مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1400 | دوره:29 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه: دیابت یکی از بیماری های شایع و پرهزینه است. پرستاری تلفنی نه تنها در کاهش هزینه ها، بلکه در ارایه مراقبت پرستاری و خودکارآمدی بیماران نقش موثر و انکارناپذیری ایفا می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش و پیگیری تلفنی پرستار (تله نرسینگ) بر خودکارآمدی در مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز دیابت همدان در سال 1397 انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 116 بیمار به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند و 58 بیمار دیابتی نوع 2 که ویژگی های شرکت در پژوهش را داشتند، در مرکز دیابت همدان با نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. بیماران به روش تخصیص تصادفی بلوکی به دو گروه تخصیص یافتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و بیماری و پرسشنامه خودکارآمدی در مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 (DMSES) بود. مداخله در گروه آزمون به صورت پرستاری تلفنی به مدت هشت هفته انجام شد؛ بدین صورت که در ماه اول، هر هفته دو مرتبه و در ماه دوم، هر هفته یک مرتبه با افراد گروه آزمون تماس تلفنی برقرار شد. شایان ذکر است بیماران در گروه کنترل، تنها پیگیری و مراقبت های روزمره مرکز دیابت همدان را دریافت کردند. در نهایت، اطلاعات جمع آوری شده با کمک نرم افزار IBM SPSS Statistics نسخه 19 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر آن بود که میانگین خودکارآمدی در مدیریت در هر دو گروه قبل از مداخله، اختلاف آماری معنی داری را نشان نمی دهد (0/15=P). پس از دادن آموزش به گروه مداخله، میانگین خودکار آمدی در مدیریت در یک و دو ماه بعد به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافت (0/001

مقدمه: بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بعد از ترخیص، در معرض مشکلات مدیریت بیماری در محیط خانواده و جامعه قرار دارند و به کارگیری مداخلات پیگیرانه بعد از ترخیص، می تواند نقش حمایتی بسزایی در ارتقای حس ارزشمندی آنان ایفا کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر پیگیری تلفنی پس از ترخیص بر شان ذاتی بیماران نارسایی قلبی انجام شد. روش کار: در کارآزمایی بالینی تصادفی شده حاضر، تعداد هفتاد بیمار نارسایی قلبی مراجعه کننده به بخش های مراقبت های ویژه قلبی و بخش قلب بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود انتخاب شدند و بلوک تصادفی چهارتایی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شد. افراد گروه مداخله پس از ترخیص به مدت یک ماه و هر هفته یک بار درباره مصرف داروها، علایم بیماری، فعالیت های روزانه و نوع تغذیه تلفنی پیگیری شدند. در گروه کنترل، مداخله خاصی انجام نشد و اقدامات روزمره زمان ترخیص برای آنان انجام شد. داده های مربوط به شان ذاتی بیماران قبل و بعد از اتمام یک ماه از مداخله با پرسشنامه شان ذاتی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه، هفتاد بیمار نارسایی قلبی در دو گروه مداخله و کنترل با میانگین و انحراف معیار سنی 10/68± 65 و 13/31± 67 سال باهم مقایسه شدند (0/46=P). آزمون آماری t مستقل ازنظر تفاضل میانگین نمره قبل و بعد شان ذاتی در دو گروه آزمون و کنترل (به ترتیب 0/3± 0/8 و0/2± 0/07) تفاوت معنی داری نشان داد (0/001>P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد پیگیری تلفنی پس از ترخیص باعث ارتقای شان ذاتی بیماران می شود؛ بنابراین، پیگیری نظام مند و برنامه ریزی شده پس از ترخیص بیماران نارسایی قلبی برای ارتقای شان ذاتی آنان در سطح جامعه پیشنهاد می شود.

مقدمه: اضافه وزن و چاقی مادر باردار مشکلی مهم در مراقبت دوران بارداری محسوب می شود. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر مشاوره گروهی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر رفتار تغذیه ای زنان باردار دارای اضافه وزن مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی کرمانشاه در سال 1397 انجام شد. روش کار: این کارآزمایی بالینی در سال 1397 روی نود نفر زن باردار شهر کرمانشاه انجام شد. از بین مراکز جامع سلامت به صورت تصادفی چهار مرکز برای انجام مداخله و چهار مرکز برای گروه کنترل تعیین شد. سپس، چهار جلسه برنامه مشاوره گروهی تدارک دیده شده روی گروه های مداخله به مدت یک ماه اجرا شد. محتوای مشاوره شامل مشاوره تغذیه و آشنایی با هرم غذایی و اصول تغذیه صحیح، افزایش حساسیت به چاقی و عوارض آن، درک شدت معضل چاق، درک موانع و منافع رعایت رژیم صحیح غذایی و افزایش خودکارآمدی و درنهایت رسیدن به رفتار تغذیه ای سالم بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر اطلاعات جمعیت شناختی و مامایی، سازه های مدل اعتقاد بهداشتی و آگاهی و پرسشنامه رفتار تغذیه ای بود. همچنین، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل و سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در گروه آزمون (6/19) 24/91 سال و در گروه کنترل (5/60) 27/53 سال بود. بعد از کنترل اثر نمرات پیش آزمون در سازه های آگاهی، حساسیت درک شده، شدت درک شده، منافع درک شده، موانع درک شده، خودکارآمدی و رفتار تغذیه ای، نتایج نشان داد که بعد از انجام مداخله، میانگین این نمرات در گروه مداخله به طورمعناداری بیشتر از گروه کنترل است (0/001=P). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه اثربخشی مشاوره براساس مدل اعتقاد بهداشتی را در ارتقای رفتار تغذیه ای زنان باردار با شاخص توده بدنی بالا نشان داد. پژوهشگران این مطالعه مداخلات مشاوره ای براساس این مدل را توصیه می کنند؛ بنابراین، اجرای مداخله مشاوره ای براساس سازه های مدل اعتقاد بهداشتی می تواند نقش موثری در اصلاح الگوهای رفتار تغذیه ای زنان باردار ایفا کند.

مقدمه: دیسترس تنفسی نوزادان یکی از اختلالات ریوی تهدید کننده زندگی است؛ بنابراین، بررسی تاثیر روش های مختلف مداخله ای و مراقبتی در دیسترس تنفسی نوزادان نارس اهمیت بسزایی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ماساژ بازتابی کف پا بر کاهش دیسترس تنفسی نوزادان نارس بخش مراقبت های ویژه انجام شد. روش کار: در این مطالعه که در سال 1397 به روش کارآزمایی بالینی یک سو کور (پرستاران انجام دهنده ماساژ ها از اختصاص نوزادان به گروه های مقایسه شده اطلاع نداشتند) انجام شد، صد نوزاد نارس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله، ماساژ بازتابی کف پا به مدت سه روز انجام شد و گروه کنترل مراقبت معمول را دریافت کرد. در هر دو گروه، پرسشنامه مشخصات فردی و شاخص دیسترس تنفسی قبل و بعد از مداخله تکمیل و داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه مداخله و کنترل اختلاف میانگین اشباع اکسیژن (Spo2) و میزان دیسترس تنفسی در روز سوم بعد از مداخله ازنظر آماری معنی دار بود. همچنین، در نوزادانی که ماساژ مداخله ای کف پا دریافت کرده بودند، میانگین دیسترس تنفسی درمقایسه با گروه کنترل کمتر و اشباع اکسیژن درمقایسه با گروه کنترل بیشتر شد. نتیجه گیری: روش ماساژ بازتابی کف پا بر پاسخ های فیزیولوژیک و کاهش دیسترس تنفسی نوزادان نارس موثر است. به نظر می رسد این برنامه مداخله ای آسان و ارزان و کارآمد می تواند در دستورالعمل اجرایی مراقبت های بهداشتی و مداخله ای پرستاران مدنظر و آموزش آن به مادران در برنامه های آموزشی کشور قرار گیرد.

مقدمه: ازجمله مشکلات شایع در زندگی پرستاران می توان به میزان اضطراب و فقدان شادی آنان اشاره کرد. سلامت روان شناختی به عنوان منبعی مهم در سازگاری با مشکلات ناشی از محیط شغلی شناخته شده اشت. این مطالعه با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان اضطراب و شادی و ذهن آگاهی در پرستاران انجام شد. روش کار: روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. برای این منظور شصت نفر از پرستاران شهرستان بابل در سال 1398 به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل (هرکدام سی نفر) گمارده شدند. در این مطالعه، مقیاس های ذهن آگاهی و توجه و هوشیاری و شادکامی لیبومیرسکی و حالت صفت اشپیلبرگر قبل و بعد از درمان اجرا شد. شرکت کنندگان گروه آزمون در هشت جلسه نود دقیقه ای به صورت گروهی آموزش دیدند. ناگفته نماند از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: با توجه به یافته های حاصل از پژوهش، میانگین ذهن آگاهی و شادی در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش افزایش یافت. همچنین، نتیجه تحلیل کوواریانس برای اضطراب نشان داد که مراقبه تاثیر معناداری بر اضطراب نمی گذاشت؛ اما موجب افزایش معنادار شادی در گروه آزمایش شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی باعث افزایش آگاهی در شاخصه های رفتاری گروه آزمون در مرحله پس آزمون شد. به نظر می رسد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیر مطلوبی بر افزایش میزان شادی و ذهن آگاهی پرستاران می گذارد.

مقدمه: استفاده از حرکات یوگا به زنان افسرده کمک می کند تا از ذهن و هیجانات خود آگاه شوند و آن را کنترل کنند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یوگادرمانی بر طرح واره های ناسازگار اولیه و ناگویی هیجانی زنان افسرده شهر تهران بود. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را همه زنان افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره امید و راه فردا در نیمسال اول سال 1398 شهر تهران تشکیل می داد. روش نمونه گیری، نمونه گیری تصادفی ساده و تعداد نمونه ها سی آزمودنی بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (پانزده نفر) و کنترل (پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله در هشت جلسه نود دقیقه ای و هفته ای یک بار به طور گروهی یوگا درمانی را آموزش دیدند؛ ولی به گروه کنترل این آموزش داده نشد. پرسشنامه های طرح واره های ناسازگار یانگ (2005) و ناگویی هیجانی تورنتو (2005) قبل و بعد از اجرای آموزش درباره گروه ها اجرا شد. گفتنی است داده ها با روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل و میزان P-value کمتر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در متغیر بریدگی و طرد در پیش آزمون گروه مداخله، میانگین و انحراف استاندارد 21/03± 2/85 و در گروه کنترل 16/46± 3/50؛ متغیر بریدگی و طرد در پس آزمون گروه مداخله، میانگین و انحراف استاندارد 15/50± 4/28 و در گروه کنترل 15/28± 3/28؛ متغیر محدودیت های مختل در پیش آزمون گروه مداخله، میانگین و انحراف استاندارد 12/63± 3/72 و در گروه کنترل 17/80± 3/30؛ متغیر محدودیت های مختل در پس آزمون گروه مداخله، میانگین و انحراف استاندارد 17/76± 4/43 و در گروه کنترل 17/90± 3/76؛ متغیر ناگویی هیجانی در پیش آزمون گروه مداخله، میانگین و انحراف استاندارد 37/67± 49/80 و در گروه کنترل 36/51± 52/86؛ و متغیر محدودیت های مختل در پس آزمون گروه مداخله، میانگین و انحراف استاندارد 23/73± 13/06 و در گروه کنترل 37/33± 3/76 به دست آمد. بین میانگین بریدگی و طرد و محدودیت های مختل و ناگویی هیجانی پس از ارایه مداخله آموزشی بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری دیده نشد (0/01

مقدمه: با توجه به پیامدهای منفی علایم افسردگی و اضطراب بر سیر بیماری اسکیزوفرنی به نظر می رسد ترکیب گروه درمانی شناختی رفتاری با مهارت های خودمراقبتی بتواند موجب افزایش بهره وری این درمان در کاهش دیسترس بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن شود. بنابراین، پژوهشی با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی شناختی رفتاری مهارت های خودمراقبتی بر علایم اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن طراحی و انجام شد. روش کار: این کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل روی سی نفر از زنان مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن بستری در بیمارستان روان پزشکی حجازی در مشهد انجام شد. نمونه های مطالعه به طور تصادفی و براساس جدول اعداد تصادفی، به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله (پانزده نفر) گروه درمانی شناختی رفتاری مهارت های خودمراقبتی را در ده جلسه نود دقیقه ای و گروه کنترل (پانزده نفر) مراقبت های معمول را دریافت کردند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس اضطراب و افسردگی همیلتون بود که در سه مرحله قبل از مداخله و پس از مداخله و شش ماه پس از مداخله تکمیل شد. گفتنی است داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و آزمون های آماری آنالیز واریانس اندازه گیری مکرر و t مستقل تحلیل شد. یافته ها: بین دو گروه مداخله و کنترل ازنظر تغییرات میانگین اضطراب قبل و پس از مداخله کاهش معناداری وجود داشت (0/001>P)؛ ولی ازنظر تغییرات میانگین اضطراب قبل و شش ماه پس از مداخله و تغییرات میانگین افسردگی در مراحل آزمون تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05

مقدمه: شیوع ویروس کووید19 بحرانی جهانی محسوب می شود که رعایت رفتارهای پیشگیرانه عموم مردم از راه های اصلی قطع زنجیره انتقال بیماری و رهایی از این بحران است. در عین حال، تبعیت از اعمال پیشگیرانه می تواند تحت تاثیر وضعیت روان شناختی افراد قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رعایت رفتارهای پیشگیرانه و شدت اضطراب ناشی از بیماری کووید19 در جمعیت بزرگ سال ایران انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی همبستگی، 1، 008 فرد از جمعیت بزرگ سال ایران به روش نمونه گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. پرسشنامه های «مقیاس رفتارهای پیشگیرانه درمقابل کووید19» و «مقیاس اضطراب بیماری کرونا» به صورت آنلاین دراختیار مشارکت کنندگان پژوهش قرار گرفت و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 0/05 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: در زمینه رعایت رفتارهای پیشگیرانه، میانگین کل نمرات 2/35± 19/47 بود. رفتارهایی نظیر رعایت فاصله اجتماعی و ماسک زدن و خارج نشدن از منزل به جز مواقع ضروری کمتر از رفتارهای دیگر رعایت شدند. همچنین، شدت اضطراب ناشی از بیماری در 22/4 درصد افراد شدید و در 34/9 درصد افراد متوسط و در 7/42درصد افراد خفیف گزارش شد. شایان ذکر است بین دو متغیر رفتارهای پیشگیرانه و اضطراب ارتباط معناداری وجود داشت (0/001