آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1385 | دوره:7 | شماره:2 (مسلسل 25) |تعداد مقالات:19

هدف: استوماتیت یا موکوزیت دهانی یکی از مشکلات اساسی در بیماران تحت شیمی درمانی می باشد. این عارضه جانبی تقریبا در 40 تا 100 درصد بیماران بروز می کند. استوماتیت دردناک بوده و ممکن است با دریافت غذا و مایعات و همچنین زندگی روزمره بیمار تداخل کند. در فرد سرطانی این حالت ممکن است سبب افزایش خطر عفونت، بستری شدن طولانی مدت و مرگ و میر شده و درمان سرطان را به تاخیر اندازد. هدف از این تحقیق تعیین میزان تاثیر دهانشویه گل بابونه بر پیشگیری از استوماتیت ناشی از شیمی درمانی می باشد.روش بررسی: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد که به منظور بررسی تاثیر دهانشویه گل بابونه بر استوماتیت ناشی از شیمی درمانی در مرکز انکولوژی شهید قاضی طباطبایی تبریز انجام شده است. در این تحقیق 28 بیمار درگروه آزمون و 14 بیمار در گروه شاهد به صورت تصادفی قرار داده شدند. بعد به بیماران گروه آزمون دهانشویه تهیه از گل بابونه داده شد تا روزانه چهار بار دهان خود را به مدت 16 روز شستشو دهند. مخاط دهان بیماران روزانه توسط دو نفر همکار محقق که از نوع دهانشویه بی اطلاع بودند بررسی می شد.یافته ها: نتایج بدست آمده نشانگر آن است که دهانشویه گل بابونه به طور معنی داری توانسته است در پیشگیری از استوماتیت ناشی از شیمی درمانی (شدت استوماتیت، شدت درد و میزان بقای استوماتیت) موثر باشد (P<0.05).نتیجه گیری: از آنجایی که تنها و بهترین راه پیشگیری استوماتیت ناشی از شیمی درمانی، به کارگیری دهانشویه مناسب می باشد، بنابراین استفاده از دهانشویه گل بابونه می تواند در پیشگیری از استوماتیت این بیماران موثر بوده و کیفیت درمان و کیفیت زندگی بیماران شیمی درمانی را بهبود بخشد

هدف: پوسچر (S.B) Sway back یکی از شایعترین انواع اختلال پوسچر معرفی شده است، اما در مورد تغییر راستای مفاصل، اطلاعات محدود و متناقضی وجود دارد. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی شیوع اختلال پوسچر S.B در زنان جوان و مطالعه کمی راستای مفاصل در این پوسچر می باشد.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی بر روی 51 نفر از دختران دانشجو بین سنین 34-19 سال که با انتخاب تصادفی ساده از بین دختران دانشگاه علوم پزشکی مشهد انتخاب شده بودند انجام شد. به همین منظور، با استفاده از صفحه شطرنجی و امتداد شاقولی، میزان نوسان (جابجایی خطی) لگن اندازه گیری شد و پوسچر افرادی که خط شاقولی با فاصله بیش از cm3 از خلف نقطه میانی محور واسطASIS  و PSIS عبور می کرد به عنوان پوسچر S.B شناسایی شد. سپس مقدار شیب لگن به کمک شیب سنج لگنی و زاویه کایفوز و لوردوز توسط خط کش قابل انعطاف و راستای مفاصل مچ، زانو و هیپ به وسیله گونیامتر اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین لوردوز افراد در پوسچر  S.Bبیش از افراد نرمال بود (0.004=P) و میزان کایفوز و تیلت قدامی لگن در افراد این گروه گرچه بیش از افراد گروه نرمال بود ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت (0.05<(P. همچنین مفاصل ران و زانو در پوسچر S.B به سمت فلکسیون سوق پیدا کرده بود و مچ پا دورسی فلکسیون نشان می داد که مقدار دورسی فلکسیون با میزان نوسان لگن ارتباط معنی دار مستقیم داشت. شیوع این دفورمیتی در افراد مورد مطالعه 39.2% و بیش از دفورمیتی های دیگر ستون فقرات بود. نتیجه گیری: مشاهدات این تحقیق نشان داد که S.B شایعترین دفورمیتی ستون فقرات در زنان جوان جامعه ماست. همچنین نشان داد که با وجود افزایش لوردوز، امتداد مفاصل اندام تحتانی، ناحیه توراسیک و شیب (تیلت) لگن نسبتا طبیعی باقی می ماند.

هدف: با کمک وسیله اندازه گیری قدرت عضله می توان نیروی یک گروه عضلانی را اندازه گیری کرد. از طرف دیگر برای تعیین اثرات برنامه های درمانی و یا آموزشی به روش هایی با قابلیت تکرارپذیری صحیح و قابل استناد نیاز می باشد.هدف از این مطالعه تعیین میزان تکرارپذیری مقادیر اندازه گیری شده قدرت ایزومتریک عضلات گردن به وسیله دستگاه ایزومتر 2 بود.روش بررسی: در یک مطالعه تحلیلی 37 فرد سالم غیر ورزشکار (18 مرد و 19 زن بین سنین 25-18 سال) با انتخاب تصادفی در این مطالعه شرکت کردند. از یک Load Cell جدید که بر روی دستگاه قدیم نصب شده بود استفاده شد. قدرت ایزومتریکی عضلات فلکسور و اکستنسور گردن در زمان ها و روزهای متفاوت و به کمک دو تست کننده با استفاده از وسیله جدید (دستگاه ایزومتر 2) اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج تکرارپذیری در تست هایinter-rater  -retest inter-trial, (N 2.2< sw <5.1، ICC <0.98 0.86<) نشان داد که تکرارپذیری اندازه گیری قدرت عضلات گردن در تست های آماری مختلف با هم مطابق بوده و از درجه بالایی از اعتبار برخوردار بودند. اختلاف معنی دار آماری در میزان قدرت عضلات گردن که در زمان ها و روزهای متفاوت اندازه گیری شده بودند وجود نداشت. قدرت انقباض ماکزیمم ارادی داوطلبین به طور مشخصی در مردان بیشتر از زنان بود (P <0.001) قدرت عضلات فلکسور و اکستنسور گردن در زنان به ترتیب 46.1% و 30.8% نسبت به مردان بود.نتیجه گیری: در این مطالعه ما از دستگاه جدیدتری (ایزومتر 2) نسبت به دستگاه قدیمی (ایزومتر) استفاده کردیم. اندازه گیری های قدرت ایزومتریک عضلات گردن که به وسیله دستگاه ایزومتر 2 به دست آمد به صورت یک روش مفید برای اندازه گیری قدرت عضلات فلکسور و اکستنسور گردن ظاهر گردید.

هدف: هدف در این مقاله ثبت سیگنال ای.ام.جی از دو کانال مستقل از عضلات دو سر و سه سر جهت ایجاد یک سیستم کنترلی برای پروتز مایوالکتریک است.روش بررسی: به این منظور یک سیستم اخذ و پردازش سیگنال طراحی و ساخته شد. بر اساس سیگنال های ثبت شده به کمک این دستگاه از عضلات دوسر و سه سر یک سیستم کنترل مناسب برای پروتز مایوالکتریک ایجاد گردید.یافته ها: بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق مشخص شد که استفاده از مقدار متوسط سیگنال جهت استخراج فرمان حرکت روش بسیار موفقیت آمیزی است. درعین حال بین سرعت حرکت در دست سالم و IAV نیز رابطه ای خطی به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به اینکه دامنه و فرکانس سیگنال EMG کاملا تعریف شده نیست و در بعضی زمانها فعالیت های الکتریکی ناخواسته روی پوست وجود دارد، کنترل پروتز برای بیمار تا حدی مشکل می شود. همچنین در آزمون هایی که انجام گرفت مرز مشخصی بین انقباضات شدید و ضعیف در فضای IAV به دست نیامد، ولی به طور معمول مقدار متوسط سیگنال موفقترین روش جهت استخراج فرمان حرکت است.

هدف: علیرغم مزایای تمرینات تعادلی و نقش مهمی که می توانند در جلوگیری از ضایعات لیگامانی اندام تحتانی ایفا کنند،از لحاظ تحقیقی به این تمرینات توجه کافی نشده است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات تعادلی بر تقویت لیگامان های اندام تحتانی و آزمونهای تعادلی و محدوده ثباتی پویا در افراد سالم انجام شده است. در مطالعه حاضر که به روش شبه تجربی از نوع مورد - شاهد بود گروه مورد که شامل دو گروه 17 نفری بود تمرینات تعادلی را به مدت 6 هفته انجام داد. (یک گروه روی اندام غالب و گروه دیگر روی اندام غیر غالب) گروه شاهد 17 نفری هم هیچ تمرینی انجام نداد. نمونه ها به صورت اتفاقی از جامعه در دسترس انتخاب شدند. قبل و بعد از انجام تمرینات دو گروه با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس مورد ارزیابی و ارزیابی مجدد قرار گرفتند. یافته ها: مقایسه شاخص های تعادلی در دو گروه نشان دهنده اختلاف معنی دار آماری در بعضی از آنها بود. که مهمترین آنها در شاخص  کلی ثباتی اندام های غالب و غیر غالب، شاخص قدامی – خلقی اندام غیر غالب، شاخص داخلی – خارجی اندام غالب و زمان کلی آزمون محدوده ثباتی بایودکس اندام غالب بعد از انجام تمرینات تخته تعادل است (P <0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های موجود می توان از تمرینات تعادلی به عنوان ابزاری مناسب برای جلوگیری از مشکلات لیگامانی استفاده کرد.

هدف: تفریح درمانی یکی از روش های توانبخشی می باشد که در این نوع درمان، درمانگر با مشارکت دادن مددجو در انواع فعالیت های مختلف که جنبه  تفریحی و سرگرمی نیز دارند به دنبال دستیابی به اهدافی همچون بهبود مهارت های اجتماعی می باشد. هدف این تحقیق پاسخ به این سوال بوده است که آیا تفریح درمانی می تواند منجر به بهبود مهارت های اجتماعی (رفتاری و ارتباطی) گردد؟روش بررسی: در یک مطالعه مداخله ای از نوع قبل و بعد 45 مددجوی اسکیزوفرنیک با سیر طولانی با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و سپس کلیه نمونه ها توسط ابزار اندازه گیری آسیب های وارده بر مهارت های روزمره زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند، سپس مداخله تحقیق که شامل یک سفر تفریحی 10 روزه به شهر مشهد مقدس بود انجام گردید و پس از آن مجددا کلیه نمونه ها توسط ابزار تحقیق مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، میانگین نمرات کسب شده مددجویان در ارزیابی های قبل و بعد با آزمون تی دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از نظر آماری میانگین نمرات مهارت های ارتباط غیر کلامی، کلامی، رفتارهای مرتبط با ابراز وجود نسبت به قبل از مداخله افزایش یافته بود که از نظر آماری معنی دار بود (P <0.01)، همچنین معیارهای مربوط به پرخاشگری و مشکلات رفتار اجتماعی نیز کاهش یافته بود که نسبت به قبل از مداخله از نظر آماری با بیش از 99 درصد اطمینان معنی دار بوده است (P <0.01 و 0.06 P <). نتیجه گیری: تفریح درمانی در بهبود وضعیت مهارت های اجتماعی (ارتباطی و رفتاری) مددجویان اسکیزوفرنیک موثر است.

هدف: این پژوهش تحقیقی است توصیفی ـ تحلیلی که به منظور یافتن تفاوت های مهارت های حرکتی دختران و پسران 7 ساله در سال 83 به انجام رسیده است. روش بررسی: جامعه مورد نظر شامل 120 نفر (60 دختر و 60 پسر) می باشد که از 6 دبستان از منطقه 3 آموزش و پرورش انتخاب شده اند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شده است. ابزار تحقیق شامل مقیاس رشد حرکتی لینکلن اوزورتسکی و پرسشنامه مربوط به اطلاعات شخصی می باشد. بعد از انجام ارزیابی های انفرادی و جمع آوری داده ها، کلیه اطلاعات با استفاده از نرم افزارspss  و آزمون sample T - Test تجزیه و تحلیل گردیده و مقایسه میانگین نمرات مهارت های حرکتی انجام گرفت.یافته ها: یافته های حاصل در ارتباط با اهداف پژوهش نشان دادند که بین میانگین نمرات مهارتهای حرکتی کلی، تعادل کلی، تعادل با چشم باز، تعادل با چشم بسته، تعادل داینامیک و استاتیک با چشم باز، هماهنگی حرکتی دو طرفه، هماهنگی اندام های فوقانی، هماهنگی اندام های فوقانی ـ تحتانی و دقت وسرعت حرکتی در دو گروه دختران و پسران کلاس اول ابتدایی تفاوت معنی داری وجود ندارد. تنها تفاوت معنی دار بین میانگین نمرات هماهنگی چشم و دست در دو گروه دختران و پسران می باشد.نتیجه گیری: کاربرد نتایج این پژوهش در حیطه های مختلف درمانی ـ آموزشی رشد روانی حرکتی کودکان می باشد و می توان از این یافته ها در جهت بهبود هرچه بیشتر برنامه ریزی های مرتبط با کودکان در مراکز مختلف دولتی و غیر دولتی بهره برد.

هدف: پژوهش حاضر، با این رویکرد که پاسخگویی مناسب به نیازها و مشکلات دختران و زنان معلول، مستلزم شناسایی اولیه این نیازها و مشکلات است، هدف اصلی خود را تعیین نیازها و مشکلات دختران و زنان دچار معلولیت  جسمی - حرکتی، در شهرستان تهران قرار داد. روش بررسی: نوع این مطالعه توصیفی است. نمونه  مورد بررسی 216 دختر و زن دارای معلولیت هستند که با روش انتخاب تصادفی منظم از بین 1395 نفر مراجعه کنندگان مرکز بهزیستی شهرستان تهران انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از روش مصاحبه و ابزار پرسشنامه محقق ساخته  82 سوالی انجام شد. پرسشنامه بر اساس مرور منابع و نتایج جلسات بحث گروهی متمرکز تنظیم گردید و پس از تعیین روایی محتوی و پایایی آن (با آلفا کرونباخ 0.76) به اجرا در آمد. یافته ها: بررسی نیازها و مشکلات دختران و زنان دارای معلولیت جسمی - حرکتی، به طور کلی اولویت های آنان را در هر زمینه مشخص کرد. اولویت نیاز آموزشی. آموزش جامعه و آموزش حرفه ای. نیاز اشتغال: سرویس رفت و آمد و وجود سهیمه  خاص برای اشتغال. نیاز به تشکیل خانواده: فراهم آمدن امکان شناخت بیشتر همسر آینده توسط خانواده؛ مشاوره ی قبل از ازدواج، رفت و آمد: مناسب سازی پیاده روها و معابر عمومی، وجود سرویس رفت وآمد خاص متناسب با نوع معلولیت؛ نیاز به خدمات توانبخشی: نیاز به وسایل کمک توانبخشی و خدمات آموزشی؛ گذراندن اوقات فراغت: کمک های مالی برای استفاده از امکانات ورزشی - تفریحی، وجود مکان های ورزشی متناسب معلولیت آنان؛ برقراری ارتباط: آگاهی دیگران به توانایی های افراد معلول در کنار محدودیت، برخورد عادی و بدون ترحم از سوی دیگران و همراهی یکی از نزدیکان هنگام حضور در جمع.اولویت مشکلات در زمینه آموزش: جابجایی و رفت و آمد، در دسترس نبودن منابع و امکانات آموزشی؛ اشتغال: جابجایی و رفت و آمد، عدم وجود ضمانت های اجرایی و حمایت از اشتغال معلولان. مشکل زندگی مشترک: دخالت اطرافیان، خشونت همسر، انجام امور خانه داری. خشونت: بی توجهی، رفتار پرخاشجویانه رفت و آمد: نامناسب بودن وسایل نقلیه عمومی با توجه به شرایط و نیازهای فرد، نامناسب بودن پیاده روها و معابر عمومی. مشکل گذراندن اوقات فراغت: نبودن سرویس رفت و آمد خاص برای استفاده از مکان های تفریحی - ورزشی، مشکل مالی برای استفاده از امکانات از این مکان ها. نتیجه گیری: نتیجه  نهایی حاصل از این پژوهش، نه تنها نشان دهنده تنوع مشکلات و نیازهای دختران و زنان دچار معلولیت جسمی - حرکتی در جامعه مورد مطالعه است، بلکه تفاوت اولویت این نیازها و مشکلات را در زمینه های آموزش، اشتغال، ازدواج و تشکیل خانواده، رفت و آمد، درمان و توانبخشی، اوقات فراغت، برقراری ارتباط با دیگران، از دیدگاه خود این افراد مشخص می کند.

هدف: مدیریت موثر سلامتی در بلایا بستگی به پیش بینی و شناسایی مشکلات حاصل از بلایا و در نظر گرفتن امکانات لازم در زمان و مکان مناسب و مقتضی دارد. در این مقاله که قسمتی از یک مطالعه بزرگتر می باشد سعی شده است بر اساس تجربیات ارائه دهندگان خدمات سلامتی در بلایا عوامل موثر در مدیریت خدمات سلامتی در زمان وقوع بلایا بررسی شود.روش بررسی: پژوهش حاضر به روش گراندد تئوری انجام شده است. مشارکت کنندگان 16 نفر شامل 4 نفر پرستار ،2 نفر روانپزشک، 1 نفر اپیدمیولوژیست، 1 نفر مددکار، 1 نفر روانشناس، یک نفر متخصص بهداشت،1 نفر کارشناس ارشد بهداشت،1 نفر بهیار، 3 نفر از اهالی بم ویک نفر پزشک عمومی بودند. از کل مشارکت کنندگان 14 نفر مرد و2 نفر زن و میانگین سنی آنها 37 سال بود. کلیه مشارکت کنندگان حداقل تجربه حضود در یک بلیه را داشتند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختارمند استفاده شد. کلیه مصاحبه ها ضبط و سپس کلمه به کلمه دست نویس شده و با استفاده از روش استراوس و کوربین تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: مساله مدیریت در ارائه خدمات سلامتی مورد تاکید مشارکت کنندگان در مطالعه قرار داشت و در ارتباط با این مفهوم مهم برنامه ریزی، سازماندهی، هماهنگی و مشارکت سایر کشورها مطرح شد. نبود برنامه ونظم در ارائه خدمات سلامتی، نبود تقسیم کار، مشخص نبودن وظایف، تداخل کار و همپوشانی، موازی کاری، عدم هماهنگی بین مدیران و ارائه دهندگان خدمات، خود محوری، ناتوانی سازمان ملل در هماهنگی و جلب مشارکت های بین المللی موانع اصلی تامین خدمات سلامتی مورد نیاز بازماندگان در زمان وقوع بلایاست و مدیریت مناسب با توجه به برنامه ریزی و کسب آمادگی قبلی بر مبنای تجارب قبلی و اطلاعات حاصل از بررسی منطقه، برنامه ریزی و تصمیم گیری بر مبنای اطلاعات، تامین نیروی انسانی کافی، تقسیم کار صحیح و سریع، برقراری ارتباط از بدو ورود، هماهنگی از ابتدا درون و بین گروه ها و استفاده از اطلاعات برای انجام هماهنگی، برخورد مناسب و قدردانی از خدمات گروه های خارجی و برقراری ارتباط مناسب با آنها می تواند خدمات سلامتی را در زمان وقوع بلایا تسهیل کند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه مساله مدیریت در ارائه خدمات سلامتی مورد تاکید شرکت کنندگان قرار داشته و از طرفی مدیریت مناسب نقش مهمی در ارائه خدمات سلامتی هماهنگ، منسجم، در دسترس و مستمر دارد، در نتیجه کسب آمادگی از قبل، توجه به اهمیت برنامه ریزی ملی، استانی و محلی، تامین نیروی انسانی کافی و تقسیم کار صحیح و سریع برای ارائه خدمات سلامتی، هماهنگی نیروها و تجهیزات، انجام هماهنگی توسط ستاد مرکزی بلایا واقع در محل به همراه جلب مشارکت بین المللی با برخورد مناسب زمینه را برای ارائه مدیریت مناسب خدمات سلامتی در بلایا فراهم می کند.

هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری سیستم عصبی مرکزی است. الگوی اصلی آسیب عصب روانشناختی در بیماران ام.اس با  نقص های حافظه و توجه مشخص می شود.مشکل حافظه تقریبا در 50 تا 60 درصد افراد ام.اس اتفاق می افتد. هدف مطالعه حاضر، بررسی عملکرد حافظه در بیماران ام.اس می باشد. روش بررسی: 40 بیمار مالتیپل اسکلروزیس، (30 بیمار تشدید شونده – بهبود یابنده «نوع عود و فروکش» و 10 بیمار نوع پیشرونده مزمن)، با استفاده از مقیاس حافظه لوریا – نبراسکا ارزیابی شدند.یافته ها: همه بیماران ام. اس (بدون افسردگی شدید که با مقیاس افسردگی بک بررسی شد) آسیب معنی داری در تمام متغیرهای حافظه (کلامی و غیر کلامی، تاخیری و عملکرد کلی حافظه) نسبت به گروه کنترل نشان دادند. تفاوت عملکردهای حافظه در بین بیماران با دو نوع ام. اس معنی دار نبود. علاوه بر این بین ضعف حافظه و آسیب های ام.آر.آی تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: این مطالعه از این جهت که منتهی به فهم بهتر نقص های حافظه در بیماران ام.اس می شود، اهمیت دارد. علاوه بر این راهبردهای خاص توانبخشی بر اساس الگوهای آسیب حافظه را طرح ریزی می نماید.

هدف: استرس پدیده ای پیچیده و فردی و جزء لاینفک زندگی بشر است که گاهی مشکل ساز می شود و اگر انسان قادر به سازگاری با آن نباشد جسم و روان او مورد تهدید قرار می گیرد. تمایل به کنار آمدن با استرس راه مثبتی است که باعث دستیابی تدریجی به ارتقاء سلامتی می شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر کاربرد شیوه ایمن سازی در مقابل استرس بر میزان استرس پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی قم انجام شده است.روش بررسی: پژوهش حاضربه صورت مطالعه نیمه تجربی بوده و جامعه پژوهش شامل 200 نفر پرستار بودند که از بین آنها 60 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در گروه آزمون و شاهد (گروه 30 نفری) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه سنجش استرس دروگاتیس بود. کلیه آزمودنی های تحقیق قبل از مداخله با ابزار فوق الذکر سنجش شدند. سپس مداخله که شامل یک کارگاه دو روزه ایمن سازی در مقابل استرس بود برای گروه آزمون اجرا شد. پس از پایان مداخله مجددا دو گروه با پرسشنامه سنجش استرس دروگاتیس تست شدند و نتایج قبل و بعد دو گروه با آزمون تی زوجی و مستقل مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین میزان استرس در بعد محیطی، شخصیتی و هیجانی و مجموع سه بعد، قبل از مداخله از نظر آماری بین دو گروه با هم تفاوت معنی دار ندارد ولی بعد از مداخله این اختلاف از نظر آماری معنی دار می باشد (P<0.05).نتیجه گیری: اجرای شیوه ایمن سازی در مقابل استرس بر کاهش استرس پرستاران موثر بوده و می تواند در جهت بهبود کیفیت مراقبت ها و همچنین ارتقاء سلامتی و کنترل استرس به کار رود.

هدف: شیوع سرطان پستان در 50 سال اخیر رو به افزایش بوده است و در ایران بروز آن یک دهه از کشورهای پیشرفته زودتر مشاهده شده است. داشتن آگاهی و شرکت در غربالگری سرطان پستان پیش آگهی آن را بهتر می کند. هدف ما در این مطالعه ارزیابی میزان آگاهی خانم ها نسبت به معاینه پستان توسط خود (SBE) بوده است.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی – مقطعی 376 خانم بین 70-12 سال را که به درمانگاه های زنان بیمارستان نجمیه و بقیه اله (عج) مراجعه کرده بودند به صورت سرشماری انتخاب کردیم و پرسشنامه ای را که به همین منظور تهیه کرده بودیم را به آنها تحویل و سپس جمع آوری نمودیم و پس از کدبندی با برنامه کامپیوتری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار دادیم.یافته ها: از 376 نفر جمعیت مورد مطالعه ما 243 نفر (64.6%) اظهار داشته اند که نسبت به چگونگی انجام SBE آگاهی دارند و در مجموع 186 نفر (49.4%) آنرا انجام داده اند که 51 نفر (27.4%) منظم و 44 نفر (23.7%) به موقع و فقظ 10 نفر (3%) هم منظم و هم به موقع معاینه را انجام داده اند.نتیجه گیری: در جمعیت مورد مطالعه ما یا آگاهی نسبت به SBE وجود ندارد و یا آن را به موقع و منظم انجام نمی دهند و لذا آموزش چگونگی و اهمیت انجام SBE جهت نیل به اهداف پیشگیرانه و بهبود درمان در مراحل اولیه و ارتقاء بهزیستی مبتلایان توصیه می شود.

کرپلین در هشتمین ویرایش (1910) از: «روانپزشکی، کتاب درسی برای دانشجویان و پزشکان» چنین نوشت که «گروه ویژه ای از موارد با دگرگونی های یاخته ای بسیار شدید» به وسیله آلزهایمر مورد بحث قرار گرفته است. آن دگرگونی ها عبارت بودند از: «پلاک های بیش از حد متعدد، مرگ تقریبا یک سوم از یاخته های قشر مغز، که به عوض آنها کلافه های خاصی از نوروفیبریل ها با رنگ تند جایگزین شده بودند». طبق نظر کرپلین، این دگرگونی ها «نشان دهنده شدیدترین شکل خردزدودگی سالمندی است». کرپلین هنگامی که نوشت: «تعبیر بالینی این بیماری آلزهایمر هنوز نامعلوم است»، در واقع برای نخستین بار به عنوان «بیماری آلزهایمر» اشاره کرد.از همان زمان ابهاماتی درباره تشخیص بیماری آگوسته دتر (نخستین موردی که آلزهایمر در 1906 معرفی کرد)، و دلیل نامیدن این وضعیت با عنوان «بیماری آلزهایمر» توسط کرپلین وجود داشت. اکنون پس از یکصد سال به نظر می رسد پاسخ های معتبری به این پرسش ها در دست است.توصیف خردزدودگی آگوسته دتر به وسیله آلزهایمر در 1907، و سپس به وسیله پروسینی در 1909، به پلاک های پیری و کلافه های نوروفیبریلری اشاره داشت. افزون بر این، پروسینی مغز این بیمار را بازبینی کرد و هیچ نشانه چشمگیری از آرتریواسکلروزیس که برخی به عنوان تشخیص این بیمار به آن معتقد بودند نیافت.در سال 1998 دانشمندان در بخش نوروبیولوژی انستیتوی ماکس پلانک در مارتینز رید آلمان، و در دانشگاه مونیخ برش های مغزی نخستین مورد گزارش شده از بیماری آلزهایمر را بازیافتند.بررسی این برش های مغزی نشان دهنده شمار زیادی از کلافه های نوروفیبریلری و پلاک های آمیلویید بود. بنابراین، نخستین مورد گزارش شده، نمونه دقیقی از بیماری آلزهایمر مطابق معیارهای امروزی است.این نیز جالب است که در 1997 دکتر گربر و همکارانش در قسمت روانپزشکی انستیتوی ماکس پلانک، گروه نورومرفولژی در مارتینزرید آلمان، برش های مغزی بافت شناختی دومین مورد آلزهایمر به نام یوهان اف. را که با وجود گذشت نود سال به خوبی حفظ شده بود شناسایی کردند. بررسی این برشها پلاک های متعدد آمیلوییدی را آشکار کرد اما هیچ کلافه نوروفیبریلری در قشر مغز یافت نشد. این وضعیت با شکلی کمتر شایع از بیماری آلزهایمر مطابق است که می توان عنوان «فقط پلاک» را به آن داد.پژوهشگران در انستیتوی ماکس پلانک غربالگری موتاسیونی اکسون 17 از پیش ساز آمیلوییدی ژن پروتئین، و ژنوتیپینگ برای آلل های E آپولیپوپروتئین انجام دادند. معلوم شد که این بیماری برای آلل E اپسیلون 3 آپولیپوپروتئین، هموزیگوت است و فاقد موتاسیون های APP در کودون های 692، 693، 713 و 717 می باشد.در مورد برش های مغزی آگوسته دتر، ژنوتیپینگ برای آلل های E اپسیلون 4 آپولیپوپروتئین، فقدان این عامل خطر برای بیماری آلزهایمر را نشان داد و در عین حال معلوم کرد که تحلیل موتاسیونی بافت های مغزی به جا مانده از نود سال پیش هنوز عملی است.به این ترتیب در یکصدمین سالگرد کشف تاریخی دکتر آلزهایمر، یافته های او دیگربار تایید می شود.