مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1398 | دوره:37 | شماره:541 |تعداد مقالات:5

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر کرم بابونه بر بهبودی زخم فشاری درجه ی یک بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های الزهرا (س) و امین اصفهان و بیمارستان امام حسین (ع) گلپایگان، انجام شد. روش ها: این مطالعه بر روی دو گروه 35 نفره از بیماران بخش های مراقبت ویژه که دارای زخم فشاری درجه ی یک در نواحی مختلف بدن بودند، انجام شد. در گروه شاهد، برای بیماران فقط مراقبت های معمول استاندارد پیش گیری از زخم فشاری مانند تغییر وضعیت، استفاده از تشک مواج و. . . استفاده شد و زخم آن ها با سرم نرمال سالین شستشو داده شد. در گروه مداخله، علاوه بر روش ها: ی گفته شده، از کرم بابونه بر روی محل زخم استفاده گردید و این کار به مدت 7 روز پی گیری شد. با استفاده از ابزار Pressure ulcer scale for healing (PUSH)، در روزهای اول، چهارم و هفتم مطالعه، میزان بهبود زخم فشاری مشخص و ثبت شد و پرسش نامه ها در دو گروه با هم مقایسه گردید. یافته ها: در روزهای چهارم و هفتم، میانگین نمره ی زخم فشاری گروه مداخله به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (001/0 > P). قبل از مداخله، میانگین نمره ی زخم فشاری در گروه مداخله، 25/2 ± 44/6 گزارش شد که این نمره در روز هفتم به 12/1 ± 33/0 کاهش یافت. در گروه شاهد، نمره ی زخم فشاری اولین ارزیابی، 93/1 ± 86/5 بود و در روز هفتم به 40/2 ± 14/8 افزایش یافت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که استفاده از کرم بابونه در درمان زخم های فشاری درجه ی یک تاثیرگذار است. پیشنهاد می گردد به منظور بررسی تاثیر بابونه بر بهبودی زخم های فشاری درجه ی دو، تحقیقات گسترده تری صورت پذیرد.

مقدمه: باتوجه به شیوع بالای افسردگی در سالمندان و همچنین، اهمیت سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت در پیش گیری از بیماری های دوران سالمندی، پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت در سالمندان مبتلا به افسردگی و سالم طراحی و اجرا شد. روش ها: این مطالعه، یک مطالعه ی مقطعی بود که در سال 1397 بر روی200 نفر از افراد با سن بالاتر از 60 سال مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت (بر اساس پرسش نامه ی Walker و Hill-Polerecky) و افسردگی (با استفاده از فرم کوتاه Geriatric depression scale یا GDS) در شرکت کنندگان، ارزیابی، ثبت و واکاوی گردید. یافته ها: فراوانی افسردگی در 200 سالمند بررسی شده، 1/59 درصد بود و واکاوی اولیه بین وضعیت تأهل، تحصیلات و همه ی ابعاد سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت (تغذیه، ورزش، مسؤولیت پذیری در مورد سلامت، مدیریت استرس، حمایت بین فردی و خودشکوفایی) و افسردگی ارتباط معنی داری دیده شد، اما پس از تعدیل کردن همه ی عوامل در واکاوی Regression چند متغیره، ابعاد مدیریت استرس [99/0-58/0 = Confidence interval (CI)، 76/0 = Odds ratio (OR)] و مسؤولیت پذیری (90/0-62/0 = CI، 75/0 = OR) رابطه ی مستقل و معکوس معنی داری با افسردگی در سالمندان داشت. نتیجه گیری: از ابعاد سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت، مدیریت استرس و مسؤولیت پذیری در مورد سلامت در سالمندان مبتلا به افسردگی ضعیف تر از سالمندان سالم است.

مقدمه: Multiple sclerosis (MS) یک بیماری شایع سیستم عصبی مرکزی می باشد و میزان ابتلا به این بیماری در زنان دو برابر بیشتر از مردان است. با توجه به اهمیت پلی مورفیسم های miRNAها در بیان و عملکرد mRNAها و همچنین خطر بروز بیماری ها، در این مطالعه برای اولین بار ارتباط پلی مورفیسم rs6977848 با خطر ابتلا به بیماری MS در جمعیت اصفهان بررسی شد. روش ها: در این مطالعه ی مورد-شاهدی، 95 فرد سالم و 99 فرد بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. ژنوتیپ افراد برای پلی مورفیسم مورد نظر به روش Polymerase chain reaction-Restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) تعیین و جهت تایید نتایج، تعدادی از نمونه ها تعیین توالی شد. سپس، فراوانی ژنوتیپ ها به منظور به دست آوردن ارتباط این پلی مورفیسم با خطر ابتلا به بیماری MS، واکاوی گردید. یافته ها: با در نظر گرفتن غلبه ی کامل آلل T مجموع ژنوتیپ های TT و TG در مقایسه با ژنوتیپ مرجع GG به طور معنی داری استعداد ابتلا به بیماری MS را افزایش می دهند (27/2 = Odds ratio یا OD و 043/0 = P)، اگر چه اختلاف معنی داری بین فراوانی هر یک از ژنوتیپ ها در مقایسه با ژنوتیپ مرجع TT در دو جمعیت سالم و بیمار مشاهده نگردید. نتیجه گیری: پلی مورفیسم rs6977848 در پایین دست ژن کد کننده ی miR-148a به احتمال زیاد می تواند بر عملکرد این miRNA و همچنین، سطح بیان آن موثر باشد و استعداد افراد در ابتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می دهد، اما با سن بروز بیماری در جمعیت های مورد مطالعه ارتباط معنی داری ندارد.

مقدمه: سامانه های دارورسانی حاوی داروهای ضد سرطان، مزایای بسیاری در رهایش دارو نسبت به داروهای خوراکی یا تزریقی در درمان سرطان دارند. بنابراین، ساخت سامانه هایی برای تحویل کنترل شده ی داروهای ضد سرطان در سال های اخیر، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. روش ها: در این تحقیق، نانوذرات کیتوزان (Chitosan-based nanoparticles یا CsNPs) به روش ژل شدن یونی تهیه شد و به عنوان حامل داروی دوکسوروبیسین (Doxorubicin یا DOX) مورد استفاده قرار گرفت. نانوذرات کیتوزان، قبل و بعد از بارگذاری دارو با استفاده از روش ها: ی میکروسکوپ الکترونی روبشی (Scanning electron microscope یا SEM)، پراکندگی نور پویا (Dynamic light scattering یا DLS) و پتانسیل زتا مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج آزمون های برون تن (In vitro) انجام شده بر روی این سیستم از نظر میزان رهایش دارو نشان داد نمونه ی ساخته شده گزینه ی بسیار مناسبی به عنوان حامل داروی ضد سرطان DOX است؛ چرا که با رهایش کنترل شده ی دارو در بازه ی زمانی (از 120-0 ساعت) به صورت رهایش آهسته و پیوسته، می تواند در مقابله با سلول های سرطانی موثرتر عمل کند. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها: ی این مطالعه، استفاده از سامانه ی دارورسانی CsNPs/DOX می تواند جایگزین ممتازی به جای استفاده از دزهای متعدد تزریق دوکسوروبیسین برای درمان سرطان سینه باشد و محدودیت های مربوط به استفاده از این دارو به شیوه ی شیمی درمانی را مرتفع نماید.

مقدمه: Systemic lupus erythematosus (SLE)، یک بیماری خود ایمنی شایع می باشد که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، با بروز عوارض جدی و جبران ناپذیر نظیر نفریت همراه می باشد. به همین دلیل، تشخیص زودرس بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است. از طرفی، برخی مطالعات نشان داده است بین سطح سرمی هورمون آنتی مولرین و شدت فعالیت بیماری SLE، ارتباط وجود دارد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط بین تیتر آنتی مولرین آنتی بادی با شدت و میزان فعالیت بیماری SLE به انجام رسید. روش ها: در یک مطالعه ی مقطعی، 70 زن در دامنه ی سنی 35-18 سال مبتلا به SLE که در سال 1395 به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان ارجاع شده بودند، انتخاب شدند. شدت فعالیت بیماری SLE با معیار SLE Disease activity index-2000 (SLEDAI-2k) و سطح هورمون آنتی مولرین در آنان اندازه گیری شد و ارتباط بین آن ها مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین سطح سرمی هورمون آنتی مولرین در بیماران مورد مطالعه، 49/1 ± 58/1 با دامنه ی 36/7-20/0 نانوگرم/میلی لیتر بود و بر مبنای آن، 11 نفر (7/15 درصد) دارای سطح پایین این هورمون بودند. برابر نتایج به دست آمده، بین سطح هورمون آنتی مولرین و شاخص فعالیت بیماری SLE، یک همبستگی معکوس و معنی دار به میزان 46/0 مشاهده گردید (001/0 > P). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها: ی این مطالعه، بین سطح هورمون آنتی مولرین و شدت فعالیت SLE ارتباط معکوسی وجود دارد و به ویژه در زمانی که بیمار تحت پالس تراپی با کورتن و سیکلوفسفامید قرار دارد، سطح هورمون آنتی مولرین پایین تر است و این موضوع، می تواند منجر به بروز عوارض جدی در زنان سنین باروری گردد.