منطقه آتشفشانی آبترش با دارا بودن رخنمونهایی از روانه های تراکی آندزیتی و نهشته های آذرآواری ریزشی (کریستال لیتیک توف، لاپیلی توف و آگلومرا) به سن پالئوژن (معادل سازند کرج) دچار دگرسانی به نسبت شدید گرمابی شده است. وجود شکستگیهای فراوان که گمان می رود ابتدا در ایجاد یک ساختمان فرونشسته کالدرایی نقش ایفا کرده باشد، زمینه خروج ماگما را به سطح زمین فراهم کرده است (فورانهای شکافی) و سپس چرخش محلولهای گرمابی بعدی را آسان نموده است.با توجه به تشکیل گسترده آلونیت، به نظر می رسد از کنش و واکنش بین گازهای ماگمایی هیپوژن با آبهای گرم، محلولهای اسیدی نظیر H2SO4 , H2S تولید شده باشند که در اثر واکنش با سنگهای درونگیر و تجزیه و شستشوی شیمیایی آنها، زونهای مختلف سیلیسی، آلونیتی، آرژیلیک و آرژیلیک پیشرفته گسترش یافته است.نظر به وجود افقی گسترده از نهشته های آذرآواری که در سراسر منطقه وجود دارد و نیز تراوایی و واکنش پذیری نسبتا بالا در برابر محلولهای گرمابی، واکنشهای شیمیایی بهتر توانسته اند در آن انجام شوند و از این رو محصولات دگرسانی گسترش بیشتری یافته اند. با این حال به علت نقش مهم شکستگیها در دگرسانیهای گرمابی، سایر واحدها (یعنی روانه های تراکی آندزیتی و داسیتی) نیز مورد هجوم و نفوذ سیالات قرار گرفته و دگرسان شده اند.