مجله پزشکی قانونی ایران
سال:1398 | دوره:25 | شماره:2 (مسلسل 89) |تعداد مقالات:8

اهداف: در سال های اخیر تولید و توزیع داروهای گیاهی ترک اعتیاد توسط عطاری ها افزایش یافته است. هدف این مطالعه، شناسایی ترکیبات دارویی موجود در داروهای گیاهی ترک اعتیاد جمع آوری شده از عطاری های شهر زنجان بود. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در آزمایشگاه پزشکی قانونی شهر زنجان در سال 1393 انجام شد. تعداد 143 نمونه از عطاری های سطح شهر زنجان که در حدود 20 عطاری بودند جمع آوری شده و ترکیبات موجود در آنها به وسیله دستگاه های GC-MS و HPLC شناسایی شدند. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS 19 مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: در 143 نمونه مورد بررسی، 31 نمونه (21. 7%) فاقد هر ترکیب دارویی و 112 نمونه (78. 3%) دارای حداقل یک ترکیب دارویی بودند. فراوان ترین ترکیب دارویی یافت شده ترامادول (69. 9%) و سپس دیفنوکسیلات (31. 5%) و آتروپین (31. 5%) بود. در بررسی تعداد ترکیب دارویی استفاده شده در یک دارو، 51 نمونه (35. 7%) دارای یک ترکیب، 23 نمونه (16. 1%) دارای دو ترکیب، 36 نمونه (25. 2%) دارای سه ترکیب و 2 نمونه (1. 4%) دارای چهار ترکیب هم زمان بودند. نتیجه گیری: در اکثر نمونه های جمع آوری شده از عطاری ها، یک یا چند نوع ترکیب دارویی مخدر وجود دارد که فراوان ترین آنها ترامادول، دیفنوکسیلات و آتروپین است.

اهداف: سرب یکی از فلزات سنگین است که می تواند به عنوان یک عامل توکسیک حاد یا مزمن عمل کند. قاچاقچیان ممکن است به مواد مخدر طی فرآیند تولید، به منظور افزایش وزن آن و کسب منافع بیشتر، سرب اضافه نمایند. بنابراین هدف این مطالعه، بررسی ارتباط میزان سطح خونی سرب در بیماران مصرف کننده اپیوم خوراکی با درد شکمی بود. ابزار و روش ها: در این مطالعه توصیفی به صورت مقطعی، 122 بیمار مصرف کننده اپیوم خوراکی با شکایت درد شکم که در سال 1395 به اورژانس بیمارستان های رسول اکرم، فیروزگر، هفت تیر و بهارلو در شهر تهران مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. این افراد به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. با استفاده از پرسش نامه، تمامی اطلاعات بیماران شامل اطلاعات دموگرافیک، وضعیت سلامت و نحوه زندگی جمع آوری شد و سطح خونی سرب و فاکتورهای خونی در همه آنها مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و توسط آزمون های آماری T مستقل و مجذور کای انجام شد. یافته ها: میانگین سطح خونی سرب در بیماران با درد شکم 32/27± 87/49میکروگرم در دسی لیتر بود. در 29/5% بیماران سطح سرب در حد مسمومیت خفیف، 39/3% در حد مسمومیت متوسط و در 27/9% در حد مسمومیت شدید بود. نتیجه گیری: در تمامی بیماران مصرف کننده اپیوم خوراکی با شکایت درد شکم، میزان سطح سرب خون بالای 25میکروگرم در دسی لیتر و در حد توکسیک است. بنابراین احتمال مسمومیت سرب در مصرف کنندگان خوراکی تریاک به طور قوی وجود دارد.

اهداف: امروزه با افزایش تعداد اعمال جراحی و تنوع آنها، شکایت از تیم بیهوشی نیز به دلایل مختلف افزایش یافته است. هدف این مطالعه، شناسایی علل و عوامل موثر در بروز آسیب های منجر به قصور بیهوشی بود. ابزار و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی است که در آن تمام پرونده های مطرح شده در کمیسیون پزشکی قانونی اصفهان طی سال های 1388 تا 1394 در مورد شکایت از کادر بیهوشی بررسی شده و با استفاده از آمار توصیفی و توسط نرم افزار SPSS 23 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تعداد 60 پرونده مربوط به شکایت از رشته بیهوشی مورد بررسی قرار گرفت که در 28 مورد (46. 7%) رای بر علیه کادر بیهوشی (قصور) صادر شد و در تمامی این موارد متخصص بیهوشی نیز مقصر اعلام شده بود. روش بیهوشی در 73. 3% موارد عمومی و بیشترین اعمال جراحی (86. 7%) به صورت الکتیو بود. در 38 مورد فرجام زیان بار مرگ بود که در 29 مورد (76. 2%) از اجساد کالبدگشایی انجام شده بود. در 29 مورد (48. 3%) مکانیزم آسیب، اختلال سیستم تنفسی بود. نتیجه گیری: با توجه به شرایط خاص در اتاق های عمل، ویزیت قبل از عمل بیماران توسط متخصص بیهوشی، انجام آزمایش ها و مشاوره های لازم، دقت در تعیین روش بیهوشی به ویژه در اعمال جراحی الکتیو، توجه به سیستم تنفس بیمار حین عمل جراحی و بیهوشی و در ریکاوری و بخش برای کاهش خطاهای بیهوشی بسیار ضروری است و لازم است در صورت فوت بیمار حتما بیوپسی از جسد انجام شود تا در صورت فوت یا نقص عضو تعیین مقصر به راحتی صورت گیرد.

اهداف: با توجه به این که ERCP یکی از پرخطرترین و دشوارترین حیطه های فعالیتی پزشکان فوق تخصص گوارش است، انتظار می رود درصد بالایی از شکایات را به خود اختصاص دهد. لذا هدف این مطالعه، بررسی شکایات پزشکی مرتبط با ERCP رسیدگی شده در اداره کل پزشکی قانونی استان تهران طی یک دوره شش ساله (95-1390) بود. ابزار و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی و گذشته نگر انجام گرفت. ابتدا آمار شکایات ثبت شده در اداره کل پزشکی قانونی استان تهران علیه پزشکان فوق تخصص یا دستیاران فوق تخصصی گوارش طی یک دوره شش ساله (95-1390) استخراج شد. سپس از بین آنها پرونده های شکایات مرتبط با ERCP که رسیدگی به آنها به اتمام رسیده بود انتخاب شدند. یافته ها: کل شکایات مرتبط با ERCP طی سال های 95-1390، 35 مورد بود که از این میان 21 بیمار (60/0%) مرد و 14 بیمار (40/0%) زن بودند. در 34 مورد (97/1%)، انجام ERCP اندیکاسیون صحیح و علمی داشت و تنها در یک مورد اندیکاسیون نداشت. در 26 مورد (74/2%) عارضه ایجادشده بعد از انجام ERCP، به موقع تشخیص و درمان مناسب انجام شده بود. براساس نظر کمیسیون اولیه در 10 مورد (28/6%) قصور پزشکی تشخیص داده شده و 25 مورد (71/4%) منجر به تبرئه پزشک شده بود. نتیجه گیری: انتخاب بیماران براساس اندیکاسیون صحیح برای انجام ERCP و تحت نظر گرفتن آنان بعد از انجام پروسیجر به منظور تشخیص به موقع عارضه احتمالی و درمان مناسب آن نقش بسزایی در کاهش میزان شکایات دارد.

مقدمه: گزارش پرونده های جزایی در حوزه جراحات بیانگر سئوالات و ابهامات فراوان کارشناسان قضایی و پزشکی قانونی پیرامون جراحت جائفه است. سرچشمه ابهامات موجود درباره جائفه به تعریف ماهیت جائفه در قانون باز می گردد. محل جائفه در بدن، ویژگی های آلت جرح جائفه و مقدار میزان نفوذ آلت جارحه در محل جائفه عناصری هستند که تبیین دقیق آنها موجب کشف ماهیت جائفه است. قانونگذار طی مواد 711 و 712 ق. م. ا به جراحت جائفه پرداخته است. لکن مواد مذکور سرمنشاء ابهامات فراوانی درباره جائفه هستند. محل ایجاد جراحت جائفه در ماده 711 منحصر به شکم، سینه، پشت و پهلو شده است، در حالی که حلق و گلو در ماده 712 بدون هیچ ملاک خاصی به محل ایجاد جراحت جائفه اضافه می شود. آلت جرح جائفه در ماده 711 با هر نوع وسیله ای قابل تحقق است، در حالی که در ماده 712 جائفه تنها زمانی قابل تحقق است که نیزه یا گلوله یا چیزی شبیه آنها موجد ایجاد جائفه باشد. میزان نفوذ آلت جارحه در جراحت جائفه به طور کلی از دید مقنن مغفول مانده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ماهیت جائفه در گستره فقه و حقوق کیفری، براساس روش توصیفی-تحلیلی انجام شد. نتیجه گیری: محل ایجاد جراحت جائفه منحصر به حفره شکمی، حفره لگنی و قفسه سینه است. آلت جرح جائفه متصف به ویژگی های خاصی است. میزان معتبر نفوذ آلت جارحه در محل جائفه صرفا ورود آلت جرح به محل جائفه است.

اهداف: ویرتوپسی فناوری مدرنی است که از طریق رادیولوژی بدون بازگشایی جسد، به تشخیص علت مرگ و نحوه آن می پردازد. این فناوری علاوه بر کاهش زمان تشخیص، در برخی از موارد نیز از حساسیت تشخیصی بسیار بالایی برخوردار است. یکی از مقاصد علم حقوق جزا، جرم یابی دقیق و سریع است. هدف پژوهش حاضر، بررسی کاربرد ویرتوپسی در کشف جرم و مقایسه آن با اتوپسی بود. اطلاعات و روش ها: در این مطالعه مروری و تحلیلی، پس از بررسی و تحلیل رابطه بین جرم شناسی و ویرتوپسی، 18 مقاله به زبان انگلیسی در بازه زمانی سال های 2010 تا 2016 برای مقایسه داده های انواع کالبدشکافی (اتوپسی و ویرتوپسی) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: ویرتوپسی به عنوان مکمل اتوپسی توانسته است نوزادکشی را از نوزاد مرده متولدشده، خفگی در اثر غرق شدگی را از سایر انواع خفگی ها، اصابت گلوله، مسیر و جزئیات آن را تشخیص دهد و با تحلیل دقیق برخی از اعضا مثل اسکلت صورت و فک، دنده ها و مغز علت مرگ را مشخص نماید. نتیجه گیری: مقاصد حقوقی جرم یابی با استفاده از روش ویرتوپسی به عنوان مکمل اتوپسی محقق می شود.

مقدمه: در عصر حاضر امکان حفظ اندام های حیاتی بدن با توجه به پیشرفت های عظیم صورت گرفته در علم پزشکی واقعه ای دور از ذهن نبوده و بهره گیری از علوم و تجهیزات پزشکی موجب شده تا نجات جان بیماران و بازگشت مجدد حیات به آنان ممکن شود. هر چند استفاده از این امکانات در اکثر مواقع کارگشا بوده و نتایج رضایت بخشی را نیز به دنبال داشته است، لیکن در مواقع خاصی نیز به دلیل ماهیت بیماری، کهولت سن، ابتلا به یک بیماری زمینه ای یا دیگر عوامل مشابه، عملکرد اندام های حیاتی بدن دچار اختلال شدید شده، به گونه ای که حتی دانش پزشکی نیز از درمان آن عاجز است و عملا هیچ اقدامی را در جهت حفظ بقا و استمرار حیات بیمار نمی توان به انجام رساند؛ موضوعی که موجب شده مباحثی پیرامون عدم انجام احیا در مواجهه با این گونه بیماران شکل گیرد. اگر چه اقدام به DNR یا عدم انجام آن بحث های فلسفی و اخلاقی زیادی را معطوف به خود کرده است، اما از جنبه حقوقی و قانونی نیز می توان به این قضیه نگریست. هدف این مطالعه، تحلیل دستور عدم احیای بیماران فاقد حیات مستقر با استناد به ماده 372 ق. م. ا بود. نتیجه گیری: با استفاده از مفهوم مخالف ماده 372 ق. م. ا می توان از عدم مداخله کادر درمان در مواجهه با بیماران در حال احتضار و طی شدن روند طبیعی مرگ این اشخاص از طریق این ماده جرم زدایی کرد.

اهداف: دایسکشن شریان های گردن (کاروتید و ورتبرال) به عنوان یکی از علل سکته مغزی شناخته شده است که اغلب به دنبال ترومای ناحیه گردن رخ می دهد. این مطالعه، گزارش موردی از دایسکشن شریان ورتبرال در یک خانم جوان به دنبال دستکاری گردن برای درمان سردرد توسط یک درمانگر محلی بود. بیمار و روش ها: بیمار، خانم 27ساله ای با سابقه سردردهای میگرنی بود که با افت هشیاری به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کرد. بررسی های اولیه متابولیک و عفونی منفی بودند، بنابراین بیمار تحت تصویربرداری مغزی قرار گرفت. سی تی اسکن اولیه، یافته خاصی نداشت. بنابراین ام آرآی انجام شد که نشان دهنده انفارکت حاد در پونز و مخچه بود. برای بررسی سیستم عروقی مغز، ام آر آنژیوگرافی انجام شد که انسداد شریان ورتبرال چپ را مشخص کرد و سی تی آنژیوگرافی تشخیص دایسکشن ورتبرال را به عنوان علت انسداد عروقی مسجل کرد. شرح حال دقیق بعداً مشخص کرد که بیمار قبل از مراجعه توسط یک درمانگر محلی مورد دستکاری گردن قرار گرفته است. نتیجه گیری: دایسکشن شریان های گردن به عنوان یکی از علل نقص نورولوژیک و کاهش سطح هشیاری باید در بیماران با ترومای جزئی یا شدید مد نظر باشد و زمانی که این تشخیص مطرح شد در شرح حال و معاینه به دنبال ترومایی بود که ممکن است اهمیت قانونی داشته باشد.