مقدمه: مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثر تجویز داخل صفاقی نانوترکیب پلی آنیلین/منیزیم اکسید بر هیستوپاتولوژی بافت های کبد و کلیه ی موش های صحرایی انجام شد. روش ها: 28 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه شاهد سالم روزانه 5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی را به صورت داخل صفاقی دریافت کرد و به گروه های تیمار، محلول های حاوی 1، 2 و 4 میلی گرم/میلی لیتر از نانوکامپوزیت Polyaniline-grafted starch/Magnesium oxide برای چهار هفته به صورت داخل صفاقی تزریق شد. سپس، از موش ها خون گیری و میزان آنزیم های کبدی Aspartate aminotransferase (AST) و Alanine aminotransferase (ALT) به عنوان شاخص کارکرد کبد و میزان Blood urea nitrogen (BUN) وکراتینین به عنوان شاخص کارکرد کلیه سنجش شد. پس از آسان کشی موش ها، نمونه های بافت کبد برای بررسی هیستوپاتولوژیک و نمونه های بافت کلیه برای بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک برداشت شد. یافته ها: در گروه تیمار شده با دز 4 میلی گرم نانوکامپوزیت Polyaniline-grafted starch/Magnesium oxide، افزایش معنی داری در آنزیم های ALT و AST در مقایسه با گروه شاهد سالم مشاهده گردید (05/0 > P)، اما میزان BUN وکراتینین اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0 < P). در بررسی های بافت شناسی در سیتوپلاسم سلول های گروه تیمار شده با دز بالای نانوکامپوزیت Polyaniline-grafted starch/Magnesium oxide تجمع چربی خفیف مشاهده شد. در بررسی بافت های کلیه، تورم خفیف توبول پروگزیمال مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد نانوترکیب Polyaniline-grafted starch/Magnesium oxide دارای اثر سمیت کبدی و کلیوی است و بنابراین توصیه می شود مصرف این ترکیبات در فراورده های غذایی و لوازم پزشکی کاهش یابد.