ارمغان دانش
سال:1399 | دوره:25 | شماره:3 (پی در پی 140) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ جزء شایع ترین و نگران کننده ترین عوارض جانبی درمان سرطان پستان با داروهای شیمی درمانی است و علی رغم پیشرفت های علم پزشکی کنترل تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی هنوز با چالش مواجه است. بنابراین پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی در زنان مبتلابه سرطان پستان انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلابه سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان ایران مهر بیرجند در سال 1397 بود. از زنان مبتلابه سرطان پستان مراجعه کننده 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (در هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. قبل از ارایه درمان دو گروه با استفاده از پرسشنامه تهوع و استفراغ و جمعیت شناختی ارزیابی شدند. درمان فعال سازی رفتاری گروهی طبق پروتکل در 8 جلسه 120 دقیقه ای به صورت هفتگی به گروه مداخله ارایه شد. بعد از ارایه درمان نیز دو گروه با استفاده از پرسشنامه تهوع و استفراغ ارزیابی شدند. داده های به دست آمده به روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم افزار SPSS-20 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات پس آزمون زیرمقیاس های شدت (05/0< Pو 148/84 =f) و مدت (05/0< pو 174/22 =f) تهوع حاد و شدت استفراغ حاد(05/0

زمینه و هدف: سرطان عبارت است از ناهماهنگی میان رشد و مرگ سلول ها که نتیجه آن انباشته شدن تعداد بیش از حد سلول ها است. سرطان استخوان یک نوع بسیار جدی از سرطان است و زمانی اتفاق می افتد که سلول های استخوان ساز دچار مشکل شوند. علی رغم برخی گزارش ها در مورد اثرات ضد سرطانی سیمواستاتین، فعالیت سیمواستاتین روی سلول های سرطان استخوان گزارش نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سایتوتوکسیک و آپوپتوتیک سیمواستاتین در رده سلولی سرطان استخوان MG63 بود. روش بررسی: در این پژوهش سلول های MG63 کشت داده شدند و سپس سلول ها با غلطت های مختلف سیمواستاتین به مدت 24 ساعت انکوبه شدند و دوز IC50 با استفاده از آزمون (MTT) اندازه گیری شد. اثرات سیمواستاتین بر روی مکانیزم های مرگ سلولی مانند آپوپتوز و نکروز به وسیله ی فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. از تست Real-time PCR برای بررسی بیان ژن آنزیم های کاسپاز 3، 8و9 استفاده شد و در آخر سلول های تیمار شده با دوز IC50 سیمواستاتین با تکنیک رنگ آمیزی هوخست مورد بررسی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شد با استفاده از آزمون آماری Student’ s T و سپس نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج آزمون MTT نشان داد که سیمواستاتین در دوز 155 میکروگرم بر میلی لیتر 50 درصد سلول های سرطانی (IC50) را از بین برد. از طرفی ارزیابی فلوسایتومتری نشان داد که سلول های MG63 تیمار شده با سیمواستاتین (دوز 300 میکروگرم بر میلی لیتر) بیش از 90 درصد نسبت به گروه کنترل دچار مرگ سلولی از نوع آپاپتوز شدند. بررسی آنزیم های کاسپاز 3، 8 و 9 با استفاده از تکنیک Real-time PCR نشان داد که بیان ژن های کاسپاز 3 و 9 اختلاف معناداری داشت (p<0. 001) اما در مورد بیان ژن کاسپاز 8 اختلاف معناداری مشاهده نشد (P<0. 05). در تکنیک رنگ آمیزی هوخست تغییر رنگ سلول های گروه تیمار نسبت به گروه کنترل، حاکی از متراکم و متلاشی شدن هسته ی سلول بود که این موضوع بیانگر مرگ سلولی از نوع آپاپتوز بود. نتیجه گیری: در نهایت نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که داروی سیمواستاتین در محیط کشت سلولی می تواند موجب اثرات سایتوتوکسیک و آپوپتوتیک در سلول های سرطان استخوان MG63 شود که بر این اساس، بررسی احتمال کاربرد داروی سیمواستاتین در درمان سرطان استخوان حایز اهمیت است.

زمینه و هدف: انجماد تخمدان یک تکنیک در روش های کمک باروری مصنوعی می باشد؛ درحالی که تخمدان نسبت به پروسه انجماد-ذوب آسیب پذیراست. پنتوکسی فیلین به عنوان یک آنتی اکسیدان با کاهش رادیکال آزاد در محیط کشت اثر محافظتی دارد. هدف از این مطالعه تعیین اثرات آنتی اکسیدانی پنتوکسی فیلین بر تغییرات استریولوژی بافت تخمدان منجمد شده موش سوری بعد از فرآیند انجماد می باشد. روش بررسی: این تحقیق بر روی 25 تخمدان موش ماده انجام شد، که به طور تصادفی به پنج گروه (هر گروه 5 موش) تقسیم شدند. گروه1 (کنترل): در این گروه هیچگونه درمانی صورت نگرفت. گروه های 3 و2 (شاهد2و1): در گروه 2 پس از خارج شدن تخمدان ها، نیم ساعت در انکوباتور CO2 در محیط بافر فسفات سالین+ آلبومین سرم گاوی (PB1+BSA) قرار داده و در گروه 3 علاوه بر قرار دادن در انکوباتور، 8/1 میلی مولار پنتوکسی فیلین به محیط بافر اضافه گردید. گروه های 4 و 5 (آزمایش 2و1): در گروه 4 پس از خارج شدن تخمدان ها از بدن حیوان، تخمدان ها به مدت دو هفته منجمد شده و پس از طی این زمان ذوب و در انکوباتور CO2 دار به مدت نیم ساعت در محیط بافر فسفات سالین+ آلبومین سرم گاوی (PB1+BSA) قرار داده و در گروه 5 علاوه بر فریز، ذوب و انکوبه کردن، تخمدان ها در معرض بافر حاوی 8/1 میلی مولار پنتوکسی فیلین قرار گرفتند. پس از مراحل تهیه بافتی، مقاطع بافت تخمدان مورد ارزیابی استریولوژیک قرار گرفت. یافته ها: برآوردهای استریولوژی نشان داد که حجم کل تخمدان و کورتکس در گروه های شاهد 2، آزمایش 1و آزمایش 2 نسبت به گروه کنترل افزایش یافت اما این افزایش معنی دار نبود (05/0

زمینه و هدف: چندین محصول طبیعی برای اثرات محافظتی در برابر طیف گسترده ای از سرطان ها از جمله سرطان کلورکتال معرفی شده است. Dorema aucheri به طور سنتی به عنوان داروی گیاهی مصرف می شود و گزارش شده است که عصاره آن حاوی مقدار قابل توجهی از آنتی اکسیدان ها مانند فلاونوییدها، آنتوسیانین ها و اسید فنولیک است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات سمیت سلولی و آپوپتوتیک عصاره گیاه بیلهر و شکل متصل به ریز ذره لیپوزومی آن روی رده سلولی SW48 سرطان کلورکتال می باشد. روش بررسی: پس از کشت سلولی رده SW48، سلول ها با دوزهای مختلف عصاره هیدروالکلی بیلهر، نانولیپوزوم بارگذاری شده با بیلهر، لیپوزوم به تنهایی به مدت 24 ساعت، 48 ساعت و 72 ساعت تحت درمان قرار گرفتند. سنجش بقای سلول های سرطانی با استفاده ازآزمون (MTT) انجام شد. سنتز نانولیپوزوم ها به روش آبدهی فیلم نازک لیپیدی فرمول بندی شدند. میزان آپوپتوز از طریق رنگ آمیزی سلول ها با پروپیدیم یدید و آنکسین V با استفاده از دستگاه فلوسیتومتری اندازه گیری شد. وین کریستین به عنوان کنترل مثبت در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس دو طرفه و تست تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج 50 درصد غلظت مهارکنندگی (IC50) در 24 ساعت 33/48 µ g/ml نانوذره بیلهر، غلظت µ g/ml IC50 44/67 عصاره گیاه بیلهر و ng/ml IC50 50 برای وین کریستین می باشد. با افزایش غلظت و زمان درمان با عصاره و نانولیپوزوم عصاره، جذب میزان زنده مانی سلول ها کاهش یافت. نتایج حاصل از تست آپوپتوز به این صورت است که بیشترین درصد افزایش آپوپتوز در این رده سلولی نسبت به کنترل مربوط به نانولیپوزوم بیلهر (41. 5%) می باشد. این در حالی است که عصاره بیلهر به تنهایی افزایش کمتری نسبت به کنترل دارد (38. 4%). (p<0. 05) نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد بارگزاری عصاره گیاه بیلهر در نانولیپوزوم اثر سمیت و آپوپتوزی عصاره گیاه بیلهر را در دوزهای پایین، افزایش می دهد و می تواند کاندید مناسبی جهت مطالعات گسترده تر در محیط درون تنی برای مقابله با سلول های توموری با عوارض جانبی کمتر باشد.

زمینه و هدف: یکی از راه های مناسب برای کنترل اضافه وزن و چاقی تمرینات ورزشی منظم و بهره مندی از مکمل های ضداکسایشی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای و مصرف مکمل اسپیرولینا برمقادیر پلاسمایی آیریزین و برخی شاخص های ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی با کار آزمایی بالینی دو سویه کور بود و به همین منظور 60 مرد دارای اضافه وزن وچاق (25 α تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها: نشان داد مقادیر پلاسمایی آیریزین در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی داری نشان داد و همچنین در گروه های تمرین+ اسپیرولینا، تمرین + دارونما، افزایش معنی داری داشت (05/0>p) و اما مقادیر وزن بدن، BMI و WHR تنها در بررسی درون گروهی در گروه های تمرین+ اسپیرولینا، تمرین+ دارونما و اسپیرولینا کاهش معنی داری یافت (05/0>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای به همراه مصرف مکمل اسپیرولینا به عنوان-غنی ترین مکمل گیاهی ضداکسایشی و ضد التهابی-می تواند از طریق افزایش مقادیر پلاسمایی آیریزین و کاهش وزن بدن، BMIو WHR باعث بهبود ترکیب بدن و اختلالات مرتبط با چاقی شود.

زمینه و هدف: مهارت های حرکتی، نیروی محرکه انسان برای رشد و تکامل حرکتی می باشد. سنین پیش دبستانی و دبستانی از دوره های مهم رشد است که به توجه ویژه ای در آموزش مهارت های حرکتی نیاز دارد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین و بررسی تأثیر یک دوره برنامه حرکتی منتخب بر بهبود مهارت­ های حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال شنوایی شهرستان آمل بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با بهره گیری از طرح پیش آزمون پس آزمون می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش­ آموزان دارای اختلال شنوایی شهرستان آمل بودند که در سال تحصیلی13911390 به تحصیل اشتغال داشتند. که از بین آنها 16 نفر براساس نمونه در دسترس بر اساس پرسشنامه مشخصات فردی انتخاب شده­ اند. آزمودنی­ ها به ­ طور تصادفی بر اساس نمرات پیش آزمون مهارت های حرکتی درشت الریخ به دو گروه همگن 8 نفری به عنوان گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت18 جلسه بخش­ هایی از برنامه تمرینی منتخب اسپارک را انجام دادند. آزمودنی­ های گروه کنترل به فعالیت­ های معمول خود را انجام می دادند. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگوروف اسمیرنف، لون و کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که گروه تجربی در تمامی خرده مقیاس ها به ویژه مهارت های حرکتی درشت مانند دو مهارت جهیدن و لی لی کردن عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشته است(05/0p≤ ). برنامه حرکتی منتخب منجر به تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و کنترل در دو مهارت جهیدن و لی لی کردن با توان بالای آماری شده است، (01/0≥ p). مجذور اتا مربوط به جا به جایی 51/0 می باشد. در واقع میزان تأثیر 51 درصد بوده است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اجرای فعالیت بدنی منتخب تأثیر معنی داری بر خرده آزمون های مهارت­ های جا به جایی و کنترل شیء کودکان مبتلا به اختلال شنوایی داشته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد با ارایه برنامه آموزشی منتخب می توان فرصتی برای رشد مهارت های حرکت کنترل شی و جا به جایی که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی در کودکان است فراهم ساخت.

زمینه و هدف: هیپربیلی روبینمی نوزادان شایع ترین علل پذیرش مجدد نوزادان در بیمارستان می باشد. اختلالات زمینه ای مادران در بروز و ایجاد این پدیده تأثیر گذار است. هدف از این مطالعه تعیین و ارتباط پر فشارخونی، سن و اعتیاد به مواد مخدر مادران با هیپر بیلیروبینمی نوزاد بود. روش بررسی: این یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1397 انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل 300 مادر مراجعه کننده به بیمارستان به علت بستری شدن نوزادان خود مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه­ های طراحی شده تکمیل گردید. اطلاعات فردی مادران و نوزادان، میزان زردی، سابقه ی فشار خون و اعتیاد مادران، سابقه ی زردی خانوادگی، نوع زایمان و وزن نوزادان، سن مادران، ازدواج فامیلی و چندمین زایمان جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاذه از نرم افزار­ ­ ­ های SPSS و MINITAB تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج این مطالعه نشان داد که شانس ابتلاء به هیپربیلی روبینمی در نوزادانی با مادر بین 21 تا 30 سال، 31 تا 35 سال و 36 سال به بالا نسبت به نوزادانی با مادر زیر 20 سال(طبقه مرجع) به ترتیب تقریباً 95/2، 15/2 و 92/1 برابر است. شانس ابتلاء به زردی برای نوزادان دارای مادر مبتلاء به فشار خون نیز تقریبا 4 برابر مادران سالم است. این در حالی می باشد که شانس ابتلاء نوزادان با مادر پره ترم( کمتر از 38 هفته)، تقریباً 76/1 برابر مادران ترم(بزرگتر از 38 هفته) است. شانس ابتلاء به هیپربیلی روبینمی برای نوزادان متولد شده با نوع زایمان طبیعی، تقریباً 56/1 برابر نوزادان مادرانی خواهد بود که نوع زایمان را سزارین انتخاب کرده­ اند. با ارایه یک مدل رگرسیون لجستیک، امکان محاسبه احتمال ابتلای نوزادان به هیپربیلی روبینمی با استفاده از متغیرهای پیش­ بین سن مادر هنگام زایمان، فشارخون بارداری، سن بارداری و نوع زایمان فراهم شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سن مادر هنگام زایمان، فشارخون بارداری، سن بارداری و نوع زایمان به طور معنی داری در بروز بیماری هیپربیلی روبینمی در نوزادان تأثیرگذار می باشد. برازش مدل رگرسیون لجستیک بر داده­ های مورد مطالعه و متعاقباً انجام عملیات بهینه­ سازی، نشان داد، سن مادر زیر 20 سال، عدم ابتلای مادر به فشارخون، ترم بودن مادر و انجام زایمان به صورت سزارین، احتمال ابتلای نوزاد به زردی را حداقل خواهد کرد. در واقع در چنین شرایطی احتمال ابتلای نوزاد به زردی 26/0 خواهد بود.

زمینه و هدف: دانش دقیق درباره مورفولوژی کانال ریشه دندان برای انجام درمان ریشه استاندارد ضروری است. دندان های اینسایزور مندیبل معمولأ به صورت تک ریشه و تک کانال هستند، اما گاهی دارای کانال دوم می باشند که عدم توجه به آن سبب شکست در درمان های اندودنتیک می شود. لذا هدف از انجام این مطالعه، تعیین و مقایسه دقت رادیوگرافی پری اپیکال با CBCT در مشاهده کانال دوم در اینسیزورهای مندیبل بود. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش تحلیلی، مقطعی است و از لحاظ شیوه گردآوری و تحلیل داده­ ها به طرح­ های همبستگی تعلق دارد. جامعه آماری شامل 292 تعداد رادیوگرافی پری اپیکال و CBCT از دندان های اینسیزور مندیبل در 73 بیمار(شامل41 زن و 32 مرد) مورد بررسی قرار گرفت. تمام بیماران نیاز به تهیه این تصاویر برای پروسه درمانی خود داشتند. رادیوگرافی ها به وسیله دو دانشجوی دندانپزشکی آموزش دیده در برش های اگزیال، کرونال و کراس سکشنال ارزیابی شدند. تعداد کانال اینسیزور های پایین و شکل آن با توجه به طبقه بندی ورتوچی برای مورفولوژی کانال دندان ثبت شدو پایایی بین بررسی کنندگان توسط روش آزمون مجدد کوهنز بررسی شد و 82/0 بود. در صورت وجود هرگونه عدم اتفاق نظر بین دو دانشجو، از رادیولوژیست مشورت گرفته می شد تا تصمیم نهایی را بیان کند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در بررسی CBCT دیده شد که 4/78 درصد از اینسایزورهای مندیبل یک کاناله و در بقیه موارد دو کاناله بودند، اما در بررسی با رادیوگرافی پری اپیکال هیچ کدام از دندان ها وجود دو کانال را نشان ندادند. دندان های سانترال نسبت به دندان های لترال و مردان در مقایسه با زنان تعداد موارد دو کاناله بیشتری داشتند. در طبقه بندی ورتوچی در میان دندان های دو کاناله بیشترین شیوع مربوط به تایپ چهار(4/6 درصد) و کمترین شیوع مربوط به تایپ سه(4 درصد) بود. نتیجه گیری: با وجود این که رادیوگرافی پری اپیکال یک روش روتین برای انجام درمان های ریشه می باشد، اما هنگامی که درمان ریشه با شکست مواجه می شود و یا احتمال حضور کانال دوم وجود دارد باید از رادیوگرافی CBCT بهره برد.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت کلونیزاسیون استافیلوکوکوس ارئوس در التهاب پستان گاو و نقش بیوفیلم در روند بیماری زایی، هدف از این مطالعه تعیین و بررسی فنوتیپی تولید بیوفیلم و متعاقب آن شناسایی ژن های مرتبط با تولید بیوفیلم در ایزوله های استافیلوکوکوس ارئوس جدا شده از پستان از گاوهای مبتلا به التهاب پستان بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 502 نمونه از شیر گاوهای مبتلا به التهاب پستان تحت بالینی، از دامداری های شهرستان بویراحمد و دنا جمع آوری گردید. پس از جداسازی اولیه باکتری ها، از روش PCR و با بررسی وجود ژن nucA به تأیید نهایی استافیلوکوکوس ارئوس اقدام شد. بررسی فنوتیپی بیوفیلم به روش کنگورد آگارپلیت صورت گرفت. جهت شناسایی و تکثیر ژن های مرتبط با بیوفیلم(icaA، icaD، fnbA، clfA، cna وbap) از روش مولکولی PCR استفاده شد. داده ها با استفاده از روشهای اماری توصیفی و آزمون آماری مجذور کای تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: در مجموع 80(9/15 درصد) ایزوله استافیلوکوکوس ارئوس جداسازی شد، که از میان آنها 55(7/68 درصد ) ایزوله توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند. بالاترین فراوانی مربوط به ژنicaD در5/87 درصد ایزوله ها و ژن bap با کمترین فراوانی در4 ایزوله(5 درصد)شناسایی شد. تولید بیوفیلم به وسیله باکتری ها با حضور ژن های icaD(0001/0=p)، icaA(003/0=p)، fnbA(0001/0=p) و clfA(0001/0=p) از نظر آماری ارتباط معنی دار داشت. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت بیوفیلم در مقاومت آنتی بیوتیکی و هم چنین فراوانی بالای تشکیل بیوفیلم در سویه های جدا شده به عنوان زنگ خطر محسوب می شود، از این رو تشکیل بیوفیلم با کمک به افزایش توان استقرار و بیماری زایی باکتری می تواند آسیب های بهداشتی و اقتصادی زیادی را بر جامعه تحمیل کند.

زمینه و هدف: مگس ها از لحاظ انتقال مکانیکی عوامل بیماری زای، ایجاد بیماری میاز و پژوهش های حشره شناسی قانونی در منطقه حایز اهمیت هستند. تشخیص و شناخت گونه در مناطق مختلف، اولین و مهم ترین راه جهت کنترل بیماری های منتقله به وسیله ناقلین در منطقه است. لذا هدف از این مطالعه تعیین و تنوع گونه ها و وفور نسبی مگس های حایز اهمیت پزشکی در استان گلستان، سال981397 بود. روش بررسی: این یک مطالعه توصیفی می باشد، نمونه ها شامل مگس های مهم از نظر پزشکی می باشند، که نمونه برداری در دو بخش شهری و روستایی، شامل هشت ایستگاه در شهرستان رامیان در سال 1397 صورت گرفت. تله گذاری به صورت ماهانه، در روزهای آفتابی و در گرم ترین روز ماه انجام شد. جهت صید مگس های بالغ از توری حشره شناسی و تله مخروطی استفاده شد. شناسایی گونه ها بر اساس کلیدهای معتبر انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار مایکروسافت اکسل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه 10 گونه موسکا دومستیکا(مگس خانگی)(75/53)، موسینا استابولانس(26/7)، لوسلیا سزار(39/14)، لوسلیا سریکاتا(91/7)، کالیفورا ویسینا(95/8)، سارکوفاگا افریکا(55/1)، سارکوفاگا اجپتیکا(51/0)، کالیفورا ومتیوریا(48/3)، سارکوفاگا ارگروستوما(75/0) و موسینا لویدا(18/0) از سه خانواده کالیفوریده، سارکوفاژیده و موسیده صید گردید. بیشترین وفور مگس ها در محل های جمع آوری زباله و اماکن حیوانی مشاهده شد. گونه موسینا لویدا برای اولین بار از شمال ایران در این مطالعه گزارش شد. بر اساس نوسانات دمایی مشخص شد که با افزایش دما و کاهش رطوبت میزان فراوانی جمعیت مگس ها در منطقه افزایش می یابد. نتیجه گیری: با توجه به وفور بالای مگس ها در محل های جمع آوری زباله و اماکن حیوانی انتقال سریع زباله ها به مناطق خارج از محیط های مسکونی و دفن بهداشتی آن ها جهت کاهش جمعیت مگس ها ضرورت دارد. انتقال اماکن حیوانی به خارج از محیط های مسکونی و توصیه های بهداشتی به مردم و مراکز درمانی در زمینه بیماری های منتقله به وسیله گونه مگس های موجود در ماه های گرم سال لازم الاجرا می باشد.

زمینه و هدف: شایع ترین علل خون ریزی غیرعادی رحمی در زنانی که در سن باروری هستند، اختلالات ساختاری رحم است. روش های مختلفی برای ارزیابی خون ریزی غیرعادی رحمی وجود دارد مانند سونوگرافی ترانس واژینال و هیستروسکوپی که هدف از این مطالعه تعیین و بررسی دقت سونوگرافی ترانس واژینال و هیستروسکوپی در تشخیص ضایعات رحمی در زنان با شکایت خون ریزی غیر عادی رحمی بود. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش تحلیلی، مقطعی است که از لحاظ شیوه گردآوری و تحلیل داده ها به طرح های همبستگی تعلق دارد. جامعه آماری شامل 119 خانم بین 20 تا 50 سال با شکایت خون ریزی غیر عادی رحمی تحت سونوگرافی ترانس واژینال و هیستروسکوپی جهت تشخیص و درمان مورد بررسی اولیه قرار گرفتند که از این تعداد، 109 نفر وارد مطالعه شدند. بیماران با معیارهای خروج(چاقی، کم کاری تیرویید) از مطالعه خارج شدند و دقت تشخیصی سونوگرافی ترانس واژینال برای تشخیص ضایعاتی از جمله پولیپ های رحمی، میوم های ساب موکوزال، هایپرتروفی آندومتر و آندومتر نرمال و بدون ضایعه با یافته های هیستروسکوپی در قالب شاخص های حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، نسبت درست نمایی مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های سونوگرافی و هیستروسکوپی در این مطالعه حاکی از آن بود که شایع ترین علل خون ریزی غیرعادی رحمی به ترتیب شیوع شامل؛ پولیپ رحمی، میوم های ساب موکوزال، هایپرتروفی آندومتر می باشد. حساسیت سونوگرافی ترانس واژینال برای سه یافته فوق به ترتیب؛ 9/58، 2/72 و 7/51 درصد بوده است. ویژگی این روش برای تشخیص این ضایعات به ترتیب؛ 8/76، 5/78 و 4/86 درصد بوده است. نتیجه گیری: نتایج نهایی نشان داد که دقت تشخیصی سونوگرافی ترانس واژینال نسبت به هیستروسکوپی، در تشخیص پولیپ های رحمی، میوم های ساب موکوزال و هایپرتروفی آندومتر به طور قابل توجهی کمتر است.

با توجه به شرایط بحرانی جامعه جهانی به دلیل پاندمیCOVID_19 و پیامد های ناشی از این بیماری، سیاست سازمان بهداشت جهانی(WHO) و بسیاری از کشور ها کاهش سرعت شیوع این بیماری است.