پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1398 | دوره:22 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

اهداف: گلوکانتیم سال هاست که به عنوان داروی انتخابی برای درمان لیشمانیوز جلدی استفاده می شود. در سال های اخیر مقاومت در برابر گلوکانتیم به طور فزاینده ای در برخی از مناطق ایران گزارش شده است. در انگل لیشمانیا آرسنات/ آنتیمونات ردوکتاز بر مبنای متابولیزم تیول عمل می کند؛ این آنزیم می تواند الکترون را از گلوتاردوکسین کاهش یافته به آنتیموان پنج ظرفیتی و آرسنات اهدا کند و آنها را به آنتیموان سه ظرفیتی و آرسنیت کاهش دهد. فرض شده است که یک جهش عملکردی در آنزیم می تواند به مقاومت درمانی منجر شود. در این مطالعه نقش پروتئین آرسنات/ آنتیموان ردوکتاز لیشمانیا تروپیکا در ایجاد مقاومت نسبت به گلوکانتیم مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر 15 نمونه حساس و 15 نمونه مقاوم به گلوکانتیم از بیماران مبتلا به لیشمانیازیس جلدی، از مناطق مختلف ایران جمع آوری شد. برای تشخیص موتاسیون از پرایمرهای دژنره طراحی شده و تکنیک های توالی یابی و شبیه سازی براساس روش دینامیک مولکولی استفاده شد. یافته ها: در جدایه های مقاوم به لیشمانیا تروپیکا، فقط یک جهش به صورت جایگزینی آمینواسید آلانین در موقعیت 80 به جای آمینواسید والین دیده شد. آنالیز شعاع ژیراسیون هیچ گونه افزایش شعاعی را در زمان شبیه سازی نشان نداد. نتیجه گیری: جهش در جدایه های مقاوم به گلوکانتیم موجب تغییر در جایگاه فعال یون آنتیموان نشده است.

اهداف: اشریشیا کلی انتروتوکسیژنیک (ETEC)، مهم ترین عامل باکتریایی مولد اسهال مسافرتی است. این باکتری دارای عوامل متعدد بیماریزا از جمله عوامل کلونیزاسیون (CFs)، توکسین حساس به حرارت (LT) و توکسین پایدار به حرارت (ST) است. طراحی و تولید واکسن علیه این بیماری به دلیل افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی و کاهش منابع آب سالم، از اهداف: سازمان بهداشت جهانی است. یک واکسن زیرواحدی موثر علیه ETEC، می تواند شامل توکسوئیدی از هر دو سم و نیز عوامل کلونیزه کننده شایع باشد. هدف مطالعه حاضر بیان، تخلیص و کپسوله کردن پروتئین نوترکیب در نانوذرات کیتوسان بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر از باکتری E. coli BL21DE3 دارای ناقل pET-28a استفاده شد. این ناقل دارای ژن نوترکیب کایمر cscl شامل cfab به همراه سم st، cfae و ltb است. پس از القای بیان ژن و تخلیص پروتئین نوترکیب با ستون Ni-NTA، وسترن بلاتینگ به منظور تایید انجام شد. سپس پروتئین CSCl در نانوذرات کیتوسان کپسوله و اندازه آن توسط دستگاه پارتیکل سایز آنالایزر اندازه گیری شد. یافته ها: پروتئین نوترکیب CSCL توسط ستون Ni-NTA به روش دناتوره (اوره) تخلیص شد. سپس این پروتئین تخلیص شده (~57کیلودالتون) توسط وسترن بلاتینگ تایید و اندازه نانوذرات حاوی این پروتئین 0/112نانومتر با بازده بارگذاری 98/8% تخمین زده شد. نتیجه گیری: پروتئین نوترکیب کایمر با مزایایی از جمله داشتن آنتی ژن های سطحی و مهم ETEC و کپسوله شدن در نانوذرات کیتوسان، می تواند به عنوان کاندیدی مناسب برای ساخت یک نانوواکسن خوراکی به منظور ایجاد هر دو پاسخ ایمنی مخاطی و سیستمیک، مورد توجه قرار گیرد.

اهداف: استرپتوکیناز کایمر حاصل از تبادل دومین استرپتوکیناز میان دو سویه استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه G و A به منظور بررسی اثر دومین های استرپتوکیناز در مقاومت به مهارکننده آلفا دو آنتی پلاسمین ساخته شد. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر ژن های استرپتوکیناز (skg/ska) تکثیرشده از ژنوم دو سویه گروه A و G به ترتیب SK2bALAB49 و SK2aG88 در pET26b کلون شدند. به منظور تبادل دومین، محصول PCR حاوی دو مین بتا و گامای skALAB49 در pET26-skG88 فاقد این دومین ها قرار گرفت. پس از تایید هر سه سازه با آنالیز آنزیمی و توالی یابی، بیان در E. coli Rosetta انجام و پروتئین ها با کروماتوگرافی تمایلی Ni-NTA تخلیص شدند. پس از تعیین غلظت، آنالیز با روش الکتروفورز ژل آکریلامید و وسترن بلات انجام شد. مقاومت به آلفا دو آنتی پلاسمین به روش رنگ سنجی با به کارگیری سوبسترای کروموژنیک S2251 اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج الکتروفورز ژل آکریلامید و وسترن بلات نشان دهنده بیان پروتئین ها با اندازه 47کیلودالتون بود. در بالاترین غلظت آلفا دو آنتی پلاسمین، SK2aG88، 80% فعالیت در حالی که SK2bALAB49 و (α 2aG88β 2bALABγ 2bALAB) SKch، 55% فعالیت اولیه خود را نشان دادند. نتیجه گیری: SKch الگوی کاهش فعالیت مشابه SK2bALAB49 را نشان می دهد که بیانگر نقش کمتر دومین آلفا نسبت به سایر دومین ها در بروز مقاومت به مهارکننده آلفا دو آنتی پلاسمین است.

اهداف: هدف مطالعه حاضر، بررسی میزان آلودگی پنیرهای سنتی شهرستان مراغه به استافیلوکوکوس ارئوس کواگولاز مثبت و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر 100 نمونه پنیر از روستاهای شهرستان مراغه با رعایت اصول بهداشتی جمع آوری و به آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه منتقل شد. کشت نمونه ها در محیط های کشت اختصاصی و انجام آزمایشات بیوشیمیایی تکمیلی به منظور تشخیص استافیلوکوکوس ارئوس کواگولاز مثبت انجام شد. برای تشخیص مولکولی باکتری، با تکثیر ژن ترمونوکلئاز اختصاصی گونه (nuc) به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) به عنوان استافیلوکوکوس ارئوس شناسایی شدند. اندازه گیری pH و میزان نمک پنیر نیز در مورد تمام نمونه ها صورت گرفت. همچنین آزمایش حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف به روش کربی بوئر در مورد تمام جدایه ها انجام شد. یافته ها: از 100 نمونه اخذشده از روستاهای شهرستان مراغه، 21 مورد (21%) استافیلوکوکوس ارئوس کواگولاز مثبت تشخیص داده شد. 20 جدایه به بیش از یک نوع آنتی بیوتیک مقاوم بودند. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های به دست آمده به ترتیب نسبت به پنی سیلین، وانکومایسین و متی سیلین بود. تفاوت معنی داری در میزان شیوع استافیلوکوکوس ارئوس در پنیرهای کهنه و تازه مشاهده نشد (0/05p>). نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای آلودگی پنیرهای سنتی در روستاهای شهرستان مراغه به استافیلوکوکوس ارئوس کواگولاز مثبت، تولید و توزیع آنها باید تحت شرایط بهداشتی صورت گیرد و لزوم اطلاع رسانی کافی در مورد خطرات بالقوه استفاده از آنها امری ضروری است.

اهداف: لیشمانیای احشایی یکی از بیماری های اندمیک مهم در منطقه مشکین شهر به شمار می آید. هدف از این مطالعه تشخیص مولکولی آلودگی به انگل لیشمانیوز احشایی و بابزیوز در نمونه لخته خون سگ های منطقه مشکین شهر استان اردبیل بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر تعداد 148 نمونه خون از سگ های دارای علایم بالینی لیشمانیوزیس احشایی از منطقه مشکین شهر جمع آوری شد. سرم همه نمونه ها با روش سرولوژی DAT مورد آزمایش قرار گرفت. از لخته خون نیز، DNA انگل با استفاده از کیت DNG-plus استخراج شد. ژن های ITS1 و (k)DNA لیشمانیا اینفانتوم با استفاده از روش PCR تکثیر شدند. همچنین برای شناسایی و تایید وجود انگل بایزیا از دو جفت پرایمر اختصاصی جنس بابزیا استفاده شد. یافته ها: از لحاظ آزمایش سرولوژی، تمام 148 نمونه سرم سگ ها با عیاری مرزی و بالاتر از 320: 1 مثبت شدند. تمامی نمونه ها از لحاظ مولکولی مثبت و گونه لیشمانیا اینفانتوم تعیین شد. هیچ موردی از آلودگی به انگل جنس بابزیا در نمونه های مورد مطالعه یافت نشد. نتیجه گیری: به علت ابتلا سگ های مشکین شهر به لیشمانیای احشایی، صاحبان سگ ها در این منطقه به دلیل داشتن ارتباط بسیار نزدیک با سگ باید نسبت به رعایت نکات بهداشتی دقت کافی داشته باشند.

اهداف: علی رغم پیشرفت های اخیر در زمینه تشخیص و درمان، سرطان پستان همچنان دومین عامل مرگ مرتبط با سرطان در میان زنان جهان است. گزارش های اخیر، گروه جدیدی از مولکول های غیرکدکننده به نام RNAهای غیرکدکننده طویل را شناسایی کرده اند که نقش مهمی را در فرآیندهای بیولوژیکی متعدد درگیر در سرطان ایفا می کنند. هدف از این مطالعه، ارزیابی بیان RNA غیرکدکننده طویل HULC در سرطان پستان بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، پس از جمع آوری 40 نمونه بافت توموری کارسینومای تهاجمی مجاری پستان و 40 بافت سالم حاشیه تومور، استخراج RNA و سنتز cDNA صورت گرفت. با استفاده از PCR کمی، سطح بیان HULC در نمونه ها به دست آمد. از نرم افزار REST 2009 به منظور برررسی ارتباط بیان آن در بافت های توموری و بافت های سالم، استفاده شد. توان بیومارکری HULC نیز با رسم منحنی ROC ارزیابی شد. ارتباط بیان HULC با ویژگی های کلینیکوپاتولوژیکی نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از نرم افزار REST افزایش معنی دار بیان HULC را در بافت های توموری نسبت به حاشیه سالم آنها نشان داد (0/0001=p؛ CI 95%). آنالیز منحنی ROC نیز توان بیومارکری HULC را در سرطان پستان ثابت کرد (0/0001>p؛ 0/79=ROCAUC). نتایج بررسی بیان HULC با ویژگی های کلینیکوپاتولوژیکی نشان داد که بین بیان HULC با مراحل پیشرفته تومور رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (0/019=p؛ CI 95%). نتیجه گیری: با توجه به افزایش بیان HULC در کارسینومای تهاجمی مجاری پستان، بیان این RNA غیرکدکننده طویل می تواند به عنوان یک بیومارکر تشخیصی بالقوه جدید در سرطان پستان مطرح شود.

اختلال عملکرد در بافت های مختلف در نتیجه آسیب سلول های یک قسمت از بافت است که می تواند به دلیل بیماری ها، ضربه های شدید یا تصادفات به وجود آید. تاکنون تنها راه درمان این گونه آسیب ها، پیوند عضو بوده است، حال آن که این راه به دلیل پس زده شدن بافت پیوندی یا کمبود بافت های اهدایی عمدتا با سختی هایی همراه است. یکی از روش های جایگزین، مهندسی بافت است که امروزه بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته است. مهندسی لایه سلولی روشی است که قادر به ایجاد بافت مهندسی لایه ای شکل بدون نیاز به داربست است و در اصطلاح به آن "مهندسی بافت فاقد داربست" گفته می شود. سلول ها روی ظروف حساس به دما که پایه اصلی آنها پلیمر پلی ان ایزوپروپیل اکریل آمید (PNIPAM) است در دمای ° C37 کشت داده می شوند. سپس با کاهش دما تا ° C20، لایه سلولی از روی سطح جدا می شود و بدون نیاز به بخیه یا چسب در ناحیه بافت هدف قرار می گیرد. در این مقاله مطالعات و آزمایشات انجام شده در حوزه مهندسی لایه سلولی بررسی شد. همچنین مزیت ها و مشکلات این روش مورد ارزیابی قرار گرفت. . .