مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1398 | دوره:37 | شماره:537 |تعداد مقالات:5

مقدمه: گیاه گز (Tamarix dioica) در طب سنتی منطقه ی بلوچستان کاربردهای فراوانی دارد. در پژوهش حاضر، اثر عصاره ی ریشه ی گیاه گز، بر آسیب ناشی از جیره ی حاوی فروکتوز و چربی بالا بررسی شد. روش ها: 30 سر موش صحرایی به 3 گروه تقسیم شدند. گروه شاهد سالم، جیره ی عادی را دریافت کردند. گروه دوم (شاهد منفی) به مدت دو ماه با جیره ی حاوی فروکتوز و چربی بالا تغذیه شدند و گروه سوم (گروه مورد)، به مدت دو ماه با جیره ی حاوی فروکتوز و چربی بالا تغدیه شدند و سپس، عصاره ی ریشه ی گز را به صورت خوراکی با دز 200 میلی گرم/کیلوگرم، طی یک ماه آخر، دریافت کردند. در پایان، از قلب موش ها خون گیری شد. پس از آسان کشی، قطعات کبد پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین، برای تشخیص ضایعات هیستوپاتولوژیک بررسی شدند. یافته ها: گلوکز سرم در گروه شاهد منفی، از گروه شاهد سالم بیشتر بود (001/0 > P). کلسترول و تری گلیسیرید سرم در گروه شاهد منفی، به طور معنی داری از گروه شاهد سالم بیشتر بود (010/0 > P)، اما High density lipoprotein (HDL) سرم کاهش معنی داری داشت. تجویز عصاره ی ریشه ی گز، گلوکز سرم را به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد منفی کاهش داد (050/0 > P). عصاره ی ریشه ی گز، آنزیم های Aspartate aminotransferase (AST) و Alanine transaminase (ALT) را نسبت به گروه شاهد منفی کاهش داد (010/0 > P). کلسترول سرم موش های گروه مورد، از گروه شاهد منفی کمتر بود (010/0 > P). در آسیب شناسی کبد، تجمع چربی در سلول های کبدی موش های گروه مورد از گروه شاهد منفی کمتر بود. نتیجه گیری: عصاره ی ریشه ی گیاه گز، آسیب کبدی ناشی از جیره ی حاوی فروکتوز بالا را کاهش می دهد.

مقدمه: مطالعات مختلفی در مورد تاثیر داروهای موضعی بر کاهش درد هنگام تعبیه ی رگ وریدی صورت گرفته است. مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی تاثیر کتامین موضعی بر کاهش درد ناشی از تعبیه ی رگ وریدی محیطی انجام شد. روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده ی دو سو کور، بالغین مراجعه کننده به بخش سرپایی اورژانس در سال های 97-1396 وارد مطالعه شدند. بیماران نیازمند گرفتن رگ محیطی به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد، محل رگ گیری با کتامین موضعی و در گروه شاهد، با دارونما پوشانده شد. پس از 45 دقیقه، محل از نظر بی حسی بررسی شد و پس از بی حسی کامل، رگ محیطی با آنژیوکت شماره ی 18 گرفته شد. سپس، شدت درد با استفاد از معیار Visual analog scale (VAS) و عوارض جانبی ثبت شد و بین دو گروه مقایسه شد. یافته ها: 200 بیمار وارد مطالعه شدند که میانگین سنی 36/10 ± 15/45 سال داشتند و 50 درصد آنان مرد بودند. از نظر آماری، تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر سن و جنس وجود نداشت. درد ناشی از گرفتن رگ در گروه مورد نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کمتر بود (001/0 > P)، اما میزان عوارض جانبی نظیر قرمزی، کهیر، خارش و سوزش در گروه شاهد به طور معنی داری پایین تر از گروه مورد بود (050/0 > P). میانگین مدت زمان رسیدن به بی حسی کامل در گروه مورد 48/9 ± 20/58 دقیقه بود. نتیجه گیری: کتامین موضعی، در کاهش درد ناشی از گرفتن رگ محیطی موثر است و برای رسیدن به بی حسی موضعی کافی، باید حدود 60 دقیقه در محل باقی بماند.

مقدمه: کروسین، ماده ی موثره ی زعفران از خانواده ی Iridaceae، گیاهی علفی است که در طب قدیم ایران بر اثرات ضد التهابی و ضد توموری آن تاکید شده است. گلیوبلاستوما، از بدخیم ترین سرطان های مقاوم به پرتودرمانی و شیمی درمانی در بزرگسالان می باشد. ارتباط بین سطوح بالای اینترلوکین-6 و افزایش توان حمله و گسترش گلیوبلاستوما در مطالعات مختلف ثابت شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر ماده ی موثره ی زعفران، کروسین، بر بیان اینترلوکین-6 در رده ی سلولی گلیوبلاستومای انسانی بود. روش ها رده ی سلولی گلیوبلاستومای انسانی، از بانک سلولی انستیتو پاستور ایران خریداری و با غلظت های مختلف کروسین به مدت 24 ساعت تیمار و تاثیر آن بر میزان بقای سلولی با استفاده از آزمایش MTT ارزیابی شد و Half maximal inhibitory concentration (IC50) محاسبه گردید. سلول های کشت شده، با غلظت های 5، 10 و 15 میلی مولار کروسین تیمار شدند. RNA استخراج و Complementary DNA (cDNA) ساخته شد و برای سنجش میزان بیان اینترلوکین-6 به روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها میزان IC50 کروسین معادل 3/53 میلی مولار به دست آمد و غلظت های 5، 10 و 15 میلی مولار کروسین، به صورت معنی دار و وابسته به دز، سبب کاهش بیان اینترلوکین-6 شد (050/0 > P). نتیجه گیری نتایج حاصل از این آزمایش، حاکی از اثر ضد التهابی و ضد توموری کروسین از طریق کاهش بیان اینترلوکین-6 در محیط التهابی سلول های توموری گلیوبلاستوما می باشد. از این رو، کروسین می تواند به عنوان ماده ای سودمند در مطالعه ی سرطان گلیوبلاستوما مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: نارسایی قلبی، یک بیماری شایع و تهدید کننده ی جدی سلامتی در افراد مسن است که ضمن وارد کردن آسیب اقتصادی به جامعه، سبب کاهش چشم گیر در کیفیت زندگی و مرگ زودرس می شود. این مطالعه، با هدف ارزیابی کارایی شاخص E Velocity of mitral inflow/E’ wave of mitral annular velocity/Stroke volume (E/e’ /SV) برای پیش گویی پیامد بیمارستانی در بیماران با نارسایی حاد جبران نشده ی قلبی انجام شد. روش ها: این مطالعه ی مقطعی-توصیفی، بر روی 59 بیمار که با تشخیص نارسایی سیستولی جبران نشده ی قلبی بستری شدند، انجام گرفت. قبل از شروع درمان، از بیماران اکوکاردیوگرافی گرفته شد و شاخص E/e’ /SV در آن ها اندازه گیری گردید. سپس، داده های دیگر نظیر مدت زمان بستری، نوع درمان حین بستری، نیاز به تهویه ی مکانیکی و مرگ داخل بیمارستانی و سایر یافته ها: ی اکوکاردیوگرافی شامل Tricuspid regurgitation gradient (TRG)، Right ventricle size (RV size)، RV function، size (LA) Left atrium، Pro-brain natriuretic peptide (ProBNP) و نیز Cardiac troponin I (cTnI) اندازه گیری شد و سپس، ارتباط این یافته ها: با شاخص E/e’ /SV بررسی شد. یافته ها: از بررسی ارتباط بین شاخص E/e’ /SV و عوامل Ejection fraction (EF) و Functional capacity (FC) و نیز دفعات بستری و عملکرد RV و Left ventricle (LV) نتایج آماری معنی داری به دست آمد. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها: ی این مطالعه، مقدار شاخص E/e’ /SV، رابطه ی معنی داری با طول مدت بستری و نوع درمان مورد نیاز جهت بهبود بیماران ندارد، اما با تعداد بستری قبلی بیمار و FC در ارتباط می باشد.

مقدمه: در اعمال جراحی ستون فقرات، کنترل مناسب درد بیماران پس از جراحی از اهداف اصلی می باشد. تجویز مخدرها به دلیل ترس از عوارض، محدود شده است. اضافه کردن دکسمدتومیدین در کاهش میزان مصرف مخدرها و عوارض آن ها، شاید بتواند کمک کننده باشد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر افزودن دکسمدتومیدین به فنتانیل در کنترل درد پس از اعمال جراحی ستون فقرات به روش پمپ کنترل درد وریدی انجام شد. روش ها: بیماران تحت جراحی ستون فقرات به طور تصادفی به دو گروه مورد (دکسمدتومیدین + فننتانیل) و شاهد (فنتانیل + دارونما) تقسیم شدند. در پایان جراحی، برای هر دو گروه پمپ Patient-controlled analgesia (PCA) تعبیه شد و پس از تزریق دز بولوس، دکسمدتومیدین به میزان 1/0 میکروگرم/کیلوگرم و یا حجم معادل آن نرمال سالین 9/0 درصد در هر دو گروه به فنتانیل با دز 5/0 میکروگرم/کیلوگرم اضافه شد. سپس، تزریق با پمپ PCA برای 24 ساعت اول بعد از جراحی با تنظیم مورد نظر انجام شد. متغیرهای مورد اندازه گیری شامل شدت درد، میزان مصرف مخدر اضافی و عوارض مرتبط، تعداد تنفس، تعداد ضربان قلب و میزان فشار خون سیستول-دیاستول و متوسط شریانی، میزان مصرف اندانسترون و میزان رضایتمندی بیماران بررسی و با استفاده از نرم افزار SPSS واکاوی شد. یافته ها: افزودن دکسمدتومیدین به فنتانیل، ضمن کاهش قابل توجه درد، باعث کاهش مصرف مخدر در طول 24 ساعت اول پس از جراحی می شود که این امر، باعث بروز کمتر عوارض ناشی از مصرف مواد مخدر نظیر هیپوکسمی، پرفشاری خون، برادی کاردی، تهوع و استفراغ و آرام بخشی می گردد. نتیجه گیری: داروی دکسمدتومیدین در کنار مخدر پایه (فنتانیل) در پمپ کنترل درد وریدی، می تواند به عنوان یک داروی مناسب و قابل اطمینان با حداقل عوارض جانبی علاوه بر کم کردن میزان نیاز به داروهای مخدر، آرام بخشی و رضایت بیماران و سهولت در کار تیم مراقبت های ویژه را نیز به همراه داشته باشد.