مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1398 | دوره:37 | شماره:547 |تعداد مقالات:3

مقدمه: پیشرفت های اخیر در تصویربرداری جدید مولکولی و زیست شناسی سلولی سرطان پروستات از جمله تصویربرداری وزن دیفیوژنی، باعث پیشرفت روش ها: ی بررسی سرطان شده است. نشانگرهای زیستی Ki-67 در پیش آگهی، تشخیص و درمان سرطان پروستات نقش مهمی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی همبستگی شاخص ضریب انتشار ظاهری تصویربرداری وزن دیفیوژنی با عامل Ki-67 بود. روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه ی مقطعی و آینده نگر بود که بر روی 36 بیمار مبتلا به سرطان پروستات، که تحت عمل جراحی رادیکال پروستاتکتومی قرار گرفته بودند، انجام شد. همه ی بیماران قبل از عمل جراحی، تحت تصویربرداری وزن دیفیوژنی قرار گرفتند و عامل Ki-67 به دنبال عمل جراحی، به روش Immunohistochemistry (IHC) ارزیابی شد. در نهایت، اطلاعات جمع آوری شده وارد نرم افزار SPSS شد. تجزیه و تحلیل آماری به منظور واکاوی ارتباط بین ضریب انتشار ظاهری و عامل Ki-67 انجام گردید. یافته ها: عامل ki-67 با ضریب انتشار ظاهری در کل نواحی (محیطی و بینابینی) (001/0 > P) و در ناحیه ی محیطی (001/0 > P) و ناحیه ی بینابینی (030/0 = P) رابطه ی معکوسی داشت، اما با درجه ی بدخیمی تومور رابطه ی مستقیم داشت (035/0 = P). نتیجه گیری: : ضریب انتشار ظاهری، می تواند به عنوان یک معیار غیر تهاجمی برای ارزیابی عامل Ki-67 و تهاجم تومور سرطان پروستات که برای تشخیص، درجه بندی و پیش بینی بقای بیماران مبتلا به سرطان پروستات اهمیت دارد، قابل استفاده باشد.

مقدمه: ارتقای سیستم های رادیوگرافی آنالوگ به سیستم های دیجیتال، باعث کاهش زیادی در هزینه ها می شود، اما در این باره، نظرات متناقضی وجود دارد. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی کیفیت تصویر و دز تابشی در سیستم های رادیوگرافی آنالوگ ارتقا یافته ی مختلف، با یک سیستم رادیوگرافی دیجیتال بود. روش ها: کیفیت تصاویر و دز تابشی پنج سیستم رادیوگرافی آنالوگ ارتقا یافته با یک سیستم رادیوگرافی دیجیتال با استفاده از فانتوم Contrast Detail RADiography (CDRAD) مقایسه شد. کیفیت تصاویر توسط سه ناظر به طور مستقل در یک ایستگاه کاری با استفاده از عامل کمی Inverse image quality figure (IQFinv) ارزیابی شد. تغییرات مقادیر IQFinv به عنوان تابعی از متغیر IAK (Incident air kerma) برای سیستم های مختلف رادیوگرافی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: در یک IAK ثابت (1000 میکروگری)، بالاترین مقدار IQFinv مربوط به دستگاه شماره ی 4 (97/4) و پایین ترین مقدار IQFinv مربوط به دستگاه شماره ی 1 (61/3) بود (001/0 = P). کیفیت تصویر دستگاه های رادیوگرافی ارتقا یافته ی 4 و 5 در مقایسه با دستگاه رادیوگرافی دیجیتال بهتر بود. نتیجه گیری: اگر سیستم های رادیوگرافی آنالوگ ارتقا یافته، بتوانند در مقایسه با سیستم های رادیوگرافی دیجیتال، تصاویری با کیفیت مناسب و با دز تابشی کم تولید نمایند، لازم نیست که بخش های تصویربرداری، هزینه های زیادی برای جایگزینی آن ها با سیستم های رادیوگرافی دیجیتال صرف نمایند.

مقدمه: بیماری نادری است که مشخصه ی آن چین های عمیق پوستی روی پوست سر می باشد. فرم ثانویه، در زمینه ی بیماری های متعددی نظیر بدخیمی ها از جمله لوکمی حاد رخ می دهد، اما تا کنون، گزارش های اندکی در مورد لنفوم به عنوان عامل زمینه ای بروز CVG وجود دارد. گزارش مورد بیمار آقای 41 ساله ای که از 3 سال گذشته دچار خارش عمومی، نمای CVG بر روی پوست سر و کاهش وزن از یک سال قبل و سرفه ی مزمن شده است. در معاینه ی لنفادنوپاتی آگزیلاری چپ و سوپراکلاویکولار داشت. به دلیل این که در اسکن توموگرافی کامپیوتری بیماری، لنفادنوپاتی مدیاستینال گزارش شده بود، از این لنف نودها نمونه برداری شد و تشخیص نهایی لنفوم هوچکین برای وی گذاشته شد. دو جلسه پس از شروع شیمی درمانی، خارش و سرفه ی بیمار برطرف شد و سه سال پس از بستری، نمای CVG بیمار نیز بهبود نشان داد. نتیجه گیری: این گزارش مورد، از معدود گزارش هایی است که در مورد لنفوم به عنوان دلیل زمینه ای احتمالی برای CVG وجود دارد. تشخیص به موقع بسیاری از دلایل ثانویه ی CVG نظیر بدخیمی های خونی با توجه به علایم همراه، از اهمیت به سزایی برخوردار است. همچنین، در این مورد با درمان عامل زمینه ای CVG بیمار، بهبودی نمای CVG بر روی پوست سر وی نیز رخ داده است. ازاین رو، امکان دارد در سایر موارد ثانویه ی این بیماری نیز با درمان عامل زمینه ای، نمای CVG نیز بهبود یابد.