علوم پزشکی صدرا
سال:1398 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: استفاده از کامپوزیت در ترمیم دندان های خلفی به عنوان یک ترمیم موفق و ثابت شده مورد تایید قرار گرفته و همزمان با افزایش تقاضا برای دریافت این ترمیم ها، دانشکده های دندان پزشکی نیز مبحث کامپوزیت های خلفی را به دانشجویان خود آموزش می دهند؛ هرچند ارزیابی های محدودی درباره دیدگاه دانشجویان نسبت به کارآیی این آموزش ها صورت گرفته است. براین اساس، تحقیق حاضر با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی شیراز و آزاد شیراز نسبت به چگونگی آموزش کامپوزیت های خلفی انجام شد. مواد و روش ها: در یک تحقیق توصیفی، 180 دانشجوی سال های 5 و 6 دندان پزشکی در این دو دانشکده، بر اساس لیست موجود و به صورت سرشماری انتخاب و با استفاده از پرسشنامه با روایی و پایایی تاییدشده ارزیابی شدند. پرسشنامه، جنبه های مختلفی از چگونگی آموزش کامپوزیت های خلفی به همراه توانایی های دانشجویان در این مبحث را شامل می شد. داده ها به صورت توصیفی ارزیابی و مقایسات آماری نیز با استفاده از آزمون های student t و chi-square برحسب دانشکده دندان پزشکی محل تحصیل یا جنس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در بیشتر موارد، دیدگاه های متوسطی درباره اکثر مباحث مرتبط با آموزش کامپوزیت های خلفی در میان دانشجویان دیده شد، هرچند 0/52 درصد و 3/48 درصد، توانایی خود در ترمیم حفرات یک سطحی و دوسطحی در دندان های خلفی با کامپوزیت را خوب ارزیابی کردند. بر اساس اعتقاد 2/41%، میزان تدریس مبحث کامپوزیت های خلفی در برنامه آموزش نظری در مقایسه با آمالگام ضعیف برآورد شد. بهداشت دهان ضعیف بیمار (5/87 درصد)، استعداد بیمار به پوسیدگی (4/79 درصد) و همکاری ضعیف بیمار حین درمان (6/70 درصد) نیز به عنوان بیش ترین موارد عدم کابرد کامپوزیت های خلفی گزارش شدند. هنگام ترمیم حفرات کلاس I و II، در 0/80% و 3/85% موارد، آمالگام به کامپوزیت ترجیح داده شده و به طور میانگین، دانشجویان 2/10 دندان خلفی یک سطحی، 9/9 دندان دوسطحی و 2/5 دندان خلفی سه سطحی را با کامپوزیت ترمیم کرده بودند. بحث و نتیجه گیری: با وجود برخی نکات مثبت در آموزش کامپوزیت های خلفی، آمالگام ماده ارجح در ترمیم های خلفی صورت گرفته در این دانشکده ها بوده و نیاز به توجه جدی تر به مبحث آموزش کامپوزیت های خلفی و تلاش برای یکسان سازی آموزش ها بر اساس یک دستورالعمل واحد احساس می گردد.

مقدمه: افشای خیانت تاثیرات مخرب و تکان دهنده ای بر خانواده می گذارد ومی تواند آن قدر شدید و غیر قابل کنترل باشد که در عملکرد روزانه و تمرکز اعضای خانواده، اختلال ایجاد کند و کیفیت زندگی زناشویی را به خطر بیاندازد. بنابراین اعمال مداخلاتی جهت بهبود کیفیت زندگی زناشویی زوجین آسیب دیده از خیانت، از مهمترین اقدامات روانشناسان است؛ لذا هدف از پژوهش حاضر هم سنجی تاثیر بسته زوج درمانی تلفیقی سیستمی (بوین) و هیجان مدار (جانسون) و زوج درمانی یکپارچه بر کیفیت زندگی زناشویی زوجین آسیب دیده از خیانت بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع روش نیمهتجربیباطرحتک آزمودنی است که در آن از طرحA B استفاده شد. در این پژوهش12 بار اندازه گیری (4 بار به عنوان خط پایه، 4 بار طی درمان و 4 بار نیز در مرحله ی پیگیری) به عمل آمد. از بین زوجین آسیب دیده از خیانت زناشویی مراجعه کننده به مراکز و کلینیک های شهر اصفهان 6 زوج (12 نفر) شیوه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های بسته زوج درمانی تلفیقی سیستمی (بوین) و هیجان مدار (جانسون) (3 زوج) و زوج درمانی یکپارچه (3 زوج) گمارده شدند. سپس مداخله به مدت 15 جلسه بسته زوج درمانی تلفیقی سیستمی (بوین) و هیجان مدار (جانسون) برای گروه اول و 8 جلسه زوج درمانی یکپارچه برای گروه دوم اجرا شد. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زناشویی (QMI) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل دیداری نمودارها و با استفاده از تعیین درصد بهبودی انجام شد. یافته ها: هر دو مداخله بسته زوج درمانی تلفیقی سیستمی (بوین) و هیجان مدار (جانسون) و زوج درمانی یکپارچه بر کیفیت زندگی زناشویی زوجین آسیب دیده از خیانت دارای اثرات ماندگار هستند. بحث و نتیجه گیری: بسته زوج درمانی تلفیقی سیستمی (بوین) و هیجان مدار (جانسون) و زوج درمانی یکپارچه می توانند نقش مهمی را در بهبود کیفیت زندگی زناشویی زوجین آسیب دیده از خیانت داشته باشند.

مقدمه: کمبود آنزیم گلوکز 6-فسفات دهیدروژناژ (G6PD)، یکی از شایع ترین اختلالات آنزیمی گلبول های قرمز خون است که بیش از 400 میلیون نفر را در جهان درگیر کرده است. گلبول های قرمز با کمبود G6PD، ظرفیت آنتی اکسیدانی کمی داشته و نسبت به همولیز ناشی از ترکیبات شیمیایی مانند داروها و مواد خوراکی اکسیدان مستعد می کند. بر این اساس، آنتی اکسیدان ها می توانند نقشی حیاتی در پیشگیری از بروز آسیب اکسیداتیو به گلبول های قرمز در این بیماران بازی می کنند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عصاره جینکو بیلوبا در پیشگیری از همولیز گلبول های قرمز ناشی از تماس با ماده شیمیایی t-BHP در بیماران مبتلا به کمبود این آنزیم انجام شد. مواد و روش ها: 21 بیمار مرد با تشخیص قطعی کمبود شدید آنزیم (G6PD) که همگی حداقل یک اپیزود حمله همولیتیک را تجربه کرده اند وارد مطالعه شدند. جهت القا همولیز نمونه خون بیماران در معرض t-BHP، ماده اکسیدان، قرار گرفت. در مرحله بعد غلظت های مختلف عصاره جینکو بیلوبا جهت بررسی پیشگیری از بروز همولیز گلبول های قرمز مورداستفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره جینکو بیلوبا موجب کاهش وابسته به غلظت همولیز گلبول های قرمز در معرض t-BHP می شود. غلظت هایµ g/m300 وµ g/m400 عصاره جینکو بیلوبا منجر به کاهش قابل توجه در همولیز نسبت به گروه کنترل شدند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتیجه این مطالعه، عصاره جینکو بیلوبا می تواند باعث کاهش همولیز ناشی از ترکیبات اکسیدان در بیماران مبتلا به کمبود آنزیم G6PD و مشکلات ناشی از آن شود؛ بنابراین می توان به بیمار توصیه کرد که مکمل جینکو را قبل از تماس با مواد اکسیدان مصرف کند.

مقدمه: جرات ورزی از مولفه های مهم در تعیین کیفیت روابط انسانی و مدیریت خشم می باشد. هدف اصلی این مطالعه، بررسی نقش تعدیل کننده انواع جرات ورزی در رابطه بین خشم و اندیشناکی خشم در بیماران مبتلا به اختلال درد عضلانی اسکلتی مزمن بود. مواد و روش ها: بدین منظور، نمونه ای 109 نفری از بیماران مبتلا به اختلال درد عضلانی اسکلتی مزمن، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، مقیاس های جرات ورزی سازگارانه و پرخاشگرانه، خشم چندبعدی و اندیشناکی خشم اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که انواع جرات ورزی در رابطه بین خشم و اندیشناکی خشم در بیماران مبتلا به اختلالات عضلانی اسکلتی نقش تعدیل کننده دارند. جرات ورزی سازگارانه در رابطه خشم و اندیشناکی خشم، یک تعدیل کننده منفی بود و با مدیریت مناسب خشم اولیه، از شدت اندیشناکی خشم می کاهد. بالعکس، جرات ورزی پرخاشگرانه در رابطه خشم و اندیشناکی خشم، یک تعدیل کننده مثبت بود و با تشدید خشم اولیه، سبب افزایش اندیشناکی خشم می شود. بحث و نتیجه گیری: به طورکلی، انواع جرات ورزی سبب تشدید یا تضعیف زنجیره خشم و اندیشناکی خشم می شود و شدت درد را از این طریق در بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن اسکلتی عضلاتی تحت تاثیر قرار می دهد؛ بنابراین به طور غیرمستقیم، جرات ورزی سازگارانه و پرخاشگرانه به ترتیب سبب کاهش و افزایش شدت درد در بیماران مبتلا به اختلالات عضلانی اسکلتی می شوند.

مقدمه: مکمل گیاهی جلبک سبز آبی (اسپیرولینا) یکی از غنی ترین منابع پروتیینی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تعاملی تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل اسپیرولینا بر عوامل تن سنجی و عوامل خطرزای قلبی عروقی در بیماران دیابتی بود. مواد و روش: 32 مرد کم تحرک مبتلا به دیابت نوع 2 به شکل تصادفی به چهار گروه: کنترل (C)، تمرین (AT)، مکمل (S) و تمرین همراه با مکمل (AT+S) تقسیم شدند. برنامه گروه تمرین شامل 45 دقیقه تمرین هوازی، سه جلسه در هفته با حداکثر ضربان قلب 65-60 درصد بود. گروه های (S) و (AT+S)، روزانه دو عدد قرص 500 میلی گرمی اسپیرولینا مصرف کردند. جهت اندازه گیری عوامل خطرزای قلبی عروقی خون گیری از افراد موردمطالعه قبل و بعد از هشت هفته به دنبال 12-10 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. همچنین جهت ارزیابی شاخص های تن سنجی از روش بیوالکتریکال ایمپدانس استفاده شد. یافته ها: پس از هشت هفته مداخله تمرین هوازی و مصرف مکمل، مقادیر TG، LDL، وزن، BMI، درصد چربی بدن در گروه های (AT، S وAT+S) کاهش معناداری را نشان داد (05/0≤ p)؛ در شرایطی که در گروه (C) این تغییرات معنادار نبود. همچنین در گروه های (AT وAT+S) سطح کلسترول تام و WHR کاهش ولی HDL افزایش معناداری از خود نشان داد که در گروه های (S وC) این سه شاخص تغییر معناداری نکرد (05/0≤ p). بحث و نتیجه گیری: تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل اسپیرولینا می تواند از طریق تاثیر مطلوب بر شاخص های تن سنجی و عوامل خطرزای قلبی و عروقی، عامل کارآمدی برای پیشگیری و بهبود شاخص های سندروم متابولیک در افراد مبتلا به دیابت شود.

مقدمه: یکی از گرایش های قوی در انسان، «اقتدارگرایی» یا «قدرت طلبی» است که از نخستین سال های زندگی در انسان ظهور می کند و به اندازه ای که زمینه قدرت نمایی برای فرد فراهم باشد، این گرایش در او فعال می شود و اعمال و رفتارش را جهت می دهد. هدف این مطالعه تعیین اقتدارگرایی در مددجویان زندان می باشد. مواد و روش: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی و از نوع همبستگی می باشد که در زندان مرکزی شیراز انجام شد. جامعه مورد مطالعه تمام زندانیان شهر شیراز بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 374 نفر وارد مطالعه شدند. در این مطالعه از پرسشنامه استاندارد اقتدارگرایی و شیوه فرزند پروری با 82 سوال استفاده گردید. پایایی پرسشنامه اقتدارگرایی بر اساس آلفای کرون باخ 86% و پرسشنامه والدین با آلفای کرون باخ 82% به دست آمد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین ساختار خانواده در تربیت فرزندان (مددجویان) با میزان اقتدارگرایی آنان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (01/0p) و همچنین خانواده های اجبار کننده و اقتدارگرایی با (146 /0r =، 05/0>p) رابطه معنی داری وجود دارد. هرچند ساختار مثبت گرا می تواند منجر به کاهش اقتدارگرایی فرزندان شود اما ابعاد ساختار منفی گرای خانواده در تربیت شامل خانواده های طرد کننده (01/0 < pو 1820/0 =Beta) و پر هرج ومرج با (01/0

سوختگی های صورت می توانند موجب اسکار اطراف دهان و تنگی دهان شوند که میکروستومی نام دارد. یکی از مهم ترین و بهترین راهکارها برای جلوگیری از محدودیت حرکت ناشی از اسکار، استفاده از آتل ها از لحظه سوختگی و استمرار آن است. آتل ها انواع مختلفی دارند. ساختن آتل ها سخت و وقت گیر و پرهزینه است. جنس آتل ها ممکن است فلزی یا سیلیکونی و یا ترکیبات دیگر باشد. در اینجا قصد داریم تا استفاده از آبسلانگ را به عنوان یک آتل دهانی معرفی کنیم. روش استفاده بدین صورت بود که یک سر آبسلانگ را در راستای سطح بیرونی دندان های بالایی تا دندان ششم داخل دهان می کنیم و آبسلانگ مشابه دیگر را در سمت دیگر دهان با همین روش وارد می کنیم. ازآنجایی که دندان ها از عقب به جلو به هم نزدیک می شوند دو انتهای بیرونی آبسلانگ ها به هم نزدیک شده و به هم حایل می شوند. این حالت زاویه دار شدن اجباری ابسلانگ ها در دهان موجب کشش بر رو گوشه لب ها شده و همانند آتل دهانی عمل می کنند. در کل، آتل های دهانی گران بوده و به راحتی و برای همه در دسترس نیستند. از طرفی چون یک بار مصرف نیستند رعایت نظافت و تمیزی آن ها نیز ضرورت دارد. مزایای آبسلانگ در دسترس بودن، ارزانی، سبکی، یک بار مصرف و بهداشتی بودن آن است. استفاده از آن نیز فوق العاده ساده و توسط همه قابل استفاده است. بنابراین ما استفاده از آبسلانگ را به عنوان یک وسیله قابل دسترس، ارزان، سبک، ساده و یک بار مصرف و بهداشتی و کارآمد برای جلوگیری از تنگی دهان پیشنهاد می کنیم.

سرطان های استخوان اولیه از نوع استیوسارکوما شایعترین اختلالات بدخیمی در دستگاه اسکلتی-عضلانی انسان می باشند. فاکتورهای خطر متعددی از جمله واکنش های التهابی و فاکتورهای ایمونولوژیک در این بیماری معرفی شده اند که از بین آنها میتوان به سایتوکاین ها اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی میزان سطح سرمی اینترلوکین 7 (IL-7) به عنوان یک سایتوکاین که در مغزاستخوان حضور دارد، در بیماران مبتلا به استیوسارکوما و مقایسه آن با افراد سالم است. در این مطالعه، نمونه های سرمی 28 فرد مبتلا به سرطان استیوسارکوما و 47 فرد سالم بمنظور بررسی سطح سرمی IL-7 با استفاده از تکنیک الایزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون آماری t-test تجزیه و تحلیل شد. میانگین سطح سرمی IL-7 در بیماران مبتلا به سرطان استیوسارکوما و افراد گروه کنترل به ترتیب 03/0± 1/0 و 02/0± 08/0 پیکوگرم در میلی لیتر اندازه گیری شد و تفاوت معنی داری در میانگین سطح سرمی IL-7 بین دو گروه وجود نداشت (515/0=p value). علیرغم افزایش سطح سرمی IL-7 در متاستاز سرطانهای خاص به استخوان، نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که سطح سرمی IL-7 در بیماران مبتلا به سرطان اولیه استخوان از نوع استیوسارکوما افزایش معنی داری نمی یابد. این یافته از آن جهت اهمیت دارد که اینترلوکین 7 سیتوکاین بقای لنفوسیتها در مغز استخوان و سایر اندامهای لنفی می باشد و هرگونه تغییر در سطح آن می تواند منجر به تغییراتی در عملکرد سیستم ایمنی شود.