مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
سال:1386 | دوره:14 | شماره:1 (پیاپی 30) |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: هسته های میخی شکل (Cuneiformis: CnF) موجود در ناحیه بطنی جانبی ماده خاکستری دور کانالی (Periaqueductal Gray: PAG)، دارای گیرنده های مخدر مانندی (Opioid) هستند که در تعدیل درد شدید نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر تزریق درون هسته ای مرفین در ناحیه CnF مغز موش صحرایی بر تغییر درد مزمن و نقش ضد احساس درد آن (Antinociceptive) انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، از 40 سر موش صحرایی نر نژاد NMRI در گروههای آزمون و شاهد استفاده شد. از داروهای مرفین و لیدوکائین در گروه آزمون و محلول فیزیولوژیک نرمال سالین در گروه شاهد، با روش تزریق درون هسته ای و عمل کانول گذاری در ناحیه CnF به وسیله دستگاه استریوتاکسی مطابق روش Paxinos وWatson استفاده شد. برای ایجاد درد، در هر دو گروه، 50 mL، فرمالین %2.5 در پنجه پای چپ حیوان تزریق شد و تعداد گازگرفتن یا لیسیدن ناحیه فوق، به عنوان شاخص درد در مرحله حاد (اول) (0-5 دقیقه) و مرحله مزمن (دوم) (15-60 دقیقه) در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری آنالیز واریانس و پس آزمون Tukey در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تعداد گازگرفتن در گروههای شاهد (سالین) و دست نخورده (فقط آزمون فرمالین) تقریبا برابر بود؛ ولی این تعداد در گروههای مرفین و لیدوکائین نسبت به گروه شاهد در مرحله اول، کاهش معنی داری نشان داد (P<0.01). مرحله دوم در گروه مرفین نیز با کاهش درد همراه بود (P<0.05) ولی این اثر در گروه لیدوکائین از بین رفته بود. تزریق توام مرفین و لیدوکائین در هسته CnF سبب کاهش شدیدتری حتی نسبت به گروههای مرفین و لیدوکائین در مرحله حاد (P<0.0001) و مرحله مزمن درد (P<0.05) گردید. نتیجه گیری: هسته CnF دارای گیرنده های مو (m) می باشد و در تعدیل درد مزمن نیز نقش دارد. از طرفی نقش مرفین در تعدیل دردهای حاد و مزمن در مسیر نزولی بیش از نقش لیدوکائین می باشد؛ به نظر می رسد هسته میخی شکل در مسیرهای نزولی تعدیل درد بدون توجه به حاد یا مزمن بودن درد به طور مستقیم و یا از طریق هسته های مرتبط با آن باعث کاهش احساس دردهای محیطی می شود.

زمینه و هدف: ویتیلیگو یک اختلال دپیگمانته اکتسابی است که شیوع آن در جامعه %2-1 می باشد. با وجود نظریه ها و تئوریهای متفاوت، علت اصلی آن هنوز ناشناخته است. فرایندهای ژنتیکی و گروههای خونی در اتیولوژی ویتیلیگو مطرح شده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین ویتیلیگو با گروههای خونی A، B، O و Rh انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی، فراوانی گروههای خونی و Rh در 100 بیمار مبتلا به ویتیلیگو (گروه مورد) و 100 نفر از افراد غیر مبتلا به ویتیلیگو که همراه بیمار بودند و به درمانگاههای پوست شهر بیرجند مراجعه کرده بودند، (گروه شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه خونی و Rh در هر دو گروه تعیین شد و فراوانی هر گروه خونی در بیماران مبتلا به ویتیلیگو با افراد غیر مبتلا مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای Chi-Square و t در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: گروه خونی %32 از مبتلایان به ویتیلیگو، A، B %33، AB %7 و O %28 بود. در گروه شاهد، درصد این گروههای خونی به ترتیب %43، %21، %13 و %23 بود که این اختلافات از نظر آماری معنی دار بود (c2=6.85, P<0.05) Rh در %87 از گروه مورد و %83 از گروه شاهد، مثبت و در %13 از گروه مورد و %17 از گروه شاهد، منفی بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (c2=6.85, P>0.05). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که افراد با گروه خونی B نسبت به سایر گروههای خونی، برای ابتلا به بیماری ویتیلیگو مستعدتر می باشند ولی بین بیماری ویتیلیگو با Rh رابطه معنی داری وجود ندارد.

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار، بیش از نیمی از موارد بستری در بخش مراقبتهای ویژه قلبی را تشکیل می دهند. بستری شدن مجدد بسیاری از این بیماران، ناشی از نداشتن اطلاعات کافی و عدم پیروی از توصیه های پزشکی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی در میزان آگاهی و نگرش بیماران بستری مبتلا به آنژین صدری ناپایدار انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مداخله ای، 180 بیمار بستری مبتلا به آنژین صدری در دو گروه مداخله و شاهد (هر گروه 90 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. پرستاران و پزشکان تعلیم یافته بخش قلب و عروق یکی از بیمارستانهای دانشگاهی شهر مشهد، به مدت 2 ماه به آموزش بیماران گروه مداخله پرداختند. داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری و سپس با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS (11.5) و STATA (8.0) و آزمونهای Chi-Square و آنالیز کوواریانس، در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: پس از تعدیل برای اثر نمره اولیه میزان آگاهی افراد مورد مطالعه، میانگین این نمره در گروه مداخله به طور معنی داری بیش از گروه شاهد بود (P<0.0001)؛ همچنین انجام مداخله باعث مطلوبتر شدن وضعیت نگرش در گروه مداخله شد (P<0.0001). هیچ تغییر بارزی در این متغیرها در گروه شاهد مشاهده نشد.نتیجه گیری: امکان بهره بردن از قابلیتهای آموزشی پرستاران در ارتقای آگاهی و تغییر جهت مطلوب نگرشهای بیماران به میزان قابل توجه و ثمربخشی وجود دارد؛ بنابراین شایسته است به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیماران قلبی، ارایه خدمات آموزشی توسط پرستاران با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد.

زمینه و هدف: ارزیابی مهارت بالینی از مهمترین موارد ارزشیابی دانشجویان پزشکی به شمار می رود که ارتباط تنگاتنگی با نحوه آموزش و اصلاح آن رابطه ای مستقیم با ارتقای کیفیت آموزشی این نظام دارد. بدیهی است بهبود نحوه آموزش در موارد کاربردی تر در درجه اول اهمیت قرار دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش آموزش سنتی و آموزش توسط چارت در تشخیص وجود انواع هیپرلوسنسی در رادیوگرافی قفسه صدری در دانشجویان دوره بالینی پزشکی انجام شد. روش تحقیق: در یک مطالعه مداخله ای استاژرها، به دو گروه 35 نفری تقسیم شدند. گروه اول، طبق روش مرسوم دوره استاژری رادیولوژی را گذرانده بودند و گروه دوم، دوره رادیولوژی را نگذرانده بودند ولی به آنها، چارت و جداول تشخیصی در مورد تشخیص و تفسیر رادیولوسنسی در رادیوگرافی قفسه صدری به صورت چهره به چهره آموزش داده شده بود؛ سپس 15 عکس غیر طبیعی و متمایز قفسه صدری به هر یک از اعضای دو گروه، جهت تشخیص و اظهار نظر داده شد. سطح این مهارت در تفسیر هیپرلوسنسی به وسیله پرسشنامه ای با سوالات چهار گزینه ای مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: دانشجویان در اجرای آزمون پایان دوره توانستند در هر دو گروه دوره آموزشی کلاسیک و آموزش به وسیله الگوریتم و چارت، بیش از %60 نمره آزمون پایان همان دوره را کسب نمایند که نمایانگر ایجاد یادگیری در هر دو دوره آموزشی مذکور می باشد. مقایسه میانگین نمرات آزمونهای هر دوره با یکدیگر اختلاف معنی داری را بین دو دوره نشان نداد؛ به عبارت دیگر اختلاف معنی داری در میزان یادگیری در دوره آموزشی مذکور وجود نداشته است.نتیجه گیری: در این پژوهش، هر دو روش آموزش کلاسیک و مبتنی بر الگوریتم و چارت، باعث ایجاد یادگیری شد. با وجود نمرات بیشتر در روش آموزش توسط چارت از نظر کمی و آماری، هیچ یک از روشها بر دیگری برتری نداشت؛ در مواردی که امکان آموزش توسط چارت وجود دارد، با توجه به پویایی آن، از این روش نیز می توان استفاده نمود.

زمینه و هدف: بیماری دیابت یکی از شایعترین اختلالات متابولیکی است که بسرعت در حال افزایش است و اقدام مناسب جهت پیشگیری، کنترل و درمان این بیماری ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر آموزش تغذیه بر سطح آگاهی و نگرش بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه آینده نگر در مرکز تحقیقات غدد رشت بیمارستان رازی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان، بر روی 135 بیمار دیابتی نوع 2 انجام شد. بیماران در محدوده سنی 35-70 سال قرار داشتند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (مداخله) (70 نفر) و شاهد (65 نفر) قرار گرفتند. مداخله شامل 64 ساعت آموزش در طول یک دوره 6 ماهه بود. 3 ماهه اول شامل جلسات آموزشی هفتگی در زمینه تغذیه، کنترل قند خون، ورزش و دیگر موضوعات مرتبط با مراقبتهای شخصی و 3 ماه جلسات آموزشی هر دو هفته به منظور پیشبرد تغییر رفتار بود. در انتهای مطالعه رفتارهای غذایی، آگاهی و نگرش بیماران در مورد رژیم غذایی و دریافت چربی سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای ANCOVA و t در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: کاهشهای مشخصی در دریافت چربی بین شرکت کنندگان در گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. این کاهش در طول دوره پیگیری نیز حفظ شد؛ همچنین تغییرات مشخصی در الگوی رژیم غذایی بعد از مطالعه به دست آمد که در دوره پیگیری نیز حفظ شد. این تغییرات در مورد جایگزینی مشاهده نشد.نتیجه گیری: این راهکار درمانی تاثیر بالقوه ای در کاهش دریافت چربی و بهبود الگوی غذایی بیماران دیابتی نوع 2 دارد.

زمینه و هدف: کارسینوم سلول ترانزیشنال مثانه، سرطانی نسبتا شایع در بین مردان است. پیشرفت تومور با بروز یا تغییر در محصولات چند ژن کنترل کننده آپوپتوز و تکثیر سلولی همراه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین بروز پروتئین P53 و درجه بافت شناسی کارسینوم سلول ترانزیشنال مثانه انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه آینده نگر، پرونده های موجود در بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مربوط به بیماران مبتلا به کارسینوم مثانه، مورد مطالعه قرار گرفتند. برش تهیه شده از بلوک های پارافینی، با روش ایمونوهیستوشیمی برای انکوپروتئین P53 رنگ آمیزی گردید. نتایج انکوپروتئین P53 در ارتباط با درجه بندی بافت شناسی و ارتباط بین متغیرها، با استفاده از آزمون آماری فیشر، در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع 45 پرونده مربوط به بیماران مبتلا به کارسینوم مثانه مورد مطالعه قرار گرفت. نوع تومور در 39 مورد (%87) کارسینوم سلول ترانزیشنال، در 4 مورد (%9) کارسینوم سلول سنگفرشی و در 2 مورد (%4) کارسینوم تمایزنیافته بود. از مجموع 39 فرد مبتلا به TCC، 9 بیمار (%23.1) از نظر بافت شناسی دارای درجه (گرید) یک، 14 بیمار (%35.9) درجه دو و 16 مورد (%41) درجه 3 بودند. پس از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، در 4 بیمار (%44.4) از 9 بیمار مبتلا به TCC با گرید 1، در 10 بیمار (%71.4) از 14 بیمار با گرید 2، و در 15 بیمار (%93.8) از 16مورد با گرید 3، افزایش بروز پروتئین P53 مشاهده شد. از 39 بیمار، در 29 مورد P53 (%74.4)  مثبت بود و به طور قابل توجهی در انواع با درجه بالای بافت شناسی ظهور بیشتری دیده شد (P=0.026). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد دقت روش ایمونوهیستوشیمی جهت تشخیص جهش P53  در حدود %90 است؛ اما برای نتیجه گیری بهتر بررسی تعداد بیشتری از بیماران از این نظر پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: ترومای شکم یکی از علل شایع مرگ و میر ناشی از تروما را تشکیل می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش و کارایی سونوگرافی، در بررسی ضایعات داخل شکم و همچنین وجود مایع آزاد در شکم، به دنبال ترومای نافذ و غیرنافذ و همچنین مقایسه نتایج سونوگرافی، با سیر بالینی و بخصوص نتیجه عمل جراحی، انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی در فاصله زمانی دی ماه 1379 تا فروردین ماه 1380، تمامی بیمارانی که به علت ترومای شکمی (اعم از نافذ و غیرنافذ) در بیمارستان علی بن ابیطالب شهر رفسنجان تحت درمان بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. مشخصات بیماران از نظر سن، جنس، علت تروما، وضعیت در بدو ورود، (پایدار یا ناپایدار)، نتیجه معاینه بالینی، نتیجه سونوگرافی، نتیجه لاپاراتومی در صورت انجام و تشخیص نهایی بیمار ثبت گردید و نتایج مثبت و منفی سونوگرافی با نتایج لاپاراتومی و سیر بالینی بیمار، مطابقت داده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار EPI-5 و آزمون Chi-Square در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در مجموع برای 104 بیمار دچار ترومای شکم که از نظر همودینامیک وضعیت پایداری داشتند، سونوگرافی انجام شد و نتایج سونوگرافی به صورت مایع آزاد داخل شکمی ضایعات احشای توپر یا توخالی شکم و بدون ضایعه گزارش گردید؛ نتیجه سونوگرافی در 85 نفر از بیماران (%87.1) منفی و در 19 نفر (%18.3) مثبت بود. پس از مقایسه نتایج سونوگرافی با یافته های حین عمل جراحی، حساسیت و اختصاصی بودن سونوگرافی به ترتیب %85 و %65 تعیین گردید.نتیجه گیری: انجام سونوگرافی در بیماران دچار ترومای شکم و دارای علایم حیاتی پایدار، به عنوان یکی از روشهای تشخیصی اولیه، به منظور تشخیص صدمات داخل شکمی، ارزشمند می باشد؛ هر چند با توجه به میزان حساسیت و اختصاصی بودن این روش تشخیصی، قضاوت بالینی و معاینات فیزیکی مکرر یا استفاده از روشهای تشخیصی دیگر مانند سی تی اسکن، کمک کننده خواهد بود.

زمینه و هدف: پیوند کامل قرنیه (Penetrating Keratoplasty: PK) درمان نهایی درصد قابل توجهی از بیماریهای قرنیه می باشد؛ از طرفی شایعترین پیوند بافتی انسان طی چهل سال اخیر محسوب می شود؛ به دلیل مطالعات نسبتا محدود منطقه ای در این زمینه در کشورمان و تغییر در اندیکاسیون های پیوند، مطالعه حاضر به منظور تعیین اندیکاسیون و نتایج کلینیکی حاصل از این عمل در شهر بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، پرونده تمام بیمارانی که در دو بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند تحت عمل پیوند قرنیه قرار گرفته بودند (طی سالهای 81-1379) مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. از نظر سنی بیماران به دو گروه زیر 25 سال و بالای 25 سال تقسیم شدند؛ از نظر شغل نیز بیماران به سه گروه کشاورز و دامدار، مشاغل سخت شهری (کارگر، صنعتگر)، مشاغل آسان شهری (کارمند، راننده، خانه دار و محصل) طبقه بندی شدند. مشخصات فردی بیماران، تشخیص کلینیکی قبل از عمل، چشم پیوندی و اندیکاسیون پیوند قرنیه، با استفاده از پرسشنامه خودساخته جمع آوری گردید؛ داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری t و Chi-Square در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع پرونده 80 بیمار، مورد مطالعه قرار گرفت. اندیکاسیون های پیوند قرنیه به ترتیب شامل کدورت قرنیه (لوکوم) %62.5، قوز قرنیه (%20 (Keratoconus: KC و سایر موارد %17.5 بود. لوکوم قرنیه به ترتیب در مردان و زنان شامل %68.4 و %73.9 موارد پیوند بود. KC در گروه سنی کمتر از 25 سال شایعترین علت پیوند قرنیه در این مطالعه بود. نتیجه گیری: کدورت قرنیه (لوکوم) اندیکاسیون اصلی پیوند قرنیه در این تحقیق بود؛ این یافته با نتایج سایر مطالعات مغایرت دارد و شاید علت آن شرایط خاص منطقه بیرجند و شایع بودن ترومای قرنیه و عفونت ناشی از آن در اثر اصابت خار زرشک و ایجاد لوکوم قرنیه باشد که این مساله نیاز به مطالعه بیشتری دارد.

زمینه و هدف: امروزه هوش هیجانی از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. مطالعات و پژوهشهای گوناگون انجام شده در این زمینه، مبین نقش و اهمیت آن در شئون مختلف زندگی افراد اعم از تحصیل، شغل و محیط اجتماعی زندگی می باشد؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین هوش هیجانی و اضطراب آموزشگاهی در دانش آموزان دبیرستانی استان خراسان جنوبی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی (از نوع همبستگی)، در مجموع 670 دانش آموز مقطع دوم و سوم دبیرستانهای خراسان جنوبی که در رشته های ادبیات و علوم انسانی، تجربی و ریاضی تحصیل می کردند، به شیوه نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی از مناطق بیرجند، قاین، درمیان، خوسف، نهبندان، سربیشه در استان خراسان جنوبی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد شده هوش هیجانی شرینگ و اضطراب آموزشگاهی فیلیپس، جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون آماری در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میان هوش هیجانی و اضطراب آموزشگاهی رابطه معنی داری وجود داشت (P=0.01). بین تمامی مولفه های هوش هیجانی (خودآگاهی، خودکنترلی، خودانگیزی، هوشیاری اجتماعی و مهارت ارتباطی) و اضطراب آموزشگاهی رابطه معنی داری وجود داشت (P=0.01)؛ همچنین تمامی مولفه های هوش هیجانی در پیش بینی متغیر ملاک تاثیر معنی داری داشتند. در بررسی میانگین نمرات آزمودنیها بر حسب جنس، تنها در مولفه های مهارت اجتماعی (P=0.001) و هوشیاری اجتماعی (P=0.007) تفاوت معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش و وجود رابطه معنی دار هوش هیجانی و اضطراب آموزشگاهی، به نظر می رسد توجه به هوش هیجانی برای بهبود بهداشت روانی و در نتیجه بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان بسیار موثر و ارزشمند باشد؛ بنابراین پیشنهاد می گردد برای ارتقا و بهبود هوش هیجانی دانش آموزان، علاوه بر گنجاندن دروسی در این زمینه، معلمان نیز آموزشهای لازم را ببینند.

زمینه و هدف: در این بررسی، توانایی و ارتباط تحت شبکه ای توسط ارتباط اینترانت بی سیم Point to Point Wireless Intranet Connection برای تله کنفرانس، نمایش زنده و همزمان جراحی لاپاراسکوپی از اتاق عمل به سالن کنفرانس در فاصله پنج کیلومتری از یکدیگر، فراهم نمودن صدا و تصویر با کیفیت و کمک به اتخاذ تصمیم در جراحی لاپاراسکوپی و راهنمایی در جراحی (Telementoring) مورد ارزیابی قرار گرفت. در زمان انجام این بررسی، گزارش دیگری از این نوع ارتباط زنده تحت شبکه در جراحی لاپاراسکوپی در ایران وجود نداشت.روش تحقیق: در این بررسی، به طور زنده و همزمان، جراح که در اتاق عمل بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند عمل جراحی تریگونوپلاستی لاپاراسکوپی را انجام می داد با استاد وی که ابداع کننده این جراحی لاپاراسکوپی بدیع بود، در حضور شرکت کنندگان در سمینار سراسری در سالن آمفی تئاتر دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، در فاصله پنج کیلومتری از یکدیگر توسط ارتباط اینترانت بی سیم Point to Point Wireless Intranet Connection تله کنفرانس انجام دادند. استاد لاپاراسکوپی با دیدن تصاویر به صورت زنده در سالن آمفی تئاتر به جراح در اتاق عمل راهنماییهای لازم را ارایه می نمود. برای بررسی کیفیت تصاویر ارسالی از نظر استاد لاپاراسکوپی استفاده و به صورت همزمان تصاویر در اتاق عمل و در سالن آمفی تئاتر ذخیره شدند تا این تصاویر از نظر اثر ارتباط اینترانت بر آنها با یکدیگر مقایسه شوند.یافته ها: این ارتباط کم هزینه امکان تله کنفرانس و ارسال و دریافت همزمان صدا و تصویر را برای اتخاذ تصمیم در جراحی لاپاراسکوپی و مشاهده تصاویر جراحی لاپاراسکوپی توسط استاد لاپاراسکوپی را فراهم نمود. کیفیت تصاویر همزمان ارسال شده، چنان بود که استاد لاپاراسکوپی در محل سالن کنفرانس امکان و توانایی تشخیص غلاف وال دیر بر روی جدار حالب را داشت. بررسی تصاویر ذخیره شده در اتاق عمل و در سالن آمفی تئاتر نشان داد که کیفیت تصاویر ذخیره شده در دو محل یکسان بود.نتیجه گیری: ارتباط تحت شبکه ای توسط ارتباط اینترانت بی سیم Point to Point Wireless Intranet Connection توانایی انجام تله کنفرانس در جراحی زنده لاپاراسکوپی و ارسال تصاویر بسیار با کیفیت همزمان را با هزینه کم دارا می باشد.

تومور میوفیبروبلاستیک التهابی (IMT)، توموری نادر با اتیولوژی ناشناخته است که معمولا در کودکان و نوجوانان مشاهده می شود. این تومور از سلول های دوکی میوفیبروبلاستیک به همراه سلول های التهابی تشکیل شده است. در این گزارش، بیمار پسر نوجوان 15 ساله ای بود که با تظاهرات تب، کاهش وزن، آنمی و توده اپی گاستر مراجعه کرد. در رادیوگرافی، تنگی قابل توجه بر اثر فشار روی دئودنوم و ضخامت خفیف مخاط جداری مشاهده شد. سونوگرافی و بیوپسی از دئودنوم چندان در تشخیص کمک کننده نبود. در لاپاراتومی یک توده در بخش خارجی و کناری قسمت دوم دئودنوم با چسبندگی به دئودنوم مشاهده شد. جداسازی توده، منجر به سوراخ شدن دئودنوم و مجاری صفراوی خارج کبدی گردید. در نهایت دئودنو دئودنوستومی و آناستوموز دو انتها برای مجاری صفراوی انجام شد. در بررسی آسیب شناختی تومور، تشخیص IMT قطعی شد. شکایتهای بیمار پس از خارج کردن تومور برطرف گردید و پس از سه سال پیگیری، در بیمار نشانه ای از عود مشاهده نشد. از آنجا که IMT در حال حاضر به عنوان یک نئوپلاسم بالقوه در نظر گرفته می شود، جای آن دارد بیشتر مورد توجه پزشکان قرار گیرد و به عنوان تشخیص افتراقی آنمی و توده شکمی در نظر باشد؛ همچنین با وجود خصوصیات بافت شناختی خوش خیم تومور، به علت احتمال رفتار تهاجمی آن، پیگیری بلندمدت بالینی و رادیولوژی بیماران لازم است.