مقدمه: به هر گونه اختلال یا آسیب سیستم اسکلتی آن تشدید گردد، اختلالات اسکلتی عضلانی گفته می شود که یکی از دلایل مهم آسیب های شغلی و ناتوانی در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه هستند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در رانندگان جهت دست یابی به نتایجی کامل با قدرت آماری بالا، با استفاده از روش متاآنالیز انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر متاآنالیز و مرور سیستماتیک است که در این مطالعه مقالات از پایگاه های اطلاعاتی ملی و بین (با استفاده از واژه PubMed Scopus,، Science Direct، Google Scholar، )Scientific Information Database)SID، المللی و با استفاده از واژه های کلیدی فارسی شامل شیوع، اسکلت-عضلانی Iran MediX, SID, MedLib,، Pre Quest، )MESH استخراج گردید. بازه زمانی در Drivers، Musculoskeletal، Prevalenceرانندگان و هم چنین کلید واژه های انگلیسی شامل بود. آنالیز داده ها با استفاده از متاآنالیز (مدل اثر تصادفی)انجام شد. جهت محاسبه 2017 تا 2000انتخاب مقالات از سال 14 نسخه STATA کوکران و هم چنین کلیه تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار Q و I2عدم تجانس از شاخص های استفاده گردید. نفر در هر مطالعه 350 نفر با میانگین 7706 مقاله وارد مطالعه شدند. کل حجم نمونه مورد بررسی 22 یافته ها: در نهایت بود. میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام های مختلف رانندگان به این ترتیب درگردن، شانه، مچ / دست و) و 25. 99-10. 16 (با فاصله اطمینان٪ 18. 07، )38-14. 30 (با فاصله اطمینان٪ 26. 19آرنج در این مطالعه به ترتیب) با (فاصله 41. 63) بود. بیش ترین شیوع مربوط به اختلال ناحیه تحتانی کمر(8. 27-3. 22(با فاصله اطمینان ٪ 5. 75) بود. سطح 5. 46-9. 43) با (فاصله اطمینان7. 45) و کم ترین شیوع مربوط به اختلال آرنج (33. 09-50. 17اطمینان برای تحلیل در نظر گرفته شد. 0. 05معناداری عضلانی ناشی از رانندگی در ناحیه کمری، – نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان می دهد شیوع اختلالات اسکلتی گردنی و شانه در میان رانندگان در سطح بالایی قرار دارد. هم چنین با توجه به سطح بالای شیوع، افزایش شیوع این اختلالات در رانندگان پیش بینی می گردد. جهت کنترل و کاهش این اختلالات، طراحی مناسب صندلی و تجهیزات خودرو ها، انجام معاینات دوره های رانندگان، انجام ورزش مناسب و در نظر گرفتن زمان استراحت کافی نسبت به ساعات کاری در شبانه روز، پیشنهاد می شود. هم چنین برنامه های آموزش ارگونومی و بهداشت حرفه ای جهت کاهش ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با رانندگی توصیه می گردد.