روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، پیمایش مقطعی است. جامعه آماری تحقیق، افراد 18 سال به بالای استان لرستان هستند که به روش خوشه ای چند مرحله ای، تعداد 384 نفر از آنها انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه بوده است. یافته ها: میانگین احساس نابرابری پاسخگویان 80/2 و میانگین احساس امنیت آنها 93/2 (از دامنه 1 تا 5) بوده است. یافته ها نشان می دهند که متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، نوع نگرش به عملکرد پلیس، سرمایه اجتماعی، میزان دینداری، میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی، احساس نابرابری و ابعاد آن با احساس امنیت ارتباط داشته اند. نتایج تحلیل چند متغیری نیز نشان می دهند به جز شش متغیر مستقل وضعیت تاهل، تحصیلات، نوع نگرش به عملکرد پلیس، سرمایه اجتماعی، میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی و احساس نابرابری، سایر متغیرها به دلیل داشتن واریانس مشترک از معادله رگرسیون خارج شده اند. این متغیرها 544/0 از واریانس احساس امنیت را تبیین کرده اند. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد میزان احساس نابرابری و احساس امنیت در استان لرستان در حد متوسطی بوده است. همچنین مهم ترین متغیر مستقل در تبیین متغیر وابسته، احساس نابرابری بوده است. از این رو می توان گفت، افزایش احساس برابری افراد جامعه می تواند نقش موثری بر افزایش احساس امنیت آنها داشته باشد.