مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال:1381 | دوره:20 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

دارونما (پلاسبو) یک ماده خنثی است که، اثر آن به علت خواص شیمیایی نمی باشد و مستقیما در هیچ گونه روند شیمیایی دخالت نمی کند. دورلند دارونما را به عنوان یک ماده غیر فعال و یا یک آمادگی جهت رفع نیازهای عادی و همچنین جهت اندازه گیری میزان اثر داروهای حقیقی تعریف کرده است ...

این پژوهش روی 42 بیمار مسموم با دیگوکسین که در مدت ده سال در بخشهای قلب دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بستری بودند و در معاینات بالینی و نوار قلبی، آریتمی داشته و سطح سرمی دیگوکسین در آنها به روش رادیوایمونواسی (RIA) بیش از 2 نانوگرم در میلی لیتر بود انجام گرفت و نتایج حاصل را با مطالعات چانگ که روی 180 بیمار (مسموم با دیژیتال) انجام داده بودند به شرح زیر مورد مقایسه قرار دادیم.شایعترین آریتمی ناشی از مسمومیت با دیژیتال در این بررسی و مطالعات چانگ، آریتمی های بطنی به ترتیب 50 و 57.75 درصد با (P<0.05) و نادرترین آنها آریتمی های ندال به ترتیب 4.76 و 7 درصد بودند. بلوکهای گره دهلیزی بطنی 16.66 درصد در برابر 51.66 درصد با (P<0.05) و آریتمی های دهلیزی 19.04 درصد در برابر 20 درصد با (P<0.04) و آریتمی های سینوسی 9.52 درصد در برابر 15.55 درصد مطالعات چانگ با (P<0.7)  مورد مطالعه قرار گرفتند.شیوع مسمومیت با دیگوکسین در زنان حدود 3برابر مردان بود، در سنین60و بالاتر شیوع بسیار بالا بوده (73.8%) و شایعترین بیماری زمینه ای، بیماری قلبی ریوی بود (28.58%).

مطابق تعریف سازمان بهداشت جهانی LBW وزن تولد کمتر از 2500 گرم است. سالانه 20 میلیون (16% کل تولدها) نوزاد LBW در جهان متولد می شوند که باعث مرگ 70 درصد از نوزادان در بعضی از کشورها می شود. سازمان بهداشت جهانی در سال 1995، LBW در ایران را 5 درصد گزارش کرد.به منظور تعیین فراوانی LBW و نیز شناخت عوامل مرتبط با آن، مطالعه ای مقطعی روی پرونده های 4000 تولد زنده در بیمارستانهای زنان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1378 انجام شد. میزان فراوانی LBW در این بررسی 9.2 درصد (369 مورد) بود.در آنالیز یک متغیره، ارتباط معنی داری بین LBW، با: زایمان پره ترم، پارگی زودرس کیسه آب، الگوهیدرآمینوس، دکولمان جفت، پره اکلامپسی، پرایمی گراوید بودن مادر، دو یا چند قلویی و جنس مونث مشاهده شد (P<0.05).75.1 درصد نوزادان LBW، پره ترم متولد شده بودند در حالیکه 24 درصد آنها ترم بودند (P=0.0001).در آنالیز چند متغیره بر اساس مدل رگرسیون لجستیک، زایمان پره ترم قوی ترین عامل خطر برای LBW شدن نوزاد بود (OR=9.3 P=0.00001).عوامل خطر معنی دار دیگر برای LBW عبارت بودند از :پارگی زودرس کیسه آب (OR=2.2, P=0.00001) ، الیگوهیدرامینوس (OR=1.9 P=0.0396) ، دکلمان جفت (OR=2.01 P=.0048)، پریمی گراویدیتی (OR=2.05 P=0.00001) و زایمان دو یا چند قلویی (OR=1.66 P=0.0035) سن <20 و ≥35 سال مادر خطری برای تولد نوزاد محسوب نشد (OR=0.66 P=0.0145).بر اساس یافته های ما به نظر می رسد LBW در ایران با توجه به جمعیت مورد مطالعه که (از بیمارستان های محل ارجاع تهران می باشند) در سطح قابل قبولی قرار دارد. زایمان زودرس مهمترین فاکتور خطر برای LBW بود، در حالیکه فاکتورهای دیگر نیز با LBW در ارتباط بودند.

اساس داده های مربوط به مرگ و میر گواهی فوت است. نارسایی های نحوه تکمیل گواهی های فوت صحت اکثر برنامه های بهداشتی را زیر سوال می برد. در این مطالعه سعی شده است که نارسایی های گواهی های صارده در بیمارستان دکتر شریعتی تهران در سال 1377 و مغایرت های آن با استانداردها بررسی گردد و عوامل موثری که منجر به صدور گواهی نادرست می شود، مورد تعمق قرار گیرد. در این مطالعه مقطعی از پرونده های افراد فوت شده و صادر کنندگان گواهی های فوت استفاده گردیده است. نتایج این مطالعه نشان داد که از میان 642 پرونده بیماران فوت شده از نظر نحوه تکمیل گواهی فوت، 328 مورد (51.09) با استانداردهای کشوری مطابقت داشته است که از این تعداد 198 مورد (30.84%) در ذکر علت مرگ، 67 مورد (10.44%) در ثبت کامل مشخصات متوفی یا تاریخ و ساعت مرگ و 49 مورد (7.63%) نیز در هر دو قسمت اشکال داشته است. بین موارد ذیل و استاندارد بودن گواهی فوت ارتباط معنی دار وجود داشت.بخش بیمارستانی، مدت بستری متوفی، وجود نتایج آسیب شناسی، رشته تخصصی، پایه تخصصی، جنسیت، نگرش و نمره خود ارزیابی صادر کننده گواهی فوت، از میان 67 نفر صادر کننده گواهی، از نظر نحوه کسب اطلاعات درباره صدور گواهی فوت، 45 نفر (67.16%) آموزش رسمی دریافت نکرده بودند.پیشنهاد این مطالعه، بهینه کردن فرم های گواهی فوت و آموزش صادر کنندگان گواهی ها است.

تقریبا تروما در تمام دنیا شایعترین علت مرگ و معلولیتهای سنین جوانی به شمار می رود و در کشوری همچون ایالات متحده سالانه با میلیاردها دلار خسارت مالی همراه است. ما در مطالعه خود بر آن بوده ایم که گوشه ای از هزینه های مستقیم و غیرمستقیم ابتلا و میرایی در بیماران ترومایی تهران را به تصویر بکشیم.در این مطالعه، کلیه اطلاعات مربوط به بیماران ترومایی مراجعه کننده به 6 بیمارستان بزرگ شهر تهران در مدت 13 ماه جمع آوری گردید. پرسشگران آموزش دیده طرح، اطلاعات را بر اساس معیارهای طبقه بندی بین المللی بیماریها (ویرایش دهم)، جمع آوری نمودند. ما در این مطالعه به پیامد اقتصادی تروما در بالغین شاغل می پردازیم (سن بالاتر از 18 سال) و بحث پیرامون نوجوانان و کودکان را به جای دیگر موکول می کنیم.از مجموع 8000 بیمار ترومایی مراجعه کرده به بیمارستان های تحت پوشش طرح، 3509 نفر در گروه بالغین شاغل جای گرفتند. سه چهارم مصدومین 32 سال بوده است. از بین مشاغل موجود کارگران ساده و ساختمانی با بیشترین موارد صدمات ناشی از کار مواجه بوده اند (35.3%) حوادث ناشی از وسایل نقلیه با 54.4 درصد و سقوط با 22.1 درصد شایع ترین مکانیسم های آسیب در این گروه به شمار می روند. حدود 65 درصد بیماران در این مطالعه فاقد هرگونه بیمه بوده اند. متوسط هزینه بیمارستانی بیماران به ازای یک هفته بستری شدن در بیمارستان، یکصد هزار تومان بوده که به طور متوسط با 40 روز دوران نقاهت پس از ترخیص از بیمارستان همراه بوده است. متاسفانه 115 نفر از بیماران مورد مطالعه فوت نمودند که تخمین بخشی از هزینه های مستقیم و غیرمستقیم مرگ در این گروه نشان داد که جامعه در ازای فوت آنها چیزی بالغ بر 3 میلیارد تومان خسارت دیده است. بررسی مشابه در 3394 مصدوم زنده باقی مانده نشان داد که بخشی از هزینه های مستقیم و غیرمستقسم ابتلا در این گروه بیش از 24 میلیارد تومان بوده است. در پایان مطالعه این نتیجه گیری می شود که صدمات اقتصادی مخرب تروما بر جامعه، پیاده کردن برنامه های جامع پیشگیری از آسیب را اجتناب ناپذیر ساخته است.

در این مطالعه که در 48 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور در مرکز آموزشی درمانی علی اصغر (ع) انجام شده است، 39 نفر (81.3%) از کل بیماران، تاخیر سن استخوانی داشته اند که میانگین تاخیر سن استخوانی در این افراد 15.8 ماه بوده است. 42 نفر (87.5%) از بیماران تاخیر سن قدی داشته اند که میانگین آن 19 ماه بوده است. بین تاخیر سن استخوانی و تاخیر سن قدی این بیماران رابطه معنی داری نشان داده شده است.هم چنین 32 نفر(66.7%) از بیماران کوتاهی قد داشته اند و مشاهده شد که 29 نفر از افراد فوق (90.6%) تاخیر سن استخوانی نیز دارند، و رابطه معنی داری بین کوتاهی قد و تاخیر سن استخوانی بیماران نشان داده شده است.براساس این پژوهش، در تاخیر رشدی بیماران تالاسمی علاوه بر فاکتورهای متعدد نظیر بیماری مزمن، اختلالات غدد درون ریز، و مسایل روان شناختی شناخته شده، تاخیر سن استخوانی نیز به عنوان یک فاکتور مطرح گردیده است.

تعداد 3148 کودک و نوجوان سنین 19-3 سال (1447 پسر و 1701 دختر) طی یک مطالعه مقطعی (اسفند 1377 – اردیبهشت 1379) از جامعه مطالعه قند و لیپید تهران مورد بررسی قرار گرفتند. غلظت سرمی کلسترول تام، تری گلیسرید، لیپوپروتئین پرچگال(HDL-C) و لیپوپروتئین کم چگال (LDL-C) این افراد بعد از 14-12 ساعت ناشتا بودن تعیین گردید. میانگین غلظت سرمی کلسترول تام 170 میلی گرم در دسی لیتر و غلظت آن بطور معنی داری در دختران بیشتر از پسران بود (173 در مقابل 167 میلی گرم در دسی لیتر، P<0.05). غلظت کلسترول تام در 31 درصد جمعیت بین 179-170 و در 16 درصد افراد بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر بود. میانگین غلظت تری گلیسرید در پسران 103 و در دختران 108 میلی گرم در دسی لیتر بود و اختلاف معنی دار آماری بین آندو وجود نداشت. غلظت تری گلیسرید در پسران با افزایش سن بیشتر و به حداکثر خود در سن 19-17 سالگی رسید. میانگین غلظت HDL-C سرم 45 میلی گرم در دسی لیتر بوده، حداکثر غلظت آن در سنین 10-7 سال و بعد از آن کاهش داشت. میانگین غلظت HDL-C  در پسران 102 و در دختران 107 میلی گرم در دسی لیتر بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند. غلظت LDL-C سرم در 22 درصد افراد بین 129-110 و در 17 درصد افراد بالاتر از 130 میلی گرم در دسی لیتر مشاهده گردید. نتایج به دست آمده بیانگر بالاتر بودن غلظت سرمی کلسترول تام، تری گلیسرید و LDL-C پایین تر بودن مقادیر HDL-C در کودکان و نوجوانان این مطالعه نسبت به مطالعات مشابه در سایر جوامع می باشد. با توجه به شیوع بالای دیس لیپوپروتئینمی در کودکان و نوجوانان جامعه شهری تهران، طراحی و اجرای برنامه های جامع سلامت و بهداشت عمومی جهت کاهش سطح سرمی لیپیدها و عوامل زمینه ای ضروری می باشد.

هدف از این بررسی مقایسه کاربرد درمان علامتی بدون آندوسکوپی و بدون انجام آزمون تشخیصی از نظر عفونت هیلکوباکترپیلوری با درمان بر پایه آندوسکوپی در بیماران ایرانی است.دویست و شصت و شش بیمار که حداقل برای یک ماه مبتلا به سو هاضمه بودند و به درمانگاه رجوع کردند به طور تصادفی به دو گروه با درمان علامتی بدون آندوسکوپی (132 نفر) و گروه درمان بر پایه آندوسکوپی و اثبات هلیکوپیلوری با آزمون اوره آز (135 نفر) تقسیم شدند. در تمام بیماران وجود شدت هر کدام هفت علامت سوهاضمه ارزیابی و میزان ناراحتی کل در بیمار اندازه گیری شد و بیماران در گروه درمات علامتی بر حسب وجود علایم شبه زخم یا وجود زخم در گروه درمان بر پایه آندوسکوپی با ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری و درصورت وجود اختلالات حرکتی با داروی تحریک کننده و مهار کننده اسید یا هر دو معالجه شدند. در صورت عدم بهبود علایم پس از چهار یا هشت هفته، بیماران گروه درمان علامتی آندوسکوپی شدند. همه بیماران بیشتر از 40 سال در گروه درمان علامتی، هم پس از یک سال آندوسکوپی شدند. ارزیابی بیماران پس از چهار، هشت هفته، چهار، هشت و دوازده ماه انجام می گرفت.میزان بهبود در هر دو گروه درمانی با و یا بدون آندسکوپی پس از چهار هفته چشم گیر بود و پس از هشت هفته و هشت ماه تفاوتی نداشتند. در گروه بیماران با درمان علامتی، 11 نفر از 131 نفر پس از 4 تا 8 هفته و 2 نفر دیگر پس از 8 ماه به علت عدم پاسخ به درمان یا عود عوارض تحت آندوسکوپی قرار گرفتند. یک نفر از بیمارن در گروه درمان علامتی به علت عدم پاسخ به درمان پس از چهار هفته آندوسکوپی سرطان معده در آن مشخص شد. در گروه درمان با آندوسکوپی هم یک نفر بیمار با زخم خوش خیم درمان شد که به درمان پاسخ نداد. پس از 8 هفته، سرطان معده تشخیص داده شد. فقط 10 درصد مبتلایان به سوهاضمه در گروه درمان علامتی احتیاج به آندوسکوپی داشتند.موفقیت درمان سو هاضمه بدون آندوسکوپی و بدون انجام آزمون تهاجمی هلیکوباکترپیلوری، به شرط عدم وجود علایم هشدار دهنده، با میزان بهبود در درمان بر پایه آندوسکوپی برابر است و به علت باصرفه بودن آن در ایران به پزشکان توصیه می شود. پیگیری بالینی بیماران برای اطمینان از بهبود و در صورت عدم پاسخ به درمان علامتی آندوسکوپی ضروری است.

شیر مادر بهترین و کاملترین غذای شیرخوار است و او را از بسیاری از بیماریها مصون می دارد.لذا ترویج تغذیه با شیرمادر باید سرلوحه اقدامات بهداشتی برنامه بهداشت مادر و کودک قرار گیرد.ارزیابی اقدامات دهگانه ی ترویج تغذیه با شیرمادر در بیمارستانهای دوستدار کودک استان گیلان (1377) هدف این مطالعه می باشد.روش کار در این تحقیق استفاده از پرسشنامه ای است که توسط یونیسف با عنوان خودآزمایی زایشگاهها و بیمارستانها برای ارزیابی سیاست ها و روش های ترویج تغذیه با شیرمادر تهیه شده و ده اقدام را مورد ارزیابی قرر می دهد این پژوهش در همه سطح 14 بیمارستان دوستدار کودک استان گیلان انجام شد. نتایج نشان می دهد که اقدامات هفتم، هشتم و نهم به طور کامل (100%) در بیمارستانهای مورد مطالعه اجرا می شوند و در بین اقدامات دهگانه اقدام دهم کمترین امتیاز (79.03) را دارا می باشد. دو مورد در اقدام سوم یک مورد در اقدام پنجم و سه مورد در اقدام دهم از کیفیت متوسط دو مورد در اقدام سوم و یک مورد در اقدام پنجم از کیفیت ضعیف و بقیه موارد از کیفیت خوب برخوردار بوده اند. درصد اقدامات انجام شده برای ترویج تغذیه با شیر مادر در بیمارستانهای امینی (لنگرود) شهید انصاری (رودسر) و ولی عصر(رودبار) از همه بیشتر و در بیمارستان شهید بهشتی (انزلی) از همه کمتر بوده است. با این حال همه بیمارستانها از کیفیت خوبی در این زمینه برخوردار بوده اند.در مجموع اقدامات دهگانه ترویج تغذیه با شیر مادر در بیمارستانهای دارای لوح دوستدار کودک دارای ارزیابی خوب است ولی تنها در بعضی از اقدامات باید تلاش بیشتری صورت گیرد.

راشی تیسم مرتبط با تومور یکی از انواع نادر راشی تیسم است که در دسته راشی تیسم هیپوفسفاتمیک قرار دارد. در این بیماری احتمالا فاکتورهایی توسط تومور آزاد می شود که سیستم 25-OHD-1-Hydroxylase کلیوی را مهار و نموده و باعث کاهش فسفر سرم و بروز علایم بالینی مربوط به راشی تیسم می گردند. مورد زیر بیماری است که طی 11 سال پیگیری شده و نکته جالب توجه در این بیماری عود علایم بالینی راشی تیسم همراه با عود ضایعه سلولهای ژانت گرانولومای فک پایین می باشد.همانطوریکه خواهیم دید در بیمار مورد بررسی با حذف ضایعه بطریقه جراحی، علایم بالینی و آزمایشگاهی بیمار با فاصله زمانی اندک تغییرات بسیار محسوس و معنی داری نشان داد.و درمان های دارویی حتی با دوزهای بالا کمک چندانی به بیمار نکرد.

تزریق مواد مخدر گسترش وسیعی پیدا کرده و شیوع آن همراه با افزایش مصرف هروئین و کوکائین افزایش یافته است. مصرف کنندگان تزریقی مواد مخدر، افرادی هستند که فعالیتهای غیرقانونی دارند که مورد تایید اجتماع نیستند. مشخص کردن مقدار آنها و تعیین انسیدانس عوارض عفونی در این افراد میسر نیست.عوارض عفونی در یک معتاد تزریقی، بیشتر از آنکه به نوع داروی تزریق شده مربوط باشد به محیط اطراف و شیوه زندگی معتاد ارتباط دارد.خصوصیات معتاد تزریقی که ریسک عفونت را در آنها افزایش میدهد شامل: افزایش ریت ناقلین پوستی، مخاط و نازوفارنکس، تکنیکهای غیر استریل در موقع تزریق، آلودگی وسایل تزریق یا مواد مخدر با ارگانیسم ها، بهداشت بد دهان، وضعیت بد و پایین اقتصادی اجتماعی، رفتارهای دیگر همراه با تزریق مثل مصرف سیگار، الکل، و نداشتن مراقبتهای اولیه بهداشت است.