پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1398 | دوره:12 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

فرایند بستری شدن بیمار در بخش مراقبت ویژه، واقعیت و رخدادی بالقوه اضطراب آور است، موقعیتی که درد و اختلالات جسمی ناشی از بیماری با نوسانات عاطفی ثانویه به ترس از اقدامات تشخیصی-درمانی، محرومیت ازخواب و بی حرکتی همراه می شود [1]. از طرفی جدایی بیمار از بستگانش که در زمان پذیرش در بخش مراقبت ویژه اتفاق می افتد، رنج و درد وی را تشدید می کند. به همین دلیل صاحب نظران بر این باورند که بیمار بخش مراقبت های ویژه علاوه بر دریافت مراقبت از جانب تیم درمان، نیازمند اطمینان خاطر، آرامش و حمایتی است که صرفا خانواده و نزدیکان می توانند به وی اعطا کنند [2]. بر این اساس خانواده ها بیماران تنها به عنوان ملاقات کننده محسوب نشده، بلکه به عنوان مراقبت دهنده و شرکای تیم درمان به خصوص در زمان تصمیم گیری می باشند. بنابراین حرکت به سوی مراقبت خانواده محور عنوان کننده تغییر در ماهیت نقش های سنتی و به عنوان یکی از اجزای حیاتی در افزایش کیفیت مراقبت و بهینه سازی پیامدهای بخش مراقبت ویژه می باشد...

زمینه و هدف: بسیاری از بیماران بعد از جراحی قلب دارای مشکلات خواب هستند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آوای قرآن بر ارتقاء کیفیت خواب بیماران بعد از جراحی قلب انجام شد. روشها: این کارآزمایی بالینی تصادفی از آذر تا اسفند 1397 بر روی 108 بیمار تحت جراحی غیر اورژانسی قلب باز، در بیمارستان گلستان شهر اهواز انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل داده های جمعیت شناختی و متغیرهای بالینی و پرسشنامه سنجش کیفیت خواب ریچارد کمپل بود. در گروه مداخله روزانه دوبار و هر بار به مدت 10 دقیقه آوای قرآن پخش شد. ارزیابی کیفیت خواب روزانه یک بار انجام شد. یافته ها: با توجه به معنی دار بودن آزمون کرویت مخلی، اصلاح گرین هاوس گایزر نشان داد که به کارگیری آوای قرآن بر کیفیت خواب بیماران موثر بوده است(451/12F= و 001/0> P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش استفاده از آوای قرآن سبب ارتقاء کیفیت خواب پس از جراحی قلب شده است.

زمینه و هدف: پنومونی وابسته به ونتیلاتور مشکل شایع و بسیار جدی است که تشخیص و درمان زودهنگام آن می تواند نجات بخش جان بیماران باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین استاندارد طلایی تشخیص پنومونی وابسته به دستگاه تهویه مکانیکی در مراکزی بدون امکان انجام برونکوسکوپی بود. روشها: در این مطالعه مقطعی 85 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بعثت همدان که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. حساسیت و ویژگی اجزاء و دو معیار نمره بالینی عفونت ریه (اینفیلتراسیون ریه، دمای بدن، تعداد گلبولهای سفید خون، کشت تراشه و خون و فشار سهمی اکسیژن خون شریانی) و سطح سرمی پروکلسی تونین بالای 5/0 نانوگرم در میلی لیتر بعنوان استاندارد طلایی محاسبه گردید. یافته ها: بیماران از نظر جنسیت 94/72% مرد با میانگین سنی 90/18± 94/46 سال بودند. درصد فراوانی تشخیص پنومونی وابسته به ونتیلاتور با روش نمره بالینی عفونت ریه (3/75%) و پروکلسی تونین (47/56%) بود. با در نظر گرفتن ترکیب دو معیار ذکر شده به عنوان استاندارد طلایی، حساسیت و ویژگی معیار نمره بالینی عفونت ریه در تشخیص پنومونی ناشی از ونتیلاتور به ترتیب 7/97% و 1/95% شد. شاخص Youden Test برابر با 928/0 محاسبه شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استاندارد طلایی معرفی شده در مطالعه حاضر روشی قابل اعتماد در تشخیص پنومونی وابسته از ونتیلاتور در مراکزی بدون امکان انجام برونکوسکوپی می باشد.

زمینه و هدف: خودپنداره حرفه ای در واقع شناخت و درک فرد از خود، به عنوان یک فرد حرفه ای است و بر چگونگی تفکر، تکامل نقش، رفتار و عملکرد حرفه ای فرد تأثیر دارد. از میان حرفه های مختلف برخی نیاز به خود پنداره بالاتری دارند که در این میان حرفه پرستاری از این لحاظ جایگاه ویژه ای دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین بررسی خود پنداره حرفه ای پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاهی منتخب شهر تهران درسال1397 انجام گردید. روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بوده که بر روی 540 پرستار شاغل در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاهی منتخب شهر تهران انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه خودپنداره حرفه ای کووین بود. یافته ها: میانگین نمره کلی خودپنداره حرفه ای پرستاری 91/29 ± 36/218 بود. بیشترین و کمترین میانگین نمرات به دست آمده به ترتیب مربوط به بعد دانش و رهبری با میانگین 76/4± 22/43 و 93/5 ± 23/17 بود. ضریب همبستگی پیرسون بین تمام ابعاد خودپنداره حرفه ای محاسبه شده است. سطح معنی داری برای همه ابعاد برابر 001/0 به دست آمد لذا میان این ابعاد رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: هرچند پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه نمره نسبتا بالایی از خودپنداره حرفه ای کسب کردندخصوصا دربعد دانش اما به نظر می رسد میانگین نمره بدست آمده، از سطح مطلوب فاصله دارد. همچنین پرستاران، کمترین نمره را از بعد رهبری کسب کردند که این مطلب نشان دهنده ضعف پرستاران در این زمینه میباشد لذا لزوم آموزش آماده سازی پرستاران در جهت برخورداری از خودپنداره حرفه ای بالاتر در آنها، احساس می شود.

زمینه و هدف: اخلاق، اصل جدا ناپذیر از بدنه وظایف پرستاری و از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر رفتار انسانها است. . اخلاق یکی از عوامل اصلی در ارتقای رعایت حقوق مددجویان است. هدف ازاین پژوهش بررسی میزان هوش اخلاقی پرستاران شاغل در بخش های عمومی و ویژه در یک بیمارستان منتخب نظامی تهران بوده است. روش کار: این پژوهش توصیفی-تحلیلی از تیر تا آبان ماه سال 1397انجام شد در این مطالعه 120 نفر از بین 1200 پرستار شاغل در بیمارستان، طبق حجم نمونه محاسبه شده از جدول مورگان انتخاب و به صورت سهمیه ای به بخش های عمومی و ویژه تخصیص داده شد که 40 نفر از بخش های ویژه و 80نفر از بخش های داخلی و جراحی بودند. هوش اخلاقی واحدهای پژوهش با استفاده از پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل سنجیده شد و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: معیارهای ورود حداقل یک سال سابقه کار، حداقل مدرک کارشناسی پرستاری و سن 22 تا 50 سال بود که در مجموع 56 نفر زن و 64 نفر مرد که 107نفر متاهل و 13 نفر مجرد، 108 نفر دارای مدرک کارشناسی و 12 نفر کارشناسی ارشد بودند. میانگین و انحراف معیار هوش اخلاقی پرستاران شاغل در مجموع25/75(47/8) بود و در بخش های عمومی 26/73(87/9) و در پرستاران شاغل در بخش های ویژه 25/77(07/7) بود. بالاترین سطح در بین چهار معیار هوش اخلاقی پرستاران در بخش های عمومی و ویژه درستکاری با میانگین 62/79(22/11) در بخش های عمومی و 00/79(32/10) در بخشهای ویژه25/80(12/12) بود. نتایج حاصله نشان داد 5/77 درصد پرستاران از نظر هوش اخلاقی در سطح خوب و بالاتر قرار دارند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان از اهمیت و جایگاه آموزه های اخلاقی در پرستاری دارد. دیدگاه و نگرش پرستار نسبت به بیمار، خود و شغلش می تواند موجب ارتقای این حرفه گردد. از این رو، امروزه کسب دانش اخلاقی و توانایی پرورش هوش اخلاقی در پرستاران، از ضروریات این حرفه محسوب می شود. پیشنهاد می شود برای پرستاران، برنامه های آموزشی مناسب با موضوع اخلاق در قالب دوره های ضمن خدمت برگزار شود و با توجه به تفاوت هوش اخلاقی پرستاران بخش های ویژه و عمومی که نشان از توجه بیشتر مدیران بیمارستانی به بخش های ویژه دارد، لازم است مدیران همان حساسیت و توجهی که به بخش های ویژه دارند به بخش های عمومی داشته باشند.

زمینه و هدف: روش های تشخیصی از جمله آنژیوگرافی عروق کرونر یک تجربه تنش زا برای بیماران تحت آنژیوگرافی است که می تواند سبب اضطراب در این بیماران شود. آموزش و افزایش آگاهی بیماران یکی از این روش هاست. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر تلفن همراه بر اضطراب بیماران کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر انجام گرفته است. روشها: این مطالعه در سال 1397 در بیمارستان آموزشی گلستان اهواز انجام شد. یک نوع کارآزمایی بالینی با روش نمونه گیری غیراحتمالی آسان بود. تعداد 94 بیمار کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر با به روش بلوک های 4 تایی به دوگروه 47 نفری مداخله و کنترل تقسیم شدند. علاوه بر اطلاعات جمعیت شناختی، بیماران گروه آزمون محتوای آموزش را بصورت نرم افزار تلفن همراه دریافت کردند و بیماران گروه کنترل تحت آموزش روتین بیمارستان قرار گرفتند. در هر دوگروه پرسشنامه اسپیلبرگر در سه مرحله توسط پژوهشگر تکمیل می شد. سپس اطلاعات با استفاده از نرم افزار نسخه 21SPSS تحلیل شد. یافته ها: بر اساس نتایج آنالیز واریانس با اندازه های تکراری اثر متقابل زمان و آزمون تی مستقل، دو گروه از نظر سطح اضطراب آشکار و پنهان قبل از مداخله، تفاوت معنی داری نداشتند. بعد از مداخله در گروه کنترل در هر مرحله میانگین نمره افزایش یافت ولی در گروه آزمون در هر مرحله میانگین نمره اضطراب کاهش یافت. نتیجه گیری: استفاده از آموزش روش مبتنی بر تلفن همراه در کاهش اضطراب بیماران کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر اثر داشت.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تبعیت از درمان در بیماران همودیالیزی می باشد. رعایت تبعیت از درمان در حیطه های رژیم غذایی، شرکت در جلسات دیالیز، محدودیت مصرف مایعات و مصرف داروهااز ارکان اساسی درمان در بیماران همودیالیزی است. بطوری که عدم تبعیت از درمان با پیامد های وخیمی همراه است. بیماران همودیالیزی علاوه بر برنامه های آموزشی به اجرای یک برنامه پیگیری با هدف افزایش آگاهی، بهبود عملکرد و نگرش در تبعیت از درمان نیازمندند. لذا مطالعه حاضر با هدف " تاثیر بکارگیری مدل مراقبت پیگیر بر تبعیت از درمان در بیماران همودیالیزی" انجام شد. روشها: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار بود که در دو بیمارستان شهر تهران روی 98 بیمار همودیالیزی انجام شد. نمونه های این مطالعه به روش مبتنی بر هدف انتخاب و بصورت تخصیص تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون قرار داده شدند. پرسشنامه تبعیت از درمان در مرحله پیش آزمون در هر دو گروه پر شد و سپس در گروه آزمون بعد از در اختیار قرار دادن کتابچه آموزشی، مدل مراقبت پیگیر با چهار مرحله آشناسازی، حساس سازی، کنترل و ارزشیابی انجام شد. در پایان هر ماه تا ماه سوم پرسشنامه تبعیت از درمان پر شد اما در گروه کنترل بدون هیچ مداخله ای در پایان هرماه تا ماه سوم پرسشنامه تکمیل گردید و سپس اطلاعات جمع آوری شده با آزمون های توصیفی، کای اسکوئر، تی تست و طرح اندازه های تکراری در نرم افزار SPSS21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اغلب بیماران همودیالیزی از تبعیت درمان خوبی برخوردار نبودند و با اجرای مدل مراقبت پیگیر میانگین نمره تبعیت از رژیم غذایی، مایعات، شرکت در جلسات دیالیز و درمان دارویی در گروه آزمون افزایش یافته است لذا ارتباط معنی داری بین مدل مراقبت پیگیر و تبعیت از درمان مشاهده شد(P=0/0001). نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از مطالعه، بیماران تحت تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر اثر مشاوره و آموزش از تیبعیت از رژیم غذایی و مایعات بهتری برخوردار شدند بنابراین پیشنهاد می شود تا پرستاران مراقبت های ویژه از این مدل برای پیشگیری از عوارض و بهبود تبعیت از درمان در بیماران همودیالیزی استفاده نمایند.