بیهوشی و درد
سال:1398 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: درد مزمن، از جمله بیماری های روان-تنی است که افراد بسیاری در طول زندگی خود با آن مواجه می شوند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش واسطه ای ناگویی هیجانی میان سبک های دفاعی ایگو و شدت درد ادراک شده در بیماران مبتلا به درد مزمن بود. ساله مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به کلینیک 60 تا 20 مواد و روش ها: روش پژوهش همبستگی، و جامعه آماری عبارت بود از بیماران ماه 3 بیمار که سابقه حداقل 502. 1396 درد ماهان و کلینیک جامع طب فیزیکی و توانبخشی آرمان در شهر تهران، در خلال بهار تا پاییز دردهای مزمن اسکلتی-عضلانی داشتند، به صورت هدفمند انتخاب شده و پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو، سبک های دفاعی، و مقیاس درجه بندی عددی شدت درد را پاسخ دادند.، همبستگی مثبت 0. 01 یافته ها: یافته ها نشان داد شدت درد با ناگویی هیجانی و سبک های دفاعی روان آزرده و رشد نایافته در سطح رابطه منفی معنادار، و با سبک دفاعی رشد نایافته در سطح 0. 01معنادار داشت. ناگویی هیجانی با سبک دفاعی رشد یافته در سطح ) توانستند β = 0/26 و t= 6/06) و سبک دفاعی رشد نایافته (β = 0/19 و t= 4/31 همبستگی مثبت معنادار داشت. ناگویی هیجانی (0. 01 ) و رشد نایافته β =-0/35 وt= 8/75واریانس شدت درد را تبیین کنند. ناگویی هیجانی توانست تبیین کننده ی سبک دفاعی رشد یافته ( ) نیز باشد. β = 0/27 و t = 6/17( نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، رابطه ی میان سبک دفاعی رشد نایافته و شدت درد، یک رابطه ی خطی ساده نیست؛ بلکه ناگویی هیجانی می تواند این رابطه را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین ناگویی هیجانی می تواند در نقش یک میانجی کامل برای دفاع های رشد یافته و شدت درد باشد.

هدف و زمینه: اگرچه ساکشن یک مداخله پرستاری مهم در نوزادان تحت ونتیلاتور است اما می تواند به عوارضی از جمله درد، زجر تنفسی، هیپوکسمی، برونکواسپاسم و عفونت بیمارستانی منجر شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط نمره درد و شاخصهای موثر بر آن در ساکشن باز اندوتراکئال نوزادان تحت ونتیلاتور بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان های شهر همدان است. 120 مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی است که در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستانهای همدان بر روی دقیقه قبل از ساکشن بیمار، شاخص تنفس و اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان توسط 5نوزاد نارس تحت ونتیلاتور انجام شد. ابتدا دقیقه بعد از ساکشن نیز شاخص تنفس و 5 پژوهشگر در سه شیفت بر اساس یافته های مانیتورینگ مستقیم نوزاد ثبت شد. حین و اشباع اکسیژن خون شریانی مجددا ثبت شد. داده ها یا استفاده از آزمون های توصیفی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس نتایج مدل تطبیق یافته رگرسیون خطی بین تعداد تنفس و اشباع اکسیژن خون شریانی در طول ساکشن با نمره درد ارتباط معنی دار آماری وجود نداشت ولی بین نمره آپگار زمان تولد و نمره درد ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. )P=0/000( نتیجه گیری: ساکشن باز اندوتراکئال در نوزادان نارس می تواند به میزان بالایی تعداد تنفس و اشباع اکسیژن خون شریانی را تحت تاثیر قرار داده و نمره درد را در این نوزادان افزایش دهد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر، روان شناسان در زمینه درمان و مدیریت درد مزمن به دنبال ارزیابی و کارایی مداخله های روان شناختی در حوزه درد مزمن بوده اند. در این خصوص، فراتحلیل می تواند با یکپارچه کردن نتایج حاصل از پژوهش های مختلف، میزان اندازه اثر روش های درمان را مشخص کند. مواد و روش ها: هدف از پژوهش حاضر درصدد ارزیابی میزان اثرگذاری مداخلات روان شناختی بر کاهش شدت درد با استفاده از الگوی نفر) که از لحاظ روش شناختی مورد قبول بود، انتخاب و فراتحلیل در مورد 1036 پژوهش (شامل 20فراتحلیل است. برای این منظور آن ها انجام گرفت. ابزار پژوهش عبارت از چک لیست فراتحلیل بود. به نظر می رسد که انجام یک فراتحلیل به روشن ساختن مقدار واقعی تأثیر مداخلات روان شناختی بر شدت درد کمک خواهد کرد و نیز میزان اثربخشی این مداخلات را نشان خواهد داد. است که براساس جدول تفسیر اندازه اثر کوهن، بالا ارزیابی 1/14 یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش میزان اندازه اثر برابر ) مربوط به تحقیق 0/54 ) و کم ترین اندازه اثر ( 1396) مربوط به پژوهش شیخی (1/81 می شود؛ به طوری که بیش ترین اندازه اثر ( ) بود. 1393 امیرانی و همکارانش ( نتیجه گیری: نتایج فراتحلیل نشان داد که درمان های روان شناختی بر کاهش درد مزمن، تأثیر بالایی دارد. در مجموع می توان گفت شواهد برای درمان های روان شناختی درد مزمن امیدوار کننده است.

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثرات یک دوره توانبخشی با تمرینات الاستیکی بر روی طیف فرکانس نیرو های کف پایی در دختران دارای کمردرد در طی راه رفتن بود. دختر دارای عارضه کمردرد بود. این آزمودنی ها به مدت شش هفته تمرینات 20 مواد و روش ها: نمونه پژوهش حاضر شامل الاستیک راه رفتن را انجام دادند. مقادیر نیروهای کف پایی طی پیش آزمون و پس آزمون توسط دستگاه فوت اسکن (با نرخ نمونه هرتز) ثبت شد. 300برداری: ، )P=0/002)، ناحیه انگشتان دوم تا پنجم (P=0/022 درصد در انگشت شست (99/5 یافته ها: نتایج نشان داد که متغیر فرکانس با توان )، در P=0/021)، در ناحیه میانی پا (P<0/001)، در ناحیه متاتارسال سوم (P=0/014 )، در متا تارسال دوم ( P<0/001 در متا تارسال اول ( )، ناحیه انگشتان دوم تا P=0/006)، همچنین متغیر تعداد هارمونی ضروری در ناحیه شست پا (P=0/019ناحیه خارجی پاشنه ( )، در P=0/005)، و ناحیه متاتارسال سوم (P=0/019)، در ناحیه متاتارسال دوم (P<0/001)، در ناحیه متاتارسال اول (P<0/001پنجم ( )، طی پس آزمون در مقایسه با P=0/040)، ناحیه داخلی پا (P=0/047)، در ناحیه متاتارسال پنجم (P=0/024ناحیه متاتارسال چهارم ( پیش آزمون افزایش معنی داری را دارا می باشد. همچنین سایر یافته های پژوهش حاضر هیچگونه اختاف معنی داری طی پس آزمون نسبت به پیش آزمون طی تمرینات الاستیک نشان نداد. درصد 99/5 نتیجه گیری: به طورکلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات راه رفتن الاستیکی سبب افزایش فرکانس با توان و تعداد هارمونی های ضرورری در نواحی مختلف پا طی راه رفتن می شود.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین و برازش مدل راهبردهای تنظیم هیجانی بر اساس ابعاد دلبستگی در بیماران مبتا به آرتریت روماتوئید بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتا به بیماری آرتریت بیمار از 300 روماتوئید مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی و کلینک های مرتبط با سامت شهر تهران بودند که از میان آنها طریق نمونه گیری در دسترس بر اساس تشخیص پزشک متخصص برای پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس ابعاد دلبستگی، مقیاس انطباق، مقیاس خودکارآمدی اجتماعی، پرسشنامه واکنش های ناکارآمد و شاخص خودافشاسازی پریشانی بودند که و با روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. AMOS شرکت کنندگان تکمیل کردند. داده ها با کمک نرم افزار یافته ها: نتایج تأثیر مستقیم و مثبت اضطراب دلبستگی بر راهکارهای غیرانطباقی بیش فعالسازی، تأثیر مستقیم و منفی اضطراب دلبستگی بر راهکارهای غیرانطباقی غیرفعالسازی و تأثیر مستقیم و منفی اضطراب دلبستگی بر راهکارهای انطباقی را نشان داد. همچنین تأثیر مستقیم و مثبت اجتناب دلبستگی بر راهکارهای غیرانطباقی غیرفعالسازی، تأثیر مستقیم و منفی اجتناب دلبستگی بر راهکارهای غیرانطباقی بیش فعالسازی و تأثیر مستقیم و منفی اجتناب دلبستگی بر راهکارهای انطباقی نشان داده شد. دیگر نتایج نشان دهنده تأثیر غیرمستقیم و منفی اضطراب دلبستگی از طریق خودکارآمدی اجتماعی بر راهکارهای غیرانطباقی بیش فعالسازی، تأثیر غیرمستقیم و مثبت اضطراب دلبستگی از طریق خودکارآمدی اجتماعی بر راهکارهای انطباقی، تأثیر غیرمستقیم و منفی اضطراب دلبستگی از طریق ظرفیت شناختی سرکوب افکار ناخواسته بر راهکارهای غیرانطباقی غیرفعالسازی، تأثیر غیرمستقیم و منفی اجتناب دلبستگی از طریق خودافشاسازی بر راهکارهای غیرانطباقی غیرفعالسازی، تأثیر غیرمستقیم و مثبت اجتناب دلبستگی از طریق خودافشاسازی بر راهکارهای غیرانطباقی بیش فعالسازی، تأثیر غیرمستقیم و منفی اجتناب دلبستگی از طریق ظرفیت شناختی سرکوب افکار ناخواسته بر راهکارهای غیرانطباقی بیش فعالسازی بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، لزوم توجه به درمان هایی بر اساس متغیرهای تأثیرگذار بر راهبرد تنظیم هیجانی حائز اهمیت است.

زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی ماساژ بعد از تمرینات ضربه ای بر درد و حس عمقی مچ پا در دختران تکواندوکار مبتدی بود. 9 نفر از تکواندوکاران مبتدی مشکین شهر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 18 مواد و روش ها: ثانیه استراحت 20 ثانیه میت زنی و 20 تکرار 3نفری تجربی (ماساژ) و گروه کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه پروتکل تمرین را در دقیقه ماساژ قرار گرفتند. میزان درد با استفاده از پرسشنامه درد 30بین هر تکرار انجام دادند و گروه تجربی بعد از تمرین تحت درجه پلانتار فلکشن مچ پای راست در زمان های استراحت، 25 و 20مگ گیل و حس عمقی مچ پا به روش خطای بازسازی زاویه ساعت بعد از تمرین اندازه گیری شدند. برای مقایسه درون گروهی از آزمون 48 و 2بلافاصله بعد از تمرین، بلافاصله بعد از ماساژ، مستقل استفاده شد. t تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و برای مقایسه برون گروهی از آزمون یافته ها: میزان درد در هر دو گروه تجربی و کنترل در همه مراحل نسبت به زمان استراحت به طور معنی داری بالاتر بود ) با اینحال بعد از اعمال ماساژ در همه مراحل در گروهی که ماساژ دریافت کردند بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل p>0/05( درجه پلانتار فلکشن مچ پای راست در هیچ یک از گروه های تجربی 20 ). تغییرات درون گروهی خطای بازسازی زاویه p>0/05بود ( درجه پلانتارفلکشن مچ 25 به ترتیب )، اما تغییرات درون گروهی خطای بازسازی زاویه p=0/833، p=0/103 و کنترل معنی دار نبود ( به ترتیب). تغییرات بین گروهی خطای بازسازی p=0/18، p=0/001 پای راست در گروه تجربی و نه در گروه کنترل معنی دار بود (، p=0/026 ساعت بعد از تمرین معنی دار و در گروه تجربی کمتر بود ( 2 درجه پلانتار فلکشن مچ پای راست تنها 25 و 20زاویه به ترتیب). p=0/003 نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که اعمال ماساژ حدود دو ساعت بعد موجب کاهش میزان درد و بهبود حس عمقی مچ پا می شود.

زمینه و هدف: بررسی متغیرهای فشار کف پایی امروزه درک درستی از آسیب های احتمالی وارده به کف پا می دهد. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه مقایسه متغیرهای فشار کف پایی در مردان و زنان سالم طی راه رفتن بود. زن سالم بود. جهت اندازه گیری متغیرهای فشار کف پایی طی راه رفتن در مردان و زنان 15 مرد و 15 مواد و روش ها: پژوهش حاضر شامل هرتز) استفاده شد. جهت تحلیل های آماری از تی مستقل استفاده شد. 300سالم از دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه برداری: ) مردان در P=0/001) و قدامی-خلفی (P=0/001 یافته ها: نتایج نشان داد میزان جابجایی مرکز فشار در راستای داخلی-خارجی ( مقایسه با زنان طی راه رفتن بیشتر بوده است. همچنین نتایج نشان داد اوج فشار در استخوان کف پایی پنجم در مردان درمقایسه، )P=0/049)، سوم(P=0/043 ). به عاوه اوج نیروها در استخوان کف پایی اول (P= 0/004با زنان طی راه رفتن بیشتر بوده است ( ). در مردان در مقایسه با زنان بیشتر بوده است. P=0/049) و قسمت داخلی پاشنه (P=0/011)، پنجم (P=0/012چهارم( نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش مبنی بر افزایش نوسانات مرکز فشار و افزایش فشار و نیروها در مردان طی راه رفتن و رابطه بین الگوی فشار و نیرو با آسیب دیدگی، به نظر می رسد مردان در طول راه رفتن بیشتر در معرض آسیب دیدگی قرار دارند.

زمینه و هدف: درد مزمن مشکلی شایع، مخر یک گزینه مؤثر پیشنهاد شده اند. آزمایشات بسیاری اثرگذاری این درمان ها را تأیید و فراتحلیل های متعددی میزان تأثیر آن ها را تخمین زده اند. اما با در نظر گرفتن تأثیر دو جنبه ی روانی و اجتماعی درد، این احتمال وجود دارد که جمعیت ایرانی پاسخ متفاوتی به این درمان ها ت درد مزمن در بزرگسالان ایرانی به وسیله ی فراتحلیل مداخلات داخلیست که ّ بدهد. هدف ما بررسی اثربخشی مداخلات روان شناختی بر شد تاکنون اجراء شده است. جستجو شدند. ریسک سوگیری در هر مطالعه بر اساس PubMed مواد و روش ها: مطالعات واجد شرایط سه دیتابیس ایران داک، علم نت و ی مداخلات روان شناختی بر شدت درد براورد و متغیرهای تعدیل کننده احتمالی بررسی شدند. ّ ملاک های مرکز کوکران ارزیابی، حجم اثر کل ) بود، اما میان مطالعات عدم تجانس معناداری مشاهده d>0. 8 یافته ها: حجم اثر هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری بزرگ ( شد. بررسی های بیشتر نشان داد که مقطع تحصیلی پژوهشگر، بیشترین اثر تعدیل کننده را بر میزان اثربخشی داشته است، به طوری که در پژوهش های مقطع أرشد حجم اثر بیشتری را نسبت به مقطع دکتری ارائه کرده بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که میزان تأثیر واقعی درمان های روان شناختی کم تر از حجم اثر براورد شده در این فراتحلیل باشد و بخشی از این نتایج تا حدودی ناشی از خطاهای روشی یا سوگیری در پژوهش ها است. با در نظر تعداد بالای پژوهش ها، به نظر می رسد که اصلاحات کوچکی در پژوهش های آینده بتواند تأثیرات بزرگی بر ادبیات داخلی بگذارد. پیشنهاداتی برای بهبود طراحی آزمایشات و همچنین تحلیل و گزارش آن ها ارائه شد.

زمینه و هدف: زمینه و هدف: ایمبالانس های عضلانی ایجاد شده در کمردرد می توانند اندام تحتانی را تحت تأثیر قرار دهند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین میزان درد و زاویه قوس ناحیه لومبار با فعالیت عضلات عمل کننده بر مفصل مچ پا و همچنین مقایسه فعالیت عضلانی در مردان و زنان ورزشکار مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی هنگام انجام اسکات تک پا بود. 25 نفر) و زن (22 نفر مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بودند که در دو گروه مرد ( 47 مواد و روش ها: شرکت کنندگان در این مطالعه ) استفاده شد. با استفاده از خط کش VASنفر) قرار گرفتند. در این پژوهش برای ارزیابی میزان درد ناحیه لومبار از مقیاس بصری درد ( منعطف منحنی لوردوز ثبت شد. فعالیت عضلات پای برتر در هنگام اجرای اسکات تک پا با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی ثبت شد. از مستقل استفاده شد. tآزمون همبستگی پیرسون برای بررسی روابط بین متغیرها استفاده شد و برای مقایسه متغیرها آزمون یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه درد و فعالیت عضلات ساقی قدامی و نازک نی طویل در مردان و زنان مثبت و معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که درد کمر عاملی است که می تواند باعث افزایش فعالیت عضلات اطراف مفصل مچ پای افراد شود. درمان کمردرد می تواند خطر ابتلا به آسیب هایی که با تغییر در مکانیزم های کنترل پاسچر و حس عمقی در کمر و مفاصل دیگر در زنجیره حرکتی مخصوصا مفصل مچ پا به وجود می آید را به حداقل برساند.