آفات و بیماریهای گیاهی
سال:1398 | دوره:87 | شماره:2 (پیاپی 109) |تعداد مقالات:14

مسأله آلودگی پسته به قارچ Aspergillus flavus و آفلاتوکسین از تهدیدات مهم در عرصه تولید، صادرات و مصرف پسته در دنیا می باشد. در این تحقیق، ضمن تعیین میزان مقاومت ارقام پسته شاهپسند، عباسعلی، کله قوچی، خنجری، اکبری و پسته گرمه به آلودگی ناشی از قارچ A. flavus و آفلاتوکسین، ارتباط میان میزان ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی پوست سبز و مغز این ارقام، به عنوان ترکیبات آنتی اکسیدانی، با میزان رشد قارچ A. flavus و تولید آفلاتوکسین مورد مطالعه قرار گرفت. مایه زنی مغز ارقام پسته با غلظت 6 10×2 اسپور در میلی لیتر از یک جدایه توکسین زای A. flavus صورت گرفته و غلظت آفلاتوکسین، ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی مغز و پوست سبز به ترتیب به روش HPLC، فولین سکالتیو و رنگ سنجی با کلرید آلومینیوم تعیین گردید. نتایج نشان داد که ارقام پسته گرمه و اکبری دارای کمترین و رقم شاهپسند دارای بیشترین میزان کلنیزاسیون A. flavus و غلظت آفلاتوکسین بوده و به ترتیب به عنوان ارقام مقاوم و حساس به آلودگی ناشی از A. flavus تعیین شدند. سایر ارقام حدواسط این ارقام قرار گرفتند. میزان ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی به طور معنی داری در ارقام مقاوم بیشتر از ارقام حساس بود. همچنین یک رابطه منفی معنی داری بین میزان ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی پوست سبز و مغز پسته ارقام مختلف، با رشد قارچ A. flavus و تولید آفلاتوکسین در مغز این ارقام مشاهده گردید. این نتایج بیانگر نقش ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی در مقاومت ارقام پسته به آلودگی ناشی از A. flavus و تولید آفلاتوکسین می باشد.

بیماری پوسیدگی طوقه برنج(Sawada) Gibberella fujikuroi یکی از بیماری های بذر زاد برنج می باشد که از علائم بارز آن ایجاد گیاهچه های بلند، باریک و رنگ پریده از بذور آلوده و تولید هورمون جیبرلیک اسید توسط جدایه های بیمارگر در آنها می باشد. تعیین شدت بیماری زایی قارچ G. fujikuroi و ارتباط آن با میزان کمّی جیبرلیک اسید تولید شده توسط قارچ در برنج رقم سپیدرود از اهداف تحقیق حاضر می باشد. به این منظور نمونه برداری از گیاهچه های آلوده، جداسازی و خالص سازی قارچ انجام شد. هر یک از جدایه ها در محیط اختصاصی تولید جیبرلیک اسید کشت و مقدار کمّی هورمون تولید شده توسط جدایه های بیمارگر بوسیله دستگاه HPLC تعیین شد. سوسپانسیون بیمارگر در مرحله انتهایی آبستنی و ابتدای مرحله ظهور خوشه در ساقه رقم سپیدرود تزریق و علائم بیماری بررسی شد. طبق نتایج این تحقیق ارتباط معنا داری بین شدت بیماری زایی قارچ G. fujikuroi و میزان کمّی جیبرلیک اسید تولید شده توسط آن در برنج رقم سپیدرود مشاهده نشد.

شته ی مومی کلم Brevicoryne brassicae L.، یکی از آفات مهم کلزا در ایران و برخی کشورهای جهان است. در این پژوهش، پارامترهای رشد جمعیت این شته با روش جدول زندگی دوجنسی روی ارقام مختلف کلزا (Opera، SLM046، RGS000، Okapi، Delgan، Licord، H19 و Modena) در دمای 1± 25 سلسیوس، رطوبت نسبی 5± 65 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بررسی شد. بر اساس نتایج به دست آمده، نرخ خالص تولیدمثل (R0) از 11/1± 48/7 تا 24/4± 95/26 نتاج در هر نسل روی هشت رقم کلزا متغیر بود؛ کم ترین مقدار این پارامتر روی ارقام H19 و Okapi و بیش ترین آن روی ارقام Modena، Opera، SLM046، Delgan و Licord به دست آمد. کم ترین نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) مربوط به حشراتی بود که از ارقام Okapi و RGS000 (به ترتیب 001/0± 176/0 و 002/0± 209/0 بر روز) تغذیه کرده بودند. با این حال، بیشترین مقدار rm مربوط به حشرات پرورش یافته روی ارقام Modena، Opera، Delgan و SLM046 بود. نتایج نشان داد که Okapi و RGS000 به عنوان ارقام مقاوم و Modena، Opera، Delgan و SLM046 به عنوان ارقام حساس به شته B. brassicae می باشند.

این پژوهش به منظور پیش بینی الگوی پراکندگی جمعیت Sitona humeralis با استفاده از شبکه عصبی LVQ4 در سطح مزرعه در شهرستان مرودشت انجام شد. داده های مربوط به تراکم جمعیت این آفت از طریق نمونه برداری بر روی یک شبکه علامت گذاری شده مربعی با ابعاد 10×10 متر و در مجموع از 100 نقطه از سطح مزرعه به دست آمد. برای ارزیابی قابلیت شبکه عصبی LVQ4 در پیش بینی پراکندگی این آفت از مقایسه های آماری پارامترهایی مانند میانگین، واریانس توزیع آماری و رگرسیون بین مقادیر پیش بینی شده مکانی توسط شبکه عصبی و مقادیر واقعی آنها به عنوان معیار استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که در مرحله آموزش و آزمایش تفاوت معنی داری در سطح اطمینان 95 درصد بین میانگین، واریانس و توزیع آماری مجموعه داده های پیش بینی شده مکانی آفت و مقادیر واقعی آنها مشاهده نشد. بنابراین شبکه عصبی مصنوعی به خوبی توانست مدل داده های مکانی Sitona humeralis را بیاموزد. نتایج به دست آمده نشان داد، که شبکه عصبی آموزش دیده دارای قابلیت بالایی در پیش بینی مکانی این آفت در نقاط نمونه برداری نشده با دقت تشخیص حدود 92 درصد بود. شبکه عصبی توانست، نقشه توزیع مکانی Sitona humeralis را در تمام نقاط سطح مزرعه ترسیم نماید. نقشه حاصل نشان داد، که این آفت دارای توزیع تجمعی است و لذا امکان کنترل متناسب با مکان آن در سطح مزرعه مورد مطالعه وجود دارد.

باکتری Pseudomonas syringae pv. syringae (Pss)عامل یکی از بیماری های شایع در باغ های درختان میوه هسته دار می باشد. به منظور شناسایی جدایه های عامل بیماری، طی سال های 1391-1390، 23 جدایه به دست آمده از باغ های درختان میوه هسته دار واقع در مناطق مختلف استان های خراسان رضوی و شمالی از نظر فنوتیپی (فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی) و بیماری زایی مورد بررسی قرار گرفتند. جدایه ها از نظر ویژگی های فنوتیپی اختلافات جزئی نشان دادند. همه جدایه ها روی هلو و بادام دارای قدرت بیماری زایی بالایی بودند و از این نظر مشابه به نظر رسیدند. صحت تشخیص جدایه ها در سطح گونه توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز و با استفاده از آغازگر های D21/D22 اختصاصی گونه مورد تایید قرار گرفت. تنوع ژنتیکی جدایه ها به دو روشrepetitive element palindromic PCR (rep-PCR) و با استفاده از آغازگر های BOXA1R، ERIC1R و ERIC2 و روش Insertion Sequence PCR (IS-PCR) و با استفاده از آغازگر IS50 مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز خوشه ای نتایج به دست آمده نشان داد که در BOX-PCR با آغازگر BOXA1Rدر سطح تشابه 75 درصد، جدایه ها به 7 گروه؛ در ERIC-PCR با آغازگر ERIC1R در سطح تشابه 65 درصد، جدایه ها به 7 گروه و با آغازگر ERIC2 در سطح تشابه 56 درصد، جدایه ها به 8 گروه؛ در IS-PCR با آغازگر IS50 در سطح تشابه 52 درصد، جدایه ها به 11 گروه و در نهایت با ترکیب هر چهار آغازگر در سطح تشابه 54 درصد جدایه ها به 7 گروه قابل تفکیک هستند. نتایج بیانگر تنوع ژنتیکی بالا درون جدایه های عامل بیماری شانکر باکتریایی درختان میوه هسته دار در استان های مورد مطالعه است.

طی سال های اخیر علایم پوسته پوسته شدن تنه، نقوش موزاییکی و لکه های حلقوی روی میوه بالغ به خصوص در اطراف گلگاه و لکه های زرد رنگ گسترده و حلقوی روی برگ های مسن درختان نارنگی انشو دیررس Citrus unshiu (Yu. Tanaka ex Swingle)در استان مازندران مشاهده شده است. خصوصیات زیستی جدایه ها از طریق نموده سازی روی پایه های مختلف مرکبات بررسی شد و نتایج حاکی از حضور تیپ B ویروس پسوروز مرکبات در نمونه ها بود. ردیابی مولکولی CPsV توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز نسخه برداری معکوس (RT-PCR) با یک جفت آغازگر اختصاصی طراحی شده صورت گرفت و قطعه مورد انتظار به طول حدود bp 600 در نمونه های جمع آوری شده از باغ و گلخانه تکثیر شد. بررسی تبارزائی جدایه های منتخب بر مبنی توالی ژنتیکی پروتئین پوششی ویروس، جدایه های جهانی را در دو گروه مجزا و سه زیر گروه در گروه اول قرار داد. جدایه های ایرانی در زیرگروه دوم در کنار جدایه هایی از کشورهای آمریکا و ژاپن قرار گرفتند و کمترین میزان شباهت ژنتیکی را با جدایه هایی از کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا داشتند.

پوسیدگی ذغالی، مهم ترین بیماری قارچی سویا در کشور است. با توجه به نبود ارقام مقاوم، خاکبرد بودن و دامنه بیماری زایی وسیع Macrophomina phaseolina، کنترل شیمیایی و زراعی، به تنهایی موفق نیستند. برای ارتقای کارایی کنترل بیولوژیک بیماری در سویا، از گونه والد Trichoderma koningii NAS-K1 و جدایه جهش یافته منتخب NAS-K1M25، در شرایط گلخانه استفاده شد. القای جهش، موجب افزایش کارایی کنترل بیولوژیکی بیماری شد. کارایی بیوفرمولاسیون های پودر، گرانول و پوشش بذر، تهیه شده از این جدایه ها، به طور جداگانه ارزیابی شد. بیوفرمولاسیون پودر، بهترین نتیجه را در کاهش بیماری، بیوفرمولاسیون گرانول، بیشترین تأثیر را در افزایش رشد و عملکرد گیاه و بیوفرمولاسیون پوشش بذر، بهترین نتیجه را در بهبود خصوصیات جوانه زنی و شاخص ویگور داشت. با استفاده از این بیوفرمولاسیون ها، شاخص های رشد سویا نسبت به نمونه شاهد و تیمار سم شیمیایی، افزایش نشان داد. بیشترین افزایش عملکرد در حضور بیمارگر، با استفاده از تیمار بیوفرمولاسیون پوشش بذر با جدایه جهش یافته منتخب مشاهده شد. بررسی میزان زنده مانی ماده بیولوژیک در بیوفرمولاسیون های پودر و گرانول، نشان داد که این شاخص تا مدت 11 ماه در دمای اتاق، کاهش ناچیزی داشته و همچنان مؤثر است اما نگهداری در دمای 4 درجه سلسیوس تأثیر مثبت در فعال ماندن ماده بیولوژیک دارد.

ویروس وای سیب زمینی (Potato virus Y, PVY)، گونه ی تیپ جنس Potyvirus از تیرة Potyviridae، از جمله ویروس های مخرب توتون در دنیا می باشد. به منظور بررسی وضعیت بیماری ناشی از این ویروس در مزارع توتون استان گلستان، طی فصل زراعی 1396، تعداد 15 مزرعه توتون در سه شهرستان گرگان، علی آباد و مینودشت انتخاب شده و در فواصل زمانی 15 روزه مورد بازدید قرار گرفت. در هر مزرعه 50 بوته انتخاب و شاخص های میزان وقوع بیماری (DI) و فراوانی دو شته ناقل سبز هلو (Myzus persicae, MP) و قرمز توتون (Myzus persicae ssp. nicotiana, MPN) در آنها ارزیابی گردید. به منظور ردیابی و ارزیابی غلظت نسبی ویروس (OD) از روش DAS-ELISA با استفاده از آنتی سرم چند همسانه ای اختصاصی PVY استفاده شد. درصد آلودگی PVY در بین ارقام مختلف توتون متفاوت بوده و بیشینه و کمینه درصد آلودگی به تریتب در ارقام PVH03 (6/33 %) و بارلی (2/6 %) ارزیابی شد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل آماری داده ها، بین ارقام توتون در تمام شاخص های مورد ارزیابی تفاوت معنی دار بوده و ارقام باسما و بارلی نسبت به ارقام گرمخانه ای (PVH03، NC100 و K326) دارای حساسیت کمتری به PVY بودند. بیشترین جمعیت هر دو شته روی رقم K326 مشاهده گردید. برای شاخص-های DI و OD ارتباط همبستگی با دما غیرمستقیم و رطوبت نسبی و میزان بارندگی مستقیم ارزیابی شد و DI بیشترین میزان همبستگی را با تغییرات بارندگی (r= 0. 98 و P= 0. 004) داشت.

چرخه زندگی و اهمیت اقتصادی سر شاخه خوار هلو در سال های 1379 تا 1381 و 1395 تا 1397 در باغ های بادام شهرستان سامان استان چهارمحال و بختیاری بررسی شد. بازدیدهای هفتگی از ابتدای فصل رشد با بازدید از باغ های بادام آغاز و شاخه و میوه های آلوده جهت جداسازی و پرورش مراحل مختلف رشدی آفت به آزمایشگاه منتقل شد. ردیابی تغییرات جمعیت آفت نیز با نصب تله های فرمونی در باغ های بادام صورت گرفت. نتایج نشان داد آفت زمستان را به شکل لاروهای ریز سن اول و دوم درون سر شاخه های درختان میزبان سپری می نماید. لاروهای آفت با شروع فصل رشد ضمن تغذیه از سر شاخه و جوانه ها سبب خشکیدگی آن ها می شوند. از اواسط خرداد با بزرگ شدن میوه ها لاروها وارد میوه های نارس زردآلو، هلو و بادام شده و موجب ریزش آنها می شود. میانگین آلودگی چغاله بادام مامائی در سال های 1379 و1380 به ترتیب 95/2 و 47/1 درصد تعیین ودر سال 1380 میزان آلودگی مغز بادام سفید در باغ های به شدت آلوده تا 18 درصد محاسبه شد. در همه ی سال های تحقیق تعداد میوه و سرشاخه آلوده درختان هلو بیشتر از بادام بود. میزان آلودگی درختان بادام و هلو در جهت های غرب و جنوب تاج، به میزان معنی داری بیشتر از جهت های شمال و شرق بود. در شرایط آزمایشگاه با دمای 2± 25 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی10 50± درصد و دوره روشنایی 8: 16 ساعت، طول دوره جنینی آفت 6-5، لاروی 16-12 و شفیرگی 12-7 روز تعیین شد. آفت در شرایط آب و هوایی ناحیه سامان3 نسل در سال دارد. اوج پرواز شب پره های نسل اول، دوم و سوم به ترتیب اواخر اردیبهشت، هفته دوم تیر و هفته آخر شهریور به دست آمد.

این پژوهش برای تدوین برنامه نمونه برداری آفات انباری خرما شامل: شپشه دندانه دار Oryzaephilus surinamensis (Linnaeus)، شب پره آرد Ephestia kueheniella (Zeller) و شب پره هندی interpunctella (Hü bner) Plodiaدر خرمای رقم زاهدی با استفاده از روش طیف سنجی نوری انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل انجام شد. فاکتور اول شامل مراحل تخم، لارو، شفیره و حشره کامل و فاکتور دوم ده تراکم 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35، 40، 45 و 50 عدد از هر مرحله بود. نتایج نشان داد که طول موج حداکثر جذب برای تخم، لارو، شفیره و حشره کامل شپشه دندانه دار به ترتیب معادل 1220، 1240، 1280، 1300، شب پره آرد 1210 1270، 1320، 1360 و شب پره هندی 1310، 1320، 1380، 1400 نانومتر بود. تعداد نمونه لازم (هر نمونه 110 گرم میوه) برای ارزیابی صحیح تخم، لارو، شفیره و حشره کامل به ترتیب برای شپشه دندانه دار معادل 1، 2، 1، 3، شب پره آرد 1، 1، 3، 3 و شب پره خشکبار 1، 1، 2 و 3 نمونه بود. از دو مؤلفه تغییرات نسبی (RV) و دقت نسبی شبکه (RNP) برای ارزیابی کارایی استفاده شد. مقدار شاخص RV برای آفات در مراحل رشدی به ترتیب برای شپشه دندانه دار 23/2، 26/3، 15/3، 52/2، شب پره آرد 42/1، 64/1، 78/1، 71/3 و شب پره هندی 23/2، 27/3، 15/3 و 52/3 بود. در تمام موارد، خطای نمونه برداری کم تر از 10 درصد بود. مقدار شاخصRNP در چهار مرحله رشدی به ترتیب برای شپشه دندانه دار 79/39، 06/18، 39/32، 37/22 شب پره آرد 54/22، 58/27، 15/3، 33/10 و شب پره هندی 51/36، 71/23، 58/15 و 99/10 بود. با توجه به نتایج، روش طیف سنجی، توانایی تشخیص مراحل پنهان (تخم و شفیره) آفات را با حداکثر دقت و حداقل هزینه دارد.

پوسیدگی طوقه و ریشه از بیماری های مهم غلات مختلف دانه ریز به خصوص گندم و جو می باشد که توسط قارچ های خاکزاد Fusarium culmorum و F. pseudograminearumایجاد می شود. کاربرد قارچکش ها برای کنترل چنین بیماری هایی کافی نبوده و با توجه به ضرر آنها برای محیط زیست و موجودات زنده، توسعه و غربالگری ژنوتیپ های مقاوم گندم به بیماری به عنوان روش مدیریتی جایگزین مورد تأکید است. در مطالعه حاضر، 66 ژنوتیپ گندم نان از نظر مقاومت به F. culmorumدر شرایط گلخانه و مزرعه و نسبت به F. pseudograminearum در گلخانه به تنهایی و تلفیق هر دو قارچ در گلخانه آزمایش شدند. آزمایش براساس طرح کاملاً تصادفی با 7 تکرار در گلخانه و طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در مزرعه انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد، 12 ژنوتیپ گندم نان شامل ژنوتیپ های C62 (C-87-11) و C61 (C-87-18) و ژنوتیپ های (Prostor) C35، (F06580G2-1) C37، (F06659G6-1) C38، (POLOVCHANKA/PEHLIVAN) C43، (McCormick/Trego) C52، (VA01W-(205/TX99D4628) C54، C50 (GA951079-3-5/Neuse)، C34 (Gelibolu)، C53 (AWD99*5725/FL9547) و C58 (BURBOT-6) در برابر F. culmorum و F. pseudograminearum نسبتاً مقاوم بودند. این ژنوتیپ ها برای استفاده در برنامه های به نژادی گندم با توجه به سایر خصوصیات زراعی می تواند قابل توصیه باشد.

این پژوهش با هدف، جداسازی و شناسایی قارچ های اندوفیت برنج به منظور کاربرد آن ها به عنوان جایگزین مؤثر و بی خطر به جای قارچکش های شیمیایی برای کنترل بیماری پوسیدگی طوقه با عامل Fusarium fujikuroi انجام شد. قارچ های اندوفیت، از برگ، ساقه، غلاف و ریشه بوته های برنج شالیزارهای استان مازندران و گیلان جداسازی شد. جدایه های قارچی به دست آمده، ابتدا در آزمون کشت متقابل علیه سویه پُرآزار F. fujikuroi F257غربال شده و سپس سویه های مؤثر برای آزمون گلخانه انتخاب شدند. بذور برنج با جدایه های منتخب اندوفیت، تیمار و درصد وقوع بیماری در نشاها و نیز شاخص های رشد برنج تعیین شدند. کمترین میزان وقوع مرگ گیاهچه در نشاهای برنج تحت تیمار قارچ های اندوفیت NR-R688 Chaetomium globosumو C. globosum NR-SH321 با دو درصد (4/97 درصد کنترل وقوع بیماری)، NR-L243 Penicillium sp. و Fusarium sp. NR-L645 با شش درصد (3/92 درصد کنترل وقوع بیماری) مشاهده شد. همچنین، این چهار سویه باعث افزایش معنی دار شاخص های رشد گیاه برنج نسبت به گیاهان شاهد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که قارچ های اندوفیت برنج می توانند به عنوان عوامل کنترل زیستی بیماری پوسیدگی طوقه و افزاینده رشد برنج با هدف کاربردی نمودن آن ها در تحقیقات آتی مورد توجه قرار گیرد.

پراکنش زنبور Trichogramma brassicae Bezd. با رهاسازی تعداد 50000 فرد بالغ در مرکز دو مزرعه برنج و 4 نوبت نمونه برداری به وسیله تخم تله بید غلات Sitotroga cerealella (Oliv. )) و کارت های زرد چسبنده مطالعه شد. نتایج نشان داد در مزرعه اول ضریب پخش معادل 04/3 مترمربع در روز در نمونه برداری اول بود، اما این مقدار در نوبت دوم بیش از 50 درصد کاهش داشت (07/1 مترمربع در روز) و در نوبت سوم به 28/11 مترمربع در روز رسید. در مزرعه دوم همین ضریب از 93/3 متر مربع در روز به 76/29 متر مربع در روز در نمونه برداری سوم رسید. فاصله در برگیرنده 98 درصد جمعیت زنبور، در مزرعه اول، 80/9 متر در نمونه برداری اول ثبت شد و به حداکثر 11/15 متر در نمونه برداری سوم رسید، اما در مزرعه دوم از 21/11 متر در نوبت اول به حداکثر 45/53 متر در نوبت سوم افزایش یافت. متوسط تعداد زنبور باقیمانده در مزرعه اول 67/630 عدد و در مزرعه دوم 18/272 عدد در واحد سطح در کل دوره آزمایش بود. حداکثر میانگین میزان پارازیتیسم در مزرعه اول و دوم در نوبت اول نمونه برداری در شعاع یک متری از نقطه رهاسازی مشاهده شد (به ترتیب 75/64 و 91 میانگین تخم پارازیته به ازای هر کارت) و با گذشت زمان و افزایش فاصله، کاهش یافت. نتیجه گیری اینکه برای بهره مندی بهتر از رهاسازی زنبور تریکوگراما در کنترل ساقه خوار برنج، نیاز است تا توزیع زنبورها در مزرعه یکنواخت تر انجام شود. این امر نیازمند تغییر شیوه بسته بندی و رهاسازی زنبور است.

اکثریت ویروس های عضو جنس Vitivirus از گیاه مو (Vitis vinifera) جداسازی شده اند. از بین این ویروس ها، Grapevine virus A-GVA، Grapevine virus B-GVB و GVF Grapevine virus F-از ایران گزارش شده اند (1; 2; 3). در این تحقیق، حضور ویروس D انگور (Grapevine virus D-GVD) در تاکستان های استان آذربایجان غربی بررسی و گزارش گردید. در سال 1396 تعداد 33 نمونه از تاک های با علائم مشابه با آلودگی ویروسی شامل پیسک برگ، بدشکلی ساقه و نیز تغییر رنگ بافت ساقه از آذربایجان غربی جمع آوری و آر. ان. ای کل از بافت دمبرگ و رگبرگ های اصلی استخراج گردید. از آغازگرهای اختصاصی ناحیه ژن پروتئین پوششی GVD (4) برای ردیابی ویروس استفاده شد. پس از آزمون RT-PCR در سه نمونه یک قطعه DNA به طول حدود 470 جفت باز تکثیر گردید. محصول واکنش PCR در مورد دو نمونه (Irn-AzW7 و Irn-AzW23) خالص سازی و تعیین توالی شدند. توالی های بدست آمده تحت رس شمار MT133689 و MT152314 در بانک ژن جهانی (GenBank) ثبت شده و با استفاده از ابزار BLASTn با توالی های موجود در GenBank (قابل دسترس در وبگاه NCBI) مقایسه گردید. بر اساس نتایج حاصل توالی بدست آمده در مورد دو جدایه Irn-AzW7 و Irn-AzW23 دارای مشابهت 3/94 درصد با جدایه ایتالیایی GVD (رس شمار Y07764) و 0/92 درصد با جدایه ترکیه ای TR167 (رس شمار KY689027) بود. این ویروس تاکنون از انگور در کشورهای ایتالیا، تونس، ترکیه، کرواسی از قاره اروپا و برزیل در آمریکای جنوبی گزارش شده است (4; 5; 6). این اولین گزارش از وقوع آلودگی GVD در ایران می-باشد.