مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1382 | دوره:13 | شماره:40 |تعداد مقالات:18

سابقه و هدف: با توجه به این که محققین بافت شناس، غدد فوق کلیوی را بیشتر با روش های ایمنی - بافتی - شیمیایی بررسی نموده اند و درمورد زنجیره های گلیکوکونژوگه سطح سلولی آنها کمتر تحقیق به عمل آمده، بر آن شدیم تا با مشخص نمودن قند یا قندهای انتهایی زنجیره های گلیکوکونژوگه سطح سلول های کرومافینی در حال تکامل موجود در ناحیه مرکزی غدد فوق کلیوی جنینی را مورد بررسی قرار دهیم.مواد و روش ها: تعداد 212 سر از جنین های 13 تا 20 روزه حاصل از جفت گیری 26 موش نر و ماده سوری نژاد Balb/c پس از طی مراحل پایداری بافتی، به طریق Serial Section به ضخامت 5 میکرومتر برش داده شدند. جهت رویت غدد فوق کلیوی و انتخاب مقطع مناسب، برش ها ابتدا توسط روش هماتوکسیلین - ائوزین (H&E) رنگ آمیزی شدند و سپس برش های انتخابی یا به کارگیری لکتین بافتی - شیمیایی، مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند.یافته ها: از بین لکتین های MPA و PNA و VVA و WGA و OFA که مورد استفاده قرار گرفتند، لکتینMPA  در روزهای مختلف جنینی، با شدت و ضعف وابسته به سن نمونه، افزایش و یا کاهش سلول های کرومافین، ناحیه مرکزی غدد فوق کلیوی را مشخص کرد.

سابقه و هدف: امولسیون ها سیستم هایی هستند که از پراکندگی حداقل یک مایع غیرقابل اختلاف در مایع دیگر تشکیل می شوند و برخلاف میکروامولسیون ها از نظر ترمودینامیکی ناپایدار می باشند.پایداری آنها را با افزودن موادی نظیر مواد فعال سطحی می توان افزایش داد. از آنجایی که مقدار سورفکتانت مورد استفاده و درصد حجمی فاز روغنی می تواند خصوصیات امولسیون را تحت تاثیر قرار دهد، این پژوهش به منظور بررسی تاثیر میزان فاز روغنی و مخلوط سورفکتانت ها بر HLB بحرانی فاز روغنی و خصوصیات رئولوژیک، امولسیون پارافین مایع در آب طراحی گردیده است، مواد و روش ها: جهت بررسی تاثیر میزان فاز چرب، امولسیون های دارای 25 تا 55 درصد از فاز روغنی و 5 درصد از مخلوط سورفکتانت ها در محوده HLB بین 12-7 تهیه گردید. جهت بررسی تاثیر میزان سورفکتانت ها تهیه گردید. میزان پایداری فیزیکی امولسیون های مورد نظر در سه دما (دمای محیط، 4 و 40 درجه سانتیگراد) بررسی گردید. یافته ها: نتایج حاصل، بیانگر این امر بود که با افزایش میزان فاز داخلی در غلظت ثابت از سورفکتانت، پایداری امولسیون ها کاهش می یابد (P<0.01)، همچنین با افزایش میزان سورکفتانت تا یک حد مشخص، پایداری امولسیون ها در غلظت ثابت از فاز داخلی افزایش یابد. با نتایج بدست آمده می توان گفت که برای تهیه یک امولسیون پایدار از پارافین مایع در آب نیاز به غلظت مناسب از فاز داخلی و امولسیفایر با HLB اپتیمم می باشد. با افزایش میزان فاز داخلی و ثابت ماندن غلظت امولسیفایر از میزان پایداری امولسیون ها نیز کاسته می شود که احتمالا به دلیل عدم توانایی سورفکتانت ها در تشکیل یک فیلم مناسب در اطراف ذرات فاز پراکنده می باشد. در مورد تاثیر تغییر عوامل ذکر شده بر ویسکوزیته ظاهری نیز می توان گفت افزایش درصد فاز داخلی منجر به افزایش ویسکوزیته ظاهری امولسیون می گردد.

سابقه و هدف: بررسی ها نشان می دهد که آب های سطحی با زیرزمینی در بعضی از مناطق اطراف منابع آلاینده در مقادیر بیش تر از حد مجاز شرب، به کادمیوم آلوده می باشند. در مورد جذب بیولوژیکی کادمیوم در غلظت های زیاد (موجود در فاضلاب های صنعتی) با استفاده از توده باکتریایی، گزارش های متعددی وجود دارد. اما درباره حذف غلظت های کم کادمیوم (موجود در منابع آب آلوده شده) به روش مذکور، تحقیقات اندکی صورت گرفته است، هدف از این تحقیق، تعیین خطوط منحنی (ایزترم های) جذب کادمیوم (در محدوده غلظت های 0،2 تا 5 میلیگرم بر لیتر) به وسیله توده باکتریایی، تعیین اثراتPH  و غلظت توده روی خطوط منحنی و همچنین تعیین میزان کارایی ستون حاوی بستر سیلیس دارای توده چسبیده، در حذف کادمیوم از آب بوده است.مواد و روش ها: خطوط منحنی جذب کادمیوم به وسیله توده باکتریایی در PH های مختلف مطابق روشALTM  تعیین شد.اثر غلظت توده بر میزان جذب کادمیوم روی واحد وزن توده (q)، میزان جذب کادمیوم به وسیله توده تازه و غیرتازه و همچنین میزان جذب کادمیوم از توده تماس با آب مقطر تعیین گردید. منحنی های نقطه شکست مربوط به عبور آب حاوی کادمیوم برای غلظت 0،5 میلی گرم بر لیتر در زمان تماس های بستر خالی (EBCT) برابر 15 و 30 دقیقه رسم گردید.یافته ها: با افزایش غلظت اولیه کادمیوم، میزان جذب آن روی واحد وزن توده (q) زیاد، اما بازده حذف، کاهش یافت. جذب کادمیوم روی توده باکتریایی از معادله سینتیک درجه اول تبعیت کرد با افزایش غلظت توده از میزان جذب کادمیوم روی واحد وزن توده (q)، کاسته شد افزایش PH موجب افزایش جذب کادمیوم شد. میزان جذب کادمیوم به وسیله توده تازه و غیرتازه تقریبا با هم برابر بود. میزان جذب کادمیوم از توده بر اثر تماس با آب مقطر، 16 درصد به دست آمد. برای غلظت 0،5 میلیگرم بر لیتر کادمیوم، در زمان ماندهای 15 و  30دقیقه، نقاط شکست به ترتیب پس از عبور آب به میزان 40 و 85 برابر حجم بستر خالی اتفاق افتاد.استناج: جذب کادمیوم به وسیله توده باکتریایی غالبا به صورت فیزیکی است و از سینتیک درجه اول تبعیت می کند.

سابقه و هدف: در طب سنتی ایران در مناطق آذربایجان و خراسان، برای درمان آلودگی های کرمی از گیاه بومادران استفاده می شده است. هدف از این تحقیق ارزیابی اثرات ضد کرم اسانس و عصاره گیاه بومادران بر روی کرم اکسیور به عنوان شایع ترین نماتود دستگاه گوارش، در موش به صورت In vitro وIn vivo  بوده است. مواد و روش ها: عصاره گیری گیاه به روش (Reflux Condenser Method) و اسانس آن با روش تقطیر با آن (Hydrodistilation) تهیه شده و در غلظت های متفاوت به صورت In vivo و In vitro به موش های Balb/c آلوده به اکسیور خورانده شد. موش های مورد آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در 3 گروه «تحت تجویز عصاره»، «عصاره تغلیظ شده» و «اسانس» قرار گرفتند. اثرات ضد اکسیور عصاره و اسانس بومادران با روش های Graham و Sauden ارزیابی شد.یافته ها: عصاره و اسانس گیاه بومادران موجب غیر فعال شدن کرم های اکسیور گردید، اما بر عفونت زایی تخم ها تاثیر آشکاری نداشت. نتایج حاصل از خوراندن غلظت های مختلف عصاره و اسانس در موش های Balb/c که به طور تجربی به اکسیور آلوده شده بودند، نمایانگر اثرات قطعی دفع کرم بود(P=0.0001) . قسمت موثر عصاره گیاه، گل آن بود که غلظت 20 میلی گرم در دسی لیتر آن اثرED50  نسبی را نشان داد. اسانس گیاه نیز در غلظت 0،5 میلی گرم در دسی لیتر ED50) نسبی) اثرات مشابهی را ظاهر نمود. مقادیر اولنی دوز کشنده (LD) برای عصاره گل حدودا 40 میلی گرم در دسی لیتر و برای اسانس 2، 1 میلی گرم در دسی لیتر به دست آمد، همچنین عصاره و اسانس گیاه سبب کاهش تعداد تخم های دفع شده در موش های تحت آزمایش گردید که وابسته به مقدار(Dosage)  بوده است(P=0.0001) . اثرات ضد انگلی گیاه بومادران، قطعی است و کاربرد عصاره و اسانس آن در درمان اکسیور انسان، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. استنتاج: فرآورده های به دست آمده از گیاه بومادران، به ویژه عصاره گل و اسانس گیاه قدرت(Antihelminthic)  (ضد انگل) بالایی را نشان داد.

سابقه و هدف: افزایش نیاز به خون یکی از مشکلات عمده بیماران تالاسمیک می باشد. یکی از دلایل مهم آن آلوایمونیزاسیون است که نتیجه واکنش سیستم ایمنی به آنتی ژن های بیگانه می باشد. بر اساس برخی مطالعات، شیوع آلوایمونیزاسیون در بیماران تالاسمیک 5 تا 21 درصد می باشد. آلوایمونیزاسیون موجب کاهش عمر گلبول های قرمز می شود، لذا نیاز به تزریق خون را افزایش می دهد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی آلوایمونیزاسیون تعیین نوع آنتی ژن مسبب و بر این اساس افزایش طول عمر گلبول های قرمز با تزریق خون های متجانس و برنامه ریزی درمان های دارویی مناسب در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور زاهدان می باشد. ضمنا اهداف فرعی این طرح بررسی ارتباط آن با اندازه کبد و طحال، جنس، سن، گروه های خونی و میانگین هموگلوبین سالانه بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه 163 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور نیازمند به حجم های بالای خون (>240 cc/kg/yr) بدون در نظر گرفتن سن، جنس، دریافت خون با یا بدون فیلتر، از نظر آلوایمونیزاسیون به روش های محیط سرم فیزیولوژیک، محیط آلبومین 22 درصد و فاز آنتی هیومن گلوبولین با معرف اسکرین (o-cell) بررسی شدند. بررسی آلوایمونیزاسیون در تمامی بیماران مورد مطالعه ما منفی بود. با هماهنگی سازمان انتقال خون استان، نمونه های سرمی 96 بیمار جهت بررسی بیش تر به سازمان انتقال خون رفرانس تهران ارسال گردید و آزمایش panel بر روی آنها انجام گردید که نتایج حاصله آن مرکز نیز منفی بود. یافته ها: علی رغم دقت به عمل آمده و تکرار آزمایش ها، هیچ موردی از آلوایمونیزاسیون دیده نشد.استنتاج : بر خلاف مطالعات قبلی که شیوع آلوایمونیزاسیون را در بیماران مبتلا به تالاموسی، 5 تا 21 درصد گزارش کرده بودند. ما در این بررسی به چنین نتایجی نرسیدیم که با توجه به دو بار انجام آزمایش در مراکز انتقال خون به روش استاندارد و منتفی بودن احتمال اشتباه آزمایشگاهی، در توجیه این نتیجه، موارد زیر می تواند مطرح باشد: تشابه آنتی ژنی بین جمعیت دهنده و گیرنده خون در جمعیت بسته استان سیستان و بلوچستان، تفاوت توانایی پاسخ به آلوآنتی ژن ها که توسط ژن های ایمنی تنظیم می شوند به واسطه احتمال سیستم خاص HLA در این منطقه، مقاومت سیستم ایمنی به دلیل شروع تزریق خون در سن زیر یک سالگی در 25، 93% بیماران و احتمال وجود آنتی ژن های فرعی گروه های خونی که ایمونوژنیسیته پایینی دارند.

سابقه و هدف: زردی نوزادی (Neonatal icter) یکی از شایع ترین بیماری های دوره نوزادی است و ممکن است منجر به عوارض مهم و جبران ناپذیری مانند کرن ایکتروس (kern icterus) گردد. برای پی بردن به مقدار بیلی روبین و برخورد درمانی مناسب با این بیمار لازم است از نوزاد، خونگیری و در برخی موارد، خون گیری های مکرر به عمل آید که منجر به عوارضی مثل عفونت، کم خونی، درد و ... می شود. لذا یافتن روشی که بتوان بدون خون گیری، میزان بیلی روبین بیمار را تعیین نمود(invasive measurement) ؛ همواره مورد نظر محققان بوده است. هدف از این تحقیق مقایسه مقادیر به دست آمده از روش اندازه گیری پوستی بیلی روبین[TCB] (Transcutaneous-Billirubinometry)  با مقادیر سرمی بیلی روبین (SB) در نوزادان بیمار می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی بوده و از روش نمونه گیری ساده استفاده شده است. در این مطالعه، نوزادان بستری شده در بخش های نوزادان و NICU که بیمار بوده و از نظر بالینی، اندیکاسیون اندازه گیری بیلی روبین را داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. پس از آموزش های لازم و یکسان سازی نحوه تعیین TCB، میزان آن در ناحیه پیشانی نوزادان تعیین شد؛ همچنین بیلی روبین سرم نیز به روش معمول (دیازو) تعیین گردید. یافته ها: از مجموع 105 مورد اندازه گیری TCB و SB تعداد 49.5 درصد مذکر و 50.5 درصد مونث بودند. سن حاملگی مادر 31.53±3.68، 31 هفته و وزن تولد 1905.80±778.50 گرم بود. 76.6 درصد در زمان نمونه گیری تحت فتوتراپی بوده و 18.1 درصد، تعویض خون شده بودند. ضریب همبستگی کلی SB وTCB ؛ 0.686 به دست آمده که در جنس مونث (0.750)، وزن تولد بین 1500 تا 2500 گرم (0.724)، سن حاملگی بین 32 و 36 هفته (0.821) و عدم دریافت فتوتراپی (0.699) این همبستگی بیش تر بود.استنتاج: مطالعه ما نشان داد که همبستگی قابل قبولی بین مقادیر به دست آمده از روش اندازه گیری پوستی بیلی روبین (TCB) و مقادیر سرمی بیلی روبین (SB) در نوزادان بیمار وجود داشته و می توان از آن برای غربالگری استفاده نمود.

سابقه و هدف: ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری، اساس درمان موثر زخم اثنی عشر می باشد. در مطالعات غربی، درمان سه دارویی به عنوان درمان خط اول در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری توصیه شده است. در این مطالعه تصادفی کنترل شده بر آن شدیم تا کارایی دو رژیم سه دارویی ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری حاوی دوز پایین فورازولیدون یا مترونیدازول را با رژیم چهار دارویی حاوی دوز پایین فورازولیدون و بیسموت مقایسه نماییم. مواد و روش ها: در این بررسی 150 بیمار که در اندوسکوپی فوقانی (EGD) زخم اثنی عشر داشته و عفونت هلیکوباکترپیلوری در آن ها اثبات شده بود، به طور تصادفی با یکی از سه روش 20 (OAF) میلی گرم امپرازول دو بار در روز، 1000 میلی گرم آموکسی سیلین دو بار در روز و 100 میلی گرم فورازولیدون دو بار در روز یا 500 میلی گرم مترونیدازول دو بار در روز (OAM) و یا رژیم 20 (OABF) میلی گرم امپرازول دو بار در روز و 1000 میلی گرم آموکسی سیلین دو بار در روز و 100 میلی گرم فورازولیدون دو بار در روز و 240 میلی گرم ساب سیترات بیسموت دو بار در روز به مدت 2 هفته، تحت درمان قرار گرفتند. ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری 12 هفته بعد از درمان، توسط روش C14 urea breath test ارزیابی شد.یافته ها: 150 بیمار (88 مرد و 62 زن با میانگین سنی (40.3±11.5 تحت مطالعه قرار گرفتند. در بررسی از نظر نسبت مرد به زن، میانگین سنی، مصرف سیگار، سابقه خونریزی، مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروییدی، مدت علایم و اندازه زخم، تفاوت معنی داری در سه گروه مشاهده نشد. پذیرش دارویی در حد عالی (بالای80 درصد) در رژیم های OAF، OAM،OABF  به ترتیب 94 درصد، 96 درصد و 98 درصد بود. عوارض شدید رژیم درOAF ،8  درصد (ضعف، بی اشتهایی، اسهال)، در رژیم OAM ، 4 درصد شامل (سردرد، خشکی دهان) و در رژیمOABF ،6  درصد شامل (ضعف، تهوع، سرگیجه) بود. 145 بیمار، دوره تحقیق را به پایان رساندند. میزان ریشه کنی براساس قصد درمان (intention to treat) در رژیم OABF، OAM، OAF به ترتیب 72 درصد، 40 درصد و 54 درصد و براساس اتمام طرح به ترتیب 4/73 درصد، 8/40 درصد و 57.4 درصد بود.استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده، علی رغم برتری فورازولیدون هیچ یک از رژیم های سه دارویی، کارآیی لازم را نداشته و جهت ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری توصیه نمی شوند. در رژیم چهار دارویی حاوی دوز پایین فورازولیدون، میزان ریشه کنی HP افزایش چشم گیری یافته، ولی باز هم کم تر از رژیم ایده آل است. بنابراین جهت دستیابی به رژیم ایده آل، مطالعات بیش تر با رژیم های پایه فورازولیدون شامل دوز متوسط فورازولیدون (300 mg) روزانه در یک رژیم چهار دارویی دو هفته ای و یا حتی دوز بالای فورازولیدون (400 mg) روزانه در رژیم چهار دارویی، به شرطی که فورازولیدون فقط طی هفته اول درمان مصرف شود و بقیه داروها به مدت 2 هفته ادامه یابد، توصیه می شود.

سابقه و هدف: بسیاری از گیاهان با مواد مشتق شده از آنها در خمیر دندان های تجاری جهت برطرف نمودن عوارض دهانی به کار می روند. بابونه، گیاهی با اثرات التیام بخش، ضد باکتری و ضد قارچ می باشد و در مصارف موضعی جهت رفع درد کاربرد دارد. گیاه میر نیز به عنوان آنتی سپتیک، ضد قارچ و ضد التهاب به کار می رود. تنتور الئوگوم رزین این گیاه به عنوان قابض غشاهای مخاطی در غرغره ها و دهات شویه ها جهت رفع التهابات حفره دهانی استفاده می شود. در این پژوهش به فرمولاسیون خمیر دندان حاوی این دو گیاه و بررسی مقدماتی اثربخشی آن بر خونریزی لثه پرداخته شده است.مواد و روش‏ها: دراین مطالعه پس از فرمولاسیون خمیردندان‏های متعدد (23 فرمولاسیون) و بررسی پایداری فیزیکی (در سه دمای محیط، یخچال و 40 درجه سانتیگراد)، کیفیت فرآورده PH)، کنترل میکروبی و ...) و حضور ترکیبات موثره موجود در تنتور میر عصاره بابونه و اسانس نعناع؛ اثر فرآورده های حاوی 1 درصد میر و 1.5 درصد بابونه (F21) و میر به تنهایی به میزان 1 درصد (F22) در مقایسه با دارونما بر روی ضایعات لثه بررسی گردید. چهل و نه فرد مبتلا به خونریزی لثه به طور داوطلبانه و به مدت دو هفته، وارد این مطالعه دوسو کور شدند.یافته ها: با توجه به بررسی فرمولاسیون های تهیه شده کربوکسی متیل سلولز (به عنوان ژلیفیان) و تری کلسیم فسفات (به عنوان ساینده) خمیر دندان های با پایداری بیشتر را ایجاد نمودند. نتایج حاصل، بیانگر اثر معنی دار F21 و F22 بر کاهش خونریزی لثه در مقایسه با دارونما بود (به ترتیب P<0.05 و (P<0.001.استنتاج: خمیر دندان حاوی عصاره های فوق می تواند به عنوان یک فراورده موثر در خونریزی لثه مطرح گردد.

سابقه و هدف: یکی از اختلافات نسبتا شایع روانپزشکی که عمدتا در انتهای نوجوانی و ابتدای جوانی در افرا مشاهده می گردد، اختلال خوردن است که میزان شیوع آنها در حدود 4 درصد گزارش شده است. این اختلالات، عوارض متعدد و مهمی از جمله سوء تغذیه و اختلالات رشد را به دنبال دارند. مشخص شده که نگرش های غیرطبیعی نسبت به خوردن، زمینه ساز ابتلا به این اختلالات است و بررسی های همه گیری شناختی متعدد، بیانگر تفاوت بسیار در شیوع این نگرش های غیرطبیعی و عوامل تاثیرگذار بر آنجا که تعیین فراوانی این نگرشهای غیرطبیعی و عوامل موثر بر آنها نقش بسیار مهمی در اجرای برنامه های پیشگیری به عهده دارد، انجام این بررسی ضروری به نظر رسید.مواد و روشها: در این بررسی 1200 نفر از دانش آموزان دبیرستانی شهر ساری از نظر وجود نگرش غیرطبیعی نسبت به خوردن، افسردگی اضطراب نیز گروهی از متغیرهای زمین های شامل سن، جنس، تحصیلات پدر و مادر، شغل پدر و مادر، نوع محل سکونت، تعداد افراد خانواده و شاخص توده بدنی Body Mass Index (BMI) به صورت تصادفی طبقهبندی شده، انتخاب گشتند و با استفاده از آزمون های نگرش به خوردن Eating Attiude Test (EAT-26)، اضطراب اسپیلبرگر و افسردگی بک، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نگرش های غیرطبیعی نسبت به خوردن در 10.5 درصد افراد مورد بررسی، مشاهده گردید. در مدل Logistic Regression متغیرهای افسردگی و وضعیت BMI ارتباط معنی داری با نگرش غیرطبیعی نسبت به خوردن، نشان دادند. افسردگی شدید و متوسط در افراد با نگرش غیرطبیعی نسبت به خوردن، بیشتر از افراد با نگرش طبیعی بود (42.4 درصد در مقایسه با 27.4 درصد) و همچنین در افراد چاق در مقایسه با افراد نرمال، نگرش غیرطبیعی نسبت به خوردن بیشتر بود (31.8 درصد و 16.7 درصد در مقایسه با 11.1 درصد). استنتاج: فراوانی نگرش های غیرطبیعی نسبت به خوردن، کم و بیش مشابه آمار جوامع دیگر است. افراد دارای این نگرش ها، احتمالا مبتلا به اختلالات روان شناختی مانند افسردگی می باشد که در صورت عدم توجه به آن، عوارض بسیاری را به دنبال خواهد داشت.

سابقه و هدف: کشف به موقع سرطان یک امر جهانی ا ست؛ به طوری که شعار WHO در سال 1970 میلادی به این مضمون اعلام گردیده است: «تشخیص زودرس سرطان، حیات بخش می باشد.»سرطان دهانه رحم پس از سرطان های پوست، پستان و ریه، شایع ترین سرطان در زنان می باشد و از معدود سرطان هایی است که می توان آن را در مرحله بیش از بروز بدخیمی به آسانی تشخیص داد. آزمایش باب اسمیر از جمله آزمون هایی است که برای غربالگری بیماری های دهانه رحم، مورد استفاده قرار می گیرد. چنین برآورد شده است که غربالگری هر 3 سال یک بار در زنان 20 تا 65 ساله، میزان بروز و مرگ و میر ناشی از سرطان تهاجمی سرویکس را تقریبا 90 درصد کاهش می دهد.مواد و روش ها: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی-مقطعی بوده که در آن 300 نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه مورد بررسی زنان 15 تا 49 ساله همسردار شهر یزد بود که به صورت تصادفی انتخاب شد. روش نمونه گیری دو مرحله ای بود. ابتدا 15 خوشه به صورت تصادفی از نواحی مختلف شهر یزد و سپس از هر خوشه، 20 خانوار انتخاب شد.یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها نتایج ذیل به دست آمد: بیشترین آشنایی با پاپ اسمیر در گروه سنی زیر 25 سال (34.3 درصد) و کمترین آشنایی در گروه سنی 35 تا 49 سال (21%) بود. سطح آگاهی زنان کارمند، نسبت به زنان خانه دار و شاغل در خانه، بالاتر می باشد (42.9 درصد)، زنان با تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر، میزان آگاهی کاملتری نسبت به گروه های تحصیلی دیگر دارند (44.4 درصد). استنتاج: به طور کلی بین میزان آگاهی و اطلاعات دموگرافیک (سن، تعداد حامگی، تعداد زایمان، شغل زن، شغل مرد، تحصیلات مرد و روش پیشگیری) رابطه معنی داری دیده نشد. بین نگرش و شغل زن(P=0.017)  و تحصیلات زن (P=0.023) ارتباط معنادار وجود دارد. در مورد سایر اطلاعات دموگرافیک رابطه ای دیده نشد. با توجه به آمار و ارقام به دست آمده، تهیه برنامه های آموزشی در مورد پاپ اسمیر، جهت بالا بردن میزان آگاهی و عملکرد زنان، ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: بررسی حاضر به منظور مقایسه قدرت تشخیص نمونه برداری از محتویات رحم با نیروی مکش و سونوگرافی رحم از راه واژن، با کورتاژ آندومتر در ارزیابی اولیه خونریزی های غیرطبیعی رحم انجام گرفت. مواد و روشها: این مطالعه به صورت آینده نگر، کنترل شده و بالینی از اول بهمن ماه 1378 تا پایان اسفند ماه 1379 انجام شد. از 50 بیماری که در ابتدا حاضر به شرکت در مطالعه شدند، 3 نفر اعلام انصراف نمودند و مطالعه بر روی 47 بیمار انجام شد. در ابتدا به طور معمول، سونوگرافی راه واژن برای اندازه گیری ابعاد رحم، تخمدان ها و تعیین ضخامت آندومتر انجام شد. سپس به منظور ارزیابی میزان تقارن و ضخامت آندومتر و نیز احتمال وجود توده های داخل حفره رحمی، سونوگرافی رحم از راه واژن انجام گرفت. روز بعد، نمونه برداری از محتویات رحم با نیروی مکش و به کمک کورت Pipelle انجام شد. نمونه یافت مرضی نهایی،با انجام کورتاژ تشخیص به دست آمد. نتایج حاصل از بررسی یافت مرضی کورتاژ تشخیص، با یافته های سونوگرافی رحم و نمونه برداری از محتویات آن مقایسه شد. یافته ها: ترکیب و تلفیق سونوگرافی رحم از راه واژن و نمونه برداری از محتویات آن با نیروی مکش، با حساسیتی به میزان 87 درصد و اختصاصیتی به میزان 88.6 درصد قادر به تشخیص ضایعات آندومتر بود. در این بررسی هیچ موردی از اختلالات حفره آندومتر، بدون تشخیص نماند. استنتاج: سونوگرفی رحم همراه با نمونه برداری محتویات آن، روش قابل قبول بالینی در ارزیابی خونریزی های غیرطبیعی رحم است. در این مورد می توان در صورت منفی بودن یافته، با اطمینان، بیمار را تحت درمان طبی قرار داد و ضمن کاهش هزینه، بیماران را از عوارض انجام کورتاژ برحذر داشت و افرادی را که توده های داخل حفره رحمی یا بی نظمی در آندومتر دارند، جهت درمان های جراحی ارجاع نمود.

سابقه و هدف: اپیدیدیموارکیت بروسلایی، یکی از عوارض موضعی بروسلوزیس انسانی است که در 2 تا 20 درصد بیماران مبتلا به بروسلوز گزارش شده است. مواد و روش ها: طی مطالعه ای گذشته نگر، 18 مورد اپیدیدیموارکیت بروسلایی را که بین سال های 79 تا 80 به بیمارستان های رازی قائم شهر و امام خمینی(ره) ساری مراجعه کرده اند، گزارش می کنیم، معیارهای اصلی تشخیص، تیتر آگلوتیناسیون «رایت» بیش تر یا مساوی 160/1 یافته های بالینی مثبت اپیدیدیموارکیت بروسلایی بوده است. یافته ها: اپیدیدیموارکیت در 13.04 درصد بیماران مذکور بروسلایی اتفاق افتاده است، سن متوسط بیماران، 27 سال بوده است (60-14). درد و تورم اسکروتال (100 درصد)، تب (100 درصد) و تعریق (73 درصد) مهمترین نشانه های بیماری بوده اند. تمام بیماران تیتر آگلوتیناسیون رایت (1/160-1/2560)≥1/160 و (1/80-1/640) 2ME را داشته اند. درمان ترکیبی با داکسی سیکلین و ریفامپین (61.1 درصد) یا داکسی سیکسن و ریفامپین به همراه آمینوگلیکوزید برای دو هفته اول (27.7 درصد) و داکسی سیکلین+کوتریموکسازول (5.05%) و داکسی سیکلین به تنهایی در (5.05%) انجام شد. حداقل طول دوره درمان 45 روزه بوده است. استناج: در مناطق اندمیک بروسلوزیس، پزشکان باید در برخورد با اپیدیدیموارکیت، احتمال بروسلوزیس را در نظر داشته باشند. شرح حال دقیق، معاینه بالینی و ارزیابی سریع آزمایشگاهی به تشخیص کمک می کند. عموما درمان کلاسیک بروسلوزیس برای درمان اپیدیدیموارکیت بروسلایی(BEO)  کافی است.

سابقه و هدف: تمایز بافت ها بر پایه اندازه گیری پارامترهای فراصوتی، هدفی ایده ال است. در این مطالعه ضریب تضعیف امواج فراصوتی 10 مگاهرتز در بافت پستان شامل بافت پارانشیمال ضایعات خوش خیم و بدخیم، دردماهای 20، 25، 30 و 35 درجه سانتیگراد، اندازه گیری و آنالیز شد. مواد و روش ها: اطلاعات از 57 نمونه به دنبال جراحی یا نمونه برداری به دست آمد. نمونه ها درون محیط معادل بافت پارانشیم پستان قرار داده شد و تصاویر فراصوتی A-mode در دماهای 20، 25، 30 و 35 درجه سانتیگراد ثبت و پردازش شد. پس از اندازه گیری مقاومت اکوستیکی نمونه های مورد بررسی و دامنه پژواک ها از سطح جلویی و پشتی نمونه، ضریب تضعیف برآورد شد. یافته ها: نتایج بررسی نشان می دهد که در درجه حرارت زیر 37 درجه سانتیگراد با افزایش دما، ضریب تضعیف، شیب منفی نسبت به افزایش درجه حرارت دارد و مقدار آن در 20 درجه سانتیگراد، برای بافت پارانشیمال سالم. خوش خیم و بدخیم به ترتیب حدود 7، 26% ، 8، 16% و 4، 17% بالاتر از ضریب تضعیف در 35 درجه سانتیگراد است. با اندازه گیری ضرایب تضعیف امواج فراصوتی در گروه های مورد بررسی، ملاحظه شد که میان بافت پارانشیمال سالم، خوش خیم و بدخیم اختلاف معنی داری(P<0.005)  در کلیه درجه حرارت ها وجود دارد.

ارتباط بین مجاری صفراوی و برونش، یافته بسیار نادری است. دلایلی همچون بیماری های مادرزادی ریه، سابقه تروما به ویژه ترومای نافذ، بیماری های عفونی کبد نظیر کیست هیداتیک کبد، عنوان شده است. ما یک مورد فیستول برونکوبیلیاری ثانوی به کیست هیداتیک کبد داشته ایم که مدت ها به صورت سرپایی به عنوان ذات الریه درمان شده و سرانجام به دلیل تنگی نفس با تشخیص پنوموتوراکس(Pneumothorax)  در بیمارستان بستری گشته و در طی مدت بستری پس از انجام بررسی های لازم نظیر سی تی اسکن شکم و توراکس و برونکوسکوپی فیبرواپتیک، تشخیص قطعی داده شد و با انجام عمل جراحی از راه برش توراکس، اقدامات لازم درمانی صورت گرفت.

ICSI تاخیری به استفاده از روش ICSI پس از شکست لقاح در سیکل IVF، اطلاق می گردد. این روش در زنان مسن، به خاطر کیفیت نامناسب اووسیت ها و شانس کم لقاح در سیکل IVF پیشنهاد می گردد. گزارش های بسیاری مبنی بر موفقیت سیکل های پس از شکست کامل لقاح، با این روش وجود دارد. در این ارزیابی، سه زوج پس از شکست لقاح، تحت ICSI تاخیری قرار گرفتند. در سه مورد، جنین تشکیل شد و به مرحله انتقال جنین رسید در دو مورد، حاملگی صورت گرفت.