مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1397 | دوره:40 | شماره:6 |تعداد مقالات:13

زمینه بیماری های قلبی عروقی اولین علت مرگ، در بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران است و فشارخون بالا یکی از شایعترین عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی در سطح جهان می باشد. این مطالعه با هدف برآورد مرگ های ناشی از بیماری های قبلی عروقی منتسب به فشار خون بالا در استان آذربایجان غربی انجام شد. روش کار در این مطالعه برای محاسبه سهم منتسب جمعیتی و میرایی منتسب، برای شیوع فشارخون بالا از داده های یک مطالعه ملی شیوع و عوامل خطر فشارخون بالادر بزرگسالان ایرانی استفاده شد. اندازه های اثر فشارخون بالا به عنوان عامل خطر مرگ (از بیماری های ایسکمیک قلبی، سکته های مغزی و مرگ از کلیه علل) از نتایج مطالعه همگروهی گلستان بدست آمد. داده های مربوط به تعداد مرگ ها به تفکیک جنس و علت مرگ از نظام ثبت مرگ استان آذربایجان غربی اخذ شد. یافته ها در گروه سنی 64-25 سال 27% مرگ ها ناشی از بیماری های قلبی عروقی بود. سهم منتسب جمعیتی فشارخون بالا برای مرگ از بیماری ایسکمیک قلبی در مردان 4/14 درصد و در زنان 6/18 درصد، برای سکته مغزی در مردان 1/26 درصد و در زنان 4/32 درصد و برای مرگ از کلیه علل در مردان 4/6 درصد و در زنان 1/8 درصد برآورد گردید. میزان میرایی منتسب به فشارخون بالا برای مرگ از بیماری ایسکمیک قلبی، سکته مغزی و میرایی از کلیه علل در مردان به ترتیب 46، 30 و 154 مورد و در زنان به ترتیب 29، 28 و 120 مورد بود. نتیجه گیری نتایج این مطالعه سهم قابل توجه فشارخون در رخداد مرگ و میر از بیماری های قلبی عروقی به ویژه سکته مغزی را نشان می دهد و بر اهمیت برنامه های کنترل و پیشگیری از فشارخون بالا برای کاهش مرگ های منتسب به آن در استان به عنوان یکی از اولویت های برنامه های بهداشتی تاکید می کند.

زمینه سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطانها، به خصوص در زنان می باشد. فاکتور محرک کلونی گرانولوسیتها (فیلگراستیم)، در پیشگیری و درمان نوتروپنی و عفونت در این بیماران استفاده می شود. نوع پگیله شده این دارو، پگ فیلگراستیم، در دهه اخیر وارد بازار شده است. این مطالعه در نظر داشت تا اثرات فیلگراستیم و پگ فیلگراستیم را در این بیماران بررسی نماید. مواد و روش ها در این مطالعه کار آزمایی نیمه تجربی، 100 بیمار با سرطان پستان در نوبت سوم رژیم شیمی درمانی سیکلوفسفامید و اپی روبیسین انتخاب گردیدند. بیماران با جدول اعداد تصادفی، به دو گروه مساوی 50 نفره تقسیم شدند. قبل از شیمی درمانی، آزمایش شمارش کامل سلولهای خونی، اخذ گردید و 24 ساعت پس از شیمی درمانی، داروها زیرجلدی تزریق گردید. آزمایش شمارش کامل سلولهای خونی از تمام بیماران، در هفته یک، دو و سه پس از شیمی درمانی، اخذ گردید و تغییرات سلولهای سفید و نوتروفیل ها ثبت گردید. شدت درد استخوانی پس از دریافت دارو نیز با استفاده از ابزار مقیاس شدت درد سنجیده شد. یافته ها در مقایسه بیماران در دو گروه فیلگراستیم و پگ فیلگراستیم، تفاوت معنی دار آماری در شمارش سلولهای سفید خون و نوتروفیلها در بازه های زمانی هفته اول، دوم و سوم پس از شیمی درمانی تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. بیماران دو گروه در شدت درد استخوانی تفاوت معنی دار آماری نداشتند. نتیجه گیری فیلگراستیم و پگ فیلگراستیم اثر یکسانی روی افزایش تعداد سلولهای سفید خون و نوتروفیل ها، درمان نوتروپنی و درد استخوانی پس از شیمی درمانی در سرطان پستان، داشته و نسبت به هم ارجحیتی ندارند.

زمینه بیماری هموفیلی A شایع ترین بیماری خونریزی دهنده ی وابسته به X مغلوب است که %50-45 از موارد به علت وارونگی در اینترون 22 ژن فاکتور 8 ایجاد می شود. تعیین ناقلین به منظور تشخیص پیش از تولد در خانواده های مبتلا می تواند در کاهش شیوع این بیماری موثر باشد. از آن جایی که آنالیز پیوستگی برای تشخیص حاملین فقط در خانواده هایی با سابقه ی خانوادگی هموفیلی A کاربرد دارد بنابراین روش IS-PCR به عنوان روشی مناسب و مطمئن برای شناسایی ناقلین دارای جهش وارونگی اینترون 22 حتی در موارد تک گیر هموفیلی انتخاب شد. روش کار این مطالعه بر روی خانواده های بیماران مبتلا به هموفیلی A دارای وارونگی اینترون 22 انجام گرفت. پس از استخراج DNAاز لکوسیت های خون محیطی، از تکنیک IS-PCR به منظور شناسایی جهش وارونگی اینترون 22 نوع 1 و نوع2 استفاده شد. یافته ها از 9 نفر که برای وضعیت ناقل بودن به روش IS-PCR مورد آنالیز قرار گرفتند، %2/22 فاقد آلل جهش یافته و %8/77 ناقل جهش وارونگی اینترون 22 بودند. نتیجه گیری طبق نتایج بدست آمده از این مطالعه تکنیک IS-PCR روشی دقیق، سریع و قابل اعتماد جهت شناسایی جهش وارونگی اینترون 22 نوع 1 و نوع2 برای تشخیص ناقلین هموفیلی A می باشد.

زمینه فعالیت بدنی موجب تغییر فیزیولوژیک قابل توجهی در سیستم ایمنی می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت اینتروال شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر غلظت اینترلوکین-6 (6-IL) و اینترلوکین-10 (10-IL) سرم در مردان فعال بود. روش کار تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود، بدین منظور10 نفر از دانشجویان داوطلب مرد فعال دانشگاه شهید بهشتی تهران در این مطالعه شرکت کردند. قبل از شروع فعالیت، پرسشنامه مشخصات عمومی و پزشکی توسط آزمودنی ها تکمیل شد. بعلاوه برخی از شاخص های ترکیب بدن آنها یک روز قبل از فعالیت اندازه گیری شد. پس از تعیین ضربان قلب بیشینه، آزمودنی ها 19 دقیقه فعالیت اینتروال شدید شامل سه نوبت و هر نوبت شامل سه تکرار 1 دقیقه ای با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه و 2 دقیقه استراحت بین نوبت ها را در دو محیط هایپوکسی و نورموکسی به فاصله یک هفته از هم انجام دادند. قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. سپس، فاکتورهای 6-IL و 10-IL با استفاده روش الایزا اندازه گیری شد. جهت بررسی اثر فعالیت اینتروال شدید در دو محیط بر فاکتورهای مورد اندازه گیری از آزمون ANOVA دو طرفه مکرر (3×2) استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد که با وجود افزایش معنی دار سطح سرمی 6-IL در اثر فعالیت اینتروال شدید بین دو محیط تفاوت معنی داری مشاهده نشد (078/0p=). اما با افزایش سطح سرمی 10-IL در اثر فعالیت اینتروال شدید بین دو محیط تفاوت معنی داری مشاهده گردید (003/0p=). نتیجه گیری بر اساس نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت کوتاه مدت در شرایط هایپوکسی با شدت مناسب می تواند سبب تعدیل پاسخ های سیستم ایمنی و افزایش سطوح 10-IL شود.

زمینه واکسیناسیون یکی از موثرترین روش های پیشگیری از بیماری هپاتیت B در سرتاسر دنیا می باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح HBsAb بعد از واکسیناسیون در کودکان واکسینه شده 12 تا 24 ماهه مراجعه کننده به بیمارستان کودکان شهر تبریز است. روش کار این مطالعه توصیفی-مقطعی روی 200 کودک 12 تا 24 ماهه به صورت کاملا تصادفی انجام گردید. جهت گردآوری داده ها، پرسشنامه ها از طریق مصاحبه با والدین تکمیل شدند و مشخصات کودک ثبت گردید. از هر کودک 5 سی سی خون گرفته شد، سپس antiHBs با روش الایزا و به طور کمی اندازه گیری و مقادیر بالاتر از Iu/ml10 به عنوان سطح ایمنی مطلوب در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 17-SPSS و آزمون آماریt و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها در افراد مورد مطالعه 5/93% بالای 10 واحد بین المللی antiHBs داشتند و پاسخ به واکسیناسیون را نشان می دادند. ارتباط معنی داری بین عیار آنتی بادی با جنسیت، وزن کودک، سن مادر موقع زایمان، نوع تغذیه (شیر مادر و شیر خشک)، سن حاملگی، وزن هنگام تولد و نوع زایمان مادر وجود نداشت. بین میزان ایمن بودن با سن کودکان رابطه آماری معنی دار برقرار بود. با افزایش سن کودکان میزان ایمنی آنها کاهش داشت. 5/6%کودکان از ایمنی برخوردار نبودند. نتیجه گیری این مطالعه نشان داد که ایمنی ایجاد شده در اثر تزریق کامل واکسن هپاتیت ب طبق برنامه کشوری مطلوب می باشد.

زمینه 1-MIT یک عضو از ایمونوگلوبین های سلول های T و خانواده ژنی موسینی MIT می باشد که به عنوان یک ژن مستعد کننده آرتریت روماتوئید در مطالعات گذشته گزارش شده است. هدف از انجام این پژوهش ارتباط پلی مورفیسم های ژن 1-MIT با میزان استعداد ابتلا به آرتریت روماتوئید در بیماران دچار آرتریت روماتوئید و افراد سالم بود. روش کار (Polymerase chain reaction– restriction fragment length polymorphism) PCR-RFLP و (Single Specific Primer-Polymerase Chain Reaction) SSP-PCR به منظور بررسی حضور پلی مورفیسم های سکانس های ژن 1-MIT در 88 بیمار مبتلا به RA و 88 سالم استفاده شد. از آزمون 2 برای بررسی فراوانی ژنوتیپ افراد و رابطه آن با بیماری آرتریت روماتوئید استفاده گردید. 05/0>P معنی دار محسوب شد. یافته ها فراوانی پلی مورفیسم های ژن 1-MIT میان دو گروه مبتلا به RA و کنترل متفاوت بود و ارتباط معنی داری میان این پلی مورفیسم ها و خطر ابتلا به بیماری RA دیده شد. نتیجه گیری این نتایج نشان داد که ممکن است پلی مورفیسم های232A>G و-1637A>G ژن TIM-1 با استعداد ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید در ارتباط باشد.

زمینه وابستگی به مواد مخدر نوعی بیماری جسمی، روانی و اجتماعی است که درمان چند جانبه و طولانی مدتی را می طلبد. این مطالعه با هدف بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر تغییرات سطوح بتااندورفین، کورتیزول، هورمون رشد و عوامل آنتروپومتریک معتادان درحال بهبودی صورت گرفته است. روش کار در این مطالعه 30 مرد معتاد در حال بهبودی با رده سنی 25-35 ساله، بصورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل هشت هفته تمرین هوازی/ سه جلسه در هفته بود که بمدت و شدت تمرین هر آزمودنی بتدریج در پایان هر مرحله افزوده می شد. اندازه گیری سطوح بتااندورفین، کورتیزول و هورمون رشد به کمک روش الایزا در دو مرحله پیش و پس آزمون انجام شد. از آزمون آماری تی همبسته و مستقل برای بررسی تفاوت میانگین های درون گروهی و بین گروهی استفاده و مقادیر از نظرآماری معنی دار تلقی شد. نتایج یافته های این پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی دار غلظت بتااندورفین، هورمون رشد و حداکثر اکسیژن مصرفی نسبت به قبل تمرینات در گروه هوازی شد ولی غلظت کورتیزول، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن با وجود کاهش بعد از تمرین اختلاف معنی داری نداشت. همچنین نتایج آزمون تی مستقل بین گروه ها تنها در متغیر هورمون رشد معنی دار بود. بحث و نتیجه گیری تحقیق حاضر بیان می دارد با توجه به اثر مطلوب فعالیت های هوازی در افزایش سطح بتااندورفین معتادان در حال بهبودی در مراکز درمانی و کلینیک های ترک اعتیاد از این تمرینات بهره برده شود.

زمینه در طی سال های اخیر استفاده از مکمل های غذایی و طبیعی برای بهبود قدرت، عملکرد و هایپرتروفی در بین ورزشکاران رشته های مختلف رواج زیادی یافته است. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی دایره ای کوتاه مدت با مکمل سازی زعفران بر سطوح هورمون های تستوسترون و کورتیزول است. روش کار 44 مرد سالم تمرین نکرده به 4 گروه آب-تمرین، عرق گلبرگ-تمرین، ته گل-تمرین و سرگل-تمرین تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل 12 ایستگاه، هر ایستگاه 30 ثانیه با شدت 40% یک تکرار بیشینه به مدت 2 هفته (5جلسه در هفته) بود. روزانه 500 میلی گرم زعفران در دو وعده صبح و بلافاصله بعد تمرین استفاده شد. نمونه خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد و برای آنالیز تستوسترون به استفاده از الایزا و کورتیزول پلاسما توسط دستگاه الکسیس مورد استفاده قرار گرفت. نتایج با آزمون های آنالیز واریانس دوطرفه، تعقیبی بونفرونی و T وابسته در سطح معنی داری 05/0P< تحلیل شدند. یافته ها نتایج تفاوت معنی تیزول (342/0P=) بین گروه ها نشان نداد. تغییرات درون گروهی افزایش معنی-داری در مقادیر تستوسترون پلاسما در همه گروه های آزمودنی (05/0>P) و کاهش معنی-داری در مقادیر کورتیزول پلاسما فقط در گروه سرگل-تمرین (038/0P=) نشان داد. همچنین افزایش معنی داری در نسبت تستوسترون به کورتیزول در گروه های سرگل– تمرین (001/0P=) و عرق گلبرگ-تمرین (031/0P=) مشاهده شد. اما در سایر گروه ها تغییرات معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری تمرین مقاومتی دایره ای باعث بهبود هورمون های تستوسترون و کورتیزول شد اما این بهبود زمانی که همراه با مصرف مکمل زعفران صورت گرفت، بیشتر بود.

زمینه اخیرا مقاومت به سیپروفلوکساسین در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان یکی از چالش های مهم مطرح می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و بیان ژن های پمپ افلاکس norA و norB در سویه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس و ارزیابی نقش آن ها در مقاومت به سیپروفلوکساسین بود. روش کار در این مطالعه تجربی، تعداد 250 نمونه بالینی از بیمارستان های مختلف شهر تهران جمع آوری شد و ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی بر اساس روش دیسک دیفیوژن و استاندارد CLSI انجام گرفت. همچنین، حضور ژن های norA و norB در سویه های مقاوم به سیپروفلوکساسین با روش PCR مشخص گردید. در نهایت پمپ های افلاکس از نظر فعال بودن توسط MIC سیپروفلوکساسین و اتیدیوم بروماید و Real Time PCR بررسی شد. یافته ها از میان 250 نمونه بالینی، تعداد 50 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شد و نتایج حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که 68% از نمونه ها (34 نمونه) مقاوم به متی سیلین و از میان اینها 24% (12 نمونه) مقاوم به سیپروفلوکساسین بودند. فراوانی ژن های norA و norB در سویه های مقاوم به سیپروفلوکساسین به ترتیب 100% و 83% بودند و هم چنین سویه های مقاوم تر میزان بیان بالاتری از ژن norA و norB داشتند. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که پمپ های افلاکس norA و norB در ایجاد مقاومت به سیپروفلوکساسین نقش اساسی دارند و بررسی حضور این ژن ها می تواند در پیشنهاد الگوی درمانی علیه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس حائز اهمیت باشد.

زمینه: فعالیت های تداومی و تناوبی علاوه بر کاهش وزن می توانند موجب تغییراتی در بافت چربی شوند. هدف از انجام این مقاله بررسی اثر یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی با شدت بالا بر میزان VEGFدر بافت چربی موش های نر ویستار چاق است. روش کار: پس از هشت هفته رژیم پرچرب، 30سر موش با g/cm2 68/0 BMI: ، انتخاب شدند. فعالیت در گروه تناوبی با شدت بالا شامل 5 مرحله با شدت vVo2max 100% و 4مرحله با شدت vVo2max 30% بود. شدت در گروه تداومی نیز برابر با vVo2max 65% بود. دو گروه فعالیت خود را پس از 3 دقیقه گرم کردن شروع کردند. گروه کنترل هیچ فعالیتی نداشت. بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی حاد موش ها بی هوش شدند، سپس بافت چربی زیر پوستی و احشایی آنها جمع آوری شد. برای تعیین غلظت VEGF از روش وسترن بلات استفاده شد. یافته ها: آزمون آماری ANOVA یک طرفه نشان داد، میزان VEGF در گروه تداومی افزایش 39 درصدی داشت (050/0 P=)، درحالی که پس از فعالیت تناوبی با شدت بالا در بافت چربی احشایی کاهش یافت (012/0 P=). میزان VEGF به علت پایین بودن یا خطا در نمونه برداری در بافت چربی زیرپوستی قابل اندازه گیری نبود. نتیجه گیری: فعالیت تداومی در افزایش VEGF مؤثر بود. احتمال دارد کاهش VEGF در گروه تناوبی به علت کاهش خون رسانی به بافت چربی در زمان فعالیت با شدت بالا باشد. با توجه به عملکرد نامناسب ظرفیت آنژیوژنیک در بافت چربی افراد چاق جهت تحریک سازگاری بیشتر و تشخیص دقیق، پیشنهاد می شود، تغییرات میزان VEGF در زمان های مختلف پس از فعالیت ورزشی اندازه گیری شود.

زمینه: پرفوراسیون یکی از عوارض جدی و بالقوه کشنده بیماری زخم پپتیک می باشد. براساس شرایط بالینی بیمار، درمان سنتی زخمهای پپتیک غالبا شامل یک پروسیجر قطعی زخم یا بستن ساده حفره محل پرفوراسیون می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین عفونت هلیکوباکتر پیلوری به صورت سرولوژیک و پاتولوژیک با زخم پپتیک پرفوره در بیماران جراحی شده در مرکز امام خمینی (ره) ارومیه بود. روش کار: در این مطالعه ی مقطعی، تعداد 80 بیمار مبتلا به زخم پپتیک پرفوره که در مرکز پزشکی امام خمینی (ره) ارومیه در سال های 1395 و 1396 تحت جراحی قرار گرفتند و 80 فرد کنترل که به دلیل زخم پپتیک غیر عارضه دار تحت آندوسکوپی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. بیماران گروه مورد تحت لاپاراتومی قرار گرفته و زخم پپتیک پرفوره به وسیله بستن ساده همراه با پچ امنتوم ترمیم شد. در حین عمل یک نمونه بیوپسی از جدار معده اخذ شد و جهت بررسی از نظر پاتولوژی و نیز نمونه خون برای اندازه گیری ایمونوگلوبولین های IgM و IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری به آزمایشگاه ارسال گردید. در بیماران گروه شاهد نیز نمونه های مشابهی جهت بررسی پاتولوژیک و سرولوژیک ارسال گردید. اطلاعات کسب شده وارد چک لیست محقق ساخته شدند و سپس داده ها وارد نرم افزار SPSS-21 شدند و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: از 80 بیمار گروه مورد 51 نفر (8/63٪ ) مذکر و 29 نفر (2/36٪ ) مونث بودند. در گروه کنترل 42 نفر (5/52%) مذکر و 38 نفر (5/47%) مونث بودند. میانگین سن در گروه مورد 94/17 ± 83/51 سال و در گروه کنترل 89/12 ± 75/47 سال بود (149/0=P). پنجاه و یک نفر (8/63%) از بیماران گروه مورد و 38 نفر (5/47%) از بیماران گروه کنترل IgM مثبت بودند (02/0=P). پنجاه وپنج نفر (8/68%) از بیماران گروه مورد و 41 نفر (3/51%) از گروه کنترل IgG مثبت بودند (01/0=P). نتایج پاتولوژی در 66 نفر (5/82%) از بیماران گروه مورد مثبت بود، درحالیکه 48 نفر (60%) از گروه کنترل نتایج پاتولوژی مثبت داشتند (001/0=P). از 80 بیمار گروه مطالعه محل زخم پپتیک در 59 نفر (8/73%) پره پیلوریک، در 16 نفر (20%) بادی معده و در 5 نفر (25/6٪ ) دئودنوم بود. نتیجه گیری: نتایج یافته های پاتولوژیک و سرولوژیک در گروه های مورد و کنترل حاکی از تفاوت معنی دار آماری بود و نشان داد که بستن زخم پرفوره و ریشه کن نمودن هلیکوباکتر پیلوری می تواند در بیماران قدم اول درمانی برای بیماری زخم پپتیک پرفوره باشد و مانع از عود مجدد بیماری گردد. با توجه به تعداد نمونه های بررسی شده در این مطالعه توصیه می شود مطالعات دیگری با تعداد نمونه های بیشتر و نیز با پی گیری بیماران بعد از درمان و بستن زخم پرفوره انجام گردد.

زمینه: با توجه به شیوع چاقی و دیابت و ارتباط آنها با بیماری کبدی پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی همراه با مکمل دهی کلرلا بر مقادیر سرمی آنزیمهای کبدی در زنان میانسال دیابتی نوع دو انجام شد. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی 40 زن غیرفعال دیابتی نوع دو در دامنه سنی 65-45 سال با شاخص توده بدنی بیشتر از 25 بصورت داوطلبانه انتخاب شده و در یکی از چهار گروه 10 نفره کنترل، مصرف کلرلا، تمرین استقامتی و مصرف کلرلا و تمرین استقامتی قرار گرفتند. تمرینات استقامتی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته با شدت 65 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه و مدت 25 تا 40 دقیقه اجرا شد. مکمل کلرلا نیز روزانه به میزان 600 میلی گرم در دو وعده غذایی بصورت قرص مصرف شد. در ابتدا و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی نمونه گیری خون در حالت ناشتا به میزان 5 سی سی از ورید بازویی به منظور اندازه گیری مقادیر آنزیمهای کبدی شامل آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP) انجام شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (AVONA) به منظور بررسی و تعیین اثربخشی پروتکل تمرینی استفاده شد. کلیه آزمون های آماری در سطح معناداری 05/0>P انجام شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معنا داری در آنزیم های AST (007/0P=)، ALT (011/0P=) و ALP (009/0P=) در 4 گروه مشاهده شد. و این تفاوت در آنزیم های AST و ALP بین گروه کنترل و گروه مصرف کلرلا (به ترتیب 004/0P= و 006/0P=) و در آنزیم ALT در گروه های مصرف مکمل و تمرین استقامتی+مصرف مکمل با گروه کنترل معنی دار بود (به ترتیب 002/0P= و 027/0P=). نتیجه گیری: استفاده از مکمل کلرلا می تواند در کاهش شاخص های آسیب کبدی مؤثر بوده و احتمالاً در درمان بیماران دیابتی مبتلا به کبد چرب تأثیرگذار باشد.

یک خانم 34 ساله مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک با سابقه انجام دو عمل پیوند کلیه، 4 ماه پس از دومین عمل پیوند با علایم تب، کسالت، تعریق شبانه و درد قفسه سینه به بیمارستان الزهرا اصفهان مراجعه نمود. در نتایج سی تی اسکن ریه بیمار ضایعه مشابه توپ قارچی مشاهده شد و برای این بیمار عفونت قارچی تشخیص داده شد. با توجه به عدم بهبودی از بیمار نمونه BAL گرفته شد و برای آزمایشگاه میکروب شناسی ارسال شد. بر اساس بررسی میکروسکوپی و نتایج تست های فنوتیپیک بیمار با تشخیص نوکاردیوزیس ریوی و با توجه به انجام تست های حساسیت آنتی بیوتیکی توسط داروی کوتریموکسازول تحت درمان قرار گرفت. عفونت فرصت طلب نوکاردیوزیس یکی از عوامل مرگ و میر بیماران نقص سیستم ایمنی است که می بایست به درستی تشخیص داده شود.