مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1398 | دوره:27 | شماره:1 |تعداد مقالات:20

مقدمه: بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین اختلالات نورودژنراتیو است. با توجه به این که اثر حفاظت عصبی گیاه فنل(Foeniculum vulgare) گزارش شده است، در این مطالعه به بررسی اثر عصاره این گیاه بر بهبود یادگیری و حافظه در مدل آلزایمری موش صحرایی پرداخته شده است. مواد و روش ها: در این آزمایش از موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد که به شش گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، گروه حلال، گروه بتاآمیلوئید(40-1) و سه گروهی که عصاره گیاه فنل را در دوز های 75، 140 و 250 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به صورت درون صفاقی به مدت 7 روز قبل و سه هفته بعد از تزریق دو طرفه داخل بطنی بتا آمیلوئید دریافت کردند. برای مطالعه رفتاری از دستگاه شاتل باکس استفاده شد و برای مطالعات بافت شناسی رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و نیسل انجام شد. یافته های پژوهش: تیمار گروه آلزایمری با دوز 140 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره گیاه فنل توانست شاخص های رفتاری را در روش سنجش حافظه احترازی غیر فعال نسبت به گروه شم افزایش دهد(P<0. 001). مطالعات میکروسکوپ نوری نشان دهنده کاهش شدید میزان آسیب بافتی و افزایش تعداد نیسل بادی های رنگ آمیزی شده ناحیهCA1 هیپوکامپ در گروه تیمار شده آلزایمری با دوز میلی گرم بر کیلوگرم 140 عصاره گیاه فنل به ویژه در لایه پیرامیدال بود. بحث و نتیجه گیری: در این تحقیق تزریق عصاره گیاه فنل اثر حفاظت عصبی علیه بیماری آلزایمر القایی توسط بتاآمیلوئید(40-1) را نشان می دهد. احتمالا بهبود مشاهده شده، با خاصیت آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و شبه استروژنی این گیاه در ارتباط است.

مقدمه: اهمیت پژوهش و تولید علم در دنیای امروز به حدی است که در ارزیابی کارنامه علمی هر کشور میزان ارائه مقالات، تعداد نیروی محقق و حجم سرمایه گذاری در بخش تحقیقات به عنوان شاخص های توسعه یافتگی در نظر گرفته می شوند. مهم ترین امر در پیشرفت و رونق پژوهش شناخت چالش ها و رفع موانع موجود است. مطالعات متنوعی در دانشگاه های علوم پزشکی به منظور شناخت موانع تولید علم از نظر ذینفعان صورت گرفته است هدف مطالعه حاضر جستجوی نظام مند اطلاعات موجود در این باره است. مواد و روش ها: این مطالعه یک مرور سیستماتیک به وسیله جستجو در مقالات و مستندات بدون محدودیت زمانی در پایگاه های اینترنتی داخلی(Magiran، Iran medex، SID و Medlib) هم چنین خارجی(Google scholar, Pubmed and Scopus) است. جستجو با استفاده از کلید واژه های مرتبط به شکل جستجو در عناوین مقالات بود. یافته های پژوهش: در مجمع 16 مقاله و 1 مستند در جستجو شناسایی شدند. که 13 مقاله صرفا دیدگاه اعضای هیئت علمی و 3 مقاله دیدگاه پژوهشگران را با دیدگاه اعضای هیئت علمی مقایسه کرده بود. مطابق نتایج از دیدگاه اعضای هیئت علمی کمبود وقت به علت اشتغالات آموزشی، نبود سیاست های مدون تشویق و ترغیب پژوهشگران و کافی نبودن اعتبارات مالی، عدم متناسب سازی امتیازات پژوهشی با نظام ارتقای اعضای هیئت علمی و کمبود نیروی انسانی پژوهش را مهم ترین موانع در راه پژوهش بودند. از دیدگاه کارشناسان پژوهشی عدم آشنایی با فرهنگ کار گروهی و نقص در تدوین اهداف و برنامه ها مهم ترین چالش های پژوهشی هستند. از نقطه نظر دانشجویان نبود اولویت های پژوهشی، کمی انگیزه در محققین، عدم همکاری لازم سیستم محیطی با پژوهشگران و کمی اعتبارات پژوهشی از مهم ترین موانع بودند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به طور کلی دیدگاه اعضای هیئت علمی در خصوص موانع و چالش های پژوهشی علی رغم تنوع در پرسش نامه ای جمع آوری اطلاعات و تنوع جغرافیای نزدیک به هم است به طور کلی کمی اعتبارهای پژوهشی بیشترین نما را در پژوهش های مختلف داشته اند. بعد از آن ها می توان به پیچیدگی فرآیندهای تصویب طرح های پژوهشی را به عنوان مانع پرتکرار بعدی مطرح کرد.

مقدمه: متداول ترین علل آسیب های تروماتیک مغزی تصادفات وسیله نقلیه از جمله موتورسیکلت محسوب شده که منجر به ناتوانی های طولانی مدت می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر آسیب ترومای مغزی خفیف بر روی عملکرد حافظه و هوش در موتورسیکلت سواران دچار آسیب تروماتیک مغزی خفیف انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت آینده نگر، عملکرد هوش و حافظه 87 موتورسوار دچار آسیب مغزی ترومای خفیف در ابتدای مطالعه(M0) و (IQ0) و شش ماه بعد از تروما(M6) و (IQ6) با استفاده از آزمون هوش و حافظه وکسلر، محاسبه و با 87 نفر از افراد بهنجار مقایسه گردید. داده های به دست آمده با روش های آماری آنالیزکوواریانس، آزمون t مستقل و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش: میانگین نمره مقیاس حافظه وکسلر در موتورسواران مبتلا به آسیب تروماتیک مغزی خفیف در ابتدای مطالعه مشابه افراد عادی بود، اما این نمره شش ماه بعد از تروما، به طور ناچیزی در بیماران تروماتیک مغزی پایین تر از افراد عادی بود. هم چنین نتایج آزمون هوش وکسلر نشان داد که بین عملکرد هوش بیماران تروماتیک مغزی و افراد عادی تنها شش ماه بعد از تروما، تفاوت معنی داری وجود دارد(P≤ 0. 05). بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بیماران تروماتیک مغزی خفیف در حافظه و مفهوم سازی به طور ناچیزی ضعیف تر از افراد عادی عمل می کنند. هم چنین، از نظر عملکرد هوش تفاوت معنی داری مشاهده شد. توان بخشی شناختی یکی از ضروریات مداخلات درمان های روان شناختی در بیماران تروماتیک مغزی است.

مقدمه: رنگ های آزو از متداول ترین رنگ های به کار رفته در صنایع نساجی می باشد. این رنگ ها از جمله مواد آلوده کننده محیط زیست به شمار می آید. رنگ های فوق همراه با پساب کارخانجات صنعتی وارد محیط شده و باعث آلودگی اکوسیستم می شود. هدف از این پژوهش جداسازی و شناسایی باکتری های تجزیه کننده رنگ های روبین دیپرسی و متیل رد از پساب رنگرزی بوده است. مواد و روش ها: در این بررسی از نمونه خاک و دو نمونه پساب کارگاه های رنگرزی و استفاده شد. نمونه ها بر روی محیط نوترینت آگار(N. A) حاوی رنگ های مورد نظر کشت و پس از بررسی، تعدادی از کلنی باکتری ها جداسازی شد. پس از خالص سازی، 100 میکرولیتر از استوک باکتری ها به محیط حاوی نوترینت براث(N. B) با pH=7و رنگ های مورد نظر با غلظت ppm 200 تلقیح شد. انکوباسیون نمونه ها تحت دمای 30 درجه سانتی گراد به مدت 7-6 روز انجام شد. نمونه های مورد نظر جدا و پس از سانتریفیوژ در طول موج مناسب برای هر رنگ( nm450 برای روبین دیپرسی و nm 490 برای متیل رد)، OD نمونه ها بررسی شد. رنگ آمیزی گرم و تست های بیوشیمیایی برای شناسایی سویه ها نیز انجام شد. یافته های پژوهش: 8 جدایه کوکسی و کوکو باسیل گرم مثبت بیشترین توانایی را در تجزیه رنگ های مورد آزمایش نشان دادند. بیشترین رنگ زدایی توسط O3 با 80/46 درصد برای رنگ روبین دیپرسی و برای متیل رد 80 درصد توسط Y4 مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که از جدایه های بومی تحت شرایط قابل اجرا می توان برای رنگ زدایی بیولوژیکی از رنگ های صنعتی استفاده کرد.

مقدمه: تحریک جریان مستقیم جمجمه ای یک تکنیک غیرتهاجمی است که جهت تغییر فعالیت قشر مغزی استفاده می شود. این شکل از جریان قادر به القاء تغییراتی در فعالیت الکتریکی درون و بیرون نرون ها است که منجر به تغییر پتانسیل استراحتی غشاء و در نتیجه اصلاح کارآیی سیناپس عصبی می شود. از این رو، هدف این مطالعه بررسی تاثیر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای(tDCS) قشر حرکتی بر اجرای قدرتی و استقامتی آزمودنی های سالم دانشگاهی بود. مواد و روش ها: 10 آزمودنی مرد جوان و سالم(سن 41/1± 23/21 سال) به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. در جلسه اول، آشناسازی، اندازه گیری یک تکرار بیشینه و اندازه های آنتروپومتریک اجرا شد. سپس در یک جلسه، 4 نوبت با 90 درصد یک تکرار بیشینه تا واماندگی را برای بازکننده های زانوی راست بر روی دستگاه جلو پا و در جلسه دیگر با فاصله 72 ساعت سه نوبت با 70 درصد یک تکرار بیشینه تا واماندگی برای عضلات تاکننده آرنج راست بر روی دستگاه لاری را انجام دادند. زمان استراحت بین نوبت ها در فعالیت عضلات بازکننده زانو 3 دقیقه و برای فعالیت عضلات تاکننده آرنج90 ثانیه بود. هم زمان فعالیت الکتریکی عضلات درگیر و تعداد تکرارهای انجام شده در هر نوبت نیز ثبت شد. بلافاصله، پس از اتمام کل نوبت های هر فعالیت، تحریک آندی(2 میلی آمپر به مدت 15 دقیقه) و ساختگی(2 میلی آمپر به مدت 15 دقیقه که پس از 30 ثانیه تحریک قطع شد) برای هر فعالیت در دو جلسه متفاوت به صورت طرح تصادفی متقاطع بر جمجمه آزمودنی ها به کار گرفته شد. الکترودها(آند و مرجع) به یک دستگاه تحریک جریان ثابت با برون ده بیشینه 10 میلی آمپر متصل شد. بلافاصله پس از اعمال tDCS آزمودنی ها، دوباره آزمون های ابتدایی را اجرا نمودند و فعالیت الکتریکی عضلات درگیر و تعداد تکرارها در هر دور مجددا ثبت شد. جمع آوری داده های دامنه سیگنال EMG با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی با فرکانس 2000 هرتز انجام شد. یافته های پژوهش: تعداد تکرارها(P=0. 001) و حجم کار قدرتی انجام شده(P=0. 001) در گروه تحریکی افزایش معناداری را در مقایسه با گروه ساختگی نشان داد. تعداد تکرارها(P=0. 855) و حجم کار استقامتی انجام شده(P=0. 875) در دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد. نتایج فعالیت الکتریکی عضله راست رانی(P=0. 197)، پهن جانبی(P=0. 363)، پهن داخلی(P=0. 227) و دوسر بازویی(P=0. 078) تفاوتی را در قبل و پس از مداخله بین دو گروه نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که یک جلسه تحریک tDCS آندی منجر به افزایش قدرت عضلات بازکننده زانو می شود اما تاثیری بر اجرای استقامتی عضلات تاکننده آرنج ندارد که می تواند ناشی از موقعیت الکترودی استفاده شده در این تحقیق باشد. هم چنین یک جلسه tDCS آندی بر فعالیت الکتریکی عضلانی در هیچ کدام از اجراهای قدرتی و استقامتی تاثیر معناداری ندارد.

مقدمه: ویبریوکلرا باکتری بیماریزا گرم منفی است که عامل وبا بیماری اسهال کشنده است. وبا عمدتا در ماه های گرم، وقتی باکتری بتواند در آب آلوده به مدفوع به سرعت تکثیر کند مشاهده می گردد. این بیماری یک نوع اسهال شدید است که در طی قرن ها به شدت وضعیت بهداشت و اقتصاد جوامع مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد. طراحی و ارائه یک روش سریع و قابل اعتماد برای شناسایی ویبریوکلرا به عنوان یک بیماری مسری و باکتری سریع شد و قابل انتقال یکی از چالش های این دهه می باشد. مواد و روش ها: خرگوش های سفید نیوزیلندی با سلول کامل ویبریوکلرا اگاوا و اینابا ایمن شدند. گاماگلوبین های به دست آمده از سرم تام در مرحله اول توسط ترسیب سولفات آمونیوم تخلیص و تغلیظ گردید و سپس خلوصاین پادگن ها با به کارگیری کروماتوگرافی میلی ترکیبی در مرحله بعد افزایش یافت. . این آنتی بادی ها به سلول های کامل استافیلوکوکوس اورئوس cowan 1 NCTC-8325 متصل گردید. نمونه های سواب رکتال به یک محیط آب پپتونه قلیایی(pH 8. 6) غنی شده تلقیح گردید و به مدت 5 ساعت در دمای 37 درجه قرار گرفتند. یک قطره از هر نمونه را با یک قطره از کمپلکس کوآگلوتیناسیون ویبریوکلرا مخلوط و نتایج در عرض 3-2 دقیقه گزارش گردید. یافته های پژوهش: نتایج حاصل از اندازه گیری حساسیت، ویژگی و دقت آزمون طراحی شده در مقایسه با روش کشت استاندارد به ترتیب برابر 97، 99 و 98 درصد حاصل گردید که به عنوان یک روش سریع و قابل اعتماد جهت به کارگیری در شیوع اندمیک یا همه گیر بیماری کشنده و قابل انتقال وبا روش کارآمدی به حساب می آید. بحث و نتیجه گیری: روش کوآگلوتیناسیون طراحی شده در این پژوهش یک روش ساده، سریع و قابل اعتماد برای تشخیص ویبریوکلرا در نمونه مدفوع می باشد که می تواند در شناسایی سریع و کنترل موارد اسهال شدید حاصل از بیماری وبا به خصوص در زمان همه گیری در مناطق با امکانات آزمایشگاهی حداقل مورد استفاده قرار گیرد و مانع شیوع و مرگ و میر توسط این بیماری مسری گردد.

مقدمه: سالمونلاتیفی موریوم یکی از مهم ترین عوامل ایجادکننده بیماری های گوارشی در انسان و حیوانات می باشد. پروبیوتیک ها به واسطه تولید ترکیبات ضد میکروبی باعث مهار پاتوژن ها از جمله سالمونلاتیفی موریوم می شوند از این رو در پژوهش حاضر تاثیر حفاظتی لاکتوباسیلوس کازئی بر فاکتورهای هماتولوژیک رت های آلوده با سالمونلاتیفی موریوم با احتمال درمان سالمونلوزیس مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: 32 رت نر(20± 150 گرم) تهیه و به طور تصادفی در 4 گروه تقسیم بندی شدند. A: کنترل تزریقی، B: آلوده با سالمونلاتیفی موریوم( CFU/ml108×5/1)، C: تیمار با لاکتوباسیلوس کازئیD: آلوده با سالمونلاتیفی موریوم و تیمار با لاکتوباسیلوس کازئی. پس از اتمام دوره تیمار، به منظور ارزیابی پارامترهای خونی، خون گیری شد. قسمتی از بافت کبد جداسازی و با رنگ هماتوکسین-ائوزین رنگ آمیزی و قسمتی دیگر هموژنیزه و به روش پور پلیت کشت داده شد و تعداد باکتری در بافت کبد شمارش گردید. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که تعداد لنفوسیت ها، مونوسیت ها و بازوفیل ها در گروه B افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشته است. تغییرات هیستوپاتولوژیک و مرگ سلولی در کبد گروه B کاملا مشهود بود. در حالی که در سایر گروه ها بافت کبد ظاهر نرمالی داشت. رشد باکتری سالمونلاتیفی موریوم در گروه D به طور معنی داری کمتر از گروه B بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که لاکتوباسیلوس کازئی بدون اثر سوء بر فاکتورهای هماتولوژیک و هیستوپاتولوژیک قادر به مقابله با سالمونلاتیفی موریوم بوده و تا حدودی از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده است.

مقدمه: حجم زیادی از فاضلاب به همراه ناخالصی هایی چون مواد کلوییدی و رنگ از صنایع مختلف به محیط زیست تخلیه می گردد. این فاضلاب ها موجب مشکلات عمده شده و تهدیدی جدی برای منابع آب می باشند. بنا بر این تصفیه فاضلاب و رسیدن به استانداردهای تخلیه پساب امری ضروری است. در این راستا، کیتوزان به عنوان یک منعقدکننده دارای عملکرد قابل مقایسه ای با سایر منعقدکننده های رایج است. هم چنین با افزودن کیتوزان و حذف کدورت، احتمالا کابرد نانوذرات با دوز پایین، کارآمدتر خواهد شد که بررسی آن، از اهداف مطالعه حاضر است. در این مطالعه، به بررسی کارایی کیتوزان و نانو اکسید منیزیم جهت حذف توام رنگ و کدورت پرداخته شده است. مواد و روش ها: فاضلاب سنتتیک با مخلوط کردن بنتونیت و رنگ Direct Blue71 با آب مقطر آماده گردید. پس از آماده سازی مقادیر مشخص از رنگ و کدورت، دوزهای مختلف از کیتوزان و نانو اکسید منیزیم به صورت مجزا و ترکیبی مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر متغیرهایی چون pH، غلظت اولیه رنگ و مقدار اولیه کدورت، دوز کیتوزان و MgO بر کارایی حذف بررسی گردید. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که بالاترین حذف رنگ و کدورت در دوز ترکیبی mg/L 5/1 کیتوزان وg/L 5/1 از MgO با راندمان 5/97 درصد بود. هم چنین، بالاترین راندمان حذف در pH برابر با 7 به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نیاز به دوز بالای MgO در کدورت های بالا، استفاده از کیتوزان به عنوان یک منعقدکننده می تواند در کاهش استفاده از MgO موثر باشد.

مقدمه: استافیلوکوک اورئوس یکی از مهم ترین عوامل عفونت های منشاء گرفته از جامعه و منشاء گرفته از بیمارستان را پدید می آورد. آمینوگلیکوزیدها عوامل باکتری کش قدرتمندی هستند که اغلب به صورت ترکیبی همراه با بتالاکتام ها یا گلیکوپپتیدها در درمان عفونت های استافیلوکوکی مصرف می شوند. هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین فراوانی ژن aac(6 )-Ie/aph(2 ) کدکننده یکی از مهم ترین آنزیم های تغییردهنده آمینوگلیکوزیدها به همراه ژن mecA که موجب مقاومت به متی سیلین می شود، به روش دیسک دیفیوژن و PCR در ایزوله های بالینی MRSA است. مواد و روش ها: در این مطالعه 174 ایزوله MRSAجدا شده از نمونه های مختلف بالینی نظیر خون، خلط، اگزدای تراشه، برونش، پلور، ادرار، زخم و کتتر، برای تعیین مقاومت دارویی آنتی بیوتیک های اریترومایسین، کلیندامایسین، سیپروفلوکساسین، جنتامایسین، سفازولین، ریفامپین، داکسی سیکلین، کوتریموکسازول و ونکومایسین با روش انتشار دیسک کربی-بائر با توجه به رهنمون های CLSI مورد بررسی قرار گرفتند. وجود استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین با گزاشتن دیسک های آنتی بیوتیکی اگزاسیلین و سفوکسیتین بررسی و تایید شد. سپس DNA ایزوله های MRSA برای یافتن ژن های mecA و ژن مقاومت به آمینوگلیکوزیدهاaac(6 )-Ie/aph(2 ) توسط روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش: نتایج آنتی بیوگرام نشان داد تمامی سویه ها به اگزاسیلین و سفوکسیتین مقاوم بودند و پس از آن بیشترین مقدار مقاومت به اریترومایسین با 8/84 درصد مشاهده شد. هم چنین تمام ایزوله ها به ونکومایسین حساس بودند. با انجام PCR100 درصد سویه ها از نظر ژن mecA و 3/78 درصد سویه ها از نظر حضور ژنaac(6 )-Ie/aph(2 ) مثبت بودند. بحث و نتیجه گیری: بررسی ها نشان داد که در ایزوله MRSA درصد شیوع ژن های مقاومت به آمینوگلیکوزیدها بسیار زیاد می باشند.

مقدمه: والپروات به عنوان داروی ضد صرعی موثر در درمان تشنج های موضعی و عمومی، در بزرگسالان و کودکان استفاده می شود. این دارو سبب تغییرات بیوشیمیایی در عملکرد کبد و تغییرات رفتاری در دوران کودکی می شود. لذا در این مطالعه اثرات والپروات بر فعالیت حرکتی، تعادل، آنزیم های کبدی و پروفایل لیپیدی سرم در موش های صحرایی ماده نابالغ بررسی شد. مواد و روش ها: در این تحقیق زاده های ماده موش صحرایی(23 روزه) به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول، والپروات(mg/kg 200) را روزانه به مدت دو هفته دریافت کردند و گروه دوم سالین دریافت کردند. تمام تزریقات به روش درون صفاقی انجام شد. فعالیت حرکتی و تعادل به ترتیب توسط دستگاه میدان باز و روتارود مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس مقادیرکلسترول(TC، HDL، LDL)، تری گلیسرید(TG)، آنزیم های SGOT و SGPT در سرم اندازه گیری شدند. یافته های پژوهش: والپروات فعالیت حرکتی را کاهش و آنزیم های کبدی(SGPT) و آلکالین فسفاتاز را افزایش داد اما بر تعادل و پروفایل لیپیدی سرم اثری نداشت. بحث و نتیجه گیری: احتمالا تزریق نیمه مزمن والپروات اثری بر پروفایل لیپیدی سرم ندارد در حالی که آنزیم ها ی کبدی سرم را افزایش و فعالیت حرکتی را کاهش می دهد. لذا به نظر می رسد عوارض جانبی والپروات بیشتر در مصرف طولانی مدت آن بروز می کند.

مقدمه: افسردگی یکی از مهم ترین اختلالات روانی مرتبط در افراد مبتلا به صرع می باشد. با این وجود تاکنون تاثیر تشنج بر افسردگی در دوران بارداری در مطالعات تجربی بررسی نشده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تشنج در دوران بارداری بر میزان افسردگی موش های باردار تحت درمان با پنتیلن تترازول(PTZ) بود. مواد و روش ها: پس از تثبیت بارداری در موش ها، یک گروه به عنوان الف) گروه کنترل منفی و بقیه موش های باردار کیندل شده در سه گروه: ب)گروه القای تشنج در فاصله روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری و هر 48 ساعت یک بار؛ ج) گروه شم که نرمال سالین را در حجم مساوی با PTZ به صورت درون صفاقی در روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری و هر 48 ساعت یک بار دریافت کردند و د) گروه کنترل شامل موش های باردار کیندل شده بدون تزریق در طی بارداری، قرار گرفتند. میزان افسردگی موش های باردار در فاصله روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری و هر 48 ساعت یک بار و دو ساعت پس از تزریق PTZ با استفاده از آزمون شنای اجباری(FST) اندازه گیری شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که میزان افسردگی در موش های باردار تحت درمان با PTZ بیشتر از سایر گروه ها و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(P<0. 05). بحث و نتیجه گیری: الگوی یافته های پژوهش: حاضر نشان داد که تشنج در دوران بارداری سبب افزایش افسردگی می شود، بنا بر این شناسایی مبتلایان به تشنج در دوران بارداری به منظور پیشگیری از ابتلا به افسردگی آنان و به تبع آن تاثیر منفی بر موالید ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: یکی از پیامدهای دیابت، اختلال در روند آنژیوژنز می باشد. فعالیت بدنی نیز در بهبود این اختلال نقش به سزایی دارد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح سرمی شاخص های آنژیوژنیکی(NO، VEGF) و آنژیواستاتیکی(ES) در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، 28 زن 50-40 سال مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین وزن 11/2± 58/70 به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند(14 نفر در هر گروه). مداخله تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت(70-60 درصد) حداکثر ضربان قلب به مدت 60 دقیقه در هر جلسه و با تکرار 5 جلسه در هفته بود. قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، سطوح سرمی NO، VEGF و ES و شاخص های متابولیکی ارزیابی شد. تحلیل آماری با روش آنالیز واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS vol. 24 انجام شد(P<0. 05). یافته های پژوهش: اجرای 8 هفته تمرین هوازی سبب افزایش معنادار سطوح سرمی نیتریک اکساید(P=0. 009) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(P=0. 014)، بهبود حساسیت انسولینی(P=0. 001) و لیپوپروتئین پر چگال(P=0. 040)، و افزایش غیرمعنادار اندواستاتین(P=0. 103)، هم چنین سبب کاهش معنادار در وزن، شاخص توده بدنی، تری گلیسیرید، گلوکز ناشتا، A1c (P=0. 001)، لیپوپروتئین کم چگال(P=0. 029) و کلسترول(P=0. 012) نسبت به گروه کنترل شد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی منظم با شدت متوسط با بهبود سطوح سرمی شاخص های مرتبط با آنژیوژنز و شاخص های متابولیکی می تواند اثر محافظتی در برابر مشکلات عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس(MS) یک بیماری نورودژنراتیو رایج است که منجر به تخریب میلین و اختلال حرکتی می شود. فعالیت بدنی با جلوگیری از تخریب میلین و انهدام سلول های الیگودندروسیت، شروع فرآیندهای نورودژنراتیو را به تاخیر می اندازد. بنا بر این هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر پیش آماده سازی تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های مرتبط با سنتز میلین و ژن فاکتور رشد عصب در هیپوکامپ مدل حیوانی تخریب میلین القاء شده با کوپریزون می باشد. مواد و روش ها: موش های C57BL/6 نر(40 سر) به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: کنترل، کوپریزون، تمرین تناوبی شدید، تمرین تناوبی شدید و کوپریزون. برنامه تمرینی بر روی تردمیل به مدت 4 هفته انجام شد و پس از آن، القاء MS با رژیم کوپریزون 2 درصد صورت گرفت، هم زمان با القاء MS برنامه تمرینی به مدت 5 هفته ادامه داشت. بروز MS با تست میدان باز تایید شد. بیان ژن های فاکتور رشد عصب(NGF)، پروتئین پایه میلین(MBP) و پروتئین پروتئو لیپیدی میلین(PLP) با استفاده از روش Real time-PCR اندازه گیری شد، هم چنین هیپوکامپ جهت ارزیابی تعداد سلول های الیگودندروسیت با هماتوکسین-ائوزین رنگ آمیزی شد. یافته های پژوهش: : نتایج نشان داد حیواناتی که کوپریزون دریافت کردند، عملکرد حرکتی ضعیف تری داشتند، بیان NGF، MBP و PLP پایین تر و تعداد الیگودندروسیت کمتری نسبت به گروه کنترل داشتند. سطوح NGF، MBP و PLP و سلول های الیگودندروسیت در گروه تمرین تناوبی+کوپریزون نسبت به گروه کوپریزون افزایش یافت(P<0. 05) و مانع حرکت غیرطبیعی حیوانات به واسطه کوپریزون شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که پیش آماده سازی با تمرین تناوبی فرآیند میلین سازی در هیپوکمپ را تقویت می کند و با بهبود بیشتر بیان ژن NGF تاثیر نوروپروتکتیو در برابر مولتیپل اسکلروزیس داشت.

مقدمه: کاهش دامنه حرکتی اندام تحتانی منجر به کاهش کارایی حرکت شده و حفظ آن برای پیشگیری از آسیب و بهبود عملکرد حیاتی می ­ باشد از این رو هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر کوتاه مدت و ماندگاری تکنیک ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم(IASTM) و تسهیل عصبی عضلانی(PNF) گیرنده عمقی بر دامنه حرکتی(ROM) دورسی فلکشن مچ پا در فوتبالیست ­ های جوان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 30 نفر از فوتبالیست ­ های جوان شرکت­ کننده در لیگ برتر فوتبال استان اصفهان(آسیا ویژن) به صورت در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری IASTM و PNFقرار گرفتند. تکنیک ابزار کمک ­ کننده به تحرک ­ بخشی بافت نرم برای گروه IASTM و تمرینات کششی PNF برای گروه تمرینات­ کششی استفاده شد. قبل، بعد و پس از یک هفته، دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا با استفاده از گونیامتر اندازه­ گیری گردید. یافته ­ های پژوهش: نتایج نشان داد که دامنه حرکتی دورسی فلکشن گروه ­ ها در پس ­ آزمون(P=0. 01, Z=-2. 58) و دوره ماندگاری(P=0. 036, Z=-2. 09) تفاوت معناداری با هم داشتند؛ تمرینات IASTM در مقایسه با PNF منجر به افزایش بیشتر دامنه حرکتی شد و این افزایش از ماندگاری بیشتری نیز برخوردار بود. لازم به ذکر است، بین اندازه گیری های زمانی از نظر دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا، در هر دو گروه اختلاف معناداری وجود داشت(P=0. 001). بحث و نتیجه ­ گیری: تکنیک IASTM می ­ تواند به صورت کوتاه مدت و هم چنین در طول زمان نتایج بهتری را نسبت به تمرینات کششی سنتی در ­ پی داشته باشد.

مقدمه: اختلال در کنترل حرکات کتف یک عامل مهم در بروز ناهنجاری های اندام فوقانی با اثر بر کنترل حسی-حرکتی می باشد. با توجه به این که تحقیقات بررسی ماندگاری در این زمینه بسیار اندک است لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی ماندگاری(بعد از شش ماه) دو برنامه تمرینی کنترل حرکات کتف و اصلاحی بر میزان درد گردن و زاویه سر در مردان مبتلا به سر به جلو بود. مواد و روش ها: تعداد 20 مرد مبتلا به سر به جلو مراجعه کننده به مرکز تندرستی علم و حرکت واقع در شهر ایلام به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی(10n=، سن: 12/3± 13/35 سال، وزن: 28/3± 10/63 کیلوگرم، قد: 12/1± 177 سانتی متر) و کنترل(10n=، سن: 75/1± 11/36 سال، وزن: 12/4± 12/62 کیلوگرم، قد: 64/1± 179 سانتی متر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه در برنامه تمرینی کنترل حرکات کتف با تاکید بر حفظ وضعیت صحیح، جلوگیری از الگوهای حرکتی جبرانی و ارائه بازخورد حرکتی جهت بهبود ریتم همکاری کتف با مجموعه کمربند شانه ای شرکت نمودند. گروه کنترل، فعالیت های اصلاحی با تاکید بر تقویت عضلات ضعیف شده و کشش عضلات کوتاه شده را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی میزان حرکات جانبی کتف، درد گردن و زاویه سر به جلو به ترتیب با استفاده از تست حرکت جانبی استخوان کتف(LSST)، مقیاس دیداری درد(VAS) و گونیامتر دیجیتال اندازه گیری شد. بعد از شش ماه نیز مجددا تست های پیش آزمون از افراد به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس برای داده های تکراری انجام شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که در متغیرهای درد گردن و زاویه سر به جلو بعد از شش ماه، اثرات تمرین در گروه تمرینات کنترل کتف معنادارتر از گروه تمرینات اصلاحی بود(P=0. 001). هم چنین نتایج نشان داد که برنامه کنترل حرکات کتف می تواند میزان حرکات جانبی کتف(در زوایای صفر درجه، P=0. 001، 45 درجه، P=0. 001 و 90 درجه، P=0. 012)، درد گردن(P=0. 018) و زاویه سر به جلو را کاهش دهد(P=0. 019). بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیر ماندگاری بهتر تمرینات کنترل حرکات کتف، می توان این روش را در کاهش درد و زاویه سر به جلو در درمان افراد مبتلا به عارضه سر به جلو به کار برد.

مقدمه: با توجه به رشد روزافزون تعداد بیماران مبتلا به فشارخون در ایران و جهان و نیز تاثیر نامطلوبی که این بیماری بر کیفیت زندگی این بیماران دارد، نیاز مبرمی به توسعه و گسترش مداخلات روان شناختی اثربخش و به لحاظ تجربی تایید شده، در این جمعیت وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر میزان فشارخون و کیفیت زندگی زنان بیمار مبتلا به فشارخون بالا انجام شد. مواد و روش ها: در یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، تعداد 30 نفر از زنان مبتلا به فشارخون بالا پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش، به روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب و در دو گروه درمان متمرکز بر شفقت(15 نفر) و یا کنترل(15 نفر) گماشته شدند. افراد گروه آزمایش علاوه بر درمان دارویی، 8 جلسه کلاس آموزشی درمان متمرکز بر شفقت را دریافت کردند، اما افراد گروه کنترل تنها درمان دارویی را دریافت داشتند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، دستگاه فشارسنج(از نوع دیجیتال) و پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانش چند متغیری(MANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر کاهش فشارخون سیستول و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشارخون بالا در زنان مراجعه کننده مرکز بهداشت تاثیر داشته است به عبارتی درمان متمرکز بر شفقت باعث کاهش فشارخون سیستول(018/0) و افزایش کیفیت زندگی(P<0. 001) بیماران مبتلا به پرفشاری خون شده است، اما بر فشارخون دیاستول(073/0) تاثیر نداشته است و آن را کاهش نداده است. بحث و نتیجه گیری: فشارخون بالا کیقیت زندگی بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد و اگر درمان نشود، یکی از دلایل اصلی بیماری های قلبی و سکته مغزی در این قشر از افراد جامعه است. انتظار می رود که فشارخون مرتبط با پیری عروق در بسیاری از کشورها، به ویژه در مناطق آسیا، فنوتیپ غالب باشد؛ با توجه به تاثیر درمان متمرکز بر شفقت در کاهش فشارخون و افزایش کیفیت زندگی این نتایج برای متخصصان بالینی و مراقبین بهداشتی دست اندرکار در مراکز بهداشتی تلویحات کاربردی دارد.

مقدمه: جهت گیری و حرکت کتف می تواند بر روی عملکرد شانه تاثیرگذار باشد. تغییر در راستای کتف و حرکت در ناحیه شانه، عاملی بالقوه در تغییر زنجیره حرکتی بدن می باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه بین تمرینات ثبات دهنده کتف و کنترل آگاهانه بر روی درد، متغیرهای وضعیتی و قدرت عضلات منتخب در افراد دارای حرکت پریشی کتف می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به صورت آزمایشی بر روی 44 زن دارای حرکت پریشی کتف(الگوی برجستگی زاویه تحتانی و لبه داخلی) دارای میانگین سن 94/1± 00/26 سال، قد 12/4± 70/165 سانتی متر و وزن 31/3± 10/55 کیلوگرم که به صورت هدفمند به شیوه انتصاب تصادفی به سه گروه تمرین کنترل آگاهانه(1)(15=n)، ثبات دهنده(2)(15=n) و کنترل(14=n) تقسیم شدند. برای تعیین قدرت ایزومتریک عضلات منتخب کتف از دستگاه داینامومتر دستی، میزان درد از شاخص بصری درد، میزان زاویه سر به جلو از گونیامتر و شاخص طول عضله سینه ای کوچک از خط کش استفاده شد. گروه تجربی، پروتکل اصلاحی درمانی متشکل از تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه را به مدت 6 هفته و هفته ای 3 روز اجرا کردند. یافته های پژوهش: تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که میزان سر به جلو(P2=0. 03, P1=0. 02) و درد(P2=0. 03, P1=0. 04) در گروه های تجربی به طور معناداری کاهش یافت. هم چنین قدرت عضلات دندانه ای قدامی در گروه کنترل آگاهانه(P1=0. 05)، ذوزنقه ای تحتانی در هر دو گروه(P2=0. 01, P1=0. 00)، ذوزنقه ای میانی در گروه ثبات دهنده(P2=0. 05)، فوق خاری در گروه کنترل آگاهانه(P2=0. 04) و انعطاف پذیری عضله سینه ای کوچک در هر دو گروه(P2=0. 00, P1=0. 00) به طور معناداری افزایش یافت، اما این افزایش در قدرت عضلات دندانه ای قدامی در گروه ثبات دهنده(P2=0. 08)، ذوزنقه ای میانی در گروه کنترل آگاهانه(P1=0. 12)، فوق خاری در گروه ثبات دهنده(P2=0. 07) و تحت خاری در هر دو گروه(P2=0. 93, P1=0. 14) کتف تفاوت معناداری مشاهده نشد. هم چنین در گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نگردید. تفاوت معنی داری بین دو گروه تجربی در کل متغیرهای اندازه گیری شده وجود نداشت. یافته های تحقیق نشان داد که شرکت در مداخلات به مدت شش هفته موجب کاهش درد، بهبود قدرت در عضلات منتخب کتف و متغیرهای وضعیتی می شود. می توان اذعان داشت که برنامه تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه موجب بهبود جهت دهی و حرکت کتف در افراد دارای حرکت پریشی کتف می شود. بحث و نتیجه گیری: یافته های این تحقیق از تاثیرگذاری تمرین درمانی به عنوان ابزاری ایمن برای بهبود کنترل ناتوانی وضعیتی حمایت کرده و پیشنهاد می شود که تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه به همراه دیگر پروتکل های تمرینی کمربند شانه استفاده گردد.

مقدمه: بیماری بهجت یک بیماری خودایمنی است که می تواند قسمت های مختلف بدن را درگیر کند. این بیماری با زخم های پوستی، دهانی و چشمی تظاهر می کند. علت این بیماری ناشناخته است. عوامل مختلفی از جمله عوامل محیطی و ژنتیکی در بروز این بیماری نقش دارند. در این مطالعه ارتباط دو پلی مورفیسم rs13075270 وrs13092160 در ژن های CCR1 و CCR3 با استعداد ابتلا به بیماری بهجت در جمعیت ایران مورد بررسی قرار می گیرد. مواد و روش ها: در این مطالعه 100 بیمار مبتلا به بیماری بهجت و 100 فرد سالم، انتخاب شدند. پس از نمونه گیری و استخراج DNA، پلی مورفیسم های ژن های گیرنده CCR1 و CCR3 با روش PCR-RFLP بررسی شدند. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 با سطح معنی داری P<0. 05 آنالیز شدند. یافته های پژوهش: فراوانی ژنوتیپ CT پلی مورفیسم rs13092160 در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 18 درصد و 23 درصد، ژنوتتیپ TT برابر با 82 درصد و 77 درصد بود. فراوانی ژنوتیپ CCپلی مورفیسم rs13075270در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 1 درصد و 5 درصد، ژنوتیپ CT برابر با 80 درصد و 19 درصد و ژنوتیپ TT برابر با 19 درصد و 76 درصد بود. بحث و نتیجه گیری: در چندشکلی rs13075270 ژنوتیپ CT با استعداد ابتلا به بیماری بهجت ارتباط دارد(P<0. 05). چند شکلی rs13092160 اختلاف معناداری در بین افراد با بیماری بهجت و افراد کنترل نشان نداد.

مقدمه: تغییرات در آدپیوکین های پلاسما و پارامترهای التهابی در دیابت نوع 2، به علت چاقی و به طور مستقیم با وضعیت دیابت ارتباط دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) بر نسبت آدیپونکتین به لپتین و پروتئین واکنش گر-C (CRP) در موش های دیابتی نوع 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی 54± 205 به سه گروه(کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT)) به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) را به وسیله تردمیل انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه سرم خون موش های صحرایی جهت بررسی متغیرهای خونی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه(one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح P≤ 0. 05 بررسی شدند. یافته های پژوهش: القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین-نیکوتین آمید منجر به کاهش معنادار آدیپونکتین(P=0. 000) و لپتین(P=0. 000) و افزایش معنادار پروتئین واکنش گر-C (P=0. 000) در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم شد. 10هفته تمرین HIIT موجب کاهش معنادار در قندخون ناشتا(P=0. 010)، پروتئین واکنش گر-C (P=0. 024) و افزایش معنا دار سطوح سرمی لپتین(P=0. 001) و آدیپونکتین(P=0. 042) در گروه تمرین HIIT نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین HIIT از طریق تغییر در سطوح سرمی آدیپونکتین و لپتین موجب بهبود التهاب(پروتئین واکنش گر-C) در موش های صحرایی دیابتی نوع 2 می شود. در تحقیق حاضر 10 هفته تمرین HIIT موجب افزایش نسبت آدیپونکتین به لپتین و متعاقب آن کاهش پروتئین واکنش گر-C شد.

مقدمه: شناخت عوامل محیطی خطر ایجاد آسم، نقش مهمی در پیشگیری یا کاهش شدت آن ایفا می کند. امروزه می توان این کار را با استفاده از تکنیک های نوین انجام داد. داده کاوی یکی از این تکنیک ها است که کاربردهای فراوانی در زمینه های تشخیص، پیش بینی و درمان دارد، هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر ایجاد بیماری آسم و ارائه مدل پیش بینی با استفاده از الگوریتم های داده کاوی است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی با رویکرد کاربردی می باشد. پایگاه داده آن شامل 220 رکورد می باشد. داده ها با استفاده از چک لیست و با روش مصاحبه از بیماران مراجعه کننده به یک درمانگاه در سال 1394 جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها و مدلسازی با استفاده از نرم افزار IBM SPSS Modeler نسخه 2/14 انجام شده است. در بخش مدل سازی از الگوریتم های درخت تصمیم CHAID و C5، الگوریتم شبکه عصبی و الگوریتم شبکه بیز استفاده شده است. یافته های پژوهش: در این مطالعه 12 متغیر به عنوان موثرترین فاکتورها تعیین گردید و صحت مدل ایجاد شده بر روی داده های مورد استفاده در الگوریتم CHAID 73/72 درصد، C5 1/69 درصد، شبکه بیز 9/70 درصد و شبکه عصبی 45/65 درصد بوده است. بحث و نتیجه گیری: یافته ها نشان داد مدل حاصل از الگوریتم درخت تصمیم CHAID از صحت عملکرد(73/72 درصد) بالاتری نسبت به مدل های دیگر برخوردار است. با توجه به متغیرهای پیش بینی کننده و قوانین ایجاد شده برای یک نمونه جدید با ویژگی های مشخص، می توان احتمال ابتلا فرد به بیماری آسم را پیش بینی نمود.