مجموعه توده های نفوذی بانه در شمال غربی استان کردستان وزون سنندج– سیرجان واقع شده است. این مجموعه در سنگ های دگرگونی درجه پایین کرتاسه تززیق شده و سن احتمالی آن کرتاسه پسین– پالئوسن است. این توده، از سه فاز نفوذی مجزا تشکیل گردیده است. دیوریت، بیوتیت گرانیت و گرانیت گارنت دار این سه فاز ماگمایی را شکل می دهند. دیوریت ها نخستین واحد تشکیل شده اند که در برخی مناطق توسط بیوتیت گرانیت قطع شده اند و در مناطق دیگر بر هم کنش بین این دو توده مشخص است. بنابراین بیوتیت گرانیت همزمان یا کمی پس از دیوریت ها نفوذ کرده است. گرانیت گارنت دار جوان ترین واحد مجموعه است که معمولا به صورت دایک در بیوتیت گرانیت نفوذ کرده است. در دیوریت ها کانی های هورنبلند، تیتانیت و مگنتیت وجود دارد، ASP<1 است، در نرم دیوپسید وجود دارد و میزان Na2O, CaO و Sr بالاست. این ویژگی ها پیشنهاد می کند که دیوریت ها در رده گرانیتوئیدهای نوع I قرار می گیرند. در بیوتیت گرانیت ها، وجود مسکوویت و بیوتیت فراوان و نیز ادخال های سرشار از میکا، و حضور گارنت در گرانیت های گارنت دار آن را جزء سری S قرار می دهد. همچنین ASI>1، کرندوم نورماتیو و میزان زیاد K2O و Rb در این دو توده، موید این مطلب است. گرانیتوئیدهای بانه از نظر تکتونیکی در رده VAG (گرانیتوئیدهای قوس آتشفشانی) قرار می گیرند و دیوریت ها نیز متعلق به حاشیه فعال قاره ای هستند. با استفاده از داده های ژئوشیمیایی با قاطعیت نمی توان گفت که دیوریت ها از گوشته غنی شده بالای مناطق فرورانش یا از ذوب پوسته اقیانوسی فرو رانده شده منشا گرفته اند. بیوتیت گرانیت ها و گرانیت های گارنت دار از ذوب سنگ های رسوبی دگرگون شده حاصل شده اند. برخی بیوتیت گرانیت ها منشا پلیتی دارند و بعضی دیگر، سنگ منشا گری وکی، و گرانیت های گارنت دار حاصل ذوب بخشی پلیت ها هستند.