مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1398 | دوره:27 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

یافته مقدمه: شناخت سطح فعالیت بدنی و الگوهای غذایی مختلف در کاهش بروز پرفشاری خون می تواند نقش مهمی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سطح فعالیت بدنی و الگوهای غذایی با پرفشاری خون زنان سالمند مبتلا به سندرم متابولیک طراحی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، 350 زن سالمند(سن 08/1± 41/63 سال؛ وزن بدن 47/3± 33/85 کیلوگرم؛ قد 38/3± 08/157 سانتی متر؛ شاخص توده بدن 61/1± 61/34 کیلوگرم بر مجذور قد) به طور داوطلبانه شرکت کردند. سندرم متابولیک طبق تعریف فدراسیون بین المللی دیابت(IDF) در نظر گرفته شد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه، آزمایش خون و اندازه گیری های آنتروپومتریکی و فشارخون جمع آوری شد. تمام متغیرهای آنتروپومتریکی و خونی پس از اندازه گیری با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی های پژوهش: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین سطح فعالیت بدنی بالا و الگوی غذایی سالم با بالا رفتن فشارخون سیستولی و دیاستولی ارتباط معکوس و معنی داری مشاهده شد(P<0. 05). هم چنین نتایج نشان داد بین الگوهای غذایی سالم با سطح فعالیت بدنی متوسط(P<0. 015) و بالا(P<0. 009) ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد؛ بین الگوهای غذایی غربی با سطح فعالیت بدنی پایین(P<0. 013) ارتباط معکوس و معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه افزایش سطوح فعالیت بدنی و رعایت الگوی غذایی سالم در کاهش بیماری پرفشاری خون موثر است.

مقدمه: فلزات سنگین یکی از آلاینده های پایدار و غیرقابل تجزیه بیولوژیکی هستند که می توانند در محیط زیست، به آب، خاک و هوا وارد شده و بدین ترتیب وارد زنجیره غذایی شوند. در سال های اخیر روش های بیولوژیکی به ویژه با کمک باکتری ها، به منظور حذف فلزات سنگین از پساب های صنعتی، رایج شده است. هدف از انجام این مطالعه شناسایی باکتری های مقاوم به نیکل در تصفیه خانه شیمیایی مجتمع فولاد مبارکه اصفهان بود. مواد و روش ها: نمونه های پساب و لجن پس از رقیق سازی و انتقال بر روی محیط کشت از نظر نوع باکتری و مقاومت آن ها نسبت به نیکل(II) مورد ارزیابی قرار گرفت. سویه های مقاوم به نیکل(II) برای انجام تست های مرفولوژی و بیوشیمیایی و سویه Micrococcus luteus SEHD031RS برای حذف فلز نیکل(II) انتخاب شدند. یافته های پژوهش: این مطالعه نشان داد پنج سویه دارای مقاومت بالا نسبت به فلز نیکل(II) هستند. که دو سویهMicrococcus luteus SEHD031RS و Paenibacillus lautus SEHD031MRAبه ترتیب با رشد در غلظت های 110 و 90 میلی گرم بر لیتر نیکل(II) بالاترین مقاومت به این فلز را از خود نشان دادند. در این مطالعه بالاترین میزان حذف فلز نیکل(II) در pH شش با راندمان 39/75 درصد و کمترین میزان حذف نیکل(II) در pH دو با راندمان 22/3 درصد برای سویهMicrococcus luteus SEHD031RS مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که سویه های شناسایی شده با توجه به ویژگی هایی که در این مطالعه آمده است، می توانند انتخابی مناسب برای حذف فلز نیکل(II) از پساب های صنعتی باشند.

مقدمه: باکتری کلستریدیوم دیفیسیل عامل ایجاد عفونت بیمارستانی و کولیت غشای کاذب می باشد. توکسین B این باکتری به عنوان یکی از فاکتورهای اصلی بیماری زایی این باکتری شناخته شده است. ناحیه اتصالی پذیرنده(RBD) این توکسین، ناحیه ایمنی زای توکسین شناخته و به گیرنده واقع در روده متصل می شود. هدف این مطالعه کلون نمودن و بیان ناحیه ایمنی زای توکسین B در باکتری لاکتوکوکوس لاکتیس به منظور تهیه واکسن دهانی مطمئن و ایمن علیه کولیت ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل، به عنوان یک روش درمانی جایگزین در مطالعات آینده و مبتنی بر لاکتوکوکوس می باشد. مواد و روش ها: ابتدا با استخراج DNA از باکتری کلستریدیوم دیفیسیل و با پرایمرهای طراحی شده، قطعه RBD به روش PCR تکثیر شد. قطعه تکثیر شده در پلاسمید pTZ57R/T الحاق و در باکتری E. coli ترانسفورم شد. سپس قطعه RBD با برش آنزیمی توسط آنزیم های NcoI و SacI، از پلاسمید pTZ57R/T خارج و خالص سازی شد. قطعه RBD در پلاسمید بیانی pNZ8149برش خورده با آنزیم های مشابه تحت شرایط مناسب الحاق شد. سپس پلاسمید بیانی pNZ8149 حاوی قطعه با روش الکتروپوریشن درون سلول های مستعد لاکتوکوکوس لاکتیس ترانسفورم شد. یافته های پژوهش: پس از غربالگری کلونی های ترانسفورم شده، صحت کلونینگ با انجام PCR، هضم آنزیمی بر روی پلاسمید نوترکیب استخراج شده و نهایتا با تعیین توالی، تایید شد. بحث و نتیجه گیری: لاکتوکوکوس لاکتیس تولید کننده این ناحیه ایمنی زا می تواند به منظور تهیه واکسن دهانی مطمئن و ایمن، به عنوان یک روش درمانی جایگزین جهت کاهش شیوع عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در مطالعات آینده مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: استرس اکسیداتیو ناشی از درمان با بوسولفان موجب کاهش قدرت باروری می گردد، لذا در این تحقیق نقش محافظتی کروسین بر تغییرات بافت شناسی تخمدان مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این بررسی 30 سر موش کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI بالغ با وزن 25-22 گرم در 6 گروه مساوی در یک دوره 21 روزه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه کنترل حلال بوسولفان(DMSO+PBS) به صورت داخل صفاقی(IP) تک دوز به حجم ml 1/0 و گروه کنترل شم فقط بوسولفان IP، mg/kg10 تک دوز، دریافت کردند. گروه های تجربی شماره 1، 2، 3 کروسین را به ترتیب با دوزهای mg/kg/day, IP100، 200، 400 به همراه بوسولفان IP، mg/kg10 تک دوز دریافت نمودند. گروه کنترل مثبت فقط کروسین با دوز mg/kg/day, IP400 دریافت نمود. پس از پایان دوره درمان حیوانات به وسیله دوز بالای کتامین آسان کشی شدند. تخمدان های چپ جهت مطالعه ریز سنجی بافتی مورد نمونه برداری قرار گرفتند. داده های حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آماری ANOVA یک طرفه و تست تعقیبی Bonferroni مورد مقایسه قرار گرفتند و اختلاف ها در سطح P<0. 05 معنی دار توصیف گردیدند. یافته های پژوهش: در این مطالعه مشخص شد که خاصیت آنتی اکسیدانتی کروسین قادر است استرس اکسیداتیو القاء شده توسط بوسولفان را خنثی نموده و موجب رشد بیشتر فولیکول های تخمدانی سالم و کاهش میانگین تعداد فولیکول های آترتیک در مقایسه با گروه دریافت کننده بوسولفان گردد. ضمناً، این مطالعه نشان داد که اثر کروسین وابسته به دوز بوده و در اغلب پارامترها با دوز mg/kg 200 دارای اثر بهتری بود. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که کروسین قادر است به طور قابل توجهی از عوارض جانبی مخرب بوسولفان در رشد فولیکول های تخمدانی را بکاهد.

مقدمه: هم اکنون بسیاری از سالمندان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند و با افزایش جمعیت مسن جهان بر تعداد مبتلایان افزوده می شود؛ هم چنین کاهش غلظت فاکتور رشد عصب(NGF) و آنزیم های آنتی اکسیدانی در سیستم عصبی مرکزی بیماران پارکینسونی مشاهده شده است، بنا بر این هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر 6 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی بر NGF و آنزیم کاتالاز هیپوکمپ رت های مبتلا به پارکینسون بود. مواد و روش ها: در این پژوهش از 24 سر رت نر با میانگین وزن 250 تا 350 گرم استفاده شد. آزمودنی ها با استفاده از رزرپین به پارکینسون مبتلا شدند و در 6 گروه و هر گروه 4 سر رت تقسیم شدند، سپس تمرینات به مدت 6 هفته انجام شد. در پایان تمرینات رت ها با استفاده از کتامین و زایلازین بی هوش شدند، بافت هیپوکمپ از سایر قسمت های مغز جدا شد و NGF و آنزیم کاتالاز(CAT) اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد، بین اثر تمرین تداومی و تناوبی بر NGF تفاوت معنی داری وجود ندارد و هر دو نوع تمرین باعث افزایش معنی داری در NGFشدند، در متغیر CATبین دو روش تمرینی تفاوت معنی داری مشاهده شد که تمرین تناوبی تاثیر بیشتری بر آنزیم CAT نشان داد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت، از دو نوع تمرینات هوازی تداومی و تناوبی می توان برای بهبود فاکتور رشد عصب و از تمرینات تناوبی جهت بهبود آنزیم کاتالاز بیماران پارکینسونی استفاده کرد.

مقدمه: درک پرستاران از مسئولیت اجتماعی خود بیمارستان را در مقابل تحولات پویای محیطی مصون می دارد. زیرا بخشی از این مسئولیت پذیری ناشی از پاسخگویی به موقع به مسائل محیط است و از آن تحت عنوان چابکی سازمانی یاد می شود. در صورت چابک نبودن سازمان، مسائلی به وجود می آید که در حوزه رفتار سازمانی، تحت عنوان فرسودگی شغلی یاد می شوند. پادزهر مبارزه با فرسودگی شغلی، ایجاد اشتیاق شغلی در میان کارکنان است که آنان را به فعالیت برای دستیابی به اهداف سازمانی سوق می دهد. از این رو، هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین مسئولیت پذیری اجتماعی و چابکی سازمانی با نقش تعدیلگر اشتیاق شغلی در بیمارستان امام خمینی(ره) شهر ایلام می باشد. مواد و روش ها: جامعه تحقیق کلیه پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) شهر ایلام به تعداد 300 نفر می باشد که با استفاده از جدول مورگان تعداد 169 نفر به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه استاندار است و فرضیه های تحقیق از طریق نرم افزار Smart-PLS نسخه 2 آزمون شدند. یافته های پژوهش: نتایج نشان می دهد ضریب معناداری میان مسئولیت پذیری اجتماعی و چابکی سازمانی برابر با 354/52 است که از سطح اطمینان 96/1 بیشتر است. بر این اساس، فرضیه نخست تحقیق مبنی بر وجود رابطه میان مسئولیت پذیری اجتماعی و چابکی سازمانی تایید می شود. هم چنین، اشتیاق شغلی با ضریب معناداری 242/7 که از سطح اطمینان 96/1 بیشتر است رابطه بین مسئولیت پذیری اجتماعی و چابکی سازمانی را تعدیل می کند. بحث و نتیجه گیری: امروزه صرف ارائه خدمات حتی با کیفیت مطلوب نمی تواند رضایت ذی نفعان بیمارستان را تحقق بخشد؛ زیرا با افزایش آگاهی مردم به وظایف چندگانه بیمارستان ها در حوزه های اجتماعی، مسئولیت پذیری در قبال جامعه از کمترین خواسته ها به شمار می آید. چون تحقق متقابل اهداف سازمانی و جامعه، نتیجه آگاهی و عمل در چارچوب مسئولیت اجتماعی است. این مهم در گرو چابکی سازمان ها برای پاسخگویی به انتظارت در حال رشد ذی نفعان و ایجاد زمینه های اشتیاق شغلی برای پیشبرد فرد در چارچوب اهداف پیش بینی شده است.

مقدمه: شکستگی دیستال رادیوس یکی از شایع ترین انواع شکستگی ها در تمامی سنین می باشد. بیشترین عوارض مرتبط با شکستگی داخل مفصلی است. یکی از روش های اصلی در درمان این شکستگی جااندازی بسته و پین گذاری از طریق پوست است. این مطالعه کارآزمایی بالینی با هدف مقایسه عوارض و پیامدهای درمان با استفاده از این دو روش جااندازی بسته و پین گذاری از طریق پوست در بیماران با شکستگی ناپایدار دیستال رادیوس طراحی گردیده است. مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی آینده نگر بیماران 65-18 سال با شکستگی بسته و داخل مفصلی دیستال رادیوس که از فاصله بهار 94 تا تابستان 95 به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی شهر بابل مراجعه کرده اند و نیاز به فیکس کردن جراحی داشتند، وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی بر اساس نوع شکستگی، سن و جنس به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. در گروه اول بیماران تحت جراحی با 4 پین ترانس رادیواولنار و گروه دوم تحت درمان با 3 پین کراس قرار گرفتند. طول و زاویه رادیال، چرخش ولار و واریانس اولنا در دوره بعد از جراحی، هفته 6، 12 و 24 بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های پژوهش: تغییرات رادیوگرافیک بین دو گروه هیچ اختلاف معناداری را نشان نداد. در زمینه عوارض دو جراحی ارتباط معناداری بین متغیرهای مورد بررسی یافت نشد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده روش درمانی 4 پین ترانس رادیواولنار و سه پین کراس از نظر معیارهای رادیولوژیک و عوارض جراحی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند.

مقدمه: گیاه اسطو خودوس جزء پر مصرف ترین گیاهان دارویی در ایران می باشد که از گذشته تاکنون در طب سنتی مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این پژوهش تعیین ترکیبات شیمیایی و فعالیت ضدباکتریایی اسانس اسطوخودوس فلس دار(گونه انحصاری ایران) بود. مواد و روش ها: در این پژوهش، ترکیبات شیمیایی اسانس اسطوخودوس فلس دار توسط کروماتوگرافی گازی تعیین شد. هاله عدم رشد میکروبی اسانس اسطوخودوس فلس دار برای باکتری های سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس و اشرشیاکلی در چهار غلظت 5/12، 25، 50 و 100 میلی گرم بر میلی لیتر به روش های انتشار دیسک و انتشار چاهک تعیین شد. از آنتی بیوتیک های رایج درمانی شامل آمپی سیلین، انتروفلوکساسین، جنتامایسین و کانامایسین جهت مقایسه با هاله عدم رشد میکروبی استفاده شد. حداقل غلظت بازدارندگی(رقیق سازی در مایع) و حداقل غلظت کشندگی برای میکروارگانیسم های مذکور تعیین گردید. یافته های پژوهش: در مجموع 41/99 درصد از ترکیبات موجود در اسانس توسط کروماتوگرافی گازی مشخص گردید. Linalool با 3/43 درصد دارای بیشترین مقدار در میان ترکیبات شناسایی شده بود. حساس ترین و مقاوم ترین باکتری ها نسبت به اسانس اسطوخودوس فلس دار به ترتیب، استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا با قطر بازدارندگی 40/0± 70/30 و 68/0± 10/10 میلی متر در در غلظت 100 میلی گرم بر میلی لیتر بود. حداقل غلظت بازدارندگی برای باکتری های سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس و اشرشیاکلی به ترتیب برابر با 32، 8، 16 و16 میلی گرم بر میلی لیتر بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اسانس اسطوخودوس فلس دار دارای اثر ضد میکروبی قابل قبولی بر میکروارگانیسم های بیماری زا داشت. در این میان، اثر ضدباکتریایی اسانس بر باکتری های گرم مثبت بیشتر از باکتری های گرم منفی بود. در هر حال، به منظور کاربرد بالینی اسانس اسطوخودوس فلس دار، انجام آزمون های تکمیلی پیشنهاد می گردد.

مقدمه: کبد چرب می تواند با تاثیر بر روی عروق بدن به واسطه بیماری سندروم متابولیک منجر به آسیب عروقی شود. از طرفی می تواند منجر به تغییر سطح میزان فیلتراسیون گلومرولی و یا احتمالا مقاومت شریان کلیوی شود. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر کبد چرب با یا بدون هپاتومگالی بر روی مقاومت شریان کلیوی طراحی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه که شامل دو گروه(40 نفر در گروه شاهد و 40 نفر در گروه مورد) به صورت مقطعی انجام شد، بیماران پس از تشخیص کبد چرب با سونوگرافی(هپاتومگالی هیپراکوژنیک با هیپواکوژنیسیتی دورسال) به همراه افزایش آنزیم های کبدی که از نظر سنی و جنسی همسان سازی شده اند وارد مطالعه شدند. از بیماران اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات انتروپومتریک پرسیده شد و سپس بیماران تحت سونوگرافی B mode و داپلر شکمی(طول کلیه، ضخامت کلیه، اندازه کبد و طحال) محاسبه شد. اندکس مقاومت شریان کلیه از اختلاف میان سرعت جریان حداکثری و حداقلی(انتهای دیاستولی) به حداکثر سرعت جریان به دست آمده از یافته های داپلر عروق کلیوی می باشد و بر اساس فرمول VminDiastole] VmaxSystole. RI=[VmaxSystole به دست آمد. سپس تمامی اطلاعات بیماران وارد نرم افزار SPSS شده و آنالیز شد. یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که میانگین سنی تمامی افراد شرکت کننده در مطالعه 11± 42 سال بود. میزان RI کلیه راست در گروه مورد 05/0± 061/0 و در گروه شاهد 11/0± 059/0 بود(P=0. 155). میزان RI کلیه چپ هم در گروه مورد 05/0± 062/0 و در گروه شاهد 05/0± 061/ بوده است که این اختلاف از نظر آماری معنادار نمی باشد(P=0. 389). ضریب همبستگی بین سن و میزان RI کلیه راست 249/0 (P=0. 027) و این ضریب بین سن و RI کلیه چپ 325/0 (P=0. 003) بوده است که هر دو ارتباط از نظر آماری معنادار می باشد. بحث و نتیجه گیری: نتیجه تحقیق نشان داد که بین میزان RI کلیوی و کبد چرب ارتباط معناداری وجود ندارد و استفاده از RI کلیوی در تشخیص زود هنگام بیماری کلیوی در بیماران کبد چرب سودمند نمی باشد.

مقدمه: در درمان انواع بیماری های قلبی و عروقی، دیابت، چربی خون، بیماری های کبدی، هپاتیت حاد ویروسی و بیماری های کیسه صفرا موثر است و هم چنین دارای خواص احیاکننده در چند اختلال کبدی، اثرات ضد دیابتی، ضد التهابی و آنتی اکسیدان می باشد. با توجه به این موضوع این مطالعه با هدف تاثیر سیلی مارین بر بیان ژن Mafa و ارتباط آن با میزان انسولین خون در رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: در این تحقیق 42 رت به صورت تصادفی انتخاب شدند، سپس به 7 گروه 6 تای تقسیم شدند و برای دیابتی کردن رت ها از ماده دیابت زا استرپتوزوتوسین استفاده شد. سپس بعد از 1ماه هر گروه از رت ها بعد از خونگیری از قلب برای اندازه گیری میزان انسولین، کشته شدند و بافت پانکراس آن ها جهت اندازه گیری بیان ژن Mafa با استفاده از Realtime PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش: ماده موثره سیلی مارین باعث افزایش بیان ژن Mafa می شود که در دوزهای مختلف میزان بیان ژن متفاوت است. که این افزایش بیان ژن وابسته به دوز نبود و در گروه های دریافت کننده دوز پایین میزان بیان کمتر(P=0. 018) و در گروه های دریافت کنند ه دوز بالا میزان بیان بیشتر است(P=0. 003). هم چنین میزان انسولین را افزایش داده است. بحث و نتیجه گیری: ماده موثره سیلی مارین باعث افزایش بیان ژن Mafa و در نتیجه افزایش سطح ترشح انسولین توسط سلول های بتا پانکراس می شود.