مجله پرستاری و مامایی
سال:1398 | دوره:17 | شماره:7 (پی در پی 120) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف سرطان پستان شایع ترین بدخیمی شناخته شده در زنان می باشد. این بیماران پس از درمان، اغلب نشانه های ناراحت کننده ای از قبیل درد، اختلالات خواب، اضطراب و خستگی را تجربه می کنند. درعین حال، آن ها ارتباط کمتری با ارائه دهندگان خدمات بهداشتی دارند و خودکارآمدی آن ها جهت کنترل این علائم نقش اساسی دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر آموزش توسط همتا بر علائم خوشه ای (درد، اضطراب، خستگی، اختلال خواب) و خودکارآمدی بیماران مبتلابه سرطان پستان می باشد. مواد و روش ها این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی بوده است که 100 خانم مبتلابه سرطان پستان بر اساس جدول آماری مورگان جرسی به صورت تصادفی انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخله پرسشنامه های دموگرافیک، سنجش خودکارآمدی شرر، سنجش درد، سنجش اضطراب بک، سنجش خستگی پایپر، سنجش اختلال خواب پترزبورگ جهت دو گروه تکمیل گردید. جهت گروه آزمون، آموزش توسط همتا به صورت جلسات گروهی، طی 8 جلسه اجرا گردید و برای گروه کنترل، آموزش روتین انجام می شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS صورت گرفت. یافته ها نتایج نشان داد 50 نفر نمونه در هر گروه ازنظر سن و سابقه خانوادگی سرطان تفاوت معناداری نداشتند. نرمال بودن نمرات علائم خوشه ای و خودکارآمدی مقدار چولگی بررسی شد که داده ها از توزیع نرمال پیروی می کرد. مقایسه میانگین نمرات علائم خوشه ای در پس آزمون ازنظر درک افراد از درد، اضطراب، خستگی و کیفیت خواب بین گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی داری نشان داد (05/0>P). و همچنین میانگین نمره خودکارآمدی گروه آزمون و کنترل بعدا از مطالعه تفاوت معنی داری داشت (05/0>P). بحث و نتیجه گیری بر اساس نتایج آموزش توسط همتا علائم خوشه ای و خودکارآمدی را در بیماران مبتلابه سرطان پستان بهبود داده بود؛ بنابراین به پرستاران و متخصصین حوزه سلامتی توصیه می شود ضمن حمایت از تشکیل گروه های حمایت و آموزش توسط آن ها به مددجویان، به عنوان روش مکمل در کنار سایر مداخلات مراقبتی به کارگیرند.

پیش زمینه و هدف دلیریوم یک اختلال در بخش مراقبت های ویژه است و اختلال خواب می تواند عامل خطری برای آن باشد، بنابراین انجام اقدامات غیردارویی که در حیطه اختیارات پرستار باشد و بتواند موجب ارتقاء خواب به عنوان یک استراتژی بالقوه برای کاهش دلیریوم شود، اهمیت دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر استفاده از گوش بند و ماسک چشمی در طی خواب شب بر دلیریوم بیماران بخش مراقبت های ویژه می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی 73 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های قایم (عج الله) و امام رضا (ع) شهر مشهد به روش در دسترس در مدت 6 ماه انتخاب شدند و بر اساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص داده شدند. در گروه مداخله در 3 روز متوالی از ساعت 22 تا 6 صبح از گوش بند و ماسک چشمی استفاده شد. بیماران روز از قبل مداخله و در هر روز استفاده از گوش بند و ماسک چشمی و بعد مداخله در روز سوم استفاده از گوش بند و ماسک چشمی با استفاده ابزار روا و پایا شده دلیریوم NeeCham مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمره دلیریوم و حیطه های آن در مراحل مختلف در دو گروه، توسط آزمون تحلیل واریانس دوطرفه با مقادیر تکراری مقایسه شدند. یافته ها نتایج نشان داد که استفاده از گوش بند و ماسک چشمی و زمان هر دو بر میزان نمره کلی دلیریوم تاثیر دارد (05/0>p). در حیطه های فرایند و رفتار اثر زمان، گروه و متقابل ازنظر آماری تفاوت معناداری داشتند (05/0>p)؛ اما در حیطه فیزیولوژیک اثر گروه و اثر کلی ارتباط آماری معناداری را نشان نداد (05/0

پیش زمینه و هدف ایمنی بیمار یک چالش جدی جهانی و یک بعد بسیار مهم از کیفیت مراقبت بهداشتی است. مراقبت و خدمات غیر ایمن علاوه بر تحمیل رنج بر انسان ها، هزینه های اقتصادی سنگینی را نیز به بار می آورد. این مطالعه باهدف تعیین استقرار استانداردهای دوستدار ایمنی بیمار در مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شده است. مواد و روش کار این پژوهش یک مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی-تحلیلی است که در سال 1397 در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد. داده های موردنیاز توسط چک لیست استانداردهای زیربنایی که توسط سازمان جهانی سلامت برای ارزیابی وضعیت ایمنی بیمار در بیمارستان ها مورداستفاده قرار می گیرد با استفاده از فرایند مشاهده، مصاحبه و بررسی مستندات در چهار بیمارستان جمع آوری گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی (آنالیز واریانس یک طرفه) با نرم افزار SPSS22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. درنهایت وضعیت بیمارستان برحسب سطح انطباق با استانداردهای زیربنایی ایمنی بیمار در سه سطح ضعیف (کم تر از 50 درصد) متوسط (70-50 درصد) و خوب (بالاتر از 70 درصد) طبقه بندی شد. یافته ها سطح انطباق با استانداردهای زیربنایی ایمنی بیمار در کل بیمارستان های موردبررسی با میانگین 3. 75 ± 61. 42 درصد در سطح متوسطی قرار داشت. در این میان محور حاکمیت و رهبری با میانگین سطح انطباق 2. 3± 66. 29 درصد و با کسب بیشترین امتیاز در سطح متوسط و محور جلب مشارکت و تعامل با بیمار و جامعه با میانگین سطح انطباق 2. 38± 49. 17 درصد و با کسب کمترین امتیاز در سطح ضعیفی قرار داشت. بحث و نتیجه گیری درمجموع وضعیت کلی زیرساخت های ایمنی بیمار در بیمارستان های منتخب شهر ارومیه بر اساس چهار محور بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار در سطح متوسط ارزیابی شد. با توجه به اینکه کسب صد درصد استانداردهای حیاتی در تمامی ابعاد موردبررسی برای دستیابی به حداقل سطح بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار الزامی است. لذا باید هدف گذاری های لازم در این خصوص در برنامه ریزی راهبردی و عملیاتی در راستای رسیدن کامل به استانداردها در چهار محور موردبررسی، منظور گردد.

پیش زمینه و هدف افسردگی چهارمین بیماری شایع و تا سال 2020 به دومین بیماری شایع جهان تبدیل شود. این بیماری با اختلال در شغل، تحصیل، روابط بین فردی، خانوادگی و حتی خودکشی تا حد قابل توجهی بر کیفیت زندگی تاثیر می گذارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور بر شدت افسردگی بیماران دارای اختلال افسردگی اساسی انجام شد. مواد و روش ها این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 70 بیمار مبتلابه اختلال افسردگی اساسی بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاهی شهر قزوین در سال 1396 که به صورت تصادفی در دو گروه تخصیص داده شدند، انجام گردید. در گروه مداخله علاوه بر دریافت درمان دارویی، تحت آموزش الگوی توانمندسازی خانواده محور قرار گرفتند. قبل از شروع کارآزمایی شدت افسردگی بیماران با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک ارزیابی و پس از 6 ماه پیگیری، شدت بیماری در هر دو گروه ارزیابی و با استفاده از آزمون های تی مستقل و آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکررو با استفاده از نرم افزار spss 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها میانگین شدت افسردگی قبل از مداخله در گروه کنترل 06/6+ 54 /60 و در گروه آزمون 13/7+ 34/62 بود که بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. میانگین شدت افسردگی بیماران در ماه ششم در گروه کنترل 17/12+ 74/40 و در گروه آزمون 54/1+ 93/22 بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود داشت. همچنین آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر تفاوت آماری معناداری را ازنظر میانگین شدت افسردگی بعد از مداخله بین دو گروه کنترل و آزمون نشان می دهد. بحث و نتیجه گیری توانمندسازی خانواده محور علاوه بر درمان های دارویی می تواند در درمان شدت افسردگی بیمارا ن موثر باشد. بنابراین توصیه می شود در بخش های روان پزشکی علاوه بر درمان های دارویی، توانمندسازی روی خانواده بیماران صورت گیرد.

پیش زمینه و هدف امروزه خطاهای دارویی به عنوان شایع ترین خطای پزشکی چالشی مهم برای نظام های سلامت و تهدیدی برای ایمنی بیمار محسوب می شود، این پژوهش باهدف ارزیابی و مدیریت ریسک بالینی در فرآیند دارو دهی بیماران بستری در بخش CCU بیمارستان های آموزشی شهر مشهد با استفاده از فن HFMEA در سال 1396 انجام شد. مواد و روش کار پژوهش حاضر از نوع ترکیبی (کیفی-کمی و توصیفی-مقطعی) می باشد که طی آن داده ها از طریق مشاهده مستقیم، بررسی اسناد و فن FGD به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، گردآوری و مطابق دستورالعمل HFMEA نسبت به تحلیل ریسک، علل ریشه ای خطاها و ارائه اقدامات اصلاحی اقدام گردید. برای تعیین فرآیند اولویت دار از روش AHP فازی، برای طبقه بندی علل خطاها از مدل Eindhoven و تعیین اقدامات اصلاحی از روش تولید ایده (Idea Generation) استفاده شد. در پایان اثربخشی فرآیند مدیریت ریسک مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Excel به روش های آمار توصیفی تحلیل گردید. یافته ها درمجموع 50 حالت خطای بالقوه در فرآیند 5 مرحله ای دارو دهی شناسایی که 15 حالت آن به عنوان خطاهای غیرقابل قبول مشخص گردید، به طوری که از مجموع علل ریشه ای شناسایی شده، 62. 7 درصد به عنوان خطاهای نهفته و 37. 3 درصد به عنوان خطاهای آشکار طبقه بندی شد. در ارزیابی مجدد سطح ریسک، نسبت ریسک های غیرقابل قبول با لحاظ اقدامات اصلاحی، از 56. 9 به 21. 6 درصد کاهش می یابد. نتیجه گیری خطاهای دارویی ممکن است به جای درمان، آسیب جانی و افزایش هزینه ها را به دنبال داشته باشد. فن HFMEA با رویکرد پیشگیرانه، ضمن تمرکز بر خطاهای سیستمی و نقاط ضعف فرآیندی و سازمانی، می تواند در جهت رفع علل ریشه ای خطاها، بخصوص در بخش حساس CCU نقش اثربخشی ایفا نماید.

پیش زمینه و هدف: سرطان در کودکان به عنوان یک بیماری تهدیدکننده حیات، پیامدهایی منفی بر بیماران و اعضای خانواده شان دارد. والدین کودکان مبتلا به سرطان، استرس روانی زیادی را تجربه می کنند که می تواند بسیاری از جنبه های سلامتی آنان را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه تعیین میزان افسردگی و خوش بینی در والدین کودکان مبتلا به سرطان و تعیین ارتباط بین این دو متغیر بود. مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است که با مشارکت 148 نفر از والدین کودکان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز انجام گردید. نمونه این مطالعه به صورت نمونه در دسترس انتخاب گردید. برای تعیین سطح خوش بینی از "آزمون گرایش زندگی" و جهت تعیین میزان افسردگی آزمودنی ها "مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان" استفاده شد. داده ها با استفاده از ویرایش 16 نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه وتحلیل و استنباط آماری قرار گرفت. یافته ها: میانه و دامنه بین چارکی امتیاز خوش بینی (4IQR: ) 16 و افسردگی (7IQR: ) 8 بوده است. همچنین بین خوش بینی و افسردگی والدین کودکان مبتلا به سرطان همبستگی معکوس معنادار مشاهده شد (439/0-=r، 001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به میزان افسردگی در والدین کودکان مبتلا به سرطان، توجه بیشتر به عوامل مؤثر در آن ضروری است. همچنین نظر به ارتباط معنادار بین خوش بینی و افسردگی، آموزش راهکارهای تقویت خوش بینی در برنامه های مراقبتی توصیه می شود.

پیش زمینه و هدف: شجاعت اخلاقی فضیلتی است که برای عملکرد باوجدان همه ارائه دهندگان خدمات سلامت به ویژه پرستاران ضروری است و برخورداری از سطح بالایی از این فضیلت بسیار حائز اهمیت است چراکه در عصر حاضر در سازمان های ارائه دهنده خدمات با افزایش آگاهی مددجویان، تغییر در نیازهای سلامتی افراد، عدالت اجتماعی و دسترسی به خدمات سلامتی دیسترس اخلاقی پرستاران افزایش یافته است لذا این مطالعه باهدف تعیین شجاعت اخلاقی پرستاران انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی مقطعی می باشد که در سال 1397 در ارومیه انجام شده است. جامعه آماری این مطالعه پرستاران شاغل در بخش های مختلف مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بود. تعداد نمونه موردمطالعه 305 نفر بود که به روش تصادفی ساده و به صورت نسبتی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه شجاعت اخلاقی سکرکا[1] و همکاران جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار spss v. 16 و با آزمون های آمار توصیفی و همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس تک عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره شجاعت اخلاقی (62/15± 09/86) (دامنه 105-21) بود. بعد عامل اخلاقی (51/3± 81/17) و بعد ارزش های چندگانه (71/3± 80/16) به ترتیب بیشترین و کم ترین میانگین را به خود اختصاص دادند. بین سن و سابقه کار و وضعیت تأهل با شجاعت اخلاقی ارتباط مثبت و معنی دار یافت شد (05/0˂ p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر میانگین شجاعت اخلاقی پرستاران و همچنین بعد عامل اخلاقی در سطح مطلوب قرار داشت. لذا می توان با برنامه ریزی و آموزش مؤثر و حمایت سازمان این فضیلت مهم اخلاقی را ارتقا داده و متعاقب آن شاهد افزایش کیفیت مراقبت باشیم.

پیش زمینه و هدف: سوءمصرف مواد در فرزندان به عنوان یکی از منابع اصلی استرس مادران شناخته می شود. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین توانمندی های فردی، اقدامات مراقبتی و استرس ادراک شده از مادران دارای فرزندان مبتلابه سوءمصرف مواد انجام گرفت. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع کمی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای فرزند مبتلابه سوءمصرف مواد می باشند که به بیمارستان شهید مدرس شهر اصفهان در سال 1396 مراجعه کرده بودند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، پرسشنامه استرس ادراک شده، پرسشنامه محقق ساخته توانمندی فردی، اقدامات مراقبتی بوده است. تعداد 205 مادر در ابتدا انتخاب شد (میانگین سنی 54/7 ± 57/51) و روایی همگرا و واگرای و روایی پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار AMOS موردسنجش قرار گرفت. سپس، تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی در محیط نرم افزار SPSS روی 125 مادر با میانگین سنی 67/7 ± 87/50 انجام شده است. یافته ها: بعد از تائید روایی همگرا و واگرا و پایایی سازه، ضریب همبستگی پیرسون رابطه منفی توانمندی فردی، اقدامات مراقبتی و استرس ادراک شده مادران در این خانواده ها را نشان داد (47/0-= r؛ 43/0-= r؛ 001/0> p). بعد از کنترل متغیرهای دموگرافیک، نتایج رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی نشان داد که توانمندی فردی و مراقبتی، سطح استرس ادراک شده مادران را به طور منفی پیش بینی می کند. نتیجه گیری: افزایش توانمندی فردی و اقدامات مراقبتی مادران دارای فرزند مبتلابه سوءمصرف مواد در تمامی سنین با تعداد فرزندان و وضعیت اقتصادی، تحصیلی و تأهل متفاوت منجر به کاهش استرس خواهد شد.