مدیریت دارایی و تامین مالی
سال:1399 | دوره:8 | شماره:3 (پیاپی 30) |تعداد مقالات:6

هدف تاثیر سیستماتیک صرف ارزش در توضیح بازده سهام مدتی طولانی است که ادبیات مالی و اقتصاد را به کنکاش واداشته است. مطالعات اخیر شواهدی از داده های آمریکا برای رفتار متفاوت شرکت های رشدی و ارزشی را نشان می دهد؛ اما دلایل و منابع این رفتار متفاوت را نشان نمی دهد. روش علاوه بر این، مشخص نیست که آیا چنین اختلافاتی همچنان در بازارهای سرمایه کشورهای دیگر وجود دارند یا خیر؛ بنابراین، در این پژوهش ریسک اهرمی و ریسک تجاری سهام رشدی و ارزشی (هر دو بر مبنای بتای شرطی) با استفاده از فن های پارامتریک و ناپارامتریک برای دوره زمانی 1378 تا 1396 میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با هم مقایسه و شرایط ثبات و بحران بازار و اقتصاد با استفاده از اندازه و نوسانات صرف ریسک بورس اوراق بهادار تهران مشخص شد. همانند مطالعات قبلی (برای مثال چوی، 2013) نتایج نتایج مطالعه نشان داد بتای شرطی (اهرمی و تجاری) در شرایط ثبات اقتصادی تفاوتی ندارد و میان ریسک اهرمی و تجاری سهام رشدی و ارزشی در شرایط بحران اقتصادی تفاوت معناداری وجود دارد. ریسک اهرمی و تجاری سهام ارزشی نیز به طور خاص و معناداری از ریسک اهرمی و تجاری سهام رشدی در شرایط بحران اقتصادی بالاتر است.

هدف با توجه به نقش حیاتی ثبات نظام بانکی و گزارشگری مالی در بدنه های نظارتی، این پژوهش به صورت الگوسازی ثبات نظام بانکی براساس کیفیت گزارشگری مالی و تشخیص راهبردهای ارتقای ثبات از این طریق تعریف می شود. روش اهداف پژوهش ضمن توسعه شاخص ثبات براساس بیانیه کمیته بال و یک سنجه جامع از کیفیت گزارشگری مالی، با روش تابلو پویا و به کارگیری نمونه ای متشکل از 16 بانک ایرانی طی دوره زمانی 1386 تا 1396 در بازار سرمایه ایران دنبال شده است. نتایج یافته ها فرضیه اول (اعتبار الگوی پژوهش از ثبات مالی در بستر کیفیت گزارشگری مالی) و دوم (ارتقای ارتباط ثبات شبکه بانکی با کیفیت گزارشگری مالی ازطریق به کارگیری روش ذخیره گیری پویا) را تایید می کند. نتایج پژوهش تاییدکننده ارتباط مستقیم بین ثبات نظام بانکی و کیفیت گزارشگری مالی بانکی است. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد با به کارگیری روش ذخیره گیری پویا به جای روش ذخیره گیری ایستا (استفاده شده در شبکه بانکی کشور)، می توان ازطریق ارتقای کیفیت گزارشگری مالی بانک ها به تثبیت شبکه بانکی کمک کرد.

هدف در پژوهش های پیشین بر تاثیر چرخه عمر شرکت به منزله یک ویژگی بر بازده شرکت ها تاکید شده است. هدف این پژوهش، معرفی و آزمون عامل چرخه عمر شرکت به منزله عامل سیستماتیک جدید در توسعه الگوهای چندعاملی قیمت گذاری با استفاده از رویکرد رگرسیون های پوششی است. روش با استفاده از داده های 345 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران بین سال های 1383 تا 1397، ابتدا نشان داده می شود بین بازده شرکت های موجود در مراحل مختلف چرخه عمر تفاوت معنی داری وجود دارد و الگو های قیمت گذاری رایج توان تبیین این الگوی بازده را ندارند؛ سپس با توجه به دو رویکرد مبتنی بر ریسک و قیمت گذاری نادرست برای تبیین تفاوت بازده شرکت ها، شواهد تجربی ارایه می شود که نشان می دهد تاثیر چرخه عمر بر بازده شرکت ها به طور عمده با تفسیر مبتنی بر قیمت گذاری نادرست شرکت های مرحله بلوغ سازگار است. بر این اساس، پنج ساختار برای تشکیل عامل چرخه عمر بر مبنای تفاوت بازده شرکت های مرحله بلوغ و شرکت های سایر مراحل شامل مراحل معرفی، رشد، رکود و افول ارایه و سپس قابلیت تبیین بازده عامل چرخه عمر پیشنهادی به وسیله الگوهای قیمت گذاری موجود بررسی می شود. نتایج نتایج حاصل از رگرسیون های پوششی نشان می دهد هیچ کدام از الگو های سه عاملی فاما و فرنچ (1993)، چهارعاملی کارهارت(1997)، پنج عاملی فاما و فرنچ (2015) و شش عاملی فاما و فرنچ (2018)، قدرت توضیح دهندگی بازده عامل چرخه عمر در همه ساختارهای پیشنهادی را ندارند؛ بنابراین، عامل چرخه عمر شرکت، عامل جدیدی است که موجب بهبود عملکرد الگوهای عاملی ذکرشده در توضیح تفاوت بازده شرکت ها می شود.

هدف با وجود این واقعیت که اقلام تعهدی در گزارشگری مالی نقشی محوری دارد و از حوزه های پویای پژوهش های حسابداری و مالی محسوب می شود، مطالعات انجام شده در این حوزه، تاکنون درک عمیقی از چگونگی تاثیرگذاری عوامل اقتصادی سطح شرکت بر این اقلام را فراهم نکرده است. در این پژوهش سرمایه در گردش تعهدی شرکت ها، شکلی از سرمایه گذاری در نظر گرفته و تلاش شده است با استفاده از چهارچوب نظری نظریه اختیارات سرمایه گذاری، تاثیر نوسانات بازده سهام بر سطح موردانتظار اقلام تعهدی سرمایه در گردش تعهدی بررسی شود. افزون بر این، اثر تعدیل کننده درماندگی مالی بر رابطه بین نوسانات بازده سهام و اقلام تعهدی سرمایه در گردش بررسی شده است. روش نمونه آماری متشکل از 111 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1383 تا 1396 است. فرضیه ها به روش رگرسیون حداقل مربعات تعمیم یافته و داده های ترکیبی آزمون شده است. نتایج نتایج نشان دهنده تاثیر منفی نوسانات بازده سهام بر سطح موردانتظار اقلام تعهدی سرمایه در گردش است. ازسوی دیگر، مشخص شد درماندگی مالی شرکت ها تاثیر منفی نوسانات بازده بر سرمایه در گردش تعهدی را کاهش نداده است. نتیجه دیگر پژوهش بیان کننده این است که نوسانات بازده سهام بر اجزای بدهی تشکیل دهنده سرمایه در گردش تعهدی، تاثیر مثبت و بر اجزای دارایی سرمایه در گردش تعهدی، تاثیر منفی داشته است. هرچند در این میان موجودی کالا استثنا بوده و نوسانات بازده بر سطح موردانتظار موجودی تاثیر مثبتی داشته است.

هدف یکی از معیارهای اساسی تصمیم گیری برای خرید و فروش اوراق بهادار در بورس اوراق بهادار، بازده سهام است؛ به همین دلیل بررسی عوامل موثر بر بازده سهام ضروری است. تکانه های فناوری سرمایه ای و چرخه های تجاری از عوامل تاثیرگذار بر بازده سهام هستند؛ از این رو هدف این مقاله بررسی تاثیر چرخه های تجاری و تکانه های فناوری سرمایه ای بر بازده سهام در بورس اوراق بهادار تهران است. روش نمونه آماری بررسی شده، تمامی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1370 تا 1397 است. داده ها با استفاده از مدل خودرگرسیون با وقفه های گسترده، تجزیه و تحلیل و روابط کوتاه مدت و بلندمدت بین متغیرهای موجود برآورد شده است. نتایج براساس نتایج این پژوهش چرخه های تجاری، تکانه های فناوری سرمایه ای و نرخ بهره در بلندمدت، اثر مثبت و معناداری بر بازده سهام دارند. .

هدف توانایی مدیران عاملی برای برقراری توازن بین محتوای اطلاعاتی قراردادهای بدهی بین شرکت و اعتباردهنده ها است. هدف این مقاله، بررسی نقش توانایی مدیران در تعدیل شرایط اعتباری و کاهش پراکندگی بازده اوراق است. روش داده های مربوط به 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1387 تا 1397 استخراج و از مدل رگرسیونی داده های ترکیبی برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شده است. نتایج براساس نتایج پژوهش، توانایی مدیران تاثیر معناداری بر استفاده از شرایط مبتنی بر عملکرد در قراردادهای اعتباری دارد؛ همچنین فرضیه دوم پژوهش مبنی بر تاثیر توانایی مدیران بر سررسید بدهی شرکت ها، تایید شده است. طبق فرضیه سوم پژوهش، ریسک محدودیت مالی تاثیر معناداری بر ارتباط بین توانایی مدیران و پراکندگی بازده ندارد.