زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1399 | دوره:23 | شماره:8 |تعداد مقالات:12

مقدمه: از روش های مورد استفاده در جهت کاهش آمار روزافزون سزارین، استفاده از زایمان طبیعی بعد از سزارین است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عوارض مادری و جنینی در افرادی که زایمان طبیعی موفق بعد از سزارین داشتند، انجام شد. روش کار: این مطالعه گذشته نگر بر روی 160 زن متقاضی زایمان واژینال بعد از یک نوبت سزارین با برش عرضی بر روی رحم در فاصله سال های 97-1395 در بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با زایمان بیماران و همچنین اطلاعات مربوط به نوزادان از پرونده بیماران جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، کای اسکوئر و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 160 بیمار، 141 نفر (12/88%) موفق به زایمان طبیعی شده و در 19 نفر (88/11%) سزارین انجام شد. دو گروه موفقیت و شکست زایمان طبیعی بعد از سزارین، از نظر میانگین سن مادر (18/0=p)، متوسط توده بدنی (07/0=p)، متوسط سن حاملگی (15/0=p) و فاصله از سزارین قبلی (07/0=p) تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. بیشاب اسکور کمتر از 6 در گروه شکست نسبت به گروه موفقیت به طور معناداری بیشتر بود (02/0=p). در گروه شکست، خونریزی بعد از زایمان (03/0=p) و بستری نوزاد در بخش مراقبت های ویژه (001/0>p) به طور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری: زایمان طبیعی بعد از سزارین، یک روش زایمانی مناسب و بی خطر بوده و سبب کاهش خطرات مادری و جنینی ناشی از سزارین تکراری می گردد.

مقدمه: سرطان پستان رایج ترین سرطان در میان زنان است. اضطراب می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کرده و آنها را در برابر بیماری ها از جمله کرونا آسیب پذیر کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان اضطراب ناشی از کرونا ویروس جدید (کووید 19) در بیماران مبتلا به سرطان پستان در زمان پاندمی کرونا انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی در سال 1399 بر روی 102 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان در شهرستان جهرم انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه مقیاس اضطراب کرونا ویروس بود. طیف نمره دهی در این مطالعه بین 54-0 می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های آماری تی تست و آنوا یا معادل ناپارامتریک آن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره اضطراب ناشی از ویروس کووید-19 در بیماران مبتلا به سرطان پستان 61/16± 44/22 بود که پایین تر از حد متوسط قرار دارد. در بین مؤلفه های اضطراب، میانگین نمره علائم روانی (38/24± 81/36) بیماران مبتلا به سرطان پستان بالاتر از علائم جسمانی (73/11± 76/12) گزارش شد. بین متغیرهای دموگرافیک و اضطراب ناشی از ویروس کووید-19 ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0

مقدمه: تأخیر در تشخیص PABC (سرطان پستان مرتبط با بارداری) شایع است و عدم آگاهی از PABC ممکن است بررسی تصویربرداری به موقع یا بیوپسی را متوقف کند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی یافته­ های ماموگرافی و سونوگرافی در زنان با PABC انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی و گذشته نگر 24 بیمار مبتلا به سرطان پستان در دوران حاملگی و شیردهی در بخش رادیولوژی بیمارستان امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی مشهد در بازه زمانی 97-1385 مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی ویژگی­ های ماموگرافی و سونوگرافی بالینی در 24 زن با PABC انجام شد. تشخیص PABC پس از بررسی بافت شناسی در تمام بیماران انجام شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 22) انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج، PABC در 6 بیمار (25%) در دوران بارداری و در ١ ٨ بیمار (75%) بعد از زایمان تشخیص داده شد. شایع ترین علت بستری، توده پستان (83%) بود. شایع ترین یافته در امتحان ماموگرافی، توده سینه با میکروکلسیفیکاسیون (40%) بود. شایع ترین یافته در سونوگرافی، توده سینه (3/83%) بود. شایع ترین تظاهر در سونوگرافی، توده هیپواکوئیک با اکوژنسیته هتروژن همراه با حاشیه نامنظم بود و با جهت گیری عمودی قرار گرفته بود. یافته­ های مربوط به آسیب شناسی، کارسینوم مهاجم داکتال را در 22 بیمار (66/91%) نشان داد و یک بیمار (16/4%) دارای کارسینوم غیرمهاجم و یک بیمار (16/4%) دارای کارسینوم التهابی بود. نتیجه گیری: ظاهر اولتراسوند PABC ممکن است متفاوت از سرطان پستان در زنان غیرباردار باشد و یافته­ های اولتراسوند مانند جزء کیستیک برجسته، اینهنسمنت (افزایش وضوح رنگ توده) خلفی و جهت گیری موازی یافته­ های غیرمعمول در PABC نیست. بنابراین یافته­ های اولتراسوند می­ تواند ضایعات خوش خیم پستان را در دوران بارداری و شیردهی تقلید کند. ماموگرافی و اولتراسوند، دو روش تکمیلی تصویربرداری در زنان با توده قابل لمس در دوران بارداری و شیردهی است.

مقدمه: عفونت کلامیدیایی، یک عفونت شایع است. این باکتری می تواند باعث ایجاد عوارضی از قبیل: عفونت التهابی لگن، حاملگی خارج رحمی، ناباروری و سقط جنین شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع عفونت کلامیدیا تراکوماتیس در زنان دارای سابقه سقط جنین مراجعه کننده به بیمارستان بنت الهدی بجنورد انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1398 بر روی 90 نفر از زنانی که با سابقه سقط جنین به بیمارستان بنت الهدی مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. ابزار تحقیق پرسشنامه و نمونه مورد مطالعه خون بود که جهت انجام آزمایش الایزا به آزمایشگاه میکروب شناسی منتقل گردید. اطلاعات دموگرافیک بیمار و تاریخچه پزشکی شامل سن، تعداد بارداری، تعداد سقط، محل زندگی و تعداد زایمان موفق جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های کای اسکوئر و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: شیوع عفونت در نمونه مورد بررسی 11 نفر (2/12%) به دست آمد. در مطالعه حاضر بین نتیجه آزمایش (عفونت کلامیدیایی) با سن بیماران ارتباط معناداری مشاهده نشد (92/0=p). میانگین سن در افراد با عفونت مثبت کلامیدیا 8/7± 7/27 و در افراد با عفونت منفی 6/7± 9/27 سال بود. همچنین بین سن بارداری، تعداد حاملگی، محل زندگی، تعداد سقط و تعداد زایمان های موفق با نتیجه آزمایش (عفونت کلامیدیایی) ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0>p). نتیجه گیری: از آنجایی که در مطالعه حاضر شیوع عفونت کلامیدیا در زنان با سابقه سقط 2/12% بود، به منظور کاهش بارِ بیماری در جامعه و پیشگیری از عوارض آن می توان غربالگری کلامیدیا با روش الایزا را به عنوان بخشی از برنامه های مراقبت روتین قبل و حین بارداری در کلیه مراکز درمانی در نظر گرفت.

مقدمه: بسیاری از مطالعات جدید در ارتباط با دوره پسا-لانه گزینی و بقای بارداری، حاکی از آن است که microRNA ها نقش اساسی در تنظیم مسیرهای زودرس منجر به سقط و نارسایی در لانه گزینی را بر عهده دارند. miR-125 بر روی کروموزوم 19q13. 41 قرار گرفته و نقش مهمی در تکامل ارگان دارد. دو ژن هدف miR-125، شامل ERBB2 و LIF در تمایز سلول های تروفوبلاستی و رگ زایی درگیر می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط احتمالی پلی مورفیسم has-miR-125 T> C در استعداد ابتلاء به سقط مکرر با دلایل ناشناخته در زنان ایرانی انجام شد. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی 116 زن با سابقه حداقل دو سقط مکرر و 89 زن غیر مبتلا با سابقه داشتن دو بارداری موفق و بدون سابقه سقط مورد مطالعه قرار گرفتند. مولکول DNA با استفاده از روش RGDE تخلیص و سپس ژنوتایپینگ با استفاده از روش Tetra ARMS اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 22) و آزمون کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر فراوانی ژنوتیپ هایTT، TC و CC در پلی مورفیسم rs12976445 در زنان مبتلا به سقط به ترتیب 86/50%، 25/42% و 89/6% و در زنان سالم 43/58%، 33/39% و 24/2% بود. بین پلی مورفیسم rs12976445 و سقط مکرر هیچ ارتباط معنی داری مشاهده نشد (238/0=p). نتیجه گیری: بین پلی مورفیسم rs12976445 و سقط مکرر خودبه خودی ارتباط معنی داری وجود ندارد.

مقدمه: قرنطینه از نظر پزشکی در پیشگیری از ابتلاء به بیماری در مردم بسیار مؤثر است. با توجه به نقش پررنگ زنان در شکل گیری رفتارهای بهداشتی خانواده، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد زنان شهر سبزوار در خصوص قرنطینه خانگی جهت پیشگیری از بیماری کرونا ویروس انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1398 بر 605 نفر از زنان شهر سبزوار انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. دامنه نمرات هر بعد پرسشنامه بین 100-0 منظور شد. داده ها با روش نمونه گیری در دسترس و غیراحتمالی و به صورت انتشار مجازی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی تست، آنالیز واریانس، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: بیشترین نمره میانگین عملکرد نسبت به برنامه قرنطینه خانگی در گروه سنی بالای 55 سال (31/22± 58/82) و تحصیلات دانشگاهی (95/21± 77/70) بود. میانگین نمره آگاهی زنان 73/13± 45/73 و نگرش 27/7± 74/80 و عملکرد آنان نسبت به برنامه قرنطینه خانگی 14/22± 71/69 گزارش شد. سن (6/2=B، 004/0=p)، تحصیلات (45/4=B، 03/0=p) و نگرش زنان (27/0=B، 03/0=p) تأثیر افزاینده ای بر عملکرد آنان داشتند. نتیجه گیری: سطح آگاهی، نگرش و عملکرد زنان در خصوص اجرای قرنطینه خانگی جهت پیشگیری از کرونا ویروس مطلوب بود، اما برخلاف نگرش مثبت زنان نسبت به قرنطینه خانگی، عملکرد آنها مناسب گزارش نشد. این موضوع نشان می دهد با توجه به نقش زنان در بهبود رفتارهای بهداشتی در اعضای خانواده، افزایش مهارت و توانمندی آنها یک امر ضروری است.

مقدمه: سرطان آندومتر، شایع ترین بدخیمی ژنیکولوژیک در کشورهای توسعه یافته است. میزان سرطان آندومتر در ایران در حال افزایش است. خطر سرطان آندومتر وابسته به سطوح استروژن است که شیردهی باعث کاهش آن می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه طول مدت شیردهی در زنان مبتلا به سرطان آندومتر و زنان غیر مبتلا به سرطان آندومتر انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی گذشته نگر در سال 1396 بر روی 240 زن مراجعه کننده به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه شهید بهشتی شهر تهران انجام گرفت. گروه مورد زنان مبتلا به سرطان آندومتر و گروه کنترل زنان غیر مبتلا به سرطان آندومتر بودند. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه های مشخصات جمعیت شناختی، باروری، سوابق پزشکی و اطلاعات مربوط به سرطان آندومتر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های تی مستقل، کای دو، من ویتنی و منحنی راک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: 24 نفر (20%) از زنان گروه مورد و 41 نفر (34%) از زنان گروه کنترل سابقه شیردهی را گزارش کردند. میانگین طول مدت شیردهی در گروه مورد 19/22± 58/58 و در گروه کنترل 38/15± 61/72 ماه بود. طول مدت شیردهی در گروه مورد به طور معنی داری از گروه کنترل کوتاه تر بود (004/0=p). نتیجه گیری: زنان مبتلا به سرطان آندومتر دوره شیردهی کوتاه تری داشتند، لذا آموزش شیردهی باید مورد توجه مراقبت های پس از زایمان قرار گیرد.

مقدمه: سرطان پستان یکی از شایع ترین بدخیمی در جهان است، اگرچه علت سرطان پستان به طور کامل شناخته نشده است، اما قرار گرفتن در معرض ویروس پاپیلوما انسانی (HPV) به عنوان یک عامل خطر برای سرطان پستان پیشنهاد می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی حضورHPV-DNA در نمونه های بافتی سرطان پستان و سالم در زنان استان خوزستان انجام شد. روش کار: در این مطالعه گذشته نگر که در سال 1397 انجام شد، 40 بافت پارافینه سرطان از بیماران با تشخیص بدخیمی پستان و 20 بافت پارافینه پستان از افراد بدون ضایعه توموری بدخیم (فیبرو آدنوما) از زنان استان خوزستان جمع­ آوری شدند. پس از استخراج DNA، تکثیر با ژن خانه­ دار بتااکتین به منظور بررسی کیفیت DNA استخراج شده انجام گرفت. حضور DNA ویروس HPV16, 18 با روش PCR و استفاده از آغازگرهای اختصاصی ویروس مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون کرامر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: DNA ویروس HPV16 در 25 مورد (5/62%) از 40 نمونه توموری و DNA ویروس HPV18 در 10 مورد (25%) از 40 نمونه توموری مشاهده شد. هیچ یک از نمونه­ های شاهد حضور DNA ویروس HPV16 و HPV18 را نشان نداد. از لحاظ آماری ضریب کرامر برای ویروس HPV16 و HPV18 در نمونه های سرطانی به ترتیب برابر با 598/0 و 316/0 محاسبه گردید. نتیجه­ گیری: بین سرطان پستان و عفونت ویروس های HPV16, 18 در زنان استان خوزستان ارتباط معناداری وجود دارد.

مقدمه: اندومتریوز یک بیماری التهابی مزمن است که بر روی باروری تأثیر می گذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش بالینی مداخله جراحی و درمان کمک باروری در زنان نابارور مبتلا به اندومتریوز، بر اساس گایدلاین های بالینی اخیر انجام شد. روش کار: در مقاله مروری حاضر، مطالعات چاپ شده در پایگاه اطلاعاتی PubMed، Science direct، Scopus و Google scholar با استفاده از کلمات کلیدی اندومتریوز، آندومتریوما، درمان کمک باروری، ناباروری، باروری، لاپاروسکوپی، سیستکتومی و جراحی با استفاده از عملگرهای "و" و "یا" از ژانویه 2000 تا نوامبر 2019 مورد بررسی قرار گرفتند. کلیه گایدلاین های چاپ شده به زبان انگلیسی در زمینه لاپاروسکوپی و جراحی در آندومتریوز و ناباروری مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تاکنون 6 گایدلاین بین المللی در این زمینه به چاپ رسیده که در مقاله حاضر به بررسی این مقالات پرداخته می شود. بر اساس شواهد چاپ شده تاکنون، لاپاراسکوپی را نباید به طور روتین قبل از ART انجام داد و تنها هدف آن تشخیص آندومتریوز خفیف یا متوسط است، اما در صورت وجود اندومتریوز خفیف، برداشتن جراحی در نظر گرفته می شود، زیرا ممکن است باعث بهبود میزان حاملگی خود به خودی شود و در موارد شدیدتر بیماری (اندومتریوما و اندومتریوز نفوذی عمیق)، فواید جراحی قبل از ART هنوز نامشخص است و باید خطرات و فواید آن سنجیده شود. نتیجه گیری: بر اساس گایدلاین های موجود پیشنهاد می شود که تصمیم گیری در مورد جراحی در زنان نابارور مبتلا به اندومتریوز باید به صورت فردی و بر اساس انتخاب بیمار، سن و ذخیره تخمدانی، همراهی علائم آزار دهنده، سایر علل نازایی، محل ضایعه و خطر احتمالی تکرار جراحی انجام شود.

مقدمه: اضافه وزن باقی مانده پس از زایمان، نقش مهمی در چاقی، بیماری های مزمن و پیامدهای ناگوار مادری، جنینی و نوزادی دارد. امروزه، عوامل اجتماعی از علل پایه گذار سلامتی و بیماری محسوب می شوند. مرور سیستماتیک حاضر، با هدف بررسی ارتباط تعیین کننده های اجتماعی سلامت و اضافه وزن باقی مانده پس از زایمان در مطالعات ایرانی انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری مقالات فارسی و انگلیسی از نوع مشاهده ای (کوهورت، مورد شاهدی، مقطعی) در پایگاه های Irandoc، Magiran، SID، Web of Science، Embase، Scopus ، Google Scholar و PubMed با ترکیبات مختلف کلمات کلیدی مرتبط با "تعیین کننده های اجتماعی سلامت" (Social determinants of health) و "اضافه وزن باقی مانده پس از زایمان" (postpartum weight retention) به دست آمده از MESH در سال های 2019-2000 جستجو شدند. انتخاب مقالات بر اساس معیارهای ورود و خروج و ارزیابی کیفیت مقالات با مقیاس نیوکاسل اوتاوا انجام شد. یافته ها: از 485 مقاله بررسی شده، 8 مقاله مناسب بود. بر اساس مدل WHO، تعیین کننده های اجتماعی سلامت در دو گروه ساختاری و بینابینی قرار گرفت. تعیین کننده های ساختاری شامل تحصیلات، شغل، درآمد و محل سکونت و تعیین کننده های بینابینی بر اساس مدل مذکور، در سه حیطه عوامل رفتاری، عوامل بیولوژیکی و عوامل روانی اجتماعی قرار گرفت. بر اساس نتایج مطالعات مرور شده، تحصیلات مادر، ورزش، وضعیت عملکردی پس از زایمان، شیردهی انحصاری، تغذیه با شیر خشک، وزن پیش از بارداری، وزن گیری بارداری، پاریتی، نحوه زایمان، سن، افسردگی و اضطراب، ارتباط آماری معنی داری با اضافه وزن باقی مانده پس از زایمان نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج مرور سیستماتیک حاضر بیانگر تأثیر تعیین کننده های اجتماعی ساختاری و بینابینی سلامت-از جمله تحصیلات زنان و عواملی در حیطه های رفتاری، بیولوژیکی و روانی اجتماعی-بر باقی ماندن اضافه وزن پس از زایمان بود. این امر مؤید نیاز به توجه بیشتر مسئولان و پرسنل بهداشتی به این عوامل تأثیر گذار در کنار سایر عوامل پزشکی می باشد تا بتوان به پیشگیری یا کاهش میزان این معضل و عوارض ناشی از آن کمک نمود.

مقدمه: علائم وازوموتور تقریباً در 75% زنان حول و حوش یائسگی رخ می دهند. گرگرفتگی، علت اصلی مراجعه زنان برای دریافت مراقبت دوران یائسگی است. درمان با استروژن مؤثرترین روش موجود برای درمان علائم می باشد که با توجه به خطرهای شناخته شده هورمون درمانی، بسیاری از زنان به استفاده از داروهای گیاهی برای درمان علائم یائسگی از جمله گرگرفتگی علاقه مند هستند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی کارآزمایی های بالینی انجام شده در زمینه بررسی اثربخشی انواع داروهای گیاهی در درمان گرگرفتگی انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری، جهت یافتن مقالات مرتبط پایگاه های الکترونیکی SID، Pubmed، SCOPUS و Web of Science با استفاده از کلمات کلیدی گرگرفتگی، داروهای گیاهی، زنان یائسه و واژه های لاتین Menopause، Herbal medicine، medicine و Hot flash از سال 2019-2002 مورد جستجو قرار گرفتند. مقالاتی که به صورت کارآزمایی بالینی صورت گرفته بود، انتخاب شدند. یافته ها: در این مطالعه31 کارآزمایی بالینی تصادفی شناسایی شدند. این مطالعات به بررسی ویتاگنوس (2)، سویا (4)، کوهوش سیاه (3)، جینکوبیلوبا (2)، مریم گلی (4)، سنبل الطیب (2)، تخم کتان (2)، شبدر قرمز (5)، گل راعی (1)، گل مغربی (2)، شنبلیله (1) و گل ساعتی (1) و یک مطالعه نیز که به شکل ترکیبی انجام شده بود، پرداخته بودند. به نظر می رسد فیتواستروژن ها و لیگنان های موجود در این گیاهان با کمترین عوارض جانبی، می توانند منجر به کاهش شدت و مدت گرگرفتگی شوند. نتیجه گیری: به طور کلی، یافته های مطالعه حاضر نشان داد که داروهای گیاهی که جزء گروه فیتواستروژن ها یا لیگنان ها می باشند مانند ویتاگنوس، شیرین بیان، سویا، شبدر قرمز، بذر کتان، مریم گلی، گل ساعتی، سنبل الطیب، گل راعی و روغن گل مغربی، می توانند به بهبود گرگرفتگی بیانجامند، اما به مطالعات بیشتر در جمعیت بزرگ تر نیاز می باشد.

مقدمه: طحال یک ارگان ایمونولوژیک و دارای نقش حیاتی در جلوگیری از عفونت میکروارگانسیم های کپسول دار است. این نقش ایمونولوژیک، وجود طحال های فرعی بعد از اسپلنکتومی را دارای اهمیت حیاتی می کند. از طرفی طحال های فرعی را باید همواره در تشخیص افتراقی توده های شکمی و لگنی مدنظر قرار داد. در این مطالعه، یک مورد نادر توده لگنی با تشخیص نهایی طحال فرعی خودبه خود کاشته شده در سروز مزوی رکتوم گزارش می شود. معرفی بیمار: بیمار خانمی 32 ساله نولی گراوید با سابقه نازایی اولیه و سابقه اسپلنکتومی در زمینه ترومای طحال در دوران کودکی، بدون سابقه بستری به علت عفونت در بیمارستان بود که با نتایج تصویربرداری مبنی بر توده سالید پرعروق لگنی، طی اقدامات انجام شده برای IVF، با احتمال توده لگنی، در بخش انکولوژی جراحی زنان بیمارستان امام خمینی (ره) دانشگاه علوم پزشکی تهران بستری و تحت لاپاراتومی قرار گرفت که نتیجه پاتولوژی فروزن سکشن، طحال فرعی گزارش شد. نتیجه گیری: توده های لگنی و شکمی (با تومور مارکرهای نرمال)، به ویژه در بیماران با سابقه تروما و اسپلنکتومی باید در تشخیص افتراقی با طحال های فرعی باشند و با ارزیابی های دقیق با اسکن هسته ای و یا لاپاراسکوپی مورد تأیید واقع شوند تا با رزکسیون تصادفی این توده ها، ایمنی بیمار در معرض خطر قرار نگیرد.