مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1398 | دوره:37 | شماره:534 |تعداد مقالات:5

مقدمه: هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی مقایسه ای تأثیر تمرینات اصلاحی و Taping بر اصلاح وضعیت سر به جلو در دانش آموزان دختر بود. روش ها: در یک مطالعه ی نیمه تجربی تصادفی، تعداد 30 نفر از دانش آموزان دختر 13-7 سال مبتلا به عارضه ی سر به جلو به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری تمرینات اصلاحی و استفاده از Taping تقسیم شدند. گروه تمرینات اصلاحی به مدت 6 هفته (سه جلسه ی یک ساعته در هفته)، تمرینات اصلاحی منتخب را انجام دادند. گروه Taping نیز به مدت 6 هفته، موظف به بستن نوار کینزیوتیپ در قسمت خلفی گردن (به موازات ستون مهره های گردنی) شدند. ارزیابی وضعیت جلو آمده ی سر، توسط گونیامتر انجام شد و بین دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: طی 6 هفته مداخله، بهبودی وضعیت سر به جلو در دو گروه تحت تمرینات اصلاحی و Taping به ترتیب 5/13 و 5/34 درصد به دست آمد. بین تأثیر تمرینات اصلاحی و استفاده از Taping بر بهبود وضعیت سر به جلو، تفاوت معنی داری به نفع گروه Taping وجود داشت (001/0 = P). نتیجه گیری: تمرینات اصلاحی و استفاده از Taping، باعث کاهش زاویه ی سر به جلو می گردد. با این حال، استفاده از Taping، تأثیر بیشتری بر کاهش زاویه ی سر به جلو داشت. بنابراین، می توان از Taping و تمرینات اصلاحی در بهبود وضعیت سر به جلو استفاده کرد.

مقدمه: افزایش آمار افراد مبتلا به سرطان، موجب جلب توجه بسیاری از محققان حوزه ی علوم پزشکی به سمت یافتن روشی ایمن جهت درمان آن شده است. کاربرد نانوفن آوری در این زمینه بسیار راه گشا می باشد و موجب طراحی نانوسامانه های دارای قابلیت تشخیص و درمان هم زمان شده است. بر این اساس، هدف از انجام پژوهش حاضر، ساخت سامانه ای با قابلیت کاربرد در زمینه ی تشخیص و درمان چندگانه بود. روش ها: در این تحقیق، نانوذرات اکسید آهن با استفاده از روش تجزیه ی حرارتی ساخته شد و با استفاده از روش لیون و طی پنج مرحله، با پوششی از جنس طلا پوشیده شد. در انتها، سیکلودکسترین بر سطح سامانه متصل و سپس، پلیمر شد. ساخت موفق سامانه، با استفاده از آزمون های مشخصه یابی مختلفی بررسی و ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان دهنده ی ساخت موفق نانوذرات اکسید آهن با قطر متوسط 15 نانومتر بود که به خوبی توسط پوششی از جنس طلا پوشش دهی شد و در نتیجه، اندازه ی آن به 35 نانومتر افزایش پیدا کرد. همچنین، حضور سیکلودکسترین بر سطح این سامانه با استفاده از آزمون های مشخصه یابی تایید شد. نتیجه گیری: نانوسامانه ی معرفی شده در این پژوهش، به علت حضور نانوذرات اکسید آهن و طلا، قابلیت کاربرد در دو روش تشخیصی Magnetic resonance imaging (MRI) و سی تی اسکن را دارد. به علاوه، حضور سیکلودکسترین و اکسید آهن در ساختار این نانوسامانه، امکان استفاده از آن را به عنوان سامانه ی انتقال داروهای آب گریز و همچنین، در زمینه ی نور-گرما درمانی و هایپرترمیا فراهم می سازد.

مقدمه: تهویه ی ناکافی با ماسک و لوله گذاری دشوار تراشه، از شایع ترین عواقب وخیم تنفسی در حیطه ی بیهوشی است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر وضعیت متفاوت بر تعیین درجه ی مالامپاتی اصلاح شده به منظور پیش بینی دشواری تهویه با ماسک و درجه بندی لارنگوسکوپی و لوله گذاری دشوار در بیماران کاندیدای جراحی بود. روش ها: در این مطالعه ی ارزش تشخیصی، بر روی 385 بیمار، آزمون مالامپاتی در وضعیت های مختلف خوابیده و نشسته با دهان باز و بسته انجام شد و توسط فرد ناآگاه نسبت به وضعیت مالامپاتی، نمای لارنگوسکوپی و میزان دشواری لوله گذاری بررسی شد. بر اساس نتایج حاصل از این چهار حالت، آزمون مالامپاتی در پیش گویی نمای لارنگوسکوپی و میزان دشواری لوله گذاری مقایسه شد. یافته ها: تمامی حالات آزمون مالامپاتی از ارزش تشخیصی قابل قبولی برخوردار بودند (001/0 > P). دقت آزمون مالامپاتی در حالت «خوابیده با دهان باز» از سایر حالت ها کمتر بود و دو حالت نشسته با آبسلانگ و خوابیده با دهان باز، ارزش تشخیصی مناسبی برای ارزیابی موارد دشوار و راحت تهویه با ماسک نداشتند (050/0 > P). دقت آزمون مالامپاتی در حالت «خوابیده با دهان باز» از سایر حالات این آزمون کمتر بود، اما با وجود دقت کم، این وضعیت دارای بالاترین حساسیت (100 درصد) بود. ارزش اخباری منفی در تمام حالت های آزمون مالامپاتی، بالاتر از 98 درصد و ارزش اخباری مثبت حالت «نشسته با دهان باز» با میزان 7/4 درصد، از سایر حالت ها بیشتر بود. نتیجه گیری: طبق نتایج این بررسی، آزمون مالامپاتی در حالت خوابیده با آبسلانگ دارای هم خوانی بهتری در تعیین میزان دشواری لارنگوسکوپی و لوله گذاری بوده است.

مقدمه: با وجود بیش از 40 سال بررسی های انجام گرفته در خصوص تاثیر محلول Glucose-Insulin-Potassium (GIK) بر پیامدهای بالینی جراحی قلب، استفاده و تاثیر آن همچنان چالش برانگیز است. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر محلول GIK بر پیامدهای بالینی پس از اعمال جراحی قلب اطفال تحت پمپ قلبی-ریوی انجام گرفت. روش ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی 49 نفر بیمار کاندیدای عمل جراحی قلب با استفاده از بای پس قلبی-ریوی در کودکان زیر 12 سال در بیمارستان شهید چمران اصفهان انجام شد. بیماران به دو گروه مورد (25 = n) و شاهد (24 = n) تقسیم شدند. گروه مورد یا GIK، محلول گلوکز-انسولین-پتاسیم و گروه شاهد، محلول نرمال سالین دریافت کردند. آریتمی، فراوانی مصرف داروهای انسولین و آدرنالین، نیاز به شوک، مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه و بیمارستان و فشار خون در هر دو گروه ثبت شد. داده ها در دو گروه با استفاده از آزمون های Independent t، 2χ و Repeated measures ANOVA مورد واکاوی قرار گرفت. یافته ها: مصرف محلول GIK باعث کاهش معنی داری در نیاز به شوک پس از عمل جراحی، فراوانی آریتمی، مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه و بیمارستان و کاهش مصرف داروهای اینوتروپ در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0 > P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، می توان بیان کرد که استفاده از محلول GIK به هنگام عمل جراحی قلب، باعث کاهش پیامدهای بالینی، از جمله کاهش مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه و بیمارستان، زمان پمپ قلبی ریوی حین عمل، دفعات نیاز به شوک قلبی حین عمل و داشتن آریتمی پس از عمل جراحی قلب باز در اطفال می شود.

امروزه متخصصان بالینی از یک سو با کمبود وقت، افزایش حجم اطلاعات، تعدد و تنوع پایگاه های اطلاعاتی سلامت و از سوی دیگر، لزوم بازیابی و واکاوی اطلاعات حرفه ای خود مواجه می باشند. به همین دلیل، حضور دستیار اطلاعات بالینی (Clinical informationist یا CI) در تیم های پزشکی ضروری و مؤثر خواهد بود. منطق کلی برای دستیار اطلاعات بالینی، چالش های متخصصان بالینی در دسترسی به اطلاعات بالینی مستند و معتبر است. . .