزریقی، کریستال بود و میزان HCV نسبت به سایر مطالعات در ایران بالاتر بود. شیوع بالای فاشیت نکروزان و افزایش موارد HCV و افزایش شیوع باسیل های گرم منفی در کشت خون احتمالا مربوط به افزایش مصرف کریستال باشد. لذا توصیه می شود مطالعات بیشتری در این زمینه صورت پذیرد.

زمینه: بررسی شیوع مشکل رفتاری به عنوان اولین گام در شناسایی و درمان این اختلالات می تواند راهگشای درمانگران و معلمان باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع مشکلات رفتاری در دانش آموزان ابتدایی شهرستان های استان تهران بود.روش کار: این مطالعه مقطعی مقایسه ای در 347 دانش آموز ابتدایی در 5 شهرستان به صورت تصادفی از بین شهرستان های استان تهران انتخاب و در هر شهرستان دو مدرسه دخترانه و پسرانه به صورت تصادفی انتخاب و به همین ترتیب معلمان و دانش آموزان به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمون مشکلات رفتاری راتر به منظور تعیین مشکل رفتاری دانش آموزان مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون های آماری تحلیل واریانس و تی برای بررسی ارتباط متغیرهای پژوهش استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد شیوع بیش فعالی و پرخاشگری 14.2 درصد، اضطراب و افسردگی 6.4 درصد، ناسازگاری اجتماعی 4.18 درصد، رفتار ضد اجتماعی 0.3 درصد و نقص توجه 6.8 درصد می باشد. شهرستان های کرج و اسلامشهر، پایه های تحصیلی اول و پنجم و پسران شیوع بالاتری در مشکلات رفتاری داشتند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می شود معلمان در خصوص مشکلات رفتاری کودکان آموزش داده شوند و روش های آموزش و برخورد با این کودکان در جزواتی آموزشی در اختیار ایشان قرار گیرد. معلمان دبستان های پسرانه و به طور اختصاصی کرج و اسلامشهر اولویت بیشتری در این خصوص دارند.

دردهای نروپاتیک در اثر آسیب یا اختلال عملکرد سیستم عصبی مرکزی یا محیطی ایجاد می شود. از جمله شایع ترین انواع دردهای نروپاتیک می توان به نروپاتی محیطی دیابتی، نورالژی پس هرپسی و نورالژی عصب سه قلو اشاره کرد. پاراستزی، گزگز شدن، احساس سوزش و درد خود به خودی به صورت مداوم یا متناوب از جمله علائمی است که بیماران مبتلا به دردهای نروپاتیک از آن شکایت دارند. درد نروپاتیک یک احساس و تجربه ناخوشایند است که می تواند اثرات مهمی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد. دردهای نروپاتیک اغلب به سختی به درمان پاسخ می دهد و با درمان های موجود، درد تنها 40 الی 60 درصد از بیماران به طور نسبی تسکین می یابد. داروهای ضد افسردگی (سه حلقه ای و مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین)، لیگاندهای زیرواحدa2-d  کانال کلسیم (گاباپنتین و پره گابالین) و لیدوکائین موضعی به عنوان خط اول جهت تسکین دردهای نروپاتیک در نظر گرفته می شود. ضددردهای اوپیوئیدی و ترامادول عموما به عنوان خط دوم درمان دردهای نروپاتیک پیشنهاد می شود. داروهای دیگر همچون ضد تشنج ها (کاربامازپین)، آنتاگونیست های گیرنده ان متیل دی آسپارتات و کاپسایسین موضعی به طور عمده در خط سوم قرار می گیرد. بنابراین با توجه به اهمیت دردهای نروپاتیک، ضرورت مرور درمان های دارویی و غیر دارویی جدید بدیهی به نظر می رسد.

مننژیوم های شیار بویایی (Olfactory Groove Meningiomas) درصد کمی از تومورهای داخل جمجمه ای را تشکیل می دهند. این تومورها در حفره قدامی جمجمه از ناحیه صفحه غربالی استخوان اتموئید تا ناحیه اتصال آن به پلانوم اسفنوئید منشا می گیرند. این تومور در کودکان ناشایع و پیک شیوع سنی آن 12 سالگی است و در پسرها اندکی شایع تر است. به دلیل رشد بسیار آهسته این تومورها در حین بروز علامت بسیار بزرگ هستند. با توجه به موقعیت آناتومیک تومور که در مجاورت عروق قدامی مغز و اعصاب بینایی می باشد، جراحی OGMs چالشی بزرگ برای جراحان اعصاب و قاعده جمجمه می باشد. در این گزارش مورد ما به توصیف یک منژیوم بسیار بزرگ و مهاجم در یک پسر 13 ساله که تهاجم گسترده ای به اربیت و سینوس های پارانازال داشت خواهیم پرداخت.