نشریه پرستاری ایران
سال:1399 | دوره:33 | شماره:126 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: از بین علایم مختلف تاثیرگذار بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis) یا ام اس (MS) مانند اختلالات عصبی، حسی، حرکتی و تعادلی، خستگی به عنوان ناتوان کننده ترین و شایع ترین علامت شناخته می شود که نزدیک به یک سوم بیماران آن را در طول سه سال اول تشخیص بیماری گزارش می کنند. با توجه به این که مطالعات وسیعی در جهت سنجش ارتباط متغیرهای مختلف جمعیت شناختی مانند عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، عاطفی و عوامل مرتبط با بیماری در بیماران مبتلا به ام اس صورت نگرفته است، هدف این پژوهش تعیین میزان خستگی و بررسی ارتباط آن با متغیرهای جمعیت شناختی در بیماران مبتلا به ام اس می باشد. روش بررسی: در این مطالعه همبستگی 296 بیمار مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران در شهر تهران از خرداد تا مرداد 1398 با روش تمام شماری، با ابزار سنجش شدت خستگی Krupp مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری t مستقل، ANOVA، Multiple Comparisons، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و تست Dchr('39')Agostino & Pearson omnibus تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی کل شرکت کنندگان 85/8 ± 15/37 سال با متوسط ابتلا به ام اس 06/22 ± 95/29 بود. میانگین نمره ی کل خستگی شرکت کنندگان 56/14 ± 18/39 بود. با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش، 31 نفر (5/10 درصد) خستگی کم، 157 نفر (3/53 درصد) خستگی متوسط و 108 نفر (2/36 درصد) خستگی زیاد را گزارش کردند. بین اندام های درگیر بیمار (004/0 =P)، تعداد دفعات بستری در بیمارستان به علت ام اس و درآمد ماهیانه (001/0 = p)، ورزش (018/0 = p) با خستگی رابطه معنی دار یافت شد. نتیجه گیری کلی: اهمیت دارد که بیماران، افراد خانواده آن ها، اعضای تیم درمانی به خصوص پرستاران در جهت افزایش آگاهی بیماران با برگزاری کلاس های ورزشی و ایجاد مشاغل متناسب با محدودیت های جسمانی جهت تعدیل خستگی در این بیماران بکوشند و عوامل موثر بر خستگی را بشناسند.

زمینه و هدف: سلامت معنوی رابطه ی خوب فرد با معبود و احساس هماهنگی بین خویشتن، خدا و زندگی است. حرفه پرستاری با عوامل تنش زای فراوانی همراه است. پرستاران، اساتید و دانشجویان پرستاری سه گروه در این حرفه می باشند که سلامت معنوی برای آنان در ابعاد شخصی، حرفه ای و سازمانی منافعی به همراه دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین سلامت معنوی پرستاران، اساتید و دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه توصیفی در سال 1397 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام گردید. نمونه های پژوهش 455 نفر شامل 268 پرستار، 31 استاد و 156 نفر از دانشجویان پرستاری بودند که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ی سنجش سلامت معنوی در جامعه ایرانی همراه با فرم اطلاعات جمعیت شناختی بود. این پرسشنامه شامل 48 گویه و دو مولفه ی شناختی/ عاطفی و رفتاری با نمره کل 100 بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها، داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار تحلیلی (تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی شفه) با نرم افزار SPSSنسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره سلامت معنوی برابر با 87/11 ± 89/79 بود. میانگین نمره در بعد شناختی/ عاطفی 93/11 ± 28/82 و در بعد رفتاری 99/11 ± 45/75 گزارش گردید. بین متغیر سن و سلامت معنوی ارتباط معنی داری وجود داشت (362/ =r). میانگین نمره سلامت معنوی در زنان در مقایسه با مردان بالاتر بود (001/=p). سابقه ی کاربالینی (507/=p) و هم چنین شرکت در دوره های آموزشی معنویت، عامل موثری بر نمره ی سلامت معنوی نبود (657/=p) و سلامت معنوی دانشجویان سال اول به طور معنی داری بیشتر از دانشجویان سال های بالاتر گزارش گردید (007/=p). نتیجه گیری کلی: سلامت معنوی شرکت کنندگان مطلوب بود. با توجه به ارتباط تنگاتنگ پرستاران و اساتید با دانشجویان پرستاری و امکان استفاده از ظرفیت معنوی آنها در انتقال مفاهیم معنوی به دانشجویان پرستاری توصیه می گردد برنامه ریزی های لازم در این خصوص انجام گیرد و با برگزاری دوره های آموزشی ضمن خدمت امکان ارتقای سلامت معنوی در آنها فراهم گردد.

زمینه و هدف: شغل پرستاری در ارایه ی خدمات مراقبت بهداشتی در همه ی کشورها دارای نقش محوری بوده و بنابراین سلامت جسمی-روانی پرستاران و همچنین بهبود عملکرد حرفه ای آنان در مراقبت از بیماران موثر می باشد. بنابراین شناسایی و تعیین عوامل مرتبط با سلامت جسمی-روانی پرستاران از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین هدف اصلی این پژوهش ارایه ی یک مدل از شکوفایی و خوش بینی برای کمک به فهم بهتر سلامت جسمی-روانی دانشجویان پرستاری بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی، همبستگی بود. بدین منظور از بین دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز در سال 1398، تعداد 300 نفر (243 دختر و 57 پسر) به شیوه ی نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و با استفاده از پرسشنامه زمینه یابی سلامت (فرم کوتاه 36) (SF-36)، پرسشنامه شکوفایی (HFQ) و نسخه تجدیدنظر شده آزمون جهت گیری زندگی (LOT-R)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل مسیر با نرم افزار SPSS نسخه 16 و AMOS-22، مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد خرده مقیاس های شکوفایی شامل هیجانات مثبت، روابط و متغیر خوش بینی به صورت مستقیم بر سلامت جسمی-روانی دانشجویان تاثیر می گذارند. همچنین بر طبق یافت ه ها، خرده مقیاس هیجانات مثبت و روابط در مدل نهایی به گونه مستقیم و غیرمستقیم از طریق متغیر خوش بینی و خرده مقیاس پیشرفت در مدل نهایی فقط به گونه غیرمستقیم از طریق متغیر خوش بینی، موجب تغییر در میزان سلامت جسمی-روانی دانشجویان رشته پرستاری می شوند. خرده مقیاس معنی نه به صورت مستقیم نه به صورت غیر مستقیم معنی دار نبوده وتغییری بر سلامت جسمی روانی ندارد. با توجه به یافته های به دست آمده انتظار می رود آموزش شکوفایی و همچنین آموزش های لازم جهت افزایش خوش بینی و استفاده از فنون روان شناسی مثبت گرا به عنوان یک مکانیسم تاثیرگذار بر اصلاح باورها عمل کرده و می تواند به عنوان راهی برای پیشگیری از بیماری های روان تنی و همچنین مشکلات روانی دانشجویان رشته پرستاری در نظر گرفته شود. همچنین با اضافه کردن برنامه های مداخله ای در زمینه ی توانمندسازی دانشجویان در برابر استرس می توان بر تاثیر این آموزش ها افزود. نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های به دست آمده انتظار می رود آموزش شکوفایی و همچنین آموزش های لازم جهت افزایش خوش بینی و استفاده از فنون روان شناسی مثبت گرا به عنوان یک مکانیسم تاثیرگذار بر اصلاح باورها عمل کرده و می تواند به عنوان راهی برای پیشگیری از بیماری های روان تنی و همچنین مشکلات روانی دانشجویان رشته پرستاری در نظر گرفته شود. همچنین با اضافه کردن برنامه های مداخله ای در زمینه ی توانمندسازی دانشجویان در برابر استرس می توان بر تاثیر این آموزش ها افزود.

زمینه و هدف: بیماری کوید-19 یک بیماری نوظهور عفونی است، که تمامی جهان با آن در گیر می باشد. با توجه به نوظهر بودن بیماری توجه به نگرش و آگاهی افراد درگیر در مراقبت از بیماران بسیار مهم و حایز اهمیت است. بنابراین این مطالعه به منظور تعیین نگرش و آگاهی دانشجویان علوم پزشکی درباره بیماری کوید-19 انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه مجازی جمع آوری شد. 420 دانشجوی علوم پزشکی کشور در بازه زمانی 31 فروردین تا 15 اردیبهشت 1399 به صورت نمونه گیری داوطلبانه از بین 10 دانشگاه علوم پزشکی در این مطالعه شرکت داشتند. تحلیل داده ها به وسیله آزمون های آماری آنوای یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل با نرم افزارSPSS نسخه 16 انجام گردید. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات نگرش دانشجویان نسبت به بیماری کوید-19به طورکلی 56/5 ± 75/58 و آگاهی آنها 27/6 ± 61/41 بود. نتایج نشان داد که بین نگرش و مشخصات جمعیت شناختی هیچ ارتباط معنی داری وجود ندارد. بین نمره آگاهی دانشجویان و سن (001/0(p<، جنسیت(001/0(p<، مقطع تحصیلی (001/0(p<، رشته تحصیلی (001/0 (p

زمینه و هدف: اندومتریوز اختلالی شایع بوده که با علایمی نظیر دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی همراه است. استرس اکسیداتیو یکی از عواملی است که می تواند با بروز علایم اندومتریوز ارتباط داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط مقادیر سرمی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی زنان دارای اندومتریوز انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی بر روی 60 زن متاهل مبتلا به اندومتریوز مراجعه کننده به بیمارستان صارم شهر تهران در سال 1396 انجام شد. نمونه خون افراد برای سنجش بیومارکرهای استرس اکسیداتیو شامل گونه های فعال اکسیژن، مالون دی آلدیید و ظرفیت آنتی اکسیدانی بررسی شد. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات فردی و باروری و خط کش درد بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزارSPSS نسخه 16 و از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: میانگین دیسمنوره در زنان مورد مطالعه بر اساس مقیاس آنالوگ دیداری 90/32 ± 76/50، میانگین دیسپارونیا 20/70 ± 25/23 و میانگین درد لگنی 49/23 ± 05/21 بود. همچنین، مقادیر گونه های فعال اکسیژن 57/0 ± 77/5 میکرومول، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام 12/0 ± 35/0 میکرومول و مالون دی آلدیید 90/24 ± 06/38 میکرومول بود. بین هیچ یک از مقادیر مذکور با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی، ارتباط معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری کلی: در این مطالعه، ارتباطی بین بیومارکرهای سرمی استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی در زنان مبتلا به اندومتریوز وجود نداشت. با این وجود به نظر می رسد شناخت کامل چگونگی این ارتباط، هنوز هم نیازمند مطالعات بیشتری است. پیشنهاد می شود بررسی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در مایع صفاقی زنان با اندومتریوز انجام شود.

زمینه و هدف: بیشتر شواهد علمی اشاره به تاثیر منفی ناباروری بر روابط زوجین دارند، لذا ممکن است توجه به ابعاد بخشودگی و عوامل مرتبط به آن برای زوجین نابارور مفید باشد، بر این اساس مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ابعاد بخشودگی و عوامل مرتبط با آن در زوجین نابارور انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی است که بر روی 200 زوج نابارور با علت ناباروری زنانه در مرکز ناباروری امید رویان در شهر اراک به روش نمونه گیری مستمر انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و ناباروری و ابزار پرسشنامه سنجش بخشش در خانواده جمع آوری شد. یافته ها: میانگین نمره بخشودگی در زنان و مردان به ترتیب 89/4 ± 38/64 و 16/6 ± 14/64 بود. بیشترین میانگین نمره درحیطه های بخشودگی، هم در زنان و هم مردان مربوط به حیطه احساس بهبودی به ترتیب 84/1 ± 10/14 و 18/2 ± 94 /13 و کمترین میانگین نمره مربوط به حیطه تصدیق خطا برای زنان و مردان به ترتیب 75/1 ± 80/10 و 34/ 1 ± 58/10 بود. بین بخشودگی زنان نابارور با بخشودگی همسرانشان ارتباط معنی دار مثبتی وجود داشت (001/0p< و 44/0r=). از بین متغیرهای مورد بررسی، بخشودگی در زنان نابارور با متغیرهای تحصیلات زن و مرد، شغل زن و وضعیت منزل مسکونی و بخشودگی همسران آنها فقط با تحصیلات مرد، شغل مرد و تعداد تعداد بارداری به شکست انجامیده در ارتباط بود. نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد بین میانگین نمره بخشودگی زنان و مردان تفاوتی وجود نداشت و یکسری متغیرهای جمعیت شناختی و ناباروری با بخشودگی در زنان نابارور و همسران آنها در ارتباط بود که توجه به این متغیرها می تواند در تهیه و تدوین برنامه های مشاورهای یا آموزشی مبتنی بر بخشودگی کمک کننده باشد.

زمینه و هدف: حرفه ای گرایی عامل اصلی و زیربنایی تحکیم قرارداد اجتماعی بین حرفه و جامعه است. فقدان توجه و پایبندی به این اصل در بین ارایه دهندگان خدمات سلامت، علاوه بر کاهش کیفیت مراقبت از بیمار، و به خطر انداختن سلامت جامعه، می تواند موجب کاهش اعتماد جامعه و در نتیجه تضعیف جایگاه، اجتماعی حرفه گردد. امروزه بسیاری از محققین معتقدند که تحقق حرفه ای گرایی منوط به شکل گیری هویت حرفه ای مطلوب در فارغ التحصیلان است. هدف این مطالعه مرور نقادانه متون موجود مربوط به جامعه پذیری و شکل گیری هویت حرفه ای دانشجویان علوم سلامت بود. روش بررسی: روش مطالعه حاضر، مرور نقادانه بر مبنای ساختار Carnwell و Daly، و در بخش نوشتن نقد و تحلیل، مبتنی بر سه گام پیشنهادی Schutz می باشد. در این راستا، جستجوی نظام مند متون با هدف دستیابی به مدل ها و چارچوب های مفهومی موجود در رابطه با جامعه پذیری و شکل گیری هویت حرفه ای، در پایگاه های عمده داده های علمی انجام شد. از بین 2112 مقاله حاصل این جستجو، در نهایت نه مدل مرتبط با جامعه پذیری و هویت حرفه ای انتخاب شد. ابتدا، مدل ها از لحاظ نوع، تمرکز و پیامدهای مفهومی طبقه بندی شدند. سپس، به ترتیب سیر زمانی، و بر اساس سه گام پیشنهادی Schutz مورد تحلیل قرار گرفتند. و در پایان نیز مفاهیم کلیدی هر مدل در رابطه با مفهوم هویت حرفه ای استخراج و به شکل جدولی ارایه شد. یافته ها: مفاهیم کلیدی استخراج شده از مدل های منتخب در دو بعد روانی، و اجتماعی قابل طبقه بندی است. در بعد روانی، سه حیطه ی شناختی (cognitive)، شامل اصول و ارزش ها و هنجارهای حرفه ای؛ عاطفی (affective)، شامل زیر سازه های توصیفی مانند حس تعلق به حرفه، زیرسازه ارزشگذارانه مانند اعتماد به نفس، زیرسازه هنجاری مانند نگرش نسبت به حرفه؛ و حیطه ی کردارانگیزانه (volitive)، مانند انگیزه شغلی؛ و در بعد اجتماعی هویت حرفه ای نیز سه حیطه ی ارتباطی (communicative) دربردارنده ارتباط موثر حرفه ای؛ انسجامی (cohesive)، شامل احترام و تعهد متقابل؛ و عملیاتی (operative)، دربردارنده رفتار حرفه ای و اجرای موثر نقش قابل بررسی است. نتیجه گیری کلی: ارایه اجزای هویت حرفه ای در دو بعد روانی و اجتماعی در این مطالعه، می تواند مبنایی برای طراحی یک مدل جامع پایا در رابطه با هویت حرفه ای دانشجویان علوم پزشکی در مطالعات آینده، و نیز طراحی مداخلات ساختارمند جهت مدیریت شکل گیری هویت حرفه ای باشد.

زمینه و هدف: مراقبت های پرستاری از دست رفته به عنوان تهدید شایعی برای ایمنی و کیفیت خدمات مراقبتی شناخته می شود و بررسی آن می تواند از این پدیده پیشگیری نموده و یا خدمات از دست رفته پرستاری را به حداقل برساند. حمایت سرپرست در تحت تاثیر قرار دادن تعهد افراد به سازمان، نقش نهایی را بر عهده دارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین مراقبت های پرستاری از دست رفته و حمایت سرپرستی درک شده پرستاران انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-همبستگی در سال 1398 در بیمارستان تامین اجتماعی ارومیه انجام شد. نمونه ها شامل 139پرستار شاغل در بخش های بستری با نمونه گیری سرشماری بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سه قسمتی شامل اطلاعات جمعیت شناختی، مراقبت های پرستاری از دست رفته کالیش و حمایت سرپرستی درک شده هامر بود. روایی و پایایی هردو پرسشنامه قبلا در مطالعات داخل کشور تایید شده است. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بیشترین مراقبت های پرستاری از دست رفته، کمک به توالت بیمار، آماده کردن وعده های غذایی، تغییر پوزیشن هر دو ساعت، مراقبت از دهان و پوست و استحمام بیمار بودند. آزمون همبستگی بین امتیازات کلی حمایت درک شده و مراقبت های پرستاری از دست رفته ارتباط معکوس معنی داری نشان داد (05/0