بینا
سال:1389 | دوره:16 | شماره:2 (پی در پی 63) |تعداد مقالات:22

هدف: تعیین ارتباط بین هایپرلیپیدمی و شدت رتینوپاتی دیابتی در مبتلایان به دیابت نوع  I ارجاع شده به درمانگاه چشم بیمارستان امام خمینی اهواز.روش پژوهش: این مطالعه مشاهده ای مقطعی بر روی 52 بیمار مبتلا به دیابت نوع I صورت گرفت. همه بیماران بالای 15 سال سن داشتند و جهت بررسی از نظر رتینوپاتی دیابتی، طی سال 1388 به درمانگاه چشم بیمارستان امام خمینی ارجاع شده بودند. سطح لیپیدهای سرم و HbA1C و درجه رتینوپاتی دیابتی بیماران تعیین شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: بیماران شامل 27 مرد (52 درصد) و 25 زن (48 درصد) با میانگین سنی 21.6±4.6 سال (32 - 15 سال) بودند. تحلیل ANOVA یک سویه نشان دهنده رابطه مستقیم معنی داری بین سطح سرمی تری گلیسیرید، کلسترول تام و کلسترول LDL با درجه رتینوپاتی و رابطه معکوس معنی داری بین سطح سرمی کلسترول HDL با درجه رتینوپاتی بود. در آنالیز رگرشن لوجستیک ترتیبی (ordinal logistic regression)، فقط ارتباط بین سطح تری گلیسیرید و کلسترول تام سرم با درجه رتینوپاتی معنی دار بود. اندازه HbA1C ارتباط معنی داری با شدت رتینوپاتی دیابتی نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد که شدت رتینوپاتی در مبتلایان به دیابت نوع I با افزایش سطح تری گلیسیرید و کلسترول تام سرم افزایش می یابد ولی با میزان کلسترول LDL، کلسترول  HDL و HbA1C ارتباطی ندارد.

هدف: مقایسه نتایج بینایی و آناتومیک و عوارض بعد از عمل دو روش جراحی ویترکتومی اولیه با و بدون باند دور تا دوری در بیماران با جداشدگی شبکیه به دنبال عمل آب مروارید با استفاده از تحلیل آماری نمره گرایش.(PS, Propensity Score) روش پژوهش: در این مطالعه روش همسان سازی بر اساس PS به عنوان یک رویکرد جدید کنترل متغیرهای مخدوشگر، در مقایسه نتایج دو روش جراحی ویترکتومی با و بدون باند دور تا دوری در درمان جداشدگی شبکیه به دنبال جراحی آب مروارید به کار رفت. برای محاسبه نمره گرایش از نرم افزار آماری STATA نسخه 9 و برای مقایسه توزیع متغیرهای مهم در دو گروه از شاخص اختلاف استاندارد شده استفاده شد.یافته ها: در تحلیل نهایی بر روی 150 نفر شامل 62 نفر در گروه ویترکتومی با باند و 88 نفر در گروه ویترکتومی بدون باند انجام شد. بر اساس PS برآورد شده، 51 نفر از گروه ویترکتومی با باند با 51 نفر از گروه ویترکتومی بدون باند همسان شدند. از نظر موفقیت آناتومیک جراحی (چسبندگی کامل شبکیه)، بهترین دید اصلاح شده و وقوع ادم سیستویید ماکولا در هیچ یک از ماه های پی گیری، اختلاف آماری معنی داری بین دو روش مشاهده نشد ولی از نظر عارضه چروکیدگی ماکولا، احتمال وقوع در گروه ویترکتومی بدون باند در ماه 4 بعد از عمل از نظر آماری بالاتر بود (OR=0.1428 ,P=0.034).نتیجه گیری: بر اساس آنالیز PS و روش های کلاسیک به نظر می رسد که دو روش ویترکتومی اولیه با و بدون باند دور تا دوری در درمان جداشدگی شبکیه به دنبال عمل آب مروارید دارای نتایج قابل مقایسه می باشند ولی احتمال وقوع عارضه چروکیدگی ماکولا در روش ویترکتومی بدون باند پیگیری کوتاه مدت بالاتر است.

هدف: یافتن ارتباط بین عفونت با (human papilloma virus) HPV و تومورهای اپی تلیوم سطحی چشم.روش پژوهش: بیست نمونه تومور داخل اپیتلیومی ملتحمه (CIN: conjunctival intra-epithelial neoplasia) درجه 1 (CIN-I)،20  نمونه CIN درجه 3 (CIN-III) و کارسینوم یاخته سنگ فرشی (SCC) و 20 نمونه ناخنک (به عنوان شاهد) به روش (polymerase chain reaction) PCR برای یافتن شواهدی از عفونت HPV ارزیابی شدند. PCR به روش General Primer برای یافتن هر گونه ردپایی از HPV به طور جداگانه برای همه نمونه ها انجام شد. ارزیابی ها روی قطعات برش داده شده از بافت های پارافینه موجود در آرشیو آزمایشگاهی انجام شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران هنگام برداشتن نمونه ها در گروه CIN-I برابر 56±8 سال (86 - 30 سال)، در گروه CIN-III  و SCC برابر 61.7±9 سال (82 - 43 سال) و در گروه ناخنک برابر 10±41.5 سال (67 - 24 سال) بود. همه نمونه ها از نظر وجود HPV منفی بودند.نتیجه گیری: در مطالعه ما هیچ گونه رابطه ای بین HPV و تومورهای سطحی چشم یافت نشد.

هدف: مقایسه دستگاه گالیکه با ارب اسکن II و پاکی متری اولتراسوند در بررسی ضخامت قرنیه در چشم های داوطلبان جراحی رفرکتیو.روش پژوهش: این مطالعه بر روی 920 داوطلب جراحی رفرکتیو که تنها مشکل چشمی آنان عیب انکساری بود، انجام شد. ضخامت مرکزی قرنیه توسط دستگاه های گالیکه، ارب اسکن II و پاکی متری اولتراسوند اندازه گیری شد. با در نظر گرفتن پاکی متری اولتراسوند به عنوان استاندارد طلایی، یافته های دو دستگاه دیگر با آن مقایسه شدند.یافته ها: ضخامت مرکز قرنیه توسط پاکی متری اولتراسوند، ارب اسکن II و گالیکه به ترتیب 544.4±33.4، 546.7±37.9 و 555.8±29.6 میکرون اندازه گیری شد. میانگین تفاوت بین پاکی متری اولتراسوند با ارب اسکن  II(با ضریب تصحیح 0.96) و گالیکه، به ترتیب 2.3 و 10.2 میکرون بود. به رغم اختلاف موجود بین گالیکه و پاکی متری اولتراسوند، همبستگی بین یافته های پاکی متری گالیکه و اولتراسوند بهتر از هم بستگی بین پاکی متری ارب اسکن II و اولتراسوند بود (ضریب همبستگی 0.947 در برابر 0.817). با در نظر گرفتن ضریب تصحیح 0.98 برای سیستم گالیکه، داده های دو دستگاه (گالیکه و اولتراسوند) همسان تر شدند.نتیجه گیری: در نظر گرفتن ضریب تصحیح 0.98 برای تبدیل خوانده های ضخامت مرکز قرنیه توسط دستگاه گالیکه، یک روش مناسب برای رسیدن به مقدار معادل پاکی متری اولتراسوند است. البته قطعی کردن این مقدار، به عنوان ضریب تصحیح گالیکه، نیازمند انجام مطالعات وسیع تر جهت تایید یافته مطالعه حاضر با در نظر گرفتن ضخامت های متفاوت قرنیه می باشد.

هدف: تعیین رابطه بین قدرت و قطر قرنیه در چشم های مبتلا به نزدیک بینی.روش پژوهش: این مطالعه بر روی 840 چشم از 420 فرد دچار نزدیک بینی که کاندید عمل جراحی لیزیک بودند انجام شد. قطر قرنیه (corneal horizontal white to white diameter) و متوسط قدرت آن با استفاده از ارب اسکن به دست آمد. از آنالیز رگرسیون و تست پیرسون جهت بررسی هر نوع ارتباط بین این دو شاخص استفاده شد.یافته ها: همبستگی خطی منفی قابل توجهی بین قدرت قرنیه و قطر آن وجود داشت. آنالیز رگرسیون همبستگی زیر را روشن نمود، (قدرت قرنیه ×1.88) – 65.79= قطر قرنیه و r=0.204.نتیجه گیری: یک همبستگی خطی منفی بین متوسط قدرت قرنیه و قطر آن در چشم های نزدیک بین وجود دارد که ممکن است بتواند در آینده کاربردهای درمانی (از جمله در اعمال جراحی رفرکتیو) داشته باشد.

هدف: ارزیابی اعوجاج های رده بالا در چشم های دارای ناخنک در مقایسه با چشم سالم مقابل.روش پژوهش: این مطالعه بر روی 31 چشم مبتلا به ناخنک در مقایسه با چشم سالم طرف مقابل انجام شد. ابرومتری NIDEK OPD-Scan در هر دو چشم همه بیماران انجام شد. سپس مقادیر (root mean square) RMS اعوجاج های کل رده بالا، اعوجاج های کما شکل، اعوجاج های کروی شکل، اعوجاج های رده هاس سوم، چهارم و پنجم، اعوجاج های برگ شبدری (trefoil)  و اعوجاج کروی دو چشم با هم مقایسه شدند. بر اساس اندازه ناحیه غیر درگیر مرکز قرنیه، چشم ها به سه گروه طبقه بندی شدند و میزان اعوجاج ها در سه گروه با هم مقایسه شد.یافته ها: بیماران شامل 23 مرد و 8 زن با میانگین سنی 42.5±5.9 سال بودند. اعوجاج کل رده بالا، در چشم دارای ناخنک، به طور بارزی بیشتر از چشم نرمال بود (1.85±2.22 میکرومتر در مقابل 0.36±0.44 میکرومتر، P=0.001).  RMS تمام رده هایZernike  و اعوجاج های مختلف در چشم مبتلا به ناخنک بیشتر بودند، به جز اعوجاج کروی. بیشترین تفاوت مربوط به اعوجاج های برگ شبدری (1.37 میکرومتر در مقابله 0.25 میکرومتر،P<0.001 ) و اعوجاج های کما (0.37 میکرومتر در مقابل 0.14 میکرومتر،P<0.001) ) بود. با کاهش ناحیه اپتیکی شفاف (افزایش اندازه ناخنک)، میزان همه اعوجاج ها به جز اعوجاج کروی افزایش یافت.نتیجه گیری: ناخنک و اندازه آن تاثیر زیادی در افزایش اعوجاج های رده بالای چشم به ویژه اعوجاج های کما و برگ شبدری در مقایسه با چشم مقابل دارد.

هدف: ارزیابی شیوع و ویژگی های اپیدمیولوژیک سوختگی های شیمیایی حاد چشم در بیماران مراجعه کننده به اورژانس چشم بیمارستان لبافی نژاد طی سال 1383.روش پژوهش: همه بیماران مبتلا به سوختگی شیمیایی حاد چشم که طی سال 1383 به اورژانس بیمارستان لبافی نژاد مراجعه نمودند، وارد مطالعه شدند. ویژگی های دموگرافیک و اطلاعات زمینه ای در خصوص سوختگی جمع آوری شد، حدت بینایی تعیین شد و معاینه با اسلیت لمپ انجام گردید. از دسته بندی Hunghes-Roper-Hall برای درجه بندی بیماری استفاده شد.یافته ها: از 25468 بیمار مراجعه کننده به اورژانس چشم طی یک سال، 219 مورد (0.86 درصد) سوختگی شیمیایی چشم داشتند که شامل 179 (81.7 درصد) مرد و 40 (18.3 درصد) زن بودند. بیشترین تعداد بیماران (31.5 درصد) در گروه سنی 30 - 20 سال قرار داشتند و آسیب های شغلی بیشترین مورد (46.6 درصد) را به خود اختصاص می دادند. بیماران در 54.3 درصد موارد طی یک ساعت اول بعد از آسیب مراجعه نموده بودند. سوختگی در 99 مورد (45.2 درصد) ناشی از اسید و در 32 مورد (14.6 درصد) ناشی از باز بود و در 88 مورد (40.2 درصد) نوع ماده شیمیایی مشخص نبود. سوختگی ها در 155 مورد (69.8 درصد) درجه I و در 5 مورد (2.25 درصد) درجه IV بودند. ارتباطی بین درجه سوختگی و نوع ماده سوزاننده وجود نداشت.نتیجه گیری: سوختگی های شیمیایی چشم کمتر از 1 درصد مراجعان به اورژانس چشم را تشکیل می دهند. اسید، شایع ترین ماده سوزاننده بود و آسیب های شغلی شایع ترین علت سوختگی های شیمیایی بودند. مردان 30 - 20 سال حین کار مهمترین گروه در معرض خطر می باشند.

هدف: تعیین نتایج بینایی شامل حدت بینایی، عیب انکساری و کراتومتری بعد از پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه (DALK)  به روش حباب بزرگ در بیماران مبتلا به کراتکتازی بعد از لیزیک.روش پژوهش: در این مطالعه، داده های قبل و بعد از جراحی بیماران مبتلا به کراتکتازی بعد از لیزیک که بین سال های 1384 و 1387 تحت عمل  (deep anterior lamellar keratoplasty) DALK به روش حباب بزرگ قرار گرفته بودند، مقایسه شدند. علت انجام پیوند قرنیه در این بیماران شامل عدم تحمل لنزهای تماسی سخت و یا عینک اصلاحی بود. DALK با روش حباب بزرگ در همه موارد با موفقیت انجام شد. حدت بینایی اصلاح نشده (UCVA)، بهترین دید اصلاح شده با عینک (BSCVA)، معادل کروی عیب انکساری (SE)، متوسط کراتومتری و آستیگماتیسم اندازه گیری شده توسط کراتومتری قبل و بعد از عمل جراحی مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: تعداد 11 چشم از 10 بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 31.6±7.4 سال و میانگین طول پیگیری بعد از پیوند 26.2±6.5 ماه بود. میانگین UCVA و BSCVA، به ترتیب از 20.400 به (P=0.39) 20.160 و از 20.160 به (P=0.0007) 20.40 افزایش یافت. میانگین SE، 2 دیوپتر افزایش یافت و از 5.4±11.53 - دیوپتر به 13.45±10.5 - دیوپتر رسید .(P=0.34) میانگین کراتومتری قبل از عمل 46.81±7.2 دیوپتر بود که بعد از عمل به 46.31±10.9 رسید .(P=0.08) میزان آستیگماتیسم کراتومتری نیز از 4.75±2.6 دیوپتر قبل از عمل به 4.55±2.5 دیوپتر بعد از عمل کاهش یافت.(P=0.81) نتیجه گیری: DALK به روش حباب بزرگ روشی موثر و قابل تکرار برای کراتکتازی بعد از لیزیک می باشد و باعث افزایش BSCVA می شود. با این حال، هم بیمار و هم جراح باید انتظار عیب انکساری بالا پس از عمل جراحی را داشته باشند.

بلفاریت شایع ترین بیماری چشمی است که یک چشم پزشک با آن مواجه می شود و 37 درصد بیمارانی که توسط چشم پزشکان ویزیت می شوند، مبتلا به درجاتی از بلفاریت هستند. بلفاریت دارای دو شکل قدامی و خلفی است که هر کدام به دو دسته عفونی و غیرعفونی تقسیم می شود. علل بلفاریت قدامی که عمدتا عفونی است شامل استافیلوکوک طلایی، اپیدرمیدیس و ساپروفیتیکوس، پروپیونه باکتریوم آکنه، گونه های کورینه باکتریوم، موراکسلا، ویروس هرپس سیمپلکس، شپشک عانه و مایت های دموکس می باشند. سازوکارهای احتمالی ایجاد بلفاریت قدامی شامل رشد بیش از حد میکروارگانیسم ها، رشد عوامل بیماری زا به جای عوامل غیر بیماری زا و به هم خوردن تعادل بین عوامل بیماری زا و غیر بیماری زا، ایجاد التهاب و آزاد شدن واسطه های التهابی توسط باکتری ها و یاخته های ایمنی هستند. شکل دیگر بلفاریت قدامی، سبوره ای است که با پوسته های چرب در لبه پلک مشخص می شود. بلفاریت خلفی عمدتا غیرعفونی است و در نتیجه تغییر در ترکیب ترشحات عدد میبومین می باشد. افزایش اسیدهای چرب آزاد، واکس چرب و بعضی از لیپیدهای تغییر یافته منجر به ناپایداری لایه اشک و افزایش تبخیر اشک و در نتیجه افزایش غلظت مواد محلول و اسمولاریته اشک می شوند. افزایش اسمولاریته یکی از علل مهم التهاب و تحریک چشم می باشد که اثرات سوء بر اپی تلیوم قرنیه دارد. مهم ترین علایم بالین در همه انواع بلفاریت، سوزش و تحریک چشم هستند که صبح ها شدیدترند و در طول روز بهتر می شوند. سایر علایم شامل خارش، ناراحتی چشم ها پس از کار با رایانه، احساس سنگینی در پلک ها، ترشحات بر روی مژه ها، احساس خشکی، چسبیدن لبه پلک ها موقع بیدار شدن از خواب و قرمزی چشم می باشند. در ضمن بیماران ممکن است از عدم تحمل لنز تماسی و یا سابقه گل مژه شکایت کنند. یافته های بالینی بر حسب نوع بلفاریت شامل کولارت اطراف مژه ها، ضخیم و پرخون شدن لبه پلک ها، از دست رفتن مژه ها، سفید شدن و تغییر جهت آنها، تلانژکتازی، هایپرتروفی و نامنظمی لبه پلک ها و انسداد منافذ غدد میبومین با ترشحات غلیظ و برجستگی منفذ غده میبومین می باشند که می توانند منجر به عوارضی مانند زخم حاشیه ای قرنیه و فلیکتن قرنیه و ملتحمه شوند. اهداف درمان در بلفاریت، کاهش علایم بیمار، کاهش میزان باکتری موجود بر روی لبه پلک، کاهش التهاب و بهبود عملکرد غدد میبومین است که به وسیله شستشو و کمپرس گرم پلک ها و استفاده از عوامل ضد التهابی و ضد باکتری مانند آزیترومایسین، توبرامایسین، سیکلوسپورین و دگزامتازون موضعی و داکسی سایکلین خوراکی به دست می آیند.

رتینوبلاستوما شایع ترین تومور اولیه داخل چشمی در دوران کودکی است. درمانهای کنونی منجر به میزان بقای بالای 95 درصد اما گاه با عوارض طولانی مدت شده اند. رساندن موضعی داروهای شیمی درمانی، هم فواید کموریداکشن را داراست و هم بیماران را از سمیت و پتانسیل موتاژنیک شیمی درمانی سیستمیک در امان نگاه می دارد. دو اساس مهم در شیمی درمانی موضعی، بهبود در رساندن دارو به محل تومور در چشم و درمان مولکول هدف در تومور با حفظ ارگان های سالم است. در این مقاله، مروری بر تزریقات دارویی به صورت پری بولبار، داخل شریان افتالمیک و یا داخل زجاجیه ای و در نهایت ژن درمانی و استفاده از وکتورها در تجویز داروهای جدید و ژن ها به صورت موضعی شده است. با وجود پیشرفت های بسیار پره کلینیکی در کنترل این تومور با شیمی درمانی موضعی، استفاده بالینی از چنین روش هایی نیاز به مطالعات شاهددار مناسب و حساس پره کلینیکی و بالینی زیادی دارد.

هدف: معرفی بیماری که به علت باقی ماندن قطعه کوچکی از هسته عدسی در اتاق قدامی بعد از عمل فیکوامولسیفیکیشن دچار تورم موضعی قرنیه شده بود.معرفی بیمار: خانم 74 ساله ای که حدود 1.5 سال پیش تحت عمل فیکوامولسیفیکیشن چشم راست قرار گرفته بود با احساس جسم خارجی، درد و کاهش دید چشم مزبور مراجعه نمود. دید چشم مبتلا از 20.25 بعد از عمل به 20.50 رسیده بود. در معاینه اسلیت لمپ، تورم موضعی در قسمت تحتانی قرنیه همراه با چسبندگی عنبیه به قرنیه در این ناحیه و یک تکه از هسته عدسی با اندازه حدود 3 میلی متر در اتاق قدامی دیده شد. بیمار تحت جراحی خارج کردن این قطعه قرار گرفت که منجر به کاهش درد بیمار و تورم قرنیه گردید.نتیجه گیری: باقی ماندن قطعات هسته عدسی، یکی از عوارض عمل فیکوامولسیفیکیشن است که می تواند به صورت زودرس یا دیررس تظاهر کند. در برخورد با هر بیمار به تورم موضعی قرنیه یا التهاب داخل چشمی بعد از این عمل، حتی در صورت عدم رویت قطعه، این عارضه باید مدنظر باشد.

هدف: معرفی یک بیمار با تشخیص تومور سلول گرانولر حدقه که تومور بسیار نادری است.معرفی بیمار: خانم 55 ساله ای با شکایت از دوبینی دو چشمی و انحراف چشم راست از 3 سال قبل مراجعه کرد. در معاینه ظاهری، یک توده سفت و بدون درد در ناحیه پلک تحتانی چشم راست وجود داشت که طی سال گذشته به تدریج بزرگتر شده بود. –CT اسکن حدقه، یک توده با حاشیه مشخص در قسمت تحتانی حدقه راست با درگیری ماهیچه راست تحتانی را نشان داد. نمونه برداری ساب توتال از توده و مطالعات هیستوپاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی، تومور سلول گرانولر را نشان داد. پس از جراحی، علایم بیمار بهبود یافتند ولی به علت باقی ماندن قسمتی از تومور، بیمار برای پرتودرمانی ارجاع داده شد.

هدف: معرفی یک مورد کوروییدوپاتی بیردشات (Birdshot) تیپیک با HLA-A29 مثبت به عنوان اولین گزارش در ایران.معرفی بیمار: مرد 43 ساله ای با سابقه کاهش دید هر دو چشم از 5 سال قبل مراجعه نمود. بیمار هیچ گونه سابقه ای از بیماری سیتمیک نداشت. در آخرین معاینه، دید چشم راست 20.30 و دید چشم چپ در حد شمارش انگشتان از 2 متری بود. فشار هر دو چشم در حد نرمال بود. در معاینه با اسلیت لمپ، قرنیه و عدسی هر دو چشم شفاف بودند و التهاب و یاخته در اتاق قدامی دیده نشد. در معاینه زجاجیه، یاخته دیده شد. نمای ته چشم راست و چپ بیمار و فلورسین آنژیوگرافی و ایندوسیانین سبز (ICG) بیمار نشان دهنده کوروییدوپاتی بود. در نمای فلورسین آنژیوگرافی ضایعات متعدد هایپرفلورسانت و در ICF نقاط متعدد هایپوفلورسانت دیده شدند. بیمار طی این 5 سال با تشخیص التهاب داخل چشمی تحت درمان با پردنیزولون خوراکی، سیکلوسپورین و آزاتیوپرین بوده است که پاسخ به درمان موقت بوده و سیر بیماری و کاهش دید پیش رونده بوده است. با توجه به سیر بیماری و نمای شبکیه و HLA-A29  مثبت، تشخیص کوروییوپاتی بیردشات برای بیمار گذاشته شد.نتیجه گیری: حسب اطلاع ما، این اولین گزارش از کوروییدوپاتی بیردشات در ایران می باشد که همراه علایم منحصر به فرد بیماری بروز کرده است. همراهی بیماری با HLA-A29 تشخیص را به طور قطع تایید می کند.