روان پرستاری
سال:1398 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

مقدمه: افسردگی پس از زایمان یکی از شایع ترین اختلال های روانی پس از زایمان است که معمولا با افسردگی و باورهای غیرمطقی همراه می باشد، لذا باید به دنبال راهکارهایی برای بهبود ویژگی های روانشناختی آنان بود. هدف پژوهش مقایسه اثربخشی روش های رفتار درمانی دیالکتیکی، دارو درمانی و ترکیب آنها بر افسردگی و باورهای غیرمنطقی در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان بود. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر مشهد در سال 1397 بودند. 45 نفر با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده به کمک قرعه کشی در سه گروه 15 نفری جایگزین شدند. گروه اول 8 جلسه 90 دقیقه ای رفتار درمانی دیالکتیک، گروه دوم روزانه 200 میلی گرم فلوواکسامین و گروه سوم ترکیبی از هر دو روش را دریافت کرد. داده ها با پرسشنامه های افسردگی و باورهای غیرمنطقی جمع آوری و با روش های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله پیش آزمون گروه ها از نظر افسردگی و رفتار درمانی دیالکتیکی تفاوت معناداری نداشتند (05/0p). روش ترکیبی در مقایسه با رفتار درمانی دیالکتیکی و دارو درمانی باعث کاهش معنادار افسردگی شد، اما بین رفتار درمانی دیالکتیکی و دارو درمانی در کاهش افسردگی تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین رفتار درمانی دیالکتیکی و ترکیبی در مقایسه با دارو درمانی باعث کاهش معنادار باورهای غیرمنطقی شدند، اما بین رفتار درمانی دیالکتیکی و ترکیبی در کاهش باورهای غیرمنطقی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج برای کاهش افسردگی زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان از روش ترکیبی و برای کاهش باورهای غیرمنطقی آنان از روش رفتار درمانی دیالکتیکی استفاده شود.

مقدمه: واژینیسموس از جمله اختلال جنسی است که زوجین پس از ازدواج قادر به انجام مقاربت جنسی طبیعی نیستند. این اختلال یکی از علت های ناباروری در زنان می باشد. هدف این مطالعه، بکارگیری رویکرد شناختی – رفتاری (CBT: Cognitive Behavioral Therapy) در درمان دو بیمار مبتلا به واژینیسموس با نازایی طولانی مدت بود. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1395 در یکی از کلنیک های تخصصی روانپزشکی انجام گرفت. دو بیمار مبتلا به واژینیسموس با نازایی طولانی مدت، یکی بعد از 6 و دیگری بعد از 7 سال نازایی، انتخاب شدند. در ابتدا بیماران براساس شرح حال خود و همچنین واکنش اجتنابی آنها به هنگام انجام معاینات به واژینیسموس تشخیص قطعی داده شدند. سپس، درمان بیماران ترکیبی از آموزش آناتومی و کارکرد اعضای تناسلی، آموزش رفتار جنسی و فیزیولوژی آن، اصلاح هرگونه اطلاعات و شناخت نادرست در مورد عملکرد و فعالیت جنسی، تمرینات رفتاری، آموزش تکنیک ریلکسیشن به منظور کمک به کنترل ارادی و افزایش آرمیدگی عضلات کف لگن و تصویرسازی ذهنی مربوط به عمل جنسی حین آرمیدگی، طی 8 جلسه 45 دقیقه ای انجام شد. یافته ها: هر دو بیمار واژینیسموس پس از گذراندن برنامه درمانی شناختی-رفتاری بهبود یافتند و موفق به انجام عمل مقاربت شدند و بیمار اول پس از 5 ماه و بیمار دوم پس از 3 ماه از شروع درمان باردار شدند. نتیجه گیری: درمان CBT همچنان روش مناسبی برای درمان بیماران واژینیسموس پیشنهاد می شود و می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید، کم هزینه و غیر تهاجمی برای درمان چنین بیمارانی به کار رود.

مقدمه: سلامت جنسی در کیفیت زندگی مردان نقش مهمی دارد و شیوع نسبتاً بالای اختلالات مرتبط با آن زندگی خانوادگی را دچار مشکلاتی نموده است. هدف از پژوهش حاضر، طراحی نسخه فارسی پرسشنامه چندوجهی سلامت جنسی و ارزیابی اعتبار آن در جامعه ایران بود. روش کار: پژوهش حاضر در چارچوب طرحی توصیفی و روانسنجی مبتنی بر همبستگی انجام شده است. پرسشنامه سلامت جنسی مردان با استفاده از سوالات پرسشنامه سلامت جنسی زنان هنسل و فورتن بری (2012) طراحی شد. به گونه ای که به جای 5 سوال درد تناسلی، شش سوال مربوط به اشکال در نعوظ قرار داده شد. شرکت کنندگان پژوهش شامل 202 نفر مرد (با دامنه سنی 17 تا 57) داوطلب شهر تهران بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای تعیین پایایی پرسشنامه از روش همسانی و برای ارزیابی روایی سازه از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. همچنین برای ارزیابی روایی همگرای پرسشنامه همبستگی مقیاس با پرسشنامه ی عملکرد جنسی روزن و همکاران (2004) محاسبه شد. یافته ها: آلفای کرونباخ پرسشنامه (85/0) و مولفه های هیجانی، فیزیکی، روانی/ نگرشی و اجتماعی (65/0 تا 96/0) حاکی از همسانی درونی مناسب پرسشنامه و مولفه ها به جز خودمختاری جنسی می باشد. تحلیل عاملی تاییدی از الگوی اصلی پرسشنامه به استثنای مولفه ی خودمختاری جنسی (سوال های 10، 11 و 12) حمایت می کند. همچنین بار عاملی برای سوال 19 (مربوط به پیشگیری از بارداری ) و سوال 26 (مربوط به مولفه اضطراب جنسی) معنی دار نبود. بنابراین مولفه خودمختاری جنسی و سوال 19 و 26 از نسخه ی نهایی پرسشنامه کنار گذاشته شدند. بجز این 5 سوال، تمامی مسیرها در سطح 01/0p معنی دار بودند. شاخص های کای اسکوئر به درجه آزادی، SRMR و CFI به ترتیب برابر 66/1، 062/0، 95/0 بدست آمد که نشان از برازش خوب مدل می باشد. همچنین همبستگی بین مولفه های پرسشنامه با سلامت جنسی کل، اعتبار خوبی را نشان داد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از آن است که "پرسشنامه چندوجهی سلامت جنسی مردان" با 33 گویه با توجه به ویژگی هایی نظیر پایایی و روایی مناسب، نمره گذاری ساده و قابلیت استفاده توسط درمانگران و محققان ابزاری مناسب برای ارزیابی چندوجهی سلامت جنسی مردان می باشد.

مقدمه: اضطراب بارداری با پیامدهای نامطلوب سلامتی برای مادر و نوزاد مرتبط است. با توجه به اهمیت موضوع، مطالعه حاضر با هدف پیش بینی اضطراب بارداری زنان حامله بر اساس سوگیری های شناختی و تنظیم هیجان انجام گرفت. روش کار: روش این مطالعه، توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زنان حامله ی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اردبیل در سال 1396 جهت دریافت مراقبت های دوران بارداری از ماه اول تا نهم بارداری تشکیل دادند. تعداد 180 نفر از این افراد به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و به پرسش نامه جمعیت شناختی، پرسش نامه فرم کوتاه اضطراب بارداری، مقیاس سوگیری های شناختی و مقیاس تنظیم هیجان پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اضطراب بارداری با سوگیری های شناختی (68/0=r؛ 01/0>P) ارتباط مثبت معنی داری دارد. هم چنین، اضطراب بارداری با مولفه های تنظیم هیجان شامل ارزیابی مجدد شناختی (75/0-=r؛ 01/0>P) ارتباط مثبت معنی دار و با مولفه فرونشانی (49/0=r؛ 01/0>P) ارتباط منفی معنی داری دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد 50% از کل واریانس اضطراب بارداری به وسیله سوگیری های شناختی و 58% آن به وسیله تنظیم هیجان تبیین می شود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که سوگیری های شناختی و راهبرد تنظیم هیجان فرد از عوامل مهم پیش بینی کننده ی اضطراب بارداری زنان حامله است. این نتایج، از کاربرد راهبردهای شناختی و هیجانی در برنامه آموزشی و درمانی زنان حامله ی دارای اضطراب بارداری حمایت می کند.

مقدمه: بیماری (مولتیپل اسکلروزیس) MS یک نوع بیماری مزمن و ناتوان کننده دستگاه عصبی مرکزی است، اما عاملی که شرایط را برای این بیماران بدتر می کند این است که این بیماران علائم روان شناختی زیادی را بعد از اولین تشخیص بیماری، تجربه می کنند. این پژوهش با هدف پیش بینی علائم روان شناختی در بیماران MS بر اساس امید و خودشکوفایی انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران MS مراجع کننده به بیمارستان سینا، بیمارستان فوق تخصصی رضوی و همچنین بیماران MS مراجعه کننده به مجتمع پزشکی پارسیان در سال 1397 بود. حجم نمونه براساس جدول مورگان و کرجسی 217 نفر (93 مرد و 124 زن) برآورد، و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش علاوه بر برگه اطلاعات جمعیت شناختی شامل سه پرسشنامه باورهای خود شکوفایی، مقیاس امید اشنایدر (1991) و چک لیست نشانه های اختلالات روانی (SCL-25) بود. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که متغیرهای های امید و خودشکوفایی قادر به پیش بینی معنادار علائم روان شناختی هستند و امید با مقدار بتای استاندارد 46/0-پیش بینی کننده منفی و قویتری نسبت به خودشکوفایی با مقدار بتای استاندارد 28/0-بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که امید و خودشکوفایی به عنوان عوامل عمومی محافظت کننده می توانند در کاهش علائم روان شناختی در بیماران MS مؤثر باشند. پیشنهاد می گردد که متخصصان حوزه سلامت به ویژه مشاوران و روان شناسان حوزه رفتاری و شناختی از طریق مداخلات مناسب در زمینه امید و خودشکوفایی به کاهش علائم روان شناختی بیماران MS کمک نمایند.

مقدمه: افراد با پرفشاری خون، معمولا استرس بالایی دارند که بهزیستی روان شناختی آنان را کاهش می دهد. با توجه به راهبردهای تنظیم هیجان، تاثیر استرس بر بهزیستی روان شناختی متفاوت است. پژوهش حاضر به منظور پیش بینی بهزیستی روان شناختی زنان با پرفشاری خون بر اساس استرس ادراک شده با نقش واسطه ای تنظیم هیجان انجام شد. روش کار: روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری زنان با پرفشاری خون بودند (بیش از 90/140) که به مرکز بهداشت شهر آران و بیدگل در کاشان مراجعه کردند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 120 شرکت کننده انتخاب شدند و پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی ریف (1980)، استرس ادراک شده کوهن (1983) و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001) را تکمیل کردند. داده ها با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به شیوه سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته­ ها: بین استرس ادراک شده، راهبردهای منفی تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی رابطه معکوس و معنادار و بین راهبردهای مثبت تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد (01/0P<). نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که راهبردهای مثبت و منفی تنظیم هیجان در رابطه بین استرس و بهزیستی روان شناختی نقش واسطه ای جزئی دارند (01/0P<). نتیجه گیری: راهبردهای مثبت و منفی تنظیم هیجان بر نقش استرس در پیش بینی بهزیستی روان شناختی زنان با پرفشاری خون تاثیر دارد اما این تاثیر کامل نیست. به منظور ارتقاء بهزیستی روان شناختی زنان با پرفشاری خون، علاوه بر توجه به استرس، لازم است زمینه به کارگیری راهبردهای مثبت تنظیم هیجانی نیز فراهم شود.

مقدمه: رابطه بین تنیدگی ادراک شده و سازگاری زناشویی تا حدودی از حمایت نظری و تجربی کافی برخوردار است، اما درباره مکانیسم های تعدیل کننده این رابطه مطالعات اندکی وجود دارد. لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل کنندگی خود تمایزیافتگی در رابطه بین تنیدگی ادراک شده با سازگاری زناشویی در پرستاران متأهل بود. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی و نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش پرستاران متأهل شاغل در بیمارستان های دولتی شهر تهران در سال 1397 بود که از بین آنها تعداد 150 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل؛ پرسشنامه خودتمایزیافتگی (DSI)، مقیاس سازگاری زناشویی (DAS) و مقیاس تنیدگی ادراک شده (PSS) بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین تنیدگی ادارک شده و سازگاری زناشویی رابطه منفی معنی داری (001/0 P<، 69/0-=β ) و بین خودتمایز یافتگی با سازگاری زناشویی رابطه مثبت معنی داری (001/0 P<، 26/0 =β ) وجود دارد همچنین، یافته های تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی، نقش تعدیل گر خودتمایزیافتگی در رابطه بین تنیدگی ادارک شده و سازگاری زناشویی را مورد تأیید قرار داد (001/0 P<، 18/0-=β ). نتیجه گیری: مطالعه حاضر بر نقش تعدیل کننده خودتمایزیافتگی به عنوان یک مکانیسم مهم در رابطه بین تنیدگی ادراک شده با سازگاری زناشویی تاکید دارد. بنابراین، گسترش و توسعه خودتمایزیافتگی در پرستارن متأهل می تواند روش خوبی برای حمایت از آنها در مواجهه با ناملایمات زندگی زناشویی باشد.

مقدمه: سالمندی دوره بسیار مهمی از زندگی است که اضطراب مرگ یک ویژگی مشترک سالمندان می باشد لذا شناسایی عواملی که در این دوران بر اضطراب مرگ تأثیرگذار است، حائز اهمیت است. بنابراین؛ هدف پژوهش حاضر بررسی نقش همجوشی شناختی، حمایت اجتماعی و ادراک پیری در پیش بینی اضطراب مرگ سالمندان بود. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی می باشد. جامعه آماری کلیه سالمندان بازنشسته شهر کرمانشاه در سال 1396 بود که تعداد 199 نفر (75 نفر زن و 124 نفر مرد) به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و t گروه های مستقل در نرم افزار SPSS 22 مورد تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد بین همجوشی شناختی، حمایت اجتماعی و ادراک پیری با اضطراب مرگ در سالمندان زن مرد رابطه معنادار وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد در بین سالمندان زن، متغیرهای همجوشی شناختی و ادراک پیری با هم 9/38 درصد و در بین سالمندان مرد همجوشی شناختی و ادراک پیری با هم 14 درصد اضطراب مرگ را پیش بینی نمودند. ولی حمایت اجتماعی قادر به پیش بینی اضطراب مرگ سالمندان زن و مرد نبود. از سویی دیگر نتایج t مستقل نشان داد که همجوشی شناختی و اضطراب مرگ در بین سالمندان زن و مرد تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که همجوشی شناختی (05/0P<) و اضطراب مرگ (01/0P<) در بین سالمندان زن بیشتر از مرد است ولی از نظر متغیرهای حمایت اجتماعی و ادراک پیری در بین آن ها، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش و با توجه به مسأله بالا بودن اضطراب مرگ در سالمندان که از عوامل مؤثر در سلامت روان سالمندان است، لذا با به کارگیری راهبردهای کاهش اضطراب می توان سلامت روان را در سالمندان افزایش داد.

مقدمه: بسیاری از مردم با مشکلات روحی و روانی به دنبال کمک حرفه ای نیستند، اما استفاده آنها از سایر منابع کمکی نیز نامشخص است. این پژوهش با هدف تعیین مسیر مراجعه مبتلایان به اختلالات روان پزشکی در استان گیلان انجام شد. روش: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی، 308 بیمار روانی، که در بازه زمانی دی تا اسفند 1395 به بخش اورژانس بیمارستان اعصاب و روان شفا رشت که تنها بیمارستان روان پزشکی استان گیلان می باشد، مراجعه نموده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات، از یک پرسشنامه محقق ساخته که با استفاده از مصاحبه تکمیل می شد، استفاده گردید. سوالات راجع به ویژگی های جمعیت شناختی-اجتماعی بیمار، تشخیص روان پزشکی، چگونگی شروع بیماری، سن شروع بیماری روان پزشکی، منبع ارجاع، اولین روش درمانی به کار گرفته شده توسط بیماران روانی و علل مراجعه به درمانگران غیر کادر درمان بود. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 20، داده ها با استفاده از جداول توزیع فراوانی و آزمونهای مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: متوسط سنی پاسخ دهندگان ((38/4 ± 12/9؛ (حداقل 5سال و حداکثر 75 سال) بود. 75 نفر (4/24درصد) از واحدهای مورد پژوهش، زن بودند. منبع اصلی ارجاع در بیماران، خانواده ها 264 نفر (7/85 درصد) و مراجع قضایی 31 نفر (1/10 درصد) بود. اولین روش درمانی به کار گرفته شده توسط واحدهای مورد پژوهش، نذر کردن (8/33 درصد)، درمانگران سنتی و دعا درمانگران (2/39 درصد) و کادر درمان (9/26) بود. دلیل اصلی مراجعه به درمانگران غیر کادر درمان، توصیه دوستان و آشنایان (8/43 درصد)، باور به علت جسمی برای بیماری (2/14 درصد) و ترس از انگ (14 درصد) بود. بین سن بیمار، چگونگی شروع بیماری روان پزشکی ( شروع ناگهانی یا تدریجی)، سن شروع بیماری روان پزشکی، محل سکونت، وضعیت شغلی و سطح درآمد با اولین روش درمانی به کار گرفته شده رابطه معناداری مشاهده شد (در همه موارد 05 >0 P). اما در موارد جنسیت، تاهل، قومیت، تشخیص روان پزشکی، سطح تحصیلات با اولین روش درمانی به کار گرفته شده، رابطه معناداری مشاهده نشد ( در همه موارد 0/05

مقدمه: با توجه به شیوع آسیب های روان شناختی در بیماران سرطان، برخی از مطالعات حاکی از نقش سازه های روانشناختی در سازش با بیماری سرطان است. لذا پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ارتباط بین عوامل روانی اجتماعی و خودکارآمدی درد با میانجیگری خوش بینی و سرسختی روان شناختی در بیماران مبتلا به سرطان شهر ارومیه انجام شد. روش کار: این پژوهش، به صورت معادلات ساختاری انجام شد. نمونه شامل 250 بیمار مبتلا به سرطان شهر ارومیه در سال 1397 بود. این بیماران به پرسشنامه های ذهن آگاهی بائر (2006)، حمایت اجتماعی زیمت (1988)، معنویت پارسیان و دونیتیگ (2009)، خوش بینی شی یر و کارور (1994)، سرسختی روانشناختی کوباسا و همکاران (1982) و خودکارآمدی درد نیکلاس (1989) پاسخ دادند. سپس با استفاده از نرم افزار لیزرل و معادلات ساختاری سهم برازش آنها محاسبه شد. یافته ها: ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت به شیوه مثبت قادر به پیش بینی خودکارامدی درد؛ و همچنین، متغیرهای ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت به شیوه مثبت قادر به پیش بینی خوش بینی و سرسختی روانشناختی و در نهایت خوش بینی و سرسختی روانشناختی قادر به پیش بینی مثبت خودکارآمدی درد هستند. متغیرهای ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت به همراه خوش بینی و سرسختی روانشناختی به طور همزمان قادر به تبیین 3/57 درصد از واریانس خودکارآمدی درد و همچنین، متغیرهای ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت بطور هم زمان قادر به تبیین 32 درصد از واریانس خوش بینی و 9/21 درصد از تغییرات سرسختی روانشناختی می باشند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده مدل نظری ارتباط بین عوامل روانی-اجتماعی و خودکارآمدی درد بامیانجیگری خوش بینی و سرسختی روانشناختی بیماران سرطانی تایید می گردد.

مقدمه: تاب آوری یکی از مهمترین عواملی است که هنگام رویارویی با تنشهای شدید، منجر به موفقیت انسان در برابر حوادث و اتفاقات می شود و توجه و ارتقای آن در مراقبان بیماران روان بسیار حائز اهمیت است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش گروهی روانشناختی خانواده بر تاب آوری خانواده های بیماران اسکیزوفرنی مراجعه کننده به بیمارستان روزبه تهران در سال 1396 می باشد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری کلیه افراد خانواده های بیماران اسکیزوفرنی مراجعه کننده به بیمارستان روزبه تهران در نیمه ی دوم سال 1396بود. از طریق روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و بر اساس معیارهای ورود 100 نفر انتخاب و به صورت تصادفی با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت شش جلسه 90 الی 120 دقیقه ای به صورت هفته ای یک روز تحت مداخله ی آموزش روانشناختی خانواده قرار گرفتند. نمونه ها قبل و 8 هفته بعد از مداخله، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS 19 و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، دقیق فیشر، تی مستقل و زوجی و تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر توزیع متغیرهای زمینه ای تفاوتی وجود نداشت. میانگین میزان تاب آوری قبل از مداخله درگروه مداخله (92/9 ± 8/38) و در گروه شاهد (47/6 ± 06/38) بود که بعد از مداخله در گروه مداخله به (41/7 ± 76/44) و در گروه شاهد به (10/7 ± 52/38) رسید و این اختلاف در گروه مداخله معنی دار بود (001/0P<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که آموزش روانشناختی خانواده به روش گروهی بر تاب آوری خانواده های بیماران اسکیزوفرنی موثر است. بنابراین می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را به عنوان یک روش ساده، غیر تهاجمی، کم هزینه و موثر در ارتقای تاب آوری خانواده بیماران را به پرستاران پیشنهاد نمود.