زمینه و هدف: توسعه فیزیکی شهرها در تمام دنیا تحت تاثیر جغرافیای طبیعی آن و دخالت های انسانی می باشد. تجزیه تحلیل دادهای جغرافیایی بدون استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی وداده های ماهواره ای دشوار و در حالت پیچیده غیرممکن است. در این پژوهش پتانسیل ها و موانع توسعه فیزیکی شهر رودبار با رویکرد دورسنجی و GIS مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: ابتدا در سیستم اطلاعات جغرافیایی و استفاده از متغیرهای شیب، جهت شیب، کاربری اراضی, خطوط انتقال نیرو، رود، جاده و ریل، گسل و نقاط روستایی در محیط نرم افزارArcGIS و روش تلفیقیAHP-FUZZY به مکان یابی نقاط مستعد شهری پرداخته شد. و خروجی در قالب یک نقشه حاصل از AHP و همپوشانی فازی به پنج گروه دارای پتانسیل خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف استخراج گردید. برای گسترش فیزکی شهر با استفاده از سنجش ازدور به صورت تفسیر چشمی بر روی تصاویر گوگل ارث در سال 2016 و برای سال های 2016، 2009، 2004 برای 12 سال به صورت خروجی یک نقشه دست آمد و در آخر به مقایسه نتایج به دست آمده از سیتم اطلاعات جغرافیایی و تفسیر چشمی پرداخته شد. یافته ها: یافته های به دست آمده از روش تلفیقیAHP-FUZZY نشان می دهد 6/95 درصد از منطقه مورد مطالعه دارای پتانسیل خیلی ضعیف, 52/ 1درصد دارای پتانسیل ضعیف, 17/1 درصد دارای پتانسیل متوسط, 12/1 درصد دارای پتانسیل خوب و 69/0 درصد دارای پتانسیل خیلی خوب می باشد. و یافته های به دست آمده از روش تفسیر چشمی در مدت 12 سال نشان می دهد توسعه شهر فقط مسکن مهر می باشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده از روش تلفیقیAHP-FUZZY و سنجش از درو و روی هم گذاری این یافته ها به این نتیجه رسیدیم که اکثر ساخت وسازهای شهر رودبار در نقاط غیر مستعد ساخته شده است و این شهر تحت تاثیر عوامل طبیعی و اجتناب ناپذیر ازجمله شیب تند, گسل فراوان, رودخانه دایمی سفیدرود و کاربری اراضی که بیشتر آن باغ و جنگل و زمینهای کشاورزی می باشد، قرارگرفته و مانع توسعه فیزیکی آن شده است.