مدیریت پرستاری
سال:1399 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

از زمان ارائه اولین گزارش کمیسیون بهداشت و درمان شهر ووهان (wMHC) در مورد بیماری کووید 19 در دسامبر 2019 تاکنون، شیوع این بیماری مرگبار و ناشناخته موجب ایجاد هراس و نگرانی های عمومی برای جامعه جهانی شده است. . .

مقدمه: در دوران شیوع بیماری های عفونی، زنان باردار و جنین آن ها جمعیت پرخطر را نشان می دهند. هدف: پنومونی کووید 19 یک بیماری بسیار عفونی مسری است. مطالعات قبلی نشان می دهد که برخی ویروس ها می توانند منجر به مرگ و میر مادران، انتقال ویروس به جنین و عفونت های پری ناتال شوند. مطالعه کنونی با هدف بررسی وضعیت زنان باردار مبتلا به کووید 19 و نوزادان متولد شده از آن ها انجام شد. روش کار: مطالعه ی حاضر از نوع مطالعه مروری-سیستماتیک می باشد که برپایه اطلاعات جمع آوری شده از جست و جوی منظم منابع اینترنتی در پایگاه های انگلیسی زبان Pub Med, Science Direct, Google scholar با استفاده ازکلید واژگان انگلیسی Pregnant Woman, Newborn, Utero, , Pregnancy, Neonatal, COVID-19 بین ماه های ژانویه تا مارس 2020 میلادی انجام گردیده است. جستجوی کلی برای منابع مرتبط زنان باردار و کووید 19، 317 مقاله بود. سپس با اعمال فیلتر زمان این تعداد به 187 مقاله تقلیل پیدا کرد. در مرحله پایانی نیز با حذف مقالات تکراری و بررسی ارتباط مقالات با موضوع مورد مطالعه 20مقاله به عنوان منابع مربوطه و نهایی انتخاب شدند. یافته ها: در همه گیری کووید 19 زنان باردار به دلیل تغییر سیستم بدنی برای ابتلا مستعدتر هستند. زایمان زودرس به عنوان شایع ترین عوارض بارداری در این موارد شناخته شده است. آزمایش RT-PCR مایع آمنیوتیک، شیر مادر، جفت، خون بند ناف و ترشحات واژن زنان باردار مبتلا به کووید 19 منفی بود؛ حتی در مواردی که آزمایشRT-PCR نوزاد مثبت بوده است. بنابراین احتمالا انتقال عمودی داخل رحمی اتفاق نیافتاده است. اگرچه تنها تعداد محدودی از نوزادان با مادران بیمار، مبتلا به کووید 19 شدند با این حال، بروز التهاب مادر به عنوان یک نتیجه از عفونت ویروسی در دوران بارداری می تواند چندین جنبه از رشد مغز جنین را تحت تاثیر قرار دهد. نتیجه گیری: طبق مطالعات انتقال عمودی داخل رحمی احتمالا رخ نداده است. پیامدهای آن دسته از زنان باردار که در اواخر بارداری آلوده شده اند مناسب به نظر می رسد و این نتایج با آگاهی از وضعیت مادر و جنین و مدیریت فعال حاصل می شود لذا توصیه می شود سازمان بهداشت جهانی، توجه ویژه ای بر اجرای پروتکل های مراقبتی و حمایتی زنان باردار نماید.

مقدمه: نظام های بهداشتی در سراسر جهان با افزایش روز افزون چالش ها، گسترش نیازهای بهداشتی و محدودیت های اقتصادی روبرو هستند، تقریبا در تمام کشورها عمده ترین بخش نیروی انسانی شاغل در نظام بهداشتی پرستاران می باشند. عدم رضایت شغلی یکی از عوامل موثر در ترک حرفه ی پرستاری است. این پژوهش با هدف تعیین میزان رضایت شغلی پرستاران موسسه کارآفرینان آوا سلامت انجام گرفته است. روش کار: این تحقیق به صورت توصیفی-مقطعی درسال 98 انجام گرفت. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بوده و 533 پرستار در این مطالعه شرکت داشته اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بود و اطلاعات طی 3 ماه جمع آوری شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss v22و آزمون های آماری توصیفی استفاده گردید. یافته ها: 62% پرستاران از امنیت شغلی خود بعد از اشتغال در موسسه رضایت دارند. 77درصد پرستاران از وضعیت کلی خود نسبت به گذشته رضایت داشته اند. 63% از پرداخت به موقع حقوق خود رضایت دارند و بالغ بر 72% پرستاران از پرداخت حق بیمه توسط موسسه نیز راضی بوده اند. 64% از پرستاران از تناسب بین کار و پرداخت خود ناراضی بودند و 54% پرستاران از یکسان نبودند شرایط خود با سایر پرسنل قراردلدی و رسمی گله مند بودند. نتیجه گیری: بهبود مزایا به خصوص استفاده از امکانات رفاهی برای نیروهای موسسه به عنوان بزرگترین تامین کننده نیروهای شرکتی وزارت بهداشت و رعایت عدالت درپرداخت بین نیروهای شرکتی دانشگاه های مختلف به ویژه پرستاران در مقایسه با سایر کارکنان و ایجاد فضای آموزشی مناسب باعث افزایش رضایت پرستاران خواهد شد و در نهایت رضایت بیماران را به همراه خواهد داشت.

مقدمه: مشکلات روانی و عدم اشتیاق شغلی در بین پرستاران باعث تغییر شغل آنها شده و با توجه به کمبود نیروی پرستاری در ایران به معضلی مهم تبدیل شده است. بنابراین، سلامت روانی پرستاران یکی از موضوعات مهم در مدیریت پرستاری به شمار می رود. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان افشار یزد در سال 96 با تعداد 80 نفر بودند که از این تعداد، 72 نفر پرسشنامه های مربوطه را تکمیل نمودند. داده های پژوهش با استفاده از چهار پرسشنامه استاندارد گردآوری و توسط تحلیل های آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزارهای SPSS16 و LISREL8. 8 انجام شد. یافته ها: رفتارهای ارتباطی مدیران پرستاری و حمایت اجتماعی نه تنها به طور مستقیم با اشتیاق شغلی در بین پرستاران رابطه مثبت و معناداری دارند، بلکه حمایت اجتماعی، نقش میانجی در رابطه بین رفتارهای ارتباطی و اشتیاق شغلی ایفا می کند (0/05>P). همچنین، رفتارهای ارتباطی مدیران پرستاری فقط از طریق متغیر میانجی حمایت اجتماعی با پریشانی روانشناختی در بین پرستاران رابطه منفی و معنادار دارد (0/05>P). نتیجه گیری: به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود با انجام اقداماتی از جمله رفع عوامل تنش زای شغلی، ارتقای آزادی عمل میان پرستاران، برگزاری جلسات دوره ای و مشارکت دادن پرستاران در تصمیم گیری ها، بیان اهداف، هنجارهای فرهنگی و ارزش های سازمان به آنها، تشویق و حمایت از آنها و غیره باعث کاهش پریشانی روانشناختی و افزایش اشتیاق شغلی در بین پرستاران شوند.

مقدمه: پرستاری از حرفه هایی است که شرایط کار بر سبک زندگی آن ها تاثیر گذار است و آنها را در معرض خطر اضافه وزن، رژیم غذایی نامناسب، کم تحرکی، مصرف دخانیات و نوشیدن الکل قرار می دهد. این مطالعه با هدف بررسی سبک زندگی پرستاران، عوامل مرتبط با آن و راهکارهای ارتقاء آن انجام شده است. روش کار: این یک مطالعه سیستماتیک است که مقالات منتشر شده بین سال های 1398-1378(2020-2000 میلادی) از پایگاه های, Google Scholar Pub Med Scopus, Science Direct, Cinahal SID, Iranmedex, Magiran مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی از کلمات کلیدی: سبک زندگی، ابعاد سبک زندگی و پرستار در منابع فارسی و از کلمات lifestyle dimensions life style, Nurse در منابع انگلیسی استفاده شد. انجام پژوهش در ایران معیار اصلی انتخاب مقالات برای ورود به مطالعه بود. پس از ارزیابی کیفیت مقالات، 11 مقاله و 1 پایان نامه واجد شرایط شناخته و به مطالعه وارد شدند. یافته ها: نتایج حاصل از استخراج یافته های مقالات، نشان دهنده ی 4 مفهوم اصلی شامل "وضعیت سبک زندگی پرستاران و ابعاد آن"، "عوامل سازمانی مرتبط با سبک زندگی"، "مشکلات ارتقاء سبک زندگی و ارایه راهکارها"و "رفتارهای ارتقاء دهنده سبک زندگی" بود. 25 درصد مطالعات سبک زندگی پرستاران را سطح بالا، 25 درصد سطح متوسط و4/8 درصد نامطلوب گزارش کردند و 6/41 درصد مطالعات نیز سطحی از سبک زندگی را گزارش نکردند. بین عواملی نظیر کیفیت زندگی، رفتارشهروندی سازمانی، فرسودگی شغلی و خودکارآمدی با سبک زندگی ارتباط وجود داشت. نتایج مطالعات نشان می دهد انجام مداخلاتی مانند آموزش تکنیک های فراشناختی و آموزش مولفه های سبک زندگی مبتنی بر رویکرد روان شناسی فردی باعث ارتقاء سبک زندگی در پرستاران شده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، به نظر میرسد پرستاران، با وجود داشتن دانش و آگاهی در زمینه انواع بیماری ها و نقش مهمی که در قبال آموزش رفتارهای صحیح به بیماران دارند، خود از شیوه زندگی مطلوبی بر خوردار نیستند. از طرف دیگر سلامت پرستاران به منزله تیغ دو لبه ای است که نه تنها ابعاد مختلف زندگی ان ها را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه در ارتقاء سلامت بیماران نیز نقش بسزایی دارد، لذا جهت افزایش بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی توسط پرستاران توصیه می شود کمیته ارتقاء سلامت پرستاری با تاکید بر رفتارهای ارتقاء دهنده سبک زندگی سالم در بیمارستان ها تشکیل شود.

مقدمه: سندرم تونل کارپال به عنوان یکی از شایعترین نوروپاتی ها محسوب می شود. آزمون های تحریکی از جمله کارپال کامپرشن و فالن بصورت گسترده برای تشخیص این بیماری استفاده می شوند، با این حال بر روی ارزش اخباری این تست ها توافق نظر وجود ندارد. از این رو مطالعه حاضر قصد دارد تا ارزش اخباری این آزمون ها را بر اساس یافته های الکترودیاگنوز در تشخیص و مدیریت بیماران مبتلاء به سندرم تونل کارپال به صورت مقایسه ای بررسی کند. روش کار: تعداد 45 نفز از بیماران مبتلاء به سندرم تونل کارپال و 33 نفر از افراد سالم (کنترل) مراجعه کننده به بیمارستان های حضرت رسول اکرم (ص) و فیروزگر وارد این مطالعه شدند. انتخاب نمونه ها با صورت تصادفی ساده بود. تشخیص قطعی بیماران با استفاده از علایم بالینی آنها به همراه آزمون الکترودیاگنوز انجام شد. اطلاعات بالینی و زمان دقیق ابتلاء افراد به بیماری به وسیله چک لیست هایی از پرونده های آنها در بیمارستان جمع آوری گردید. تحلیل های آماری بر روی داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 24 انجام گردید. یافته ها: تعداد 37 نفر (82. 2%) از بیماران زن و 8 نفر (17. 8%) مرد بودند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی برای تست فالن 75. 6، 72. 7، 79. 1 و %68. 6 و برای تست کارپال کامپرشن 93. 3، 87. 9، 93. 1 و%90. 6 محاسبه گردید. همچنین نتایج ما نشان داد که میانگین تاخیر پتانسیل عمل عصب حسی در افرادی که تست فالن و کامپرشن آنها مثبت شده بود با افرادی که نتایج تست آنها منفی شده بود اختلاف معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، آزمون کارپال کامپرشن به مراتب حساس تر از آزمون فالن بوده و دقت بیشتری در تشخیص سندرم کارپال تونل دارد. لذا ارزش اخباری آزمون کارپال کامپرشن بیشتر از آزمون فالن است. با این حال با توجه به اینکه عوامل مخدوشگر بسیاری از جمله سن، جنس، درجه بیماری، بیماری زمینه ای و. . . در این مطالعه و مطالعات مشابه قبلی همسان سازی نشده اند، مطالعات بیشتری باید انجام شوند تا میزان دقت و صحت هر یک از این آزمون ها را در افراد و شرایط مختلف بسنجند.

مقدمه: کینه توزی از جمله رفتارهای انحرافی است که به طور مرتب در سازمان ها اتفاق می افتد. روش کار: این پژوهش، یک مطالعه ی کیفی از نوع تحلیل محتوا و با هدف کاربردی بود که داده های آن در سال 1398 با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از نوع گلوله برفی تا مرحله اشباع و مصاحبه انفرادی نیمه ساختارمند با 18 نفر از سوپروایزرها، مدیران بخش ها و پرستاران با سابقه بیمارستان های دولتی خراسان شمالی جمع آوری گردید. در پژوهش حاضر برای اعتباربخشی از معیارهای قابلیت اعتماد لینکلن و گوبا استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوا کیفی هدایت شده گرانهیم و لاندمن انجام گرفت. یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل مصاحبه ها تعداد 57 کد معنی دار منحصر به فرد شناسایی، و در 12 مفهوم یا عامل اصلی طبقه بندی شد. نتایج نشان داد که ادراک تبعیض و ناعدالتی، آگاهی ناقص و ابهام اطلاعات، عدم پذیرش قوانین و مقررات، مشکلات شخصی و خانوادگی و ضعف نظام جبران خدمات می تواند باعث ایجاد کینه توزی شود. شرایط ویژه حرفه پرستاری و رفتار نامناسب بیمار و همراه نیز از عواملی است که منحصر به حرفه پرستاری است که می تواند باعث ایجاد کینه توزی شود. عوامل دیگری همچون جو و محیط نامناسب کاری، مشکلات مدیریتی و سرپرستی و مشکلات سیستمی نیز می تواند کینه توزی را در محیط بیمارستان تشدید کند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش می تواند مدیران را در جهت کاهش رفتارهای انحرافی بویژه کینه توزی یاری نماید تا موجب افزایش شادابی و نشاط در محیط بیمارستان، بهبود کیفیت مراقبت از بیمار و اعتماد مردم به نظام درمان کشور شود.